Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Rosja carska" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
PRZEDREWOLUCYJNE FILMY ROSYJSKIE I ICH PROPAGANDOWE ODNIESIENIE
PRE-REVOLUTIONARY RUSSIAN FILMS AND THEIR PROPAGANDA REFERENCES
Autorzy:
Marcinkowski, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/418539.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
Tematy:
kino rosyjskie
propaganda
film
carska Rosja
Russian Cinema
Russian Empire
Opis:
Klasyczne kino rosyjskie często utożsamiane jest z komunistycznymi filmami pro-pagandowymi z lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Jednak początki tamtejszego przemysłu filmowego sięgają czasów z przed rewolucji październikowej. W następnych latach bolszewicy często sięgali do doświadczeń i osiągnięć swoich poprzedników, tworząc dzieła programowo polityczne. Poniższy tekst stanowi prezentację wyników analizy czterech filmów, powstałych w latach 1911-1917: Obrona Sewastopola (1911), Rok 1812 (1912), Trzechsetlecie dynastii Romanowów (1913) i Ojciec Sergiusz (1917). Głównym celem prezentowanych badań jest odpowiedź na pytanie czy radzieckie kino propagandowe mogło mieć swojego odpowied-nika w kinie z czasów carskiej Rosji? Autor rozważań podjął próbę wskazania wzorców, do których od-woływali się twórcy kina oraz inspiracji, z których korzystali przy swojej pracy. W tym przy-padku istotne było także pytanie o motywacje, które mogły towarzyszyć im przy tworzeniu omawianych filmów.
The classical Russian cinema is very often identify with communist propaganda films from 1920s and 1930s. But, beginning of this film industry was in the time before Octo-ber Revolution. In the next years Bolsheviks often drew on the experiences and achieve-ments of pre-revolutionary filmmakers during creating programme political movies. This article is presentation results of analyse four films of the years 1911-1917: Defence of Se-vastopol (1911), 1812 Year (1912), Tercentenary of the Accession of the House of Romanov (1913) and Father Sergius (1917). The main goal of research is answer on the question: did soviet propaganda cinema had its equivalent in movies from the time of tsar Russia? Author of this consideration took attempt of indicate patterns and inspirations to which filmmakers had referred in their work. In this case also important was a question about motivation, that would affect them during creation discussed movies.
Źródło:
Colloquium; 2019, 11, 3; 89-100
2081-3813
2658-0365
Pojawia się w:
Colloquium
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wydział Prawa Uniwersytetu w Dorpacie i jego polscy studenci do 1918 roku
University of Dorpat Faculty of Law and its Polish Students up to the year 1918
Autorzy:
Cyuńczyk, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621196.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Uniwersytet w Dorpacie, edukacja prawnicza, polscy studenci prawa, Rosja carska
University of Dorpat, legal education, Polish law students, Tzarist Russia
Opis:
The paper discussess the Faculty of Law of the Univeristy of Dorpat (today the Uni- versity of Tartu) up to the year 1918, as seen in the context. of the Polish students who studied there. After the November Uprising (1930-1931) Dorpat became a special place for Polish students in the XIX century, it being the only university in Russia where instruction was given in a language other than Russian. Young Polish patriots who did not want to study in Russian, travelled to this liberal German language university si- tuated in the city of Tartu. It was for this reason in XIX century that Dorpat become one of the most important places for educating the future Polish elite – politicians, doctors of medicine, lawyers, etc. Todays in Poland knowledge of this episode in our history is forgotten. The paper presents an overview of the University of Dorpat includ- ing in particular the history of its law faculty, outlines the law faculty’s curricula, and references some of the notable Poles who studied there.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2014, 13, 1; 181-191
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Refleksje” kanclerza koronnego Jana Małachowskiego (1755–1757)
The “Reflections” by Great Crown Chancellor Jan Małachowski (1755–57)
Autorzy:
Szwaciński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/654065.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
I Rzeczpospolita
Rosja carska
Saksonia
Warszawa
Petersburg
Drezno
Jan Małachowski
Polish-Lithuanian Commonwealth
tsarist Russia
Saxony
Warsaw
St Petersburg
Dresden
Opis:
Praca jest poświęcona analizie „Refleksji” kanclerza wielkiego koronnego Jana Małachowskiego, które zostały przygotowane w 1755 r. Stanowiły one złożoną przez kanclerza na ręce sekretarza rosyjskiego poselstwa w Warszawie Jana Rzyszczewskiego propozycję nowego ułożenia przez Rosję spraw polskich. Celem Małachowskiego było wzmocnienie swojej pozycji na polskiej scenie politycznej. Rosja wykorzystała „Refleksje”, wpisując je w 1757 r. do instrukcji nowego dyplomaty w Polsce Michaiła Wołkonskiego, jednak kanclerz nie osiągnął spodziewanych korzyści. 
In 1753, Great Crown Chancellor Jan Małachowski joined the so-called “Kolbuszowa party”, which meant his entering into conflict with the Saxon-Polish court. Despite this, he did not intend to remain in opposition, although he ruled out agreement with the leader of the new court party, Jerzy August Mniszech. In 1755, he began correspondence with the first Saxon minister Heinrich Brühl and with the secretary of the Russian mission in Warsaw Jan Rzyszczewski. He intended to gain decisive influence on the situation in the Commonwealth through Russian protection, and the Dresden court would be forced to accept this situation. The article presents and analyses Russian diplomatic correspondence on this issue. The Russians agreed to Małachowski’s presentation of his project of arrangement of Polish affairs.In October 1755, the chancellor presented Rzyszczewski with his “Reflections”. He wrote in them that although Russia had always wanted to keep peace in Poland and to observe the laws, it was portrayed by supporters of France as a force using violence. Even if that was the case, wrote the chancellor, it served the Poles themselves. Russia’s attitude to Poles he compared to a father using the rod to discipline his unruly children. Małachowski asked that a new Russian ambassador be quickly appointed in Poland, who would be a mediator in conflicts. As a model, he cited the example of the impartial mediation of Tsar Peter I between August II and the confederates in 1716. At the end of the project, Małachowski suggested that the new Russian diplomat should organise Polish affairs through the persons of Polish primate and chancellor. This was to serve Małachowski to become an administrator of order in Poland alongside the new Russian ambassador. St Petersburg’s response to Małachowski’s proposals was cautious, the case was being postponed. The immediate effect was that in 1756 the chancellor was put back on the Russian pay list with the amount of 7,000 rubles a year.In April 1756, a decision was made in St Petersburg to send a new diplomat to Poland. Although this was due to the broader plans of Russia, Małachowski was told that this step was due to his requests. Encouraged by this declaration, the chancellor began new negotiations with Brühl, and kept St Petersburg informed in detail. He told the Saxon first minister that Russia had offered him partnership in resolving Polish conflicts. However, due to the silence of St Petersburg, the matter was brought to an impasse. It was only in March 1757 that the text of Małachowski’s “Reflection” was quoted as a fragment of instructions for the new Russian diplomat in Poland, Mikhail Volkonsky. Małachowski, however, did not obtain any personal benefits from this. 
Канцлер великий коронный Яна Малаховский в 1753 г. примкнул к т.н. «Кольбушовской партии», что означало вступление в конфликт с саконско-польским двором. Несмотря на это, он не намеревался оставаться в оппозиции, однако исключал примирение с руководителем новой придворной партии Ежи Августом Мнишеком. В 1755 г. Малаховский начал переписываться с первым министром Саксонии Генрихом Брюлем, а также с секретарем российского посольства в Варшаве Яном Ржищевским. С помощью российского покровительства он намеревался приобрести решающее влияние на ситуацию в Речи Посполитой. Дрезденский двор был бы принужден примириться с таким положением дел. В тексте была представлена и проанализирована российская дипломатическая переписка, касающаяся этого вопроса. Русские согласились на то, чтобы Малаховский предъявил им проект исправления польских дел.В октябре 1755 г. канцлер представил Ржищевскому свои «Рефлексии». Он отметил в них, что хотя Россия всегда желала сохранить в Польше мир и соблюдать законы, то была представлена сторонниками Франции, как держава, прибегавшая к насилию. Даже если так и было, писал канцлер, то это было полезно самим полякам. Он сравнил отношение России к полякам к отцу, применявшему розги к непослушным детям.Малаховский просил, чтобы быстро назначить нового российского посла в Польше, который стал бы арбитром в конфликтах. Он приводил в пример беспристрастное посредничество Петра I между Августом II и конфедератами в 1716 г. В завершении проекта Малаховский напоминал, что новый российский дипломат должен уладить польские дела через посредничество примаса и канцлера. Таким образом Малаховский намеревался обеспечить себе пост наместника в Польше рядом с новым российским послом. Ответ Петербурга на предложения, содержавшиеся в «Рефлексиях» был довольно осторожный, дело было отложено до другого времени. Непосредственным результатом стало возвращение Малаховскому в 1756 г. российского финансирования суммой 7000 рублей в год.В апреле 1756 г. в Петербурге было принято решение послать в Польшу нового дипломата. Несмотря на то, что это было последствием более обширных планов России, Малаховского заверили, что этот шаг был результатом его прошений. Канцлер, поощренный таким заявлением, начал новые переговоры с Брюлем, о которых детально информировал Петербург. Он уверял саксонского первого министра в том, что Россия предложила ему соучастие в разрешении польских конфликтов. Однако из-за молчания Петербурга дело зашло в тупик. Только в марте 1757 г. текст «Рефлексий» Малаховского был приведен, в качестве фрагмента инструкции новому российскому дипломату в Польше – Михаилу Волконскому. Однако Малаховскому это не принесло никакой персональной выгоды.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2019, 54, 1; 27-57
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Main legal recommendations for the road network and its maintenance in the Tsarist Russian Empire following the initial wars of Nicholas I
Autorzy:
Rutkowski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/197012.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Śląska. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
Tematy:
transportation law
administration
car transport
Tsarist Russia
road network
corvée
19th century
prawo transportowe
administracja
transport samochodowy
Rosja carska
sieć drogowa
pańszczyzna
wiek XIX
Opis:
The aim of this article is to present the main proposals of two Tsarist Russia transportation laws, introduced in the spring of 1833 and at the turn of 1834. Both laws were prepared by Count Dmitry Bludov, then Minister of the Interior, and finally accepted by Tsar Nicholas I himself. Their main goal was to properly develop the Russian transportation network, but not too rapidly and without consuming a considerable amount of State Treasury funds.
Źródło:
Zeszyty Naukowe. Transport / Politechnika Śląska; 2018, 100; 165-180
0209-3324
2450-1549
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe. Transport / Politechnika Śląska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oktawian Jeleński – Polak w carskim mundurze. O Rosjanach i relacjach polsko-rosyjskich w XIX wieku
Oktawian Jeleński – a Pole in the Tsarist Military Uniform. On the Russians and Polish-Russian Relations in the Nineteenth Century
Autorzy:
Caban, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/654088.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
relacje polsko-rosyjskie w XIX w.
Oktawian Jeleński
Rosja carska XIX w.
Rosjanie wobec powstania styczniowego
Polish-Russian relations in the 19th century
tsarist Russia of the 19th century
Russian towards the January Uprising
Opis:
Oktawian Jeleński z pozycji oficera armii carskiej charakteryzuje społeczeństwo rosyjskie w latach czterdziestych–osiemdziesiątych XIX w. Opisuje stosunek elit rosyjskich do powstania styczniowego. Poddaje krytyce politykę Rosji wobec Polaków zamieszkałych na Ziemiach Zabranych. Jego zdaniem Polak daleko mocniej odczuwał tu politykę represji, niż to miało miejsce w głębi Imperium Rosyjskiego. 
In his “Meditations and Memories of a Pole”, Oktawian Jeleński characterised the everyday life in the country led by the military men, landed gentry, peasants, merchants, Russian women, and Orthodox clergy. In addition, he devoted a lot of attention to the Polish-Russian relations during the January Uprising (1863–64). He took part in discussions held in salons in Moscow in which their participants sympathised with Poles.In the 1880s, he started collaboration with the Polish weekly Kraj (Country) published in St Petersburg, to which he wrote texts on the lives of Poles from various regions of the Russian Empire. Undoubtedly, Jeleński took a conciliatory position, but he strongly criticized all undertakings of the Russian administrative and police apparatus aimed at weakening the Polish spirit, especially in the Northwestern Krai. As for himself, Jeleński saw the possibility of establishing good relations between Poles and Russians, hampered in his opinion by the so-called patriotic historiography. He believed that the time would come for an objective assessment in the Russian historiography on the subject of Poles’ attitudes towards Russia throughout the nineteenth century. He believed that at that time his countrymen would not be blamed for their lack of patience and extreme hot-headedness.Jeleński’s memories testify that a Pole wearing the tsarist military uniform did not have to deny his Polishness and the Catholic faith. 
Октавиан Еленский в своих «Размышлениях и воспоминаниях поляка» охарактеризовал жизнь военных в глубинке, помещиков, крестьян, купечества, российских женщин, православного духовенства. Кроме того, он уделил много внимания польско-российским отношениям в период Январского восстания. Он принимал участие в беседах, которые велись в московских салонах, во время которых симпатизировали полякам.В 1880-х годах Еленский стал сотрудничать с петербургским «Краем», в котором он печатал информацию о жизни поляков из разных регионов Российской империи. Без сомнения Еленский находился на примиренческих позициях, но подвергал резкой критике всякие начинания российского административно-полицейского аппарата, направленные на ослабление польского духа, особенно в Северно-Западном Крае. Еленский, лично, видел возможность наладит хорошие отношения между поляками и русскими. Препятствием на пути к этому соглашению стала т.н. патриотическая историография. Он верил, что придет время объективной оценке российской историографией отношения поляков к России в течение всего XIX века. Он верил, что тогда его соотечественников не будут обвинять в нехватке терпения и крайней запальчивости.Мемуары Еленского являются свидетельством того, что поляк в царском мундире не должен был отрекаться от польскости и католицизма.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2019, 54, 1; 117-134
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Po trupie Polski...
Autorzy:
Pasek, Witold (1967- ).
Powiązania:
Polska Zbrojna. Historia 2020, nr 3, s. 124-133
Data publikacji:
2020
Tematy:
Kontrym, Bolesław (1898-1953)
Armia Carska
Armia Czerwona
I wojna światowa (1914-1918)
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Artykuł z czasopisma historycznego
Biografia
Opis:
Artykuł przedstawia biografię Bolesława Kontryma, jego karierę wojskową oraz pochodzenie. Służbę w wojsku rozpoczął w 1916 roku w armii carskiej. 18 października 1918 roku został przymusowo zmobilizowany do Armii Czerwonej i wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Szczegółowo opisano jego udział w konflikcie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Kietowy generał
Autorzy:
Ambroziak, Sławomir (1979- ).
Powiązania:
Mówią Wieki 2021, nr 10, s. 40-43
Data publikacji:
2021
Tematy:
Rennenkampf, Pavel Karlovič (1854-1918)
Armia Carska
Bitwa pod Tannenbergiem (1914)
Generałowie
Rewolucja październikowa (1917)
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma popularnonaukowego
Opis:
Tematem artykułu jest przegrana przez Rosjan w 1914 roku bitwa pod Tannenbergiem. Według obiegowej opinii dowodzący armią carską gen. Aleksander Samsonow uległ armii niemieckiej, gdyż złośliwie nie wsparł go dowodzący carską armią Paul von Rennenkampf. Przebadane archiwa i okoliczności, opisane w dokumentach wydobytych z archiwum wojennego w Paryżu (ujawnione w 1966 roku) świadczą jednak, że prawda była inna. W artykule znalazły się też fakty wyjaśniające przyczyny śmierci generała Rennenkampfa.
Ilustracje.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Na dalekim froncie
Autorzy:
Sendek, Robert (1974- ).
Powiązania:
Polska Zbrojna 2020, nr 12, s. 116-121
Data publikacji:
2020
Tematy:
Piłsudski, Józef (1867-1935)
Armia Carska
Wojna rosyjsko-japońska (1904-1905)
Polityka międzynarodowa
Polacy
Oficerowie (wojsk.)
Żołnierze
Artykuł z czasopisma fachowego
Artykuł z czasopisma wojskowego
Opis:
Artykuł dotyczy wojny rosyjsko-japońskiej w latach 1904-1905. Uczestnikami wojny byli również Polacy służący w carskiej armii, dla których był to ważny etap kariery wojskowej. Na Daleki Wschód wysyłano oddziały wojskowe z całego Imperium Rosyjskiego. Ocenia się, że z Królestwa Polskiego było to około 50 tysięcy żołnierzy, w tym kilka tysięcy oficerów. Ich doświadczenia bojowe zostały wykorzystane przy tworzeniu odrodzonego Wojska Polskiego w 1918 roku.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Bitwa nad Berezyną 1812 : wielka ucieczka Napoleona
Battle of the Berezina : Napoleons great escape, 2010
Autorzy:
Mikaberidze, Alexander (1978- ).
Współwytwórcy:
Smółka, Grzegorz. Tłumaczenie
Napoleon V Dariusz Marszałek. Wydawca
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Oświęcim : Wydawnictwo Napoleon V
Tematy:
Napoleon I (cesarz Francuzów ; 1769-1821)
Armia Carska
Wielka Armia (Francja)
Bitwa nad Berezyną (1812)
Kampanie wojenne
Sztuka wojenna
Wojna francusko-rosyjska (1812)
Monografia
Opis:
Tytuł oryginału: The Battle of the Berezina : Napoleon's great escape. Na okładce i grzbiecie książki odmienna nazwa autora: Alexander Mikaberidze.
Bibliografia, netografia na stronach [285]-297. Indeks.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Generał brygady Stanisław Sochaczewski
Autorzy:
Czapała, Michaił.
Powiązania:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego 2019, nr 2, s. 125-181
Data publikacji:
2019
Tematy:
Sochaczewski, Stanisław Zygmunt (1877-1953)
Armia Carska
Wojsko Polskie (1918-1939)
5 Pułk Ułanów Zasławskich
I wojna światowa (1914-1918)
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Wojna rosyjsko-japońska (1904-1905)
Generałowie
Artykuł z czasopisma naukowego
Biografia
Opis:
Artykuł przedstawia szczegółowy życiorys i przebieg służby w Armii Rosyjskiej i Wojsku Polskim generała brygady Stanisława Zygmunta Korwina-Sochaczewskiego. Służbę w wojsku rozpoczął w Jelizawietgradskiej Szkole Kawalerii w 1900 roku. W 1902 roku został mianowany kornetem (podporucznikiem) z przydziałem do 22. Pułku Dragonów Astrachańskich. Po wybuchu wojny rosyjsko-japońskiej na własną prośbę został przeniesiony do Mandżurii do oddziałów Zaamurskiego Okręgu Straży Granicznej. W 1915 roku wyróżnił się na froncie austriacko-niemieckim w szeregach I Zaamurskiego Konnego pułku, za co otrzymał rosyjski order św. Jerzego 4 st. Karierę wojskową zakończył w 1929 roku jako generał brygady, ale po wybuchu II wojny światowej wstąpił w szeregi Wojska Polskiego najpierw we Francji, później w Wielkiej Brytanii. Po zakończeniu wojny postanowił nie wracać do kraju. Zmarł w 1953 roku w Walii.
Bibliografia na stronach 177-180.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies