Temat: Scleractinia - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Supplemental data on Triassic (Anisian) corals from Upper Silesia (Poland)
Autorzy:: Morycowa, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/191605.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:: Scleractinia
taxonomy
Peri-Tethyan basin
Middle Triassic
Upper Silesia
southern Poland
Opis:: About twenty species of scleractinian corals are known from the shallow marine epicontinental deposits (Middle Triassic: Anisian, Muschelkalk) of Kraków-Upper Silesia region. Four of them require taxonomic revision. On the basis of partly preserved micromorphological features and the microstructure of the skeletons two of them are corrected, i.e. Coelocoenia? assmanni Weissermel, 1925 and C. exporrecta Weissermel, 1925, from Kamień Śląski, near Opole (Upper Silesia). Coelocoenia? assmanni was incorporated into Eckastraea prisca (Weissermel, 1925), family Eckastraeidae Morycowa, 2006, in Morycowa and Szulc (2006) and C. exporrecta is assigned to a new genus Opolestraea nov. gen., family Eckastraeidae.
Źródło:: Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2018, 88, 1; 37-45
0208-9068
Pojawia się w:: Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Early Norian (Triassic) corals from the Northern Calcareous Alps, Austria, and the intra-Norian faunal turnover
Autorzy:: Roniewicz, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20215.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: Early Norian
Triassic
coral
Alps Mountains
Austria
faunal turnover
paleontology
Scleractinia
Hexanthiniaria
taxonomy
Norian
Dachstein
Tethys
Opis:: The first description of early Norian coral fauna from the Northern Calcareous Alps (Dachstein Plateau and Gosaukamm), Austria, is presented: 31 scleractinian species from 24 genera (including three corals not formally determined), and three hexanthiniarian species belonging to two genera. The stratigraphical position of the main part of the fauna discovered in the South Dachstein Plateau at the Feisterscharte is determined by means of the conodont Epigondolella quadrata (Lacian 1); single finds are from the horizons with Epigondolella triangularis and Norigondolella navicula (Lacian 3), and one close to the horizon with Epigondolella cf. multidentata (Alaunian 1). Rare corals from the Gosaukamm are from the Lacian 1 and Alaunian. Five species are described as new: Retiophyllia vesicularis, Retiophyllia aranea, Margarosmilia adhios, Hydrasmilia laciana; one new genus and species from the family Coryphylliidae, Margarogyra hirsuta; one new genus and species, Thamnasterites astreoides, cannot be assigned to a family. Two hexanthiniarian species, Pachysolenia cylindrica and Pachydendron microthallos, known exclusively from the Tethyan lower Norian, represent stratigraphically valuable species. A regularly porous coral from the family Microsolenidae, Eocomoseris, which up to now has only been known from the Jurassic and Cretaceous, is here identified from the Triassic strata (originally described as Spongiomorpha [Hexastylopsis] ramosa). Predominant taxa show solitary and phaceloid (pseudocolonial) growth forms and an epithecal wall; pennules−bearing corals are common. Carnian genera and genera typical of the Lacian and Lacian–early Alaunian prevail; a hydrozoan genus Cassianastraea has also been encountered as well as a scleractiamorph coral, Furcophyllia septafindens). The faunal composition contrasts with that of well known late Norian–Rhaetian ones, the difference being observed not only at the generic but also at the family level. The post−early Norian change in coral spectrum documents the turnover of the coral fauna preceding that at the Triassic/Jurassic boundary.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 2011, 56, 2
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Commensalism in the fossil record: Eunicid polychaete bioerosion on Pliocene solitary corals
Autorzy:: Martinell, J
Domenech, R.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/21742.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: paleoecology
Scleractinia
paleontology
Eunicida
coral
eunicid
solitary coral
Polychaeta
Pliocene
Mediterranean Region
commensalism
fossil record
bioerosion
Opis:: Some solitary caryophylliid (Caryophyllia, Trochocyathus, and Ceratotrochus) and flabellid (Flabellum) scleractinian corals from Pliocene of Western Mediterranean exhibit long groove−shaped bioersional structures running along the surface of the thecae. They are epigenic structures produced by an episkeletozoan and therefore, they are described as Fixichnia. Here we propose Sulcichnus as a new ichnogenus, with three new ichnospecies (Sulcichnus maeandriformis, S. helicoidalis, and S. sigillum) to name this traces. Sulcichnus is attributed to the activity of polychaetes. Similar structures are recently produced by Lumbrineris flabellicola, a symbiotic eunicid which maintains a commensalistic relationship with solitary corals. In the fossil record, Sulcichnus occurs associated to shallow marine environments whereas their Recent counterparts are described on deep−marine corals. We interpret this as a consequence of a change in the environmental requirements of the coral/worm pair.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 2009, 54, 1; 143-154
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Kimmeridgian-Valanginian reef corals from the Moesian Platform from Bulgaria
Autorzy:: Roniewicz, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/191409.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:: Scleractinia
Hexantiniaria
Kimmeridgian-Valanginian
Moesian Platform
Opis:: The coral fauna of the Late Kimmeridgian-Valanginian interval from the Slivnitsa Formation, Lyubash monocline, western part of the Moesian Platform, is presented. Coralliferous interbeds from a continuous, over 350 m thick sequence of well-bedded platform limestones, cropping out near the village of Lyalintsi, yielded 72 species (29 determined in open nomenclature) classified into 50 genera and 23 families belonging to the orders Scleractinia and Hexantiniaria. The following genera and/or species are described as new: Epistreptum communeformae gen. et sp.n., Lyubasha gracilis gen. et sp.n., Oedalmiopsis cretacea gen. et sp.n., Siderastreites lyalintsensis gen. et sp.n., Latomeandra obliqua sp.n., and Microphyllia elevata sp.n.; a new family Solenocoeniidae is erected. The fauna shows a mixed Late Jurassic/Early Cretaceous character, with Jurassic taxa pre- vailing over Cretaceous taxa. Epithecate phaceloid (pseudocolonial), lamellar, and ramose (colonial) growth forms dominate over massive (hemispherical) and solitary corals. Rich microencrusting organisms are associated. The predominantly pelmicritic sediment of thrombolite macrofabric, and the character of the fauna show that the palaeoenvironment was situated below wave base. The stratigraphical distribution of the Cretaceous coral taxa is conformable with the micropalaeontological (foraminifera, calcareous dinocysts, diploporids) stratigraphical zonation established in the Slivnitsa Formation.
Źródło:: Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2008, 78, No 2; 91-134
0208-9068
Pojawia się w:: Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Koralowce Scleractinia z wapieni egzotykowych typu sztramberskiego polskich Karpat zewnętrznych
Autorzy:: Morycowa, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/184037.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:: koralowce Scleractinia
Karpaty zewnętrzne
Scleractinian corals
Outer Carpathians
Źródło:: Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2008, 34, 3/1; 129-137
0138-0974
Pojawia się w:: Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: The Middle Triassic scleractinia-like coral Furcophyllia from the Pamir Mountains
Autorzy:: Melnikova, G K
Roniewicz, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22926.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: scleractinia-like coral
Italy
Alps Mountains
Pamir Plateau
Middle Triassic
Tajikistan
Furcophyllia shaitanica
distribution
paleontology
Opis:: Furcophyllia is an unusual coral with septa regularly splitting into branching sets called septal brooms. This pattern of septal apparatus is so alien to scleractinians, that, despite a trabecular microstructure of septa resembling that of the Scleractinia, the genus was originally ascribed to a rare group of corals informally referred to as sleractiniamorphs, previously known from the Ordovician and Permian. Genus Furcophyllia emerged together with corals of several groups, after the post−Permian crisis diversification of skeletonized anthozoans, some of them markedly differing in their skeletal features from typical Scleractinia. So far, the genus was represented by middle Carnian Furcophyllia septafindens from the Dolomites, in the Southern Alps. Here, we report Furcophyllia shaitanica sp. nov. from limestone boulders found in the volcano−clastic deposits of the upper Ladinian Šajtan suite of the South Eastern Pamirs. A new species of Furcophyllia signifies that the genus was a faunal element widely distributed in the Tethys.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 2007, 52, 2
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Kolonie korali z muszlowców ostrygowych i oolitów dolnego kimerydu Małogoszcza
Coral lumps in Early Kimmeridgian oyster shellbeds and oolites ot Małogoszcz
Autorzy:: Radwański, A.
Roniewicz, E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2077312.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:: Scleractinian corals
oyster shellbed
eco-taphonomy
environment
Kimmeridgian
Małogoszcz
Polska
koralowce Scleractinia
muszlowiec ostrygowy
ekotafonomia
środowisko
Polska
Opis:: Scleractinian corals occurring scarcely in the Lower Kimmeridgian Actinostl'eon (=Lopha, =Alectryonia) shellbeds at Malogoszcz in the Holy Cross Mountains, Central Poland, are represented by abraded colonies densely riddled by rock-boring bivalves (Lithophaga inclusa Phillips, GastTOchaena sp.) and polychaetes (potamilla sp.). The taxonomically recognised specimens include C01nplexastrea bUJ'gundiae (de Blainville, 1830), D 'imorphocoenia sp., Ovalastrea caryophylloides (Goldfuss, 1826), and Thamnasteria graeilis (Miinster, 1826). AlI colonies are preserved in the form of hollows, the wall s of which bear moulds of coral calyces, and of bivalve and polychaete borings. Taking into account the structural features of shellbeds and their faunistic content (uprooted crinoids Apioerinites, dug-out deeply-infaunal bivalves), stormy agitation is postulated as a basic agent responsible for damaging AeUnostreon communities, and their associates. The studied corals are thought to have lived aside the Aetinostreon gardens, up on a muddy bottom, from where they have been stirred-up during the storm cataclysm, having been then abraded and riddled by rock-borers repeatedly until laid down in a shellbed and transferred in to the fossil record. The extremely shallow-water conditions, under which the ostreid Actinostreon has lived, suggest the typically opportunistic nature or the associated corals, the same as of Ovalastrea caryophylloides (Goldfuss, 1826) from oolitic shoals, and the only colony of which completes the coral assemblage of Malogoszcz. The opportunism or ali these corals differs them from the habit of hermatypie forms from coeval and Oxfordian patch-reef communities of the Holy Cross Mountains (ef. Roniewicz & Roniewicz 1968, 1971).
Źródło:: Volumina Jurassica; 2005, 3, 1; 97--107
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:: Volumina Jurassica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: A model for furcate septal increase in a Triassic scleractiniamorph
Autorzy:: Stolarski, J
Roniewicz, E.
Grycuk, T.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/23100.pdf
Data publikacji:: 2004
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: Triassic
Italy
Scleractinia
computer model
septal growth
paleontology
Opis:: Triassic corals with septa that branch repeatedly and centripetally are here assigned to a new genus Furcophyllia. Septa of F. septafindens (Volz, 1896), re−described from the Italian Dolomites, are composed of 3–10 blades (“septal brooms”). Distances between adjacent septa and their branches are equal, and the thickness of all blades is approximately the same throughout ontogeny. However, none of the septal brooms show the same branching pattern. Proposed herein is a simple computer model that reproduces septal pattern, similar to that of Furcophyllia, based on a minimal set of rules: (i) uniform coverage of intra−calicular space; (ii) regular bifurcations following some probability; (iii) keeping some minimal distance between septal branches. The elaborate septal pattern of Furcophyllia suggests a distinct organization of the polyp’s soft tissue, especially mesenteries whose appearance in modern corals is associated with insertion of sclerosepta. Hypothesis 1 suggests that mesenterial pairs flanked only “septal brooms” and that septal branches functionally corresponded with septal microarchitecture. Hypothesis 2 suggests that mesenterial pairs developed between all septal branches that functionally correspond with conventional septa. Delicate menianae, which developed on Furcophyllia septal faces (and many other Triassic corals) resemble similar septal microarchitecture of the Recent agariciid Leptoseris fragilis and may be closely related to the suspension feeding strategy of this coral. The furcate septal arrangement in Furcophyllia is unique among Triassic corals, and generally, among Mesozoic and Cenozoic corals. The only analogous corals are Cretaceous aulastraeoporids (e.g., Preverastrea, Paronastraea), Trochoidomeandra, and some Jurassic rhipidogyrids having secondary (apophysal) septal branches. In some Recent caryophylliids (Trochocyathus rhombocolumna, Phacelocyathus flos) primary septa may also split dichotomously and centripetally.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 2004, 49, 4
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Three-dimensional micro- and nanostructural characteristics of the scleractinian coral skeleton: A biocalcification proxy
Autorzy:: Stolarski, J
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/23012.pdf
Data publikacji:: 2003
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: scleractinian coral
biomineralization
Flabellum
Scleractinia
skeleton
Galaxea
microstructure
Desmophyllum
Platygyra
Stephanocyathus
coral
paleontology
fibre
Opis:: The contemporary “two−step model” of growth of the scleractinian skeleton is based mostly on transversely sectioned samples. According to this model, many skeletal elements e.g., septa are formed in two temporally distinct phases represented by (1) “centers of calcification” that are composed of homogenously distributed microcrystalline or/and organic components and serve as scaffolding for the further growth of (2) fibrous skeleton. Based on transverse and longitudinal sections and histochemical staining techniques, I demonstrate herein that in extant corals (i.e., Stephanocyathus, Flabellum, Desmophyllum, “Ceratotrochus”, Galaxea, Platygyra), the entire septal skeleton is composed of superimposed layers of mineral and organic−enriched phases. These may be interrupted in some directions of growth but in other directions there is continuity between “centers of calcification” and “fibers”, making any distinction between these two structures unclear. As an alternative to the “two−step model”, a “layered model” of skeletal growth is proposed, that explains the differences between “centers of calcification” and “fibers” in terms of differential growth dynamics between these regions. Instead of the traditional but inadequate “trabecular” and “centers of calcification” concepts, a distinction between deposits of the Rapid Accretion Front (dRAF; which in particular cases can be organized into Centers of Rapid Accretion (CRA), and Thickening Deposits (TD) is proposed. In the dRAF region, mineral components, ca. 50 nm in diameter, seem to match the size range of nodular structures recently interpreted as nascent CaCO₃ crystals. Remarkable regularity of the mineral/organic phase alternations (microbanding) in the TD skeleton of zooxanthellate corals and lack of such regular microbanding in azooxanthellate coralla is a promising criterion for distinguishing these two ecological coral groups on a skeletal basis, and one that could be applicable to fossils.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 2003, 48, 4
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Albian corals from the Subpelagonian Zone of Central Greece (Agrostylia, Parnassos region)
Albskie koralowce z jenostki subpelagońskiej środkowej Grecji (Agrostylia, rejon Parnasu)
Autorzy:: Morycowa, E.
Marcopoulou-Diacantoni, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/191425.pdf
Data publikacji:: 2002
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:: Scleractinia
Octocorallia
Parnassos
Greece
Albian
taxonomy
palaeogeography
Opis:: Shallow-water scleractinian corals from Cretaceous allochthonous sediments of Subpelagonian Zone in Agrostylia (Parnassos region, Central Greece) represent 47 taxa belonging to 35 genera, 15 families and 8 suborders; of these 3 new genera and 9 new species are described. Among these taxa, 5 were identified only at the generic level. One octocorallian species has also been identified. This coral assemblage is representative for late Early Cretaceous Tethyan realm but also shows some endemism. A characteristic feature of this scleractinian coral assemblage is the abundance of specimens from the suborder Rhipidogyrina. The Albian age of the corals discussed is indicated by the whole studied coral fauna, associated foraminifers, calpionellids and calcareous dinoflagellates
Źródło:: Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2002, 72, No 1; 1-65
0208-9068
Pojawia się w:: Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Microstructural diversity of the stylophyllid [Scleractinia] skeleton
Autorzy:: Stolarski, J
Russo, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22102.pdf
Data publikacji:: 2002
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: stylophyllid
paleobiology
Scleractinia
skeleton
morphology
Jurassic
Stylophyllina
microstructure
Haimeicyclus haimei
ontogenesis
diversity
Stylophyllopsis
deposit
coral
solitary coral
paleontology
Opis:: Coralla of the three species of solitary corals described herein from the Sinemurian (Lower Jurassic) of Sicily, i.e., Haimeicyclus haimei (Chapuis and Dewalque, 1853), Stylophyllopsis sp. cf. S. rugosa (Duncan and Wright, 1867), and Stylophyllopsis sp. A., conform to the overall stylophyllid morphology. Their septa consist of spines that are increasingly covered with sclerenchyme and low in the calice form compact blades. The pattern of diagenetic alteration of septa is diverse but consistent within particular taxa. It suggests that the spectrum of the original microstructures is wider than traditionally suggested for stylophyllids. In H. haimei, the septa are covered with dense granulations and completely recrystallized. Granulations also cover septal faces of Stylophyllopsis cf. rugosa and have rod−like foundations. In Stylophyllopsis sp. A., vestiges of the narrow mid−septal zone (similar to that in minitrabecular corals) occur in the proximal part of larger septa, whereas septal spines which are similar to those in Stylophyllopsis cf. rugosa occur in their distal parts. Similar diversity of microstructures is reported also in Triassic stylophyllids that have aragonitic coralla. The presence of distinct septal spines along with wide−ranging microstructural diversity of traditional Triassic–Jurassic stylophyllids, casts light on their possible evolutionary relationships, and can be a useful criterion for further revision of the group. For example, Jurassic thecocyathids, considered ancestral to caryophylliinans, share similar spiny/lobate septa with stylophyllids. Also Recent deep−water anthemiphylliids with spiny/lobate septa are strikingly similar to stylophyllids. Although this may be another example of parallel evolution, the separation of anthemiphylliids from other scleractinian clades on a mitochondrial 16S RNA tree topology suggests their ancient roots and enable us to suggest a stylophyllid ancestry. The supposed cyclic pattern of protoseptal insertion in Early Jurassic H. haimei supports the hypothesis of scleractinian−like (and not rugosan) ancestory of the stylophyllid evolutionary lineage.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 2002, 47, 4
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Antiquity of the scleractinian-sipunculan symbiosis
Autorzy:: Stolarski, J
Zibrowius, H
Loser, H
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20246.pdf
Data publikacji:: 2001
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: Sipuncula
Scleractinia
symbiosis
Heterocyathus priscus
coral
Caryophylliina
Opis:: Extant corals symbiotic with sipunculans, i.e., the caryophylliid Heterocyathus and the dendrophylliid Heteropsammia, develop corallum modifications (in comparison with 'ordinary' representatives of these families) that seem to meet the needs of the coral's worm partner. We distinguish two types of corallum modifications, designated the monoporous and the polyporous types. In the adult monoporous type, the shell inhabited by the sipunculan is usually overgrown only in part by the coral base. There are two orifices: the main one and a smaller pore in the upper part of the corallum. In the polyporous type the shell inhabited by the sipunculan is entirely overgrown and the coral produces a spiralled sipunculan housing. In addition to the main orifice there are several pores in the lower part of the corallum. Heterocyathus priscus sp. n. from the Early Cretaceous (Albian) of France is the oldest example of symbiosis, in which the monoporous-type corallum was modified in the same way as in extant monoporous Heterocyathus. We speculate that the monoporous type was ancestral, as only this type is known to occur among Cretaceous corals. Morphological similiarities between Heteropsammia and certain species of Heterocyathus, such as the Pourtalès plan of septal arrangement and skeleton porosity, may point to a close phylogenetic relationship.
Korale sześciopromienne z rodzajów Heteropsammia (podrząd Dendrophylliina) i Heterocyathus (podrząd Caryophylliina) żyją w symbiozie z sikwiakami (Sipuncula). Sikwiaki żyją w muszlach, opuszczonych przeważnie przez ślimaki. Larwy korali osiadają tylko na takich zasiedlonych przez sikwiaki muszlach. Mniejsze muszle szkielet korala obrasta z czasem całkowicie, natomiast większe muszle koral obrasta tylko częściowo. Szkielet korala wzrastającego na muszli zamieszkałej przez sikwiaka podlega modyfikacjom, które służą potrzebom sikwiaka. W szczególności, po wyrośnięciu sikwiaka z małej, obrastanej przez korala muszli, komorę mieszkalną sikwiaka tworzy wyłącznie koral. W tym przypadku, tworzona przez korala komora mieszkalna sikwiaka opatrzona jest szeregiem otworów, które zapewniają, wymianę płynu między jej wnętrzem a otoczeniem (wielootworowy typ komory mieszkalnej). W przypadku wzrostu korala na większych muszlach, komora mieszkalna sikwiaka znajduje się na ogół całkowicie w obrębie obrośniętej muszli, zaś szkielet korala najczęściej jedynie zawęża ujście muszli oraz tworzy rurkowate przedłużenie w tym miejscu muszli, które służy do wymiany płynu między komorą mieszkalną, sikwiaka a otoczeniem (jednootworowy typ komory mieszkalnej). Te szczególne architektoniczne cechy szkieletu korala obrastającego muszle zamieszkałe przez sikwiaki pozwoliły rozpoznać najstarszy przykład symbiozy korali z sikwiakami - Heterocyathus priscus sp. n. z wczesnej kredy (alb) Francji, którego jednootworowy typ komory mieszkalnej był zmodyfikowany tak samo jak u współczesnych Heterocyathus budujących jednootworowe komory sikwiaków (np. Heterocyathus mai Cheng, 1971). Przypuszczamy, że jednootworowy typ komory mieszkalnej jest pierwotny, gdyż tylko on występuje u korali kredowych. Podobieństwa morfologiczne między Heteropsammia a pewnymi gatunkami z rodzaju Heterocyathus, np. septa w układzie Pourtalèsa i porowatość szkieletu (dotąd uważane za przejawy konwergencji), mogą wskazywać na bliskie pokrewieństwo obu taksonów.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 2001, 46, 3
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Organic components of the skeleton of scleractinian corals - evidence from in situ acridine orange staining
Substancje organiczne w szkielecie Scleractinia oraz ich wykrywanie metoda barwienia oranzem akrydynowym
Autorzy:: Gautret, P
Cuif, J P
Stolarski, J
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20779.pdf
Data publikacji:: 2000
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: Favia
substancje organiczne
Scleractinia
metody badan
diageneza
Acropora
korale
rafy koralowe
paleontologia
szkielet
oranz akrydynowy
mikrostruktura
oznaczanie
wlokna szkieletowe
barwienie
Opis:: Scleractinian skeleton is composed of mineral and organic phases. Using staining techniques (acridine orange dye) Johnston's (1980) pioneering observations of intraskeletal organic envelopes in Pocillopora damicornis coralla can be extended to two other coral reef genera i.e., Acropora and Favia. The concept of biologically mediated growth of coral skeleton stands in opposition to the purely mineralogic concept of fiber growth of Bryan and Hill (1941) widely applied until recently in geological and paleontological literature. Presence of active mineralizing organic components within the skeleton explains various patterns of microstructural organization more accurately than the mineralogic concept of 'crystal growth competition' of Barnes (1970) alone. Biochemical degradation of intraskeletal organic matrices is considered to be involved in the initial diagenesis of coral skeleton, and may explain selective silicification of the late Cretaceous Coelosmilia sp. from Poland.
W dotychczasowej literaturze geologiczno-paleontologicznej poświęconej Scleractinia interpretacje dotyczace budowy mikrostrukturalnej szkieletu oparte były o model zaproponowany przez Bryan i Hill (1941). Według tego modelu, tworzenie włókien szkieletu korali tłumaczą reguły fizyko-chemiczne obowiązujące w trakcie czysto abiotycznej krystalizacji - np. "wzrost kompetencyjny" kryształów (Constantz 1986), zaś biologiczna regulacja sprowadza się jedynie do inicjowania centrów kalcyfikacji ("zarodków krystalizacji"). Tymczasem, w literaturze biologicznej, wzrost szkieletu różnych organizmów, w tym korali, rozumiany był od dawna w kategoriach uzupełniających się aktywności fazy mineralnej i organicznej szkieletu. Szczególnie ważne były pod tym względem badania Johnstona (1980), który wykazał, że u Pocillopora damicornis obecne są organiczne otoczki pęków włókien, które wnikają wgłąb szkieletu oraz, że w marginalnej, wzrostowej jego części włókna szkieletowe przenika ,,organiczna siateczka" (organic meshwork). W niniejszej pracy potwierdzamy obserwacje Johnstona (1980) dotyczące występowania organicznych otoczek pęków włókien szkieletowych. Ich obecność stwierdzamy w szkieletach współczesnych korali rafowych Acropora i Favia za pomocą metody barwienia oranżem akrydynowym. Na podstawie odmiennych widm fluorescencyjnych zabarwionych struktur organicznych wyróżniamy trzy główne rejony w szkielecie badanych korali: (1) centra kalcyfikacji, (2) włókna szkieletowe tworzące podstawową część septum, oraz (3) marginalną, wzrostową strefę szkieletu. Różnice w reakcji chromatycznej między zawartymi w tych rejonach strukturami organicznymi, szczególnie między organicznymi składnikami centrów kalcyfikacji i otoczkami pęków włókien, sugerują ich odmienny skład biochemiczny. Odmienne barwy fluorescencyjne otoczek pęków włókien u Favia i Acropora sugerują, że różnice biochemiczne między tymi strukturami mają podłoże taksonomiczne. Selektywne trawienie szkieletu z użyciem enzymów i kwasów organicznych, potwierdza zaś drugą obserwację Johnstona dotyczącą występowania substancji organicznej wewnątrz włókien szkieletu. Trawione w ten sposób włókna ukazują obecność mikronowej grubości warstewek organicznych, rytmicznie odkładanych w ich wnętrzu. Występowanie wewnątrzszkieletowych substancji organicznych ma znaczenie przy reinterpretacji szeregu tradycyjnych poglądów na temat diagenezy szkieletu korali. Rozpatrując czynniki wpływające na diagenezę należy uwzględniać nie tylko takie czynniki geochemiczne jak stabilność aragonitu/kalcytu w środowisku wodnym, obecność, skład i temperaturę roztworów wewnątrzporowych, ale również czynniki biochemiczne takie jak występowanie, przestrzenna konfiguracja i skład chemiczny substancji organicznych przenikających strukturę szkieletu. Substancje te, podlegają już w trakcie wzrostu szkieletu oraz po śmierci korala przemianom biochemicznym i przyczyniają się do kształtowania specyficznego mikrośrodowiska diagenetycznego w przestrzeniach wewnątrzszkieletowych. Przestrzenne ułożenie krzemionkowych otoczek pęków włókien oraz obecność krzemionki w strefie środkowej septum (rejonie występowania centrów kalcyfikacji) w skalcytyzowanym szkielecie Coelosmilia sp. z późnokredowych opok okolic Kazimierza Dolnego odzwierciedla rozmieszczenie struktur ogranicznych u współczesnych korali takich jak np. Favia. Sugeruje to, że wytrącenie krzemionki z nasyconego nią roztworu było następstwem rozkładu wewnątrzszkieletowych struktur organicznych i lokalnego obniżenia pH.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 2; 107-118
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Evolutionary trends in the epithecate scleractinian corals
Autorzy:: Roniewicz, E
Stolarski, J
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22890.pdf
Data publikacji:: 1999
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: fald brzezny
Scleractinia
trias
skamienialosci
epiteka
skleraktinia
ewolucja
polipy
morfologia
korale
paleontologia
mikrostruktura
szkielet
ontogeneza
Opis:: Adult stages of wall ontogeny of fossil and Recent scleractinians show that epitheca was the prevailing type of wall in Triassic and Jurassic corals. Since the Late Cretaceous the frequency of epithecal walls during adult stages has decreased. In the ontogeny of Recent epithecate corals, epitheca either persists from the protocorallite to the adult stage, or is replaced in post-initial stages by trabecular walls that are often accompanied by extra-calicular skeletal elements. The former condition means that the polyp initially lacks the edge zone, the latter condition means that the edge zone develops later in coral ontogeny. Five principal patterns in wall ontogeny of fossil and Recent Scleractinia are distinguished and provide the framework for discrimination of the four main stages (grades) of evolutionary development of the edge-zone. The trend of increasing the edge-zone and reduction of the epitheca is particularly well represented in the history of caryophylliine corals. We suggest that development of the edge-zone is an evolutionary response to changing environment, mainly to increasing bioerosion in the Mesozoic shallow-water environments. A glossary is given of microstructural and skeletal terms used in this paper.
Zmiany w budowie ściany szkieletu Scleractinia, jakie obserwować można od triasu do dziś (Fig. 1-14), są wyrazem modyfikacji anatomicznych w budowie dystalnej części ich polipów. Pierwotnym typem ściany u skleraktinii, który występował niemal u wszystkich osobnicznych i faceloidalnych korali triasowych byla epiteka tworząca zewnętrzną część szkieletu (Fig. 1A, 6). Ciało polipa nie wykraczało poza granice epiteki, co w przypadku wielu rodzajów oznaczało, że zawarte ono było w obrębie niewielkiej przestrzeni wewnątrzkielichowej. Epiteka powstaje w bruździe epitekalnej dystalnego zafałdowania ścianki polipa, które można uwazać za zaczątkowy fałd brzeżny. Epiteka odróżnia się od innych ścian korali (1) miejscem tworzenia, (2) mikrostrukturą i (3) morfologią. Obecność epiteki u korali kopalnych i dzisiejszych stwierdza się na podstawie włóknistej (nietrabekularnej) struktury o wzroście dośrodkowym, lub morfologii jej zewnętrznej powierzchi pokrytej liniami przyrostowymi (Fig. 2-12). W ewolucji Scleractinia widoczny jest trend do otaczania szkieletu faldem ciała miękkiego, tzw. fałdem brzeznym (edge-zone), czego efektem jest redukcja, a następnie eliminacja pierwotnej ściany epitekalnej. Epiteka jest zastępowana przez ściany trabekularne, którym towarzyszą pozakielichowe złogi szkieletowe (np. tynk ścienny = tectura, patrz Fig. 1B i 4), bądź wchodzi w skład ścian złożonych, np. jako ściany epitekalno-paratekalne, epitekalno-septotekalne (Fig. 3, 11). Wydzielono pięć podstawowych modeli ontogenezy szkeletu kopalnych i współczesnych skleraktinii i rozpatrzono na ich tle gradacje w rozwoju fałdu brzeżnego (Fig. 15). Wyróżniono cztery stopnie w rozwoju fałdu brzeżnego: (I) preformacja fałdu brzeżnego w postaci dystalnego fałdu ściany; (II) uformowanie się fałdu brzeżnego o zmiennym zasięgu i braku/ograniczonej zdolności do tworzenia pozaściennych złogów szkieletowych; (III) pokrycie szkieletu przez fałd brzeżny posiadający zdolność wytwarzania tynku ściennego; (IV) redukcja zasięgu fałdu brzeżnego do strefy dystalnej szkieletu, z zachowaniem zdolności do wytwarzania tynku ściennego. Przemiany związane z wykształceniem się fałdu brzeżnego, a następnie jego rolę w tworzeniu szkieletu widać najpełniej w ewolucji Caryophylliina: od wyłącznie epitekalnych Volzeioidea (trias-dziś) do posiadających szkielet całkowicie otoczony fałdem ciała miękkiego Turbinoliidae (kreda-dziś). Rozwój fałdu brzeżnego mógł stanowić ewolucyjną odpowiedź korali na zmieniaące się warunki środowiska, głównie na nasilenie bioerozji w mezozoicznych środowiskach płytkowodnych. Dziś korale o wyłącznie epitekalnych ścianach występują jedynie w wodach głębokich bądź w środowiskach kryptycznych (np. Gardineria i niektóre Guyniidae).
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 2; 131-166
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Rugosa and Scleractinia - a commentary on some methods of phylogenetic reconstructions
Autorzy:: Fedorowski, J
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/21231.pdf
Data publikacji:: 1997
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:: Rugosa
similarity
Scleractinia
Calceola sandalina
Cothonion sympomatum
morphology
external wall
mineralogy
stratigraphy
Middle Cambrian
evolution
paleontology
calice rim
Opis:: The origin of the Rugosa and relationships between the Rugosa and Scleractinia are debated. In the present account I comment on some recently published phylogenetic reconstructions, which in my opinion, are based on inadequate data.
Źródło:: Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 3
0567-7920
Pojawia się w:: Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Scleractinia" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język