Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Rzesza Niemiecka," wg kryterium: Temat


Tytuł:
Austro-Węgry wobec utworzenia Tymczasowej Rady Stanu w listopadzie 1916 roku
Austria-Hungary’s position with respect to creation of the Provisional Council of State in November 1916
Autorzy:
Gaul, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/474726.pdf
Data publikacji:
2017-11-29
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Tymczasowa Rada Stanu,
państwowość polska,
Austro-Węgry,
Rzesza Niemiecka,
I wojna światowa
Provisional Council of State,
Polish statehood,
Austria-Hungary,
German Reich,
World War I
Opis:
After the Act of 5th November 1916, the fi rst attempt at building the Polish state before the end of World War I and decisions of the peace congress was creation of the Provisional Council of State. However, what led to creation of this institution? A query conducted in Austrian State Archive in Vienna has led to discovery of new materials, documenting the position of Austrian authorities with respect to these issues, and certain controversies in relation with the German ally. Before the fi nal version of the decree on establishment of Provisional Council of State, announced on 6th December 1916, there was a number of preparatory stages, namely a decree by the Governor of Warsaw gen. Hans Beseler of 12th December 1916 on establishment of Council of State and Sejm in the Kingdom of Poland, Austro-Hungarian draft decree on the Council of State in the Kingdom of Poland, adopted in Lublin on 23rd November after deliberations chaired by Governor General Karl Kuk, and fi nally, joint Austro-Hungaro-German decree on establishment of the Provisional Council of State, approved by both governors on 26th November 1916 in Warsaw.
Po wydaniu aktu 5 listopada 1916 r. pierwszą próbą budowy państwa polskiego przed zakończeniem I wojny światowej i przed decyzjami kongresu pokojowego było powołanie Tymczasowej Rady Stanu. Jak jednak doszło do utworzenia tej instytucji? Kwerenda przeprowadzona w Austriackim Archiwum Państwowym w Wiedniu ujawniła nowe materiały dokumentujące stosunek władz austriackich do omawianej problematyki i kontrowersje zachodzące z niemieckim sojusznikiem. Do przyjęcia ostatecznej wersji rozporządzenia o powołaniu Rady Stanu z 6 XII 1916 r. prowadziły kolejne etapy przygotowań w postaci rozporządzenia gubernatora warszawskiego gen. Hansa Beselera z 12 XI 1916 r. o utworzeniu Rady Stanu i Sejmu w Królestwie Polskim, austro-węgierskiego projektu rozporządzenia o Radzie Stanu w Królestwie Polskim przyjętego w Lublinie 23 listopada po obradach pod przewodnictwem gubernatora generalnego Karla Kuka, i wreszcie wspólnego austro-węgiersko–niemieckiego rozporządzenia o powołaniu Tymczasowej Rady Stanu, zaaprobowanego przez obu gubernatorów 26 listopada 1916 r. w Warszawie.
Źródło:
Miscellanea Historico-Archivistica; 2017, 24; 85-101
0860-1054
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bilans krzywd : jak naprawdę wyglądała niemiecka okupacja Polski
Jak naprawdę wyglądała niemiecka okupacja Polski
Autorzy:
Kaliński, Dariusz.
Współwytwórcy:
Społeczny Instytut Wydawniczy Znak. Wydawca
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Kraków : Społeczny Instytut Wydawniczy Znak
Tematy:
Okupacja niemiecka Polski (1939-1945)
Ludobójstwo niemieckie (1939-1945)
Przestępstwo wojenne
Trzecia Rzesza (1933-1945)
Opracowanie
Opis:
Na okładce podtytuł: ogrom bestialstwa, nierozliczone zbrodnie i niemiecka odpowiedzialność.
Bibliografia, netografia na stronach 333-[343]. Indeks.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Blitzkrieg 1939 w Polsce : nieznane fotografie z niemieckich archiwów
Blitzkrieg Poland : rare photographs from wartime archives
Autorzy:
Sutherland, Jonathan (1958- ).
Canwell, Diane.
Współwytwórcy:
Murawski, Andrzej (1954- ). Tłumaczenie
Dom Wydawniczy Bellona (1997-2007). pbl
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Warszawa : Bellona
Tematy:
Kampania wrześniowa (1939)
Trzecia Rzesza (1933-1945)
Wojsko
Fotografia niemiecka
Opis:
Bibliogr. s. [123].
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Congress of Westphalia. Participants in the negotiations, main provisions and consequences of decisions taken
Autorzy:
Kamieński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591037.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
German Reich
Peace of Westphalia
diplomacy
Rzesza Niemiecka
pokój westfalski
dyplomacja
Opis:
W kongresie westfalskim kończącym wojnę trzydziestoletnią uczestniczyli przedstawiciele 178 bytów politycznych z Rzeszy Niemieckiej oraz 16 państw europejskich. Nie stawili się tylko reprezentanci Anglii, Rosji i Turcji. Udział państw europejskich i niemieckich władztw terytorialnych w rokowaniach dyplomatycznych prowadzonych w Osnabrück i Münster nie był taki sam. Prym wiodły poselstwa cesarza, Francji, Szwecji i Hiszpanii. Westfalskie porozumienia pokojowe uregulowały sprawy polityczne, ustrojowe i wyznaniowe Rzeszy Niemieckiej. Usankcjonowano zdobycze terytorialne Francji, poczynione kosztem Cesarstwa oraz niepodległość Niderlandów i Szwajcarii. Zapewniono korzyści elektorom Saksonii, Brandenburgii i Bawarii oraz ugruntowano hegemonię Szwecji w basenie bałtyckim i w północnej części Niemiec, oddając jej zachodnią część Księstwa Pomorskiego, fragmenty Meklemburgii, a także arcybiskupstwo Bremy i biskupstwo Verden w Dolnej Saksonii. Ogłoszono powszechną amnestię dla wszystkich książąt niemieckich, zrezygnowano z rozliczenia win i zwrócono majątki przedstawicielom rodzin panujących. Wprowadzono przepisy utrwalające niemiecki partykularyzm polityczny i położono kres wojnom religijnym w Niemczech. Uznano kalwinizm trzecim, obok katolicyzmu i luteranizmu, legalnym wyznaniem w Rzeszy Niemieckiej. Osłabieni Habsburgowie skoncentrowali się na budowie scentralizowanego państwa absolutnego i walce z reformacją w Austrii, Czechach i na Węgrzech, powracając szybko do roli potęgi europejskiej i groźnego rywala Francji.
The congress of Westphalia ending the Thirty Years’ War was attended by representatives of 178 political entities from the German Reich and 16 European countries. Only representatives of England, Russia and Turkey did not show up. The participation of European countries and German territorial authorities in diplomatic negotiations in Osnabrück and Münster was not the same. The first was the Emperor, France, Sweden and Spain. Westphalia’s peace agreements have regulated the political, constitutional and religious affairs of the German Reich. The territorial achievements of France, made at the expense of the Empire and the independence of the Netherlands and Switzerland were sanctioned. The electors of Saxony, Brandenburg and Bavaria were given an advantage and the hegemony of Sweden in the Baltic Sea and the northern part of Germany was established, giving it the western part of the Pomeranian Principality, parts of Mecklenburgas well as the Archbishopric of Bremen and the Bishopric of Verden in Lower Saxony. A general amnesty was declared for all German princes; the guilt settlement, as a threat of additional argument, was simply abandoned and the property was returned to the representatives of the ruling families. Provisions were introduced to consolidate German political particularism and put an end to religious wars in Germany. Calvinism was recognised as the third legal confession in the German Reich, alongside Catholicism and Lutheranism. The weakened Habsburgs, focused on building a centralised absolute state and fighting the Reformation in Austria, the Czech Republic and Hungary, quickly returning to the role of a European power and a dangerous rival of France.
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2019, 4; 61-82
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Der konflikt zwischen den Herzögen von Pommern-Stettin und dem Deutschen Orden in Preußen um die Besetzung des Erzbistums Riga in den jahren 1394–1403 im Lichte neuester Studie
The conflict over the archbishopric of Riga between the Szczecin dukes and the teutonic order in Prussia in the years 1394–1403 in light of the latest research
Autorzy:
Simiński, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591306.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Herzöge von Pommern-Stettin
Erzbistum Riga
Deutschorden in Preußen
Livland
Deutsches Reich
Swantibor I.
Otto II.
johannes von Sinten
johannes von wallenrode
konrad Zöllner von Rotenstein
konrad von jungingen
wenzel IV.
Szczecin Dukes
Riga archbishopric
Teutonic Order in Prussia
Livonia
German Reich
Swantibor I
Otto II
wenceslaus IV
książęta szczecińscy
arcybiskupstwo ryskie
zakon krzyżacki w Prusach
Inflanty
Rzesza Niemiecka
Świętobor I
jan von Sinten
jan von wallenrode
wacław IV
Opis:
30 IV 1388 r. w Świeciu nad Wisłą doszło do zawarcia układu o służbę najemną między książętami szczecińskimi Świętoborem I i Bogusławem VII a wielkim mistrzem Konradem Zöllner von Rotenstein i Zakonem. Dokument zobowiązywał władców pomorskich do udzielenia Krzyżakom pomocy wojskowej na każde ich wezwanie w ciągu dziesięciu lat. Zakazywał również sprzymierzać się z wrogami Zakonu w tym czasie. Porozumienie zosta- ło umocnione bezzwrotnym subsydium w wysokości 6000 guldenów i pożyczką w kwocie 2000 kop groszy czeskich przeznaczonych dla Gryfitów. Świętobor I był w tym okresie blisko związany z dworem króla rzymskiego Wacława IV, gdzie pełnił funkcję sędziego sądu na- dwornego. W 1391 r. dotychczasowy arcybiskup ryski Johannes von Sinten w wyniku kon- fliktu z inflancką gałęzią zakonu krzyżackiego opuścił Inflanty i udał się najpierw do Lubeki, a następnie do Pragi. Książę szczeciński wysuwając kandydaturę swojego syna Ottona II na funkcję metropolity ryskiego uzyskał początkowo wsparcie dla swoich zamierzeń u króla rzymskiego Wacława IV oraz króla polskiego Władysława II Jagiełły i wielkiego księcia litewskiego Witolda. Arcybiskup Johannes von Sinten został we wrześniu 1393 r. pozbawiony urzędu, a papież Bonifacy IX wskazał jako nowego ordynariusza Johannesa von Wallenrode, bratanka byłego wielkiego mistrza Konrada von Wallenrode. W listopadzie 1394 r. wierni Sintenowi kanonicy ryscy wybrali Ottona II na arcybiskupstwo ryskie. Księciu udało się dotrzeć do Inflant, gdzie 5 III 1396 r. jako koadiutor ryski zawarł układ z Witoldem. Wobec rozbieżnych celów politycznych sformowana ad hoc koalicja na rzecz Ottona II ostatecznie się rozpadała, a młody Gryfita został zmuszony do opuszczenia archidiecezji. Wydarzenia te doprowadziły pod koniec 1396 r. do wypowiedzenia przez księcia Świętobora I układu z Krzyżakami. Gryfita obarczył całkowitą odpowiedzialnością za niepowodzenie Ottona II wielkiego mistrza Konrada von Jungingena i Zakon. Konflikt szczecińsko-krzyżacki zakończył się zawarciem w dniu 2 IV 1403 r. w Czarnem porozumienia z wielkim mistrzem Konradem von Jungingenem.
On April 30, 1388, an agreement on mercenary service was concluded in Świecie on the Riv- er Vistula between Pomeranian Dukes Swantibor I and Bogislaw VII, Grand Master Konrad Zöllner von Rotenstein, and the Order. The document obliged the Pomeranian rulers to provide the Teutonic Knights with military assistance when need be, for a decade. It also forbade allying with the enemies of the Order for the same period of time. The agreement was strengthened by a non-returnable subsidy of 6,000 guilders and a loan of 2,000 three scores of Czech grosches intended for the House of Griffins. In this period, Swantibor I was closely associated with the court of the Roman King Wence- slaus IV where he served as court judge. In 1391, the then Archbishop of Riga, Johannes von Sinten, as a result of a conflict with the Livonian branch of the Teutonic Order, left Livonia for, first, Lübeck and, then, Prague. Submitting the candidacy of his son Otto II for the function of the metropolitan bishop of Riga, the Duke of Szczecin at first received the sup- port for his intentions of Roman King Wenceslaus IV, Polish king Władysław II Jagiełło and Vytautas the Great. Archbishop Johannes von Sinten was removed from office in Septem- ber 1393, and Pope Boniface IX appointed Johannes von Wallenrode, nephew of the former Grand Master Konrad von Wallenrode, as the new ordinary. In November 1394, the faithful canons of Archbishop Johannes von Sinten, elected Otto II Archbishopric of Riga. The duke managed to reach Livonia, where on March 5, 1396, as a coadjutor of Riga, he managed to make an arrangement with Vytautas the Great. Due to divergent political goals, the ad hoc coalition formed for Otto II eventually fell apart, whereas the young representative of the House of Griffin was compelled to leave the archdio- cese. These events led Duke Swantibor I to terminate, by the end of 1396, his agreement with the Teutonic Knights. The duke blamed Grand Master Konrad von Jungingen and the Order for the failure of Otto II. The conflict between Szczecin and the Teutonic Order ended with the conclusion, on April 2, 1403, of an agreement with Grand Master Konrad von Jungingen in Hammerstein.
Am 30. April 1388 wurde in Schwetz an der Weichsel ein Vertrag über den Söldnerdienst zwischen den Herzögen von Pommern-Stettin, Swantibor I. und Bogislaw VII., dem Hoch- meister Konrad Zöllner von Rotenstein und dem Deutschen Orden abgeschlossen. Dieses Dokument verpflichtete die pommerschen Herrscher für zehn Jahre, auf jede Aufforderung der Deutschordensritter ihnen militärische Hilfe zu leisten. Es verbot zudem jegliche Allianz mit den Feinden des Ordens innerhalb dieses Zeitraums. Das Abkommen wurde durch ein nicht rückzahlbares Subsidium in Höhe von 6000 Gulden und ein Darlehen von 2000 Schock böhmische Groschen zugunsten der Greifen bekräftigt. Swantibor I. war in dieser Zeit eng mit dem Hof des römisch-deutschen und böhmischen Königs Wenzel IV. verbunden, wo er als Richter am Hofgericht tätig war. 1391 verließ der bisherige Rigaer Erzbischof Johannes von Sinten Livland aufgrund eines Konflikts mit dem livländischen Zweig des Deutschen Ordens und ging zunächst nach Lübeck und dann nach Prag. Der Stettiner Herzog, der sei- nen Sohn Otto II. als Kandidaten für das Amt des Metropoliten von Riga vorschlug, erhielt zunächst Unterstützung für seine Pläne von dem König Wenzel IV., dem polnischen König Władysław II. Jagiełło und dem Großfürsten von Litauen Vytautas. Erzbischof Johannes von Sinten wurde im September 1393 seines Amtes enthoben und Papst Bonifatius IX. ernannte Johannes von Wallenrode, den Neffen des ehemaligen Hochmeisters Konrad von Wallenro- de, zum neuen Ordinarius. Im November 1394 wählten Stiftsherren, die Sinten treu blieben, Otto II. für das Erzbistum Riga. Dem Herzog gelang es, nach Livland zu kommen, wo er am 5. März 1396 als Koadjutor von Riga ein Bündnis mit Vytautas abschloss. Angesichts divergierender politischer Ziele brach die zugunsten von Otto II. gebildete Ad-hoc-Koaliti- on schließlich auseinander und der junge Mann war gezwungen, die Erzdiözese zu verlas- sen. Diese Ereignisse führten Ende 1396 dazu, dass Swantibor I. von dem Vertrag mit dem Deutschen Orden zurücktrat. Der Greifenherzog schrieb die gesamte Verantwortung für das Scheitern von Otto II. dem Hochmeister Konrad von Jungingen und dem Orden zu. Der Konflikt zwischen Pommern-Stettin und dem Deutschen Orden endete mit einer Einigung mit Hochmeister Konrad von Jungingen am 2. April 1403 in Hammerstein.
Źródło:
Studia Maritima; 2019, 32; 127-161
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies