Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Russian Army" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 29
Tytuł:
Послужные списки офицеров Белой армии как источник информации о жизни и деятельности военнослужащих в период Первой мировой и Гражданской войн в России
Listy stanu służby oficerów Białej Armii jako źródło informacji o życiu i działalności wojskowych w okresie I Wojny Światowej i wojny domowej w Rosji.
Autorzy:
Париева, Лада
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969792.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
Гражданская война
Белая армия
послужной список
офицеры
военные чиновники.
wojna domowa w Rosji
Biała Armia
spis stanu służby
oficerowie
urzędnicy armii
Russian Civil War
White Army
track record
officers
military officials
Opis:
The article is devoted to the history of this type of document as a track record, which is one of the main sources of information on biographical data, duty stations, awards, penalties, participation in campaigns and battles of military officials and officers of the Russian army who served in it until 1917. The author of the article, using the example of the track records of White Army officers during the Civil War in Russia (1918-1920), showed that the design of such an accounting document as a track record was also mandatory for White Army officers. The article discusses examples of filling the track record column. Sources for writing the article were archival documents stored in the Russian State Military Archive.
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2020, XVII, 1; 119-126
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Generał broni Lucjan Żeligowski (1865-1947) : Przyczynek do biografii
Autorzy:
Wojtaszak, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963302.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
biografia
wojna rosyjsko-japońska
generalicja Wojska Polskiego
zamach stanu w 1926 roku
wojny światowe
słowianofilstwo
biography
Russian-Japanese War
generals of the Polish Army
coup d’état in 1926
World Wars
Slavophilism
Opis:
Generał Lucjan Żeligowski pochodził z polskiej rodziny szlacheckiej, herbu „Bończa”. Jego przodkowie walczyli ze Szwedami w XVI wieku, a jego ojciec brał udział w powstaniu styczniowym w 1863 roku. Jedna z najbardziej kontrowersyjnych postaci w korpusie generałów II RP. Walczył w wojnie rosyjsko-japońskiej (1904-1905). Podczas Wielkiej Wojny, po zgodzie władz rosyjskich na tworzenie polskich formacji wojskowych, był współorganizatorem Brygady Strzelców Polskich, walczył w szeregach Polskiej Dywizji Strzelców i w Pierwszym Korpusie Polskim W ostatnim okresie wojny współorganizował 4. Dywizję Strzelców Polskich, z którą dotarł do Polski przez Odessę i Besarabię. Walczył z wojskami Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej i w wojnie polsko-radzieckiej - na Froncie Północnym (10 DP) oraz w walkach pod Radzyminem (podczas bitwy warszawskiej). Po wojnie na czele 1. Dywizji Piechoty Litewsko-Białoruskiej zajął Wilno i doprowadził do powstania Republiki Litwy Środkowej. „Bunt Żeligowskiego” zaowocował przyłączeniem tego obszaru do Polski. W Wojsku Polskim był dowódcą Inspektoratu Wojskowego nr 2 w Warszawie i Ministrem Spraw Wojskowych. Po zamachu stanu Piłsudskiego (zamachu majowym) stanął na czele Komisji Likwidacyjnej powołanej w celu wyjaśnienia okoliczności i przebiegu wydarzeń majowych w 1926 r. Był także inspektorem armii w Generalnym Inspektoracie Zbrojnym Siły. 31 sierpnia 1927 r. przeszedł na emeryturę. W 1928 r. został przewodniczącym Kapituły Orderu Odrodzenia Polski i członkiem Trybunału Stanu. W 1935 r. został wybrany posłem na Sejmu IV kadencji z listy Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem - przewodniczył Komisji Wojskowej Parlamentu, a następnie był posłem na Sejm V kadencji z listy bezpartyjnej. Podczas II wojny światowej był członkiem Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej, przewodniczącym Komitetu Wojskowego i kanclerzem Orderu Virtuti Militari. Zwolennik słowianofilstwa. W okresie powojennym opowiadał się za współpracą z ZSRR. Zmarł w Londynie w 1947 r. Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
General Lucjan Żeligowski came from a Polish noble family, the coat of arms “Bończa”. His ancestors fought against the Swedes in the sixteenth century and his father participated in the January Uprising in 1863. He is one of the most controversial figures in the corps of generals of the Second Polish Republic. He fought in the Russian-Japanese War (1904–1905). During the Great War, after the consent of the Russian authorities to create Polish military formations, he was a co-organizer of the Polish Riflemen Brigade, he fought in the ranks of the Polish Rifle Division and the Polish First Corps. In the final period of the war he co-organized the 4th Polish Rifle Division, with which he reached Poland via Odessa and Bessarabia. He fought with the armies of the Western Ukrainian People’s Republic and in the Polish-Soviet War – the Northern Front (10 DP) and in the fighting at Radzymin (during the Battle of Warsaw). After the war, the 1. Lithuanian-Belorussian Infantry Division took Vilnius and led to the creation the Republic of Central Lithuania. „Żeligowski’s Mutiny” resulted in joining this area to Poland. In the Polish Army he was the commander of the Army Inspectorate No. 2 in Warsaw and the Minister of Military Affairs. After Piłsudski’s coup d’état (the May coup), he stood at the head of the Liquidation Commission set up to clarify the circumstances and course of May events in 1926. He was also an Inspector of the Army in the General Inspectorate of the Armed Forces. On August 31, 1927, he retired. In 1928 he became the president of the Chapter of the Order of Polonia Restituta and a member of the State Tribunal. In 1935 he was elected a member of the Parlament (Sejm) of the 4th term from the list of the Non-Partisan Block of Cooperation with the Government – he chaired the Parlament Military Commission, and then the Parlament (Sejm) of the 5th term from the non-party list. During World War II, he was a member of the National Council of the Republic of Poland, chairman of its Military Committee and Chancellor of the Order of Virtuti Militari. A supporter of Slavophile in the postwar period, he was in favor of cooperation with the USSR. He died in London in 1947. He rests at the Military Cemetery in Powązki in Warsaw.
Źródło:
Polish Biographical Studies; 2019, 7; 67-93
2353-9291
Pojawia się w:
Polish Biographical Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podkarpacie 1944 oczami sowieckiego szeregowca. O prozie wojennej i wspomnieniowej Wiktora Astafiewa
Subcarpathia 1944 through the eyes of a Soviet private. Victor Astafyev s war thind and memoir prose
Autorzy:
Wawrzyńczak, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433489.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
Tematy:
Victor Astafyev
war
Subcarpathia
Red Army
Dukla
Russian literature
totalitarianism
Wiktor Astafiew
wojna
Podkarpacie
Armia Czerwona
literatura rosyjska
totalitaryzm
Opis:
Podkarpacie 1944 oczami sowieckiego szeregowca. O prozie wojennej i wspomnieniowej Wiktora Astafiewa Wiktor Astafiew, wybitny pisarz rosyjski, drugiej połowy XX wieku, reprezentant prozy wiejskiej, jako uczestnik II wojny światowej, wiele miejsca w swojej twórczości poświęcił tematyce wojennej. Wraz z Armią Czerwoną walczył też w Polsce na Podkarpaciu. Artykuł prezentuje obraz Podkarpacia w prozie wojennej i wspomnieniowej rosyjskiego prozaika. Z jednej strony Astafiew nie kryje swojej fascynacji polską kulturą szlachecką i pejzażami Podkarpacia, z drugiej zaś w jego relacjach widoczny jest wpływ radzieckiej historiografii i propagandy. Pomimo ewolucji twórczej i światopoglądowej – odrzucenia komunizmu i potępienia wszelkich wojen – pisarz nie potrafił pogodzić się z polską narracją historyczną po 1989 roku, w której Armia Czerwona straciła status „wyzwoliciela” ziem polskich spod niemieckiej okupacji. To stało się przyczyną zmiany stosunku do Polaków, wobec których w swojej ostatniej powieści Wesoły żołnierz Astafiew zajął postawę nader krytyczną.
Subcarpathia 1944 through the eyes of a Soviet private. Victor Astafyev 's war thind and memoir prose Viktor Astafyev is a representative of the literary movement called “village prose” and one of the most significant Russian writers of the second half of the 20th century. The writer also uses the war theme in his literary works pretty often. Being a Red Army's soldier and a participant in World War II, he took part in a number of battles at the territory of Polish Subcarpathia in particular. The article presents the image of Subcarpathia in Astafyev’s memoir prose. In his work Astafyev does not hide the fascination with Polish noble culture and the landscapes of Subcarpathia as well. At the same time, the influence of Soviet historiography and propaganda in the author’s way to create the narration in his literary works shows up pretty clearly. Despite the writing craftsmanship improvement and his personal ideological evolution in the last decades of his life (the writer finally had rejected the ideology of communism and had condemned the wars), Viktor Astafyev hadn't accepted Polish historical narrative after 1989. The reason for the lack of acceptance was the fact that The Red Army had lost the status of the “liberator” of the Polish lands from German occupation. So, no wonder then, that in his latest novel, The Jolly Soldier, Astafyev took a very critical stance towards Poles and Poland.
Źródło:
Studia Pigoniana; 2023, 6, 6; 113-128
2657-3261
Pojawia się w:
Studia Pigoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Negocjacje dotyczące wyprowadzenia Armii Radzieckiej – warunkiem odzyskania pełnej suwerenności Polski
Autorzy:
Wawryszuk, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/121366.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Towarzystwo Wiedzy Obronnej
Tematy:
Polska
zmiany polityczne
Armia Radziecka
wojsko wyprowadzenie
dyplomacja
Siły Zbrojne
negocjacje
Rosja
tranzyt
wojsko rosyjskie
wojsko radzieckie
konsekwencje pobytu
Północna Grupa Wojsk Armii Radzieckiej
Pełnomocnik Rządu Polskiego ds. pobytu Wojsk Radzieckich
polsko-rosyjskie przedsiębiorstwo gospodarcz
rekompensata finansowa
Polska
political changes
Soviet Army
army exit
diplomacy
Armed Forces
negotiations
Russia
transit
Russian Army
consequences of stay
Northern Army Group of the Soviet Army
Plenipotentiary of the Polish Government for the stay of the Soviet Army
Polish-Russian business enterprises
financial compensation
Opis:
Sytuacja międzynarodowa, jaka ukształtowała się jesienią 1943 roku, zawarte wtedy układy poczdamski i jałtański, a następnie wkroczenie Armii Czerwonej na byłe polskie i poniemieckie ziemie spowodowały, że Polska znalazła się pod wpływami ZSRR przez niemal pięćdziesiąt kolejnych lat. Zakończenie II wojny światowej, stało się także rozpoczęciem kolejnego etapu niepewności w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Kreml zamierzał stworzyć na ich obszarach tych państw „pierścień”, w którym zostaną narzucone z góry systemy polityczne, gospodarcze i społeczne, mające na celu całkowite podporządkowanie ich Moskwie. Okresem przełomowym był rok 1989, kiedy to odbyły się pierwsze, częściowo wolne wybory, które były rezultatem porozumienia zawartego między władzą komunistyczną, a przedstawicielami części opozycji i Kościoła podczas obrad Okrągłego Stołu. Rozpoczął się wtedy proces gruntownych przeobrażeń systemowych w każdej dziedzinie, którym towarzyszyły niepokoje społeczne i niestabilność polityczna. W pierwszej kolejności polski rząd zajął się przemianami gospodarczymi. Natomiast problem stacjonowania w Polsce rosyjskich wojsk został wtedy uznany za mniej istotny. Pojawiło się wtedy kilka koncepcji dotyczących ich pobytu w Polsce. Wbrew pozorom na początku lat dziewięćdziesiątych, wyprowadzenie rosyjskich wojsk w RP nie było dla wszystkich oczywiste. Część polskich elit obawiała się, że jeżeli zerwiemy stosunki wojskowe z Rosją i przestanie nam ona udzielać wsparcia, staniemy się krajem, który co najwyżej znajdzie się w szarej strefie pomiędzy Rosją i Niemcami Jak wspomina Pan Minister Jan Parys, ówczesny Dyrektor Centralnego Urzędu Planowania, a następnie Minister Obrony Narodowej, wyprowadzenie jednostek armii radzieckiej z Polski miało wtedy kluczowe znaczenie dla odzyskania suwerenności. Uważał, że 1 Agata Wawryszuk jest doktorantką Wydziału Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Sztuki Wojennej. 122 nie można z tym zwlekać. Przedstawiciele rządu mieli świadomość, że słabość Rosji jest pewnego rodzaju oknem możliwości i jeżeli tej szansy się nie wykorzysta, to owe okno może się zamknąć i sprawa może być dla Polski przegrana na wiele kolejnych lat. Negocjacje z Rosjanami nie należały do łatwych, przez co trwały bardzo długo i przynosiły początkowo niewielkie efekty. Szereg podróży, spotkań, rozmów, ustępstw, doprowadziły wreszcie w roku 1993 do całkowitego wyprowadzenia rosyjskich wojsk z Polski. Poniższa praca oparta jest przede wszystkim na wywiadzie przeprowadzonym z Panem Ministrem Janem Stanisławem Parysem oraz dokumentach dostępnych w archiwum Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
The international situation that was formed in the autumn of 1943, then the Potsdam and Yalta agreements, then the entry of the Red Army into the former Polish and German territories, resulted in Poland being influenced by the USSR for almost fifty years. The end of World War II, also became the beginning of another phase of uncertainty in the countries of Central and Eastern Europe. The Kremlin intended to create a “ring” in their territories where political, economic and social systems would be imposed in advance to completely subjugate Moscow. The breakthrough period was 1989, when the first, partially free elections took place, which were the result of an agreement between the communist authorities and the representatives of the opposition and the Church during the Round Table. The process of thorough systemic transformations began in every area, accompanied by social unrest and political instability. In the first place, the Polish government was involved in economic transformations. On the other hand, the problem of stationing Polish troops in Russia was then considered less important. There were several ideas about their stay in Poland. Contrary to appearances in the early nineties, the departure of Russian troops in the Republic of Poland was not obvious to everyone. Some of the Polish elites feared that if we break our military ties with Russia and stop supporting it, we will become the country that will at most be in the “gray zone” between Russia and Germany. As noted by Minister Jan Parys, then Director of the Central Planning Office subsequently Minister of National Defense, the departure of Soviet units from Poland, was crucial for the recovery of sovereignty. He thought it could not be delayed. Government officials were aware that Russia’s weakness was a kind of window of opportunity, and if that chance did not work out, the window might close and the matter might be lost to Poland for many years to come. Negotiations with the Russians were not easy, so they lasted very long and initially had little effect. A number of travels, meetings, talks, concessions, finally led in 1993 to the total exit of Russian troops from Poland. The following article is based primarily on an interview with Minister Jan Stanislaw Parys and documents available in the archives in the Ministry of Foreign Affairs.
Źródło:
Wiedza Obronna; 2017, 3-4; 121-147
0209-0031
2658-0829
Pojawia się w:
Wiedza Obronna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szpiedzy, fortyfikacje, dyslokacje. Austro-węgierski konsulat w Warszawie wobec kwestii militarnych w latach 1908–1914
Spies, fortifications, dislocations. The Austro-Hungarian consulate in Warsaw and the military issues in the years 1908–1914
Autorzy:
Szlanta, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/46179254.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
szpiedzy
Królestwo Polskie
Austro-Węgry
dyplomacja
I wojna światowa
armia rosyjska
spies
Russian–Poland
Austro-Hungary
diplomacy
World War I
Russian army
Opis:
W obliczu pogorszenia stosunków pomiędzy Rosją i Austro-Węgrami, do jakich doszło po bośniackim kryzysie aneksyjnym, oba mocarstwa wzmacniały swoją aktywność wywiadowczą. Do austro-węgierskiego konsulatu w Warszawie zgłaszały się osoby oferujące swe usługi szpiegowskie. Dyplomaci habsburscy podchodzili do oferty bardzo ostrożnie, starając się wybadać czy nie mają do czynienia z prowokacją. W takim przypadku mogłoby bowiem dojść do skandalu dyplomatycznego. Nie odrzucali jednak od razu takich propozycji, starając się wybadać w rozmowach szczerość intencji osób gotowych szpiegować na rzecz monarchii naddunajskiej. Konsulat starał się także informować centralę o kwestiach wojskowych, takich jak dyslokacja wojsk, zmiany kadrowe na najwyższych stanowiskach dowódczych w warszawskim okręgu wojskowym czy prowadzone prace fortyfikacyjne. Swą wiedzę jego pracownicy czerpali głównie z miejscowej prasy, rozmów z Polakami i Rosjanami oraz z plotek.
In the face of the deterioration of relations between Russia and Austria–Hungary, which took place after the Bosnian annexation crisis in 1908, both great powers strengthened their intelligence activity. Also the Austro-Hungarian consulate in Warsaw was visited by people offering their espionage services. Habsburg diplomats approached the offers very cautiously and suspiciously, not knowing whether they were dealing with a provocation or not. Their positive answer for such proposals could spark a diplomatic scandal and international crisis. However, they did not immediately reject such proposals, trying to test in direct talks the sincerity of the intentions of people ready to spy for the Danube monarchy. The consulate also tried to inform the headquarters in Vienna about military issues in Russian–Poland, such as changes in the dislocation of Russian troops, personnel changes in the highest command positions in the Warsaw military district or ongoing fortification works. They drew their knowledge on these topics mainly from the local press, conversations with Poles and Russians, and rumors they heard.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2022, 111; 129-141
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obecność wojsk rosyjskich i zasiedlenie terytorium Zaporoża (regionu między rzekami Orely i Samara) w okresie Nowej Siczy (1734-1775)
Autorzy:
Sukhomlyn, Oleksandr D
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607577.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Army Zaporizhzhya Lower, Southern Ukraine, settlement, colonization, confessional painting, Russian fortresses.
Wojsko Zaporożskie Niżowe, Południowa Ukraina, słoboda, kolonizacja, listy spowiadających się parafii prawosławnych (ispoviednaja rospis’), rosyjskie twierdze)
Opis:
On the basis of a microhistorical approach, the general course of settlement of the region and the colonial efforts of the Russian administration (public, private) to create settlements under Russian fortresses are considered. An analysis of population registration documents indicates a key influence on the population of Zaporozhye in the 1740s - 1760s. namely the Zaporizhzhya elite, and not Russian fortresses. Attempts by the Russian administration to besiege settlements under fortresses and expand their power on Zaporizhzhya subjects were unsuccessful.
Korzystając z podejścia mikrohistorycznego, autor bada proces zaludnienia terenów Zaporoża I wysiłki lokalnej administracji rosyjskiej (urzędowe i prywatne), skierowani na utworzenie slobod przy fortecach rosyjskich na Zaporożu. Dokumenty, zawierające informacje o ludności miejscowej, świadczą, że głowny wpływ na załudnienie teritorium Zaporoża w latach 40.-60. XVIII wieku wywarła elita Wojska Zaporozkiego, a nie system fortec rosyjskich, wprowadzony w czasach wojny rosyjsko-tureckiej 1735-1739. Sproby rosjan, skierowane na utworzenie wsi przy fortecach oraz rozpowszechnienia swojej władzy na poddanych Wojska Zaporozkiego nie były skuteczne.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2019, 74
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosyjska Armia Czynna feldmarszałka Iwana Dybicza w wojnie z Polską (luty–czerwiec 1831 r.). Struktura i liczebność
The Strength and Structure of the Russian Active Army commanded by Field Marshal Hans von Diebitsch in the War with Poland (February–June 1831)
Действующая русская армия фельдмаршала Ивана Дибича в войне с Польшей (февраль–июнь 1831 г.). Структура и численность
Autorzy:
Strzeżek, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1925484.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
armia rosyjska
Iwan Dybicz
Armia Czynna
wojna 1831 r.
Russian army
Hans von Diebitsch
Active Army
war of 1831
русская армия
Иван Дибич
действующая армия
война 1831 года
Opis:
Artykuł omawia wybrane zagadnienia związane z Armią Czynną stanowiącą główną siłę rosyjską w wojnie z Polską w 1831 r. Powstała ona na bazie wojsk, które car Mikołaj I pierwotnie zamierzał skierować nad Ren w misji interwencyjnej, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się liberalnych idei rewolucyjnych w Europie po rewolucjach we Francji i Belgii. W oparciu o zachowane w Polsce materiały archiwalne przedstawiono liczebność Armii Czynnej i jej strukturę w okresie od grudnia 1830 r. do połowy czerwca 1831 r. tj. z tego, gdy dowodził nią feldmarszałek Iwan Dybicz. Omówiono problem uzupełniania strat poniesionych przez armię rosyjską w wojnie tureckiej (lata 1828–1829) w warunkach prowadzonej wojny z Polską i grasującej w Rosji epidemii cholery. Ukazano strukturę armii i głównych rodzajów wojsk (piechoty, kawalerii i artylerii). Wskazano na specyficzne cechy armii rosyjskiej na tym polu. Na koniec przedstawiono główne źródła sukcesów Rosjan w wojnach 1828–1829 i 1831.
The article discusses selected issues related to the Active Army, which was the main Russian force in the war with Poland in 1831. It was created from the troops that Tsar Nicholas I originally intended to send to the Rhine on an intervention mission, the aim of which was to prevent the spread of liberal revolutionary ideas in Europe after the revolutions in France and Belgium. Based on the archival materials preserved in Poland, the strength and structure of this army are presented for the period from December 1830 to mid-June 1831, i.e. when it was commanded by Field Marshal Hans von Diebitsch. The problem of replenishing the losses suffered by the Russian army in the Turkish war (1828–1829) and during the cholera epidemic in Russia are also discussed. Additionally, the structure of the army and the main types of troops (infantry, cavalry and artillery) it comprised of, as well as the specific features of the Russian army in this field, are identified. Finally, the main reasons for Russia’s successes in the wars of 1828–1829 and 1831 are presented.
В статье обсуждаются отдельные вопросы, связанные с действующей армией, которая была главной российской силой в войне с Польшей в 1831 г. Она была создана на основе войск, которые царь Николай I первоначально намеревался отправить на Рейн в ходе интервенции, чтобы предотвратить распространение либеральных революционных идей в Европе после революций во Франции и Бельгии. По архивным материалам, сохранившимся в Польше, восстановлена численность действующей армии и ее структура – за период с декабря 1830 г. до середины июня 1831 г., то есть за то время, когда ею командовал фельдмаршал Иван Дибич. Также в статье поднимается вопрос восполнения потерь, понесенных русской армией в турецкой войне (1828–1829) в условиях длящейся войны с Польшей и эпидемии холеры в России. Кроме того, в тексте статьи также представлен состав армии и основные роды войск (пехота, кавалерия, артиллерия), указаны особенности российской армии в этих областях и, наконец, представлены основные источники успехов России в войнах 1828–1829, 1831 гг.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 4 (278); 17-51
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizerunek jeńców rosyjskich z czasów wielkiej wojny w wybranych pamiętnikach żołnierzy Legionów Polskich
Image of Russian prisoner’s of war from the Great War times in selected diaries of Polish Legions soldiers
Образ русских военнопленных времен Первой мировой войны в некоторых мемуарах солдат Польских Легионов
Autorzy:
Smoliński, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1923909.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Legiony Polskie
Armia Rosyjska
I wojna światowa
polscy legioniści
jeńcy rosyjscy
ranni żołnierze armii carskiej
pamiętnikarstwo legionowe
Polish Legions
Russian Army
World War I
Polish legionaries
Russian prisoners of war
injured soldiers of the tsarist army
legionary memoir writing
Польские Легионы
русская армия
Первая мировая война
польские легионисты
раненые солдаты царской армии
мемуары Легионов
Opis:
W dotychczasowym dorobku polskiej literatury historycznej nie ma zbyt wielu opracowań dotyczących obrazu przeciwników żołnierzy polskich formacji wojskowych, z którymi przyszło im walczyć podczas wielkiej wojny z lat 1914–1918. Dlatego też na podstawie wybranych dzienników, pamiętników i wspomnień żołnierzy Legionów Polskich autor postanowił pokazać, jak przedstawiano w nich jeńców, w tym rannych, pochodzących z Armii Rosyjskiej, którzy w trakcie walk dostawali się w ręce polskich legionistów. Starał się też pokazać uczucia i emocje, które towarzyszyły im podczas kontaktów tego typu z niedawnym jeszcze wrogiem, a także sposób ich traktowania, gdy stawali się już jedynie bezbronnymi jeńcami. Poza tym autor wskazał też na pewne specyficzne cechy w sposobie traktowania jeńców, w tym również dezerterów, Polaków służących w armii carskiej, w których widziano przede wszystkim rodaków przemocą wcielonych do zaborczych sił zbrojnych i zmuszonych walczyć z polskimi legionistami.
In existing Polish historical literature there are not too many papers concerning the image of the enemies of the Polish soldiers fighting in Polish military units during the Great War of 1914–1918. Thus, basing on selected journals, diaries and memories of the soldiers of the Polish Legions, the author has decided to show how they presented the Russian Army prisoners of war, including the injured, who fell into Polish legionaries’ hands during the fights. He has also tried to show their feelings and emotions when in contact with the POWs – until recently their enemies – as well as the way Polish soldiers treated their former enemies when they were but defenseless prisoners. Moreover, the author has pointed out some specific qualities in the way they treated the POWs, including deserters, Poles serving in the tsarist army, perceived above all as compatriots conscripted to the partitioner’s army by force and forced to fight with Polish legionaries.
На текущий момент в польской исторической литературе нет достаточного количества трудов, посвященных образу противников польских солдат, с которыми им пришлось воевать во время Первой мировой войны в 1914–1918 гг. Поэтому на базе избранных дневников и мемуаров солдат Польских Легионов автор решил показать, как в них представлены военнопленные, в том числе раненые, солдаты русской армии, которые во время сражений получали в свои руки польских легионистов. Автор статьи также старался показать чувства и эмоции, сопутствующие им во время такого рода контактов с еще недавним врагом, а также отношение к солдатам, которые были для своих противников уже только лишь беззащитными пленными. Кроме того, автор указал на некоторые специфические черты, проявленные в отношении к пленным, в том числе дезертирам, полякам, служащим в царской армии, в которых видели прежде всего соотечественников, насильно включенных в состав военных сил противника и принужденных к борьбе с польскими легионистами.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2017, XVIII (LXIX), 3 (261); 9-20
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konflikt o pomnik generała Armii Czerwonej Iwana Czerniachowskiego w Pieniężnie na Warmii, czyli spór o domenę symboliczną na pograniczu polsko-kaliningradzkim. Studium przypadku
Conflict over a monument of a Red Army general Ivan Chernyakhovsky in Pieniężno or a dispute over the symbolic domain on the borderland between Poland and the Russian exclave of Kaliningrad. A case study
Autorzy:
Sakson, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/952025.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Conflicts over monuments of Red Army soldiers in Poland
symbolic domains
Polish-Russian relations
historic policy
Poland-Russia borderland (the exclave of Kaliningrad)
Warmian-Masurian Voivodeship
Opis:
In the years 2014–2015 there was a conflict in the town of Pieniężno lying on the borderland between Poland and Russia, i.e. the exclave of Kaliningrad over a monument of a Red Army general Ivan Chernyakhovsky (otherwise: Cherniakhovsky). Eventually, the bust of the general was dismantled on the 17th of September 2015. By that time it had been illegally divested of inscriptions and devastated. The scale of the dispute over the symbolic domain was not only local and regional, but also international (Polish-Russian, Ukrainian, German and Jewish/Israeli).
Źródło:
Pogranicze. Studia Społeczne; 2016, 27 cz. 2
1230-2392
Pojawia się w:
Pogranicze. Studia Społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Generał brygady Kazimierz Rumsza – z armii carskiej do polskiej
Autorzy:
Radziwiłłowicz, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1374295.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Kazimierz Rumsza
Russian Civil War
Bolsheviks
Siberia
Polish army
Opis:
Since its inception, the 5th Siberian Rifle Division was led by Colonel [płk.] Rumsza who operated under the orders of Colonel [płk.] Czuma, the commander of Polish forces in Siberia. In the light of the examined documents, Colonel Kazimierz Rumsza appears to be a man with two faces. On the one hand, he was an excellent commander, proving his worth in the extreme war conditions. On the other, a violent officer who humiliated his personnel and got involved in shady financial ventures. He was never proven guilty of embezzlement. However, his very presence in the group of suspects stigmatised him among the officers. He won back some favour after the lost September Campaign. During World War II, Rumsza did not play any significant role in the Polish Armed Forces. After demobilisation, he settled down in London. On 1 January 1964, he was promoted to the rank of brigadier general [gen. brygady]. Kazimierz Rumsza died on 28 January 1970.
Źródło:
Przegląd Wschodnioeuropejski; 2020, XI, 1; 105-121
2081-1128
Pojawia się w:
Przegląd Wschodnioeuropejski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Russian special operations and the so-called Gerasimov doctrine
Rosyjskie operacje specjalne a tzw. doktryna Gierasimowa
Autorzy:
Mickiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21151056.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
Russian special operations
Russian army
asymmetric warfare
NATO eastern flank
armia rosyjska
operacje specjalne Rosji
wojna asymetryczna
wschodnia flanka NATO
Opis:
The article assesses the possible forms of influence of Russian special services on the states of NATO's eastern flank. The task of Russian special operations is to expand the so-called outer ring of defense, they are also supposed to complement A2 / AD (Anti-Access / Area Denial) undertakings. On the other hand, in a situation of growing crisis or real armed conflict (of low intensity), they are to constitute one of the operational activities of the armed forces. The adopted formula of activities assumes the conduct of mutually coordinated undertakings aimed at influencing the political establishment and public opinion of NATO and EU member states, as well as obtaining influence on economic processes. On the other hand, in the military dimension, they are part of operational activities selectively directed against the most important targets and objects of the enemy. Recognized goals and effects of Russian special operations allow us to conclude that they use both military influence and actions of government agencies and private entities. The dominant formula remains the so-called unconventional operations and indirect actions, adapted to the internal situation in the countries of NATO's eastern flank, aimed at gaining influence over the way their policies are conducted. The adopted formula of influence means that the defense system of NATO member states should take into account not only preparation for a defense operation, an integral part of which is protection against subversion and sabotage, but also the conduct of a full range of counterintelligence activities and the elimination of social disinformation and infiltration of state structures.
W artykule dokonano oceny możliwych form oddziaływania rosyjskich służb specjalnych na państwa wschodniej flanki NATO. Zadaniem rosyjskich operacji specjalnych jest rozbudowa tzw. zewnętrznego pierścienia obrony, mają one także uzupełniać przedsięwzięcia A2/AD (Anti-Access/Area Denial). Natomiast w sytuacji narastającego kryzysu lub realnego konfliktu zbrojnego (o niskiej intensywności) mają one stanowić jedną z form działalności operacyjnej sił zbrojnych. Przyjęta formuła działań zakłada prowadzenie wzajemnie skoordynowanych przedsięwzięć mających na celu oddziaływanie na establishment polityczny państw członkowskich NATO i UE oraz na opinie społeczne w tych krajach, a także uzyskanie wpływu na procesy gospodarcze. Natomiast w wymiarze militarnym stanowią element działań operacyjnych skierowanych selektywnie przeciwko najważniejszym celom i obiektom przeciwnika. Rozpoznane cele i efekty rosyjskich operacji specjalnych pozwalają stwierdzić, że wykorzystują one zarówno wpływy militarne, jak i działania agencji rządowych oraz podmiotów prywatnych. Dominującą formułą pozostają tzw. operacje niekonwencjonalne i działania pośrednie, dostosowane do sytuacji wewnętrznej w państwach wschodniej flanki NATO, nacelowane na zdobycie wpływu na sposób prowadzenia ich polityki. Przyjęta formuła wpływu oznacza, że system obronny państw członkowskich NATO powinien uwzględniać nie tylko przygotowanie do operacji obronnej, której integralną częścią jest ochrona przed działalnością wywrotową i sabotażową, ale także prowadzenie pełnego zakresu działań kontrwywiadowczych oraz eliminowanie dezinformacji społecznej i infiltracji struktur państwowych.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2023, 43; 12-28
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bitwa pod Kaliszem 13 lutego 1813 r.
The battle of Kalisz on 13 february 1813
Autorzy:
Małecki, Z.J.
Głołębiak, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/407492.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Instytut Badawczo-Rozwojowy Inżynierii Lądowej i Wodnej Euroexbud
Tematy:
bitwa
Kalisz
wojska rosyjskie
wojska napoleońskie
gen.lejtn.baron Ferdynand von Wintzingerode
gen dyw.hr. Jan L. Reynier
battle
Russian army
Napoleon's Army
Lt. Gen Baron Ferdinand von Wintzenrode
General of Division Count Jean-Louis Reynier
Opis:
W dniu 13 lutego 1813r. odbyła się bitwa pod Kaliszem pomiędzy rosyjskimi wojskami dowodzonymi przez generała lejtn. barona Ferdynanda von Wintzingeroda (1770-1818r.) a wojskami napoleońskimi, w skład których wchodziły oddziały saskie, francuskie i polskie Księstwa Warszawskiego oraz innych narodowości pod dowództwem Szwajcara gen. dyw. hr. Jana Ludwika Reyniera (1771-1814r.). Bitwa pod Kaliszem nie została rozstrzygnięta do końca, poważnie zachwiała lojalnością wojsk saskich do idei napoleońskiej. Kalisz przez ponad miesiąc od 24 lutego do 6 kwietnia 1813r. pełnił rolę kwatery głównej dowództwa armii rosyjskiej, będąc zarazem jednym z ważniejszych miast europejskiej polityki. Bitwa 13 lutego 1813r. pod Kaliszem na ziemiach Księstwa Warszawskiego, w której walczyli: Francuzi, Włosi, Polacy, Holendrzy, Niemcy oraz Hiszpanie pod dowództwem Szwajcara, przeciwko Rosjanom dowodzonym przez Niemców, odzwierciedlała skomplikowane stosunki polityczne oraz złożone koleje losów ludzkich oraz oddalała odzyskanie niepodległości przez Rzeczpospolitą.
The battle of Kalisz took place on 13 February 1813. It was a battle between Russian soldiers commanded by Lt. Gen. Baron Ferdinand von Witzingerod (1770-1818) and Napoleon's army soldiers including Saxon, French and Polish divisions of the Duchy of Warsaw as well as other nationalities commanded by the Swiss General of Division Count Jean-Louis Reynier (1771-1814). The battle of Kalisz was unresolved and challenged the loyalty of the Saxon Army in relation to Napoleon's idea. For over a month , from 24 February to 6 April 1813, Kalisz was the headquarters of the Russian Army and, and the same time, one of the more important cities in European politics. The battle of 13 February 1813 on Kalisz grounds in the Duchy of Warsaw reflected the complex political relations and complicated human fate. It also meant a delay in regaining the independence of Poland.
Źródło:
Zeszyty Naukowe. Inżynieria Lądowa i Wodna w Kształtowaniu Środowiska; 2015, 13; 76-84
2082-6702
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe. Inżynieria Lądowa i Wodna w Kształtowaniu Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współpraca Reichswehry i Armii Czerwonej w latach 1920 –1933
Cooperation between the Reichswehr and the Red Army
Autorzy:
Kuśmierek, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/473068.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:
: tajna współpraca wojskowa, Armia Czerwona, Reichswehra, szko-
lenie lotników w.
ZSRR,
niemieccy czołgiści w.
stosunki niemiecko-radzieckie.
: secret military cooperation, Red Army, training aviators in
the
USSR,
German
tankers in
German – Russian relationships
Opis:
W latach 1920 – 1933 rozwijała się tajna współpraca wojskowa pomiędzy Reichswehrą i A rmią Czerwoną. Ze s trony niemieckiej inicjatorem był gen. Hans von Seeckt, ze s trony rosyjskiej, tamtejsze kręgi wojskowe. Rosjanom zależało na o dbudowie przemysłu woj- skowego i l iczyli na n iemieckie inwestycje zbrojeniowe w R osji Radzieckiej, a n astępnie w ZS RR. Niemcom, ograniczonym w zb rojeniach Traktatem Wersalskim, chodziło o wykorzystanie rosyjskich poligonów do szkolenia lotników, czołgistów, prowadzenia prób z bronią chemiczną. Współpraca więcej korzyści przyniosła Niemcom, mogącym w Lipiecku testować m.in. nowe typy samolotów. W ramach współpracy w Niemczech szkolili się radzieccy oficerowie. Tajna współpraca trwała do 1933 roku. Przerwał ją Hitler po dojściu do władzy
In y ears 1920 – 1933 there was secret military cooperation developing between the R eichswehr and t he Red Army. Its originators were: gen. Hans von Seeckt Współpraca Reichswehry i Armii Czerwonej w latach 1920 – 1933 44 on the German side and some military circles on the Russian one. The Russians cared about the reconstruction of their military industry and counted on German armaments investments in Soviet Russia and the USRR. The Germans whose armaments were limited by the T reaty of V ersailles, were interested in utilizing Russian military training grounds for training their aviators, tankers and testing chemical weapon. The Germans benefited more from the cooperatio n and they could test, among other things, news types of airplanes in Lipieck. Within the confines of the cooperation, Soviet officers were trained in Germany . The 12 – year secret cooperation was discontinued by Hitler after his access to power.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2015, 3, 16
1896-8333
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bój o Olszynkę Grochowską – 25 lutego 1831 roku
The battle of Olszynka Grochowska - 25 February 1831
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2084966.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Centralna Biblioteka Wojskowa im Marszałka Józefa Piłsudskiego
Tematy:
powstanie listopadowe
wojna polsko-rosyjska 1830-1831
bitwa o Olszynkę Grochowską
Królestwo Polskie
Królestwo Kongresowe
Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego
Rosja
November Uprising
Polish–Russian War 1830-1831
the battle of Olszynka Grochowska
Kingdom of Poland
Congress Poland
Army of Congress Poland
Russia
Opis:
The battle of Olszynka Grochowska was the bloodiest and biggest battle during the November Uprising also known as Polish–Russian War 1830-1831. The article presents the circumstances and the course of the battle, losses in people and armament, as well as the consequences of the unresolved battle for both sides of the conflict.
Bitwa o Olszynkę Grochowską była najkrwawszym i największym starciem podczas powstania listopadowego, zwanego również wojną polsko-rosyjską 1830-1831. W artykule przedstawiono okoliczności bitwy, przebieg bitwy oraz straty w ludziach i uzbrojeniu, a także konsekwencje nierozstrzygniętej bitwy dla obu stron konfliktu.
Źródło:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej; 2018, 1 (2018); 141-178
2354-0435
2719-8618
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Armia Piotra I gwarantem mocarstwowej pozycji Rosji w Europie
The Army of Peter I as the Guarantor of the Russia Superpower Position in Europe
Autorzy:
Krokosz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/653911.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Peter the Great
Russian Army in the first quarter of the 18th century
Great Norther War 1700–21
Russian Empire
Piotr I
armia rosyjska w pierwszej ćwierci XVIII w.
wojna północna 1700–1721
Imperium Rosyjskie
Opis:
Artykuł poświęcony jest tematyce związanej z całkowitą modernizacją rosyjskich sił zbrojnych, podjętą przez cara Piotra I w pierwszej ćwierci XVIII w. Liczna, dobrze zorganizowana i zaopatrzona armia, opierająca się na najnowszych osiągnięciach ówczesnej techniki wojennej państw Europy Zachodniej, stanowiła narzędzie do realizacji wyznaczników imperialnej polityki Rosji. Sukcesy militarne odniesione w trakcie wojny północnej 1700–1721, połączone z prowadzonymi równocześnie działaniami dyplomatycznymi, pozwoliły Piotrowi I zagwarantować swemu państwu – od 1721 r. noszącemu oficjalną nazwę Imperium Rosyjskie – mocarstwową pozycję na Starym Kontynencie.
The article is devoted to the problem of total modernisation of the Russian armed forces undertaken by Tsar Peter the Great in the first quarter of the eighteenth century. A large, well organised and well-equipped army, based on the latest war technology of Western Europe, made a tool enabling to realise goals of the imperial policy of Russia. Military successes in the Great Northern War 1700–21, combined with diplomatic actions, made it possible for Peter I to secure for its state – from 1721 officially called the Russian Empire – a position of superpower in the Old Continent.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2020, 55, 1; 9-49
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 29

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies