Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Soviet art" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Sowiecka sztuka operacyjna w latach 1940-1941
    Autorzy:
    Chojnacki, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/653707.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Soviet operational art
    Soviet tactic
    shock army
    Red Army in world war II
    Great Purge
    sowiecka sztuka operacyjna
    sowiecka taktyka
    armia uderzeniowa
    Armia Czer¬wona w czasie II wojny światowej
    Wielka Czystka.
    Opis:
    The article presents the evolution of the Soviet operational warfare since its initial phase in the 1920s, followed by a characterisation of the impact of the Great Purge on the evolution of the Soviet military doctrine and the Red Army itself. Finally, Soviet strategic planning is analysed in the context of the offensive war with the Third Reich from the point of view of operational art and its translation into strategy.
    Artykuł prezentuje rozwój sowieckiej myśli operacyjnej, poczynając od pierwszego etapu jej kreowania w latach dwudziestych XX wieku. Następnie opisuje skutki Wielkiej Czystki dla ewolucji sowieckiej myśli wojskowej i samej Armii Czerwonej. Ostatnią rzeczą jest analiza sowieckiego planowania strategicznego w kontekście wojny ofensywnej przeciw III Rzeszy z punktu widzenia sztuki operacyjnej jej przełożenia na strategię.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2014, 49, 2
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Body as a Machine in the Works of Soviet Artists of the 1920s and 30s
    Autorzy:
    Bigaj-Zwonek, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1967947.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Soviet art
    engaged art
    Socialist Realism
    machine
    industrial development
    Alexander Deyneka
    Opis:
    The article discusses the work of artists active in the 1920s and 1930s in Russia,2 the form and content of which links them with the idea of man-machine, which grew in popularity in the age of heightened industrial development and system changes in the 20th century. The article seeks to present the influence of official guidelines (including cultural and educational policies) and technological change on imagery, and, essentially, to point up the relationship between politics and the form and content of the art. An overview of artists working notably in Russia focuses on that period of their oeuvre that drew overtly on new solutions in visual arts. These artists are less known in Poland nowadays as they were either artistically enmeshed in Socialist Realism down the line or had a role in sanctioning it. The paper further dwells on the relationship between the avant-garde, modern art and engaged art at the early stages of forming the new political system. It also discusses problems such as: changes in art prompted by new ways of artistic practice; artist’s mutual inspirations; the application of imagery types that had formed earlier (especially when artistic activity had its footing in similar objectives); exemplifications of artists frequently drawing on the artistic traditions of their native country without shunning references to landmark works.
    Źródło:
    Kultura i Edukacja; 2019, 4(126); 138-150
    1230-266X
    Pojawia się w:
    Kultura i Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Toward a New Concept of Progressive Art: Art History in the Service of Modernisation in the Late Socialist Period. An Estonian Case
    Autorzy:
    Kodres, Krista
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909522.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-20
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Socialist art history and historiography
    Soviet studies
    Thaw era and modernisation
    centre (Moscow) and periphery (Estonian SSR) relations
    art and ideology
    progressiveness in art
    Opis:
    The paper deals with renewal of socialist art history in the Post-Stalinist period in Soviet Union. The modernisation of art history is discussed based on the example of the Estonian Soviet Socialist Republic (Estonian SSR), where art historians were forced to accept the Soviets’ centrally constructed Marxist-Leninist aesthetic and approach to art and art history. In the art context, the idea of progressiveness began to be reconsidered. In previous discourse, progress was linked with the “realist” artistic method that sprang from a progressive social order. Now, however, art historians found new arguments for accepting different cultures of form, both historical and contemporary, and often these arguments were “discovered” in Marxism itself. As a result, from the middle of 1950’s Soviet art historians fell into two camps in interpreting Realism: the dogmatic and revisionist, and the latter was embraced in Estonia. In 1967, a work was published by the accomplished artist Ott Kangilaski and his nephew, the art historian Jaak Kangilaski: the Kunsti kukeaabits – Basic Art Primer – subtitled “Fundamental Knowledge of Art and Art History.” In its 200 pages, Jaak Kangilaski’s Primer laid out the art history of the world. Kangilaski also chimed in, publishing an article in 1965 entitled “Disputes in Marxist Aesthetics” in the leading Estonian SSR literary journal Looming (Creation). In this paper the Art Primer is under scrutiny and the deviations and shifts in Kangilaski’s approach from the existing socialist art history canon are introduced. For Kangilaski the defining element of art was not the economic base but the “Zeitgeist,” the spirit of the era, which, as he wrote, “does not mean anything mysterious or supernatural but is simply the sum of the social views that objectively existed and exist in each phase of the development of humankind.” Thus, he openly united the “hostile classes” of the social formations and laid a foundation for the rise of common art characteristics, denoted by the term “style.” As is evidenced by various passages in the text, art transforms pursuant to the “will-to-art” (Kunstwollen) characteristic of the entire human society. Thus, under conditions of a fragile discursive pluralism in Soviet Union, quite symbolic concepts and values from formalist Western art history were “smuggled in”: concepts and values that the professional reader certainly recognised, although no names of “bourgeois” authors were mentioned. Kangilaski relied on assistance in interpretation from two grand masters of the Vienna school of art history: Alois Riegl’s term Kunstwollen and the Zeitgeist concept from Max Dvořák (Zeitgeist, Geistesgeschichte). In particular, the declaration of art’s linear, teleological “self-development” can be considered to be inspiration from the two. But Kangilaski’s reading list obviously also included Principles of Art History by Heinrich Wölfflin, who was declared an exemplary formalist art historian in earlier official Soviet historiography. Thaw-era discursive cocktail in art historiography sometimes led Kangilaski to logical contradictions. In spite of it, the Primer was an attempt to modernise the Stalinist approach to art history. In the Primer, the litmus test of the engagement with change was the new narrative of 20th century art history and the illustrative material that depicted “formalist bourgeois” artworks; 150 of the 279 plates are reproductions of Modernist avant-garde works from the early 20th century on. Put into the wider context, one can claim that art history writing in the Estonian SSR was deeply engaged with the ambivalent aims of Late Socialist Soviet politics, politics that was feared and despised but that, beginning in the late 1950s, nevertheless had shown the desire to move on and change.
    Źródło:
    Artium Quaestiones; 2019, 30; 211-223
    0239-202X
    Pojawia się w:
    Artium Quaestiones
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Strategia państwowej autoprezentacji: sztuka ZSRS w Warszawie 1933 r.
    The strategy of state self-presentation: the USSR art in Warsaw in 1933
    Autorzy:
    Kossowska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791422.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sztuka sowiecka
    realizm socjalistyczny
    propaganda
    komunizm
    malarstwo
    rzeźba
    grafika
    nowy klasycyzm
    neorealizm
    postimpresjonizm
    Soviet art
    socialist realism
    communism
    painting
    sculpture
    graphic arts
    neoclassicism
    neorealism
    postimpressionism
    Opis:
    Artykuł zawiera analizę krytycznej recepcji wystawy sztuki sowieckiej, która została zorganizowana w warszawskim Instytucie Propagandy Sztuki w marcu 1933 r. Ekspozycja wpisywała się w nasilającą się w latach 30. tendencję do akcentowania specyfiki kulturowej poszczególnych państw narodowych poprzez odpowiednio sformatowane wystawy sztuki rodzimej, podróżujące po europejskich ośrodkach. Warszawski pokaz współczesnej sztuki Kraju Rad, przywieziony z odbywającego się w 1932 r. w Wenecji Biennale Internazionale d’Arte, można zarazem postrzegać jako próbę poprawy wzajemnych relacji między II Rzeczypospolitą a ZSRS w kontekście podpisanego 25 lipca 1932 r. paktu o nieagresji. Propozycja pokazania ekspozycji polskiej publiczności wyszła od Borysa Nikołajewa, reprezentującego Wszechzwiązkowe Stowarzyszenie Łączności Kulturalnej z Zagranicą, będące de facto instrumentem komunistycznej propagandy. Warszawska wystawa cieszyła się olbrzymim zainteresowaniem publiczności. Spodziewano się sztuki rewolucyjnej, radykalnie awangardowej, sprzężonej ze społeczno-politycznym przewrotem bolszewickim. Tymczasem ujrzano sztukę proletariacką, opiewającą w realistycznej najczęściej konwencji wielkość zwycięskiego ustroju komunistycznego. Większość krytyków oceniła ekspozycję negatywnie, widząc w niej propagandowo sformatowaną wizytówkę Kraju Rad, a nie reprezentację sowieckiej sceny artystycznej. Dla recenzentów wspierających awangardę uderzające było zerwanie z pryncypiami rewolucyjnej estetyki. Dla komentatorów sympatyzujących z trendami nowego klasycyzmu, neorealizmu czy koloryzmu rażące było polityczne sprofilowanie tematyki prac. Konsensus osiągnięto natomiast odnośnie niskiego poziomu artystycznego prezentowanego materiału. Komentatorzy poszukiwali bowiem stylu rozumianego jako oryginalna jedność formalno-tematyczna wyrażająca istotę nowego ustroju ZSRS. Konkluzja Konrada Winklera brzmiąca: „Lenin sztuki sowieckiej jeszcze się nie narodził”, zaświadcza o tym, że takiego stylu nie odnaleźli.
    The article analyses the critical reception of the Soviet art exhibition, which was organised at the Warsaw Institute of Art Propaganda in March 1933. The exhibition was in line with the tendency, which intensified in the 1930s, to highlight the cultural specificity of individual nation states through appropriately arranged exhibitions of native art, which travelled around Europe. The Warsaw exhibition of contemporary art of the USRR, brought from the 1932 Venice Biennale Internazionale d’Arte, can also be seen as an attempt to improve mutual relations between the Second Republic of Poland and the USSR in the context of the non-aggression pact signed on 25 July 1932. The proposal to show the exhibition to the Polish audience came from Boris Nikolayev, representing the All-Union Society for Cultural Relations with Foreign Countries, which was in fact an instrument of communist propaganda. The Warsaw exhibition enjoyed great interest among the audience. It was expected to present revolutionary, radically avant-garde art, coupled with the social and political goals of the Bolshevik revolution. Instead, the exhibition displayed proletarian art, which glorified the victorious communist system in a broadly conceived realistic convention. Most critics assessed the exhibition negatively, seeing it as a propaganda showcase of the USSR, not an all-inclusive representation of the Soviet art scene. For reviewers supporting the avant-garde, it was striking to see a break with the principles of revolutionary aesthetics. For commentators sympathising with neoclassicism, neorealism or colourism, the political profiling of the topics of the artworks on display was glaring. However, a general consensus was reached regarding the low artistic quality of the presented material. Commentators were looking for a style understood as an idiosyncratic unity of form and theme that would express the essence of the new political system of the USSR. The best testimony to the fact that they had not found such a style was Konrad Winkler’s conclusion: „The Lenin of the Soviet art has not yet been born”.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4; 205-235
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Muzyka epoki hałasu. Recepcja Odlewni stali Aleksandra Mosołowa w międzywojennej Polsce
    Music of the Age of Noise. Perception of Alexander Mosolov’s Iron Foundry in Interwar Poland
    Autorzy:
    Łotysz, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520871.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    hałas
    sztuka
    muzyka
    Związek Sowiecki
    Polska
    noise
    art
    music
    Soviet Union
    Polska
    Opis:
    W 1931 r. miała w Polsce miejsce premiera utworu Odlewnia stali sowieckiego kompozytora Aleksandra Mosołowa. Kompozycja należała do popularnego wówczas nurtu „muzyka maszyn”. Wykonania tego utworu budziły duże emocje wśród polskiej publiczności nie tylko z uwagi na styl artystyczny, ale również na przekaz ideowy oraz poglądy polityczne kompozytora. Kwestia muzyki inspirowanej odgłosami przemysłu przeniknęła również do dyskusji wokół problemu hałasu w środowisku człowieka.
    The Iron Foundry, a suite by Soviet composer Alexander Mosolov, was premiered in Poland in 1931. The composition belonged to the “Machine Music” popular at that time. Performances of the work elicited strong reactions from the Polish public, not only because of its artistic style but also because of the composer’s ideological background. The issue of music inspired by industrial sounds had also entered the debate about the problem of noise in the human environment.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2023, 58, 1; 101-114
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies