Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Schizofrenia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 108
Tytuł:
Leczenie elektrowstrząsowe – zbiór podręcznych informacji dla lekarza rodzinnego
Autorzy:
Antosik-Wójcińska, Anna
Poleszczyk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552649.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
schizofrenia
depresja
leczenie elektrowstrząsowe
EW.
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2015, 4; 280-283
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Schizofrenia jako przyczyna niezdolności do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich
Schizophrenia as a Reason of Inability for Taking of Important Conjugal Duty
Autorzy:
Leszczyński, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/502752.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
schizofrenia
niezdolność małżeńska
stwierdzenie nieważności małżeństwa
Opis:
Taking up the issue of schizophrenia as a cause for declaring a marriage null and voit, the author begins his reflections with a look at psychosis. From the point of view of marriage validity, of special significance is also the analysis of schizophrenia with very particular medical aspects. The cause of nullity of a marriage discussed here, in turn, requires a rather precise definition of schizophrenia and the factors by which it may be triggered. The last part of the author’s reflections is devoted to the analysis of canon 1095 of the Code of Canon Law, especially to the definition of cases when this schizophrenia is serious enough to exclude marriage validity.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2012, 21; 153-167
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola aripiprazolu w leczeniu schizofrenii oraz zaburzeń nastroju
The role of aripiprazole in the treatment of schizophrenia and mood disorders
Autorzy:
Gorostowicz, Aleksandra
Siwek, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942257.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
aripiprazol
choroba dwubiegunowa
depresja
leczenie
schizofrenia
Opis:
Aripiprazol jest atypowym lekiem przeciwpsychotycznym tzw. trzeciej generacji, o odmiennym mechanizmie działania od większości dostępnych leków przeciwpsychotycznych. Jego profil działania receptorowego przyczynia się do względnie dobrej tolerancji oraz niskiego ryzyka powikłań metabolicznych. Opisano wysokie bezpieczeństwo stosowania aripiprazolu w wielu grupach chorych – u osób starszych, u pacjentów z cukrzycą, chorobami nerek, wątroby, serca, ponadto coraz więcej badań wskazuje, iż lek stosowany w populacji kobiet w ciąży nie wiązał się z istotnym klinicznie wzrostem ryzyka powstawania dużych wad wrodzonych u płodów. Obecnie aripiprazol jest stosowany głównie w leczeniu schizofrenii, choroby afektywnej dwubiegunowej oraz lekoopornej depresji nawracającej i zajmuje znaczącą pozycję w rekomendacjach dotyczących schematów leczenia tych schorzeń. U osób z chorobami psychicznymi często współwystępują choroby somatyczne (w tym zespół metaboliczny oraz cukrzyca) i uwzględnienie aripiprazolu w terapii może wiązać się z dodatkową poprawą parametrów metabolicznych. Z danych literaturowych wynika, że politerapia z użyciem aripiprazolu (szczególnie w połączeniu z takimi lekami atypowymi, jak olanzapina, klozapina czy risperidon) może nieść wymierne korzyści dla pacjentów ze schizofrenią. Jego przydatność kliniczna jest znacząca w kontekście napotykanych trudności w terapii schizofrenii i choroby dwubiegunowej – braku współpracy pacjentów w zakresie zażywania leków oraz współwystępowania licznych schorzeń somatycznych w obu tych chorobach.
Aripiprazole belongs to atypical antipsychotic medication of the so-called third generation, with a mechanism of action different from most antipsychotic drugs available. Its receptor action profile contributes to relatively good tolerance and low risk of metabolic complications. The high level of safety of aripiprazole was described in multiple groups of patients – the elderly and patients suffering from diabetes as well as kidney, liver and heart diseases. Furthermore, an increasing number of studies show that the drug used in the population of pregnant women was not linked to a clinically significant risk of major birth defects. At present, aripiprazole is mainly used in the treatment of schizophrenia, bipolar disorder and recurrent treatment-resistant depression and occupies a significant position in the recommendations for the treatment regimens for these diseases. In persons with mental illness, somatic diseases frequently coexist (among them, the metabolic syndrome and diabetes) and the inclusion of aripiprazole therapy may result in an additional improvement in metabolic parameters. The literature data suggest that polytherapy with the use of aripiprazole (especially in combination with such atypical drugs as olanzapine, clozapine or risperidone) can bring tangible benefits for patients with schizophrenia. Its clinical utility is significant in the context of the difficulties encountered in the treatment of schizophrenia and bipolar disorder – the lack of cooperation on the part of the patients with respect to drug consumption and the coexistence of numerous somatic ailments in both diseases.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 3; 296-305
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół Cotarda – przegląd aktualnej wiedzy
Cotard’s syndrome – a review
Autorzy:
Leis, Kamil
Gapska, Dominika
Aleksiewicz, Tomasz
Litwin, Katarzyna
Miętkiewicz, Kacper
Gałązka, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942271.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
depresja
schizofrenia
zespół Cotarda
złudzenie negacji
Opis:
Cotard’s syndrome, originally described by a French physician Jules Cotard in 1880 as le délire des négations (the delirium of negation), is a condition in which the patient experiences nihilistic delusions, assuming their own death and, paradoxically, resulting immortality. This extremely rare mental illness often co-occurs with depression, schizophrenia and other conditions characterised by misidentification, such as Capgrass delusion or Fregoli delusion. Whilst it is still open to investigation whether Cotard’s syndrome is to be considered an independent clinical entity, certain symptoms specific to the disease and some structural brain changes seem to support this theory. However, owing to its extremely low prevalence, Cotard’s syndrome is not included in either the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) or the International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD-10) of the World Health Organization. Currently, management depends on the most likely underlying cause, e.g. depression, schizophrenia, subdural hematoma, AIDS, Parkinson’s disease or hydrophobia. Substances known to be effective in different cases include antidepressants and antipsychotics. Despite multiple attempts at classifying the condition, the 1995 classification by Berrios and Luque, subdividing Cotard’s syndrome into three types, is the most popular one by far. The first type involves depression and hallucinations, the second is known as Cotard’s syndrome type I (absence of depressive episodes but with hypochondriac delusions), whilst Cotard’s syndrome type II is also characterised by depression.
Zespół Cotarda, w 1880 roku opisany przez francuskiego lekarza Jules’a Cotarda jako le délire des négations (złudzenie negacji), to choroba, w której pacjent doświadcza urojeń nihilistycznych i przeświadczenia o własnej śmierci, a następnie – nieśmiertelności. Ta niezwykle rzadka jednostka współwystępuje często z depresją, schizofrenią czy innymi chorobami charakteryzującymi się zaburzeniem identyfikacji: zespołem Capgrasa i zespołem Fregolego. Do dziś dyskutuje się, czy zespół Cotarda powinien zostać uznany za samodzielną jednostkę chorobową; ze względu na niespotykane w żadnym innym zespole objawy i zmiany w strukturach mózgu rozwiązanie to zyskuje coraz liczniejszych zwolenników. Z uwagi jednak na rzadkość występowania omawianego zespołu nie uwzględniają go ani Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-V), ani Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10). Obecnie leczenie ma charakter przyczynowy, czyli skupia się na terapii choroby, która najprawdopodobniej powoduje zespół Cotarda (depresja, schizofrenia, krwiak podtwardówkowy, ale również AIDS, choroba Parkinsona, hydrofobia). Wśród skutecznych substancji wymienia się leki przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne. Mimo istnienia wielu podziałów najbardziej znana jest klasyfikacja Berriosa i Luque’a z 1995 roku. Badacze ci wyróżnili trzy postacie choroby: postać z depresją i halucynacjami, zespół Cotarda I(bez depresji, z zaburzeniami hipochondrycznymi) i zespół Cotarda II (z depresją).
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 3; 320-324
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The unwanted “royal disease” – evolution of thinking about schizophrenia and its presence in social awareness
Niepożądana „choroba królewska” – ewolucja myślenia o schizofrenii i jej obecności w świadomości społecznej
Autorzy:
Steliga, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034903.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Tematy:
schizofrenia
świadomość społeczna
schizophrenia
social awareness
Opis:
Schizophrenia is one of the most severe mental disorders. It is called the “royal disease” due to the wealth of sensations and experiences of the patient. In a so-called “healthy” society there is very little tolerance for otherness, nor space for people with mental disabilities. This is primarily for fear of what is incomprehensible and unfamiliar. Oftentimes patients are marginalized and stigmatized. This article is an attempt to “undemonize” schizophrenia in the general public consciousness. The author does this by describing the disorder itself as well as aff ected individuals who through their artistic creativity let us into their world, making it more accessible and understandable.
Schizofrenia to jedno z najcięższych zaburzeń psychicznych. Nazywana jest chorobą królewską ze względu na bogactwo doznań i przeżyć chorego. W tzw. zdrowym społeczeństwie jest bardzo mało tolerancji dla inności i miejsca dla osób z niepełnosprawnościami psychicznymi. To wynik strachu przede wszystkim przed tym, co jest niezrozumiałe i nieznane. Chorzy często są marginalizowani i stygmatyzowani. Artykuł to próbaoddemoniz owania schizofrenii w powszechnej świadomości społecznej. Autorka czyni to, ukazując zarówno samą chorobę, jak i osoby nią dotknięte, które poprzez swoją artystyczną aktywność twórczą wpuszczają nas do swego świata, czyniąc go bardziej dostępnym i zrozumiałym.
Źródło:
Studia Humanistyczne AGH; 2019, 18, 2; 35-48
2084-3364
Pojawia się w:
Studia Humanistyczne AGH
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jakość życia pacjentów ze schizofrenią
Quality of life of patients with schizophrenia
Autorzy:
Okroj, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311979.pdf
Data publikacji:
2021-06-28
Wydawca:
Państwowa Akademia Nauk Stosowanych we Włocławku
Tematy:
schizofrenia
jakość życia
schizophrenia
quality of life
Opis:
Wstęp. Schizofrenia jest chorobą psychiczną, którą charakteryzuje zróżnicowany obraz i przebieg kliniczny, charakteryzuje się przede wszystkim zakłóceniami myślenia i postrzegania, a także niedostosowanym i spłyconym afektem. Etiopatogeneza nie jest do końca znana, jedną z uznawanych teorii jest udział czynników biopsychospołecznych, w tym stresu. Wiek zachorowania przypada zazwyczaj na okres wczesnej dorosłości – u kobiet jest to 25–34 rok życia, a u mężczyzn 15 –24 rok życia. Cel. Celem badań była ocena jakości życia w kontekście domen życia pacjentów ze schizofrenią. Materiały i metody. Badaniem objęto grupę 100 pacjentów leczonych w Szpital Lipno Sp. z o.o. , u których zdiagnozowano schizofrenię. Wiek badanych mieścił się w zakresie  18–75 lat. Narzędziem badawczym był kwestionariusz SQLS-R4 (Schizophrenia Quality of Life Scale Revision 4) poszerzony o autorską metryczkę. Wyniki. Respondenci dokonując subiektywnej oceny  jakości życia określili jako stan zadawalający. Jakość życia w sferze witalnej była na wyższym poziomie niż w domenie psychospołecznej oraz ogólnym zadowoleniu. Wnioski. Schizofrenia to schorzenia, które w istotny sposób przyczynia się do obniżenia poziomu jakości życia głównie w domenie psychospołecznej.
Introduction. Schizophrenia is a mental illness characterized by a varied picture and clinical course, characterized primarily by disturbances in thinking and perception, as well as maladjusted and shallow affect. The etiopathogenesis is not fully known, one of the accepted theories is the involvement of biopsychosocial factors, including stress. The age of onset usually falls in early adulthood - for women it is 25–34 years of age, and for men 15–24 years of age. The aim. The aim of the research was to assess the quality of life in the context of the life domains of patients with schizophrenia. Materials and methods. The study included a group of 100 patients treated at Szpital Lipno Sp. z o.o. who have been diagnosed with schizophrenia. The age of the respondents ranged from 18–75 years. The research tool was the SQLS-R4 questionnaire (Schizophrenia Quality of Life Scale Revision 4) extended with an original certificate. Results. The respondents, making a subjective assessment of the quality of life, described it as satisfactory. The quality of life in the vital sphere was higher than in the psychosocial domain and in general satisfaction Conclusions. Schizophrenia is a disease that significantly contributes to the reduction of the quality of life, mainly in the psychosocial domain.
Źródło:
Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu; 2021, 6, 2; 21-32
2451-1846
Pojawia się w:
Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trudności społeczno-ekonomiczne pacjentów ze schizofrenią
Autorzy:
Kurpas, Donata
Pochwała, Łucja
Seń, Mariola
Wróblewska, Izabela
Mroczek, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551879.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
trudności społeczno-ekonomiczne
schizofrenia
Dom Pomocy Społecznej
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2014, 3; 248-251
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doświadczenie schizofrenii – doświadczenie ludzkie
Autorzy:
Rosińska, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2100452.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
schizofrenia
rozszczepienie
logorea
omamy
elastyczność
ja minimalne
nadrefleksyjność
Opis:
Główny cel artykułu to zwrócenie uwagi na nieostrość granicy pomiędzy chorobą psychiczną a zdrowiem psychicznym. Autor stara się przedstawić tę nieostrość na przykładzie schizofrenii. Wskazuje, iż w obrębie psychiatrii istnieje wielość określeń schizofrenii oraz że cechy schizofrenii są obecne również w doświadczeniu ludzi zdrowych. W opinii autora całkowita rezygnacja z rozróżnienia zdrowia psychicznego i choroby psychicznej nie jest właściwym rozwiązaniem, choćby ze względu na konieczność organizacji pomocy lekarskiej. Jednak pytanie o rozgraniczenie zakresów zdrowia psychicznego i choroby psychicznej oraz leżącego pomiędzy nimi wciąż niezdefiniowanego obszaru pozostaje pytaniem otwartym.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2017, 2; 71-89
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozofia szaleństwa – szaleństwo filozofii. Lwa Szestowa„prawdziwa filozofia” a schizofrenia
Autorzy:
Stasiuk, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2100455.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
filozofia
prawda
wiara
chaos
samotność
schizofrenia
psychoza
mistycyzm
Opis:
W artykule zestawiam ze sobą to, co Lew Szestow nazywa prawdziwą filozofią, z doświadczeniem schizofrenicznym. Okazuje się, że doświadczenie, które w filozofii Szestowa nosi wszelkie miano przeżycia mistycznego, jest zadziwiająco zbliżone do opisywanego przez Antoniego Kępińskiego doświadczenia psychotycznego, dzielą one bowiem ten sam, dość jasny schemat. Droga, którą kroczy Szestowowski filozof, jest tą samą drogą, którą podąża schizofrenik, choć słownictwo, jakiego używa się do ich opisania, należy do różnych porządków.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2017, 2; 135-153
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kardiologiczne powikłania leczenia klozapiną
Cardiovascular adverse effects of clozapine therapy
Autorzy:
Wierzbiński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944026.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
clozapine
myocarditis
schizophrenia
klozapina
schizofrenia
zapalenie mięśnia sercowego
Opis:
Clozapine is an effective antipsychotic used in the treatment of drug-resistant schizophrenia. The use of clozapine may be associated with a number of adverse effects. Hematologic side effects, such as neutropenia and agranulocytosis, are most common. Cardiovascular complications are rare, though the incidence of these effects is believed to be underestimated. For this reason, clozapine can be used only if heart diseases and cardiac arrhythmias are excluded based on a comprehensive medical history, complete physical examination and electrocardiography. Myocarditis and cardiomyopathy are serious and potentially life-threatening complications resulting from clozapine therapy. Although the mechanism of these disorders is not fully understood, it is believed that they result from drug hypersensitivity caused by IgE-mediated allergic reaction type I. The symptoms are often untypical and nonspecific, resembling those of influenza. The most common include fever, dry cough, chest pains and leukocytosis. Patients should be closely monitored for resting tachycardia, especially during the first two months of treatment. Monitoring for cardiovascular adverse effects in the first months of therapy allows for a nearly detection of any irregularities and prevention of serious consequences. If myocarditis and cardiomyopathy are suspected, the treatment should be discontinued. Any electrocardiographic irregularities should be consulted with a cardiologist. If clozapine-related myocarditis or cardiomyopathy occur, reintroduction of this drug should not be considered due to the high risk of further complications.
Klozapina jest efektywnym lekiem przeciwpsychotycznym wprowadzanym w przypadkach schizofrenii lekoopornej. Stosowaniu klozapiny mogą towarzyszyć liczne działania niepożądane. Najczęściej opisuje się powikłania hematologiczne: neutropenię i agranulocytozę. Powikłania kardiologiczne są rzadkie, uważa się jednak, że częstość ich występowania jest niedoszacowana. Z tego względu klozapinę można włączyć jedynie po wykluczeniu chorób serca i zaburzeń rytmu na podstawie kompletnego wywiadu, pełnego badania przedmiotowego i elektrokardiogramu. Zapalenie mięśnia sercowego i kardiomiopatia są poważnymi powikłaniami stosowania klozapiny, potencjalnie zagrażającymi życiu pacjenta. Mechanizm powstawania tych zaburzeń nie jest do końca jasny, uznaje się, że wynikają one z nadwrażliwości na lek w wyniku reakcji alergicznej typu I zależnej od IgE. Symptomy są często niecharakterystyczne, mało specyficzne, mogą przypominać objawy grypopodobne. Najczęściej pojawiają się gorączka, suchy kaszel, bóle w klatce piersiowej i leukocytoza. Trzeba zwracać baczną uwagę na tachykardię spoczynkową, przede wszystkim w pierwszych dwóch miesiącach leczenia. Monitorowanie pacjenta pod kątem powikłań kardiologicznych w pierwszych miesiącach stosowania leku pozwala na wczesne rozpoznanie nieprawidłowości i uniknięcie poważnych następstw. W przypadku podejrzenia zapalenia mięśnia sercowego i kardiomiopatii klozapinę należy odstawić. Wszelkie nieprawidłowości w badaniu elektrokardiograficznym powinno się konsultować z kardiologiem. Jeśli wystąpią zapalenie mięśnia sercowego lub kardiomiopatia związana ze stosowaniem klozapiny, z uwagi na duże ryzyko kolejnych powikłań nie zaleca się ponownego włączania leku.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 2; 61-65
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Disturbances in the form and content of utterances in dialogue and schizophatic narrative. Therapeutic implications
Zaburzenia formy i treści wypowiedzi w dialogu i narracji schizofatycznej. Implikacje terapeutyczne
Autorzy:
Lipski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24201950.pdf
Data publikacji:
2022-12-16
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
schizofrenia
schizofazja
terapia schizofazji
schizophrenia
schizophasia
schizophasia therapy
Opis:
Language disorders in schizophrenia are a natural occurance in the classifications of language disorders. However, there are still no standards of speech therapy that provide efficient therapeutic procedure. In the presented article, the author referred to schizophasia interpreted as a disorder of the content and form of expression. Both these phenomena should be the subject of speech therapy for schizophatic people. A speech therapist may be a fully fledged member of the therapeutic team together with a psychiatrist, psychologist, psychotherapist, occupational therapy specialist, and other medical staff.
Zaburzenia językowe w schizofrenii mają stałe miejsce w klasyfikacjach zaburzeń językowych. Wciąż jednak brakuje standardów postępowania logopedycznego pozwalających na przeprowadzenie sprawnej procedury terapeutycznej. Autor w prezentowanym artykule odniósł się do schizofazji interpretowanej jako zaburzenie treści i formy wypowiedzi. Zarówno treść, jak i forma wypowiedzi powinny stanowić przedmiot terapii logopedycznej osób schizofatycznych. Logopeda może być pełnoprawnym członkiem teamu terapeutycznego wraz z lekarzem psychiatrą, psychologiem/psychoterapeutą czy terapeutą terapii zajęciowej i innymi osobami z personelu medycznego.
Źródło:
Logopedia Silesiana; 2022, 11, 2; pp. 1-14: English language version; pp. 15-28: Polish language version
2300-5246
2391-4297
Pojawia się w:
Logopedia Silesiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
– – – – –. Traumatografie Leopolda Buczkowskiego
– – – – –. Leopold Buczkowski’s Traumatographies
Autorzy:
Sadzik, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1203221.pdf
Data publikacji:
2020-06-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
traumatographies
Holocaust
editing
schizophrenia
dialogue
traumatografie
edycja
schizofrenia
dialog
Opis:
Celem artykułu jest zbadanie sposobów manifestowania się w tekstach Leopolda Buczkowskiego śladów doświadczeń traumatycznych. Jak dowodzi autor szkicu, miejscem ich objawiania się jest, w pierwszej kolejności, graficzny wymiar tych książek, nazywany przez niego „traumatografiami”. W późniejszych fazach twórczości autor Czarnego potoku rozwinie oryginalną koncepcję spauzowania języka jako jedynej formy adekwatnego świadczenia o wojennych zdarzeniach. Buczkowski, świadek nazistowskiej eksterminacji podolskich Żydów, nie tylko jako jeden z pierwszych twórców kultury europejskiej postawi pytanie o warunki możliwości literatury po Zagładzie, ale również udzieli na nie jednej z najradykalniejszych odpowiedzi, domagając się od tej strony całkowitej redefinicji samego pojęcia literackości.
The main aim of the article is to examine the ways in which traces of traumatic experiences manifest themselves in Leopold Buczkowski’s texts. AsI argue, the sphere of their manifestation is first of all the graphic dimension of these books, which I call “traumatographies”. In later stages of his work, the author of a novel Czarny potok [Black Current] would develop an original concept of pausing the language as the only form of adequate testimony about wartime events. Buczkowski, a witness of the Nazi extermination of Jews from Podole, would not only be one of the first European writers to pose a question about the feasibility of creating literature after the Holocaust, but would also provide one of the most radical answers, one that demands a complete redefinition of the very concept of literature.
Źródło:
Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość; 2020, 1; 69-88
2719-5767
Pojawia się w:
Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komu, kiedy i w jakiej dawce? Miejsce arypiprazolu w leczeniu schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej
To whom, when and in what dosage? The role of aripiprazole in the treatment of schizophrenia and bipolar disorder
Autorzy:
Antosik-Wójcińska, Anna Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942124.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
arypiprazol
choroba afektywna dwubiegunowa
przypadki kliniczne
schizofrenia
wysokie dawki
Opis:
Aripiprazole is an atypical neuroleptic of proven effectiveness for the treatment of schizophrenia and bipolar I disorder. Despite its many years’ availability on the market, it tends not to be as popular as it deserves among psychiatrists. Aripiprazole is often used as an adjunctive treatment, added in a small dose to another neuroleptic, not as the primary antipsychotic treatment or prevention of manic episodes. Hence, its full benefits and optimal clinical effect cannot be achieved. This is due to the lack of knowledge concerning the full medical potential associated with the pharmacological profile of this neuroleptic and lack of awareness regarding its efficiency. Aripiprazole is characterised by better tolerability than some other antipsychotics, e.g. in terms of inducing symptomatic hyperprolactinemia, QTc prolongation, impaired glucose tolerance or significant weight gain. It is also associated with a low risk of extrapyramidal symptoms. Its good safety profile facilitates its use in patients with somatic burden, older than 65 years old and obese patients. The article briefly presents the current state of knowledge concerning the effect of aripiprazole in bipolar affective disorder and schizophrenia, focusing on the practical aspects. The following questions have been addressed: • Who is most likely to benefit from aripiprazole treatment, and how to adjust the dosage to the patient’s symptom profile? • When to consider a change of therapy to aripiprazole? • When is it appropriate to use aripiprazole as monotherapy and when as an element of combination therapy? Several case reports have been included in the study to best illustrate the drug’s therapeutic potential.
Arypiprazol to neuroleptyk atypowy o udowodnionej skuteczności w leczeniu schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej typu I. Mimo wieloletniej już obecności na rynku lek wciąż nie jest wybierany przez psychiatrów tak często, jak mógłby i powinien być. Arypiprazol traktuje się jako lek dodany, dołączany w niewielkiej dawce do innego neuroleptyku, a nie jako główny lek przeciwpsychotyczny czy zapobiegający nawrotom manii. Postępowanie to nie pozwala osiągnąć pełni korzyści i uzyskać optymalnego efektu klinicznego arypiprazolu. Do przyczyn opisanego stanu rzeczy należą nieznajomość wszystkich możliwości klinicznych, jakie daje profil farmakologiczny tego neuroleptyku, i niedocenianie jego skuteczności. Arypiprazol jest lekiem relatywnie dobrze tolerowanym, rzadziej niż niektóre inne atypowe leki przeciwpsychotyczne powoduje występowanie objawowej hiperprolaktynemii, wydłużenie odstępu QT, upośledzenie tolerancji glukozy czy istotny przyrost masy ciała. Jego przyjmowanie wiąże się z niskim ryzykiem objawów pozapiramidowych. Korzystny profil bezpieczeństwa umożliwia zastosowanie leku u chorych obciążonych somatycznie, po 65. roku życia i otyłych. W artykule krótko podsumowano stan wiedzy na temat działania arypiprazolu w chorobie afektywnej dwubiegunowej i schizofrenii, skupiając się na aspektach praktycznych. Odpowiedziano również na następujące pytania: • Jacy pacjenci najbardziej skorzystają wskutek leczenia arypiprazolem i jak dostosować dawkę do profilu objawów? • Kiedy pomyśleć o zmianie terapii na arypiprazol? • Kiedy zdecydować się na arypiprazol w monoterapii, a kiedy – w ramach leczenia skojarzonego? Aby jak najlepiej ukazać możliwości terapeutyczne arypiprazolu, w artykule przedstawiono pokrótce kilka przypadków klinicznych, w których terapia omawianym lekiem przyniosła dobre rezultaty.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 2; 188-193
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie relacji w procesie pomagania osobom chorym na schizofrenię
The importance of relationships in the process of helping people suffering from schizophrenia
Autorzy:
Malewicz-Sawicka, Maryla
Więcek-Durańska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409423.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
schizofrenia
rehabilitacja psychospołeczna
relacja terapeutyczna
schizophrenia
psychosocial rehabilitation
therapeutic relationship
Opis:
W artykule przedstawiono zagadnienia związane z problematyką znaczenia relacji w procesie pomagania osobom chorym na schizofrenię. Schizofrenia jest bowiem jedną z najcięższych chorób psychicznych, często w swym przebiegu prowadzących do niepełnosprawności psychicznej. Dlatego też niepełnosprawność psychiczna oraz inicjowanie procesu zdrowienia osób chorych na schizofrenię stanowią najważniejsze i centralne pojęcia, wokół których skupia się niniejszy tekst. Praca z pacjentem chorym na schizofrenię ma za zadanie przeciwdziałanie niepełnosprawności i zminimalizowanie jej konsekwencji, powodzenie tych oddziaływań powinno być zaś mierzone stopniem, w jakim osoba niepełnosprawna jest w stanie samodzielnie pracować, wypełniać codzienne obowiązki rodzinne i domowe oraz zarządzać swoim czasem wolnym. Zbudowanie dobrego lub wystarczająco dobrego związku terapeutycznego z osobą chorą na schizofrenię jest złożoną konfiguracją wielu czynników: od czysto behawioralnych i związanych z wymianą informacji po te związane z poczuciem autentycznej bliskości. Lista czynników wpływających na budowanie związku terapeutycznego może być budowana na podstawie różnych założeń, jedne mogą podkreślać czynnik niepełnosprawności pacjentów, inne – deficyty poznawcze, a jeszcze inne mogą być tworzone na bazie założeń egzystencjalnych. W niniejszym artykule szczególny nacisk położono na obszar rehabilitacji psychospołecznej wraz z jej celami szczegółowymi oraz roli empatii i relacji terapeutycznej w procesie zdrowienia osób z zaburzeniami psychicznymi.
The article presents issues related to the importance of relationships in the process of helping people suffering from schizophrenia. Schizophrenia is one of the most severe mental-health disorder, in its course it often leads to mental disability. Therefore, the mental disability and initiating the recovery process of people with schizophrenia are the most important and central concepts of the text. Working with a patient suffering from schizophrenia aims at preventing disability and minimizing its consequences, and the success of these actions should be measured by the degree to which a disabled person is able to work independently, fulfil daily family and home duties and manage their free time. Creating a good or sufficiently good therapeutic relationship with a person suffering from schizophrenia is a complex configuration of many factors: from purely behavioural and information-sharing to those related to a sense of genuine closeness. The list of factors influencing creation of a therapeutic relationship can be elaborated based on various assumptions, some may emphasize the factor of patients' disability, others – cognitive deficits, and still others may be created based on existential assumptions. In this article, particular emphasis is placed on the area of psychosocial rehabilitation with its specific goals and the role of empathy and therapeutic relationship in the process of recovery of people with mental disorders.
Źródło:
Praca Socjalna; 2021, 36(6); 67-88
0860-3480
Pojawia się w:
Praca Socjalna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola stresu w zachorowaniu na schizofrenię
The role of stress in the onset of schizophrenia
Autorzy:
Dudzic-Koc, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1834436.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższa Szkoła Gospodarki w Bydgoszczy. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
schizofrenia
stres
model podatność – stres
schizophrenia
stress
vulnerability-stress model
Opis:
Jedną z najpoważniejszych chorób psychicznych jest schizofrenia, na którą choruje 1% populacji. Choroba powoduje znaczące utrudnienie osiągnięcia niezależności w życiu dorosłym. Jej przyczyny nie są w pełni znane. Celem artykułu jest przybliżenie roli stresu w wystąpieniu choroby w oparciu o model teoretyczny podatność - stres. Badania potwierdzają istotną rolę neurobiologicznych procesów psychopatologicznych sprzyjających psychozie. Obniżony poziom kompetencji radzenia sobie ze stresem jest konsekwencją neurobiologicznych i psychologicznych nieprawidłowości powstałych na długo przed pierwszym epizodem psychotycznym. Rozwój metod radzenia sobie ze stresem może istotnie przyczynić się do poprawy funkcjonowania społecznego, zmniejszenia częstości zaostrzeń w przebiegu choroby, opóźnienia jej wystąpienia, a nawet zmniejszenia ryzyka zachorowania.
Schizophrenia is one of the most severe mental disorders, which affects 1% of the population. A large group of patients have difficulties in achieving financial independence and start a family because of burdenning course of the illness. The etiopathogenesis of schizophrenia is not fully discovered. The aim of this article is to present the role of stress in the onset of schizophrenia based on vulnerability-stress models. Many researches confirm neurobiological and psychological factors in psychopathological processes leading to psychotic symptoms. The decreased level of coping skills is a consequence of neurobiological and psychological abnormalities developed long before the first episode of psychosis. The development of stress management skills can significantly improve social functioning, reduce exacerbations in the course of illness, delay the onset, and even reduce its risk.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Gospodarki, seria Edukacja - Rodzina - Społeczeństwo; 2018, 3; 259-273
2450-9760
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Gospodarki, seria Edukacja - Rodzina - Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 108

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies