Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Slutsk" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Literackie kreacje Zofii z Olelkowiczów Radziwiłłowej, ostatniej księżniczki słuckiej (1586–1612)
    Literary creations of Sophia Olelkovich Radziwill, the last Princess of Slutsk (1586-1612)
    Autorzy:
    Klecha, Anita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951383.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Sophia Olelkovich Radziwill
    Princess Sophia of Slutsk
    Opis:
    Pomysł na artykuł podyktowany jest przede wszystkim potrzebą wskazania na kontrast, jaki w ciągu czterech stuleci od śmierci księżniczki słuckiej nastąpił w widzeniu jej osoby. Jak daleko odbiegła fantazja od rzeczywistości? Źródła historyczne, pisma religijne, literatura świecka – czy między tymi trzema „grupami” można znaleźć jakiś wspólny mianownik? Czy coś należy pominąć, wykluczyć, uzupełnić? Czy najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie brzytwy Ockhama? To pytania, na które warto, a nawet trzeba szukać odpowiedzi. Większość z nich znajduje się w archiwach i cierpliwie czeka na wydobycie, na swój czas; przeprowadzenie literacko-historycznego przeglądu posłuży zorientowaniu się, co i ile jeszcze należy uczynić dla ostatniej z Olelkowiczów.
    The aim of this article is to describe the role of Princess Sophia of Slutsk Radziwiłł (1585-1612) in literature. The Princess of Slutsk, along with her immense fortune, was the bone of contention between two powerful Lithuanian families – the Radziwiłł of Birże and the Chodkiewicz family. The significance of the events is visible in the reports of eyewitnesses and in the narratives of those writers who decided to immortalize Sophia and Janusz Radziwiłł in their own versions of that unusual story in 1600. Princess Sophia as portrayed in the hagiography and Sophia depicted by Naborowski, Kraszewski, Osipowska, Syrokomla, and Korwin-Szymanowski are two completely different women.
    Źródło:
    Białostockie Teki Historyczne; 2017, 15
    1425-1930
    Pojawia się w:
    Białostockie Teki Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Musical life in Slutsk during the years 1733-1760 in the light of archive materials
    Autorzy:
    Bieńkowska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/780177.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Slutsk
    musical culture
    1733-1760
    Hieronim Florian Radziwiłł
    Jesuit music boarding school
    Jesuit school theatre
    aristocratic theatre
    Opis:
    This article represents the very first attempt at reconstructing musical life in Slutsk (Pol. Sluck) during the first half of the eighteenth century, and it merely outlines the issues involved. Slutsk was a typical private town - a multicultural centre inhabited by Jews, Orthodox Ruthenians, Lithuanians and Poles of the Protestant and Roman-Catholic faiths. Among the representatives of the Roman-Catholic faith, the Jesuits were the main animators of the town’s cultural and educational life, alongside the court of Prince Hieronim Florian Radziwiłł. A medium-sized music boarding school attached to the Jesuit College in Slutsk existed from around 1713. Musical instruments were purchased for the school quite regularly, often in faraway Koenigsberg. The contacts between the boarding school and the prince’s court were relatively frequent and good, and some school leavers found jobs at the court, chiefly in the garrison or janissary band, and sporadically also in Prince Radziwill’s music ensemble. The court was the main centre of the town’s cultural life. Among its numerous artistic ventures, stage shows seem to have been the most spectacular. For the purposes of such performances, a free-standing theatre was built in the centre of Slutsk at the turn of 1753. This building is worth mentioning because of the rarity of such projects in the Commonwealth of Poland-Lithuania during the 1750s. The repertoire of the Slutsk theatre was initially dominated by commedia dell’arte in German and the occasional dramma per música, but during the second half of the 1750s, one-act ballets began to dominate. Among the instrumental works performed in Slutsk were compositions by Carl Heinrich and Johann Gottlieb Graun, Georg Christoph Wagenseil, and musicians active at the Radziwiłł court (Andreas Wappler, Joseph Kohaut and Johannes Battista Hochbrucker), as well as improvisations by Georg Noelli. The town’s artistic heyday ended with the death of Prince Hieronim Florian Radziwiłł, in 1760, and the dissolution of the Society of Jesus, a decade or so later.
    Źródło:
    Interdisciplinary Studies in Musicology; 2012, 11; 235-248
    1734-2406
    Pojawia się w:
    Interdisciplinary Studies in Musicology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Назначение Михаила Козачинского Слуцким архимандритом. 1748–1749 гг.
    Mikhail Kozačinski and His Appointment as an Archimandrite of the Slutsk Holy Trinity Monastery. 1748-1749
    Powołanie Michaiła Kozaczińskiego na archimandrytę słuckiego. 1748-1749
    Autorzy:
    Kochegarov, Kirill A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053598.pdf
    Data publikacji:
    2022-04-01
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Michaił Kozacziński
    Słucki klasztor Świętej Trójcy
    Archimandryta Słucki
    Rosja
    Rzeczpospolita
    Mikhail Kozačinski
    The Slutsk Holy Trinity monastery
    Russia
    Polish-Lithuanian Commonwealth
    Opis:
    В статье рассматривается вопрос о назначении слуцким архимандритом известного преподавателя и писателя XVIII в. Михаила Козачинского. Показано как этот вопрос был тесно связан с деятельностью русского посольства в Варшаве и нежеланием польско-литовских магнатов поднимать вопрос о положении православных на ближайшем сейме. В то же время русское правительство не желало обострения отношений с одним из крупнейших литовских магнатов Великого княжества Литовского и патроном Слуцкой архимандрии – Иеронимом Радзивиллом. Сам Радзивилл при этом был готов оказать покровительство православию в обмен на удовлетворение российским двором его партикулярных интересов. При этом при назначении слуцкого архимандрита в 1748-1749 гг. не была учтена позиция слуцкого православного братства, что было чревато дальнейшим углублением конфликта вокруг архимандрии.
    W artykule omówiono kwestię powołania Michaiła Kozaczińskiego, sławnego pedagoga i pisarza XVIII wieku na archimandrytę słuckiego. Pokazano, jak ściśle ta kwestia była związana z działalnością ambasady rosyjskiej w Warszawie i niechęcią magnatów polsko-litewskich do podniesienia kwestii pozycji prawosławia na kolejnym sejmie. Jednocześnie władze rosyjskie nie chciały pogorszenia stosunków z jednym z największych magnatów litewskich, patronem słuckiej organizacji kościoła prawosławnego, Hieronimem Radziwiłłem. Sam Radziwiłł był gotów objąć patronatem prawosławie w zamian za zaspokojenie przez dwór rosyjski jego partykularnych interesów. W procesie powoływania archimandryty słuckiego nie uwzględniono stanowiska słuckiego bractwa prawosławnego, co wiązało się z dalszym pogłębieniem konfliktu.
    The paper tells about an appointment of Mikhail Kozačinski, famous writer and pedagogue of 18th century, as an archimandrite of the Slutsk Holy Trinity monastery. The problem was closely connected with the protection of the Russian embassy in Warsaw over the Orthodox people of the Polish-Lithuanian Commonwealth that irritated Polish and Lithuanian magnates who protested against discussing it on the forthcoming Diet. At the same time the Russian government didn’t want to worsen relations with the one of the powerful Lithuanian magnates, the owner of the Slutsk principality and the patron of the Slutsk Holy Trinity monastery, Hieronim Florian Radziwiłł. He also was ready to protect his Orthodox subjects in return for providing some particular services from the Russian emperor court. Appointing new archimandrite, the metropolitan of Kiev Timophej Shcherbatskij didn’t take into account the position of the Slutsk Orthodox fraternity that provoke another more serious conflict next years.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 2; 69-87
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jan Kazimir Pashkevichs Poem Poland prospers with Latin... as a Literary Mystiication
    Wiersz Jana Kazimierza Paszkiewicza "Polska kwitnie łaciną…" jako mistyfikacja literacka
    Autorzy:
    Bahdanovich, Iryna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1837725.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    the poem Польска квитнет лациною... (Poland prospers with Latin)
    Jan Kazimir Pashkevich
    Slutsk manuscript of the First Lithuanian Statute of 1529
    a hermeneutic reconstruction
    literary mystification
    ideology of ‘panrusism’
    poemat Польска квитнет лациною… (Polska kwitnie łaciną...)
    Jan Kazimierz Paszkiewicz
    spis Słucki I Wiekiego Statutu Litewskiego z 1529 r.
    rekonstrukcja hermeneutyczna
    mistyfikacja literacka
    ideologia panslawizmu
    верш Польска квітнет лаціною...
    Ян Казімір Пашкевіч
    Слуцкі спіс Першага Літоўскага Статута 1529 года
    герменеўтычная рэканструкцыя
    літаратурная містыфікацыя
    ідэалогія „панрусізму”
    Opis:
    The article offers a new interpretation of the famous Belarusian poem of the 17th century Польска квитнет лациною... (Poland prospers with Latin), the author of which is considered to be Jan Kazimir Pashkevich, and the date of writing is August 22, 1621. The poem is canonized in Belarusian literature as a sample of civil and patriotic lyrics and a hymn to the native Belarusian language, but the article questions the authenticity of the work as a monument of the literature of the 17th century; the circumstances that make the poem mysterious and anachronistic in the context of its era are also revealed. The author of the article suggests a hermeneutic reconstruction of an alternative history of the poem by Jan Kazimir Pashkevich Польска квитнет лациною...: namely, substantiates the hypothesis that the poem is a successful literary mystification created in the 40`s of the 19th century by Vilnius Governor-General and lover of antiquities and A. V. Semenov to reinforce the ideology of ‘panrusism’ and to legitimize, with the help of cultural projects, the domination of the Russian Empire on the occupied after the partitions of Polish-Lithuanian Commonwealth lands of historical Lithuania-Belarus. Semenov had the opportunity and reason to realize such an ideological project by getting acquainted with the ancient documents of the subordinate region, especially with the handwritten Slutsk manuscript of the First Lithuanian Statute of 1529, which was created in old Belarusian and which contained many documents unrelated to the main text, various records, as well as empty pages. The practical conditions for making copies and the necessary changes on the corresponding page of the manuscript were created by an easy-to-use lithography technology.
    W artykule została zaprezentowana nowa interpretacja słynnego białoruskiego siedemnastowiecznego (datowanego na 22 sierpnia 1621 r.) wiersza Польска квитнет лациною... (Polska kwitnie łaciną...), za autora którego uważany jest Jan Kazimierz Paszkiewicz. W literaturze białoruskiej utwór uznawany jest za przykład tekstu o charakterze patriotycznym oraz jako hymn ku chwale rodzimego języka białoruskiego. Jak dowodzi przeprowadzona analiza, przynależność poematu do swojej epoki nie jest kwestią oczywistą, czego dowodzą dodatkowe, uwzględnione w artykule czynniki decydujące o tajemniczości i anachroniczności poematu. Autor proponuje hermeneutyczną rekonstrukcję alternatywnej historii powstania wiersza Jana Kazimierza Paszkiewicza Польска квитнет лациною…, opartą na hipotezie, że badany utwór stanowi pochodzącą z lat 40. XIX w. udaną mistyfikację literacką wileńskiego gubernatora generalnego i miłośnika antyków A.W. Siemionowa, zaplanowaną w celu utrwalenia na okupowanych po rozbiorach Rzeczypospolitej ziemiach historycznej Litwy i Białorusi ideologii panslawizmu i legitymizacji dominacji Imperium Rosyjskiego. Realizacja tego projektu była możliwa dzięki dostępności dokumentów archiwalnych a zwłaszcza znajomości napisanego w języku starobiałoruskim i zawierającego wiele niepowiązanych dokumentów. różnego rodzaju wpisów oraz pustych stron rękopisu spisu słuckiego pierwszego Wielkiego Statutu Litewskiego z 1529 r. Kopiowanie i dokonywanie zmian w manuskryptach umożliwiała dostępna wówczas technika litografii.
    У артыкуле прапанавана новая інтэрпрэтацыя вядомага беларускага верша ХVІІ ст. Польска квитнет лациною..., аўтарам якога лічыцца Ян Казімір Пашкевіч, а датай напісання 22 жніўня 1621 г. Верш кананізаваны ў беларускай літаратуры як узор грамадзянска-патрыятычнай лірыкі і гімн роднай беларускай мове, аднак у артыкуле ставіцца пад сумненне аўтэнтычнасць твора як помніка літаратуры ХVІІ ст., выяўляюцца акалічнасці, якія робяць верш загадкавым і анахранічным у кантэксце сваёй эпохі. Аўтарам артыкула прапануецца герменеўтычная рэканструкцыя альтэрнатыўнай гісторыі ўзнікнення верша Яна Казіміра Пашкевіча Польска квитнет лациною...: а менавіта абгрунтоўваецца гіпотэза, што верш з’яўляецца ўдалай літаратурнай містыфікацыяй, створанай ў 40-я гады ХІХ ст. віленскім генерал-губернатарам і аматарам старажытнасцей А.В. Сямёнавым з мэтай замацавання ідэалогіі „панрусізму” і легітымізацыі панавання Расійскай імперыі на захопленых пасля падзелаў Рэчы Паспалітай землях гістарычнай Літвы-Беларусі пры дапамозе культурніцкіх праектаў. Магчымасцю і нагодай для рэалізацыі такога ідэалагічнага праекту для Сямёнава стала знаёмства са старажытнымі дакументамі падпарадкаванага краю, асабліва з рукапісным Слуцкім спісам першага Літоўскага статута 1529 г., які быў створаны на старабеларускай мове і ў якім былі досыць шматлікія, не звязаныя з асноўным тэкстам дакумента, запісы рознага характару, а таксама пустыя старонкі. Практычныя ўмовы для выканання копій і ўнясення патрэбных зменаў на адпаведнай старонцы рукапісу стварала даступная ў прымяненні тэхналогія літаграфавання.
    Źródło:
    Studia Białorutenistyczne; 2020, 14; 171-201
    1898-0457
    Pojawia się w:
    Studia Białorutenistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies