Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Russian diaspora" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    ORGANIZACJE MIĘDZYNARODOWE ROSYJSKIEJ DIASPORY
    INTERNATIONAL ORGANISATIONS OF THE RUSSIAN DIASPORA
    Autorzy:
    Kuczyńka - Zonik, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/512768.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Russian diaspora
    international organizations
    the Russian Federation
    Opis:
    When the Soviet Union collapsed Russian society abroad started to search for a new identity that can be recognized as idea of Русский Мир. The consolidation has started and initiated a process of the institutionalization of the Russian diaspora. The period of Vladimir Putin's presidency is clearly indicated here, when the interest in authority of the Russian diaspora coincided with an increase of Russian social activism on a global scale. In contrast to Boris Yeltsin, who inefficiently tried to integrate the Russian diaspora, his successor Vladimir Putin actively supports Russian diaspora organizations to promote Russian cultures and values. It is why the subject of the article is international organizations of the Russian diaspora founded after 2000. Doubtless institutions of the Russian diaspora are up and running, with the majority of them being national, while a few of them are international. The method of comparison allowed for the researching of the process of their foundation, membership, activity, relationship to (dependence on) the Russian Federation, as well as the international role in protecting the rights of Russian minorities. Data bases on the organizations’ statutes and statements provided the source material for the analysis.
    Źródło:
    Polityka i Społeczeństwo; 2016, 14, 2; 50-68 (19)
    1732-9639
    Pojawia się w:
    Polityka i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rosyjska diaspora religijna w Paryżu
    The Russian Religious Diaspora in Paris
    Русская религозная эмиграция в Париже
    Autorzy:
    Kucy, Aleksy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1892035.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    diaspora rosyjska
    odrodzenie religijne
    Paryż
    historia rosyjskiej duchowości
    Russian diaspora
    religious revival
    Paris
    history of the Russian spirituality
    Opis:
    The Russian diaspora played an important role in the 20th century religious and spiritual revival. The French capital was the main centre of the Russian religious and cultural renaissance of in the 1920s and 1930s. In Paris, there were dozens of Orthodox churches and chapels. Religious life flourished, accompanied by intellectual revival. This led to the rise of what can be legitimately called a separate Orthodox, emigrational school of theology.
    Русская диаспора в изгнании сыграла важную роль в возрождении русской духовности XX века. Столица Франции в этом процессе являлась ключевым центром религиозной и культурной жизни россиян, ведь здесь в 20е и 30е годы функционировало несколько десятков православных церквей и часовен. Религиозная жизнь развивалась в паре с интеллектуальной, благодаря которой сегодня можно уже говорить об отдельной богословской и исторической школе, возникшей в эмиграции.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 7; 161-175
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Defenders of an Imagined Empire. The Russian Diaspora as a Tool of Propaganda and Anti-Democratic Politics in the Central and Southeast Asian Region
    Obrońcy wyobrażonego imperium. Diaspora rosyjska jako narzędzie propagandy i polityki antydemokratycznej w rejonie Azji Środkowej i Południowo-Wschodniej
    Autorzy:
    Lachowicz, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32305192.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Russian diaspora in the world
    Coordinating Council of Compatriots
    Russkiy Mir
    diaspora rosyjska w świecie
    Rada Koordynacyjna Rodaków
    Russkij Mir
    Opis:
    The article analyzes the role of the Russian diaspora in the policy of the Russian Federation authorities during Russia’s war in Ukraine. The author analyzes the mechanisms of centralization, consolidation and instrumentalization of organizations of so-called compatriots outside Russia, in the area of Central and Southeast Asia. The process of institutionalization of the diaspora and the creation of a coherent system of economic, cultural and repatriation policy management by the central authorities of the Russian Federation are critically analyzed. Russia, working with the diaspora, is extremely effective in exploiting the potential of its human capital, which, according to UN reports, is estimated at 11 million people, the second largest diaspora in the world after the Indian diaspora.
    Artykuł analizuje rolę diaspory rosyjskiej w polityce władz Federacji Rosyjskiej w okresie wojny Rosji w Ukrainie. Autorka dokonuje analizy mechanizmów centralizacji, konsolidacji i instrumentalizacji organizacji zrzeszających tzw. rodaków poza granicami Rosji, na obszarze Azji Środkowej i Południowo-Wschodniej. Analizie krytycznej poddano proces instytucjonalizacji diaspory i wykreowanie spójnego systemu zarządzania polityką ekonomiczną, kulturalną i repatriacyjną przez władze centralne Federacji Rosyjskiej. Rosja, współpracując z diasporą, niezwykle efektywnie wykorzystuje potencjał kapitału ludzkiego, który według raportów ONZ szacuje się na 11 mln osób, co stanowi drugą po hinduskiej diasporę na świecie.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2023, 2; 23-38
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Творческая стратегия Гизеллы Лахман в контексте литературнo-социологических механизмов русского зарубежья
    Gisella Lakhman’s creative strategy in the context of literary and social mechanisms of Russian emigration
    ТStrategia twórcza Gizelli Lachman w kontekście społeczno-literackich mechanizmów rosyjskiej emigracji
    Autorzy:
    Brzykcy, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311883.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    русская эмигрантская поэзия
    русская женская поэзия
    литературная жизнь русской диаспоры
    rosyjska poezja emigracyjna
    rosyjska poezja kobieca
    życie literackie rosyjskiej diaspory
    Russian emigre poetry
    Russian female poetry
    Russian diaspora literary life
    Opis:
    The article concerns Gisella Lakhman (1895-1969), forgotten poet of the first wave of Russian emigration. Its aim is to discuss Lakhman’s creative strategy in the context of main mechanisms and processes for the literary life of Russian interwar and post-Second World War diaspora, such as: extremely difficult living conditions, deprofessionalization of the writer’s profession, a sharp reduction in the reading market, loss of ties with the native culture and language, and geographical fragmentation of the literary community. The new conditions of Russian literature abroad influenced Lakhman’s creative strategy, above all her late debut in the 1940s. Reasons and results of her decision are presented, as well as her position on the literary scene of the Russian diaspora, and reception of her work.
    Статья посвящена Гизелле Лахман (1895-1969), забытой поэтессе первой волны русской эмиграции. Ее цель – рассмотреть творческую стратегию Лахман в контексте основных механизмов и процессов литературной жизни русской межвоенной и послевоенной диаспоры, таких как крайне тяжелые условия жизни, депрофессионализация писательской профессии, резкое сокращение читательского рынка, потеря связи с родной культурой и языком, географическая раздробленность литературной среды. Новые условия функционирования русской литературы за рубежом повлияли на художественную деятельность  Лахман, прежде всего на ее поздний дебют, состоявшийся в 1940-х годах. Представлены причины и результаты ее решения, а также положение поэтессы на литературной сцене русского зарубежья и рецепция ее творчества.
    Celem artykułu jest omówienie strategii twórczej Gizelli Lachman (1895-1969), zapomnianej poetki pierwszej fali rosyjskiej emigracji, w kontekście głównych mechanizmów i procesów zachodzących w życiu literackim rosyjskiej diaspory międzywojennej i powojennej. Przedstawiono wpływ nowych uwarunkowań, w jakich funkcjonowała emigracyjna literatura rosyjska (takich jak: skrajnie trudne warunki bytowe, deprofesjonalizacja zawodu pisarza, gwałtowna redukcja rynku czytelniczego, utrata więzi z rodzimą kulturą i językiem oraz geograficzna fragmentacja środowiska literackiego) na twórcze wybory poetki, przede wszystkim na jej późny debiut, mający miejsce w latach 40. XX wieku. Podjęto próbę wyjaśnienia przyczyn i skutków tej decyzji Lachman, jej pozycję na scenie literackiej diaspory rosyjskiej oraz recepcję jej twórczości.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2023, 3 (183); 197-210
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    POETYCKI ŚWIAT LIDII SIENICKIEJ
    THE POETICAL WORLD OF LIDYA SENITSKAYA
    ПОЭТИЧЕСКИЙ МИР ЛИДИИ СЕНИЦКОЙ
    Autorzy:
    Brzykcy, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/604067.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    поэзия русской эмиграции «первой волны», русская диаспора в Польше, русская женская поэзия XX века, Лидия Сеницкая
    poezja
    rosyjska diaspora w Warszawie
    rosyjska poezja kobieca XX wieku
    Lidia Sienicka
    Russian poetry of the „first wave” of Russian emigration, Russian diaspora in Warsaw, Russian women's poetry of the 20th century, Lidya Senitskaya
    Opis:
    Настоящая статья посвящена Лидии Сеницкой (Волынцевой, 1890?-1975), поэтессе, писательнице, переводчику и литературному критику, представительнице «первой волны» русской эмиграции, которая до 1939 года жила в городе Ровно на Волыни, затем в Варшаве (1939-1964) и в США. Воспринимаемая и своими ровесниками, и современными исследователями как одна из самых интересных фигур литературы русской эмиграции в межвоенной Польше, Сеницкая в принципе забыта, а ее творчество неизвестно сегодняшним читателям. В статье предпринята попытка приблизить поэзию Сеницкой, определить ее тематику и основные свойства поэтики.
    This article concerns Lidya Senitskaya (Volyntseva, 1890?-1975), poet, writer, playwright, translator and literary critic, representative of the „first wave” of the Russian emigration, living until 1939 in Równe, then (1939-1964) in Warsaw, and later on in the USA. Considered by her contemporaries as one of the most interesting creators of the Russian diaspora in pre-war Poland, she is now regarded by contemporary researchers as an unquestionable poetic individuality. Today Senitskaya is a completely forgotten figure, and her work is unknown to the contemporary readers. The article is an attempt to present the poet’s creative silhouette, determine and discuss the subject matter and poetics of her poems.      
    Artykuł poświęcono Lidii Sienickiej (Wołyncewej, 1890?-1975), poetce, pisarce, tłumaczce i krytykowi literackiemu, przedstawicielce "pierwszej fali" emigracji rosyjskiej, mieszkającej do 1939 roku w Równem na Wołyniu, natępnie w Warszawie (1939-1964) i USA. Postrzegana przez sobie współczesnych i dzisiejszych badaczy jako jedna z najciekawszych postaci rosysjkiej emigracji w międzywojennej Polsce, Sienicka jest twórczynią niemal zupełnie zapomnianą, a jej dorobek artystyczny nieznany polskim czytelnikom. W artykule podjęto próbę przybliżenia poezji Sienickiej, omówienia jej tematyki i poetyki.  
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2020, 172, 4
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Диагноз ностальгии от Тэффи
    The Diagnosis of Nostalgia from Teffi
    Autorzy:
    Федотов, Олег
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22446668.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Надежда Тэффи
    Ностальгия (1920)
    творческая стратегия выражения ностальгии в стихе и прозе
    литература русского зарубежья
    Nadezhda Teffi
    Nostalgia (1920)
    creative strategy for expressing nostalgia in verse and prose
    the literature Russian diaspora
    Opis:
    Литература русского зарубежья как одна из самых ярких национальных литератур, созданных за пределами метрополии, в качестве наиболее действенного стимула для своего развития получила беспрецедентно острое чувство ностальгии. Им пронизаны произведения фактически всех русских писателей, волей судьбы оказавшихся за границей. В статье рассматриваются ностальгические переживания в творчестве исключительно популярной среди русских и зарубежных читателей писательницы Надежды Тэффи на материале ее прозаической новеллы Ностальгия (1920), стихотворения «Тоска, моя тоска! Я вижу день дождливый…», написанного до эмиграции в 1915 г., а также цикла из семи стихотворений, посвященных этой же теме в составе третьего тома Собрания сочинений под обобщенным заголовком Тоска (в первой газетной публикации – Ностальгия). Во всех текстах соблюдается одна и та же стратегия описания симптомов невыносимой тоски по родине, которую Тэффи взяла на вооружение в раннем стихотворении 1915 г. и развила в произведениях, написанных пятью годами позже в эмиграции: прозаической новелле Ностальгия и репортаже из семи стихотворений 1920 г. Примером такого лироэпического многоголосия для нее могла послужить поэма Николая Некрасова Современники, с одной, правда, существенной разницей: у Некрасова каждый новый персонаж наделен индивидуальным метрическим голосом, а у Тэффи, наоборот, практически все страдающие ностальгией соотечественники выражают свои чувства универсальным раешным стихом.
    The literature of the Russian diaspora, as one of the brightest national literatures created outside the metropolis, received an unprecedented acute sense of nostalgia as the most effective stimulus for its development. It permeates the works of virtually all Russian writers who, by the will of fate, found themselves abroad. The article examines nostalgic experiences in the work of the writer Nadezhda Teffi, extremely popular among Russian and foreign readers alike, on the basis of her prose novel Nostalgia (1920), a short story written before emigration in 1915 – “Tosca moja, tosca! Ja vizhu v den’ dozhdlivyj…” as well as a cycle of seven poems dedicated to the same topic in volume 3 of the Collected Works under the generalised title Tosca (in the first newspaper publication – Nostalgia). All the analysed texts follow the same strategy of describing the symptoms of unbearable homesickness, which Teffi adopted in an early poem of 1915 and developed in works written five years later in exile: the prose novel Nostalgia and the report of seven poems of 1920. An example of such a lyroepic polyphony for her could be Nikolay Nekrasov’s poem Sovremenniki, with one, albeit a significant, difference: in Nekrasov, each new character is endowed with an individual metric voice, while in Teffi, on the contrary, almost all nostalgic compatriots express their feelings in a universal verse.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2022, 15; 189-199
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Józefa Czapskiego spotkania z rosyjskimi pisarzami emigrantami
    Józef Czapski’s Encounters with Russian Emigrant Writers
    Встречи Юзефа Чапского с русскими писателями эмигрантами
    Autorzy:
    Woźniak, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887642.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Józef Czapski
    kontakty z pisarzami rosyjskimi
    D. Mereżkowski
    D. Fiłosofow
    A. Riemizow
    A. Sołżenicyn
    literacka emigracja rosyjska w Warszawie
    contacts with Russian writers
    D. Merezhkovsky
    D. Filosofov
    A.Remisov
    A. Solzhenitsyn
    Russian literary diaspora in Warsaw
    Opis:
    W artykule poruszone zostały zagadnienia bezpośrednich spotkań i znajomości Józefa Czapskiego z rosyjskimi pisarzami emigrantami, oraz recepcji ich twórczości w eseistyce polskiego twórcy, tworzonej głównie na emigracji w Paryżu. J. Czapski, malarz i eseista, zawarł znajomości z pisarzami rosyjskimi jeszcze w Petersburgu, tutaj poznał D. Mereżkowskiego, Z. Gippius i D. Fiłosofowa, z którymi kontynuował znajomość, a nawet przyjaźń już w Warszawie, w latach 20. z Mereżkowskimi, a w latach 30. nadal z Fiłosofowem. Rosyjskie kontakty to także spotkanie z A. Tołstojem i A. Achmatową. Dzięki Mereżkowskim i Fiłosofowi polski twórca mógł wnikać głębiej w literaturę rosyjską o określonym etycznym wymiarze, m.in. twórczość W. Rozanowa, czy A. Riemizowa, którego osobiście poznał i odwiedzał już w Paryżu w latach 40. i 50. XX w. Relacje ze spotkań z pisarzami, jak też refleksję hermeneutyczną nad ich twórczością, zwłaszcza Rozanowa i Riemizowa, utrwalił w wielu esejach, szkicach i prozie wspomnieniowej. Czapski poznał również A. Sołżenicyna w listopadzie 1974 r. w Zurychu, występując jako reprezentant, obok J. Giedroycia, środowiska „Kultury” paryskiej. Czapski jako pisarz sumienia i poszukiwacz prawdy, zasłużył się w relacjach z rosyjskimi przyjaciółmi emigrantami w odkrywaniu Rosji przede wszystkim innej, nie tylko nieludzkiej i okrutnej, ale odsłaniania jej oblicza związanego z religią, duchowością i humanizmem chrześcijańskim.
    In the article issues connected with Józef Czapski’s personal acquaintances and meetings with Russian emigrant writers, as well as with ones concerning the reception of their work in the Polish writer’s essays are tackled. J. Czapski, an artist and essayist, made his acquaintance with Russian writers even in St Petersburg, where he met Dmitry Merezhkovsky, Zinaida Gippius and Dmitry Filosofov with whom he kept up acquaintance, or even friendship in Warsaw – in the 1920s with the Merezhkovskys, and in the 1930s with D. Filosofov. Czapski’s Russian contacts also involve meeting Aleksey Tolstoy and Anna Akhmatova. Owing to the Merezhkovsys and D. Filosofov the Polish writer was able to penetrate deeper into Russian literature with a definite ethical dimension, among others into works by Vasily Rosanov and Aleksey Remisov, whom he met personally and visited in Paris in the 1940s and 1950s. He contained his hermeneutic reflection on the writers’ works as well as accounts of his encounters with them in numerous essays, sketches and in his memorial fiction. Czapski also met Aleksandr Solzhenitsyn in Zürich in November 1974, where he represented, besides Jerzy Giedroyc, the circle of the Paris “Kultura”. As a writer of conscience and a searcher for the truth Czapski made a great contribution to the relations with Russian friend-emigrants; together with them he discovered, first of all, a different Russia, not only inhuman and cruel, but also one that has a face that is connected with religion, spirituality and Christian humanism.
    В статье рассматривается проблема непосредственных и личных встреч Ю. Чапского с русскими писателями эмиграции, а также видение их творчества Чапским в его эссеистике, которая создавалась преимущественно в эмиграции. Чапский, польский художник, писатель и эссеист, познакомился еще в Петербурге с такими писателями, как Д. Мережковсий, З. Гиппиус, Д. Философов, с которыми он встречался и дружил в дальнейшем также в Варшаве, где они пребывали уже как эмигранты. С Мережковскими он общался в20-е гг., с Философовым еще и в 30-е гг. вплоть до его смерти. Русские контакты Чапского - это еше и встречи с А. Ахматовой и А. Н. Толстым. Благодаря Мережковскому, он смог познакомиться с творчеством В. Розанова и А. Ремизова, прозу которых он очень высоко ценил. Лично с Ремизовым Чапский общался в 40-е и 50-е годы в Париже. Вноябре 1974 г. Чапский познакомился также с А. Солженицыным во время пресс-конференции в Цюрихе, в которой принимал участие вместе с Е. Гедройчем как представитель среды парижской «Культуры». Ю. Чапский, писатель совести и правдоискатель, положил огромные заслуги для указания посредством личных встреч с писателями-эмигрантами, атакже своих эссе и очерков, иную Россию, не только страшную и нечеловеческую, но обнаружил ее облик связанный с религией, духовностью и христианским гуманизмом.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 7; 109-128
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Helping the Homeland in Troubled Times: Advocacy by Canada’s Ukrainian Diaspora in the Context of Regime Change and War in Ukraine
    Autorzy:
    Tatar, Klavdia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/972686.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    krainian diaspora in canada
    euromaidan
    russian invasion
    lobbying
    homeland conflict
    revolution of dignity
    Opis:
    This paper analyses diaspora advocacy on behalf of Ukraine as practiced by a particular diaspora group, Ukrainian Canadians, in a period of high volatility in Ukraine: from the EuroMaidan protests to the Russian invasion of Eastern Ukraine. This article seeks to add to the debate on how conflict in the homeland affects a diaspora’s mobilisation and advocacy patterns. I argue that the Maidan and the war played an important role not only in mobilising and uniting disparate diaspora communities in Canada but also in producing new advocacy strategies and increasing the diaspora’s political visibility. The paper begins by mapping out the diaspora players engaged in pro-Ukraine advocacy in Canada. It is followed by an analysis of the diaspora’s patterns of mobilisation and a discussion of actual advocacy outcomes. The second part of the paper investigates successes in the diaspora’s post-Maidan communication strategies. Evidence indicates that the diaspora’s advocacy from Canada not only brought much-needed assistance to Ukraine but also contributed to strengthening its own image as an influential player. Finally, the paper suggests that political events in the homeland can serve as a mobilising factor but produce effective advocacy only when a diaspora has already achieved a high level of organisational capacity and created well-established channels via which to lobby for homeland interests.
    Źródło:
    Central and Eastern European Migration Review; 2020, 9, 2; 35-51
    2300-1682
    Pojawia się w:
    Central and Eastern European Migration Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cmentarze polskie na Syberii. XIX–XXI w.
    Polish cemeteries in Siberia in the 19th–20th centuries
    Autorzy:
    Leończyk, Sergiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/502605.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    Polska
    Rosja
    Imperium Rosyjskie
    Syberia
    diaspora polska
    cmentarze katolickie
    Kościół rzymskokatolicki
    Polska
    Russia
    Russian Empire
    Siberia
    Polish diaspora
    Polish cemetery
    Catholic Church
    Opis:
    The scientific purpose of the article “Polish cemeteries in Siberia in the 19th–20th centuries” is to present the history of Polish necropolises in this region. The main reason of the emergence of such necropolises is moving of Poles to the Asian part of the Russian Empire. The first separate cemeteries were founded at the initiative of the Catholic Church which was active in large centers of Siberia such as Irkutsk, Yekaterinburg and Tomsk at the beginning of the 19th century. At those Catholic cemeteries were buried the representatives of German, Lithuanian and other European nationalities, but the number of Polish burials averaged about 90%. The towns which had no separate Catholic cemeteries allocated special parts of common cemeteries to bury Catholics. The first research on this topic was done by Agaton Giller. It was entitled “Polish tombs in Irkutsk” and published in Cracow in 1864. Periodically this topic was mentioned in different articles published in magazines of interwar Poland. In the Russian Empire representatives of other nationalities and denominations were allowed to make burials in separate cemeteries. But during the Soviet period such cemeteries were systematically destroyed, especially the ones which were situated in the city boundary. The exceptions were the burials considered to be worthwhile by the Soviet authorities, for example the tombs of revolutionists and Decembrists. Such burials were transferred to city squares and walkways. With the destruction of Catholic necropolises there was a simultaneous closure of Catholic churches and other cultural institutions. For example the Catholic necropolises of Tomsk and Irkutsk were destroyed irretrievably. Nowadays Polish burial sectors are saved in cemeteries of Perm, Tobolsk and Krasnoyarsk. Individual tombs are also situated in cemeteries of Ufa, Minusinsk and Novosibirsk. The burials made during the Second World War are to be classified as a separate group. Basically, these are the tombs of deported citizens from the eastern regions of Poland. In the southern Ural and the Volga region there are military cemeteries of soldiers and officers of General Vladislav Anders’ Army. Polish rural cemeteries also form a separate group. A well-preserved cemetery of the Despotzinovka village in the Omsk region is especially noteworthy because it represents a typical Polish cemetery. Nowadays representatives of the Polish Diaspora and Funds united in the Congress of Poles in Russia, take care of the majority of those necropolises.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2018, 27, 4; 9-31
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Становление Школы славянских исследований (1915-1919) и российское зарубежье
    Russia Abroad and the Establishment of the School of Slavonic Studies
    Autorzy:
    Tribunskiy, Pavel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1754065.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-11
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    rosjoznawstwo
    Szkoła Studiów Slawistycznych
    King’s College
    diaspora rosyjska
    Russian Studies
    School of Slavonic Studies
    Russia Abroad
    Opis:
    This article is dedicated to the activities of Russia Abroad while The School of Slavonic Studies was coming into being (1915-1919). I propose that representatives of Russia Abroad played a pivotal role in the establishment of Russian Studies at The School of Slavonic Studies, which became the prevailing part of the curriculum. The teaching of the Russian language at King’s College London was part of the training of Oriental language specialists who took part in the exams for official positions in the Indian Civil Service, as well as in the British army. A radical change in the teaching of “Russian” and, more broadly, “Slavic” subjects occurred in 1915, when The School of Slavonic Studies was established at the college. During the formation of the School, the boundaries of the curriculum were outlined, the first teachers recruited, and classes and public lectures begun. Representatives of Russia Abroad, the most numerous of the teachers, turned out to be the most active figures of the new School, according to the results of their activities. Their valuable work at the School in the early years was overshadowed by Bernard Pares’ larger-scale projects.
    Zagraniczna Rosja i powstanie szkoły studiów slawistycznych Artykuł poświęcony jest aktywności diaspory rosyjskiej podczas tworzenia Szkoły Studiów Slawistycznych (1915-1919). Sądzę, że reprezentanci Zagranicznej Rosji odegrali kluczową rolę w powstawaniu rosjoznawstwa w Szkole Studiów Slawistycznych, które stanowiło przeważającą część programu nauczania. Nauczanie języka rosyjskiego w King’s College London było częścią przygotowania specjalistów-orientalistów, którzy brali udział w egzaminach na oficjalne stanowiska w indyjskiej służbie cywilnej oraz w armii brytyjskiej. Radykalna zmiana w nauczaniu przedmiotów z zakresu „rosyjskiego”, lub szczerzej – „słowiańskiego”, miała miejsce w 1915 r., kiedy w King’s College została założona Szkoła Studiów Slawistycznych. W momencie powstawania Szkoły określono ramy programu nauczania, przyjęto pierwszych nauczycieli, rozpoczęto prowadzenie zajęć i wykładów otwartych. Przedstawiciele rosyjskiej diaspory, stanowiący największą część wykładowców, stali się najbardziej aktywnymi postaciami nowej Szkoły, jak wskazują rezultaty ich działalności. Ich cenna praca na rzecz Szkoły, w pierwszych latach jej działalności, została potem przyćmiona przez większe projekty Bernarda Paresa.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 7; 49-63
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies