Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Spiritual exercises" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Technological Exercises
Autorzy:
Dobkowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1833803.pdf
Data publikacji:
2021-10-30
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
technology
spiritual exercises
Weimar Republic
Hadot
Foucault
Opis:
The paper aims at setting the problem of the relation between technology, and the individual within the framework of Pierre Hadot’s idea of spiritual exercises. It compares two rivaling views of technology that originated in the Weimar Republic in order to outline a problematic field for examining the present position of the individual and technology. As the approaches of Weimar philosophers call for an actualization, the conception of Michel Foucault’s technologies of the self is brought forth. In the conclusion of the paper, the need for contradistinction within the very notion of technology is stressed, in an attempt to incorporate the topical issue into Hadot’s theory of philosophy as a way of life.
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2021, 5, 2; 78-87
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ignatian Pedagogy and Its Religious Inspirations
Autorzy:
Satō, Hiroto
Itō, Yuina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40494076.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
pedagogika ignacjańska
ćwiczenia duchowe
rozeznawanie
Ignatian pedagogy
spiritual exercises
discernment
Jesuits
Opis:
Research Objective: The aim of this article is to shed light on the religious inspirations that underpin Ignatian Pedagogy. The research problem and methods:The research problems involve questions concerning the most important ideas of Ignatian spirituality, which are based on the existential experience of St. Ignatius Loyola, and which are a source of inspiration for Ignatian Pedagogy. Based on the literature, the fundamental ideas of Ignatian Spirituality and their influence on the emergence and development of Ignatian Pedagogy were analysed. The process of argumentation:Starting from the historical stages of the formation of the key elements of Jesuit spirituality, the key moments of the spiritual experience of St Ignatius of Loyola are shown. The interpretation of the tenets of the Ignatian tradition and its spirituality made it possible to identify the vital ideas that constitute the sources of Ignatian Pedagogy. Research results:The analysis leads to the conclusion that the modern concept of education should be built on the proper concept of the human being. One of the proposals is the concept of a person that we find in Ignatian Pedagogy. It is inspired by Ignatian Spirituality and describes humanity in the perspective of God’s creative act and His love. In this context, the issues of individuality and freedom of each person are especially important.  Conclusions, innovations and recommendations: Human existence in the changing and globalised world means a constant need to respond to change. Therefore, education should be understood as the familiarisation of students with change, which is a necessary condition for their development and thus for the progress of society. The Ignatian Pedagogy is effective in this regard, as it assumes an all-round development of a person and involves another person,  an educator/mentor, who acts as a kind of witness to the ongoing history of life.  
Cel naukowy: Celem niniejszego artykułu jest ukazania religijnych inspiracji, jakie legły u podstaw pedagogiki ignacjańskiej. Problem i metody badawcze:Problemami badawczymi były pytania dotyczące najważniejszych idei, które znajdują się w duchowości ignacjańskiej, bazującej na doświadczeniu egzystencjalnym św. Ignacego Loyoli, a które stanowią źródło inspiracji dla pedagogiki ignacjańskiej. Bazując na literaturze przedmiotu, analizowane był podstawowe idee duchowości ignacjańskiej i ich wpływ na powstanie i rozwój pedagogiki ignacjańskiej. Proces wywodu:Wychodząc od historycznych etapów kształtowania się kluczowych elementów duchowości jezuickiej, ukazane zostały kluczowe momenty doświadczenia duchowego, jakie miał św. Ignacy z Loyoli. Interpretacja założeń tradycji ignacjańskiej i wiążącej się z nią duchowości umożliwiła wskazanie najważniejszych idei, które stanowią źródła pedagogiki ignacjańskiej. Wyniki analizy naukowej:Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że współczesna koncepcji edukacji powinna być budowana na właściwej koncepcji człowieka. Jedną z propozycji jest koncepcja człowieka, jaką odnajdujemy w pedagogice ignacjańskiej. Koncepcja ta inspiruje się duchowością ignacjańską i opisuje człowieka w perspektywie aktu stwórczego Boga i Jego miłości. W tym kontekście szczególnie istotne są kwestie dotyczące indywidualności i wolności każdej osoby. Wnioski, innowacje, rekomendacje:Funkcjonowanie człowieka w zmieniającym się i zglobalizowanym świecie oznacza nieustanną konieczność do reagowania na zmiany. W związku z tym edukacja powinna być rozumiana jako oswajanie człowieka ze zmianą, co stanowi konieczny warunek jego rozwoju, a tym samym postępu społeczeństwa. Skuteczna w tym względzie jest pedagogika ignacjańska, która zakłada wszechstronny rozwój człowieka i stawia obok niego drugą osobę – wychowawcę/mentora pełniącego funkcję swego rodzaju świadka toczącej się historii życia.  
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2021, 20, 56; 97-103
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezuickie rekolekcje o. Honorata Koźmińskiego OFMCap
Jesuit retreat of Father Honorat Koźmiński OFMCap
Autorzy:
Derdziuk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154379.pdf
Data publikacji:
2022-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Honorat Koźmiński
kapucyni
duchowość ignacjańska
ćwiczenia duchowne
Capuchins
Ignatian spirituality
spiritual exercises
Opis:
Bł. Honorat Koźmiński OFMCap (1829 – 1916), założyciel licznych zgromadzeń zakonnych i odnowiciel oblicza Kościoła w Polsce na przełomie XIX i XX wieku, w swoim duchowym doświadczeniu czerpał z ćwiczeń duchowych św. Ignacego z Loyoli. Dokonywało się to przez korzystanie z książek autorstwa jezuitów i wydawanie tego rodzaju publikacji oraz przeżywanie rekolekcji według metody ignacjańskiej. W artykule została omówiona kwestia miejsca dorocznych rekolekcji w rytmie formacji ciągłej kapucynów oraz ukazane zostały podręczniki jezuitów, które były w zasięgu zainteresowań o. Honorata Koźmińskiego, a także jest przedstawione przylgnięcie Założyciela zgromadzeń ukrytych do metody ćwiczeń duchownych św. Ignacego. Spośród pięćdziesięciu dwóch serii rekolekcji, które o. Koźmiński osobiście przeżywał, aż trzydzieści cztery było odprawianych z podręczników jezuickich. Błogosławiony kapucyn mimo głębokiego przywiązania do duchowości świętego Franciszka z Asyżu miał wielkie uznanie dla ćwiczeń duchownych propagowanych przez jezuitów.
Blessed Honorat Koźminski, OFMCap (1829 – 1916), founder of numerous religious congregations and renewer of the face of the Church in Poland at the turn of the 19th and 20th centuries, in his spiritual experience drew from the spiritual exercises of St Ignatius of Loyola. This was done through the use of books authored and published by Jesuits, and by living retreats according to the Ignatian method. The article discusses the question of the place of annual retreats in the rhythm of continuous formation of Capuchins and shows the Jesuit manuals that were within the range of interest of Father Honorat Koźmiński, as well as presents the adherence of the Founder of hidden congregations to the method of spiritual exercises of St Ignatius. Out of the fifty-two series of retreats that Fr. Koźmiński personally experienced, as many as thirty-four were conducted from Jesuit manuals. Despite his deep attachment to the spirituality of Saint Francis of Assisi, the Blessed Capuchin had a great appreciation for the spiritual exercises promoted by the Jesuits.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2022, 23; 187-199
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Istota i znaczenie Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli dla rozwoju duchowego chrześcijanina
The essence and meaning of the Spiritual Exercises of St. Ignatius Loyola for the Christian’s spiritual development
Autorzy:
Królikowski, Wacław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40494604.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Ignacy Loyola
nawrócenie
Ćwiczenia duchowe
przeżycia mistyczne
rozeznawanie duchowe
Ignatius Loyola
conversion
spiritual exercises
mystical experiences
spiritual discernment
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem naukowym niniejszego artykułu jest przedstawienie istoty Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli, ich realizacji w rekolekcjach ignacjańskich oraz ukazanie ich znaczenia dla życia duchowego chrześcijanina. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problemem badawczym rozpatrywanym w niniejszym artykule jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: na czym polega istota Ćwiczeń duchowych i jakie jest ich znaczenie dla rozwoju życia duchowego chrześcijanina? W przeprowadzonych badaniach zastosowano metodę analizy i syntezy literatury. PROCES WYWODU: W pierwszej części artykułu został przybliżony bezpośredni związek pomiędzy nawróceniem Ignacego, przeżyciem przez niego wielu łask mistycznych, szczególnie w Manresie, a powstaniem książeczki Ćwiczeń duchowych. W drugiej części artykułu przedstawione zostały fragmenty świadectw rekolektantów, którzy dzięki metodzie i treści Ćwiczeń duchowych pogłębili swoje życie duchowe. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Rezultatem badań jest zarówno opis procesu nawrócenia Ignacego Loyoli mającego bezpośredni wpływ na powstanie Ćwiczeń duchowych, które stały się powszechnym narzędziem pomocnym do rozwoju duchowego wielu chrześcijan. Świadectwem tego są wypowiedzi uczestników rekolekcji ignacjańskich reprezentujących różne grupy społeczne i różne profesje, którzy przeżyli wewnętrzną przemianę dzięki Ćwiczeniom duchowym św. Ignacego Loyoli. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Świadectwa rekolektantów zarówno tych sprzed wieków, jak i dzisiejszych potwierdzają, że Ćwiczenia duchowe św. Ignacego Loyoli stanowią ważne narzędzie rozwoju duchowego. Choć powstały prawie pięć wieków temu jako owoc duchowych przeżyć ich Autora, nadal wychowują chrześcijan do coraz głębszej relacji z Bogiem.
RESEARCH OBJECTIVE: The research aim of this article is to present the essence of the Spiritual Exercises of St. Ignatius Loyola, their implementation in Ignatian retreats, and to show their meaning for the spiritual life of the Christian. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The research problem considered in this paper is the search for an answer to the question: what is the essence of the Spiritual Exercises and what is their meaning for the development of the spiritual life of the Christian? In the conducted research the method of analysis and synthesis of literature was applied. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The first part of the article explains the direct relationship between Ignatius’ conversion, his experience of many mystical graces, especially in Manresa, and the writing of the book of the Spiritual Exercises. The second part of the article presents excerpts from the testimonies of retreatants who have deepened their spiritual lives through the method and content of the Spiritual Exercises. RESEARCH RESULTS: The research results comprise a description of Ignatius Loyola’s conversion process that directly influenced the writing of the Spiritual Exercises, which have become a common tool to help many Christians in their spiritual development. This is evidenced by the testimonies of participants in Ignatian retreats from various social groups and professions who have experienced inner conversion through the Spiritual Exercises of St. Ignatius Loyola.  CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: Testimonies of retreatants given both centuries ago and today confirm that the Spiritual Exercises of St. Ignatius Loyola appear an important tool for spiritual development. Although they were created almost five centuries ago as the fruit of the spiritual experiences of their author, they still bring up Christians to deeper relationship with God.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2022, 21, 57; 21-31
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leader, Community and Mission – the Triangle of Ignatian Leadership
Autorzy:
Go, Johnny C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40494627.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
ignacjańskie liderowanie
magis
cura personalis
ćwiczenia duchowe
jezuici
Ignatian leadership
cura personalis
Spiritual Exercises
Jesuit
Opis:
RESEARCH OBJECTIVE: The paper is an attempt to articulate the defining features of Ignatian Leadership and to clarify what might distinguish it from other brands of leadership without lapsing into motherhood statements and worn-out clichés. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The Ignatian leadership style that is presented is grounded in Ignatian spirituality, which is a source of the Spiritual Exercises of Ignatius Loyola. Hence, the research problem was formulated: how can Ignatian leadership be implemented in everyday practice? The method of critical analysis of sources was applied. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The paper argues that Ignatian Leadership is, in fact, a radical form of servant leadership, since the Ignatian Leader is at the service not only of the Community, but also–and for Ignatius of Loyola, even more fundamentally–of the Mission entrusted to that Community. RESEARCH RESULTS: Concretely, it proposes a conception of Ignatian Leadership as a threeway relationship among the Leader, the Community, and the Mission, in the process, illustrating what magis and cura personalis might mean in one’s exercise of leadership, but also, spelling out, in light of these relationships, the key functions of the Ignatian Leader. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: Ignatian leadership is a form of servant leadership insofar as Ignatian Leaders ought to prioritize serving the Community that they lead over their own interests. However, what distinguishes Ignatian Leadership from servant leadership is its explicit and non-negotiable prioritization of service of the Mission as well.
CEL NAUKOWY: Artykuł stanowi próbę przedstawienia cech definiujących przywództwo ignacjańskie i wyjaśnienie, co może je odróżniać od innych rodzajów przywództwa, z pominięciem utartych schematów. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Prezentowany ignacjański styl przywództwa jest zakorzeniony w duchowości ignacjańskiej, której źródłem są Ćwiczenia duchowe Ignacego Loyoli. Stąd postawiono problem badawczy: jak przywództwo ignacjańskie może być realizowane w codziennej praktyce? Zastosowano metodę krytycznej analizy źródeł. PROCES WYWODU: W artykule podkreśla się, że przywództwo ignacjańskie jest w istocie radykalną formą przywództwa służebnego, ponieważ ignacjański lider służy nie tylko wspólnocie, ale także – a dla Ignacego Loyoli nawet bardziej fundamentalnie – misji powierzonej tejże wspólnocie. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Została zaproponowana koncepcja ignacjańskiego przywództwa jako trójstronnej relacji między liderem, wspólnotą i misją, przedstawiając, co ignacjańskie magis i cura personalis mogą oznaczać w praktyce przywództwa, ale także określając kluczowe funkcje lidera inspirującego się Ćwiczeniami duchowymi. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Przywództwo ignacjańskie jest rodzajem przywództwa służebnego w tym sensie, że liderzy ignacjańscy powinni przedkładać służbę wspólnocie, której przewodzą, nad własne interesy. Jednak tym, co odróżnia przywództwo ignacjańskie od przywództwa służebnego, jest wyraźne i niezbywalne nadanie priorytetu również służbie misji.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2022, 21, 57; 107-115
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozeznawanie woli Bożej według św. Ignacego Loyoli
Autorzy:
Królikowski, Wacław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143085.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
spiritual discernment
God’s will
St. Ignatius Loyola
Spiritual Exercises
rozeznawanie duchowe
wola Boża
św. Ignacy Loyola
Ćwiczenia duchowe
Opis:
Rozeznawanie woli Bożej i jej wypełnianie stanowią jedne z najważniejszych zadań, jakie stają przed każdym chrześcijaninem. Bóg wzywa ludzi wierzących, aby rozeznawali wszystko, co jest miłe Panu (por. Ef 5, 10). „Dzisiaj szczególnie potrzebna stała się postawa rozeznawania” (Papież Franciszek, Gaudete et exsultate, nr 167). Szczególną pomocą w odpowiedzi na to wezwanie Pana Boga są pisma św. Ignacego Loyoli, zwłaszcza jego Ćwiczenia duchowe.W niniejszym artykule podejmuję analizę ignacjańskich Reguł rozeznawania duchów oraz Reguł dokonywania wyboru, umieszczając je w kontekście potrzeby rozeznawania duchowego oraz niezbędnych warunków, jakie należy spełniać, aby było ono możliwe. Głęboko duchowe, uniwersalne, ponadczasowe, a jednocześnie precyzyjne i pragmatyczne wskazówki św. Ignacego są niezwykłą pomocą, także dla współczesnych chrześcijan, w procesie właściwego rozeznania konkretnej woli Bożej i wypełniania jej w codziennym życiu mocą Ducha Świętego.
Discernment of God’s will and its fulfillment consist one of the most important tasks of every Christian. God calls His faithful people to discern everything that is pleasing to Him (see Ephesians 5:10). “The gift of discernment has become all the more necessary today” (Pope Francis, Gaudete and exsultate, no. 167). In response to this call of God, the writings of St. Ignatius Loyola can be of great help, especially his Spiritual Exercises.In this article, I undertake the analysis of the Rules the discernment of spirits and the Rules of making a good and reasonable choice, placing them in the context of the necessary requirements for spiritual discernment and in the framework of the indispensable conditions that must be met. Deeply spiritual, universal, timeless and at the same time very precise and pragmatic instructions of St. Ignatius can serve as an extraordinary help, also for the contemporary Christians, in the process of proper discernment of the concrete will of God and its fulfillment in the power of the Holy Spirit in our everyday life.
Źródło:
Polonia Sacra; 2020, 24, 3; 5-24
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ignacjańskie Reguły rozeznawania duchów. Działanie duchów na drodze duchowego regresu człowieka
The Ignatian rules of the discernment of spirits. Acting of the spirits on the paths of human spiritual regression
Autorzy:
Królikowski, Wacław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1006318.pdf
Data publikacji:
2020-11-20
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
św. Ignacy Loyola
Ćwiczenia duchowe,
rozeznawanie duchów
wola Boża
duchowy regres
St. Ignatius Loyola
Spiritual Exercises
spiritual discernment
God’s will
spiritual regression
Opis:
Rules of the discernment of spirits that St. Ignatius Loyola (1491–1556) included in his Spiritual Exercises (SE) are a great gift of God for the whole Church. They meet the universal need for spiritual discernment, which is witnessed in both the Holy Scriptures and in the history of the Church. The article analyzes the text of the First rule of the discernment of spirits, which concerns the action of the good and evil spirit on the path of human spiritual regression. St. Ignatius explains in the First rule that: “In the persons who go from mortal sin to mortal sin, the enemy is commonly used to propose to them apparent pleasures, making them imagine sensual delights and pleasures in order to hold them more and make them grow in their vices and sins. In these persons the good spirit uses the opposite method, pricking them and biting their consciences through the process of reason” (SE 314). Modern man, who lives in a world marked by various spiritual and material threats, in which different types of spirits are trying to put pressure on him, needs help for their proper discernment, in order to be able to choose the path of true life, whichhas been show to us by Jesus Christ – God of Love.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 1; 102-121
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ignacjańskie korzenie duchowości papieża Franciszka
Autorzy:
Kotlewski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1369557.pdf
Data publikacji:
2019-10-15
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
duchowość ignacjańska
papież Franciszek
Ćwiczenia duchowe
rozeznawanie duchowe
miłosierdzie Boże
Ignatian spirituality
Pope Francis
spiritual exercises
spiritual discernment
God’s mercy
Opis:
Duchowość jezuitów wyrasta z korzeni, jakimi są Ćwiczenia duchowe. To w nich, dzięki nim i na ich drodze każdy jezuita formuje swój umysł i serce. Duchowość papieża Franciszka także wyrasta z ignacjańskich korzeni, bo jest on duchowym synem św. Ignacego. Duchowość ignacjańska charakteryzuje się szukaniem i znajdowaniem Boga we wszystkim, aby Go miłować i służyć Mu we wszystkich rzeczach. Także dla Jorge Bergoglio świat jest pomocą w misji oraz jej obiektem misji. Wszyscy są posłani do takiego a nie innego świata, do świata, w którym żyją i który potrzebuje odkupienia, przemiany oraz powrotu do Źródła. Powrót do Boga dokonuje się przez modlitwę i rozeznawanie. W duchowości ignacjańskiej modlitwa i rozeznawanie duchowe są ściśle powiązane. Nie ma prawdziwie chrześcijańskiego rozeznania duchowego bez modlitwy. Natomiast prawdziwa modlitwa zawsze prowadzi do autentycznego rozeznawania duchowego. W myśli św. Ignacego przez modlitwę i rozeznawanie człowiek staje się narzędziem, aby kochać i służyć Bogu we wszystkim. Celem artykułu jest pokazanie ignacjańskich korzeni duchowości papieża Franciszka, w której centrum znajduje się przesłanie o Bożym miłosierdziu.
Jesuit spirituality grows out of the roots of the Spiritual Exercises. It is in the Exercises, thanks to them and through them, that every Jesuit forms his mind and heart. Also the spirituality of Pope Francis grows from the Ignatian roots, and he is the spiritual son of Saint Ignatius. Ignatian spirituality is characterised by seeking and finding God in everything, to love Him and to serve Him in all aspects. Also for Jorge Bergoglio, the world is the mission environment, help in the mission and the object of the mission. Everyone is sent to a „such” and not different world, to the world in which they live and which needs redemption, transformation and a return to the Source. Return to God is through prayer and discernment. In Ignatian spirituality, prayer and spiritual discernment are closely related. There is no truly Christian spiritual discernment without prayer. However, true prayer always leads to authentic spiritual discernment. In the thought of Saint Ignatius through prayer and discernment the human being becomes a tool to love and serve God in everything. The purpose of the article is to show the Ignatian roots of the spirituality of Pope Francis, in the centre of which is the message of God’s mercy.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2019, 30, 3; 59-70
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bibliodrama w głoszeniu słowa Bożego
Bibliodrama in Preaching of the Word of God
Autorzy:
Chaim, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037067.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
bibliodrama w kazaniu (homilii)
bibliodrama i rekolekcje
homiletyka kinestetyczna
bibliodramatic sermon (homily)
bibliodrama and spiritual exercises
embodying preaching
Opis:
Artykuł przypomina najpierw podstawowe informacje na temat bibliodramy oraz jej zastosowań, a następnie przedstawia możliwości zastosowania bibliodramy w kaznodziejstwie; w ramach kazania (homilii), podczas rekolekcji dla małych grup oraz w koncepcji homiletyki kinestetycznej. Na końcu podkreśla użyteczność bibliodramy dla współczesnej ewangelizacji.
The study wishes to draw attention, first of all, to the basic information on the bibliodrama and its pastoral application. The author further goes on to point out the possibility of application of bibliodrama during the sermon (homily), and at the spiritual exercises as well as in practice of the kinesthetic preaching. At the end he emphasises the usefulness of bibliodrama for an authentic evangelisation.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 12; 5-18
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modlitwy końcowe w pierwszym tygodniu Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli
Autorzy:
Królikowski, Wacław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371207.pdf
Data publikacji:
2019-04-05
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
modlitwa
kolokwium
medytacja
św. Ignacy Loyola
Ćwiczenia duchowe
miłosierdzie
prayer
colloquium
meditation
Saint Ignatius of Loyola
Spiritual exercises
mercy
Opis:
Każda medytacja czy kontemplacja w Ćwiczeniach duchowych św. Ignacego Loyoli kończy się tzw. rozmową końcową – kolokwium rekolektanta z Bogiem. Modlitwy końcowe, kolokwia, przeżywane w trakcie rekolekcji ignacjańskich nawiązują w swojej treści nie tylko do owocu danej medytacji czy kontemplacji, ale wręcz są ich zwieńczeniem. W zamyśle św. Ignacego kolokwia winny wnieść w duchowe przeżycie rekolektanta coś bardzo istotnego. Są bowiem niejako szczytowym momentem każdej modlitwy – momentem, do którego wszystko zmierza. Celem artykułu nie jest analiza treści wszystkich kolokwiów w Ćwiczeniach duchowych, a jedynie rozmów na zakończenie medytacji pierwszego tygodnia rekolekcji ignacjańskich. Rozmowy końcowe kolejnych, następujących po sobie medytacji wskazują wyraźnie na wewnętrzną dynamikę duchowego rozwoju, jaki św. Ignacy zamierzył i jaki proponuje rekolektantowi. Jest wręcz niezwykłe, jak jedno ćwiczenie, zwieńczone rozmową końcową, niejako przygotowuje rekolektanta do następnego ćwiczenia i do kolejnego kolokwium.
Every meditation or contemplation in the Spiritual Exercises of Saint Ignatius of Loyola ends with the so-called final conversation – the colloquium of a participant with God. Final prayers, the colloquia experienced during the Ignatian retreat in their content not only refer to the fruit of a given meditation or contemplation, but are their culmination. In the intention of Saint Ignatius, the colloquia should bring something substantive to the spiritual experience of a participant. They are, in a way, the peak moment of every prayer – the moment to which everything is heading. The aim of the article is not to analyse the content of all colloquia in Spiritual Exercises, but only the conversations at the end of the meditation of the first week of the Ignatian retreat. The final conversations of successive meditations clearly indicate the inner dynamics of spiritual development that Saint Ignatius intended and offered to the participant. It is extraordinary, how one exercise, crowned with the final conversation, somehow prepares the participant for the next exercise and the next colloquium.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2019, 30, 2; 35-63
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ignacjańska formuła contemplativus in actione jako skuteczna pomoc w nowej ewangelizacji
The Ignatian formula contemplativus in action as an efficient aid in new evangelization
Autorzy:
Małysa, Andrzej Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339995.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kontemplacja
działanie
święty Ignacy
duchowość ignacjańska
Ćwiczenia duchowne
nowa ewangelizacja
contemplation
acting
St Ignatius
Ignatian sprituality
Spiritual exercises
new evangelization
Opis:
The present article is an attempt to look at new evangelization paying special attention to efficiency on the side of the subject conducting it. The disposition that is singled out here is the contemplative attitude when acting. Of all the examples in history of spirituality the figure of St Ignatius of Loyola seems to be the most proper one to show such a style of life. As a point of reference his Spiritual Exercises are used that constitute an especially useful tool for preparing apostles, who amidst various evangelizing undertakings never lose sight of what is most important – the very Lord, who, as the only One, may make what is sown grow and obtain the desired fruit.
Źródło:
Roczniki Teologii Duchowości; 2013, 5; 77-89
2081-6146
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Duchowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fundament Ćwiczeń duchowych jako inspiracja myśli pedagogicznej bł. Edmunda Bojanowskiego
The Foundation of Spiritual Exercises as an inspiration for the pedagogical thought of Blessed Edmund Bojanowski
Autorzy:
Frejusz, Kamilla
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596296.pdf
Data publikacji:
2021-09-01
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
pedagogia
wychowanie
Ćwiczenia duchowe
Fundament
św. Ignacy Loyola
bł. Edmund Bojanowski
pedagogy
upbringing
Spiritual Exercises
Foundation
Saint Ignatius Loyola
Blessed Edmund Bojanowski
Opis:
Artykuł poświęcony jest ukazaniu aplikacji treści Fundamentu Ćwiczeń duchowych w pedagogii bł. Edmunda Bojanowskiego. Lektura tekstów Bojanowskiego, a konkretnie jego Dziennika, pokazuje, że miał on liczne kontakty z jezuitami. Przez wiele lat w klasztorze jezuitów w Śremie odprawiał też trzydniowe rekolekcje. Znał zatem Ćwiczenia duchowe św. Ignacego, czego dowodem jest m.in. fakt, że syntezę chrześcijańskiej formacji (tak ważnej w jego pedagogii) zawarł w swoich zapiskach opartych na Fundamencie Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli. Można więc wnioskować, że choć Ćwiczenia duchowe św. Ignacego nie były jedyną, ani zapewne najważniejszą, inspiracją dla duchowości i koncepcji wychowawczej bł. Edmunda Bojanowskiego, jednak stanowiły dla niego pewną ważną inspirację. Świadczy o tym fakt, że własnoręcznie przepisał pierwszą medytację Ćwiczeń duchowych, czyli tzw. Fundament. Artykuł ma na celu ukazanie, na ile poszczególne treści Fundamentu dotyczące celu życia człowieka, zasady tantum quantum, postawy „świętej obojętności” czy też postawy magis zawarte są w koncepcji wychowania stworzonej przez bł. Edmunda Bojanowskiego, a dziś kontynuowanej przez Siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny w licznych placówkach edukacyjnych i wychowawczych.
The article is a presentation of the application of the content of the Foundation of the Spiritual Exercises in the pedagogy of Blessed Edmund Bojanowski. The reading of Bojanowski’s texts, specifically his Diary, shows that he had numerous contacts with the Jesuits at the time. For many years, he was also holding a three-day retreat at the Jesuit monastery in Śrem. He was familiar with the Spiritual Exercises of Saint Ignatius, as evidenced by the fact that the synthesis of the Christian formation (so important in his pedagogy) was included in his notes based on the Foundation of the Spiritual Exercises of Saint Ignatius of Loyola. It can be concluded that, although the Spiritual Exercises of Saint Ignatius was not the only, or the most important inspiration for the spirituality and educational concept of Blessed Edmund Bojanowski, however, they definitely constituted some important inspiration for him. This is evidenced by the fact that he himself rewrote the first meditation of the Spiritual Exercises, i.e. the Foundation. The article aims to show how the individual contents of the Foundation regarding the purpose of human life, the principles of “tantum quantum”, the attitudes of the “holy indifference” or the attitude of “magis” are included in the concept of education created by Blessed Edmund Bojanowski, and today continued by Congregatio Sororum Servularum Beatae Mariae Virginis Immaculatae Conceptae (Sisters Servants of the Blessed Virgin Mary) in numerous educational institutions.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2018, 29, 1; 187-204
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autorytet w teorii i praktyce towarzyszenia wychowawczego
Authority in Theory and Practice of Educational Accompaniment
Autorzy:
Marek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449020.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
autorytet
pedagogia ignacjańska
ćwiczenia duchowne
poznanie naturalne i religijne
pedagogika towarzyszenia
authority
Ignatian pedagogy
spiritual exercises
natural and religious cognition
pedagogy of accompaniment
Opis:
Kwestia autorytetu w wychowaniu jest różnie postrzegana i rozwiązywana. W prowadzonym toku myślowym opieramy się na inspiracjach pedagogii ćwiczeniami duchownymi Ignacego Loyoli. Według idei ćwiczeń autorytet wychowawcy powinien być oparty na gotowości stawania przy wychowanku, zezwalania mu na podejmowanie własnych inicjatyw, a jednocześnie czuwanie, by jego poszukiwania drogi własnego rozwoju nie sprowadziły go na bezdroża. Takie jego rozumienie pokazuje, że odnosimy go do działań wspomagających osobę w porządkowaniu własnego życia w sferze somatycznej, psychicznej i duchowej. Oparta na takich założeniach pedagogia ignacjańska powodzenie tego rodzaju działań opiera na dialogu Boga z człowiekiem i człowieka z Bogiem. Oczekuje się, że będzie on inspirował wysiłek człowieka do wprowadzaniu ładu we wszystkich zakresach swego życia. Przedłożone rozumienie autorytetu w specyczny sposób określa rolę wychowawcy w procesach wychowania. Sprowadza się ona do funkcji towarzyszenia na wspólnej z wychowankiem drodze do osiągania pełni człowieczeństwa. W zrozumieniu i wprowadzaniu do praktyki pedagogicznej przedłożonego rozumienia autorytetu pomaga akceptacja założeń personalizmu chrześcijańskiego.
The issue of authority in education is perceived and resolved in various ways. In the following line of reasoning we rely on the inspirations provided by the pedagogy of The Spiritual Exercises of Ignatius Loyola. According to the idea of The Exercises, the authority of the educator should be based on his or her willingness to assist the student, to allow him to take his own initiative, while at the same time ensuring that his search for a path of his own development does not lead him astray. This understanding of authority shows that we refer it to actions that assist a person in ordering his or her life in the somatic, psychic and spiritual spheres. Based on such assumptions, Ignatian pedagogy considers the success of these actions to be contingent on the dialogue of God with man and of man with God. This dialogue is expected to inspire man's efforts to bring order in all areas of his life. The proposed understanding of authority determines the role of the educator in the processes of upbringing in a specific way. It comes down to the function of accompanying the student on the common path towards the attainment of the fullness of humanity. Accepting the assumptions of Christian personalism helps to understand this notion of authority and to apply it to pedagogical practice.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 5; 231-248
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola uczuć w ignacjańskich ćwiczeniach duchownych
The Role of Feelings in the Ignatian Spiritual Exercises
Autorzy:
Augustyn, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1196687.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
ćwiczenia duchowne
bojaźń
katechizm kościoła katolickiego
ocena moralna
pocieszenie duchowe
poruszenia wewnętrzne
pragnienia duchowe
rekolekcje ignacjańskie
serce
strapienie duchowe
the spiritual exercises
fear
the catechism of the catholic church
moral appraisal
spiritual consolation
inner experience
spiritual desires
Ignatian retreats
heart
spiritual desolation
Opis:
Artykuł omawia problematykę uczuć w Ćwiczeniach duchownych św. Ignacego Loyoli w świetle nauczania Katechizmu Kościoła Katolickiego. Autor podkreśla, że oba dzieła traktują człowieka w sposób integralny, uwzględniając wszystkie sfery ludzkiej osoby, w tym sferę ludzkiej psychiki z jej potrzebami, odczuciami i pragnieniami, a problematykę uczuć omawiają pod kątem duchowego rozeznania i oceny moralnej ludzkiego zachowania. Autor podejmuje z jednej strony polemikę z zawłaszczaniem problematyki uczuć przez psychologię, z drugiej zaś przeciwstawia się lekceważeniu świata ludzkich uczuć przez duchowość. Odwołując się do Katechizmu, z naciskiem podkreśla, że „pojęcie «uczucia» należy do dziedzictwa chrześcijańskiego”, oraz że uczucia są „naturalnymi składnikami psychiki ludzkiej” i „stanowią obszar przejściowy i zapewniają więź między życiem zmysłowym a życiem ducha”. Zdaniem autora – korzystając z nauki o uczuciach zawartej w Ćwiczeniach duchownych oraz w Katechizmie Kościoła Katolickiego, unikamy zbędnych kontrowersyjnych dyskusji wokół tematów: psychologia a duchowość oraz pomoc duchowa a pomoc terapeutyczna. Zarówno duchowość, jak i psychologia są integralnymi elementami ludzkiego życia. Wszelkie przeciwstawianie psychologii – duchowości i odwrotnie – podkreśla autor – jest nieuzasadnione i wyrządza szkodę osobom szukającym osobistego rozwoju, w tym także rozwoju duchowego. Każdy rodzaj pedagogiki, niezależnie od przyjętej antropologii, winien traktować człowieka w sposób integralny, uwzględniając wszystkie sfery ludzkiej osoby, w tym także emocjonalną i duchową.
The article analyses the role of feelings in the Spiritual Exercises of St. Ignatius of Loyola in the context of teaching of the Catechism of the Catholic Church. The author emphasises that both sources treat a man in an integral way, taking into account all spheres of a human being, including human psyche and its needs, feelings and desires; the feelings are dealt with from the perspective of spiritual discernment and moral appraisal. The author, on the one hand, argues with the attempts of psychology to appropriate the notion of feelings and, on the other hand, objects to neglecting human emotions by spirituality. Referring to the Catechism, the author stresses that „the concept of the ‘feeling’ belongs to the Christian heritage” and that feelings are „natural ingredients of a human psyche” and „constitute a transitional area and provide a link between a sensory life and a spiritual life”. According to the author, if we make use of what the Spiritual Exercises and the Catechism teach us about feelings, we will avoid unnecessary controversial disputes devoted to such topics as psychology and spirituality or spiritual consolation and therapeutic assistance. Both spirituality and psychology are integral parts of a human life. The attempts of confronting psychology and spirituality are pointless and harmful to persons looking for personal development, including spiritual development. Every kind of pedagogy, regardless of anthropology assumed as its basis, should treat a human being in an integral way, taking into consideration all his spheres, including emotional and spiritual ones.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2013, 12, 23; 195-215
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La dimension néoplatonicienne du Fondement Ignatien (au contexte du tout des Exercices spirituels de saint Ignace de Loyola
Neoplatonic dimension of the Ignatian Foundation (in the context of the entire Spiritual Exercises of St. Ignatius of Loyola)
Autorzy:
Sprutta, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375619.pdf
Data publikacji:
2020-08-28
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ignatian spirituality
Spiritual Exercises
Ignatian Foundation
Christian Neoplatonism
spiritual way (purification, enlightenment, unification)
God as the Good−Truth−Beauty
duchowość ignacjańska
Ćwiczenia duchowne
Fundament ignacjański
neoplatonizm chrześcijański
droga duchowa (oczyszczenie, oświecenie, zjednoczenie)
Bóg jako Dobro−Praw- da−Piękno
Opis:
God is the foundation and goal of man. The way to God, from the state of disgrace to a happy relationship with God, is also the “foundation” of the Spiritual Exercises of St. Ignatius of Loyola, including the Foundation. In the Foundation there is a Neoplatonic way to God as absolute Good− Truth−Beauty. The spiritual way, continued in Weeks of the Ignatian retreat, includes the stages of purification, enlightenment and unification. This way is thus also an existential principle present in Christian Neoplatonism, having its reception in all cycle of Ignatian Exercises. The article to concern the relationship between the theology of the Foundation and Christian Neoplatonism, with reference to the whole of the Spiritual Exercises of St. Ignatius of Loyola.
Bóg jest fundamentem i celem człowieka. Droga do Boga, od stanu niełaski do uszczęśliwiającej więzi z Bogiem, stanowi także osnowę ignacjańskich Ćwiczeń duchownych, w tym inicjującego je Fundamentu. W Fundamencie kryje się neoplatońska droga ku absolutnemu Dobru−Prawdzie− Pięknu, czyli ku Bogu. Duchowa droga, kontynuowana w Tygodniach rekolekcji ignacjańskich, obejmuje etapy: oczyszczenia, oświecenia i zjednoczenia. Droga ta jest zatem również egzystencjalną zasadą obecną w chrześcijańskim neoplatonizmie, mającą swoją recepcję w całym cyklu ignacjańskich Ćwiczeń. Artykuł dotyczy związku między teologią Fundamentu a chrześcijańskim neoplatonizmem, w odniesieniu do całokształtu Ćwiczeń duchownych.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2019, 34; 181-198
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies