Temat: Schopenhauer - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Wybrane implikacje filozoficzne w rozważaniach na temat świata wirtualnego jako symulakrum antropocentryzmu
Selected Philosophical Implications to Consider the Topic of a Virtual World as a Simulacrum of Anthropocentrism
Autorzy:: Kubas, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/3200784.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:: simulacrum
virtual world
real world
anthropocentrism
Arthur Schopenhauer
James Allen
Noam Chomsky
Jean Baudrillard
Friedrich Nietzsche
Opis:: This paper provides an overview of selected philosophical implications connected with the topic of a virtual world as a simulacrum of anthropocentrism. The paper discusses also the impact of the implications on the considerations of the dilemma to what extent the users of a virtual world remain obedient to their moral values and how the virtual world influences being a human in the real world. The concept of a virtual world was initiated by a human because the human being`s intentions are to fulfill his own needs, to cross his individual barriers and, while attempting to his own development, to reach for what is for him instinctively attainable. Human aspirations of creating a virtual world, a look-alike world, emerge finalized but the only residuary conundrum is to assuage one`s desires for finding the good and for defending one`s moral values. A human being is in the centre of existence and is the issue of valence inasmuch as he is ‘the master’ of the world, and, according to the paradigm of anthropocentrism, he is able to achieve what he yearns for. Therefore, it is advisable to contemplate the issue whether a human being desired the virtual world to arise or whether he just wanted to desire the world in his omnipotence. Another alternative for the discussion is to ponder over a human craving for creating a new, better version of a real world and for his subconscious attempts at its annihilation. Because human cognitive faculties – his thoughts and needs are biologically conditioned, the article analyses also a phantasm of a human domination over the real world through the virtual world and a human being`s negation of moral values as well as his control of the limitations of the real world.
Źródło:: Polonia Journal; 2022, 15; 87-107
2083-3121
Pojawia się w:: Polonia Journal
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Dialektyka erystyczna jako sztuka unikania rozmówców nieadekwatnych
Autorzy:: Hordecki, Bartosz Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1195846.pdf
Data publikacji:: 2021-06-30
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:: dialektyka erystyczna
zasady sztuki dyskusji
Arthur Schopenhauer
eristic dialectic
principles of the art of discussion
Opis:: Celem artykułu jest pogłębiona interpretacja poglądów Arthura Schopenhauera w odniesieniu do „sporu erystycznego”, postrzeganego przez filozofa jako najbardziej rozpowszechniona odmiana dyskusji. Lektura „Eristische Dialektik. Die Kunst Recht zu Behalten”, “Zur Logik und Dialektik” i „Die Welt als Wille und Vorstellung” pozwala stwierdzić, że według Schopenhauera spór powinien być przede wszystkim istotny poznawczo, co wymaga spełnienia przez interlokutorów warunków wstępnych, dotyczących wiedzy, uczciwości i rzetelności. Fundamentalną zasadą sztuki dyskusji jest właściwy dobór współdyskutantów i konsekwentne unikanie rozmów z każdym, kto dyskutować nie potrafi (o ile o wyborze interlokutora można decydować). W tekście wskazano, że Schopenhauer najprawdopodobniej traktował zasadę unikania rozmówców nieadekwatnych jako dyrektywę ogólną, odnoszącą się do wszelkich typów sporów. Ta interpretacja skutkuje pytaniem o możliwe aplikacje przywołanej zasady we współczesnych dyskursach liberalno-demokratycznych.
The article aims at an in-depth interpretation of Arthur Schopenhauer’s views on “the eristic controversy,” perceived by the philosopher as definitely the most widespread type of discussion. Upon reading “Eristische Dialektik. Die Kunst Recht zu Behalten”,“Zur Logik und Dialektik” and “Die Welt als Wille und Vorstellung” it is possible to conclude that according to Schopenhauer the dispute should be significant primarily in an epistemological sense, which requires the interlocutors to meet the preconditions regarding knowledge, honesty and reliability. The fundamental principle of the art of discussion is the proper selection of co-discussants and the consistent avoidance of conversations with anyone who is incapable to discuss (as long as it is possible to decide on the choice of an interlocutor). The author indicates that Schopenhauer most likely treated the principle of avoiding inadequate interlocutors as a general directive relating to all types of disputes. This interpretation opens the question of possible applications of this principle in contemporaryliberal-democratic discourses.
Źródło:: Res Rhetorica; 2021, 8, 2; 118-129
2392-3113
Pojawia się w:: Res Rhetorica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Symboliczne i filozoficzne podobieństwa poezji Jana Kasprowicza i Jānisa Rainisa
Symbolic and philosophical similarities between Jan Kasprowicz’s and Janis Rainis’ poetry
Autorzy:: Wojciechowski, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1828448.pdf
Data publikacji:: 2020-11-26
Wydawca:: Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:: Jānis Rainis
poezja łotewska XIX/XX w.
przyroda
miłość
poeta młodopolski
Jan Kasprowicz
Blaise Pascal
Arthur Schopenhauer
Friedrich Nietzsche
Henri Bergson
Latvian poetry of 19th/20th c.
nature love Young Poland poet Jan Kasprowicz Blaise Pascal Arthur Schopenhauer Friedrich Nietzsche Henri Bergson
Opis:: The text Symbolic and philosophical similarities between Jan Kasprowicz’s and Janis Rainis’ poetry presents the figure of Kasprowicz – a great Polish modernist, and Rainis – a Latvian poet and playwright, a man of the theater, author of numerous works for children and a recognized translator of the works of William Shakespeare, Friedrich Schiller, Johann Wolfgang von Goethe, George Gordon Byron, and Aleksander Pushkin. The analysis is directed toward the lyrical work of the Latvian and the Polish poet, emphasizing its symptomatic symbolism and philosophical influences (Blaise Pascal, Arthur Schopenhauer, Friedrich Nietzsche, Henri Bergson) present in the phenomena of nature and love.
Źródło:: Świat i Słowo; 2020, 35, 2; 213-224
1731-3317
Pojawia się w:: Świat i Słowo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Beckett: a Critical Problem
Autorzy:: Colerick, Edward
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1826715.pdf
Data publikacji:: 2019-07-02
Wydawca:: Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:: Formalism
Poststructuralism
Postmodernism
Schopenhauer
Knowing
Known
Opis:: The article explores the polarisation within the body of twentieth century criti-cism surrounding Samuel Beckett’s work: A polarisation between strict forma-list approaches which tend to see Beckett as very much part of a modernist tradition and poststructuralist theorists who seek to categorise his work in terms of postmodernism. As an unfortunate result of extreme critical standpoints, the philosophical thinking of Schopenhauer, which had such a profound and lasting influence on both Beckett’s approach to writing as well as to the theatre, has been largely ignored or simply pushed to one side.
Źródło:: Conversatoria Litteraria; 2019, 13; 247-257
1897-1423
Pojawia się w:: Conversatoria Litteraria
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: ENGAGEMENT AND PHILOSOPHY
Autorzy:: Scott Davidson, Lindsay
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/454290.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:: School
engagement
community
organisation
philosophy
parents
pupils
stakeholders
school as a verb'
Schopenhauer
socially constructed knowledge
orthodoxy and orthopraxy
Opis:: This article explores these two keywords through the approach of placing “school” on a continuum between the two extremes of a transactional, instrumental organisation and a transformational community. The variety of stakeholder groups are redefined to include personification of abstract concepts and the model of community is considered including these stakeholders. School is looked at here as a verb rather than a noun and the extent to which school must by definition be, or have the form of, an organisation, is seen as a manifestation of the will of the community, with the levers of transaction pulled by the Head on behalf of the community. The 1994 UNESCO international conference on education provides a framework for discussion about culture and the purpose of education, which is reconciled with the evolving model described and envisioned in this short paper.
Źródło:: Multidisciplinary Journal of School Education; 2019, 15; 31-44
2543-7585
Pojawia się w:: Multidisciplinary Journal of School Education
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Meditating on the Vitality of the Musical Object: A Spiritual Exercise Drawn from Richard Wagner’s Metaphysics of Music
Autorzy:: Kramer, Eli
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/451429.pdf
Data publikacji:: 2019-10-31
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:: Richard Wagner
Arthur Schopenhauer
philosophy of music
spiritual exercise
German Idealism
Process Philosophy
Personalism
Opis:: In 1870, Wilhelm Richard Wagner (1813-1883) wrote an essay to celebrate the centennial of Beethoven’s birth. In this essay Wagner made the case that music is, unlike any other object we create or are attentive to in experience, in an immediate analogical relationship with the activity of the Schopenhauerian “will” and is always enlivened. By drawing on this idea, we can not only conceive of music as in an immediate analogical relationship with our personal experience, but as perhaps the only object of cognition that is in a constant state of personal vitality. It is by that very continuous vitality that it can return us to our own personhood with deeper insight and perspective. The essay concludes by exploring how attending to the musical object as a spiritual (existential) exercise might reconnect us to our roots in sensus communis, educate us on our common personhood, and play an ethical role in our lives.
Źródło:: Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2019, 3, 3(9); 29-42
2544-302X
Pojawia się w:: Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Mistyka i życie Relacja religijna w fenomenologii Michela Henry’ego
Autorzy:: Gielarowski, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/437233.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:: God
phenomenology of life
philosophy of life
Master Eckhart
Artur Schopenhauer
religion
Opis:: Mysticism and life. Religious relationship in Michel Henry’s phenomenologyThis article discusses the concept of mysticism in the phenomenology of Michel Henry, which involves the relationship of life and the living, as set against two opposing views on the connection of life to the living: Arthur Schopenhauer’s naturalistic philosophy of life and the religious doctrine of Master Eckhart. In the first approach, life is identical with the will to live, a natural force inherent to everything that is alive. In the other one, life is identified with the Christian God (infinite or absolute life), encompassing all individual livings and constituting the foundation for all creation existing out of him. Hermeneutic analyses carried out in the article consider those texts by Michel Henry which comment on the works of Master Eckhart and Schopenhauer and provide for his own interpretations of them. They aim to show that Henry’s thought involves the religious understanding of mysticism as pertaining to the connection of life and the living identified with the relationship of God (absolute life) and humans (finite life). Moreover, the mysticism of life should be distinguished from Schopenhauer’s naturalistic metaphysics of life, while its main inspiration are the Christian teachings of Master Eckhart, therefore the former may be considered as one of the interpretations of the latter. Irrespective of its Christian background, Henry’s thought can be also of interest to non‑Christians, as it presents a way of accessing (absolute) life through the experience of a living body (French: chair) underlying self‑affectivity, largely forgotten in modern times but which can be revived by communing with art, because aesthetic experience is one of the forms of feeling one’s own being. In Henry’s thought, aesthetics, ethics and religion are closely interrelated, providing an effective remedy for the contemporary cultural crisis.
Źródło:: ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2019, 9, 2; 303-316
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:: ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Teodor de Wyzewa face à ses maîtres
Teodor de Wyzewa in relation to his masters
Autorzy:: Opiela-Mrozik, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/483457.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:: Wyzewa
wagnérisme
philosophie schopenhaurienne
science
religion
beauté
Wagnerism
Schopenhauer’s philosophy
beauty
Opis:: The paper analyzes Teodor de Wyzewa’s critical writings (collected in Nos Maîtres) and literary texts, paying special attention to his attitude to those whom he considered his masters. The evolution of Wyzewa’s ideas shows that this adept at Wagnerism gradually distanced himself from those who had influenced him, replacing the intellectual approach to art and blind faith in science, regarded as worthless, by an aesthetic and ethical ideal. In the novel Valbert ou les Récits d’un jeune homme, Wyzewa describes a move away from alienating idealism towards a spontaneous attitude to life. His new interpretation of biblical parables abandons Schopenhauer’s philosophy in favour of the Tolstoyan movement (Contes chrétiens). The search for moral values is connected with a break with Symbolist thought for the benefit of a religion of love and beauty. Formulating his own teaching, Wyzewa surpassed the authority of his masters, without, however, diminishing their significance for his generation.
L’article analyse les écrits critiques (réunis dans Nos Maîtres) et les textes littéraires de Teodor de Wyzewa, en fonction de son attitude à l’égard de ceux qu’il considérait comme ses maîtres. L’évolution de la pensée de Wyzewa démontre que cet adepte du wagnérisme s’est progressivement éloigné de ceux qui l’ont influencé, en remplaçant une approche intellectuelle de l’art et la foi aveugle dans la science, jugée vaine, par un idéal à la fois esthétique et éthique. Dans le roman Valbert ou les Récits d’un jeune homme Wyzewa décrit un détachement de l’idéalisme aliénant au profit d’une attitude spontanée face à la vie. Sa relecture des paraboles bibliques met en question la philosophie schopenhauerienne au profit du tolstoïsme (Contes chrétiens). La quête des valeurs morales entraîne une rupture avec la pensée symboliste en faveur d’une religion de l’amour et de la beauté. En formulant son propre enseignement Wyzewa a donc dépassé l’autorité de ses maîtres, sans pourtant amoindrir leur importance pour toute sa génération.
Źródło:: Quêtes littéraires; 2019, 9; 77-89
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:: Quêtes littéraires
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: „Wykształcony wbrew swej woli” – motyw biblioteki w „Zbyt głośnej samotności“ Bohumila Hrabala
‘Educated against his will’ – the motif of library in “Too Loud a Solitude” by Bohumil Hrabal
Autorzy:: Królak, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2012803.pdf
Data publikacji:: 2018-06-03
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: biblioteka
książka
taoizm
mit Syzyfa
Schopenhauer
library
book
Taoism
myth od Sisyphus
Opis:: The article deals with an reinterpretation of the motif of the library and librarian in the novel Too Loud a Solitude by Bohumil Hrabal. The library in this piece is not a repository of knowledge, but a collection of waste paper, just garbage pile for books. The protagonist, digging in this trash of culture, is trying to commit an act of artistic creation through the destruction of books. His reading strategies allow him to take on various figures − a Taoist scholar, Sisyphus, Faust, etc. A key reading for him, however, turns out to be Schopenhauer, from whom he learns that it is love and compassion which are the most important, and the state of absolute cognition is attained through an aesthetic attitude.
Źródło:: Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2018, 8(11) cz.2; 181-193
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:: Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Pathei Mathos. Schopenhauers Weisheitslehre und die altgriechische Sophia?
Pathei mathos. Schopenhauer’s doctrine of wisdom and the ancient Greek Sophia
Autorzy:: Barbarić, Damir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/665997.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Schopenhauer
Weisheit
Wille
Erkenntnis
Schmerz
Leiden
wisdom
will
knowledge
pain
suffering
Opis:: In the face of growing de-objectification and depersonalization, which in the realm of knowledge have asserted themselves through the unconditional claim of science to objectivity, it is advisable to remember the old, and for the most part now forgotten, concept of wisdom, and its philosophical scope. This is here done using Schopenhauer as an example. In his philosophy, wisdom plays a central role, as a not only theoretical but also practical perfection of man. In order to grasp the essence of the wisdom so highly placed as accurately as possible, it is confronted in the essay, on the one hand, with Gadamer’s concept of hermeneutic experience and, on the other hand, with the concept of wisdom expressed in the ancient Greek saying “taught by suffering”. The investigation leads to the conclusion that the wisdom by Schopenhauer, although at first sight similar and in part even related to the two concepts of wisdom mentioned above, is however fundamentally different from them, since its purpose is not to instruct man about the insurmountable limits of his mortality and thereby assign to him his appointed place in life, but rather to lead him away from the will to live at all.
Im Angesicht der wachsenden Entsubjektivierung und Depersonalisierung, die sich im Bereich der Erkenntnis und des Wissens durch den unbedingten Anspruch der Wissenschaft auf die Objektivität durchgesetzt haben, empfiehlt es sich, an den alten, neuerdings größtenteils zur Vergessenheit gesunkenen Begriff der Weisheit zu erinnern und ihn seiner philosophischen Tragweite nach zu prüfen. Hier wird das am Beispiel Schopenhauer gemacht. In seiner Philosophie spielt die Weisheit eine ganz zentrale Rolle, und zwar als eine nicht bloß theoretische, sondern auch praktische Vollkommenheit des Menschen. Um das Wesen der so hoch gesetzten Weisheit möglichst genau zu fassen, wird sie im Aufsatz zum einen mit Gadamers Begriff der hermeneutischen Erfahrung und zum anderen mit dem in altgriechischem Spruch „durch Leid gelehrt“ zum Ausdruck kommenden Weisheitsbegriff konfrontiert. Die Untersuchung führt zum Ergebnis, dass die Weisheit bei Schopenhauer, obwohl auf den ersten Blick den beiden erwähnten Weisheitsauffassungen ähnlich und teilweise sogar verwandt, von ihnen jedoch von Grund auf verschieden ist, da ihr Zweck nicht darin besteht, den Menschen über die unüberwindliche Grenzen seiner Sterblichkeit zu belehren und damit ihm seinen zugemessenen Platz im Leben zuzuweisen, sondern vielmehr ihm von dem Willen zum Leben überhaupt wegzuführen.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2018, 32; 115-127
0208-6107
2353-9631
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Weisheit bei Schopenhauer und die Frage ihrer Aktualität
Wisdom in Schopenhauer’s grasp and the question of its timeliness
Autorzy:: Miodoński, Leon
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/666031.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Arthur Schopenhauer
Weisheit
Baltasar Gracian
deutsche Philosophie
Wisdom
German Philosophy
Opis:: The notion of wisdom in Schopenhauer’s grasp is analyzed in two different perspectives. First, in the context of early philosophy with the supreme term “better consciousness” (das bessere Bewußtsein). The crowning achievement of this period was The World as Will and Representation and radically formulated cognitive elitism. Second, in the context of Parerga and Paralipomena essays, in particular the Aphorisms on the Wisdom of Life essay, when Schopenhauer transforms himself from a metaphysician and a Buddhist into a moralist and teacher of life’s wisdom, who teaches what to do to minimize the suffering of our lives. This shift of accents was connected with the thorough reading of B. Gracian’s The Art of Worldly Wisdom. A Pocket Oracle. Gracian did not teach how to free oneself from the world, but how to live in a world full of evil, adversity, intrigues and wickedness.
Schopenhauers Weisheitsbegriff wurde aus zwei verschiedenen Perspektiven analysiert. Erstens, im Kontext der frühen Philosophie, wo „das bessere Bewusstsein“ eine Schlüsselrolle spielte. Der Höhepunkt dieser Zeit waren das Werk Die Welt als Wille und Vorstellung und radikal formulierte philosophische Exklusivität. Zweitens, im Kontext von Essays-Sammlung Parerga und Paralipomena, und besonders einem der Essays Aphorismen zur Lebensweisheit, wo sich Schopenhauer vom Metaphysiker und Buddhisten in den Moralisten und den Lehrer vervandelte, der die Verfahrensregeln in der irrationalen Welt des Willens zeigte, so dass das Leid die geringste Teilnahme an der realen Existenz des Menschen hatte. Diese Akzentverschiebung erfolgte vor allem dank der gründlichen und tiefen Lektüre von Baltasar Gracians Das Hand-Orakel und Kunst der Weltklugheit. Gracian lehrte aber an keiner Stelle, wie man sich von der Welt befreien kann, sondern eher wie man in einer Welt des Bösen, voll von Gegensätzen, Intrigen und Niederträchtigkeiten leben kann.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2018, 32; 129-139
0208-6107
2353-9631
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Weisheit vs. Lebensweisheit – mit einem Seitenblick auf Schopenhauer
Wisdom vs. lebensweisheit – with a side glance at Schopenhauer
Autorzy:: Birnbacher, Dieter
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/665995.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Schopenhauer
die Weisheit
wisdom
Opis:: An increasingly complex and intransparent world makes for an increasing demand for trustworthy orientation. Thence the increasing demand for wisdom. What is wisdom? Wisdom primarily depends on the independence ascribed to a person or institution, but that does not imply that the notion of wisdom is amenable to an explicit definition. It is proposed to construct it as a cluster concept with cognitive, psychological and moral elements. The difference then becomes apparent between wisdom and lebensweisheit. The latter corresponds to prudence as understood by Epicurus and, in the same tradition, Schopenhauer, and lacks the moral elements essential to wisdom. In conclusion, the question is asked how far Schopenhauer, one of the most popular teachers of lebensweisheit in modern times, can be qualified as wise. This question is given a skeptical answer. Schopenhauer meets many, but not all conditions necessary for wisdom.
Weisheit wird gesucht, weil in einer zunehmend komplexer und intransparenter werdenden Welt Vertrauenswürdigkeit gesucht wird. Vertrauenswürdigkeit ist ihrerseits abhängig von der der jeweiligen Person oder Institution zugeschriebenen Unabhängigkeit. Der Beitrag argumentiert, dass sich der Begriff der Weisheit einer expliziten Definition entzieht und als Clusterbegriff mit teils kognitiven, teils psychologischen, teils moralischen Elementen gefasst werden sollte. Durch die letzteren Elemente unterscheidet sich Weisheit wesentlich von Lebensweisheit, wie sie Epikur und in seiner Nachfolge Schopenhauer verstehen. Sie sind für den „weisen Richter” charakteristischer als für den „weisen Ratgeber”. Die Frage, wie weit Schopenhauer, einer der meistgelesenen modernen Weisheitslehrer, selbst als weise gelten kann, wird am Ende skeptisch beantwortet: Schopenhauer erfüllte viele, aber nicht alle Bedingungen, die an Weisheit zu stellen sind.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2018, 32; 101-113
0208-6107
2353-9631
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Antybaśń w nowelistycznej ramie. O Naszyjniku Guy de Maupassanta
Anti-Fairy Tale in a Novel like Frame. On The Necklace by Guy de Maupassant
Autorzy:: Chomiuk, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/682820.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Guy de Maupassant
Artur Schopenhauer
The Necklace
short story
fairy tale
Bovarysme
Naszyjnik
nowela
baśń
bowaryzm
Opis:: The article focuses on the analysis and interpretation of a short story by Guy de Maupassant, entitled The Necklace. The description of the assumptions related to the structure and the plot of this literary work was combined with a depiction of its psychological and philosophical contexts (Bovarysme, Schopenhauerism). Two plot layers were distinguished within the work. Onto a realistic background, the author applied an innuendo to the fairy tale about Cinderella in order to demonstrate the discrepancy between reality and daydreams. The reference to the tale as moralistic preaching on a potential turn of fate for the better became, within “the real story”, a tale on the price Cinderella pays for the possibility to go to the ball.
Treścią artykułu jest analiza i interpretacja noweli G. de Maupassanta Naszyjnik. Opis założeń konstrukcyjno-fabularnych utworu powiązano z wyeksponowaniem jego psychologiczno-filozoficznych kontekstów (bowaryzm, schopenhaueryzm). W utworze zostały wyodrębnione dwa porządki fabularne. Na realistyczne tło autor nałożył aluzje do baśni o Kopciuszku, służące ukazaniu rozdźwięku między rzeczywistością i marzeniami. Odwołanie do baśni jako moralistycznego pouczenia o możliwej zmianie losu na lepsze stało się w „prawdziwej historii” opowieścią o cenie, jaką płaci Kopciuszek za możliwość pójścia na bal.
Źródło:: Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2017, 6; 195-205
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:: Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Dyskretny urok starości
Autorzy:: Gralewska, Kamila
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/647275.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: age
aging
boredom
exclusion
Améry
Cicero
Schopenhauer
starość
starzenie się
nuda
wykluczenie
Cyceron
Opis:: The article is intended to present a mistaken perception of older people in modern Western culture. Excessive adherence to the new patterns and disregard for the traditions lead to the wrong perception of the time of senility. Modern philosophical literature about the old age does not contain any critical approaches to this distortion, on the contrary – it seems to have this distortion multiplicated. However the earthy, clear-hearted approach to the old age can be found in the works of the ancient philosophers, in particular by Cicero and Schopenhauer. Both of them seem to rationally evaluate the advantages and disadvantages of the old age. Therefore in this article they are the guides in search for the proper balance between the society and the elder persons as well as the attitude of the elderly persons to themselves. In the conclusion the article states that senility can be not a worse period than the previous ones, if follows a wisely lived life and when there’s no unreasonable demand of preserving the attributes of youth in it.
Artykuł ma na celu przedstawienie opatrznego postrzegania osób starszych we współczesnej kulturze zachodniej. Przesadne hołdowanie nowym wzorcom i lekceważenie tradycji prowadzi do niewłaściwego postrzegania okresu starości. Współczesna literatura filozoficzna na temat starości nie zawiera krytycznych ujęć tego wypaczenia i sama, jak się zdaje, to wypaczenie powiela. Trzeźwe spojrzenie na starość znajdujemy natomiast u filozofów dawniejszych, szczególnie w dziełach Schopenhauera i Cycerona. Obaj zdają się racjonalnie oceniać wady i zalety starości. Są oni w artykule przewodnikami w szukaniu właściwego stosunku zarówno społeczeństwa do osób starszych, jak i osób starszych do siebie samych. Konkluzją artykułu jest twierdzenie, iż starość może być okresem nie gorszym niż wcześniejsze, o ile następuje po mądrze przeżytym życiu i jeśli nie wymagamy od niej nonsensownie, by zachowywała cechy młodości.
Źródło:: Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia; 2016, 41, 1
2300-7540
0137-2025
Pojawia się w:: Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Filozofia muzyki Artura Schopenhauera
Artur Schopenhauer’s philosophy of music
Autorzy:: Lorenz, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/423241.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: music
aesthetic reflection
Beethoven
Schopenhauer
E. T. A. Hoffmann
muzyka
refleksja estetyczna
Opis:: The aim of this article is to present the philosophical understanding of the essence and the meaning of music, which was shaped in the early nineteenth century, under the influence of instrumental music of Ludwig van Beethoven. It is an attempt at outlining the main areas of similarity that exist between E.T.A. Hoffmann and Arthur Schopenhauer in terms of theoretical thinking about the metaphysical essence and aesthetic sense of instrumental music in the spirit of nineteenth-century philosophy of music. At the beginning of the nineteenth century aesthetic reflection on music reached an epochal point marking a remarkable breakthrough in the understanding, reception and evaluation of individual musical works. The theoretical definition of the hierarchy of aesthetic experience of human spirituality assigns the pure instrumental music of Ludwig van Beethoven the highest rank, thus creating a new concept of romantic musical aesthetic.
Źródło:: IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2016, 28/1; 22-40
0860-4487
Pojawia się w:: IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Schopenhauer" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język