Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Soviet repressions" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Sowieckie represje wobec polskiego podziemia niepodległościowego w Warszawie i okolicach na przełomie 1944 i 1945 roku
Autorzy:
Kalbarczyk, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477299.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Soviet repressions
anti-communist resistance
resistance movement
Warsaw
1944
1945
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2002, 2; 139-155
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między deportacją a repatriacją. Granice w relacjach i wspomnieniach Sybiraków – ofiar deportacji w głąb ZSRR z lat 1940–1941
Between deportation and repatriation. Boundaries in the accounts and memories of Siberians – victims of deportations deep into the USSR in 1940–1941
Autorzy:
Marciniak, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31803936.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Ośrodek Pamięć i Przyszłość
Tematy:
deportacje
repatriacja z ZSRR
radzieckie represje
memuarystyka
Sybiracy
deportations
repatriatrion from the USSR
Soviet repressions
memories
Sybiraks
Opis:
Wspomnienia i relacje ofiar radzieckich zsyłek to wartościowe źródło wiedzy o tragicznych losach obywateli polskich na Wschodzie, ale także o ich życiu na terenach pogranicza II RP. Wykorzystując bogactwo ich treści analizuję problem granic i ich przekraczania w okresie od deportacji w latach 1940–1941 do repatriacji w 1946 r. Interesują mnie przede wszystkim granice polityczne – te pomiędzy Polską a ZSRR. Jak wiemy, w okresie II wojny światowej uległy one zmianie. Refleksje towarzyszące Sybirakom podczas ich przekraczania w konkretnych okolicznościach politycznych w czasie deportacji, a następnie repatriacji znalazły swoje odbicie w materiale wspomnieniowym. Stosunek zesłańców do przekraczania zmieniających się granic pomiędzy Polską a ZSRR zależał bowiem przede wszystkim od ich własnych doświadczeń (sprzed wojny oraz czasów zsyłki) oraz perspektyw życiowych. 
The memories and accounts of the victims of Soviet deportations are a valuable source of knowledge about the tragic fate of Polish citizens in the East, and their lives in the borderlands of the Second Polish Republic. Using the richness of their content, I analyse the problem of borders and their crossing in the period from deportation in 1940–1941 to repatriation in 1946. This article is a continuation and development of research undertaken into the issue of repatriation in the memories and accounts of Siberians, in which I discussed the topic of crossing the borders to and from the USSR.
Źródło:
Wrocławski Rocznik Historii Mówionej; 2022, 12; 98-119
2719-7522
2084-0578
Pojawia się w:
Wrocławski Rocznik Historii Mówionej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reżim komunistyczny lat trzydziestych na Ukrainie radzieckiej w odzwierciedleniu tygodnika „Tryzub”
The communist totalitarian regime of the 1930s in Soviet Ukraine in the coverage of “The Trident” weekly
Кoмунiстичний режим 1930-х рокiв в радянськiй Україні у висвітленні тижневика „Тризуб”
Autorzy:
Hołubko, Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/782535.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Soviet Ukraine, repressions, “The Trident” weekly, communist regim
Ukraina radziecka, represje, tygodnik „Tryzub”, reżim komunistyczny
Opis:
W artykule podano analizę materiałów tygodnika „Tryzub” będącego oficjal- nym organem rządu Ukraińskiej Republiki Ludowej na wychodźstwie, wydawanym w Pary- żu w latach 1925-1940. Szczególną uwagę jego redakcja nadawała wyświetlaniu represji nad społeczeństwem ukraińskim ze strony reżimu komunistyczego który jednoznacznie utożsamiała z okupacją rosyjską Ukrainy. Wśród najważniejszych tematów poruszonych w publikacjach ty- godnika wymienić należy: działalność radzieckich represyjnych organów na Ukrainie, procesy sądowe nad ukraińską inteligencją i osobami duchownymi, masowe represje nad chłopstwem ukraińskim i organizacja welkiego głodu na Ukrainie w latach 1932-1933. Tematem przewodnim publikacji tygodnika jest stwierdzienie, że po okupacji Rosją Ukrainy na jej terenie ustanowiono reżim totalitarny, będący kontynuatorem polityki imperialnej poprzedniego rządu carskiego w celu utryzmania jej pod swoją zwieżchnością.
The article is the analysis of the materials of “The Trident” Weekly, published by the emigration government of the Ukrainian People’s Republic in Paris from 1925 to 1940. The editorial board paid particular attention to the repressions performed by of the communist re- gime, which the editors equated with the Russian occupation of Ukraine. Among the key topics that were raised by the weekly were the coverage of the activities of Soviet repressive bodies in Ukraine, political trials of Ukrainian intellectuals and clergy, mass repressions against the Ukrainian peasantry, and the organisation of the intentional famine of 1932-1933. The main theme of the publications of the weekly is the statement that after the occupation of Ukraine by Soviet Russia, a totalitarian regime was established here, which, like its czarist predecessor, car- ried out imperial policy to keep it under control.
Źródło:
Z Dziejów Prawa; 2019, 12; 495-512
1898-6986
2353-9879
Pojawia się w:
Z Dziejów Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Technology of Soviet Myth Creation about Famine as a Result of Crop Failure in Ukraine of the 1932–1933s
Autorzy:
Sokolova, Sofiia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951106.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie
Tematy:
famine
mythologization
soviet mass media
collectivization
repressions
peasant protests
parallel reality
Opis:
According to the Ptoukha Institute for Demography and Social Studies of the National Academy of Sciences of Ukraine, over 3, 9 million people died during the famine of the 1932–1933s However, it’s impossible to define the exact number of the dead due to liquidation of the 1937 census data by the soviet authorities who deliberately aimed at violating complete record of the deaths and stated in the documentation other death reasons instead of the ones caused by the famine. To disguise this criminal offence the soviet government directed all its efforts to creation of a myth pointing to that year crop failure as the reason of famine. Purpose. The aim of the following article is to reveal practical techniques of alternative reality creation in the soviet society based on the example of the 1932–1933s famine’s mythologization in Ukraine. Materials and methods. Analyses and generalization of scientific archive sources and international documents, overview of soviet mass media related to the topic have been performed. Research results. The soviet myth creation technology applied to the famine happening in Ukraine of 1932–1933 as a result of crop failure shows a wide spectrum of alternative reality creation means (mythologization), which was exploited by the whole history of the soviet government: liquidation of documents and evidence, intimidation and physical extermination of witnesses, blockage of access to sources of reliable information, formation of alternative “truth” and its expansion in mass media. Results. The purpose of creation and expansion of the famine myth based on the belief about crop failure in Ukraine of the 19362–1933s was to form and infix “ideologically correct” interpretation of history in the mass consciousness. It was supposed to disguise reasons of the famine, which was artificially organized by the soviet government in Ukraine, aiming at liquidation of Ukrainian rural population, resisting collectivization, i.e. dissimulating of criminal offences and masking them under ecological myth.
Źródło:
Journal of Modern Science; 2019, 42, 3; 37-56
1734-2031
Pojawia się w:
Journal of Modern Science
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Kontrrewolucjonista i sabotażysta”. Major dr Franciszek Michał Amałowicz ps. „Tatar” – lekarz, oficer Wojska Polskiego i Armii Krajowej w obozach sowieckich
„Counter-revolutionary and Saboteur”. A Biography of Major Dr. Franciszek Michał Amałowicz „Tatar” – Doctor, Officer of the Polish Army and Home Army
„Konterrevolutionär und Saboteur”. Major Dr. Franciszek Michał Amałowicz „Tatar” – Arzt, Offizier der polnischen Armee und der Heimatarmee in sowjetischen Lagern
Autorzy:
Rogut, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23203165.pdf
Data publikacji:
2023-12-27
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
GUPWI
Franciszek Michał Amałowicz ps. „Tatar”
lekarz
oficer
Wojsko Polskie
Armia Krajowa
II Rzeczypospolita
represje komunistyczne
aparat bezpieczeństwa
NKWD
obozy sowieckie
represje sowieckie
obozy kontrolno-filtracyjne
Stalinogorsk
więzień polityczny
GUŁag
Franciszek Michał Amałowicz „Tatar”
doctor
officer
Polish Army
Home Army
Second Polish Republic
communist repressions
security apparatus
NKVD
Soviet camps
Soviet repressions
control and filtration camps
political prisoner
GULAG
Arzt
Offizier
Polnische Armee
Heimatarmee
Zweite Polnische Republik
kommunistische Repressionen
Sicherheitsapparat
sowjetische Repressionen
Opis:
Franciszek Michał Amałowicz „Tatar” urodził się 28 września 1903 r. we Lwowie. Jako 15-letni ochotnik walczył z Ukraińcami w 1918 r. w obronie swojego miasta, w wojnie polsko-bolszewickiej 1919–1920, a następnie 1921 r. w III powstaniu śląskim. Ukończył studia medyczne w Wojskowej Szkole Sanitarnej, a także pracował w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego. Doktor wszechnauk medycznych, mjr WP w kampanii polskiej 1939 r., walczył z Niemcami w szeregach 55 Pułku Piechoty 14 Dywizji Piechoty Armii „Poznań”. W 1940 r. wstąpił w szeregi konspiracji Armii Krajowej (AK), a od listopada 1942 r. został dowódcą III Rejonu „Dęby” Obwodu „Obroża” (Rembertów) AK. 9 listopada 1944 r. jako ofiara sowieckich represji znalazł się w obozie specjalnym Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego w Skrobowie koło Lubartowa, następnie został wywieziony do obozu jenieckiego Народный комиссариат внутренних дел (NKWD) nr 388 w Stalinogorsku (obecnie Nowomoskowsk), a później do obozu kontrolno-filtracyjnego NKWD nr 283 w Stalinogorsku. Skazany jako „szczególnie niebezpieczny przestępca” trafił jako więzień polityczny m.in. do Wiatskiego исправительно-трудовые лагеря (ITŁ), Obozu Specjalnego nr 1 Mineralny (Минеральный-Минлаг) w okolicach Inty, obozu Министерство внутренних дел (MWD) nr 476 w mieście Asbiest. Do Polski powrócił dopiero w 1954 r. Z początkiem 1970 r. mjr Amałowicz był rozpracowywany operacyjnie przez Służbę Bezpieczeństwa. Zmarł w Józefowie koło Warszawy 16 kwietnia 1975 r. w wieku 72 lat.
Franciszek Michał Amałowicz „Tatar” was born on 28 September 1903, in Lviv. As a 15-year-old volunteer Amałowicz fought against the Ukrainians in 1918 in defence of his city, after which he participated in the Polish-Soviet War of 1919– 1920 and the Third Silesian Uprising in 1921. Amałowicz then studied medical science at the Sanitary Training Centre and the Central Institute of Physical Education, graduating in 1929. As a Doctor of Medical Science and a Major in the Polish Army he fought in the ranks of the 55th Infantry Regiment of the 14th Infantry Division of the „Poznań” Army during the Polish campaign of 1939 against the Germans. In 1940, he joined the Home Army (Armia Krajowa), and in November 1942, he became the commander of the 3rd region „Dęby” of the „Obroża” District (Rembertów). On 9 November 1944, as a victim of Soviet repression, he was sent to a special camp of the Main Directorate of Information of the Polish Army in Skrobowo near Lubartów, he was then deported to the Народный комиссариат внутренних дел (NKVD) POW camp No. 388 in Stalinogorsk (now Novomoskovsk), and later to the NKVD control and filtration camp No. 283 in Stalinogorsk. Convicted as a „particularly dangerous criminal”, he was sent to various camps as a political prisoner, including the correctional labour camp at Viatsky, Special Camp No. 1 Mineralny (Минеральный-Минлаг) near Inta, and camp No. 476 of the USSR Ministry of Internal Affairs in the city of Asbiest. He was returned to Poland in 1954. At the beginning of 1970, Major Amałowicz was operationally investigated by the Security Service. He died in Józefów near Warsaw on 16 April 1975, at the age of 72.
Franciszek Michał Amałowicz „Tatar” wurde am 28. September 1903 in Lemberg geboren. Als 15-jähriger Freiwilliger kämpfte er 1918 bei der Verteidigung seiner Stadt gegen die Ukrainer, im polnisch-bolschewistischen Krieg 1919–1920 und dann 1921 im Dritten Schlesischen Aufstand. Sein Medizinstudium absolvierte er am Sanitätsschulungszentrum und am Zentralinstitut für Leibeserziehung. Der promovierte Mediziner war Major der polnischen Armee im Polenfeldzug 1939 und kämpfte im 55. Infanterieregiment der 14. Infanteriedivision der Armee „Poznań” gegen die Deutschen. 1940 trat er in die Reihen der Heimatarmee (Armia Krajowa) ein und wurde ab November 1942 Kommandeur der 3. Distrikts „Dęby” des Bezirks „Obroża” (Rembertów). Am 9. November 1944 kam er als Opfer der sowjetischen Repressionen in das Speziallager der Hauptinformationsdirektion der polnischen Armee in Skrobów bei Lubartów und wurde dann in das Народный комиссариат внутренних дел (NKWD)-Kriegsgefangenenlager Nr. 388 in Stalinogorsk (heute Nowomoskowsk) und später in das NKWD-Kontroll- und Filtrationslager Nr. 283 in Stalinogorsk gebracht. Als „besonders gefährlicher Straftäter” verurteilt, wurde er als politischer Häftling u. a. in das Korrektionslager Wjatskij, des Speziallagers Nr. 1 Mineralny (Минеральный-Минлаг) in der Nähe von Inta und das Lager Nr. 476 des Innenministeriums der UdSSR in der Stadt Asbiest geschickt. Erst 1954 kehrte er nach Polen zurück. Ab Anfang 1970 wurde Major Amalovich vom Sicherheitsdienst operativ unterwandert. Er starb am 16. April 1975 im Alter von 72 Jahren in Józefów bei Warschau.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2023, XXIV (LXXV), 4(286); 186-216
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Martin Previšić, Povijest Golog Otoka, Fraktura, Zagreb 2019, 634 s.
Martin Previšić, Povijest Golog Otoka, Fraktura, Zagreb 2019, 634 pp.
Autorzy:
Sokulski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34111876.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Yugoslavia
Naked Island (Goli Otok)
repressions
Soviet Union
Jugosławia
Naga Wyspa (Goli Otok)
represje
Związek Sowiecki
Opis:
Książka Martina Previšicia jest pierwszą publikacją historyczną, podejmującą problematykę funkcjonowania obozu na Nagiej Wyspie (Goli Otok) w Jugosławii i represji wobec zwolenników stalinizmu w tym kraju w dobie konfliktu ze Związkiem Sowieckim pod koniec lat czterdziestych oraz w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych. Autor wykorzystał materiały służby bezpieczeństwa, dokumentację partyjną, a także przeprowadził rozmowy z uwięzionymi w „Gułagu Tity”. Previšić udanie zobrazował działania aparatu represji i kierowniczych kręgów partyjnych, podjął się również próby przedstawienia portretu zbiorowego przeciwników polityki Tity w Jugosławii. In plus należy ocenić także bogaty opis życia codziennego uwięzionych czy skrupulatnie sporządzone wyliczenia dotyczące liczby ofiar represji.
Martin Previšić’s book is the first historical publication to address the functioning of the Goli Otok [Naked Island] camp in Yugoslavia and the repression against supporters of Stalinism in this country during the era of conflict with the Soviet Union in the late 1940s and the first half of the 1950s. The author used security service materials, party documentation, and also interviewed those imprisoned in “Tito’s Gulag”. Previšić has successfully portrayed the activities of the repressive apparatus and party leadership circles, and has also attempted to present a collective portrait of the opponents of Tito’s policies in Yugoslavia. On the plus side, there is also a rich description of the daily life of those imprisoned as well as a meticulously drawn up calculation of the number of victims of repression.
Źródło:
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989; 2023, 21; 777-786
1733-6996
Pojawia się w:
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Represje wobec tak zwanych inorodców, oficerów Armii Czerwonej w czasie wielkiej czystki
Autorzy:
Wojtkowiak, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631660.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Soviet Union, Red Army
Repressions
Great Purge
Officers Corps
Inorodtsy
Związek Radziecki, Armia Czerwona, represje, wielka czystka, korpus oficerski, inorodcy
Opis:
Po przewrocie bolszewickim w Rosji, siły zbrojne państwa radzieckiego – Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona – zyskały korpus oficerski stanowiący niezwykle urozmaiconą mozaikę narodowościową. Wynikało to nie tylko z wielonarodowego charakteru państwa, ale również przyczyn ideologicznych – bardzo wielu przedstawicieli różnych narodów europejskich (i nie tylko) dało się uwieść hasłom równości oraz sprawiedliwości społecznej i wstąpiło na służbę bolszewików. Do połowy lat trzydziestych XX wieku istotną rolę, szczególnie na wyższych szczeblach hierarchii wojskowej, odgrywali tak zwani inorodcy – przedstawiciele różnych narodów mających własną państwowość. Byli wśród nich nie tylko Łotysze, Polacy, Niemcy czy Szwedzi, ale także reprezentacji innych narodów, w tym, na przykład, Szwajcarzy czy przedstawiciele narodów bałkańskich. W artykule podjęta została próba syntetycznego przedstawienia represji wobec inorodców w korpusie oficerskim Armii Czerwonej w czasie wielkiej czystki. Mechanizmów nimi rządzących i następstw, jakie spowodowały, przede wszystkim całkowitej marginalizacji roli inorodców w wyniku represji i ustanowienia pełnej hegemonii wschodnich Słowian – Rosjan, Ukraińców i Białorusinów.
Źródło:
Res Historica; 2017, 43
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Represje wobec tak zwanych inorodców, oficerów Armii Czerwonej w czasie wielkiej czystki
Autorzy:
Wojtkowiak, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632294.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Soviet Union, Red Army
Repressions
Great Purge
Officers Corps
Inorodtsy
Związek Radziecki, Armia Czerwona, represje, wielka czystka, korpus oficerski, inorodcy
Opis:
In Russia after the Bolshevik revolution the armed forces of the state – the Workers’ and Peasants’ Red Army – gained an officer corps which was an extremely diverse mosaic of nationalities. This was due not only to the multinational character of the state but also ideological reasons; many representatives of various European nations (among others) allowed themselves to be enticed by the slogans of equality and social justice, and entered the service of the Bolsheviks. Until the middle of the 1930s an important role, especially at the higher levels of the military hierarchy, was played by the so-called inorodtsy – representatives of various nations which had their own statehood. Among them were not only Latvians, Poles, Germans and Swedish but also representatives of other nations, for example the Swiss or representatives of the Balkan states.In this article the author attempts a synthetic presentation of the repressions against the inorodtsy in the officer corps of the Red Army during the Great Purge. It includes the mechanisms governing the repressions, and the resulting consequences, above all the total marginalisation of the inorodtsy’s role, and the establishment of full hegemony of the eastern Slavs: the Russians, the Ukrainians, and the Belarusians.Soviet Union, Red Army, repressions, Great Purge, Officers Corps, inorodtsy
Po przewrocie bolszewickim w Rosji, siły zbrojne państwa radzieckiego – Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona – zyskały korpus oficerski stanowiący niezwykle urozmaiconą mozaikę narodowościową. Wynikało to nie tylko z wielonarodowego charakteru państwa, ale również przyczyn ideologicznych – bardzo wielu przedstawicieli różnych narodów europejskich (i nie tylko) dało się uwieść hasłom równości oraz sprawiedliwości społecznej i wstąpiło na służbę bolszewików. Do połowy lat trzydziestych XX wieku istotną rolę, szczególnie na wyższych szczeblach hierarchii wojskowej, odgrywali tak zwani inorodcy – przedstawiciele różnych narodów mających własną państwowość. Byli wśród nich nie tylko Łotysze, Polacy, Niemcy czy Szwedzi, ale także reprezentacji innych narodów, w tym, na przykład, Szwajcarzy czy przedstawiciele narodów bałkańskich. W artykule podjęta została próba syntetycznego przedstawienia represji wobec inorodców w korpusie oficerskim Armii Czerwonej w czasie wielkiej czystki. Mechanizmów nimi rządzących i następstw, jakie spowodowały, przede wszystkim całkowitej marginalizacji roli inorodców w wyniku represji i ustanowienia pełnej hegemonii wschodnich Słowian – Rosjan, Ukraińców i Białorusinów.
Źródło:
Res Historica; 2017, 43
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polska diaspora w Kazachstanie: główne etapy formowania się, znane postaci i obecna sytuacja
Польская диаспора в Казахстане: основные этапы формирования, известные личности и современное положение
Қазақстандағы поляк диаспорасы: қалыптасуының негізгі кезеңдері, танымал тұлғалар және қазіргі жағдайы
Autorzy:
Kabuldinov, Ziyabek E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2192743.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Muzeum Pamięci Sybiru ; Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Białymstoku
Tematy:
zsyłki
deportacje
represje
grupy etniczne
osadnicy
Kazachstan
Rosja
Związek Sowiecki
exile
deportations
repressions
ethnic groups
settlers
Kazakhstan
Russia
the Soviet Union
Opis:
W historii formowania się polskiej mniejszości w Kazachstanie można wyróżnić cztery główne okresy, a pierwszy z nich przypada na koniec XVIII w. Polacy trafiali do tej części świata pod przymusem, jako zesłańcy i deportowani, w wyniku m.in. walk narodowowyzwoleńczych podejmowanych przez Polaków w XIX w., ich udziału w wojnach napoleońskich, wywózek w latach II wojny światowej (tylko w wyniku drugiej masowej wywózki, z kwietnia 1940 r., do Kazachstanu trafiło ok. 60 tys. osób). Podstawę dzisiejszej diaspory polskiej w Kazachstanie stanowią Polacy wywiezieni tam w 1936 r. z zachodniej Ukrainy i Białorusi. Wśród ofiar masowych represji politycznych ZSRS Polacy stanowili jedną z najliczniejszych grup narodowościowych. Dzięki twórczej działalności zarówno miejscowej ludności, jak i deportowanych oraz ewakuowanych obywateli pojawiły się nowe miasta, wykorzystywano bogactwa naturalne, uruchomiono dziesiątki fabryk. Rozwijała się sieć instytucji edukacyjnych, naukowych, kulturalnych. W szczególności Północny Kazachstan stał się miejscem, w którym przecinały się kultury i cywilizacje, terytorium konstruktywnego dialogu i deportowanej, i miejscowej ludności republiki, regionem owocnej współpracy różnych narodów. Według statystyk, obecnie w Kazachstanie mieszka około 50 tysięcy Polaków.
In the history of the formation of the Polish minority in Kazakhstan four main periods can be distinguished, the first of which falls on the end of the 18th century. National liberation struggles undertaken by Poles in the 19th century, their participation in the Napoleonic Wars, deportations during World War II (only as a result of the second mass deportation, in April 1940, about 60,000 people ended up in Kazakhstan). The basis of today's Polish diaspora in Kazakhstan are Poles deported there in 1936 from western Ukraine and Belarus. Among the victims of mass political repressions of the USSR, Poles were one of the largest national groups. Thanks to the creative activity of both the local population and the deported and evacuated citizens, new cities appeared, natural resources were used, and dozens of factories were launched. A network of educational, scientific and cultural institutions developed. In particular, North Kazakhstan has become a place where cultures and civilizations intersected, a territory of constructive dialogue and the deported and local population of the republic, a region of fruitful cooperation between different nations. According to statistics, there are currently about 50,000 Poles living in Kazakhstan.
Źródło:
Biuletyn Historii Pogranicza; 2023, 23; 5-21
1641-0033
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Pogranicza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Obywatele sowieccy” w województwie poznańskim w latach 1945–1949
Autorzy:
Stryjkowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1897257.pdf
Data publikacji:
2020-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
druga wojna światowa
Wielkopolska
komendantury wojenne
działalność
NKWD
represje
migracje
wysiedlenia
obywatelstwo sowieckie
relacje polsko-sowieckie
World War II
war headquarters
NKVD’s operations
repressions
migrations
expulsions
Soviet citizenship
Polish-Soviet relations
Opis:
The article discusses the fate of individuals of interest of the Soviet authorities and deemed the USSR citizens. Some of them were forced labourers on their way back home from Germany and the occupied countries. A large part of them were inhabitants of Wielkopolska who used to have Russian or Soviet citizenship. The article presents treatment thereof in Wielkopolska in 1945-1949.
Źródło:
Historia Slavorum Occidentis; 2020, 1 (24); 112-134
2084-1213
Pojawia się w:
Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies