Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Słowianie" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Славянство как предмет изучения: от Лаврентия Суровецкого до Федора Тарановского
Slavs as the Research Subject: From Laurent Surowiecki to Fyodor Taranowski
Autorzy:
Bondariewa, Jelena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52426925.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
Słowianie
kultura państwowości
prawo
culture of nationhood
law
Slavs
Opis:
Jeśli rozumieć pojęcie geokultura maksymalnie szeroko, to należy w nie włączyć kulturę budowy państwowości oraz związaną z tym procesem samoświadomość narodu. Wydaje się to aktualne dziś, kiedy na ukształtowane przez historię instytucje państwowe oddziałuje globalizacja. Szkoła wiedzy o państwie i porównawcze studia prawa Słowian zrodziły się w wielu państwach w XIX w., ale największy rozkwit osiągnęły w Polsce. Należy odnotować, że Polska miała wybitnych przedstawicieli tzw. teorii wspólnoty słowiańskiej, choć bardziej znane są nazwiska F. Palackiego, L. Stura, P. Szafarzyka. „Polskość” w historiografii przyćmiła ten kierunek, który uznawał Słowian jako integralny przedmiot badań. Jednak u zarania teorii wspólnoty słowiańskiej dostrzegamy badania Wawrzyńca Surowieckiego, autora Badań początków narodów Słowiańskich z 1828 r. W dziedzinie historii prawa Słowian przoduje Wacław Maciejewski. On swoim monumentalnym dziełem Historia prawodawstw słowiańskich zapoczątkował nowy kierunek badań, objął nimi wszystkie narody słowiańskie, tworząc syntezę historii prawodawstwa Słowian. Jego badania kontynuował rosyjsko-polski historyk prawa i filozof Fiodor Taranowski. Dowodził tezy, że wszystkie narody słowiańskie należą do Europy. Wyrażał zdziwienie, że niektórzy Słowianie wyrzekają się swojej słowiańskości. Obca mu była romantyczna idealizacja słowiańskiej historii. Badał realną duchową, społeczną i materialną kulturę Słowian ze szczególnym uwzględnieniem Polski.
Understanding the notion of geoculture as broadly as possible requires including the culture of nationhood-building and self-consciousness of the nation connected with the process. It seems to be up-to-date now when globalization has impact on state institutions which are shaped by history. The school of knowledge about the state and comparative law studies of the Slavs came into existence in many countries in the 19th century, but reached the greatest prosperity in Poland. It should be noted that Poland had outstanding representatives of the so-called Slavic community theory, although more familiar are the names of F. Palacki, L. Stur and P. Szafarzyk. “Polishness” in historiography overshadowed the trend which acknowledged the Slavs as an integral subject of research. However, at the beginning of the Slavic community theory, we come across the research of Wawrzyniec Surowiecki, the author of The Research on the Origins of the Slavic Nations from 1828. The leader in the field of law history of the Slavs is Waclaw Maciejewski. His monumental work: The History of Slavic Legislation initiated a new trend of research which covered all the Slavic nations, creating a synthesis of the history of Slavic legislation. His research was continued by the Russian-Polish law historian and philosopher Fyodor Taranowski. He argued that all Slavic nations belonged to Europe. He expressed astonishment that some Slavs renounced their Slavic nature. Romantic idealization of Slavic history was alien to him. He studied real, spiritual, social and material culture of the Slavs, with particular emphasis on Poland.
Źródło:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2017, XIII; 71-80
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Славянская идентичность – в истории и в наше время
Slav Identity. History and the Present
Autorzy:
Suchanek, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52425258.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
Słowianie
słowiańska tożsamość (identyczność)
geokultura
geopolityka
Slavdom
Slavonic Identity
geoculture
geopolitics
Opis:
Artykuł poświęcony jest Słowiańszczyźnie i słowiańskiej tożsamości (identyczności). Tożsamość prezentowana jest w płaszczyźnie lingwistycznej, geograficznej, historycznej, politycznej i geopolitycznej. Artykuł pokazuje, jak Słowianie od połowy XIX wieku stawali się przedmiotem idei i doktryn geopolitycznych, geokulturowych oraz politycznych w monarchii austro-wegierskiej (idea słowiańskiej wzajemności, illyryzmu, austroslawizmu, neoslawizmu) i w Rosji (słowianofilstwo, panslawizm; po upadku ZSRR ruch słowianofilski przestał odgrywać istotną rolę). W dzisiejszej Europie istnieją dwie dominujące przestrzenie geopolityczne: Pax occidentalis (Unia Europejska) i Pax rossica. Słowianie znaleźli się w obu tych przestrzeniach i problem ich tożsamości jest skomplikowany. Jedną z dróg zachowania pewnej formy jedności Słowian (choć niepełnej) jest koncepcja międzymorza.
The article deals with the problem of the phenomenon of Slavdom and Slavonic identity. Slavonic identity is presented on linqustic, geografical, historical, political, geopolitical and geocultural levels. Starting from the middle of the 19th century the Slavs in Austro-Hungary have become an object of the ideas and doctrines which have had a geopolitical and geocultural character (the idea of Slavonic reciprocity, ideology of illyrism, Austroslavism, neoslavism). The Slavophile and Panslavonic ideas in Russia were obviously ideological, geopolitical and purely political. After the desintegration of the U.S.S.R. the Slavonic movement does not play an important role, it is fragmented (The Panslavonic Assembly). At present time in Europe there are two dominant gepolitical spaces: European Union – Pax occidentalis, and Russia with its satellite countries – Pax rossica. In such a political situation the problem of Slavonic identity and the unity of the Slavs is rather complicated.
Źródło:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2017, XIII; 53-69
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ИСТОРИЧЕСКАЯ ПАМЯТЬ КАК ТРАВМА В КРЕСТЬЯНСКИХ АВТОБИОГРАФИЧЕСКИХ НАРРАТИВАХ
PAMIĘĆ HISTORYCZNA JAKO TRAUMA W CHŁOPSKICH NARRACJACH AUTOBIOGRAFICZNYCH
HISTORICAL MEMORY AS A TRAUMA IN THE PEASANT AUTOBIOGRAPHIC NARRATIVES
Autorzy:
Levkievskaya, Elena Evgenjevna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/604375.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
устная история,
нарратив,
народная традиция, восточные славяне, травматическая память,
иография
historia ustna, biografia, narracja, tradycja ludowa, Słowianie wschodni, pamięć traumatyczna
oral history, biography, narrative, folk tradition, Eastern Slavs, traumatic memory
Opis:
The article is devoted to the representations in the modern Eastern Slavic peasant autobiographical narratives about XX-th century history. Peasant biographies, diary records, oral peasant tales about the life are the materials of this work. Eastern Slavic autobiographical texts are based on traumatic interpretation of history. The main composition of cultural indices in such narratives about the past coincides with the collection of personal and collective disasters including revolution, Civil War, collectivization, dekulakization, repressions, Great Domestic War and postwar hunger. The article analyzes traumatic memory as such type of memory which interprets the past as a set of personal and general traumas and failures.
W artykule podjęto próbę analizy wyobrażeń współczesnych Słowian wschodnich o historii wieku XX w narracjach autobiograficznych. Jako materiały do pracy posłużyły autobiografie chłopskie, notatki pamiętnikarskie, narracje ustne chłopów o życiu. U podstaw wschodniosłowiańskich opowiadań o przeszłości leży traumatyczna interpretacja historii. W opowiadaniach o przeszłości zasadnicze treści relacji kulturowych są zbieżne z zestawem osobistych i zbiorowych katastrof, mówiącym o rewolucji, wojnie domowe, kolektywizacji, represjach, Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej i powojennym głodzie. Taki typ pamięci, który interpretuje przeszłość jako jedność osobistych i ogólnonarodowych urazów, w artykule uważa się za pamięć traumatyczną.  
В статье сделана попытка проанализировать воображения современных восточных славян об истории XX века в автобиографических повествованиях. В качестве материалов использовались крестьянские автобиографии, дневники, устные рассказы крестьян о жизни. В основе восточнославянских рассказов о прошлом лежит травматическая интерпретация истории. В рассказах о прошлом основное содержание культурных отношений соответствует совокупности личных и коллективных катастроф, говорящих о революции, гражданской войне, коллективизации, репрессиях, Великой Отечественной войне и послевоенном голоде. Этот тип памяти, интерпретирующий прошлое как единство личных и национальных травм, рассматривается в статье как травматическая память.  
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 172, 4
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Братья-славяне: есть ли потенциал для сотрудничества?
Slavs-Brothers: Is there any Potential for Cooperation?
Autorzy:
Tomaczynskij, Simeon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52426552.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
Słowianie
Unia Europejska
historia społeczna
konflikty etniczne
Leontjew
multikulturowość
Gaczew
mentalność i polska rosyjska
przyjaźń Mickiewicza i Puszkina
Slavs
European Union
social history
ethnical conflicts
Leontiev
cultural unification
Gachev
Polish and Russian mentality
Mitzkevich-Pushkin friendship
Opis:
Sformułowanie „bracia Słowianie” zniknęlo z naszego slownictwa, chociaż wcześniej posiadało konkretny sens. Ma ono konkretne geograficzne, kulturowe i historyczne znaczenie. Giorgij Gaczew uważa Polskę za pośrednika między Niemcami i Rosją, dowodząc, że w jej Kosmo-Psycho-Logosie zawiera się synteza obu. Żywym obrazem stosunków polsko-rosyjskich jest przyjaźń Puszkina z Mickiewiczem. Różnili się, jednak umieli dostrzec w sobie nawzajem cechy pozytywne, potrafili wyrazić gorzką prawdę, a mimo to pozostać braćmi – nie tylko w życiu doczesnym, ale także po śmierci. „Umiłowana odmienność” – oto podstawa naszej jedności.
Expression “Slavs-brothers” is based on geographic, cultural and historical reality. Polish-Russian mutual relations were not very simple but they could be illustrated by the friendship of Mitzkevich and Pushkin. These two poets were not alike, but they knew how to appreciate the best sides of each other, how to say a bitter truth and in the same time to remain brothers, not only in this life, but also in eternity. “Beloved unlikeness” is a good foundation for our unity.
Źródło:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU; 2017, XIII; 149-153
2451-4985
2543-9561
Pojawia się w:
Kultura Słowian. Rocznik Komisji Kultury Słowian PAU
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zwierzęta w ciałopalnym obrządku pogrzebowym Słowian na przykładzie znalezisk z obszaru dzisiejszej Polski
Animals in Slavic burial rites: the example of finds from the area of present-day Poland
Autorzy:
Miechowicz, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16647520.pdf
Data publikacji:
2023-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
archaeology
burial rites
Slavs
animals burials
archeologia
obrządek pogrzebowy
Słowianie
pochówki zwierzęce
Opis:
The article concerns the issues of finds of animal remains in early medieval cremation burials, identified with the Slavs, in today’s Poland. Finds of animal remains discovered in 134 burials in 37 cemeteries have been analysed.
Źródło:
Historia Slavorum Occidentis; 2023, 3(38); 13-67
2084-1213
Pojawia się w:
Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zanim zabłysło światło wiary Chrystusowej. Słowianie w orbicie wiary i kultury pogańskiej
Autorzy:
Osadczy, Olga
Osadczy-Kępka, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2137324.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Chełmie
Tematy:
mitologia słowiańska
panteon Włodzimierza
Słowianie
wierzenia
chrystianizacja
Opis:
Artykuł wprowadza w obecnie mało spopularyzowaną tematykę mitologii dawnych Słowian, przybliża panteon głównych bóstw Słowiańskich, a także wierzenia, kulty i obrzędy sprawowane przez Słowian, zamieszkujących głownie obszary wschodnie. Artykuł jest filologiczną, historyczną i antropologiczną analizą pochodzenia wyrazów, określeń, zwyczajów imion dawnych bogów oraz ich wpływu na współczesną kulturę i religię, a także ich wstępne zestawienie i porównanie z religią chrześcijańską. Opisano także pozostałe zabytki, znaleziska archeologiczne, źródła z czasów słowiańskich i średniowiecznych znajdujące się na obecnych terenach Europy Środkowo- Wschodniej, zostało wyjaśnione ich znaczenie i powiązanie z danym kultem oraz ich losy po chrystianizacji Europy.
Źródło:
Language. Culture. Politics. International Journal; 2022, 1; 143-158
2450-3576
2719-3217
Pojawia się w:
Language. Culture. Politics. International Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zanim Niemcy stali się „złymi” Niemcami
Autorzy:
Żmudzki, Paweł (1970- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2021, nr 6, s. 12-16
Data publikacji:
2021
Tematy:
Hołd lenny
Polacy
Niemcy (naród)
Słowianie
Spostrzeganie społeczne
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:
Tematem artykułu są stosunki polsko-niemieckie w okresie pierwszych trzech wieków rozwijającej się polskiej państwowości. Autor, opisując te relacje, przytacza na wstępie zapis z XIV-wiecznej „Kroniki wielkopolskiej”, w której jakoby Niemcy, sąsiadując ze Słowianami, pozostają z nimi w przyjacielskich stosunkach. Ta opinia już wtedy była nieadekwatna – po krzyżackich rejzach na Polskę w latach 30. XIV wieku między Polakami a Niemcami nie było przyjaznej aury. Co ciekawe, ideę życzliwej zależności Polski od Cesarstwa zawiera także inna wcześniejsza polska kronika Galla Anonima, gdzie obok opisu najazdu króla Henryka V i wojny z Bolesławem Krzywoustym, kronikarz wymienił też zalety podporządkowania się Cesarstwu. Dopiero w kolejnym źródle, kronice Wincentego Kadłubka, ukończonej ok. 1205 roku Cesarstwo jest już niemieckie, a sama „niemieckość” ma już w tym dziele wyłącznie konotacje negatywne.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Współczesne wizualizacje dziedzictwa Cyryla i Metodego w przestrzeni słowiańskiej
Autorzy:
Moroz-Grzelak, Lilla Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/681533.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Cyril and Methodius, monuments, Cyrillic, letter, alphabet, Slavs
święci Cyryl i Metody, pomniki, cyrylica, pismo, alfabet, Słowianie
Opis:
The paper focuses on the contemporary visualizations of the brother saints Cyril and Methodius and their heritage in the countries that cultivate their cultural legacy. The presentation of the Slavic Apostles has its own tradition in painting, icons and monuments, which is shown in a historical context in some of the Slavonic countries belonging to both the Western and the Orthodox Church tradition. It points out a special role in the spread of the Cyrillo-Methodian tradition through art in Bulgaria. The country, thanks to the cult of the Thessalonica Brothers in the Middle Ages, has developed their statures as Bulgarian Apostles, and present-day Bulgaria is in a position of depositary of their heritage. Contemporary Bulgarians express the memory of Cyril and Methodius through monuments of the Cyrillic alphabet, a tendency that extends beyond the Slavic world. Consequently, it emphasizes the symbolic importance of the Slavic alphabet.
Artykuł poświęcony jest omówieniu dziedzictwa Cyryla i Metodego w Słowiańszczyźnie. Uwaga autorki koncentruje się na współczesnym odzwierciedleniu obrazów obu braci i ich dziedzictwa w krajach, które kultywują pamięć o nich. Przedstawianie Apostołów Słowiańskich ma swoją tradycję w malarstwie, ikonach i pomnikach. Odniesienia do sztuki ukazane zostały w kontekście historycznym niektórych krajów słowiańskich należących do Kościoła zachodniego i do Kościoła prawosławnego. W opracowaniu wskazuje się na szczególną rolę w rozprzestrzenianiu tradycji cyrylometodejskiej w sztuce Bułgarii. Kraj ten, poprzez kult Braci Sołuńskich w średniowieczu, przyjął ich do swej tradycji pod deskrypcją terytorialną Apostołowie Bułgarscy, a dziś znajduje się w pozycji depozytariusza ich spuścizny. Współcześnie Bułgarzy wyrażają pamięć o Cyrylu i Metodym poprzez wznoszenie pomników alfabetu cyrylickiego, które odsłaniane są także poza światem słowiańskim, co w efekcie służy podkreślaniu znaczenia pisma słowiańskiego.
Źródło:
Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie; 2019, 8
2449-8297
Pojawia się w:
Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wołosi na Węgrzech
The Wallachians in Hungary
Autorzy:
Grzesik, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1490753.pdf
Data publikacji:
2021-07-16
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
The Wallachians
Medieval and Pre-Modern Hungary
Transylvania
Slovakia
The Slavs
settlement
source-critism
Wołosi
Węgry średniowieczne i wczesnonowożytne
Siedmiogród
Słowianie
osadnictwo
źródłoznawstwo
Opis:
Artykuł opisuje obecność Wołochów w Królestwie Węgier od najwcześniejszych wzmianek o tej ludności do czasów wczesnonowożytnych. Rozpoczyna się od opisu informacji z Gesta Hungarorum, gdzie Wołosi zostali przedstawieni jako pastores Romanorum. Byli to dawni mieszkańcy (wraz ze Słowianami) pogranicza między Wielką Niziną Węgierską a zachodnim Siedmiogrodem, podbici przez węgierskich przybyszów. Szymon z Kézy sądził, że to rzymscy pasterze, którzy nauczyli Szeklerów pisma. Z pasterzami Rzymian utożsamiano ich w opisie Europy Wschodniej z 1308 roku. Renesansowi humaniści włoscy i węgierscy uważali, że Wołosi byli potomkami dawnych żołnierzy rzymskich z prowincji Dacia Traiana. Wzmianki o osadnictwie wołoskim w Siedmiogrodzie pochodzą z początku XIII wieku, ale najwięcej informacji na ten temat jest z końca tego stulecia. Obecność Wołochów obserwowano w Karpatach Południowych i górach zachodniego Siedmiogrodu. Odnotowano ich migracje w Karpatach Wschodnich i Zachodnich. Osadnictwo dotarło w XVI wieku z Marmaroszu (Máramaros/Maramureş) (1320) do regionu Koszyc i Zwolenia (Zolyom) oraz granicy z Morawami. Początkowo Wołosi byli wschodnio-romańską grupą ludności z dużym (być może dominującym) udziałem elementu słowiańskiego (być może bułgarskiego). W dokumentach o Marmaroszu z końca XIV wieku mowa zarówno o Wołochach, jak i Rusinach. Z kolei na zachód od Spisza (Zips, Szepes) pod nazwą Wołosi kryli się Słowacy i Polacy. Charakter osadnictwa wołoskiego ewoluował od cech etnicznych do rozwiązań społeczno-gospodarczych, przeważnie opartych na pasterstwie i kolonizacji ludności (głównie Słowian). Niektórzy przedstawiciele tej ludności (kenezii, vojevodae) zostali nobilitowani i stali się częścią Natio Hungarica. Zaakceptowali wiarę rzymskokatolicką i węgierską tożsamość. Pozostała ludność zachowała wiarę prawosławną a jej status ludności obniżył się do poziomu ludności zależnej. Wołosi zajmowali się pasterstwem, a później rolnictwem górskim i byli także strażnikami na trasach komunikacyjnych i granicach.
The article describes the presence of the Wallachians in the Hungarian Kingdom on the basis of sources from the earliest mentions on this population until the early modern period. In the Gesta Hungarorum the Wallachians were described as pastores Romanorum, the former inhabitants (together with the Slavs) of the region between the Great Hungarian Plain and the western part of Transylvania, conquered by Hungarian newcomers. In the description of the Eastern Europe (1308) Wallachians were identified with the pastors of the Romans. According to Simon of Kéza they transferred the knowledge of writing to the Szeklers. From the point of view of the Renaissance Italian and Hungarian humanists, they were the descendants of former Roman soldiers from the Dacia Traiana province. In the Hungarian documents, the Wallachian settlement in Transylvania is confirmed for the beginning of the 13th century, however, the majority of information about them derived from the end of this period. The Wallachian presence was observed in the southern parts of Carpathians and western Transylvanian mountain ranges. Their migrations were reported in the Eastern and Western Carpathians, the main direction ran from Máramaros (Maramureş) (1320) towards Kysuce-Zvolen (Zolyom) region in the 16th century and the border with Moravia. At first, migrated the East Romance population with the great (or dominant) contribution of the Slavic (probably Bulgarian) element. In the sources on Máramaros from the end of 14th century the Wallachian settlers were identified with the Ruthenians. By contrast, west of Spiš (Zips, Szepes) the Slovaks and the Poles were called the Wallachians. There can be also the evolution of character of the Wallachian settlement observed. First, it had primarily ethnic attributes. Later, it came in specific socio-economic forms, connected with the colonization of population (mainly the Slavs), primarily in the mountains. Some representatives of the Wallachian population (kenezii, vojevodae) were ennobled and became the part of the Natio Hungarica. They accepted the Catolicism and Hungarian identity. The rest of the population preserved the Orthodox faith and was subjugated. The Wallachians dealt not only with the transhumant economy, but also the agriculture. Moreover, they were the soldiers (guards) on the borders or communication routes.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2021, 28, 1; 93-132
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wołosi i Słowianie w średniowieczu i epoce nowożytnej
Autorzy:
Czamańska, Ilona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632319.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Vlachs, Slavs, process of Slavization, overlapping of cultures and traditions
Wołosi/Własi, Słowianie, procesy slawizacyjne, przenikanie się kultur i tradycji
Opis:
Analysis of the Vlach-Slav relationship in the Middle Ages helped to establish certain regularities in the process of Vlachs’ Slavization, or vice versa - in the absence thereof. As the most important results of the Vlach-Slavic contacts in the Middle Ages and early modern era should be considered:1. Slavisation of a considerable part of the Vlachs and their evolution towards Bulgarian, Serbian, Montenegrin, Croatian, Bosnian and Ruthenian nationality.2. The strong presence of Slavic culture and traditions in medieval Romanian countries – the principalities of Wallachia and Moldavia.3. Deepening of the ethnic mosaic of the Balkans and the presence of ethnic Vlachs also in the lowlands.Mutual overlapping of cultures and traditions: Vlachs’ descent to the lowlands and the beginning of agricultural activity while the mountains are gradually tamed by the Slavs.
Analiza relacji wołosko-słowiańskich w średniowieczu pozwoliła ustalić pewne prawidłowości w procesie slawizacji Wołochów/Włachów lub też odwrotnie – w jego braku. Za najważniejsze skutki kontaktów wołosko-słowiańskich w średniowieczu i wczesnej epoce nowożytnej uznano:Slawizację znacznej części Wołochów/Włachów i ich ewolucję w kierunku narodowości bułgarskiej, serbskiej, czarnogórskiej, chorwackiej, bośniackiej, ruskiej, słowackiej, polskiej.Silną obecność kultury i tradycji słowiańskiej w średniowiecznych państwach rumuńskich – księstwach Wołoszczyzny i Mołdawii.Pogłębienie mozaiki etnicznej Bałkanów i obecność etnicznych Wołochów/Włachów także na terenach nizinnych.Wzajemne przenikanie się kultur i tradycji: schodzenie Wołochów/Włachów na niziny i podejmowanie działalności rolniczej oraz stopniowe oswajanie gór przez Słowian.
Źródło:
Res Historica; 2016, 41
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wołosi i Słowianie w średniowieczu i epoce nowożytnej
Autorzy:
Czamańska, Ilona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632331.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Vlachs, Slavs, process of Slavization, overlapping of cultures and traditions
Wołosi/Własi, Słowianie, procesy slawizacyjne, przenikanie się kultur i tradycji
Opis:
Analiza relacji wołosko-słowiańskich w średniowieczu pozwoliła ustalić pewne prawidłowości w procesie slawizacji Wołochów/Włachów lub też odwrotnie – w jego braku. Za najważniejsze skutki kontaktów wołosko-słowiańskich w średniowieczu i wczesnej epoce nowożytnej uznano:Slawizację znacznej części Wołochów/Włachów i ich ewolucję w kierunku narodowości bułgarskiej, serbskiej, czarnogórskiej, chorwackiej, bośniackiej, ruskiej, słowackiej, polskiej.Silną obecność kultury i tradycji słowiańskiej w średniowiecznych państwach rumuńskich – księstwach Wołoszczyzny i Mołdawii.Pogłębienie mozaiki etnicznej Bałkanów i obecność etnicznych Wołochów/Włachów także na terenach nizinnych.Wzajemne przenikanie się kultur i tradycji: schodzenie Wołochów/Włachów na niziny i podejmowanie działalności rolniczej oraz stopniowe oswajanie gór przez Słowian.
Źródło:
Res Historica; 2016, 41
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies