Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Romantic correspondence" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Improwizacja w perspektywie korespondencji sztuk, czyli o romantycznych wierzeniach
Improvisation through the perspective of correspondence between the arts, that is on the romantic beliefs
Autorzy:
Puchalska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969140.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
improvisation
romantic culture
correspondence between the arts
Opis:
Improvisation through the perspective of correspondence between the arts, that is on the romantic beliefs The article is devoted to the phenomenon of improvisation which is a characteristic aesthetic feature of the Romantic culture. Many nineteenth century artists regarded it as an embodiment of the issues that were of key importance for their period – among them, one finds the concept of genius or correspondence between the arts. On a few examples taken from the works of Chopin, Mickiewicz and Orłowski, the author reveals both the ways and the conditionings of the reception of the improvisory works, as well as the relations between the Romantic myth of improvisation and its artistic practice.
Źródło:
Wielogłos; 2010, 1, 7-8; 119-132
2084-395X
Pojawia się w:
Wielogłos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Homo inrogatus – Emil Korytko w świetle listów do rodziny
Homo inrogatus – Emil Korytko in the Light of His Letters to His Family
Autorzy:
Wiśniewska-Krupa, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887304.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Emil Korytko
romantyzm
korespondencja romantyczna
kultura słoweńska
zniewolenie
wygnanie
Romanticism
Romantic correspondence
Slovenian culture
enslavement
exile
Opis:
Emil Korytko w Polsce pozostaje postacią prawie nieznaną, chociaż Bożena Ostromęcka-Frączak starała się w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku przybliżyć rodakom jego dorobek etnograficzno-literacki. W niniejszym artykule autorka podejmuje próbę spojrzenia na korespondencję młodego człowieka jako na literackie świadectwo, dokumentujące losy jednego z polskich więźniów politycznych, żyjących w pierwszej połowie XIX stulecia. Listy te pokazują, iż wyrok władz, zmuszający skazańca do opuszczenia rodzinnej ziemi, staje się bezpośrednim powodem jego klęski: 1. pozostaje on na utrzymaniu rodziny, co komplikuje relacje na linii syn–rodzice; 2. Emil z trudem realizuje swe plany naukowo-literackie, pod koniec życia nie wie nawet, czy jego praca zostanie opublikowana; 3. nędzne warunki, w jakich żył Korytko, doprowadzają go do choroby, a potem śmierci. Ponadto w listach obecne są elementy świadomego stylizowania się Emila na kontynuatora szkoły Zoriana Dołęgi-Chodakowskiego oraz romantyka-byronistę, człowieka samotnego, wyobcowanego ze świata, w którym żyje. Mało znana badaczom literatury romantyczniej korespondencja Korytki pozwala lepiej zrozumieć tragizm ludzi, których życie w znacznej mierze naznaczone zostało przez historię ruchów narodowowyzwoleńczych.
Emil Korytko remains an unknown person in Poland, although in the 1980s Bożena Ostromęcka-Frączak tried to make Poles familiar with his ethnographic-literary work. The author makes an attempt to look at the young man’s correspondence as a literary testimony documenting the vicissitudes of one of Polish political prisoners living in the first half of the 19th century. Those letters show that the authorities’ verdict making the convict leave his homeland becomes the direct reason of his defeat: 1. He is still supported by his family, which makes the relations between the son and his parents more complicated; 2. Emil finds carrying out his scientific-literary plans hard, and at the end of his life he does not even know if his work will be published; 3. The deplorable conditions Korytko lived under make him fall ill, and ultimately die. Moreover, his letters show that he consciously posed as a continuator of Zorian Dołęga-Mostowicz’s school, and a Romantic – Byronist, a lonely man, alienated from the world he lives in. Korytko’s correspondence that is not very well known to those who study Romantic literature, allows a better understanding the tragic vicissitudes of people whose life was to alarge degree affected by history of national independence movements.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 11-21
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozważania nad Srebrnym i czarnym Jana Lechonia. Wizja człowieka i relacje intertekstualne w lirykach – próba poszukiwania różnorodnych granic
Consideration over Jan Lechoń’s Srebrne i czarne. The vision of the man and intertextual relations – attempt of finding different borders
Autorzy:
Łozowska-Patynowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361231.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
poezja międzywojenna
relacje między poetami
liryki skamandrytów
dialogiczna struktura utworów
ożywianie tradycji romantycznej
interwar poetry
rates between poets
lyrics of Skamander group
dialogical structure of works
correspondence with romantic tradition
Opis:
W artykule przedstawione zostały trzy granice występujące w liryce Jana Lechonia. Wewnętrzny dramat jednostki, widoczny w wybranych poezjach w Srebrnym i czarnym (1924, powtórne wydanie w 1928), staje się głównym punktem interpretacji. Liryki skamandrytów są istotnym źródłem korespondencji dla utworów J. Lechonia. Dlatego jego liryka przedstawiona została na tle poetyckim znanych twórców międzywojennych, Juliana Tuwima, Władysława Sebyły, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i Kazimierza Wierzyńskiego. Miejsce poezji J. Lechonia w tej formacji poetyckiej zdaje się być szczególnie ważne. Dlatego tak istotne okazuje się wskazanie związków pomiędzy utworami wymienionych poetów, które określić można jako aluzje literackie oraz relacje wewnątrztekstualne, a wierszami J. Lechonia. Wyznaczają one potencjalną metodę lektury tych tekstów. Związki intertekstualne między niektórymi utworami, szczególnie widoczne w Wielkiej niedźwiedzicy (1923) Kazimierza Wierzyńskiego, w Rzeczy czarnoleskiej (1929) Juliana Tuwima, w Pieśniach szczurołapa (1930) Władysława Sebyły oraz w Surowym jedwabiu (1932) Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, są reminiscencją wizji człowieka ze Srebrnego i czarnego i stają się jedną z możliwych interpretacji tych liryków. W literaturze przedmiotu problem ten nie został dotychczas podjęty. Taki sposób lektury może być nową odsłoną liryki międzywojennej. W poezjach J. Lechonia interesująca jest także istota liryki i odgrywana przez nią rola. Można zaobserwować stopniową ewolucję poezji autora Srebrnego i czarnego. Dlatego należałoby oddzielić od siebie jego twórczość międzywojenną od powojennej. W niniejszej odsłonie przedstawione zostały różnice między kreacją człowieka we wczesnych lirykach i w późnych wierszach J. Lechonia. Najważniejszą wypadkową tego odczytania jest aspekt wielowymiarowości liryki poety na tle międzywojennego warszawskiego środowiska poetyckiego.
In the article have been presented three borders in Jan Lechoń’s poetry. Internal drama of person is visible in his selected poems in Srebrne i czarne (1924, second edition in 1928) that becomes the main point of interpretation. Lyrics of Skamander group are important correspondence for Lechoń’s poems. His poetry have been presented on background of lyrics of know interwar poets, Julian Tuwim, Władysław Sebyła, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska and Kazimierz Wierzyński. The place of Lechoń’s poems in Skamander group seems to be particulary important. It is possible to recover associations between lyrics of chosen poets, which should be define like literature allusions or intertext relationships, depending on accepted method of interpretation literature. Intertexsts relation between them, particularly visible in Wielka niedźwiedzica (1923) written by Kazimierz Wierzyński, Rzecz czarnoleska (1929) created by Julian Tuwim, Pieśni szczurołapa (1930) Sebyła’s poems and Surowy jedwab (1932) written by Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, are reminiscence of human being presented in Srebrne i czarne, and seems to be one of many possible interpretation. Until now in literature of subject this problem was not taken, therefore it can bring new interpretative solutions. The third visible border in Lechoń’s poetry seem to be the essence of lyric and its function. It is possible to observe distinct evolution of Lechoń’s poetry. Therefore, we should separate his interwar work from post-war wrote on emigration. In this interpretation have been chosen differences between presentation of person and his attitude in early and late lyrical Lechoń’s work. The main conclusion in the article seems to be the aspect of unique multivoice structure of poetry in interwar literature environment in Warsaw.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2019, 17; 211-228
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzymskie korespondencje Norwida
Roman correspondence by Norwid
Autorzy:
Karamucka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729533.pdf
Data publikacji:
2020-05-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Rzym
list
korespondencja
Rzym romantyczny
Rzym antyczny
Watykan
formuły epistolarne
rzymska tożsamość
Rome
letters
correspondence
romantic Rome
ancient Rome
the Vatican
Roman identity
epistolary formulas
Opis:
The aim of the article is to investigate the Roman correspondence by Cyprian Norwid. As far as this author is concerned the term: Roman correspondence can imply some different issues, like the letters written during Norwid’s four visits to the Eternal City within the space of the years 1844-1849, some later correspondence referring to Rome and expressing the author’s longing for this place, letters to the members of the Congregation of the Resurrection in Rome etc. There is also a category of correspondence in which Norwid poses as an ancient Roman using some Latin words or structures typical of Roman correspondence: such words as: Vale, Latin forms of expressing the date and place (ex. Lutetiae Parisiorum) or initial formulae including the greeting and the names of the addresser and addressee. There are also very interesting letters in which Norwid exactly identifies himself with Ovidius. Such Norwid’s letters connected with the ancient Rome is the main subject of this article. Most of them Norwid wrote in 1860s, when he most probably began to write letters with the mentioned elements. These letters result from some Norwid’s special sense of Roman identity, which is emphasised by the expression: Civis Romanus that Norwid used with regard to himself in some of these letters. The article analyses the way in which Norwid understood his “Roman identity” and why he was defining himself as a “Roman citizen”. The general conclusion is that such references in Norwid’s letters are connected with his sense of many-sided alienation. They are considerably different from the ,,Roman letters” written by Norwid, co-creating the romantic Rome of artists, in the years 1844-1849.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2014, 32; 99-115
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies