Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Risus paschalis" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Lachanlässe. Annäherung an Faktoren für ein dekonstruktivistisches Erklärungsmodell des Lachens in der Vormoderne
Reasons to laugh. Approaching factors for a deconstructivist explanatory model of laughter in pre-modern times
Powody do śmiechu. Czynniki dekonstruktywistycznego modelu objaśniania śmiechu w epoce przedmodernistycznej
Autorzy:
Langner, Paul Martin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28314509.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Mittelalter
Lachen
Lachgemeinschaft
Lachanlass
Risus paschalis
Minnesang
średniowiecze
śmiech
wspólnota śmiechu
powody do śmiechu
risus paschalis
minnesang
Middle Ages
laughter
laughter community
reasons to laugh
minnesong
Opis:
Der vorliegende Aufsatz widmet sich der Erklärung des Lachens, das jedoch aus anderen Bedingungen und Faktoren des Lebens im Mittelalter erklärt werden muss. Um diese historische und mentale Distanz erkennen zu können, werden zwei Begriffe, die Hans-Jürgen Bachorski und Werner Roecke um 2000 in die Forschung einführten, die „Lachgemeinschaft“ und der „Lachanlass“, erneut geprüft und die Bedingungen ausgelotet, um Faktoren für ein Erklärungsmodell des Lachens im Mittelalter sichtbar zu machen. Die an Freud ausgerichtete Orientierung wird allerdings nicht übernommen. Neben dem Risus paschalis, einem Brauch während der Osterliturgie, werden als Beispiel ein Minnelied sowie zwei Prosaschwänke, Der Weinschwelg und Die böse Frau in ihrer kommunikativen Leistung mit Blick auf die Lachanlässe beschrieben.
Celem artykułu jest objaśnienie śmiechu z perspektywy determinowanej warunkami i czynnikami życia w średniowieczu. Aby rozpoznać historyczny i mentalny dystans weryfikacji poddane zostaną dwa pojęcia wprowadzone do badań około 2000 roku przez Hansa-Jürgena Bachorskiego i Wernera Roeckego: „śmiejąca się wspólnota” (Lachgemeinschaft) i „powód do śmiechu” (Lachanlass), pozwalające uwidocznić czynniki modelu objaśniania śmiechu w średniowieczu. Orientacja freudowska zostaje odrzucona. Oprócz risus paschalis, zwyczaju obowiązującego podczas liturgii wielkanocnej, analizie poddano minnesang i dwa wiersze prozą: Der Weinschwelg i Die böse Frau jako przykłady werbalizacji powodów do śmiechu.
This essay is dedicated to explaining laughter, but from fundamentally different conditions and factors of life in the Middle Ages. In order to recognise this historical and mental distance, two concepts that Hans-Jürgen Bachorski and Werner Roecke introduced into research around 2000, the "laughter community" and the "reasons to laugh", are re-examined and the conditions are sounded out in order to emphasise factors for an explanatory model of laughter in the Middle Ages. However, the Freudian orientation is not adopted. In addition to the risus paschalis, a custom during the Easter liturgy, a minnelied and two prose poems, Der Weinschwelg and Die böse Frau, are described as examples in their communicative performance with regard to the reasons to laugh.
Źródło:
Transfer. Reception studies; 2021, 6; 29-46
2451-3334
Pojawia się w:
Transfer. Reception studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
God’s Clown
Autorzy:
Bársony, Márton
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640886.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Jezus Chrystus, klaun, śmiech, risus paschalis – śmiech wielkanocny, fałszywe królestwo, Michał Bachtin, Maurice Lever, Ákos Szilágyi, Enid Welsford, święta wielkanocne, Pasja
Opis:
There was a time when priests started cracking jokes, telling anecdotes, speaking in an obscene manner to entertain their audience and raise a laugh. Their indecent buffooneries transformed Easter celebrations into carnivals – some of which took on quite extreme shapes. Later, the Church persecuted those involved in this practice, but traces of it still remain in Eastern Orthodox traditions. We cannot find a single link to risus paschalis in the Scriptures, nor in the writings of the Apostles, nor even a clue in the religious practices of the first Christian generations. We laugh at the transgression of the dying and rising Christ in the same way as we laugh at the clown thrown on the ground and jumping up again. Still, the cultural history of the clown rituals is an even more contested issue. What does Christ have to do with this tradition? What epistemological qualities bind them together?
Źródło:
Studia Religiologica; 2014, 47, 3
0137-2432
2084-4077
Pojawia się w:
Studia Religiologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies