Temat: Russian Army - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Przestępczość wojsk garnizonu krakowskiego na przełomie XVIII i XIX wieku
Autorzy:: Baczkowski, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/923555.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:: military crime
history of krakow
napoleon’s army
the russian army
punishment
order
military justice
Opis:: In 1796–1815 Cracow had a relatively large military garrison, composed at first (until 1809) by the Austrian, and later (until 1813) by the Polish army. The garrison was eventually (until 1815) made up of the Russian troops. The presence of the military units caused conflicts with the civilians mostly due to the assignment of living quarters, arbitrary seizure of apartments by the officers and due to drunkness. What was also reported were the robberies, batteries and, in single cases, the homicide. The largest incidence of offences as committed by the Austrian army was reported in 1809 during its war against the army of the Duchy of Warsaw while the largest number of offences commited by the Russian soldiers was observed at the time when they occupied the town (1814–1815). This shows that the scale of crime was bound with the current political situation and with the absence of supervision as exercised by the officers over the soldiers, the officers’ attitude toward the inhabitants of Cracow being, as a rule, hostile.
Źródło:: Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa; 2012, 5, 2
2084-4115
2084-4131
Pojawia się w:: Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Russian special operations and the so-called Gerasimov doctrine
Rosyjskie operacje specjalne a tzw. doktryna Gierasimowa
Autorzy:: Mickiewicz, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/21151056.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:: Russian special operations
Russian army
asymmetric warfare
NATO eastern flank
armia rosyjska
operacje specjalne Rosji
wojna asymetryczna
wschodnia flanka NATO
Opis:: The article assesses the possible forms of influence of Russian special services on the states of NATO's eastern flank. The task of Russian special operations is to expand the so-called outer ring of defense, they are also supposed to complement A2 / AD (Anti-Access / Area Denial) undertakings. On the other hand, in a situation of growing crisis or real armed conflict (of low intensity), they are to constitute one of the operational activities of the armed forces. The adopted formula of activities assumes the conduct of mutually coordinated undertakings aimed at influencing the political establishment and public opinion of NATO and EU member states, as well as obtaining influence on economic processes. On the other hand, in the military dimension, they are part of operational activities selectively directed against the most important targets and objects of the enemy. Recognized goals and effects of Russian special operations allow us to conclude that they use both military influence and actions of government agencies and private entities. The dominant formula remains the so-called unconventional operations and indirect actions, adapted to the internal situation in the countries of NATO's eastern flank, aimed at gaining influence over the way their policies are conducted. The adopted formula of influence means that the defense system of NATO member states should take into account not only preparation for a defense operation, an integral part of which is protection against subversion and sabotage, but also the conduct of a full range of counterintelligence activities and the elimination of social disinformation and infiltration of state structures.
W artykule dokonano oceny możliwych form oddziaływania rosyjskich służb specjalnych na państwa wschodniej flanki NATO. Zadaniem rosyjskich operacji specjalnych jest rozbudowa tzw. zewnętrznego pierścienia obrony, mają one także uzupełniać przedsięwzięcia A2/AD (Anti-Access/Area Denial). Natomiast w sytuacji narastającego kryzysu lub realnego konfliktu zbrojnego (o niskiej intensywności) mają one stanowić jedną z form działalności operacyjnej sił zbrojnych. Przyjęta formuła działań zakłada prowadzenie wzajemnie skoordynowanych przedsięwzięć mających na celu oddziaływanie na establishment polityczny państw członkowskich NATO i UE oraz na opinie społeczne w tych krajach, a także uzyskanie wpływu na procesy gospodarcze. Natomiast w wymiarze militarnym stanowią element działań operacyjnych skierowanych selektywnie przeciwko najważniejszym celom i obiektom przeciwnika. Rozpoznane cele i efekty rosyjskich operacji specjalnych pozwalają stwierdzić, że wykorzystują one zarówno wpływy militarne, jak i działania agencji rządowych oraz podmiotów prywatnych. Dominującą formułą pozostają tzw. operacje niekonwencjonalne i działania pośrednie, dostosowane do sytuacji wewnętrznej w państwach wschodniej flanki NATO, nacelowane na zdobycie wpływu na sposób prowadzenia ich polityki. Przyjęta formuła wpływu oznacza, że system obronny państw członkowskich NATO powinien uwzględniać nie tylko przygotowanie do operacji obronnej, której integralną częścią jest ochrona przed działalnością wywrotową i sabotażową, ale także prowadzenie pełnego zakresu działań kontrwywiadowczych oraz eliminowanie dezinformacji społecznej i infiltracji struktur państwowych.
Źródło:: Przegląd Geopolityczny; 2023, 43; 12-28
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:: Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Straty żołnierzy armii rosyjskiej pochodzących z gminy Gródek powiatu białostockiego guberni grodzieńskiej podczas I wojny światowej
Losses of Russian Army Soldiers from the Gródek Commune in the Białystok County of the Grodno Guberniya during the First World War
Autorzy:: Dmitruk, Stefan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29520841.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: losses
First World War
Russian Army
Białystok
Gródek
Grodno guberniya
straty
I wojna światowa
armia rosyjska
gubernia grodzieńska
Opis:: Straty w armii rosyjskiej z I wojny światowej dotknęły ok. 55% wszystkich walczących w niej żołnierzy. Wśród ofiar byli rekruci pochodzący z gminy Gródek powiatu białostockiego guberni grodzieńskiej, czyli terenów wchodzących obecnie w skład województwa podlaskiego. Ubytki żołnierzy wpływały na życie społeczne po Wielkiej Wojnie – szczególnie na Białostocczyźnie dotkniętej działaniami wojennymi i ewakuacją z 1915 r. Problem strat z wymienionego obszaru nie został kompleksowo zbadany w polskiej historiografii. Autor analizuje straty żołnierzy i podoficerów walczących w mundurze armii rosyjskiej w latach 1914–1918, pochodzących z rejonu Gródka.
Losses in the Russian army fighting in the First World War affected approximately 55 per cent of all soldiers who fought in it. Among the casualties were recruits from the Gródek commune in the Białystok district of the Grodno Guberniya, an area now belonging to the Podlaskie Voivodeship. Losses of soldiers impacted social life after the Great War – especially in the Białystok region affected by the warfare and evacuation of 1915. The problem of losses from the mentioned area has not been comprehensively studied in Polish historiography. The author analyses the losses of soldiers and non-commissioned officers who fought in the Russian army uniform between 1914 and 1918 and came from the Gródek area.
Źródło:: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2023, 58, 2; 107-142
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Trzy okupacje Krakowa przez wojska rosyjskie w latach 1809–1831. Analiza porównawcza
A Comparative Analysis of the Russian Army’s Three Occupations of Cracow between 1809–1831
Drei Besetzungen von Krakau durch russische Truppen zwischen 1809 und 1831: eine vergleichende Analyse
Autorzy:: Baczkowski, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2162160.pdf
Data publikacji:: 2022-12-22
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: wojsko rosyjskie
okupacja wojskowa
Kraków
XIX wiek
Russian army
military occupation
Cracow
nineteenth century
Russische Armee
militärische Besetzung
Krakau
19. Jahrhundert
Opis:: W pierwszej połowie XIX w. Kraków trzykrotnie znalazł się pod rosyjską okupacją wojskową: w 1809 r., gdy należał do Austrii, w latach 1813–1815, gdy należał do Księstwa Warszawskiego i w 1831 r., gdy był stolicą Wolnego Miasta Krakowa. Każda z okupacji rosyjskich miała inne cele i charakter. W 1809 r. głównym (niezrealizowanym) celem było niedopuszczenie do przejęcia miasta z rąk austriackich przez Księstwo Warszawskie. W latach 1813–1815 okupacja miasta była efektem przegranej Napoleona pod Moskwą i ofensywy wojsk rosyjskich na państwa napoleońskiej Europy. W 1831 r. okupacja miała charakter ekspedycji karnej za wspomaganie powstania listopadowego przez mieszkańców Krakowa. Każdorazowy pobyt wojsk rosyjskich w Krakowie wywoływał perturbacje gospodarcze i wzrost przestępczości. Dla załogi okupacyjnej największym zagrożeniem okazała się masowa zachorowalność żołnierzy na choroby weneryczne, najlepiej poświadczona dla lat 1813–1815. Polityczne znaczenie trzech okupacji wojskowych Krakowa przez wojsko rosyjskie było stosunkowo niewielkie. Koszty utrzymania żołnierzy były znaczne, ale nie doprowadziły do zrujnowania finansów miasta. Zachowanie się wojsk okupacyjnych, w wielu wypadkach naganne, nie odbiegało jednak od standardów pierwszej połowy XIX w.
During the first half of the nineteenth century, Cracow found itself under Russian military occupation three times: in 1809, when the city belonged to Austria, between 1813–1815, when it belonged to the Duchy of Warsaw, and in 1831, when it was the capital of the Free City of Cracow. Each period of Russian occupation had different aims and character. In 1809, the main (unrealised) goal was to prevent the Duchy of Warsaw from capturing the then Austrian city. The Russian offensive against the states of Napoleonic Europe, launched aft er Bonaparte’s defeat near Moscow in 1812, resulted in the second occupation between 1813–1815. In 1831, the city was occupied for a third time as punishment for the city’s strong support of the November Uprising. Each period of occupation resulted in economic perturbations and an increase in crime. For the occupying forces, the greatest threat turned out to be the mass morbidity of soldiers caused by venereal diseases attested to 1813–1815. The political importance of the three Russian occupations of Cracow was relatively minor. The cost of housing and maintaining the soldiers was considerable but did not deplete the city’s finances. The behaviour of the occupying forces, reprehensible in many cases, did not differ from the standards that prevailed during the first half of the nineteenth century.
In der ersten Hälft e des neunzehntes Jahrhunderts befand sich Krakau dreimal unter russischer militärischer Besatzung: 1809, als es zu Österreich gehörte, 1813–1815, als es Teil des Herzogtums Warschau war, und 1831, als es die Hauptstadt der Republik Krakau war. Jede der russischen Besetzungen hatte andere Ziele und einen anderen Charakter. Im Jahr 1809 bestand das (nicht erreichte) Hauptziel darin, die Einnahme der Stadt durch das Herzogtum Warschau aus österreichischer Hand zu verhindern. Die Besetzung der Stadt zwischen 1813 und 1815 war die Folge der Niederlage Napoleons bei Moskau und der Offensive der russischen Armee auf die Länder des napoleonischen Europas. Im Jahr 1831 hatte die Besetzung den Charakter einer Strafexpedition aufgrund der Unterstützung des Novemberaufstandes durch die Krakauer Bevölkerung. Jeder Aufenthalt der russischen Armee in Krakau führte zu wirtschaft lichen Turbulenzen und einem Anstieg der Kriminalität. Die größte Bedrohung für die Besatzungsarmee stellte das massive Auft reten von Geschlechtskrankheiten unter den Soldaten dar, das am besten für die Jahre 1813–1815 belegt ist. Die politische Bedeutung der drei militärischen Besetzungen von Krakau durch die russische Armee war relativ gering. Die Kosten für den Unterhalt der Soldaten waren beträchtlich, ruinierten aber nicht die Finanzen der Stadt. Das Verhalten der Besatzungstruppen, das in vielen Fällen verwerfl ich war, wich jedoch nicht von den Standards der ersten Hälfte des neunzehntes Jahrhunderts ab.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2022, XXIII (LXXIV), 4(282); 96-121
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Rosyjska Armia Czynna feldmarszałka Iwana Dybicza w wojnie z Polską (luty–czerwiec 1831 r.). Struktura i liczebność
The Strength and Structure of the Russian Active Army commanded by Field Marshal Hans von Diebitsch in the War with Poland (February–June 1831)
Действующая русская армия фельдмаршала Ивана Дибича в войне с Польшей (февраль–июнь 1831 г.). Структура и численность
Autorzy:: Strzeżek, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1925484.pdf
Data publikacji:: 2021-12-23
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: armia rosyjska
Iwan Dybicz
Armia Czynna
wojna 1831 r.
Russian army
Hans von Diebitsch
Active Army
war of 1831
русская армия
Иван Дибич
действующая армия
война 1831 года
Opis:: Artykuł omawia wybrane zagadnienia związane z Armią Czynną stanowiącą główną siłę rosyjską w wojnie z Polską w 1831 r. Powstała ona na bazie wojsk, które car Mikołaj I pierwotnie zamierzał skierować nad Ren w misji interwencyjnej, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się liberalnych idei rewolucyjnych w Europie po rewolucjach we Francji i Belgii. W oparciu o zachowane w Polsce materiały archiwalne przedstawiono liczebność Armii Czynnej i jej strukturę w okresie od grudnia 1830 r. do połowy czerwca 1831 r. tj. z tego, gdy dowodził nią feldmarszałek Iwan Dybicz. Omówiono problem uzupełniania strat poniesionych przez armię rosyjską w wojnie tureckiej (lata 1828–1829) w warunkach prowadzonej wojny z Polską i grasującej w Rosji epidemii cholery. Ukazano strukturę armii i głównych rodzajów wojsk (piechoty, kawalerii i artylerii). Wskazano na specyficzne cechy armii rosyjskiej na tym polu. Na koniec przedstawiono główne źródła sukcesów Rosjan w wojnach 1828–1829 i 1831.
The article discusses selected issues related to the Active Army, which was the main Russian force in the war with Poland in 1831. It was created from the troops that Tsar Nicholas I originally intended to send to the Rhine on an intervention mission, the aim of which was to prevent the spread of liberal revolutionary ideas in Europe after the revolutions in France and Belgium. Based on the archival materials preserved in Poland, the strength and structure of this army are presented for the period from December 1830 to mid-June 1831, i.e. when it was commanded by Field Marshal Hans von Diebitsch. The problem of replenishing the losses suffered by the Russian army in the Turkish war (1828–1829) and during the cholera epidemic in Russia are also discussed. Additionally, the structure of the army and the main types of troops (infantry, cavalry and artillery) it comprised of, as well as the specific features of the Russian army in this field, are identified. Finally, the main reasons for Russia’s successes in the wars of 1828–1829 and 1831 are presented.
В статье обсуждаются отдельные вопросы, связанные с действующей армией, которая была главной российской силой в войне с Польшей в 1831 г. Она была создана на основе войск, которые царь Николай I первоначально намеревался отправить на Рейн в ходе интервенции, чтобы предотвратить распространение либеральных революционных идей в Европе после революций во Франции и Бельгии. По архивным материалам, сохранившимся в Польше, восстановлена численность действующей армии и ее структура – за период с декабря 1830 г. до середины июня 1831 г., то есть за то время, когда ею командовал фельдмаршал Иван Дибич. Также в статье поднимается вопрос восполнения потерь, понесенных русской армией в турецкой войне (1828–1829) в условиях длящейся войны с Польшей и эпидемии холеры в России. Кроме того, в тексте статьи также представлен состав армии и основные роды войск (пехота, кавалерия, артиллерия), указаны особенности российской армии в этих областях и, наконец, представлены основные источники успехов России в войнах 1828–1829, 1831 гг.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 4 (278); 17-51
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Bitwa pod Sarbinowem (1758) w świetle listów oficerów rosyjskich: nowa publikacja o rosyjskiej armii doby wojny siedmioletniej [Rec. Denis Anatol’evič Sdvižkov, Pis’ma s Prusskoj vojny. Lûdi Rossijsko-imperatorskoj armii v 1758 godu, Moskva 2019]
The Battle of Zorndorf/Sarbinowo (1758) in the Light of Letters from Russian Officers: a New Publication about the Russian Army during the Seven Years’ War [Rev. Denis Anatol’evič Sdvižkov, Pis’ma s Prusskoj vojny. Lûdi Rossijsko-imperatorskoj armii v 175
Autorzy:: Grygiencza, Dymitr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2058095.pdf
Data publikacji:: 2021-12-30
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: wojna siedmioletnia
bitwa pod Sarbinowem
Zorndorf
armia rosyjska
historia militarna
the Seven Year’s War
the Battle of Sarbinowo/Zorndorf
Russian Army
military history
Opis:: Przedmiotem recenzji jest książka Denisa Sdvižkova poświęcona rosyjskiej armii w bitwie pod Sarbinowem (1758) w czasie wojny siedmioletniej. Analizując prywatne listy rosyjskich oficerów w antropologicznej perspektywie i umieszczając je w szerokim kontekście kulturowym, autor proponuje nowe spojrzenie na tę słynną batalię — oddając głos stronie, która dotychczas pozostawała milcząca.
Denis Sdvižkov’s book Letters from the Prussian War combines the source material — consisting of a collection of private and official correspondence of officers of the Imperial Russian Army, direct participants in and witnesses of the Seven Years’ War (1756—1763) — with an extensive and original introductory study. Using anthropological and microhistorical approaches in an analysis of numerous personal testimonies, the Author shows how the daily life during the war and the key event of the 1758 campaign — the Battle of Zorndorf/Sarbinowo — were reflected in the experience of the Russian military. In addition to reconstructing the battle itself, the book pays much attention to everyday life, career strategies, values, religiosity and morality of the members of the Russian officer corps as well as to the role of the Zorndorf battle in the war propaganda and the historical memory in Russia and Prussia.
Źródło:: Wieki Stare i Nowe; 2021, 16, 21; 216-227
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:: Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Bitwa pod Kaliszem 13 lutego 1813 r.
The battle of Kalisz on 13 february 1813
Autorzy:: Małecki, Z.J.
Głołębiak, P.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/407492.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Instytut Badawczo-Rozwojowy Inżynierii Lądowej i Wodnej Euroexbud
Tematy:: bitwa
Kalisz
wojska rosyjskie
wojska napoleońskie
gen.lejtn.baron Ferdynand von Wintzingerode
gen dyw.hr. Jan L. Reynier
battle
Russian army
Napoleon's Army
Lt. Gen Baron Ferdinand von Wintzenrode
General of Division Count Jean-Louis Reynier
Opis:: W dniu 13 lutego 1813r. odbyła się bitwa pod Kaliszem pomiędzy rosyjskimi wojskami dowodzonymi przez generała lejtn. barona Ferdynanda von Wintzingeroda (1770-1818r.) a wojskami napoleońskimi, w skład których wchodziły oddziały saskie, francuskie i polskie Księstwa Warszawskiego oraz innych narodowości pod dowództwem Szwajcara gen. dyw. hr. Jana Ludwika Reyniera (1771-1814r.). Bitwa pod Kaliszem nie została rozstrzygnięta do końca, poważnie zachwiała lojalnością wojsk saskich do idei napoleońskiej. Kalisz przez ponad miesiąc od 24 lutego do 6 kwietnia 1813r. pełnił rolę kwatery głównej dowództwa armii rosyjskiej, będąc zarazem jednym z ważniejszych miast europejskiej polityki. Bitwa 13 lutego 1813r. pod Kaliszem na ziemiach Księstwa Warszawskiego, w której walczyli: Francuzi, Włosi, Polacy, Holendrzy, Niemcy oraz Hiszpanie pod dowództwem Szwajcara, przeciwko Rosjanom dowodzonym przez Niemców, odzwierciedlała skomplikowane stosunki polityczne oraz złożone koleje losów ludzkich oraz oddalała odzyskanie niepodległości przez Rzeczpospolitą.
The battle of Kalisz took place on 13 February 1813. It was a battle between Russian soldiers commanded by Lt. Gen. Baron Ferdinand von Witzingerod (1770-1818) and Napoleon's army soldiers including Saxon, French and Polish divisions of the Duchy of Warsaw as well as other nationalities commanded by the Swiss General of Division Count Jean-Louis Reynier (1771-1814). The battle of Kalisz was unresolved and challenged the loyalty of the Saxon Army in relation to Napoleon's idea. For over a month , from 24 February to 6 April 1813, Kalisz was the headquarters of the Russian Army and, and the same time, one of the more important cities in European politics. The battle of 13 February 1813 on Kalisz grounds in the Duchy of Warsaw reflected the complex political relations and complicated human fate. It also meant a delay in regaining the independence of Poland.
Źródło:: Zeszyty Naukowe. Inżynieria Lądowa i Wodna w Kształtowaniu Środowiska; 2015, 13; 76-84
2082-6702
Pojawia się w:: Zeszyty Naukowe. Inżynieria Lądowa i Wodna w Kształtowaniu Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Armia Piotra I gwarantem mocarstwowej pozycji Rosji w Europie
The Army of Peter I as the Guarantor of the Russia Superpower Position in Europe
Autorzy:: Krokosz, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/653911.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: Peter the Great
Russian Army in the first quarter of the 18th century
Great Norther War 1700–21
Russian Empire
Piotr I
armia rosyjska w pierwszej ćwierci XVIII w.
wojna północna 1700–1721
Imperium Rosyjskie
Opis:: Artykuł poświęcony jest tematyce związanej z całkowitą modernizacją rosyjskich sił zbrojnych, podjętą przez cara Piotra I w pierwszej ćwierci XVIII w. Liczna, dobrze zorganizowana i zaopatrzona armia, opierająca się na najnowszych osiągnięciach ówczesnej techniki wojennej państw Europy Zachodniej, stanowiła narzędzie do realizacji wyznaczników imperialnej polityki Rosji. Sukcesy militarne odniesione w trakcie wojny północnej 1700–1721, połączone z prowadzonymi równocześnie działaniami dyplomatycznymi, pozwoliły Piotrowi I zagwarantować swemu państwu – od 1721 r. noszącemu oficjalną nazwę Imperium Rosyjskie – mocarstwową pozycję na Starym Kontynencie.
The article is devoted to the problem of total modernisation of the Russian armed forces undertaken by Tsar Peter the Great in the first quarter of the eighteenth century. A large, well organised and well-equipped army, based on the latest war technology of Western Europe, made a tool enabling to realise goals of the imperial policy of Russia. Military successes in the Great Northern War 1700–21, combined with diplomatic actions, made it possible for Peter I to secure for its state – from 1721 officially called the Russian Empire – a position of superpower in the Old Continent.
Źródło:: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2020, 55, 1; 9-49
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Wizerunek jeńców rosyjskich z czasów wielkiej wojny w wybranych pamiętnikach żołnierzy Legionów Polskich
Image of Russian prisoner’s of war from the Great War times in selected diaries of Polish Legions soldiers
Образ русских военнопленных времен Первой мировой войны в некоторых мемуарах солдат Польских Легионов
Autorzy:: Smoliński, Aleksander
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1923909.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: Legiony Polskie
Armia Rosyjska
I wojna światowa
polscy legioniści
jeńcy rosyjscy
ranni żołnierze armii carskiej
pamiętnikarstwo legionowe
Polish Legions
Russian Army
World War I
Polish legionaries
Russian prisoners of war
injured soldiers of the tsarist army
legionary memoir writing
Польские Легионы
русская армия
Первая мировая война
польские легионисты
раненые солдаты царской армии
мемуары Легионов
Opis:: W dotychczasowym dorobku polskiej literatury historycznej nie ma zbyt wielu opracowań dotyczących obrazu przeciwników żołnierzy polskich formacji wojskowych, z którymi przyszło im walczyć podczas wielkiej wojny z lat 1914–1918. Dlatego też na podstawie wybranych dzienników, pamiętników i wspomnień żołnierzy Legionów Polskich autor postanowił pokazać, jak przedstawiano w nich jeńców, w tym rannych, pochodzących z Armii Rosyjskiej, którzy w trakcie walk dostawali się w ręce polskich legionistów. Starał się też pokazać uczucia i emocje, które towarzyszyły im podczas kontaktów tego typu z niedawnym jeszcze wrogiem, a także sposób ich traktowania, gdy stawali się już jedynie bezbronnymi jeńcami. Poza tym autor wskazał też na pewne specyficzne cechy w sposobie traktowania jeńców, w tym również dezerterów, Polaków służących w armii carskiej, w których widziano przede wszystkim rodaków przemocą wcielonych do zaborczych sił zbrojnych i zmuszonych walczyć z polskimi legionistami.
In existing Polish historical literature there are not too many papers concerning the image of the enemies of the Polish soldiers fighting in Polish military units during the Great War of 1914–1918. Thus, basing on selected journals, diaries and memories of the soldiers of the Polish Legions, the author has decided to show how they presented the Russian Army prisoners of war, including the injured, who fell into Polish legionaries’ hands during the fights. He has also tried to show their feelings and emotions when in contact with the POWs – until recently their enemies – as well as the way Polish soldiers treated their former enemies when they were but defenseless prisoners. Moreover, the author has pointed out some specific qualities in the way they treated the POWs, including deserters, Poles serving in the tsarist army, perceived above all as compatriots conscripted to the partitioner’s army by force and forced to fight with Polish legionaries.
На текущий момент в польской исторической литературе нет достаточного количества трудов, посвященных образу противников польских солдат, с которыми им пришлось воевать во время Первой мировой войны в 1914–1918 гг. Поэтому на базе избранных дневников и мемуаров солдат Польских Легионов автор решил показать, как в них представлены военнопленные, в том числе раненые, солдаты русской армии, которые во время сражений получали в свои руки польских легионистов. Автор статьи также старался показать чувства и эмоции, сопутствующие им во время такого рода контактов с еще недавним врагом, а также отношение к солдатам, которые были для своих противников уже только лишь беззащитными пленными. Кроме того, автор указал на некоторые специфические черты, проявленные в отношении к пленным, в том числе дезертирам, полякам, служащим в царской армии, в которых видели прежде всего соотечественников, насильно включенных в состав военных сил противника и принужденных к борьбе с польскими легионистами.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2017, XVIII (LXIX), 3 (261); 9-20
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Negocjacje dotyczące wyprowadzenia Armii Radzieckiej – warunkiem odzyskania pełnej suwerenności Polski
Autorzy:: Wawryszuk, Agata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/121366.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Towarzystwo Wiedzy Obronnej
Tematy:: Polska
zmiany polityczne
Armia Radziecka
wojsko wyprowadzenie
dyplomacja
Siły Zbrojne
negocjacje
Rosja
tranzyt
wojsko rosyjskie
wojsko radzieckie
konsekwencje pobytu
Północna Grupa Wojsk Armii Radzieckiej
Pełnomocnik Rządu Polskiego ds. pobytu Wojsk Radzieckich
polsko-rosyjskie przedsiębiorstwo gospodarcz
rekompensata finansowa
Polska
political changes
Soviet Army
army exit
diplomacy
Armed Forces
negotiations
Russia
transit
Russian Army
consequences of stay
Northern Army Group of the Soviet Army
Plenipotentiary of the Polish Government for the stay of the Soviet Army
Polish-Russian business enterprises
financial compensation
Opis:: Sytuacja międzynarodowa, jaka ukształtowała się jesienią 1943 roku, zawarte wtedy układy poczdamski i jałtański, a następnie wkroczenie Armii Czerwonej na byłe polskie i poniemieckie ziemie spowodowały, że Polska znalazła się pod wpływami ZSRR przez niemal pięćdziesiąt kolejnych lat. Zakończenie II wojny światowej, stało się także rozpoczęciem kolejnego etapu niepewności w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Kreml zamierzał stworzyć na ich obszarach tych państw „pierścień”, w którym zostaną narzucone z góry systemy polityczne, gospodarcze i społeczne, mające na celu całkowite podporządkowanie ich Moskwie. Okresem przełomowym był rok 1989, kiedy to odbyły się pierwsze, częściowo wolne wybory, które były rezultatem porozumienia zawartego między władzą komunistyczną, a przedstawicielami części opozycji i Kościoła podczas obrad Okrągłego Stołu. Rozpoczął się wtedy proces gruntownych przeobrażeń systemowych w każdej dziedzinie, którym towarzyszyły niepokoje społeczne i niestabilność polityczna. W pierwszej kolejności polski rząd zajął się przemianami gospodarczymi. Natomiast problem stacjonowania w Polsce rosyjskich wojsk został wtedy uznany za mniej istotny. Pojawiło się wtedy kilka koncepcji dotyczących ich pobytu w Polsce. Wbrew pozorom na początku lat dziewięćdziesiątych, wyprowadzenie rosyjskich wojsk w RP nie było dla wszystkich oczywiste. Część polskich elit obawiała się, że jeżeli zerwiemy stosunki wojskowe z Rosją i przestanie nam ona udzielać wsparcia, staniemy się krajem, który co najwyżej znajdzie się w szarej strefie pomiędzy Rosją i Niemcami Jak wspomina Pan Minister Jan Parys, ówczesny Dyrektor Centralnego Urzędu Planowania, a następnie Minister Obrony Narodowej, wyprowadzenie jednostek armii radzieckiej z Polski miało wtedy kluczowe znaczenie dla odzyskania suwerenności. Uważał, że 1 Agata Wawryszuk jest doktorantką Wydziału Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Sztuki Wojennej. 122 nie można z tym zwlekać. Przedstawiciele rządu mieli świadomość, że słabość Rosji jest pewnego rodzaju oknem możliwości i jeżeli tej szansy się nie wykorzysta, to owe okno może się zamknąć i sprawa może być dla Polski przegrana na wiele kolejnych lat. Negocjacje z Rosjanami nie należały do łatwych, przez co trwały bardzo długo i przynosiły początkowo niewielkie efekty. Szereg podróży, spotkań, rozmów, ustępstw, doprowadziły wreszcie w roku 1993 do całkowitego wyprowadzenia rosyjskich wojsk z Polski. Poniższa praca oparta jest przede wszystkim na wywiadzie przeprowadzonym z Panem Ministrem Janem Stanisławem Parysem oraz dokumentach dostępnych w archiwum Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
The international situation that was formed in the autumn of 1943, then the Potsdam and Yalta agreements, then the entry of the Red Army into the former Polish and German territories, resulted in Poland being influenced by the USSR for almost fifty years. The end of World War II, also became the beginning of another phase of uncertainty in the countries of Central and Eastern Europe. The Kremlin intended to create a “ring” in their territories where political, economic and social systems would be imposed in advance to completely subjugate Moscow. The breakthrough period was 1989, when the first, partially free elections took place, which were the result of an agreement between the communist authorities and the representatives of the opposition and the Church during the Round Table. The process of thorough systemic transformations began in every area, accompanied by social unrest and political instability. In the first place, the Polish government was involved in economic transformations. On the other hand, the problem of stationing Polish troops in Russia was then considered less important. There were several ideas about their stay in Poland. Contrary to appearances in the early nineties, the departure of Russian troops in the Republic of Poland was not obvious to everyone. Some of the Polish elites feared that if we break our military ties with Russia and stop supporting it, we will become the country that will at most be in the “gray zone” between Russia and Germany. As noted by Minister Jan Parys, then Director of the Central Planning Office subsequently Minister of National Defense, the departure of Soviet units from Poland, was crucial for the recovery of sovereignty. He thought it could not be delayed. Government officials were aware that Russia’s weakness was a kind of window of opportunity, and if that chance did not work out, the window might close and the matter might be lost to Poland for many years to come. Negotiations with the Russians were not easy, so they lasted very long and initially had little effect. A number of travels, meetings, talks, concessions, finally led in 1993 to the total exit of Russian troops from Poland. The following article is based primarily on an interview with Minister Jan Stanislaw Parys and documents available in the archives in the Ministry of Foreign Affairs.
Źródło:: Wiedza Obronna; 2017, 3-4; 121-147
0209-0031
2658-0829
Pojawia się w:: Wiedza Obronna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Meandry służby generała kawalerii Aleksieja Brusiłowa w Armii Czerwonej w latach 1920–1926
The Course of General of the Cavalry Aleksei Brusilovs Service in the Red Army in 1920–1926
Меандры службы генерала от кавалерии Алексея Брусилова в Красной Армии в 1920–1926 гг.
Autorzy:: Igielski, Rafał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1857352.pdf
Data publikacji:: 2020-08-05
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: Armia Czerwona
armia carska
„biała emigracja”
generał Brusiłow
Generalny Inspektorat Kawalerii
kawaleria
rosyjska wojna domowa
specjaliści wojskowi
Red Army
Imperial Russian Army
white émigré
general Brusilov
General Inspectorate of the Cavalry
cavalry
Russian civil war
military experts
Красная Армия
царская армия
„белая эмиграция”
генерал Брусилов
генеральная инспекция кавалерии
русская гражданская война
военные специалисты
Opis:: Tematem artykułu jest ostatni okres aktywnej działalności generała Aleksieja Brusiłowa na polu wojskowym – losy podczas wojny domowej, jak i służby czynnej w Armii Czerwonej. Stosunkowo najwięcej miejsca poświęcono latom 1923–1924, gdy bohater niniejszego tekstu sprawował funkcję Generalnego Inspektora Kawalerii w wojskach sowieckich, przyczyniając się do zwiększenia profesjonalizmu tej broni. Ze względu na brak jakichkolwiek opracowań w języku polskim na temat tej persony, autor uznał za konieczne przedstawienie też zarysu żołnierskiej kariery gen. Brusiłowa w armii Imperium Rosyjskiego do roku 1914, co nadało pracy bardziej całościowego charakteru i umożliwiło poddanie krytycznej ocenie umiejętności dowódczo-organizacyjnych wodza spod Łucka. Pokrótce omówiono też ewolucję wizerunku gen. Brusiłowa w historiografii i propagandzie ZSRS oraz Rosji.
The subject of the article is the last period of General Aleksei Brusilov’s military activity – during the civil war as well as active service in the Red Army. Focus has been placed mainly on the years 1923–1924, when he served in the Soviet forces as General Inspector of the Cavalry, contributing to its increasing professionalization. Due to the lack of any studies on Brusilov in Polish, the author considered it necessary to present an outline of the general’s military career in the army of the Russian Empire until 1914, which gave the paper a more comprehensive character and made it possible to critically assess his command and organizational skills. A brief discussion of the evolution of General Brusilov’s image in historiography and USSR and Russian propaganda has also been included.
Темой статьи является последний период активной деятельности генерала Алексея Брусилова в области военного дела – его судьба во время гражданской войны и активная служба в Красной Армии. Относительно много внимания в работе посвящено 1923–1924 годам, когда герой этой статьи служил генеральным инспектором кавалерии в Советской армии, способствуя усилению профессионализма этих войск. Из-за отсутствия каких-либо исследований на польском языке об этом человеке автор счел необходимым представить описание солдатской карьеры генерала Брусилова в армии Российской империи до 1914 г., что придало работе более целостный характер и позволило критически оценить организационные и командные навыки командира из-под Луцка. Кратко описана также эволюция образа генерала Брусилова в историографии и пропаганде СССР и России.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 1 (271); 144-185
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Czy całkowicie dobrowolnie? Okoliczności wstępowania Polaków do carskiego korpusu oficerskiego od konfederacji barskiej do powstania listopadowego
Was it Entirely Voluntary? Circumstances in which Poles Joined the Tsarist Officer Corps between the Bar Confederation and the November Uprising
Autorzy:: Caban, Wiesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2234980.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: okoliczności dobrowolnego wstępowania polskich oficerów do armii rosyjskiej
relacje polsko-rosyjskie od końca XVIII wieku i do lat trzydziestych XIX wieku
circumstances of voluntary joining of Polish officers to the Russian army
Polish-Russian relations from the late 18th century until the 1830s
Opis:: Autor podejmuje próbę określenia skali dobrowolnego wstępowania Polaków do rosyjskiego korpusu oficerskiego na przestrzeni czterech okresów: w ostatnich latach Rzeczypospolitej, w dobie wojen napoleońskich, w latach 1815–1830, w czasie powstania i bezpośrednio po jego upadku.
The author attempts to determine the scale of voluntary enlistment of Poles to the Russian officers’ corps over four periods: in the last years of the Polish-Lithuanian Commonwealth, during the Napoleonic wars, in the period between 1815 and 1830, during the November Uprising and immediately after its fall.
Źródło:: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2022, 57, 1; 9-33
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: „Życie żołnierza jest marszem przez rózgi i policzki”. Traumatyczne wspomnienia polskich zesłańców politycznych wcielonych do Korpusu Kaukaskiego i Orenburskiego w I połowie XIX wieku
“A Soldier’s Life Is a March Through Strikes and Blows.” Traumatic Memories of the Polish Exiles Conscripted into the Caucasian and Orenburg Corps in the First Half of the 19th Century
Autorzy:: Chrostek, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27311176.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:: Polish exiles
conscripted to the tsarist army
beating of exiled soldiers
flogging in the tsarist army
cruelty in the Russian army in the 19th century
the Caucasian Corps
the Orenburg Corps
polscy zesłańcy
chłosta w armii carskiej
okrucieństwo w armii rosyjskiej w XIX w.
Korpus Kaukaski
Korpus Orenburski
zesłani do armii carskiej
bicie żołnierzy-zesłańców
Opis:: Karna służba w armii rosyjskiej – obok zesłania na syberyjską katorgę oraz na osiedlenie – stanowiła jedną z głównych form represji stosowaną wobec Polaków skazanych za przestępstwa polityczne pod zaborem rosyjskim w pierwszej połowie XIX wieku. Oficerowie mogli z czasem ubiegać się o dymisję, ale los prostych żołnierzy był okrutny, o czym przekonują pamiętniki i listy zesłańców wcielonych do Korpusu Kaukaskiego (m.in. Mateusza Gralewskiego, Zygmunta Rewkowskiego, Franciszka Sawicza, Hipolita Jaworskiego, Władysława Jurkowskiego) i Orenburskiego (m.in. Adolfa Jabłońskiego, Bronisława Zaleskiego, Maksymiliana Jatowta, Waleriana Staniszewskiego), a także Agatona Gillera służącego na wschodzie Syberii. Tysiące kilometrów do miejsca zesłania pokonywali pieszo, przeważnie zakuci w kajdany i łańcuchy, głodni, maszerując bez względu na silne mrozy, dokuczliwe upały i ulewne deszcze, często po górach. Nocowali na tak zwanych etapach w starych, drewnianych, zniszczonych barakach, nigdy nie wietrzonych, pełnych robactwa. Spali na pryczach lub gołej ziemi wśród ekskrementów, co powodowało epidemie i zgony. Tragizm polskich żołnierzy wynikał również z konieczności udziału w podbojach imperialnych carskiej armii – musieli wraz z Rosjanami napadać i mordować ludy Kaukazu, dzisiejszego Kazachstanu, zachodniej Syberii, broniące swojej wolności. Na co dzień mieszkali w ciasnych ziemiankach, gdzie spali na gołej ziemi w brudnych barłogach, w mundurze i butach, sami także brudni, często ochlapani nieczystościami. Prości sołdaci byli ciągle bici, upokarzani fizycznie i psychicznie. Bicie pięściami zależało od humoru dowódców. Najbardziej okrutna była publiczna chłosta. Bito kijami, pałkami, rózgami, batem, pejczem i knutem. Wysokość kary wynosiła od kilkuset do kilku tysięcy uderzeń, co często kończyło się śmiercią ofiary w męczarniach. Karano chłostą nawet za drobne lub domniemane przewinienia. Powszechne okrucieństwo rozwijało sadyzm u dowódców, wśród których szerzyła się demoralizacja (pijaństwo, hazard, domy publiczne). Ulegali jej również szeregowcy. Żołnierze bardzo bali się chorować, ponieważ w szpitalach byli bici, okradani z żywności, niewykwalifikowany personel ordynował im niewłaściwe leki. Śmiertelność w armii rosyjskiej była bardzo wysoka – jedynie nieliczni Polacy wrócili do ojczyzny.
Penal service in the Russian army – apart from exile to Siberia – was one of the main forms of repression used against Poles convicted of political crimes under the Russian rule in the first half of the 19th century. Over time, officers could apply for dismissal, but the living conditions of ordinary soldiers was appalling, as evidenced by the diaries and letters of exiles conscripted into the Caucasian Corps (including Mateusz Gralewski, Zygmunt Rewkowski, Franciszek Sawicz, Hipolit Jaworski, Władysław Jurkowski) and the Orenburg Corps (including Adolf Jabłoński, Bronisław Zaleski, Maksymilian Jatowt, Walerian Staniszewski), as well as Agaton Giller serving in eastern Siberia. They travelled on foot thousands of kilometers to the place of exile, often in shackles and chains, hungry, marching regardless of severe frosts, unbearable heat and torrential rains, frequently in the mountains. They spent their nights in old, wooden, ruined barracks that lacked air and were full of vermin. They slept on bunk beds or on the ground, among excrement, which caused epidemics and deaths. The tragic fate of the Polish soldiers also resulted from the obligation to participate in the imperial conquests of the tsar’s army – together with the Russians, they had to attack and murder the peoples of the Caucasus, today’s Kazakhstan, and western Siberia, who were defending their freedom. Every day they lived in cramped dugouts, where they slept on the ground on dirty pallets, wearing uniforms and shoes, and were themselves often covered with filth. Those simple soldiers were constantly beaten and humiliated physically and mentally. They are beating with fists whenever commanders were in such a mood. The most cruel was public flogging where soldiers were beaten with sticks, batons, rods, quirts and whips. The punishment ranged from several hundred to several thousand strokes, which often resulted in the victim’s agony and death. Flogging was used even for minor or alleged offenses. The widespread cruelty promoted sadism among the commanders, and demoralization spread (drunkenness, gambling, brothels). Privates also succumbed to it. The soldiers were afraid of getting ill because in hospitals they were beaten, robbed of food, and prescribed inappropriate medicines by unqualified staff. The mortality rate in the Russian army was very high – only a few Poles managed to return to their homeland.
Źródło:: Tematy i Konteksty; 2023, 18, 13; 149-164
2299-8365
Pojawia się w:: Tematy i Konteksty
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: POLSCY XVIII-WIECZNI ZESŁAŃCY SYBERYJSCY. STRATEGIE (PRZE)ŻYCIA NA ZESŁANIU
Polish 18th Century Siberian Exiles. Strategies of Survival/Life in Exile
Autorzy:: Getka, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/444579.pdf
Data publikacji:: 2014-06-01
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:: Russian Empire
Polish exiles
Bar Confederation
tsarist army
diary
Opis:: In line with the colonization of central Asian provinces of the Russian Empire, which started in the 16th century, also the Poles were sent as prisoners to these areas. The article relates to methods of survival in exile of representatives of the fi rst large group of Polish exiles – members of the Bar Confederation (1768–1772). Some chose to more or less spectacular escape, which often ended in tragedy. Others settled in and converted to Orthodoxy, denying the possibility of returning home. A large group of exiles were eventually forcibly incorporated into the tsarist army. As ordinary soldiers, deprived of state laws, the Poles have contributed not only to the further colonization of the Asian part of the Russian Empire, but also played an important role in regulating the internal affairs of Russia, including Emilian Pugachev rebellion damping (1773–1774). The source of the research is a diary of exiled member of the Bar Confederation – Karol Lubicz Chojecki, Pamięć dzieł polskich. Podróż i niepomyślny sukces Polaków, fi rst published in Warsaw in 1789, reprinted one year leater (1790) in Supraśl, titled: Polak konfederat przez Moskwę na Syberię zaprowadzony. Razem wiadomość o buncie Puchaczewa.
Źródło:: Acta Neophilologica; 2014, XVI/1; 165-178
1509-1619
Pojawia się w:: Acta Neophilologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Generał brygady Kazimierz Rumsza – z armii carskiej do polskiej
Autorzy:: Radziwiłłowicz, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1374295.pdf
Data publikacji:: 2020-06-30
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:: Kazimierz Rumsza
Russian Civil War
Bolsheviks
Siberia
Polish army
Opis:: Since its inception, the 5th Siberian Rifle Division was led by Colonel [płk.] Rumsza who operated under the orders of Colonel [płk.] Czuma, the commander of Polish forces in Siberia. In the light of the examined documents, Colonel Kazimierz Rumsza appears to be a man with two faces. On the one hand, he was an excellent commander, proving his worth in the extreme war conditions. On the other, a violent officer who humiliated his personnel and got involved in shady financial ventures. He was never proven guilty of embezzlement. However, his very presence in the group of suspects stigmatised him among the officers. He won back some favour after the lost September Campaign. During World War II, Rumsza did not play any significant role in the Polish Armed Forces. After demobilisation, he settled down in London. On 1 January 1964, he was promoted to the rank of brigadier general [gen. brygady]. Kazimierz Rumsza died on 28 January 1970.
Źródło:: Przegląd Wschodnioeuropejski; 2020, XI, 1; 105-121
2081-1128
Pojawia się w:: Przegląd Wschodnioeuropejski
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Russian Army" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język