Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Schweiz" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Verkehrshaus der Schweiz od Gigon/Guyer Architekten jako junk playground
    Gigon/Guyer Architekten’s Verkehrshaus der Schweiz as a junk playground
    Autorzy:
    Balcer-Zgraja, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1848262.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    PWB MEDIA Zdziebłowski
    Tematy:
    Verkehrshaus der Schweiz
    plac zabaw śmieciowy
    muzeum edukacyjne
    rozwiązanie przestrzenne
    junk playground
    educational museum
    spatial solution
    Opis:
    Celem opracowania jest zbadanie rozwiązań przestrzennych Verkehrshaus der Schweiz pod kątem pełnionej funkcji edukacyjnej. Zestaw metod badawczych: przegląd i analiza dostępnej literatury przedmiotu, źródeł internetowych, badania empiryczne in situ. Krytyczna analiza porównawcza zebranych danych posłużyła wyprowadzeniu wniosków. Verkehrshaus w Lucernie to współczesne muzeum edukacyjne korzystające z XX-wiecznych wzorców architektury dla dzieci.
    The aim of the study is to examine the spatial solutions of Verkehrshaus der Schweiz in terms of its educational function. A set of research methods: review and analysis of the available literature on the subject, internet sources, empirical research in situ. A critical comparative analysis of the collected data was used to draw conclusions. Verkehrshaus in Lucerne is a contemporary educational museum, that uses 20th-century models of architecture for children.
    Źródło:
    Builder; 2021, 25, 7; 52-54
    1896-0642
    Pojawia się w:
    Builder
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół polski w Budapeszcie "Małym Rapperswil"
    Die polnische Kirche in Budapest – ein “Kleines Rapperswil”
    Autorzy:
    Józefowicz, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1042003.pdf
    Data publikacji:
    1996
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Schloss
    Schweiz
    Polen
    Kirche
    Erzdiözese
    Lemberg
    zamek
    Szwajcaeria
    Polska
    kościół
    archidiecezja
    Lwów
    castle
    Switzerland
    Polska
    church
    archdiocese
    Lviv
    Opis:
    Der Verfasser stellt auf populäre Weise die Geschichte der polnischen Kirche in Budapest vor, die sich im 10. Bezirk Köbánya befindet - diese Kirche vergleicht er mit einem „Mini-Rapperswil". Die polnische Kirche ist zusammen mit den einst zu ihr gehörenden Gebäuden - einem Heim für Polen - das Werk von Wincenty Danck, eines Lemberger Priesters, der 1908 hier ankam und als erster Seelsorger für die polnischen Arbeiter in Budapest wirkte. Er begann auch mit dem langwierigen und schwierigen Bau der polnischen Kirche, indem er auf unterschiedlichste Weise in Ungarn, Polen und Amerika Geld dafür sammelte. Die Kirche wurde als Votum der historischen polnisch-ungarischen Freundschaft errichtet, die fast 1000 Jahre alt war. Die Kirche war nicht mit irgendwelchen herausragenden Kunstwerken ausgestattet, aber die vorhandenen Werke sind von enormer historischer Bedeutung, weil sie Spuren des Lebens unserer Landsleute darstellen: armer Leute aus Galizien, später auch Flüchtlinge, die sich während des Krieges um die Kirche und das Heim für Polen scharten. Maciej Józefowicz hat auf kirchlichem Gelände ein kleines Mussum mit polnischen Erinnerungsgegenständen eingerichtet, die während der Renovierungs- und Aufräumungsarbeiten auf dem Dachboden und in den Abstellkammern und unter Bauschutt und Staubschichten gefunden wurden. In der kommunistischen Zeit hat eigentlich niemand sich um diese Kirche gekümmert, weil sie - nach dem Kriege all ihrer Rechte beraubt - durch ihr Aussehen abschreckte. Eine gewisse Belebung des Interesses war in den siebziger und achtziger Jahren festzustellen, als sehr viele polnische Arbeiter in großen Bauunternehmen, Bergwerken und Mechanikfabriken in Ungarn Arbeit fanden. Diese Arbeiter waren bemüht, den ungarischen Geistlichen bei der Rettung von Kirche und Pfarrhaus behilflich zu sein. Seit den neunziger Jahren sind die geistlichen Söhne von Kardinal August Hlond, der vor 60 Jahren die Kirche konsekriert hatte, die neuen Bewirtschafter, die unter großen Mühen die Renovierung der Kirche zu Ende führen. Der Verfasser präsentiert außerdem auf interessante Weise die Geschichte der Fahne der siebenklassigen Gabriel-Narutowicz-Volksschule, die sich seit Ausbruch des 2. Weltkrieges in dieser Kirche befand. Im Juli 1993 kehrte die Fahne an ihren angestammten Platz zurück.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1996, 65; 427-441
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Weinen und Lachen als tragende Säulen der Schweiz-Kritik im Theaterstück Zwanzigtausend Seiten von Lukas Bärfuss
    Crying and laughing as the pillars of criticism of Switzerland in the play Twenty Thousand Pages by Lukas Bärfuss
    Płacz i śmiech jako podpora krytyki Szwajcarii w sztuce Zwanzigtausend Seiten Lukasa Bärfussa
    Autorzy:
    Trna, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395380.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Lachen
    Weinen
    Zwanzigtausen Seiten
    Lukas Bärfuss
    Empathie
    Schweiz-Kritik
    śmiech
    płacz
    Zwanzigtausend Seiten
    empatia
    krytyka Szwajcarii
    laughter
    crying
    Twenty Thousand Pages
    empathy
    criticism of Switzerland
    Opis:
    Im Mittelpunkt dieses Beitrags steht das bis jetzt wenig erforschte Theaterstück Zwanzigtausend Seiten des Schweizer Dramatikers Lukas Bärfuss. Die Kritik an der Schweizer Gesellschaft wird unter dem Fokus der emotionalen Erscheinungen Lachen und Weinen dargestellt. Im ersten Schritt wird auf die Begriffe Weinen und Lachen aus biologischer sowie gesellschaftlicher Sicht eingegangen. Im Speziellen wird unterschieden, wie diese Phänomene mit dem Tragischen bzw. dem Komischen (fokussiert auf die emotionalen Äußerungen, die im Weinen und Lachen ihren Ausdruck finden) zusammenhängen und welche Rolle in dieser Wechselbeziehung die Vernunft spielt. Ferner wird auch der Bezug von Weinen und Lachen zur Empathie(losigkeit) der Gemeinschaft gegenüber dem Individuum näher betrachtet und an konkreten Textpassagen festgemacht. Die Leitthese dieser Abhandlung lautet: Man kann seine emotionalen Grenzen beliebig ausweiten, jedoch vermag weder Weinen noch Lachen den Strom des vorherrschenden Diskurses innerhalb einer Gesellschaft zu unterbrechen.
    Płacz i śmiech jako podpora krytyki Szwajcarii w sztuce Zwanzigtausend Seiten Lukasa Bärfussa Przedmiotem analizy są narzędzia krytyki społeczeństwa szwajcarskiego oparte na zjawiskach emocjonalnych – śmiechu i płaczu zastosowane w słabo dotychczas zbadanej sztuce Zwanzigtausend Seiten szwajcarskiego dramaturga Lukasa Bärfussa. W pierwszym kroku omawiane są pojęcia płaczu i śmiechu z perspektywy biologii i aspektów społecznych. Szczególnie podkreślony został związek tych fenomenów z kategoriami tragizmu i komizmu oraz zdefiniowana rola rozumu (Vernunft), jaką odgrywa on w tej wzajemnie warunkującej się relacji. Następnie zbadana została na konkretnych fragmentach tekstu relacja płaczu i śmiechu do empatii (lub jej braku) we wspólnocie wobec jednostki. Zgodnie z tezą artykułu, można dowolnie poszerzać własne granice emocjonalne, lecz ani płaczem ani śmiechem nie da się przerwać prądu dominującego dyskursu w społeczeństwie.
    The focus of this article is the little-explored play Twenty Thousand Pages by the Swiss playwright Lukas Bärfuss. The criticism of Swiss society is presented under the focus of the emo-tional manifestations of laughter and crying. The focus is on two main protagonists, Wüthrich and Tony. One weeps constantly in his hiding place over the negative attitude of Swiss society to its behavior during World War II. The other tries to make the serious allegations public through an amusing TV show. The following research questions are examined in this regard: Are the main characters Wüthrich and Tony to be understood as complementary oppositions, each of which can be equated with crying and laughing? For the same reason, have their efforts to criticize Swiss cop-ing with the past concerning the atrocities of the Second World War failed? What position does society take regarding these two individuals, and what role do crying and laughter play in this?
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2020, 5; 97-111
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niemieckojęzyczna literatura Szwajcarii bez tabu
    Deutschsprachige Literatur der Schweiz ohne Tabu
    German-language literature in Switzerland without taboos
    Autorzy:
    Ławnikowska-Koper, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395257.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Gegenwartsliteratur
    deutschsprachige Literatur der Schweiz
    Tabu in der Literatur
    Tabubrüche
    literatura współczesna
    niemieckojęzyczna literatura Szwajcarii
    tabu w literaturze
    przełamywanie tabu
    Contemporary literature
    German-language literature in Switzerland
    taboo in literature
    breaking taboos
    Opis:
    W artykule recenzyjnym przedstawiono i omówiono tom Tabuzonen und Tabubrü-che in der Deutschschweizer Literatur, opublikowany w 2020 roku w wydawnictwie Vanden-hoeck & Ruprecht, ze wsparciem finansowym Jan Michalski Fondation i Uniwersytetu Szcze-314 Joanna Ławnikowska-Kopercińskiego, pod redakcją Doroty Sośnickiej, poświęcony współczesnym fenomenom literatury szwajcarskiej, literackim obrazom tabuizacji i prób przełamywania tabu. Krótkie krytyczne odniesienia do zamieszczonych w tomie tekstów pozwalają na rozpoznanie kluczowych za-gadnień i towarzyszących im kontekstów, będąc w założeniu wskazówką do lektury całego, niezwykle interesującego projektu.
    The review article presents and discusses the volume Tabuzonen und Tabubrüche in der Deutschschweizer Literatur published in 2020 by the Vandenhoeck & Ruprecht pu-blishing house, with the financial support of Jan Michalski Fondation and the University of Szczecin, edited by Dorota Sośnicka, devoted to contemporary phenomena of Swiss literature, literary images of taboo and attempts to break taboos. Short critical references to the texts included in the volume make it possible to identify key issues and the accompanying contexts, and are intended to be a guide to reading the entire, extremely interesting project.
    Der Übersichtsartikel präsentiert und diskutiert den 2020 vom Verlag Vanden-hoeck & Ruprecht mit finanzieller Unterstützung der Jan Michalski Fondation und der Uni-versität Szczecin von Dorota Sośnicka herausgegebenen Band Tabuzonen und Tabubrüche in der Deu-tschschweizer Literatur, der sich den zeitgenössischen Phänomenen der Schweizer Literatur, literarischen Tabubildern und Versuchen, Tabus zu brechen, widmet. Kurze kriti-sche Verweise auf die im Band enthaltenen Texte ermöglichen die Identifizierung von Schlüs-selthemen und den damit verbundenen Kontexten und sollen als Leitfaden für die Lektüre des gesamten, äußerst interessanten Projekts dienen.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2020, 5; 299-314
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Buchbesitz und geistiger Horizont. Zur Rekonstruktion frühneuzeitlicher Privatbibliotheken
    Book possession and mindscape. The reconstruction of 17th-18th centuries personal libraries
    Posiadanie ksiazki i horyzont duchowy. Rekonstrukcja bibliotek prywatnych XVII-XVIII wieku
    Autorzy:
    Furrer, Norbert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/472098.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
    Tematy:
    Schweiz im XVII-XVIII Jh
    Privatbibliotheken
    private Büchersammlungen
    Geschichte des Lesens
    Szwajcaria XVII-XVIII w.
    biblioteki domowe
    księgozbiory
    prywatne
    historia czytelnictwa
    Switzerland 17th-18th centuries
    home libraries
    private libraries
    history of reading
    Opis:
    Will man den „geistigen Horizonts” unserer Vorfahren historisch erforschen, kann man nach ihrem Buchbesitz fragen: Sag mir was Du liest, und ich sage Dir, wer Du – geistig – bist! Wie erfahren wir, welche Bücher bestimmte Menschen besassen? Insbesondere, wenn diese Menschen nicht jener schreibenden Elite angehörten, die verschiedenste Spuren ihres Lesens und anderer intellektueller Aktivitäten hinterlassen hat. Zum persönlichen Buchbesitz in der Frühen Neuzeit fi nden sich oftmals Informationen in Nachlass- und Versteigerungsinventaren, von denen in verschiedenen Archiven der Schweiz längere Serien existieren, die um die Mitte des 17. oder im frühen 18. Jahrhundert einsetzen. Was man diesen Quellen entziehen kann, sind Listen von Buchtiteln. Will man diese Listen historisch analysieren, muss man aus ihnen – virtuell – Bibliotheken rekonstruieren. Wie werden Bibliotheksrekonstruktionen gemacht? Welche Elemente soll die Rekonstruktion enthalten? Welches Maß an Vollständigkeit bei der Beschreibung der Werke ist erstrebenswert? Wie sollen die Werke angeordnet und wie die Bibliothek dargestellt werden? Neben Forschungsstrategien braucht es auch Forschungstechniken, den Umgang mit einer Anzahl spezifi scher Arbeitsinstrumente. Bibliotheksrekonstruktionen ergeben untereinander vergleichbare Forschungsobjekte, auf die verschiedenste Analyseraster angelegt werden können. Erfolg versprechend scheinen insbesondere Raster zur Analyse des geistigen Horizonts der Buchbesitzer: sei es Menschen aller Art an einem bestimmten Ort, sei es eine bestimmte Kategorie von Menschen – Pfarrherren, Kaufl eute, Handwerker, Adlige, Bauern; Frauen – an verschiedenen Orten.
    Artykuł przedstawia propozycję metodologiczną wykorzystania inwentarzy spuścizn (ruchomości, licytacji) przy rekonstrukcji szwajcarskich bibliotek domowych z XVII-XVIII w. Autor zawarł w nim schemat postępowania badawczego opartego na nieznanych polskim księgoznawcom materiałach źródłowych pochodzących z archiwów kantonów Berno, Vaud, Jura, Neuchâtel i Solothurn. Zawierają one informacje na temat księgozbiorów prywatnych istniejących w badanym okresie zarówno w protestanckich, jak i katolickich, niemiecko- i francuskojęzycznych regionach Szwajcarii, w miastach i na wsi, których właściciele reprezentowali różne warstwy, grupy społeczne i zawody. Autor podkreśla, że rekonstrukcja dawnych bibliotek osobistych (lub prywatnych), ich typologia, liczebność, struktura tematyczna, funkcjonalna, językowa, a także aktualność (z punktu widzenia stosunku ilościowego dzieł starych do nowych) powinna prowadzić do określenia funkcji książki, lektury w życiu ich właścicieli. Umożliwić rozpoznanie ich horyzontów duchowych, zwłaszcza osób, które nie należały do ówczesnej elity umysłowej. Takie badania pozwalają również na uchwycenie tendencji rozwoju intelektualnego i kulturalnego społeczeństw w przeszłości.
    The article presents methodological proposition of using auction lists and inventories of an estate to the reconstruction of 17th-18th centuries’ home libraries. Author proposes the scheme of methodological proceeding relied on source materials unknown to Polish book studies’ scholars and stemmed from the archives of the cantons of Bern, Vaud, Jura, Neuchâtel and Solothurn Stoutt. These archives contain information on private book collections existing in discussed period, both in protestant and catholic retomgions of German- and French language parts of Switzerland, in the rural areas and in the cities, where the owners represented differentiated social milieus, social classes and occupations. Author stresses that reconstruction of personal (or private) libraries, their typology, numeral amount, their thematic, language, functional structure as well as topicality (seen as the balance between older books and newer ones) should lead to defi ning function of the book and reading in everyday life of libraries’ owners. Such a libraries’ reconstruction should also make possible diagnosing their owners’ mindscape, specifi cally persons, who did not belong to intellectual elite of the times. These kind of research enables also to seizing the trends in intellectual and cultural development of the past societies.
    Źródło:
    Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi; 2016, 10; 79-94
    1897-0788
    2544-8730
    Pojawia się w:
    Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polska 2. Dywizja Strzelców Pieszych we Francji w 1940 r.
    Autorzy:
    Matyja, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2176997.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-29
    Wydawca:
    Instytut im. gen. Władysława Andersa
    Tematy:
    2. Dywizja Strzelców Pieszych (2. DSP)
    kampania francuska
    Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie
    Armia Polska we Francji
    druga wojna światowa
    Zweiter Weltkrieg
    2. Polnische Infanterieschützen-Division
    Internierung in der Schweiz
    Polnische Streitkräfte im Westen
    Frankreichfeldzug
    Opis:
    2. Dywizja Strzelców Pieszych (2. DSP), franc. 2e Division d’Infanterie Polonaise (2e DIP), była drugą pełną jednostką wojskową piechoty PSZ na Zachodzie w latach 1939-1940, która – oprócz 1. Dywizji Grenadierów – wzięła udział w kampanii czerwcowej 1940 r. we Francji. W kampanii francuskiej 1940 r. dywizja toczyła, mimo niepełnego wyposażenia, walki z przeważającymi siłami Wehrmachtu w Alzacji. Po ustaniu możliwości oporu, 20 czerwca, większość sił dywizji przekroczyła granicę szwajcarską i została internowana w tym kraju.
    Der Autor beschreibt minutiös die Entstehung und den Kampf der 2. polnischen Infanterieschützen-Division in Frankreich im Jahre 1940. Diese Division war ein Teil der Polnischen Streitkräfte im Westen, welche in Frankreich 1939-40 gebildet wurden. Im Juni 1940 wurden bei dem Westfeldzug über 13.000 Soldaten der 2. polnischen Infanterieschützen-Division unter dem Kommando von Bronisław Prugar-Ketling in Frankreich vom Nachschub abgeschnitten und zur Schweizer Grenze gedrängt. Die Division kämpfte einige Tage gegen die viel grösseren deutschen Einheiten. Um der Gefangennahme zu entgehen, überschritten die Soldaten die französisch-schweizerische Grenze und wurden in der Schweiz bis zum Kriegsende interniert.
    Źródło:
    Polonia Inter Gentes; 2020, 1; 17-42
    2719-8871
    2956-3224
    Pojawia się w:
    Polonia Inter Gentes
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Aber was ist als Ganzes überhaupt darstellbar?“ Zum literarischen Schaffen von Erica Pedretti (1930–2022)
    “But what is actually representable as a whole?” On the Literary Work of Erica Pedretti (1930–2022)
    Autorzy:
    Rothenbühler, Daniel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30098200.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Mähren
    Schweiz
    Migration
    bildende Kunst
    „Jahrzehnt der Frauen“
    experimentelles Schreiben
    Hörspiel
    „Überschreibungen“
    Moravia
    Switzerland
    migration
    visual arts
    “decade of women”
    experimental writing
    radio play
    “overwritings”
    Morawy
    Szwajcaria
    migracja
    sztuki plastyczne
    „dziesięciolecie kobiet”
    pisarstwo eksperymentalne
    słuchowisko
    „nadpisywanie”
    Opis:
    Erica Pedretti, am 14. Juli 2022 in ihrem 92. Lebensjahr verstorben, hinterließ ein umfangreiches und bedeutendes literarisches Werk. In den vierzig Jahren ihres literarischen Schaffens hat sie zwischen 1970 und 2010 vierzehn größere Prosawerke veröffentlicht, sieben Hörspiele und sieben Essays geschrieben und auch drei Bild-Texte kreiert. Zur Gold- und Silberschmiedin ausgebildet, dann und lebenslang als Objektkünstlerin tätig, wurde sie im Lauf der 1960er-Jahre zur Schriftstellerin, weil sie ihren Heimatverlust im tschechischen Mähren nur im Schreiben bewältigen konnte. Ihre Texte blieben durchweg durch diese Erfahrung geprägt, auch wenn sie die Auseinandersetzung damit immer wieder auf neue Weise literarisch verfremdete. Der Beitrag folgt ihren literarischen Veröffentlichungen von Harmloses, bitte (1970) bis fremd genug (2010) und zeigt auf, dass sie in der Schweiz und weit darüber hinaus zu einer literarischen Pionierin in mehrfacher Hinsicht geworden ist: Sie hat in literarischer Verfremdung das Schweigen über das Leiden Deutschsprachiger in der Geschichte der Tschechoslowakei gebrochen, trug wesentlich zur Erneuerung des experimentellen Schreibens von Frauen bei, erwies sich in der deutschsprachigen Literatur der Schweiz als Wegbereiterin für das „Jahrzehnt der Frauen“, gehörte zwischen 1970 und 1976 zu den Vorreiterinnen und Vorreitern des „Neuen Hörspiels“ im deutschen Sprachraum und nahm auch als Migrantin durch ihre frühe Thematisierung der Doppel- und Mehrfachzugehörigkeit vorweg, was die Literaturwissenschaft im Lauf der 1990er-Jahre als Literatur der Migration zu anerkennen begann.
    Erica Pedretti, która zmarła 14 lipca 2022 roku w wieku 92 lat, pozostawiła po sobie obszerną i znaczącą spuściznę literacką. W ciągu czterdziestu lat swej twórczości opublikowała w latach 1970–2010 czternaście utworów prozatorskich, napisała siedem słuchowisk i siedem esejów i wykreowała także trzy ‘teksty obrazowe’. Po uzyskaniu wykształcenia w Szkole Rzemiosł Artystycznych w Zurychu przez całe życie tworzyła różnorodne obiekty artystyczne, a w latach 1960tych zajęła się pisarstwem, gdyż tylko o tym pisząc, mogła uporać się z utratą ojczyzny w czeskich Morawach. To doświadczenie ukształtowało wszystkie jej teksty, chociaż przepracowywanie swych bolesnych wspomnień starała się ukrywać we wciąż zmieniających się, innowacyjnych formach literackich. Artykuł prezentuje przegląd jej literackiej twórczości od debiutanckiego utworu Harmloses, bitte (1970) aż do ostatniego fremd genug (2010) i ukazuje równocześnie, że pod wieloma względami była prekursorką: w niekonwencjonalnych formach literackich przełamała milczenie o cierpieniu ludności niemieckojęzycznej w historii Czechosłowacji, w istotny sposób przyczyniła się do ożywienia kobiecego pisarstwa eksperymentalnego w literaturze niemieckojęzycznej, stając się równocześnie pionierką tzw. „dziesięciolecia kobiet” w niemieckojęzycznej literaturze szwajcarskiej, a w latach 1970–1976 pionierką tzw. „nowego słuchowiska” w krajach niemieckiego obszaru językowego. Dzięki już bardzo wczesnemu podkreślaniu swej wielonarodowej tożsamości jako migrantka przyczyniła się wreszcie także do powstania nowego nurtu literackiego, który w latach 1990tych został zaaprobowany przez literaturoznawstwo pod mianem literatury migracyjnej.
    Erica Pedretti, who deceased on July 14, 2022 in her 92nd year, leaves behind an extensive and important literary oeuvre. In the forty years of her literary career, between 1970 and 2010, she published fourteen major prose works, wrote seven radio plays and seven essays, and also created three picture-text. Trained as a goldsmith and silversmith, then and for life active as an object artist, she became a writer in the course of the 1960s because she could only cope by writing with her loss of homeland in Czech Moravia. Her texts remained consistently shaped by this experience, even though she repeatedly used distancing effects in the confrontation with it in new literary ways. The article follows her literary publications from Harmloses, bitte (1970) to fremd genug (2010) and shows that she has become a literary innovator in Switzerland and far beyond in several respects: she broke, in literary distancing, the silence about the suffering of German speakers in the history of Czechoslovakia, contributed significantly to the renewal of experimental writing by women, proved to be a pioneer for the “decade of women” in Swiss German-language literature, belonged to the forerunners of the “New Radio Play” in the German-speaking world between 1970 and 1976, and, through her early thematization of double and multiple belonging as a migrant, anticipated what literary studies began to recognize as the literature of migration in the course of the 1990s.
    Źródło:
    Colloquia Germanica Stetinensia; 2023, 32; 5-24
    2450-8543
    2353-317X
    Pojawia się w:
    Colloquia Germanica Stetinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies