Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Richard Wagner" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Skąd zrywa się wiatr. Zachodnie inspiracje w twórczości Hayao Miyazakiego
    Where the Wind Blows From: Western Inspirations in the Work of Miyazaki Hayao
    Autorzy:
    Świdziński, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342083.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Hayao Miyazaki
    animacja
    kino japońskie
    Richard Wagner
    Miyazaki Hayao
    animation
    Japanese cinema
    Opis:
    Twórczość mistrza filmu animowanego, Hayao Miyazakiego, jest jednym z najciekawszych przykładów inspiracji kulturą świata zachodniego w kinematografii japońskiej. Przejawem tego są jego dzieła, których akcja została osadzona zarówno w Europie, jak i w Japonii. Można dostrzec w nich inspiracje romantyzmem niemieckim (na czele z operami Richarda Wagnera), baśniami i europejską literaturą dziecięcą, ale także wczesnymi kreskówkami. W filmach Miyazakiego splatają się one w jedno z wątkami japońskimi, przerzucając most kulturowy między Wschodem i Zachodem. Dzięki mechanizmom kultury masowej te niezwykłe dzieła zdobywają popularność na całym świecie.
    The work of Miyazaki Hayao, a master of animation, is a fascinating example of Japanese cinema inspired by Western culture. An indication of this in his work is placing the action of his films both in Japan and Europe. One notes in them influences of German romanticism (including Wagner’s operas), folk tales and European literature for children, as well as early animated cartoons. In Miyazaki’s films they come together with Japanese motifs, bridging the gap between East and West. Thanks to the mechanisms of mass culture these remarkable works gain popularity around the world.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2015, 91; 164-169
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powieść wagnerowska – powieść muzyczna? (Gabriele D’Annunzio – Élémir Bourges – Paweł Huelle)
    Wagnerian novel – musical novel? (Gabriele D’Annunzio – Élémir Bourges – Paweł Huelle)
    Autorzy:
    Sokalska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/649298.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Ryszard Wagner
    powieść wagnerowska
    Gabriele D’Annunzio
    Élémir Bourges
    Paweł Huelle
    Richard Wagner
    Wagnerian novel
    Opis:
    This article discusses the genre of the Wagnerian novel, one of these phenomena which are a testament to the wide and diverse reception of Richard Wagner’s work in the European culture. The composer was admired as a charismatic persona, the author of excellent works of musical drama and the creator of sophisticated aesthetic concepts. In novels such as The Triumph of death (Trionfo della morte) by Gabriele D’Annunzio, The Twilight of the Gods (Le crépuscule des dieux) by Élémir Bourges and Sing Gardens (Śpiewaj ogrody) by Paweł Huelle, the main foci of interest are plots of Wagner’s musical dramas and not their musical score. Even descriptions devoted to instrumental parts clearly indicate the tendency to treat them as narrative stories. Much more interesting than the sound of Wagner’s music seems to be (to the narrators and heroes of the Wagnerian fiction) an implied message that flows from musical dramas such as Tristan and Isolde, Valkyrie or the fictive The Pied Piper of Hamelin. For the recipients of Wagner’s works, these operas become an indication of their own conduct, usually directing them to self-destruction and death.
    Artykuł poświęcony jest powieści wagnerowskiej, jednemu ze świadectw szerokiej i różnorodnej recepcji twórczości Richarda Wagnera w kulturze europejskiej. Kompozytor podziwiany był jako charyzmatyczna postać, autor doskonałych dzieł dramatu muzycznego i twórca wyrafinowanych koncepcji estetycznych. W powieściach takich jak Triumf śmierci Gabriela D’Annunzio, Zmierzch bogów Élémira Bourgesa oraz Śpiewaj ogrody Pawła Huellego głównymi przedmiotami zainteresowania okazują się motywy fabularne z wagnerowskich dramatów muzycznych, nie zaś ich partytura muzyczna. Nawet opisy poświęcone partiom instrumentalnym wyraźnie wskazują na tendencję do traktowania ich jako narracyjnych opowieści. O wiele bardziej interesujący niż brzmienie muzyki Wagnera wydaje się narratorom i bohaterom powieści wagnerowskich niepisany przekaz, który płynie z dramatów muzycznych takich jak Tristan i Izolda, Walkiria czy fikcyjny Szczurołap z Hameln. Dla odbiorców dzieł Wagnera stają się one wskazówką własnego postępowania, zwykle kierując ich ku autodestrukcji i śmierci.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 52, 1; 291-312
    1505-9057
    2353-1908
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lex Parsifal – melanż prawa, sztuki i polityki
    Lex Parsifal – the Melange of Law, Art and Politics
    Autorzy:
    Skrzywanek-Jaworska, Dagmara
    Tadajczyk, Konrad Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/4322369.pdf
    Data publikacji:
    2023-04-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    prawa autorskie
    Ryszard Wagner
    Parsifal
    Krąg Bayreucki
    Leon Piniński
    Copyright
    Richard Wagner
    Bayreuth Circle
    Opis:
    Artykuł wskazuje na splot artystyczno-politycznych zależności, które miały pomóc Wagnerianom w zmianie obowiązującego prawa. Rzecz dzieje się na przełomie XIX oraz XX w. w Rzeszy Niemieckiej. Prawo uosabia zmiana czasu trwania praw autorskich, sztukę – Parsifal Ryszarda Wagnera, zaś politykę – grupa intelektualistów o wyraźnie narodowych poglądach.
    The article concerns a melange of artistic and political dependencies that were to help the Wagnerians to change the law in force. The story takes place at the turn of the 19th and 20th centuries in the German Reich. The law is personified by the change in the duration of copyright, art – by Richard Wagner’s Parsifal, and politics – by a group of intellectuals with strong nationalist views.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2023, 102; 131-141
    0208-6069
    2450-2782
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Decydująca batalia – rzecz o francuskich „Lohengrinach”
    The decisive battle – On French Lohengrins
    Autorzy:
    Mrozowicki, Michał Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28411988.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Ryszard Wagner
    recepcja Wagnera we Francji
    Lohengrin
    historia opery
    Richard Wagner
    Wagner’s reception in France
    history of opera
    Opis:
    W recepcji Richarda Wagnera we Francji są dwa kluczowe momenty. Pierwszy z nich jest bardzo dobrze znany miłośnikom opery na całym świecie: skandaliczne, wrogie reakcje niektórych widzów (zwłaszcza członków Jockey Club) podczas trzech paryskich wystawień Tannhäusera w marcu 1861 r., reakcje, które zrujnowały nadzieje Wagnera na karierę w Paryżu i we Francji. Drugi, być może mniej znany, jest w rzeczywistości o wiele ważniejszy: pierwsze wykonanie Lohengrina w Palais Garnier, 16 IX 1891 r., które zapoczątkowało wielką erę wagnerowską w Opéra de Paris. Pośmiertna belle époque Wagnera, która trwała do I wojny światowej, naznaczona była niezliczonymi słynnymi produkcjami jego oper i dramatów muzycznych nie tylko w Paryżu, ale także w wielu francuskich teatrach prowincjonalnych. Należy jednak pamiętać, że ostateczny triumf Lohengrina w Paryżu w 1891 r. poprzedziła długa, zacięta walka między zwolennikami Wagnera i jego nieprzejednanymi wrogami. W artykule przytoczono kilka tekstów o Lohengrinie po światowej premierze w Weimarze w 1850 r., w szczególności artykuł Gérarda de Nervala opublikowany w La Presse oraz entuzjastyczne artykuły Franza Liszta w Le Journal des débats (Paryż) i Illustrierte Zeitung (Lipsk). Te ostatnie, opublikowane w książce Liszta Lohengrin et Tannhaüser de Richard Wagner (wydrukowana w 1851 r., także w Lipsku, ale w języku francuskim, przeznaczona głównie dla czytelników francuskich), skłoniła François-Josepha Fétisa do odpowiedzi siedmioma krytycznymi artykułami na temat Wagnera, które ukazały się w La Revue et Gazette musicale de Paris w 1852 roku. Teksty węgierskiego kompozytora Liszta i belgijskiego krytyka muzycznego Fétisa, opublikowane w języku francuskim, doprowadziły do niekończących się konfrontacji między francuskimi wagnerofilami i wagnerofobami. Pomimo tej ożywionej dyskusji Lohengrin nie był wystawiany w żadnym teatrze we Francji w latach pięćdziesiątych XIX w., nawet we fragmentach lub w wersji koncertowej. Francuscy miłośnicy opery musieli zadowolić się artykułami prasowymi zawierającymi zwięzłe opisy niemieckich i austriackich produkcji. Francuska premiera Lohengrina zapowiadana była kilka razy pod koniec lat sześćdziesiątych w Théâtre-Lyrique Impérial. Jednak ani Léon Carvalho, ani jego następca Jules Pasdeloup nie zdołali wystawić tej opery. Pojawienie się na scenach francuskich Lohengrina i innych dzieł Wagnera z tego okresu, manifestujących jego gallofobię, takich jak Eine Kapitulation, zostało opóźnione przez wojnę francusko-pruską z 1870 roku. Pierwsze francuskie wykonanie tej opery – i jedyne w życiu Wagnera – odbyło się w 1881 r. w Nicei (w wersji włoskiej Salvatore Marchesi) pod batutą Auguste Vianesi. Po przerwach w próbach Lohengrina w Paryżu w Théâtre-Italien, Opéra-Comique i Palais Garnier w 1884, 1885 i 1886 r., mieszkańcy stolicy mogli wreszcie, dzięki wytrwałość Charlesa Lamoureux, podziwiać tę operę 3 V 1887 r. w teatrze Eden. Dyrygent planował dać dziesięć wystawień Lohengrina w ciągu sezonu, ale gwałtowne antyniemieckie i antywagnerowskie demonstracje, podsycane przez premiera René Gobleta, zmusiły go do odwołania wszystkich oprócz pierwszego, które – z czysto artystycznego punkt widzenia – było wielkim sukcesem. Cztery lata później, 16 IX 1891 r., Lamoureux ponownie poprowadził Lohengrina w Paryżu, tym razem w Palais Garnier. Krytycy porównali artystyczny poziom dwóch paryskich Lohengrinów. Chwalili prawie wszystkich śpiewaków nowego spektaklu, zwłaszcza Ernesta Van Dycka, powracającego do tytułowej roli, oraz Rose Caron, która zastąpiła Fidès Devriès w roli Elsy. W 1891 r., podobnie jak cztery lata wcześniej, wokół opery odbyły się demonstracje przeciwko Lohengrinowi i jego wystawieniom, ale tym razem rząd zareagował zupełnie inaczej. Premier Charles de Freycinet, w przeciwieństwie do René Gobleta cztery lata wcześniej, wykorzystał siły bezpieczeństwa do ochrony artystów. Kilka dni później demonstranci się wycofali, gdy niezwykłe arcydzieło niemieckiego kompozytora ostatecznie podbiło paryską publiczność. To była decydująca bitwa, punkt zwrotny w przyjęciu Wagnera we Francji. Od 1891 r. jego opery i dramaty muzyczne cieszą się niezwykłą karierą na francuskich scenach, a Lohengrin zawsze jest jednym z najbardziej podziwianych. Autor wspomina kilka innych wykonań tej opery i słynnych paryskich wykonawców, takich jak Jan Reszke (Jean de Reszké) i jego brat Edward, Salomea Kruszelnicka, Lauritz Melchior, Lotte Lehmann, Germaine Lubin, Sandor Konya, Régine Crespin, Rita Görr, Wolfgang Windgassen, Elisabeth Grümmer, Siegfried Jerusalem, Jonas Kaufmann, René Pape oraz dwóch innych polskich śpiewaków: Rafał Siwek i Tomasz Konieczny.
    There are two crucial moments in Richard Wagner’s reception in France. The first one is very well known by opera lovers all over the world: the scandalous, hostile reactions of some spectators (especially members of the Jockey Club) during the three Parisian performances of Tannhäuser in March 1861, reactions which ruined Wagner’s hopes of a career in Paris and in France. The second one, perhaps less well known, is actually much more important: the first performance of Lohengrin at the Palais Garnier, on 16 September 1891, which opened the great Wagnerian era at the Opéra de Paris. Wagner’s posthumous belle époque, which lasted until the First World War, was marked by innumerable famous productions of his operas and music dramas not only in Paris but also in many French provincial theatres. One should remember, however, that Lohengrin’s definitive triumph in Paris, in 1891, was preceded by a long, fierce battle between Wagner’s supporters and his intransigent enemies. This paper cites several texts written about Lohengrin after its world premiere in Weimar, in 1850, especially Gérard de Nerval’s article published in La Presse and Franz Liszt’s enthusiastic articles in Le Journal des débats (Paris) and Illustrierte Zeitung (Leipzig). The latter, reproduced in Liszt’s book Lohengrin et Tannhaüser de Richard Wagner(printed in 1851, also in Leipzig, but in French, intended primarily for French readers), prompted the Belgian François-Joseph Fétis, to respond with seven critical articles on Wagner, which appeared in La Revue et Gazette musicale de Paris in 1852. Those texts by the Hungarian composer Liszt and the Belgian musical critic Fétis, published in French, gave rise to the endless confrontations between French Wagnerophiles and Wagnerophobes. In spite of that animated discussion, Lohengrin was not staged in any theatre in France during the 1850s, even in extracts or in a concert version. French opera lovers had to make do with press articles giving concise accounts of its German and Austrian productions. Lohengrin’s French premiere was announced several times in the late sixties at the Théâtre-Lyrique Impérial. However, neither Léon Carvalho nor his successor Jules Pasdeloup managed to produce this opera. Lohengrin’s appearance on French stages was delayed by the Franco-Prussian War of 1870 and particularly by Wagner’s Gallophobe works of this period, such as Eine Kapitulation. The first French performance of this opera – and the only one in Wagner’s lifetime – took place in 1881 in Nice (in an Italian version by Salvatore Marchesi), under the baton of Auguste Vianesi. After some aborted attempts to perform Lohengrin in the capital at the Théâtre-Italien, the Opéra-Comique and the Palais Garnier in 1884, 1885 and 1886, Parisians could finally admire this opera at the Eden-Theater, on 3 May 1887, thanks to the perseverance of Charles Lamoureux. That famous conductor planned to give ten performances of Lohengrin over the course of the season, yet violent anti-German and anti-Wagnerian demonstrations, encouraged by the Prime Minister René Goblet, forced him to cancel all but the first, which from the purely artistic point of view was a great success. Four years later, on 16 September 1891, Lamoureux again conducted Lohengrin in Paris, this time at the Palais Garnier. Critics compared the artistic standard of the two Parisian Lohengrins. They praised almost all the singers of this new performance, especially Ernest Van Dyck, reprising the title role, and Rose Caron, who replaced Fidès Devriès as Elsa. In 1891, as four years earlier, demonstrations were held around the opera house against Lohengrin and its performances, but this time the government reacted quite differently. The Prime Minister, Charles de Freycinet, unlike René Goblet four years before, used the security forces to protect the artists. A few days later, the demonstrators stood down, as the German composer’s unusual masterpiece finally conquered the Parisian audience. That was the decisive battle, the turning point in Wagner’s reception in France. Since 1891, his operas and music dramas have enjoyed a remarkable career on French stages, with Lohengrin always one of the most admired. The author mentions several other performances of this opera and its famous Parisian interpreters, such as Jan Reszke (Jean de Reszké) and his brother Edouard, Salomea Krushelnytska, Lauritz Melchior, Lotte Lehmann, Germaine Lubin, Sandor Konya, Régine Crespin, Rita Görr, Wolfgang Windgassen, Elisabeth Grümmer, Siegfried Jerusalem, Jonas Kaufmann, René Pape, and two other Polish singers, Rafał Siwek and Tomasz Konieczny.
    Źródło:
    Muzyka; 2018, 63, 4; 3-37
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metalowa suita wobec zmierzchu cywilizacji (Bathory "Twilight Of The Gods")
    Metal suite in the face of twilight civilization (Bathory Twilight Of The Gods)
    Autorzy:
    Małczyński, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521206.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Metal Music Studies
    Quorthon, Bathory
    muzyka metalowa
    Zmierzch Bogów
    Friedrich Nietzsche
    Richard Wagner
    metal music
    Opis:
    Niniejszy szkic jest poświęcony suicie Zmierzch Bogów (1991) szwedzkiej grupy Bathory. W pierwszej kolejności traktuje o historycznym kontekście ukazania się albumu Twilight Of The Gods, na którym owa suita została pomieszczona. Refleksji i interpretacji została poddana zawartość tekstowa tego wydawnictwa, ze szczególnym uwzględnieniem aspektów diagnostycznych, formułowanych w stosunku do cywilizacji europejskiej u schyłku XX wieku.
    This essay is devoted to the suite titled Twilight of the Gods (1991) of the Swedish Bathory group. The historical context of the Twilight Of The Gods album, where this suite is located, will be discussed in the first place, and the next step in reflection and interpretation will be the textual content of this publication, with particular emphasis on the diagnostic aspects of European civilization at the end of the twentieth century.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2018, 10, 3 "Studia nad kulturą metalową"; 72-87
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Meditating on the Vitality of the Musical Object: A Spiritual Exercise Drawn from Richard Wagner’s Metaphysics of Music
    Autorzy:
    Kramer, Eli
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/451429.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
    Tematy:
    Richard Wagner
    Arthur Schopenhauer
    philosophy of music
    spiritual exercise
    German Idealism
    Process Philosophy
    Personalism
    Opis:
    In 1870, Wilhelm Richard Wagner (1813-1883) wrote an essay to celebrate the centennial of Beethoven’s birth. In this essay Wagner made the case that music is, unlike any other object we create or are attentive to in experience, in an immediate analogical relationship with the activity of the Schopenhauerian “will” and is always enlivened. By drawing on this idea, we can not only conceive of music as in an immediate analogical relationship with our personal experience, but as perhaps the only object of cognition that is in a constant state of personal vitality. It is by that very continuous vitality that it can return us to our own personhood with deeper insight and perspective. The essay concludes by exploring how attending to the musical object as a spiritual (existential) exercise might reconnect us to our roots in sensus communis, educate us on our common personhood, and play an ethical role in our lives.
    Źródło:
    Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2019, 3, 3(9); 29-42
    2544-302X
    Pojawia się w:
    Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Celuloidowy pierścień Nibelunga. Wagner „ufilmowiony” albo o „kinematograficznych” inscenizacjach wagnerowskich dramatów muzycznych
    Celluloid Ring of the Nibelung: Wagner “Cinematified”, or on “Cinematographic” Stagings of Wagner’s Musical Dramas
    Autorzy:
    Kletowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28630093.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Ryszard Wagner
    Gesamtkunstwerk
    opera
    Richard Wagner
    Opis:
    Autor skupia się na omówieniu klasycznych i współczesnych inscenizacji dramatów muzycznych Ryszarda Wagnera, realizowanych przez mistrzów kina i nawiązujących do teorii oraz praktyki niemieckiego kompozytora, swoimi pracami niejako przepowiadającego istnienie kina i myślącego kategoriami estetycznymi rozwijanymi później przez twórców X muzy. Inscenizacje dzieł Wagnerowskich są swego rodzaju spłatą długu Wagnerowi i nie tyle rekonstruują świat wizualno-muzycznych wizji twórcy Lohengrina, wykorzystując język filmu, ile po prostu wypełniają postulat niemieckiego kompozytora o stworzeniu dzieła „totalnego”. W tekście są omówione wagnerowskie inscenizacje takich mistrzów kina, jak Eisenstein, Visconti, Chéreau, Syberberg i Bill Viola, którzy w swych poszukiwaniach artystycznych realizowali idee Gesamtkunstwerku. Kletowski ukazuje proces „ufilmowienia” współczesnej sztuki operowej (przede wszystkim dzieł Wagnera, choć nie tylko), która na zasadzie „transakcji zwrotnej” wpływa również na kształt współczesnej X muzy, nierzadko nawiązującej do wzorców operowych.
    The author discusses classic and contemporary staging of Richard Wagner’s musical dramas, made by the masters of cinema and referring to the theory and practice of the German composer, who in his work somehow foresaw the existence of the cinema and who thought in the aesthetic categories later developed by the creators of the Tenth Muse. Staging of the works of Wagner are a repayment of a debt to the great composer. They do not so much reconstruct the visual and musical vision of the composer of the Lohengrin, using the language of film, but fulfil Wagner’s postulate that a total work of art can be created. In the text the author discusses productions of Wagner’s work by such masters of the cinema as Eisenstein, Visconti, Chereau, Syberberg and Bill Viola, who in their artistic pursuit realised the ideas of Gesamtkunstwerk. Kletowski shows the process of “cinematifying” of contemporary art of opera (especially the works of Wagner, but also others), which art using the principle of “reverse transaction” also shapes the modern Tenth Muse, that often refers to elements of opera.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 87-88; 127-138
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Modification of the Genre of Mystery Play in the Wagner’s, Schoenberg’s and Messiaen’s Compositions
    Modyfikacja gatunku misterium w kompozycjach Wagnera, Schoenberga i Messiaena
    Autorzy:
    Katsia, Nana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/514006.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    mystery play
    social context
    musical dramaturgy
    Arnold Schoenberg
    Richard Wagner
    Olivier Messiaen
    20th century music
    misterium
    kontekst społeczny
    dramaturgia muzyczna
    muzyka XX wieku
    Opis:
    The purpose of my paper is to reveal the main features of the mystery genre in the European musical culture of the 19th and the 20th century on the basis of the genre features established in the Antiquity and the Middle Ages. The mystery play genre, as we know, in essence means the firm unity of certain stable features. The complexity of those features consists of two specific elements—religion and social, and a general one—the model of the world for a certain epoch. If in the mysteries of Ancient civilizations and the Middle Ages, the aforementioned components operated as a firm unity of inseparable elements; later, in the period after the “new times”, especially at the end of the 19th century and in the 20th century, the stable elements were disintegrated from each other. This process is discussed on the examples of the following operas: • The common religion and ethical model—Wagner’s Parsifal; • The code of moral rules and principles in the social context— Schoenberg’s Moses und Aron; • The explication of Thomistic ideas in the modern world— Messiaen’s Saint François d’Assise. What is outlined is the unity of necessary components of the genre of the mystery play: multidimensional sources of libretto; a mission of the main hero; the author’s interpretation of the mystery; the abundance of ritual scenes; the relationship between the internal and external dramaturgical processes; synthesis of the different theatrical genres; static dramaturgy. All of these features suggest a specific type of musical dramaturgy, in which the categories of time and space contain three main mystic spheres: divine, terrestrial and demonic. Consequently, the dramaturgy of opera staging has three levels of activity: superficial, inner and upon time.
    Celem niniejszego artykułu jest ukazanie głównych cech gatunku misterium w kulturze muzycznej Europy XIX i XX wieku na podstawie jego podstawowych wyznaczników, które ukształtowały się w starożytności i średniowieczu. Gatunek misterium opiera się przede wszystkim na kilku zasadach. Na złożoność jego cech charakterystycznych składają się: przede wszystkim model świata z danej epoki, a także dwa dodatkowe czynniki – religijny i społeczny. W misteriach powstałych w starożytności i średniowieczu wymienione komponenty funkcjonowały jako spójna całość współtworzona przez nierozłączne elementy; następnie, w epokach późniejszych, a zwłaszcza pod koniec XIX i na początku XX wieku, stałe części składowe misterium uległy dezintegracji. Proces ten został omówiony na przykładach z następujących oper: — wspólna religia i model etyczny: Parsifal Richarda Wagnera; — kodeks zasad moralnych w kontekście społecznym: Moses und Aron Arnolda Schoenberga; — rozwinięcie myśli św. Tomasza z Akwinu w świecie współczesnym:Saint François d’Assise Oliviera Messiaena. W moim artykule została podkreślona jedność elementów niezbędnych dla powstania gatunku misterium; wielorakie źródła libretta; misja głównego bohatera; interpretacja samej tajemnicy przez autora; obfitość scen rytuału; relacja pomiędzy wewnętrznymi a zewnętrznymi procesami zachodzącymi w dramaturgii dzieła; synteza wielorakich gatunków teatralnych; statyczna dramaturgia. Wszystkie te cechy nasuwają na myśl specyficzny typ dramaturgii muzycznej, w której kategorie czasu i przestrzeni tworzą trzy główne sfery mistyczne: boską, ziemską i diabelską. W konsekwencji dramaturgia inscenizacji operowej dzieli się na trzy poziomy aktywności: powierzchowny, wewnętrzny i ponadczasowy.
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2017, 3(34); 97-113
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Inscenizacje Parsifala Richarda Wagnera na Festiwalu w Bayreuth. Od sekularyzmu do postsekularyzmu
    Stage productions Parsifals of Richard Wagner at The Festival in Bayreuth: From secularism to postsecularism
    Autorzy:
    Kaczmarek, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/546204.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Religioznawcze
    Tematy:
    sekularyzm
    postsekularyzm
    Richard Wagner
    socjologia sztuki
    secularism
    postsecularism
    sociology of art
    Opis:
    In this article, I would like to analyse two stage productions Parsifals of Richard Wagner at the Festival in Bayreuth. The first production from the years 2008-2012 is made by Stefan Herheim and has in the center the problems of history, politics and psychoanalysis. The second production from the years 2016-2019 is made by Uwe Eric Laufenberg and has in the center the problems of religions and faith. The both productions can be indicators for the processes of secularism and postsecularism in the contemporary world and I would like to show that we can observe this processes also in art.
    Richard Wagner był jednym z największych kompozytorów w historii muzyki, twórcą przede wszystkim dzieł operowych, a jednocześnie teoretykiem sztuki. Jego ostatnim utworem muzycznym jest misterium sceniczne w trzech aktach Parsifal, którego premiera odbyła się 26 lipca 1882 r. podczas Festiwalu w Bayreuth. Po śmierci Wagnera, która nastąpiła rok później, Parsifal był dramatem muzycznym cieszącym się do dziś niezwykłą popularnością i wystawianym niezliczoną ilość razy – najpierw w Bayreuth, a potem na całym świecie.
    Źródło:
    Przegląd Religioznawczy; 2018, 1/267
    1230-4379
    Pojawia się w:
    Przegląd Religioznawczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Symboliczne wcielenia Oskara Kokoschki - Tristan
    Symbolic incarnations of Oskar Kokoschka – Tristan
    Autorzy:
    Długosz, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887884.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Oskar Kokoschka
    Alma Mahler
    Gustav Mahler
    Walter Gropius
    Richard Wagner
    Tristan
    Izolda
    król Marek
    „Die Windsbraut”
    wachlarze
    trubadurzy
    średniowiecze
    rycerz
    pasowanie
    dramat muzyczny
    triada celtycka
    symboliczna identyfikacja
    autokreacja artysty
    autoportret
    ekspresjonizm
    Wiedeń ok. 1900
    Iseult
    King Mark
    fans
    troubadours
    Middle Ages
    knight
    knighting
    musical drama
    Celtic triad
    symbolic identification
    artist's self-creation
    selfportrait
    expressionism
    Vienna around 1900
    Opis:
    From the very beginning of his artistic career Oskar Kokoschka systematically used historical, literary and mythological persons, whose figures, being recognizable in culture, facilitated the expression of his own psychological states and life experiences. The young painter, familiar with the classic works of literature, was also fascinated by music. One of his most vivid musical memories mentioned in an interview after more than half a century, was connected with his visits at the Vienna opera horse where he hare heard concerts directed by Gustav Mahler. A an especially enduring memory was that of the performance of R. Wagner’s drama Tristan und Isolde. From that time on the story of the mythical couple of lovers dominated the artist’s imagination, and after his meeting with Gustav's widow, Alma Mahler, he was able to assume a personified figure involving all the three people. As a result Kokoschka and Alma's love affair was supposed to develop according to the historical and mythical scenario of the medieval, and originally Celtic, saga. The artist first played the role of a life-guardsman seeking the favor of the patron of the Vienna cultural elite, and also seeking the hand of the inaccessible „queen” left by the dead director, „the old king”. Having won her acceptance the painter was able to be in her good graces for some time as her lover. However, a tragic turnabout, and at the same time the end of the relation, was inevitably inscribed in the process, in which the „young pretender” Kokoschka, having entered the role of the king, next had to give way to the next candidate. Stages of this symbolic process can be seen in Kokoschka’s letters as well as in his literary and visual works from the period of his relationship with Alma Mahler in the years 1912-1915, when one compares the facts from the protagonists’ lives with, among others, the medieval versions of the Tristan legend and its version composed by Wagner.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 4; 159-203
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tribschen – początki burzliwej przyjaźni. Nietzsche vs. Wagner
    Autorzy:
    Choczaj, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/919767.pdf
    Data publikacji:
    2011-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Richard Wagner
    Friedrich Nietzsche
    The Birth of Tragedy
    Tribschen
    Opis:
    Tribschen – the Beginning of a Stormy Friendship. Nietzsche vs. Wagner This text is an analysis of a relationship between two outstanding minds of modernist period. The relationship significantly influenced personality and development of the author of The Birth of Tragedy. The main part of the disquisition focuses on Nietzsche’s complex personality which gets revealed not only in his relationship with Wagner but also in his way of thinking and style of writing, which is still a challenge for most readers.
    Źródło:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2011, 8, 15-16; 210-218
    1731-450X
    Pojawia się w:
    Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies