Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Society of Fighters for Freedom and" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    „Księża patrioci” w działalności Zrzeszenia Katolików „Caritas”. Przypadek ks. Stanisława Owczarka.
    Patriot priests in Association of Catholics Caritas. The case of priest Stanisław Owczarek.
    Autorzy:
    Kępa, Filip
    Nabywaniec, Stanisław
    Bober, Sabina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2232927.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Archiwum Państwowe w Rzeszowie
    Tematy:
    „księża patrioci”
    Zrzeszenie Katolików „Caritas”
    ZBoWiD
    Koła Księży „Caritas”
    222 Filip Kępa
    Patriot priests
    Association of Catholics Caritas
    Society of Fighters for Freedom and
    Democracy
    Association of Priests Caritas
    Opis:
    Celem artykułu jest prześledzenie, na przykładzie osoby ks. Stanisława Owczarka (1905-1981), roli, jaką „księża patrioci” pełnili w działalności Zrzeszenia Katolików „Caritas”. Ksiądz Owczarek był kapłanem archidiecezji warszawskiej, aktywnym działaczem ugrupowania „księży postępowych”, jednym z nielicznych, którzy angażowali się w obu odsłonach ruchu: w Komisji Księży przy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację oraz w Zrzeszeniu Katolików „Caritas”. W swoich wspomnieniach pt. Być zaangażowanym - być księdzem, które wydano drukiem już po jego śmierci, opisał meandry powstania oraz funkcjonowania Caritas pod auspicjami komunistów. Krytyczna analiza autobiografii ks. Owczarka jako źródła do badań nad historią ruchu tzw. księży patriotów może przynieść odpowiedź na pytanie, dlaczego duchowni rzymskokatoliccy, wbrew swoim zwierzchnikom, decydowali się na współpracę z komunistami. Chociaż praca ze wspomnieniami jako źródłem historycznym niesie za sobą wiele niebezpieczeństw, to konfrontacja z innymi źródłami archiwalnymi oraz obecnym stanem wiedzy o historii Zrzeszenia Katolików „Caritas” może pozwolić na nowe spojrzenie na ten temat oraz stanowić zachętę do dalszych badań.
    The goal of this article is to ascertain the role of patriot priests in the Association of Catholics Caritas on the basis of priest Stanisław Owczarek (1905–1981). Priest Stanisław served in the Warsaw archdiocese and was an active member of both sides of the patriot priests movement, in the Committee of Priests (pol. KK) attached to Society of Fighters for Freedom and Democracy (pol. ZBoWiD) and in the Association of Catholics Caritas (pol. ZKC). In his memories called Być zaangażowanym – być księdzem, which were printed after his death, he described the meandering process of the founding of Caritas with the communist blessing. A critical analysis of priest Owczarek’s autobiography as a historical source on patriot priests may bring the answers as to why the Roman Catholic clergy decided to work with the communists, despite the disapproval of their superiors. Even though using someone’s memories as a historical source is dangerous, when compared to other archival sources and the current information on Association of Catholics Caritas, it may bring a new outlook on this subject and may encourage a further study
    Źródło:
    Prace Historyczno-Archiwalne; 2022, Tom XXXIV; 221-244
    1231-3335
    Pojawia się w:
    Prace Historyczno-Archiwalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Walka polityczna i personalna w lubelskich organach PZPR w okresie październikowym na tle walk frakcyjnych w KC PZPR w 1956 r.
    Political and personal struggle in the Lublin organs of the Polish United Workers Party in the October period against the background of faction struggles in the Central Committee of the PUWP in 1956
    Autorzy:
    Wypych, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887491.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Rewolucyjna Grupa Studentów
    Rewolucyjny Związek Studentów
    „Pod Wiatr”
    Związek Bojowników o Wolność i Demokrację
    Komitet Wojewódzki Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Lublinie
    Revolutionary Group of Students
    Revolutionary Association of Students
    Against the Wind
    Society of Fighters for Freedom and Democracy
    Provincial Committee of the Polish United Workers' Party in Lublin
    Opis:
    Powstanie frakcji w KC PZPR po XX Zjeździe KPZR miało zasadniczy wpływ na sytuację w niższych ośrodkach partyjnych. Brak silnego przywództwa spowodował powrót Władysława Gomułki, który w 1956 r. cieszył się niezachwianym poparciem społecznym. W Lublinie popularność Gomułki wykorzystali studenci UMCS należący do partii. Organizując wiece poparcia dla wyboru Gomułki na stanowisko I sekretarza, chcieli zaskarbić sobie przychylność społeczeństwa województwa, by zrealizować własne cele polityczne. Grupa była przeciwna nowo wybranemu I sekretarzowi KW Władysławowi Kozdrze, którego do Lublina przysłał KC. Grupę tą nazywamy rewizjonistami. Oprócz grupy studentów w KW PZPR w Lublinie zawiązały się dwie grupy. Pierwsza z nich, będąca ówczesnym kierownictwem komitetu, miała na celu zachowanie zajmowanych stanowisk. W związku z ich postawą nazwani zostali koniunkturalistami. Powrót Gomułki nie był przychylnie przez nich przyjęty. Druga z grup, związana w lubelskim oddziałem ZBoWiD-u, miała na celu przejęcie władzy w KW. Prawdopodobnie osoby te cieszyły się poparciem Mieczysława Moczara. Ich cel został zrealizowany w listopadzie 1956 r., lecz po miesiącu grupa utraciła stanowisko I sekretarza KW na rzecz popieranego przez KC Władysława Kozdry. Kozdra w grudniu 1956 r. zlikwidował w KW ośrodki opozycyjne wobec siebie, pozostając do 1971 r. I sekretarzem KW PZPR w Lublinie. Główni przedstawiciele grupy koniunkturalistów i grupy związanej z ZBoWiD-em, zostali przeniesieni na inne stanowiska, nieoznaczające partyjnej degradacji. Grupa rewizjonistów została rozwiązana i utraciła wszelkie znaczenie polityczne.
    Formation of factions in the Central Committee of the Polish United Workers’ Party after the 20th Congressof theCommunist Party of the Soviet Unionhad a fundamental effect on the situation in minor party centers. A lack of a strong leadership caused the return of Władysław Gomułka who in 1956 enjoyed widespread support of the Polish society. In Lublin Gomułka's popularity was used by UMCS students who were party members. By organizing rallies to support Gomułka as a candidate for the post of the First Secretary of the Party they sought to win the hearts of the society of the region in order to achieve their own political aims. the group opposed the new First Secretary of the Provincial Committee Władysław Kozdra who was sent to Lublin by the Central Committee. This group is called revisionists. Apart from the student group two other ones were formed in the Provincial Committee. One of them, that was at the time the leadership of the Committee, aimed at maintaining their positions. This is why they were called opportunists. They did not welcome Gomułka’s return. The other group, that had ties with the Lublin section of the Society of Fighters for Freedom and Democracy aimed at seizing power in the Provincial Committee. Probably they enjoyed the support of Mieczysław Moczar. Their aim was achieved in November 1956, but after a month the group lost the position of the First Secretary, taken by Władysław Kozdra who was supported by the Central Committee. In December 1956 Kozdra suppressed the opposition centers in the Provincial Committee and he remained the First Secretary of the Provincial Committee of the Polish United Workers' Party until 1971. The main representatives of the opportunist group and of the group connected with the Society of Fighters for Freedom and Democracy were transferred to other positions that did not signify a degradation in the party. The revisionist group was disbanded and lost any political significance.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 2; 143-172
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies