Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Spirit" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 398
Tytuł:
„(A) nasze dusze smutne mają pyski.leżą na dywanie. wyją. nie dają żyć” (J. Mansztajn, O duszy) – leksem dusza w najnowszej poezji polskiej
“(Y)et the faces of our souls are sad. lying on the carpet. howling. tormenting us.” (J. Mansztajn, O duszy) – the lexeme dusza (soul) in contemporary Polish poetry
Autorzy:
Stempel-Gancarczyk, Karina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/645186.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
soul
spirit
animula
Polish poetry
contemporary poetry
literary awards
poetry awards
21th century Polish poetry
dusza
duch
duszyczka
poezja polska
poezja współczesna
nagrody literackie
nagrody
poetyckie
poezja polska XXI wieku
Opis:
The article concerns the occurrences of the lexeme soul in contemporary Polish poetry. Due to the extensive amount of material available for analysis, it concentrates on volumes that were awarded or nominated in the selected Polish poetry contests in 2010–2015 (Wisława Szymborska Award, “Nike” Literary Award, “Silesius” Wrocław Poetry Award, Kościelscy Award, “Orfeusz” K. I. Gałczyński Poetry Award, “Gdynia” Literary Prize and “Złoty Środek Poezji” Award). The article presents the contexts of occurrence of the lexeme dusza (soul), as well as the related lexemes duch (spirit) and duszyczka (small soul – animula), it characterizes the term in relation to its both religious and non-religious aspects, and shows what functions it serves in poetic texts.
Artykuł dotyczy wystąpień leksemu dusza w najnowszej poezji polskiej. Z uwagi na zakres materiału dostępnego do analizy rozważania skupiają się na tomach nagrodzonych lub nominowanych do nagród w wybranych ogólnopolskich konkursach poetyckich w latach 2010–2015 (Nagroda im. Wisławy Szymborskiej, Nagroda Literacka „Nike”, Wrocławska Nagroda Poetycka „Silesius”, Nagroda Fundacji im. Kościelskich, Nagroda Poetycka im. K. I. Gałczyńskiego „Orfeusz”, Nagroda Literacka „Gdynia” oraz Nagroda „Złoty Środek Poezji”). W artykule przedstawione są konteksty pojawiania się leksemu dusza oraz leksemów pokrewnych: duch i duszyczka, charakterystyka tego pojęcia z uwzględnieniem aspektów religijnych i niereligijnych, a także funkcje, jakie zyskuje ono w tekstach poetyckich.
Źródło:
Adeptus; 2016, 7; 67-83
2300-0783
Pojawia się w:
Adeptus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Błogosławieni..." − etyczne wymogi ośmiu błogosławieństw (Mt 5, 3-12)
Autorzy:
Paciorek, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053480.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Błogosławieństwa
Kazanie na Górze
ubodzy w duchu
miłosierni
cisi
ludzie czystego serca
wprowadzający pokój
cierpiący prześladowanie
pragnący sprawiedliwości
Blessings
The Sermon on the Mount
the poor in spirit
the merciful
the gentle
the pure in heart
peacemakers
the persecuted
the thirsty for righteousness
Opis:
First the author discusses the problems connected with the literary layer of the blessings (I), then the meaning of particular verses (II), and finally some theological ideas of the pericope, as well as concluding remarks (III). Explaining the first blessing the author thinks that tw pn uμati should be understood as dat. instrumentalis (“with spirit”) and at the same time relationis (“in spirit”). The second blessing refers to those who are sad because Christ and God seem to be “the great absentees” from the modern world. Gentle ones are those who are not indignant about adversities that life brings and can keep patient. To hunger and thirst for righteousness means to desire a life that is accordant with the Father’s will. Coming to somebody’s aid and forgiving is a characteristic of merciful people; and showing mercy to other people is a manifestation of mercy actually received from God. Blessing people who are pure in heart concerns people in whom there is no falsehood or spite, people who look for the good and try to be honest towards God and their neighbors. “Peacemakers” are those who act for establishing conditions in which everybody may develop according to God’s plan. People who suffer for the sake of righteousness are the ones who are persecuted because of their desire to lead their lives according to God’s will.
Źródło:
The Biblical Annals; 2004, 51, 1; 57-77
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Człowiek w mocy Ducha Świętego”. Teologiczne założenia pneumatologicznej antropologii Nikosa Angelosa Nissiotisa
„Man in the power of the Holy Spirit”. Theological assumptions of pneumatological anthropology of Nikos Angelos Nissiotis
Autorzy:
Glaeser, Zygfryd
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595163.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Nikos Angelos Nissiotis, Trójca Święta, Chrystus, Duch Święty, odkupienie, antropologia, pneumatologiczna antropologia, przebóstwienie, ekumenizm
Nikos Angelos Nissiotis, Holy Trinity, Christ, Holy Spirit, redemption, anthropology, pneumatological anthropology, divinization, ecumenism
Opis:
The presented study is a presentation of the basic assumptions of the pneumatological anthropologyof one of the most outstanding Greek Orthodox theologians of the XX century, Nikos Angelos Nissiotis. His anthropology is christologically and pneumatologically oriented. Nissiotis proposes that the paradigm of interpreting the science of the creation of man should make the mystery of the incarnation. He is convinced, that looking at the activities of the Trinity through an incarnation prism, the problem of the beginning, being and destiny of man acquires a truly christocentric character. At the same time, he emphasizes the role of the Holy Spirit in realizing the saving mission of Christ. He points out that the highest goal of man’s transformation is to be with Christ. Deification in its essence is a process of christification, which means being with Christ and being carried by the Holy Spirit. He emphasizes, that man must be defined in relation to his fulfilment which he achieves in Christ and in relation to the Holy Spirit.
Opracowanie stanowi prezentację podstawowych założeń pneumatologicznej antropologii jednego z najwybitniejszych greckich teologów prawosławnych XX w., Nikosa Angelosa Nissiotisa. Antropologia Nissiotisa jest chrystologicznie i pneumatologicznie zorientowana. Nissiotis proponuje, by istotnym paradygmatem interpretacji nauki o stworzeniu człowieka uczynić misterium wcielenia. Jest przekonany o tym, że patrząc na działania Trójcy poprzez pryzmat inkarnacyjny, problematyka początku, bycia i przeznaczenia człowieka zyskuje prawdziwie chrystocentryczny charakter. Podkreśla zarazem rolę Ducha Świętego w realizacji zbawczego posłannictwa Chrystusa. Zwraca uwagę na to, że najwyższym celem przemiany człowieka jest bycie z Chrystusem. Przebóstwienie w swej istocie jest procesem chrystyfikacji, co oznacza bycie z Chrystusem i bycie niesionym przez Ducha Świętego. Zaznacza, że człowieka należy definiować w relacji do jego spełnienia, które osiąga w Chrystusie i w relacji do Ducha Świętego.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2018, 18; 131-146
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Duch, który przekonywa świat o grzechu” (DeV 27). Pneumatologiczna reinterpretacja profetyczno-krytycznej misji Kościoła w świecie
“The Spirit who convinces the world of sin” (DeV 27). The Pneumatological Reinterpretation of the Prophetic and Critical Mission of the Church in the World
Autorzy:
Gocko, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044129.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Duch Święty
Kościół
posłannictwo Kościoła w świecie
encyklika Dominum et Vivificantem
nauka społeczna Kościoła
grzech
grzech społeczny
The Holy Spirit
the Church
the mission of the Church in the world
the encyclical letter Dominum et Vivificantem
social teaching of the Church
sin
social sin
Opis:
Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na rolę Ducha Świętego w posłannictwie Kościoła w świecie. Duch Święty nie tylko wskazuje konkretne kierunki i środki tego posłannictwa, ale jest nade wszystko źródłem tego posłannictwa, a więc także źródłem jego owocności (1). Duch Święty jako ożywcza moc i światło napotyka jednak w tym świecie na opór i sprzeciw, w pierwszej kolejności w wymiarze wewnętrznym i podmiotowym poprzez grzech, a następnie w zobiektywizowanym kształcie kultury i cywilizacji, co we współczesnej teologii znalazło wyraz w koncepcji „grzechu społecznego” i „struktur grzechu” (2). Jeśli Kościół chce rozpoznać i urzeczywistnić swoją posługę wobec świata wedle mandatu otrzymanego od Chrystusa, musi ciągle otwierać się na Ducha Świętego, który „przekonuje świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie” (J 16, 8). Dziś to zadanie przekonywania świata o grzechu podejmuje Kościół przede wszystkim na płaszczyźnie doktrynalnej. W odniesieniu do sfery społecznej rolę tę pełni nauka społeczna Kościoła poprzez swój profetyczno-krytyczny wymiar (3).
The paper is aimed at highlighting the role of the Holy Spirit in the mission of the Church in the world. (1) Besides indicating the specific directions and means of this mission, the Holy Spirit is, first and foremost, its source and consequently the source of its fruitfulness. (2) In this world, however, the Holy Spirit, as the invigorating power and light, encounters resistance and opposition, first in the internal and subjective dimension through sin, and then in the objectified shape of culture and civilization, which in modern theology found its expression in the concept of “social sin” and “structures of sin”. (3) If the Church wants to recognize and realize its ministry to the world according to the mandate received from Christ, it must be constantly open to the Holy Spirit, who “convinces the world of sin, justice and judgment” (Jn 16: 8). Today, the task of convincing the world of sin is undertaken by the Church primarily on the doctrinal level. In relation to the social sphere, this role is played by the Church’s social teaching through its prophetic and critical dimension.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 241-256
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Dzikie Anioły...” Henryka Bardijewskiego – w stronę chrześcijańskiej interpretacji
„Wild Angels…” Henryk Bardijewski – towards Christian interpretation
Autorzy:
Michalska, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/503247.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
Bóg
dusza
duch
aniołowie
woda
symbol
God
soul
spirit
the angels
water
Opis:
The text of the article focuses on Christian interpretation of Henryk Bardijewski’s stories from the series “Wild angels…”. The text is an attempt to incorporate our own experience into the interpretation of the text, with particular emphasis on religious experience and faith. A combination of interpretative practice with religious experience points out to individual perception of the text and recognition of meaning. The analysis of the author’s stories in the metaphysical and mystical light enables us to discover a completely new meaning and spiritual values. Literature is a place where faith becomes a cognitive tool, which is an opportunity for theological perception of reality. Combining interpretation with religious experience, one can apply Christian anthropology method, refer to hermeneutics and use semiotic tools.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2018, 27, 1; 209-218
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Młodzi na progu” – propozycja kerygmatyczno-mistagogicznego przygotowania do sakramentu bierzmowania
“Youth on the threshold” – a proposition of kerygmatic-mystagogic preparation for the sacrament of confirmation
Autorzy:
Kochel, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395536.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
katecheza inicjacyjna
program Młodzi na progu
katecheza
bierzmowanie
Duch Święty
animator
catechesis of initiation
the program Youth on the threshold
catechesis, Confirmation
Holy Spirit, animator
Opis:
Katecheza inicjacyjna obejmuje różne formy nauczania i wychowania prowadzące do przygotowania do przyjęcia sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Ten rodzaj katechezy jest realizowany w ramach programu Młodzi na progu jako materiał do pracy z młodymi ludźmi przygotowującymi się do sakramentu bierzmowania w swoich parafiach. Jest to swoisty sposób by odpowiedzieć na pytanie: Jak pomóc bierzmowanym pozostać w Kościele i być Kościołem? Zasadniczym celem programu jest zachęcenie uczestników spotkań formacyjnych do pracy nad własnym rozwojem, zarówno intelektualnym, jak i duchowym. W tym programie najbardziej dominującymi aspektami są aspekty egzystencjalne, kerygmatyczne i mistagogiczne. Oznacza to, że program stara się budzić wiarę i towarzyszyć młodym ludziom w ich przygotowaniu do przyjęcia sakramentu. Współczesna katecheza powinna być katechezą o życiu, które „nie tylko daje pomysły, ale również towarzyszy nam w naszej pielgrzymce” (Franciszek, Evangelii gaudium, 156–175).
Initiatory catechesis includes different forms of teaching and upbringing leading to the preparation for receiving the sacraments of Christian initiation. This type of catechesis is realized by the programme Youth on the threshold as material for work with young people preparing in their parish for the sacrament of confirmation. It is a unique way of answering the question: How to help the confirmands remain in the Church and be the Church? A crucial purpose of the programme is to encourage the members of formative meetings to work on their own human development, both intellectual and spiritual. In this programme, the most dominant are existential, kerygmatic and mystagogic aspects, which means it arouses faith and tries to accompany young people in their preparation for receiving the sacrament. Contemporary catechesis should be the catechesis of life which “not only gives ideas but also accompanies us in our pilgrimage” (Francis, Evangelii gaudium, 156–175).
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2017, 24; 215-230
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nie zatwardzajcie serc waszych...”. Problem sklerokardii w twórczości Wacława Potockiego (na podstawie Nowego zaciągu… i Dyjalogu o zmartwychwstaniu Pańskim). Część pierwsza: Retoryczne aspekty sklerokardii
“Do not harden your hearts...”. The problem of sclerocardia in the works of Waclaw Potocki (based on Nowy Zaciąg... and Dyjalog o zmartwychwstaniu Pańskim). Part 1: Rhetorical aspects of sclerocardia
Autorzy:
Dziemian, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32083854.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
Wacław Potocki
Nowy zaciąg
Dyjalog o zmartwychwstaniu Pańskim
sklerokardia
serce
zatwardziałość serca
retoryka
obrazowanie
barok
literatura religijna
epika
dramat
dialog
mesjada
zmysłowość
cielesność
biologia
motywy biblijne
okrucieństwo
cierpienie
XVII w.
animalizm
grzech
grzech przeciwko Duchowi Świętemu
choroba
słowo
Waclaw Potocki
Nowy Zaciąg
Dyjalog o zmartwychwstaniu
Pańskim
sclerocardia
heart
hardening of the heart
rhetoric
imagery
baroque
religious literature
epic
drama
dialogue
mesiad
sensuality
carnality. biology
biblical motifs
cruelty
suffering
17th century
animalism
sin
disease
word
sin against the Holy Spirit
Opis:
This article is the first of two parts of a study devoted to the biblical issue of hardness of heart, present in two works by Waclaw Potocki – Nowy Zaciąg... (1698) and Dyjalog o zmartwychwstaniu Pańskim (1676). The discourse of this sketch focuses primarily on rhetorical issues, on showing the strategies of imagery and the ways of presenting the characters affected by the title sclerocardia (Judas, Annas and Caiaphas, the chief priests and the Jews as collectives demanding the killing of Jesus, the Jewish and Roman executioners), as well as points out the differences and points of convergence in the indicated areas, occurring in the genre-different works. Indicated are the most expressive elements and aspects of the linguistic fabric of the works, which Potocki used to show the essence of the problem, as well as rhetorical techniques and tricks, which were used by the author to build numerous expressive descriptions that strongly affect the senses of the recipient (e.g.: comparisons, amplifications, poetics of contrast, privileging detail and concrete). The multifaceted and artistic construction of descriptions was created by the poet from Łużna using phraseology and lexis from various thematic areas (mainly biology, medicine and the natural world). Animalistic aspects of sclerocardia - the most dominant- together with elements of biologism, naturalism, physiology and anatomy, both prove Potocki’s high sensitivity to stimuli coming from the sensual and material world, as well as testify to the poet’s fascination with the spheres of corporeality and sensuality; this, in turn, is a characteristic element of his poetic imagination. The vision of characters and reality affected by sclerocardia, present in the pages of Nowy Zaciąg... and Dyjalog..., is dominated by falsehood, hypocrisy and lies, marked by extreme brutality, ruthlessness, violence and cruelty. It has no room for pity or any scruples.
Artykuł jest pierwszą z dwóch części studium poświęconego biblijnej problematyce zatwardziałości serca obecnej w dwóch dziełach Wacława Potockiego – mesjadzie Nowy zaciąg… (1698) oraz Dyjalogu o zmartwychwstaniu Pańskim (1676). Dyskurs niniejszego szkicu koncentruje się przede wszystkim na zagadnieniach retorycznych, na ukazaniu strategii obrazowania oraz sposobach prezentacji bohaterów dotkniętych tytułową sklerokardią (Judasz, Annasz i Kajfasz, arcykapłani i Żydzi jako zbiorowości domagające się zabicia Jezusa, żydowscy i rzymscy oprawcy), jak też wskazuje różnice i punkty zbieżne we wskazanych obszarach, występujących w odmiennych gatunkowo utworach. Wskazano najbardziej wyraziste elementy i aspekty językowej tkanki utworów, które Potocki wykorzystał w celu ukazania istoty problemu, a także techniki i chwyty retoryczne, które posłużyły autorowi do zbudowania licznych ekspresyjnych, silnie oddziałujących na zmysły odbiorcy opisów (np. porównania, amplifikacje, poetyka kontrastu, uprzywilejowanie szczegółu i konkretu). Wieloaspektową i plastyczną konstrukcję opisów poeta z Łużnej stworzył za pomocą frazeologii i leksyki pochodzących z różnorakich obszarów tematycznych (głównie z zakresu biologii, medycyny i świata natury). Animalistyczne aspekty sklerokardii – najbardziej dominujące – wespół z elementami biologizmu, naturalizmu, fizjologii i anatomii, dowodzą wysokiej wrażliwości Potockiego na pochodzące ze świata zmysłowego i materialnego bodźce oraz są świadectwem fascynacji poety sferami cielesności i zmysłowości; to zaś stanowi charakterystyczny element jego poetyckiej wyobraźni. Wizja bohaterów i rzeczywistości dotkniętych sklerokardią, obecna na kartach Nowego zaciągu… i Dyjalogu…, jest zdominowana przez fałsz, hipokryzję i kłamstwo, naznaczona skrajną brutalnością, bezwzględnością, przemocą i okrucieństwem. Brak w niej miejsca na litość czy jakiekolwiek skrupuły.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2023, 18; 44-62
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Pan Hrabia jak Diogenes z latarnią szuka człowieka” – miejsce i rola ciała w kształtowaniu tożsamości bohaterów dramatu „Horsztyński” Juliusza Słowackiego
‘My Lord is looking for a human with a lamp like Diogenes’ – the place and the role of body in the creation of the identity of characters in the drama “Horsztyński” by Juliusz Słowacki
Autorzy:
Ciechańska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/967313.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Słowacki
Horsztyński
body
carnality
identity
awareness
soul
spirit
memory
Opis:
The article is an attempt to interpret one of the most fascinating works of Juliusz Słowacki – “Horsztyński” drama. The basis of the interpretation is carnality. The main issue of the article is the designation of the role of carnality in the construction of subjectivity of the drama’s characters. The article is divided into four sections, whose titles are quotes from the drama. Each of them concerns some issues related to the category of carnality: connection of jesters’ appearance with their spiritual degeneration, presence and soothing touch, physical suffering, and the relation body-soulspirit. Considerations in the article aim to answer the question of the continuity of existence and the relation of awareness to the body.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2015, 27, 1
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Przypomnij sobie…” (Ap 2,5; 3,3) Duch Święty żywą pamięcią Kościoła w świetle Apokalipsy Janowej
“Remember …” (Rev 2:5; 3:3). The Holy Spirit as the Church’s Living Memory according to the Revelation of John
Autorzy:
Podeszwa, Paweł Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044083.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalips
List do Kościoła w Efezie
List do Kościoła w Sardach
Duch Święty
pamięć
nawrócenie
depozyt wiary
Revelation
Letter to the Church in Ephesus
Letter to the Church in Sardis
Holy Spirit
memory
conversion
deposit of faith
Opis:
Duch Święty przypomina Kościołowi wszystko, co powiedział i uczynił Jezusa. Dwa teksty z Apokalipsy Janowej wskazują wyraźnie na tę funkcję Parakleta, który mówi do wspólnoty, odwołując się jednocześnie do jej pamięci: w Liście do Kościoła w Efezie (2,5) oraz w Liście do Kościoła w Sardach (3,3). Oba pisma zawierają imperatyw „przypomnij sobie”.  W ich świetle staramy się odpowiedzieć na podstawowe pytanie: o czym Duch Święty przypomina Kościołowi? Analizowane teksty, w których Duch Święty wzywa wspólnotę Kościoła do pobudzenia pamięci, wyraźnie wskazują, że chodzi przede wszystkim najpierw o przypomnienie fundamentów chrześcijańskiej wiary (wcielenie, misterium paschalne) oraz tożsamości chrześcijan, przez chrzest złączonych z ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Jezusem i zrodzonych do nowego życia. Wezwanie do pamiętania jest równoznaczne z koniecznością gorliwego strzeżenia depozytu wiary oraz nawracania się, to znaczy przyjmowania mentalności i zamysłu samego Boga, co dalej ma owocować konkretnymi czynami wiary. Motywacją do takiej postawy chrześcijan jest pamięć o dobrodziejstwach i darach Boga. Duch Święty, nazywany przez Katechizm Kościoła Katolickiego „żywą pamięcią Kościoła” (1099), pobudzając i aktywując pamięć wspólnoty, mobilizuje do żywej i owocującej wiary, która wyraża się w prawdziwym chrześcijańskim świadectwie przynależności do Jezusa, braterskiej miłości oraz gorliwym głoszeniu Dobrej Nowiny.
The Holy Spirit reminds the Church about everything that Jesus said and did. Two texts from the Book of Revelation clearly point to this function of the Paraclete, who speaks to the community, at the same time referring to its memory, in the Letter to the Church in Ephesus (2:5) and in the Letter to the Church in Sardis (3:3). Both texts contain an imperative "remember".  In their light, we attempt to answer the basic question: What does the Holy Spirit remind the Church about? The analyzed texts, in which the Holy Spirit calls upon the Church community to stimulate memory, clearly indicate that the main issue, first and foremost, is about remembering the foundations of the Christian faith (incarnation, paschal mystery) and the identity of Christians united, through baptism, with the crucified and risen Jesus and born into a new life. The call for remembering is tantamount to the need to eagerly guard the deposit of faith and conversion, that is to accept God’s intention and plan, which is supposed to lead to committing concrete acts of faith. The motivation for such an  attitude of Christians is the memory of God's kindness and gifts. The Holy Spirit, called by the Catechism of the Catholic Church "the Church's living memory" (1099), stimulating and activating the memory of the community, mobilizes to a living and fruitful faith, which is expressed in a true Christian testimony of belonging to Jesus, brotherly love and zealous proclamation of Good News.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 111-127
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Przyszedł mi z pomocą duch mądrości” (Mdr 7,7). Relacja między starotestamentalną mądrością a działaniem Ducha Świętego
“A spirit of wisdom came to me” (Wis 7:7). Relationship Between Old Testament Wisdom and the Activity of the Holy Spirit
Autorzy:
Zieliński, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044045.pdf
Data publikacji:
2020-05-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
mądrość
Duch Święty
dar
obecność
radość
wisdom
Holy Spirit
gift
presence
joy
Opis:
Artykuł zajmuje się biblijnym wyrażeniem „duch mądrości” (por. Mdr 7,7) i bada jego relację do osoby Ducha Świętego, ostatecznie objawionego w Nowym Testamencie. Po krótkiej prezentacji relacji między duchem a mądrością w Starym Testamencie zostaną przeanalizowane niektóre aspekty działania mądrości na podstawie tekstów z Mdr 7-9, które będą następnie zestawione z wybranymi fragmentami z Nowego Testamentu, ukazującymi działanie Ducha Świętego. Artykuł prezentuje analogie i podobieństwa w działaniu tych dwóch rzeczywistości. Zarówno mądrość, jak i Duch Święty są ukazywani jako duchowy dar, który kieruje wyborami człowieka. Podkreśla się aspekt ich ciągłej obecności w życiu wierzącego, a także ścisły związek z radością i osiągnięciem życiowego spełnienia. Te analogie wydają się wynikać z duchowej natury obu rzeczywistości, pochodzenia z tego samego źródła – od Boga – oraz z kontekstu historycznego, w którym powstają – Księga Mądrości oraz teksty nowotestamentowe.
The presented article deals with the biblical expression “spirit of Wisdom” (cf. Wis 7:7) and examines its relation to the figure of The Holy Spirit as revealed definitively in the New Testament. After a short presentation of the relation between spirit and wisdom in the Old Testament, we analyze some aspects of wisdom’s activity, based on the text of Wis 7-9, and then compare those characteristics with selected passages from the New Testament, showing the activity of the Holy Spirit. The article presents some analogies and similarities between these two realities, wisdom and the Holy Spirit. Both are depicted as a spiritual gift which guides people’s choices. The aspect of continuous presence is underlined, as well as the connection with joy and fulfillment of human life. These similarities seem to derive from the spiritual nature of both realities, their coming from the same source – from God, and from the historical contexts in which the book of Wisdom and the New Testament books were written.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 35-47
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Spiritus deorum sanctorum" (Dn 4−5)
Autorzy:
Tronina, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177910.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Duch świętych bogów
Dn 4−5
Spirit of holy gods
Opis:
The Aramaic expression ”rûah.’ĕlāhîn qaddîszîn” is commonly translated, following Heronymus’ Vulgate as „spirit of holy gods”. It has also a more profound sense, as pointed by the context of Dn 4, 5. It says that a prophet takes a particular part in the gifts of God and knows the hidden sense of events. Such an understanding of the „holy spirit” prepares for the reception of the whole of revelation in the Books of the New Testament.
Źródło:
The Biblical Annals; 1999, 46, 1; 37-44
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Spirò” o piuttosto „consegnò lo Spirito”? La morte di Gesù e il dono del Paràclito presentati in Gv 19,30
He „Expired” or rather He „Handed Over the Spirit”? The Death of Jesus and the Gift of the Paraclete Presented in John 19:30
Autorzy:
Grochowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148089.pdf
Data publikacji:
2018-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
la morte di Gesù
consegnare lo Spirito Santo
la famiglia di Dio
Gv 19
30
the death of Jesus
to hand the Holy Spirit over
God’s family
Jn 19
Opis:
Il racconto giovanneo che parla della morte di Gesù si caratterizza per l’uso di una specifica formulazione, non tipica per quanto riguarda il riferire la morte di qualsiasi persona: παρέδωκεν τὸ πνεῦμα (Gv 19,30). Bisognerebbe tradurla all’italiano con la frase „consegnò lo Spirito / spirito” (e non „spirò / rese lo spirito”, come della morte di Gesù parlano i Sinottici: cf. Mc 15,37 e Lc 23,46 – ἐξέπνευσεν; Mt 27,50 – ἀφῆκεν τὸ πνεῦμα). Anche se la maggioranza delle traduzioni moderne e dei commentari degli esegeti non è d’accordo con l’interpretazione che suggerisce che Gesù – nell’atto della propria morte salvatrice – realmente consegnò lo Spirito Santo ai suoi discepoli radunati presso la croce, insieme alla minoranza degli studiosi consideriamo, che il dono del Paràclito non deve necessariamente essere limitato al giorno della risurrezione del Signore (cf. Gv 20,22), ma – siccome esso non è un avvenimento singolare nella vita della Chiesa (cf. At 2,1 – 13 i 4,31!) – al nostro parere esso divenne una partecipazione di quel specifico „nucleo dei credenti” già pure sul Calvario. Questo dono è stato un „anticipo” per il giorno di una solenne effusione dello Spirito Santo nel Cenacolo il giorno della risurrezione (Gv 20,19 – 23). Il quarto evangelista comunica questa verità, scrivendo tali e non altre parole in Gv 19,30. Egli inoltre desidera sottolineare che il dono dello Spirito è strettamente legato alla costituzione della famiglia di Dio ai piedi della croce (Gv 19,24h–27) come il suo fondamento vitale e la forza unificante.
John’s description of the death of Jesus on the cross is characterized by the use of a specific expression by the evangelist, untypical for the story speaking of one’s death: παρέδωκεντὸ πνεῦμα (Jn 19:30). It should be translated into English as „he handed over the Spirit / spirit” (but not „he expired / he gave up the spirit”, as expressed in the synoptic Gospels: Mc 15:37 and Lc 23:46 – ἐξέπνευσεν; Mt 27:50 – ἀφῆκεν τὸ πνεῦμα). Even if most of translations of the Bible and exegetic commentaries do not agree with an interpretation suggesting that Jesus, in the act of his saving death, actually gave the Holy Spirit to his disciplesgathered beside the cross, together with the minority of scholars we believe that the gift of the Paraclete does not necessarily have to be limited only to the day of Lord’s resurrection (cf. Jn 20:22), but – as it is not a one-off event in the life of the Church (cf. Acts 2:1 – 13 and 4:31!) – it has become a participation of this „nucleus of believers” also on Calvary. This gift was a „deposit / advancement” for the day of the solemn effusion of the Holy Spirit in the Upper Room on the day of the resurrection (Jn 20:19 – 23). This truth is communicated to the readers by the evangelist John, providing such and not other words in 19:30. He alsoemphasizes that the gift of the Spirit is closely related to the constitution of God’s family at the foot of the cross (Jn 19:24h–27) as its vital foundation and unifying force.
Źródło:
Studia Elbląskie; 2018, 19; 291-303
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Życie duchowe” a „życie w duchu” – dialogiczna dystynkcja Martina Bubera
Autorzy:
Glinkowski, Witold P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373712.pdf
Data publikacji:
2021-07-01
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Martin Buber
życie duchowe
życie w duchu
filozofia dialogu
spiritual life
living in the spirit
philosophy of dialogue
Opis:
Dla protagonisty współczesnej dialogiki, Martina Bubera, życie duchowe stanowi nie tyle ontyczny wyróżnik istnienia człowieka, ile szansę, przed którą człowiek stoi i którą powinien wykorzystać z uwagi na swoją dialogiczną genezę, która zarazem określa specyficzny horyzont jego egzystowania. Egzystowania niepodobna zredukować do istnienia obiektu pośród innych obiektów, gdyż może ono i powinno wyrażać się obecnością – byciem osoby wobec innych osób, byciem Ja wobec Ty. Podstawowa różnica między „życiem duchowym” a „życiem w duchu” polega na tym, że pierwsze, w odróżnieniu od drugiego, nie zawsze bywa dialogiczne oraz na tym, że nie zawsze uzyskuje ono wymiar etyczny i niejednokrotnie spełnia się w samym tylko wymiarze estetycznym. Tymczasem życie w duchu wskazuje na transcendentny status i proweniencję ducha, który nie może być postrzegany w kategoriach zjawiska będącego rezultatem kulturowego progresu – jako sublimacja lub jako projekcja tego, co immanentnie ludzkie.
For Martin Buber, the protagonist of the modern philosophy of dialogue, spiritual life is not an ontic distinction of human existence, but an opportunity that man has and should use because of his dialogical genesis, which determines the particular horizon of his being. Existing cannot be reduced merely to the existence of a given object among others, since it may and ought to be expressed via presence – being a person to other people, being ‘I’ to ‘You’. The fundamental difference between ‘spiritual life’ and ‘living in the spirit’ lies in the fact that the former, as opposed to the latter, does not always happen to be dialogical, that it does not always have an ethical dimension, and often fulfils itself in an aesthetic dimension only. On the other hand, living in the spirit indicates a transcendental status and the provenance of the spirit, which cannot be perceived as the result of cultural progress – it is regarded as the sublimation or projection of what is immanently human.
Źródło:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne; 2021, 12, 1; 147-163
2450-4491
Pojawia się w:
Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
9 dni w boju
Dziewięć dni w boju
Autorzy:
Zieliński, Michał (wojskowość).
Powiązania:
Polska Zbrojna 2022, nr 2, s. 40-43
Data publikacji:
2022
Tematy:
Bundeswehra
10 Brygada Kawalerii Pancernej im. gen. broni Stanisława Maczka
NATO
Allied Spirit 2022 (ćwiczenie)
Siły zbrojne
Wojsko
Ćwiczenia wojskowe
Ćwiczenia międzynarodowe
Współpraca wojskowa
Artykuł z czasopisma fachowego
Artykuł z czasopisma wojskowego
Opis:
Artykuł dotyczy międzynarodowych manewrów „Allied Spirit 2022” przeprowadzonych na przełomie stycznia i lutego 2022, zorganizowanych przez niemiecką 1 Dywizję Pancerną na poligonie w Hohenfels. W ćwiczeniach wzięło udział ponad 5,2 tys. żołnierzy z 15 państw, w tym 1 Batalion Czołgów 10 Brygady Kawalerii Pancernej ze Świętoszowa.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 398

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies