Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Socrealizm" wg kryterium: Temat


Tytuł:
РЕПРЕЗЕНТАЦІЯ ОБРАЗУ ГЕРОЯ-ВОЇНА В УКРАЇНСЬКІЙ СОЦРЕАЛІСТИЧНІЙ ЛІТЕРАТУРІ
REPRESENTATION OF THE HERO-WARRIORʼS IMAGE IN UKRAINIAN SOCIALIST REALISM LITERATURE
REPREZENTACJA OBRAZU BOHATERA WALKI W UKRAIŃSKIEJ LITERATURZE REALIZMU SOCJALISTYCZNEGO
Autorzy:
ФЕДОРІВ, УЛЯНА
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041098.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
“new manˮ
hero-warrior
socialist realism canon
socialist realism
ideology
„nowy człowiek”
bohater walki
ideologia
socrealizm
kanon socrealistyczny
Opis:
The article is devoted to the research of socialist realism canon in Ukrainian literature. This canon is considered an artificially modeled power project in the sphere of culture and literature which aimed at creating a monostylistic system with clearly defined rules and recommended schemes, especially including thought-out characters understandable for the mass Soviet reader in order to monopolize power at all levels and to establish a new Soviet identity (“homo sovieticusˮ). The socialist realism canon is a complex and heterogeneous phenomenon. It imposed patterns for analysing and reflecting on reality in art and culture. From the 1930s, any texts following the authorities’ regulations acquired a typical structure, predictable and recognizable features that turned literature into a mass-produced uniform “artistic” product. The task of such a governmental experiment was both to transform the world, and to change the way reality was perceived. The aesthetized falsification of existence, the clear domination of everything “ideological” and “totalitarian” in the field of culture, shaping the socialist realistic theory as a process of politicizing artistic consciousness - these are the blocks that determined the formation and functioning of the socialist realism canon of Ukrainian literature. The publication reflects a new vision of the problem of the literary representation of the Soviet Pantheon of Heroes in the socialist realism texts, in particular novels by Natan Rybak, Yurii Zbanatskyi, Oles Honchar, Andrii Malyshko, Natalia Zabila etc. Basically, the idea is that in order to build a bright future the Soviet system needed a new man, so all the forces were thrown into the “newanthropological typeˮ. The article deals with the modeling role of the hero-warrior in the socialist realism text. This image was established in the mass consciousness by means of propaganda and agitation.
Przedstawiony artykuł proponuje analizę kanonu socrealistycznego w ukraińskich tekstach literackich, należących do autorów okresu sowieckiego, takich jak Natan Rybak, Jurij Zbanacki, Ołeś Honczar, Andrij Małyszko, Natalia Zabiła itd. Według licznych badań ów kanon jest traktowany jako ideologiczny projekt w zakresie kultury oraz literatury, którego zadaniem było formowanie odrąbnej tożsamości (homo sovieticus) oraz absolutyzacja władzy sowieckiej na różnych poziomach życia, zarówno państwowego, jak i prywatnego. W tekstach kultury kanon socrealizmu był powołany do stworzenia monostylistycznego systemu ze ścisłymi regułami, rozpisanymi schematami, specjalnie przewidzianymi typami bohaterów. Socrealistyczny kanon narzucał kulturze i sztuce schematy analizy i odzwierciedlenia nie prawdziwej, lecz wyimaginowanej rzeczywistości. Już od lat 30. XX wieku literatura reprezentuje liczne teksty odpowiadające regułom stylu ideologicznego. Wówczas literatura zostaje przekształcona w produkt kultury masowej, mający typową strukturę przewidywalności i uznawalności. Celem takiego eksperymentu nad literaturą piękną było zarównoprzekształcenie kultur narodów podbitych przez ZSRR, jak i zmiana sposobu odbioru rzeczywistości. Estetyzacja i fałszowanie sowieckiego trybu życia, powszechna dominacja pierwiastków ideologicznegooraz totalitarnego w zakresie kultury, formowanie socrealistycznej teorii jako procesu polityzacji świadomości artystycznej — to czynniki decydujące o rozwoju i funkcjonowaniu kanonu literatury ukraińskiej okresu sowieckiego. Autorka artykułu proponuje nowe ujęcie literackiej reprezentacji sowieckiego panteonu bohaterów w tekstach socrealistycznych. System sowiecki, budując utopię o nastaniu „świetlanej przyszłości”, potrzebował „nowego człowieka”, na kształtowanie którego były skierowane wszelkie starania. A zatem główną uwagę w danym badaniu skupiono na roli obrazu bohatera walki w socrealistycznym tekście. Obraz ów na skutek propagandy i agitacji zapisał się na długi czas w świadomości zbiorowej.
Źródło:
Studia Ukrainica Posnaniensia; 2020, 8, 2; 107-117
2300-4754
Pojawia się w:
Studia Ukrainica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Социалистический город Новая Хута в 1949–1956 гг.
Autorzy:
Огородников, Александр
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083424.pdf
Data publikacji:
2022-01-07
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Nowa Huta
socialist realism
social and cultural development
architecture
urban planning
ideal socialist city
socrealizm
rozwój społeczno-kulturowy
architektura
urbanistyka
idealne miasto socjalistyczne
Opis:
Realizm socjalistyczny (podstawowa doktryna życia społeczno-kulturalnego Związku Radzieckiego w drugiej połowie lat 1930-h – połowie lat 1950-h) był jedynym możliwym kierunkiem rozwoju społeczno-kulturalnego narzuconym przez ZSRR krajom bloku wschodniego po Drugiej wojnie światowej. Determinacja rozwoju społeczno-kulturowego bezpośrednio wpłynęła na architekturę. Oznaczało to, że wypracowany w ZSRR w drugiej połowie lat 1930-h model urbanistyki i przekształceń struktury miast, mający na celu ukształtowanie «idealnego miasta socjalistycznego», został przeniesiony do krajów bloku wschodniego (oczywiście i do Polski) praktycznie bez zmian. Tezę tę potwierdza analiza procesu tworzenia «miasta socjalistycznego» w Nowej Hucie i Połocku w okresie powojennym. Oba miasta, zjednoczone jedną ideologią urbanistyczną, podążały wspólną ścieżką w procesie budowy «idealnego miasta socjalistycznego».
Socialist realism was the fundamental socio-cultural doctrine of life in the Soviet Union from the second half of the 1930s to the mid-1950s. It was also the only possible direction of socio-cultural development imposed by the USSR on the countries of the Eastern Bloc after World War II; this determination of sociocultural development directly aff ected architecture. Th e model of urban planning and transformation of the structure of cities – developed in the USSR in the second half of the 1930s and aimed at forming an “ideal socialist city,” – was therefore transferred to the countries of the Eastern Bloc, which included Poland, and remained practically unchanged. Th is thesis can be confi rmed by an analysis of the process of creating the “socialist cities” of Nowa Huta and Polotsk in the post-war period. Th e makers of both cities, united by a single urban planning ideology, moved along a common path of building an ideal socialist city.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 13; 186-200
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Klub Sportowy Korona – wzorcowy projekt epoki socrealizmu
Korona Sports Club – a model project of Socialist Realism
Autorzy:
Wowczak, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293557.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
socrealizm
funkcjonalizm
architektura sportowa
Krug Jan
piropiktura
Social Realism
functionalism
sports architecture
Opis:
Tematem artykułu jest dotychczas nieopisany bardziej szczegółowo w literaturze przedmiotu kompleks KS Korona w Krakowie. W pracy przedstawiono unikatową wartość i – na podstawie wnikliwej kwerendy źródłowej – historię powstania tego cennego przykładu architektury lat 50. w Polsce. Sporo miejsca poświęcono też historii przekształceń obiektu i jego obecnemu stanowi zachowania. Omawiany zespół obiektów sportowych zaprojektował Jan Krug w 1951 r., a w czasie uzgadniania projekt został uznany przez komisję Ministerstwa Sportu i Kultury Fizycznej za „wzorcowy kombinat sportowy”. W powstaniu KS Korona mieli także udział inni wybitni twórcy. Projekt wnętrz opracował Zbigniew Chudzikiewicz, a ceramiczne dekoracje ścienne w oryginalnej technologii piropiktury wykonali Helena i Roman Husarcy. Budynki sportowe przy ul. Kalwaryjskiej w Krakowie to dojrzały przykład funkcjonalizmu, o wyrazie architektonicznym oszczędnego modernistycznego klasycyzmu. Ich szlachetna forma wymyka się z doktrynalnego kanonu socrealistycznego obowiązującego w latach 50. w Polsce. Powinniśmy zadbać o zachowanie ich niezaprzeczalnych walorów wobec przyszłych, koniecznych prac modernizacyjnych.
The subject of this article is the complex of Korona Sports Club in Kraków which has not been described in detail before. This work depicts the unique value and, based on a thorough source query, the history of this precious example of architecture in the 1950s in Poland. A lot of space was also devoted to the history of the facility transformations and its present state of repair. The discussed sports facilities complex was designed by Jan Krug in 1951. When the design was approved, it was considered “model sports conglomerate” by the board of the Ministry of Sports and Physical Culture. Also other outstanding artists contributed to the creation of Korona Sports Club. The interior design was developed by Zbigniew Chudzikiewicz, and the ceramic wall decorations made using the proprietary “piropiktura” technology were made by Helena and Roman Husarscy. The sports buildings at Kalwaryjska Street in Kraków are a mature example of functionalism giving the message of sparing, Modernist Classicism. Their noble form eludes the doctrine Socialist Realist standards in force in the 1950s in Poland. We should strive to preserve their undoubted values during the necessary future modernisation works.
Źródło:
Architectus; 2020, 3 (63); 53-67
1429-7507
2084-5227
Pojawia się w:
Architectus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ku alternatywnej historii scenicznej «Halki» Stanisława Moniuszki: O przedstawieniu «Halki» Opery Robotniczej w Krakowie (1956)
Towards an Alternative Stage History of Stanislaw Moniuszko’s «Halka»: The Performance of «Halka» by the Workers’s Opera in Kraków (1956)
Autorzy:
Wieczorek, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47019822.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Stanisław Moniuszko
«Halka»
Stanisław Drabik
socrealizm
Opera Robotnicza
muzyka i polityka
socialist realism
Workers’ Opera
music and politics
Opis:
Punktem wyjścia dla artykułu jest postulat dokonania rewizji w historii scenicznej Halki Stanisława Moniuszki poprzez uwzględnienie w jej historiografii również kryteriów społecznych i politycznych, a zatem szerszych niż dotychczasowe – artystyczne i patriotyczne. Dla zilustrowania i wsparcia tego postulatu przypomniano trzy skrajnie różne i zapomniane realizacje Halki z lat 1944–1956: z okupowanego Krakowa, ze zrujnowanego Wrocławia i jeszcze jedną z Krakowa, tym razem z ostatnich miesięcy stalinizmu. To ostatnie przedstawienie, przygotowane przez Operę Robotniczą w Krakowie w lipcu 1956, zostało przedstawione szczegółowo. Inicjatorem instytucji, a także autorem inscenizacji był Stanisław Drabik. W artykule omówiono jego koncepcję reżyserską, relację do słynnych inscenizacji Halki autorstwa Leona Schillera oraz odbiór spektaklu przez krytyków.
This article takes as its starting point the postulate that the stage history of Stanisław Moniuszko’s opera Halka should be revised to include in its historiography also social and political criteria, going beyond the previously adopted artistic and patriotic ones. To illustrate and support this postulate, three radically different forgotten stagings of Halka from the period 1944–1956 are recalled: in the Nazi-occupied Kraków, in the ruined Wrocław, and another one in Kraków, during the final months of Stalinism. This last-named performance, prepared by the Workers’ Opera in Kraków in July 1956, is presented in detail. It was directed by Stanisław Drabik, the initiator of the Workers’ Opera. The article discusses his concept of the staging, its the relation to the famous performances of Halka directed by Leon Schiller, and its critical reception.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 3; 149-164
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oblicza kina gruzińskiego
Faces of Georgian Cinema
Autorzy:
Wieczorek, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514349.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Wydział Teologiczny
Tematy:
kino gruzińskie
historia kina
socrealizm
Tengiz Abuładze
georgian cinema
history of cinema
social realism
Tengiz Abuladze
Opis:
Celem niniejszego tekstu jest prezentacja, na podstawie zagranicznej literatury przedmiotu, głównych postaci i najważniejszych linii rozwojowych w kinie gruzińskim od czasu jego powstania do czasów najnowszych. Jak dotąd w Polsce nie pojawiło się żadne całościowe opracowanie tego zagadnienia. Prezentowany artykuł skupia się głównie na historii kina gruzińskiego, pokazując jego specyfikę i wyjątkowość. Bliżej zaprezentowana zostanie sylwetka Tengiza Abuładzego, jednego z najwybitniejszych gruzińskich reżyserów. Niniejszy tekst nie pretenduje do całościowego zaprezentowania panoramy kina gruzińskiego, ale do nakreślenia najważniejszych jego elementów. Pełna prezentacja dorobku kina gruzińskiego wymaga jeszcze licznych studiów.
The purpose of this paper is to present, on the basis of foreign literature, the main characters and the main lines of development in the georgian cinema since its inception to the present time. So far, in Poland there are no comprehensive development of this issue. The presented text focuses mainly on the history of georgian cinema, showing the specificity and uniqueness. Closer to present is silhouette of Tengiz Abuladze, one of the greatest georgian directors. This text does not pretend to present a comprehensive panorama of the georgian cinema, but to outline the most important components. Full presentation of the georgian cinema still requires numerous studies.
Źródło:
Kultura – Media – Teologia; 2015, 22; 9-20
2081-8971
Pojawia się w:
Kultura – Media – Teologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Architektura i sztuka stosowana w przed- i powojennych projektach Władysława Sowickiego – ewolucja stylu
Architecture and functional art in Władysław Sowicki’s pre-war and post-war designs – evolution of style
Autorzy:
Wereszczyńska, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/461151.pdf
Data publikacji:
2017-03
Wydawca:
Mazowieckie Biuro Planowania Regionalnego w Warszawie
Tematy:
architektura
sztuka
sztuka użytkowa
art déco
modernizm
socrealizm
architecture
art
functional art
modernism
socialist realism
Opis:
W artykule została przedstawiona wielopłaszczyznowa i interdyscyplinarna twórczość architekta i plastyka Władysława Sowickiego. Celem opracowania jest prezentacja działalności artystycznej Sowickiego w zakresie architektury i sztuki stosowanej, analiza rozwoju projektowej aktywności architekta na przestrzeni lat trzydziestych XX wieku oraz lat powojennych, do roku 1954, a także przybliżenie sylwetki projektanta. Pracę podzielono na wstęp, w którym została nakreślona sytuacja historyczna stanowiąca integralne tło dla rozwoju sztuk projektowych w Polsce, dwa rozdziały opisujące przed- i powojenną działalność architekta oraz na podsumowanie. Przyjętą metodę badawczą stanowiła analiza materiału, znajdującego się w archiwum rodzinnym, kwerenda archiwalna, kwerenda biblioteczna, przegląd literatury naukowej dotyczącej tematyki związanej z artykułem oraz analiza ewolucji stylów i tendencji z zakresu architektury i sztuki stosowanej w przedziale czasowym tożsamym z okresem działalności Sowickiego. Artykuł został napisany na podstawie rozprawy doktorskiej autorki [Wereszczyńska, 2015]. Twórczość Władysława Sowickiego obejmuje prace z zakresu architektury, przestrzennych znaków architektoniczno-plastycznych z elementami urbanistycznymi, architektury wnętrz, projektowania mebli, plakatu, biżuterii, ceramiki, zabawek. Analizując rozwój działalności architekta, można stwierdzić, że jest ona spójna z tendencjami i przemianami zachodzącymi w sztukach projektowych we wspomnianym wyżej przedziale czasowym. Zauważalna jest tu ewolucja myśli projektowej – od konceptów nawiązujących do charakterystycznego stylu polskiej sztuki stosowanej, tzw. polskiego art déco, przez stylistykę późno modernistyczną, po założenia w duchu zmodernizowanego klasycyzmu i historyzującego socrealizmu.
The article shows multidimensional and interdisciplinary activity of architect and fine artist Władysław Sowicki. The purpose of this work is to show Sowicki’s artistic creation in the range of architecture and functional art, analysis of the evolution of his designs within the period of the thirties of the interwar and post-war up to 1954 and the presentation of the designer. The article was divided into introduction, where the historical background for the development of polish design was discussed, two chapters describing pre-war and post-war activity of Sowicki and summary. The basis for the research was the analysis of the documents found in the private family archive, archive and library inquiry, the review of the literature of particular branch connected with the subject matter of the article, the analysis of the styles and trends in the range of architectural and artistic design in the same period of time as Sowicki’s work were done. The article was based on doctoral dissertation of the author [Wereszczyńska 2015]. The designing activity of Sowicki includes the work of architecture, spatial objects combining architecture, art and urban planning, interior architecture, furniture design, posters, jewellery, artistic ceramics and toys. Making the analysis of the progress of Sowicki’s creative work it is possible to state that this work is consistent with design trends and changes in various design fields that took place during same timescale as mentioned above. In Sowicki’s art we can also remark the evolution of the design thought – from the concepts referring to specific polish national art called polish art déco, through the late modernistic style, to the works along the line of modern classicism and historical socialist realism.
Źródło:
MAZOWSZE Studia Regionalne; 2017, 20; 67-86
1689-4774
Pojawia się w:
MAZOWSZE Studia Regionalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trzej polscy artyści w Chinach w latach 50. XX wieku
Three Polish artists in China in the 1950s
Autorzy:
Wasilewska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1197966.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
sztuka polska
polscy artyści w Chinach
socrealizm
polska sztuka współczesna
Chiny
Polish Art
Polish Artists in China
social realism
Polish modern art
China
Opis:
W latach 50. XX wieku delegacje artystów polskich do Chin stanowiły ważny element międzynarodowej polityki kulturalnej nowo powstałego bloku wschodniego. W założeniu miały służyć ugruntowaniu ideologicznego podobieństwa sztuki w krajach socjalistycznych i wzmacnianiu więzi politycznych. W praktyce stanowiły często istotne przeżycie artystyczne i źródło ważnych inspiracji dla odbywających je twórców. Artykuł analizuje trzy przypadki artystów, których rysunki dokumentujące podobne podróże znajdują się obecnie w zbiorach Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie i w których twórczości doświadczenie to zaznaczyło się w różny sposób. Dla Tadeusza Kulisiewicza podróż chińska była ważnym epizodem, do którego wracał jeszcze po wielu latach. Aleksandra Kobzdeja zainspirowała do fundamentalnej zmiany w jego twórczości, rozpoczynając proces, który od socrealizmu miał go doprowadzić do abstrakcji. W przypadku Andrzeja Strumiłły stanowiła początek znakomitej artystycznej drogi, którą w dużej części wytyczyła fascynacja kulturami i sztuką krajów Azji.
In the 1950s, delegations of Polish artists to China were an important element of the newly formed Eastern Bloc’s cultural politics. In the assumption they were means of establishing ideological similarities of art in socialist countries and strengthening political bonds. In practice, it was often a significant artistic experience and a source of inspiration for its participants. The article analyzes three cases of artists whose drawings documenting similar journeys are currently in the collections of the Asia-Pacific Museum in Warsaw, and in whose work this experience was marked in different ways. For Tadeusz Kulisiewicz, the Chinese journey was an episode, which he returned to after many years. The experience inspired Aleksander Kobzdeja to make fundamental changes in his art, beginning a process that from socialist realism had lead him to abstraction. In the case of Andrzej Strumiłło, it was a start of an exquisite, artistic path, largely marked by the fascination with cultures and arts of Asian countries.  
Źródło:
TECHNE. Seria Nowa; 2019, 3; 139-152
2084-851X
Pojawia się w:
TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Burza nad Łanami”: „Jasne Łany” (1947) na łamach czasopisma „Film”
„A Storm over Fields”: Bright Fields (1947) in the light of „Film” magazine
Autorzy:
Urban, Gabriel Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1886425.pdf
Data publikacji:
2019-10-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jasne Łany
Eugeniusz Cękalski
film
historia kina w PRL
socrealizm
Przedsiębiorstwo Państwowe „Film Polski”
Bright Fields
movie
history of cinema in PRL
socialist realism
Opis:
Niniejszy artykuł przybliża, na charakterystycznym przykładzie Jasnych Łanów (1947) Eugeniusza Cękalskiego, proces budowy socjalistycznej kultury w „Nowej Polsce” po II wojnie światowej. Wyznawane przez przedwojennych lewicowych intelektualistów hasła „upowszechnienia kultury”, przybliżenia jej do „mas pracujących miast i wsi” uzyskały w pierwszych latach pełne poparcie władz komunistycznych. Obie te grupy podjęły wysiłek ustalenia zasad i form nowej kultury: książki, poezji i filmu, który został zakończony jej „zinstytucjonalizowaniem” podczas serii zjazdów środowisk artystycznych jako „realizm socjalistyczny”. Jasne Łany starały się urzeczywistnić tę naczelną zasadę jeszcze przed tymi zjazdami. Spełniając wytyczne konstrukcyjne, zostały one jednakże prawie bez wyjątku ostro skrytykowane jako dzieło prymitywne i przejaskrawione propagandowo. Film nie mógł brać skutecznego udziału w budowie wspomnianej nowej kultury „dla mas”. Oprócz kilku osób, wyłącznie czasopismo „Film” podjęło się obrony obrazu E. Cękalskiego. Jednakże pismo, będąc wydawane przez samego producenta Jasnych Łanów, stało na z góry przegranej pozycji i stopniowo ze swojego pierwotnego, pozytywnego werdyktu zrezygnowało.
This article approximates, on a characteristic example of  Eugeniusz Cękalski’s Bright Fields (1947), the process of elevating socialistic culture in „New Poland” that took place after the World War II. Slogans of „spreading the culture”, bringing it closer to „the working masses” professed by pre-war leftist intellectuals were fully supported by communist authorities during the first years after the war. Both of these groups took up an effort to estabilish principles and forms of the new culture: literature, poetry and film, which ended in their „institutionalization” as a „socialistic realism” during series of artists’ conventions. Bright Fields tried to fulfill this prime principle before said conventions. While fulfilling constructional instructions, they were however harshly criticised for being a primitive picture and exaggerated in propaganda. The movie couldn’t effectively take part in elevating the new culture „for masses”. Except for few individuals, only the „Film” magazine tried to defend the E. Cękalski’s picture. The magazine however, published by a producer of Bright Fields, was on a hiding to nothing and gradually resigned from its first, positive verdict.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 2; 199-217
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aleja Pochodów - reprezentacyjna arteria nowego, socrealistycznego miasta Białystok
Prade Avenue - A representative thoroughfare of a new socialist city of Bialystok
Autorzy:
Szmitkowska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/398407.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
aleja pochodów
architektura
socrealizm
ulica
parade avenue
socialist realism
street
architecture
Opis:
Odbudowa oraz tworzenie planów zagospodarowania przestrzennego stały się dla powojennych władz okazją do wprowadzenia do krajobrazu przyszłych miast nowych elementów, służących oprawie ważnych partyjnych wydarzeń oraz podkreśleniu rangi niektórych gmachów. Wiele z tych elementów było inkorporowanych programowo i miało niejako status obowiązujący. Taki charakter miały między innymi tzw. aleje pochodów, stanowiące scenerie dla jednego z najważniejszych partyjnych rytuałów – pierwszomajowego marszu. Przebieg białostockiej „Alei Pochodów” został wyznaczony przez planistów pod koniec lat czterdziestych XX wieku, a jej szczegółowy kształt określił w swoim projekcie Stanisław Bukowski w roku 1950. Wykształcenie „Alei Pochodów” rozszerzyło strefę centralną miasta z historycznego Rynku Kościuszki w kierunku południowym. Do końca lat pięćdziesiątych XX wieku wzniesiono wzdłuż Alei dużo ważnych w strukturze miasta budynków użyteczności publicznej, co świadczy o jej wyjątkowym centrotwórczym charakterze. Czasy socrealizmu reprezentują tu, oprócz „Domu Partii”, gmach Sądu Wojewódzkiego, „Dom Związkowca” oraz gmach Państwowego Szpitala Klinicznego – tzw. Gigantu. Jednak ostatecznie ani urbanistyczny kształt ulicy, ani jej zabudowa, jako oprawa dla obchodów Święta Pracy, nie uzyskały kształtu zamierzonego przez autorów koncepcji z lat pięćdziesiątych XX wieku. Jej architektura, stopniowo oswobadzana od wzajemnego związku z pełnioną przez nią aż do czasu przełomu ustrojowego funkcją, wraz z upływem lat traciła swój propagandowy pierwiastek i ewoluowała w kierunku modernizmu.
The process of reconstructing existing, wardamaged buildings and creating spatial development plans provided postwar authorities with an excellent opportunity to introduce to future city landscapes new elements which would enhance the governing party’s events and would emphasize the significance of some edifices. A great number of these elements were incorporated in accordance with the planning programme and were rather obligatory. The socalled parade avenues were a prime example of such a compulsory element. They provided a backdrop to one of the most significant party rituals- the May Day parade. The route of Bialystok “Parade Avenue” was set out by the planners at the end of the 1940s. Its detailed shape was defined by Stanislaw Bukowski in his project in 1950. The creation of “Parade Avenue” had the effect of extending a central zone of the city from the historical Kosciuszko Square to the South. By the late 1950s a great number of very important public utility buildings had been erected along the avenue, which proves its exceptional centre-creative character. Socialist realism is represented by the aforementioned “House of the Party” as well as the edifice of the Voivodship Court and “The House of Trade Unions”, and the edifice of the State Teaching Hospital (the so-alled “Giant”). However finally, neither the urban form of the street nor the buildings that front onto it, which were originally intended as the backdrop to the celebrations of the Workers’ Day, got the shape intended by the authors of the 1950s concept. The architecture of the buildings had gradually been freed from the connection with the function they served until the transition from socialism to democracy. With time the street lost its propagandist character and evolved in the direction of modernism.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2012, 4, 3; 36-49
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The avant-garde roots of Polish design in the Socialist Realism period. A case study
Autorzy:
Sumorok, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593778.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Socialist Realism
design
avant-garde
socrealizm
awangarda
Opis:
Due to the pragmatic orientation and continuation of modernist artistic solutions, it is difficult to find explicit Socialist Realist traits in the Polish design of that time, especially as the term “Socialist Realist design” remains undefined. Design that is neutral in form can be linked to the doctrine on the level of the socialist concept, aiming at consequent changes in the socialist forms of life. However, the idea of socially oriented design combined with modernization unquestionably had its roots in the broadly understood avant-garde movements. We should not treat this phenomenon as an ideological contradiction. In spite of their avant- -garde pre-war provenance, many ideas were (successfully) put into practice at that time as the design of life for a better tomorrow of the egalitarian (socialist) society.
Trudno w sztuce użytkowej i designie lat 1949-1956 doszukiwać się cech jawnie socrealistycznych. Zresztą trudno byłoby je też precyzyjnie zdefiniować. Socrealistyczność designu, formalnie neutralnego, tkwić mogła co najwyżej w sferze socjalistycznego kontekstu, wytworzenia w konsekwencji zmian ustrojowych socjalistycznej formy życia. Ale sama idea zorientowanego społecznie designu połączonego z kwestią modernizacyjną wywodziła się z szeroko pojętych ruchów awangardowych. Relacja polskiego designu z okresu realizmu socjalistycznego z modernizmem i awangardą wcale więc nie jest oczywista. W powszechnym dyskursie dominuje jednoznaczne przeciwstawienie modernizmu socrealizmowi zakorzenione w odwilżowym micie przełomu 1956 roku. Problem ten zaś wymaga większego niuansowania, zwłaszcza w odniesieniu do designu.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2017, 19; 307-324
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Рецепція Лесі Українки в українській критиці: контроверзи і перспективи
Interpretation of Lesya Ukrainka in Ukrainian Criticism: Controversies and Perspectives
Recepcja Łesi Ukrainki w krytyce ukraińskiej: Kontrowersje i perspektywy
Autorzy:
Skupeyko, Lukash
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929290.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
socrealizm
modernizm
neoromantyzm
ideał estetyczny
model interpretacji
kanon krytyczny
„osobowość suwerenna”
socialist realism
modernism
Neo-romanticism
aesthetic ideal
interpretative model
critical cannon
“sovereign personality”
Opis:
W artykule podjęto problem analizy twórczości Łesi Ukrainki w kluczu realistycznym i modernistycznym. Zwrócono uwagę na podobieństwa obu sposobów interpretacji; zauważono brak skrupulatnej analizy samych tekstów – utworów Łesi Ukrainki i uleganie narzucanym (z zewnątrz) teoriom. Największe perspektywy – zdaniem autora – stoją przed badaniami, w których nastąpi rezygnacja z tradycyjnych kanonów interpretacji twórczości Łesi Ukrainki z jednoczesnym dookreśleniem sensu neoromantycznego hasła „suwerenności” jako cechy charakterystycznej dla każdego człowieka.
This paper analyses how the work of Lesya Ukrainka is criticised within the realist and modernist paradigms. Similarities in both models of interpretation are highlighted; and the lack of in-depth analysis of Lesya Ukrainka’s texts per se is pointed out. Also, it is noted that the critics tend to be too submissive to literary theories that are imposed on them. The author claims that the most promising research is that which can abandon traditional canons of interpretation of Lesya Ukrainka’s work with simultaneous explication of the sense of the Neo-romantic idea of “sovereignty” as a feature typical of each human being.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 7; 13-22
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
OD „LIPCA” DO „PAŹDZIERNIKA”. KULTURA MUZYCZNA LUBLINA W LATACH 1944–1956, NA PODSTAWIE DOKUMENTÓW ŻYCIA SPOŁECZNEGO ZE ZBIORÓW WOJEWÓDZKIEJ BIBLIOTEKI PUBLICZNEJ IM. HIERONIMA ŁOPACIŃSKIEGO W LUBLINIE
From “July” to “October”. The musical culture of Lublin in the years 1944–1956, based on the documents on social life in the collection of the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin
От «июля» до «октября». Музыкальная культура Люблина в 1944–1956 годах, на основании документов общественной жизни из фондов Люблинской Воеводской Публичной Библиотеки им. Иеронима Лопацинского
Autorzy:
Sawic, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/462700.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Tematy:
Lublin
Lubelszczyzna
kultura
muzyka
Filharmonia Lubelska
socrealizm w muzyce
Tadeusz Chyła
Aleksander Bryk
Stanisław Szpinalski
Władysław Kędra
Aleksander Wielhorski
Zygmunt Szczepański
Maksymilian Zimoląg
Zofia Massalska
Tadeusz Münch
Bolesław Kuropatnicki
Lublin region
culture
music
Lublin Philharmonic
socialist realism in music
Люблин
люблинский регион
культура
музыка
люблинская филармония
соцреализм в музыке
Тадеуш Хыла, Александр Брык
Станислав Шпинальский
Владислав Кендра
Александр Вельгорский
Зигмунт Щепанский
Максимилиан Зимольонг
София Массальская
Тадеуш Мюнх
Болеслав Куропатницкий
Opis:
Celem artykułu jest rekonstrukcja kultury muzycznej Lublina z lat 1944–1956 w oparciu o dokumenty życia społecznego, zgromadzone w Dziale Zbiorów Specjalnych Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. H. Łopacińskiego w Lublinie oraz lubelską prasę. Formę i treść tekstu warunkuje chronologia, która pozwala wyodrębnić w życiu muzycznym Lublina z lat 1944–1956 trzy bardzo wyraźne (i odmienne od siebie) okresy: lata 1944–1948, w których kultura muzyczna miasta wyrastała – wbrew utartemu przekonaniu – wprost z tradycji przedwojennych; lata 1949–1953, kiedy w muzyce lubelskiej próbowano wprowadzić odgórnie zadekretowany socrealizm oraz lata 1954–1956, gdy w życiu muzycznym Lublina można zaobserwować szereg liberalizujących je zmian zwieńczonych przełomem Października ‘56.
The purpose of this article is to reconstruct the musical culture of Lublin in the years 1944–1956, based on the documents on social life gathered at the Department of Special Collections of the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin, and Lublin’s press. The form and content of the text is conditioned by chronology, which allows to isolate three very-clear (and distinctive) periods in the years 1944–1956: 1944–1948, when the musical culture of the city emerged contrary to the common view emanating directly from pre-War traditions; 1949–1953, when attempts were made to introduce top-down endorsed socialist realism in the music of Lublin; and 1954–1956, a period in which a gamut of changes liberalising the musical life of Lublin can be observed, crowned by the Polish October Revolution of 1956.
Целью статьи является реконструкция музыкальной культуры Люблина в 1944–1956 годах на основе документов общественной жизни, хранящихся в отделе специальных коллекций Люблинской Воеводской Публичной Библиотеки им. Иеронима Лопацинского, а также люблинской прессы. Форма и содержание текста определяются хронологией, которая позволяет выделить в музыкальной жизни Люблина 1944–1956 годов три очень отчетливых (и отличных друг от друга) периода: 1944–1948 годы, в которых музыкальная культура города вырастала – вопреки распространенному мнению – прямо из довоенных традиций; 1949–1953 годы, когда в музыке Люблина были предприняты попытки воплощения навязанного свыше социалистического реализма, а также 1954–1956 годы, когда в музыкальной жизни Люблина можно наблюдать ряд либерализационных изменений, увенчавшихся переломом «Oктября ’56».
Źródło:
Bibliotekarz Lubelski; 2018, 61; 53-92
0137-9895
Pojawia się w:
Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herbert, przymus pracy i wolny rynek Korespondencja rodzinna i inne źródła z epoki
Herbert, Unfree Labor and The Free Market. Family Correspondence and Other Sources
Autorzy:
Ruszar, Józef Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1597115.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Zbigniew Herbert
socrealizm
ekonomia
socrealism
economy
Opis:
Niniejszy szkic, zatytułowany Herbert, przymus pracy i wolny rynek. Korespondencja rodzinna i inne źródła jest rozdziałem większej cało- ści (Strategie przetrwania pisarzy w czasach pierwszych sekretarzy), po- święconej strategii finansowej poety, który uznał, że poważne zaję- cie się literaturą oznacza przejście na zawodowstwo czyli zdanie się na dochody z profesji. Utrzymanie się na powierzchni oznaczało jed- nak nieregularność dochodów i zależność od okoliczności ekonomicz- nych, w tym ustrojowych. Prezentowana część omawia okres od 1948 do 1957 roku czyli tzw. czasy stalinowskie.
This sketch, entitled Herbert, przymus pracy i wolny rynek. Korespond- encja rodzinna i inne źródła [Herbert, unfree labor and the free market. Family correspondence and other sources] is a chapter of a greater whole, Strategie przetrwania pisarzy w czasach pierwszych sekretarzy [Strategies for writers’ survival in the times of the first Secretaries] dedicated to the financial strategy of the poet who found that serious involvement in literature means the transition to literary professionalism, i.e., earning an income from writing. Keeping his head above the surface, howev- er, implied consenting to an irregular income and relying on econom- ic circumstances, including political ones. The presented in part dis- cusses the period from 1948 to 1957, i.e., the so-called Stalinist times.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2017, 19, 4; 239-256
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies