Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Rosja XVIII w." wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
U źródeł zjawiska odwoływania się do potencji ościennych w polskich sporach wewnętrznych – casus roku 1730
At the Origins of the Appealing to Neighbouring Powers in Internal Polish Disputes – the Case of the Year 1730
Autorzy:
Kosińska, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/654063.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Rzeczpospolita Polska XVIII w.
Rosja XVIII w.
dyplomacja polska w XVIII w.
prymas Teodor Potocki
Anna Iwanowna
August II
misja Antoniego Potockiego do Moskwy
sejm 1730
Polish-Lithuanian Commonwealth in the 18th century
Russia of the 18th century
Polish diplomacy in the 18th century
Primate Teodor Potocki
Anna Ivanovna
Antoni Potocki’s mission to Moscow
1730 Sejm
Opis:
Tekst, poświęcony misji Antoniego Potockiego do carycy Anny Iwanowny w imieniu prymasa Teodora Potockiego z VII–VIII 1730 r., ukazuje proces utrwalania praktyki odwoływania się w polskich sporach wewnętrznych do pośrednictwa Rosji, a tym samym stopniowej utraty suwerenności przez Rzeczpospolitą. 
In 1730, on behalf of Primate Teodor Potocki, his nephew Antoni, Pantler of Lithuania, went to Moscow. Under the guise of congratulating his cousin Anna Ivanovna on her accession to the throne, the primate gave her a memorial in which he denounced the alleged plans for the partition, absolutism and succession of King Augustus II, hostile to the Commonwealth. In fact, the mission’s goal was to obtain Russia’s support in the fight against the king for the distribution of the offices of hetman, and especially the office of Grand Hetman of the Crown, which the king intended for Stanisław Poniatowski. Antoni Potocki also presented the empress his own secret “Points”. Under the guise of efforts to fulfil Russian obligations in the case of Livonia and Courland, he held talks in Moscow about the takeover by the Potockis of the estates Hory Horki in Lithuania bought by A. Menshikov some time ago. In public matters, he received empty promises, only in favour of his private demands. He also received help from Russia in the process of destroying the Grodno Sejm of 1730. Under the guise of supporting his “relatives”, the empress achieved her overarching goal, which was to maintain the anarchic status quo in the Commonwealth. The curse of Potocki’s mission shows the mechanisms contributing to the consolidation in public life of the Saxon times of the practice of appealing by the Polish elite to Russia’s mediation in internal disputes, and thus to the gradual loss of sovereignty. The annexes present the texts of both secret memorials forwarded to empress by A. Potocki.
В 1730 г. в Москву направился от имени примаса Теодора Потоцкого его племянник Антоний, литовский стольник. Под предлогом поздравить свою кузину Анну Ивановну по случаю вступления на российский престол, примас передал ей письмо, в котором разоблачал, вражеские Речи Посполитой, мнимые планы короля Августа II касательно раздела страны, абсолютистской власти и престолонаследия. В действительности, целью посольства было получение поддержки России в борьбе против короля за распределение гетманских чинов, особенно Великой коронной булавы, которую король предназначил, минуя Пилявитов, для Станислава Понятовского. А. Потоцкий представил императрице также собственные тайные «Пункты». Под предлогом хлопотания за выполнение российских обязательств по Ливонии и Курляндии, Потоцкий вел в Москве переговоры о завладении Потоцкими, купленным когда-то А. Меншиковым имением Горы-Горки в Литве. Ответом на публичные дела были пустые обещания, зато российская сторона положительно отнеслась к его личным требованиям. Потоцкий получил также помощь России в процессе уничтожения Гродненского сейма 1730 г. Под предлогом поддержки «родственников» императрица осуществила свою высшую цель, которой, уже давно, была поддержка в Речи Посполитой анархического статус-кво. История миссии Потоцкого показывает механизмы, способствовавшие укреплению в общественной жизни саксонских времен практики обращения польских элит к посредничеству России во внутренних спорах, тем самым постепенной потери суверенитета. В приложениях публикуются тексты обоих тайных посланий, переданных императрице А. Потоцким.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2019, 54, 1; 5-26
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od sprzedawcy pierożków do generalissimusa. Zawrotna kariera Aleksandra Mienszykowa
From a Vendor of Stuffed Buns (Pirozkhi) to the Generalissimus Rank. A Dizzying Career of Alexander Menshikov
Autorzy:
Krokosz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038508.pdf
Data publikacji:
2020-02-11
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Aleksander Mienszykow
Piotr I
Rosja w XVII-XVIII w.
wojna północna 1700-1721
Alexander Menshikov
Peter the Great
Russia in the 17th and 18th century
the Great Northern War
Opis:
Artykuł jest poświęcony życiu i działalności publicznej Aleksandra Mienszykowa. Człowiek ten, pochodzący z nizin społecznych, dzięki przyjaźni z carem Piotrem I zdołał osiągnąć najwyższe stanowiska w administracji państwowej oraz najwyższe rangi dowódcze w rosyjskiej armii i flocie wojennej. Aleksander Mienszykow należał również do najbogatszych, tuż po carze, ludzi w Rosji – posiadał ogromne majątki ziemskie i liczne zakłady produkcyjne. Po śmierci Piotra I w 1725 r., bez rezultatu, próbował uchwycić w swoje ręce kierownictwo wszystkich spraw państwowych. W 1727 r. został aresztowany i skazany wraz z rodziną na zesłanie do Bieriozowa na Syberii, gdzie zmarł dwa lata później. Cały zgromadzony przez niego majątek – pieniądze, klejnoty, pałace i manufaktury – został przejęty na rzecz państwa.
The article is devoted to the life and public activities of Alexsander Menshikov. This man, which came from social lowlands, thanks to friendship with Tsar Peter the Great achieved highest positions in the state administration, the Russian Army and also navy. Alexsander Menshikov belonged also to the richest people in Russia (just after the Tsar) – he owned huge estates and numerous production companies. After Peter the Great’s death, without a result, he tried to capture the leadership of all state affairs. In 1727 he was arrested and sentenced, together with his family, to exile to Berezovo in Siberia, where he died two years later. All the assets he collected – money, jewels, palaces and manufactories – were taken over for the benefit of the state.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2019, 24, 1; 139-166
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność polsko-rosyjskiej komisji granicznej w latach 1780–1781
The Activity of the Polish-Russian Border Commission between 1780 and 1781
Autorzy:
Zielińska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763526.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Commonwealth
Russia
delimitation commission
Polish-Russian demarcation
Polish-Russian relations in the eighteenth century
Ukraine
New Serbia
Rzeczpospolita
Rosja
komisja delimitacyjna
rozgraniczenie polsko-rosyjskie
stosunki polsko-rosyjskie w XVIII w.
Ukraina
Nowa Serbia
Opis:
Nasilająca się ze strony Rosji presja osadnicza na południową granicę Rzeczypospolitej, a wraz z nią próby zajęcia kompleksów leśnych należących do Ksawerego i Michała Lubomirskich celem wykorzystania ich jako źródło surowca do rozbudowy Chersonia, wywołały konflikt trwający od połowy 1778 r. Jego kulminacją było zajęcie lasu Nerubaj w marcu 1780 r. Dopiero wówczas Katarzyna II, która zgodziła się na powołanie komisji delimitacyjnej już w 1779 r., nominowała rosyjskich komisarzy i mogło dojść do rozpoczęcia prac wspólnej polsko-rosyjskiej komisji, zakończonych podpisaniem aktu rozgraniczenia w styczniu 1781 r.
The increasing pressure of Russian settlement on the southern border of the Commonwealth, together with its attempts to seize the forest complexes belonging to Ksawery and Michał Lubomirskis to use them as a source of raw material for the expansion of Kherson, in mid-1778 triggered a conflict. It culminated in the seizure of the Nerubaj forest in March 1780. Only then did Empress Catherina II nominate Russian commissioners, even though she agreed to establish a delimitation commission already in 1779. This made it possible for the joint Polish-Russian commission to begin its work which ended with the signing of the demarcation act in January 1781.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2022, 129, 3; 555-593
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Из истории строительства и реставрации ансамбля деревянных церквей на острове Кижи
Z historii budowy i renowacji zespołu architektonicznego cerkwi drewnianych na wyspie Kizhi
From the history of construction and restoration of wooden churches ensemble on Kizhi Island
Autorzy:
Kozar, N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2068515.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Politechnika Częstochowska
Tematy:
cerkiew
architektura drewniana
architektura rosyjska
architektura sakralna
architektura XVIII w.
architektura XIX w.
budownictwo sakralne
renowacja
Rosja
church
wooden architecture
Russian architecture
sacral architecture
architecture of 18th c.
architecture of 19th c.
sacral building
restoration
Russia
Opis:
W artykule przedstawiono historię zespołu architektury drewnianej na wyspie Kizhi (Rosja). Rozpatrzono podstawowe cechy architektoniczne i konstrukcyjne cerkwi Preobrażenskiej (z 1714 r.) i Pokrowskiej (z 1764 r.) oraz dzwonnicy (z 1874 r.). Przeanalizowano wyniki głównych etapów prac konserwatorskich w cerkwiach Preobrażenskiej i Pokrowskiej. Dokonano analizy nowoczesnych metod rekonstrukcji, w tym „liftingu”.
This paper deals with the history of the ensemble of wooden architecture on Kizhi Island (Russia). The main compositional features of the Transfiguration Church (1714), the Church of the Intercession (1764) and bell tower (1874) are under consideration. The results of the main stages of restoration works in the Transfiguration Church are shown. The analysis of the modern methods of reconstruction among then „lifting”, has been done.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo; 2013, 19 (169); 35--43
0860-7214
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Politechniki Częstochowskiej. Budownictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies