Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sokol" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 313
Tytuł:
"Cwaniak" i "Miki"
Autorzy:
Borsuk, Wojciech.
Lissowski, Jan.
Szanser, Jerzy.
Werner, Marek.
Powiązania:
Batalion "Sokół" w Powstaniu Warszawskim (Śródmieście Południe) Warszawa, 2003 S. 174-178
Data publikacji:
2003
Tematy:
Hochman, Zalman "Miki", "Bandyta", Borkowski Zenon
Hochman, Perec "Cwaniak"
Armia Krajowa. Grupa Śródmieście Północ - "Radwan". Batalion "Sokół" OW-KB
Opis:
Losy dwóch chłopców -- Żydów: Zalman i Perec Hochmanowie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
"Deutschland verloren!"
Autorzy:
Szczypiorska-Janiszewska, Alicja "Hanka".
Powiązania:
W Śródmieściu Południowym. T. 2, Wspomnienia z Powstania Warszawskiego Warszawa, 1996 S. 131-133
Współwytwórcy:
Ostrowska, Krystyna. Opracowanie
Data publikacji:
1996
Tematy:
Troyanowski, Czesław "Litwos"
Armia Krajowa. Grupa Śródmieście Południe - "Sławbor". Batalion "Sokół" OW-KB pamiętniki
Opis:
Wspomnienia łączniczki dowództwa batalionu "Sokół": zasypanie rowu łącznikowego ułatwiającego Niemcom komunikację pomiędzy Muzeum Narodowym i BGK i przecięcie kabli telefonicznych (7 IX -- grupa por. "Litwosa").
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
125 lat Sokolstwa Polskiego 1867-1992
Sto dwadzieścia pięć lat Sokolstwa Polskiego 1867-1992.
Autorzy:
Związek Towarzystw Gimnastycznych "Sokół" w Polsce.
Współwytwórcy:
Bogucki, Andrzej (1951- ). Redakcja
Beciński, Adam. Opracowanie
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Warszawa ; Inowrocław : "Sokół"
Tematy:
Haller, Józef (1873-1960)
Związek Towarzystw Gimnastycznych "Sokół" w Polsce
Organizacje paramilitarne
Opis:
U dołu okł. i s. tyt. : W zdrowym ciele - zdrowy duch.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
90 lat tradycji – historia i działalność Korpusu Pomocniczego Pań SWAP w Ameryce
90 years of tradition – history and activity of PAVA Ladies‘ Auxiliary Corps in America
Autorzy:
Maksymowicz, Anitta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449419.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:
First World War
Second World War
PAVA Ladies‘ Auxiliary Corps
Polish Army Veterans Association
Blue Army
aid
aid organizations
history of women
nurses
veterans
American Polonia
Polish White Cross
Sokol movement in America
Polska
France
USA
Canada
I wojna światowa
II wojna światowa
Korpus Pomocniczy Pań
Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce
Błękitna Armia
działalność pomocowa
organizacje pomocowe
historia kobiet
sanitariuszki
weterani
Polonia amerykańska
Polski Biały Krzyż
Sokolstwo w Ameryce
Polska
Francja
Stany Zjednoczone
Kanada
Opis:
1795–1918 Poland was partitioned by three invaders – Prussia (later German Empire), Russia and Austria and didn’t exist on political maps. The outbreak of the World War I woke hope for the rebirth of the Polish state among Poles, including those in the U.S.A. and Canada. During WWI over 20,000 volunteers of Polish origin went from North America to Europe to fight in the Polish Army in France (“Blue Army”) and in Polish-Bolshevik war (1919–1921). After Poland regained its statehood, over 14,000 soldiers re-turned to America. Most of them faced a dramatic situation – wounded, disabled, homeless and without their jobs, they didn’t receive any help from the state, because (according to law) they weren’t the U.S. veterans and therefore had no right to federal health care. Poland, considering them Americans, didn’t support them either. Consequently, the entire responsibility for helping the veterans took numerous Polish organizations in the USA. Some of them – like the Polish Army Veterans Association (PAVA, or in Polish Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce, SWAP) – were founded just in this respect: to help the veterans. PAVA was established in 1921 in Cleveland, with many branches all around the country. It was a men’s organization whose main function was self-aid. Four years later, the PAVA Ladies’ Auxiliary Corps (Korpus Pomocniczy Pań SWAP), one of the most significant organizations, was created. The article presents the Corps’ activity, under Agnieszka Wisła. The organization has been focused on humanitarian and charity work and has distinguished itself enormously in this endeavor. Their tasks have been among others: caring for the disabled and the sick veterans; organizing help for the homeless and unemployed veterans – i.e. the establishing and maintaining the shelters and nursing homes; visiting the sick veterans in hospitals and nursing homes; raising money by organizing charity balls or exhibitions of their needlework; arranging various entertainment events in order to acquire funds for The Corps’ activities; participating in funerals and caring for the graves of Polish veterans; assisting in organization and taking part in patriotic events (like veterans’ parades, lectures and readings, organizing patriotic trips to Poland); organizing the “Cornflower Days” (Cornflower symbolizes the Blue Army), i.e. – raising funds not only among the Polonia but also among Americans of other origins. At some point of time (mainly in the 40. and in the 50.) there were few thousand members of the Corps working in America, for instance: in 1946 there were 4614 members, and in 1958 as many as 5079 members. Today Auxiliary Corps has about 250 members. Until today the Auxiliary Corps is one of the oldest, strongest and most dynamic Polish women's organizations in America. They have supported thousands of Polish veterans and their families with material as well as moral help for over 90 years now. Their history as well as history of the PAVA is commemorated at the Polish Military Heritage Museum in New York.
W latach 1795–1918 Polska znajdowała się pod zaborami, podzielona między trzy mocarstwa – Prusy (później Cesarstwo Niemieckie), Rosję i Austrię – i nie istniała na politycznych mapach. Wybuch I wojny światowej obudził wśród Polaków, także tych w USA i Kanadzie, nadzieję na odrodzenie się państwa polskiego. Podczas I wojny światowej ponad 20 000 ochotników polskiego pochodzenia wyruszyło z Ameryki Północnej do Europy, aby walczyć w Armii Polskiej we Francji („Błękitnej Armii‖) oraz w wojnie polsko-bolszewickiej (1919–1921). Po odzyskaniu przez Polskę państwowości, ponad 14 000 żołnierzy wróciło do Ameryki. Większość z nich stanęła w obliczu dramatycznej sytuacji – ranni, niepełnosprawni, bezdomni lub bez pracy nie otrzymywali żadnej pomocy od państwa, ponieważ (zgodnie z prawem) nie byli weteranami amerykańskimi i w związku z tym nie mieli prawa do opieki zdrowotnej. Polska, uznając ich za Amerykanów, również się nimi nie zaopiekowała.Całą odpowiedzialność za pomoc weteranom wzięły zatem na siebie liczne polskie organizacje w USA. Niektóre z nich – jak Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce (SWAP, Polish Army Veterans Association, PAVA) – powstały właśnie w celu pomocy weteranom. SWAP utworzony został w 1921 roku w Cleveland, z wieloma placówkami w całym kraju, jako głównie męska organizacja samopomocowa. Cztery lata później, powołano jego siostrzaną, jedną z najbardziej znaczących organizacji – Korpus Pomocniczy SWAP (PAVA Ladies' Auxiliary Corps). Artykuł poświęcony jest działalności założonego i kierowanego przez Agnieszkę Wisłę Korpusu Pomocniczego. Organizacja koncentrowała się na pracy charytatywnej i humanitarnej na rzecz weteranów, a do głównych jej zadań należało m.in.: dbanie o niepełnosprawnych i chorych weteranów; organizowanie pomocy dla bezdomnych i bezrobotnych poprzez tworzenie i utrzymanie schronisk i domów opieki; odwiedzanie chorych weteranów w szpitalach i domach opieki; zbiórki pieniędzy w ramach bali charytatywnych lub wystaw robótek ręcznych; organizowanie różnego rodzaju imprez rozrywkowych w celu zdobycia środków na działalność Korpusu; uczestnictwo w pogrzebach i opieka nad grobami polskich weteranów; pomoc w organizacji i udział w imprezach patriotycznych (jak parady, wykłady i odczyty, organizacja wycieczek patriotycznych do Polski); organizowanie „Dnia Bławatka" (bławatek jest symbolem Błękitnej Armii), podczas którego prowadzone są kwesty na rzecz polskich weteranów nie tylko wśród Polonii, ale także wśród Amerykanów innego pochodzenia. W pewnym okresie (głównie w latach 40. i 50.) Korpus Pomocniczy liczył kilka tysięcy członkiń, np.: w 1946 roku było 4614 członkiń, a w 1958 aż 5079 członkiń. Obecnie organizacja skupia około 250 pań. Korpus Pomocniczy jest do dziś dnia jedną z najstarszych, największych i najbardziej aktywnych polskich organizacji kobiecych w Ameryce. Przez ponad 90 lat korpusianki wsparły tysiące polskich weteranów i ich rodzin, zarówno w formie materialnej, jak i duchowej. Historia Korpusu Pomocniczego oraz Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej w Ameryce jest upamiętniona w Muzeum Tradycji i Oręża Polskiego w Nowym Jorku.
Źródło:
Polonia Journal; 2016, 3-4; 113-150
2083-3121
Pojawia się w:
Polonia Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 313

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies