Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Republic of Turkey" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 22
Tytuł:
Turcja w koncepcjach polskiego Sztabu Generalnego w okresie Konferencji Lozańskiej (1922–1923). Nieznane memorandum Tadeusza Schaetzla
Autorzy:
Gierowska-Kałłaur, Joanna
Kornat, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/653723.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
second Republic of Poland
Turkey
Mustafa Kemal Atatürk
Tadeusz Schatzel
Polish–Turkish military and political relations in the interwar period
Conference of Lausanne
II Rzeczpospolita
Turcja
polsko–tureckie stosunki wojskowe i polityczne w okresie międzywojennym
konferencja pokojowa w Lozannie
Opis:
The article presents Tadeusz Schaetzel's memorandum from 26 December 1922, containing his analysis of the first round of negotiations at the Lausanne Conference. It was prepared on request of the General Staff, following Schaetzel's return from Lausanne, where he assumed the duties of observer at the peace conference. The document proves strong hopes for a future involvement of Turkey in the anti-Soviet policies of the Second Polish Republic.
W artykule przedstawiony został memoriał Tadeusza Schaetzla z 26 grudnia 1922 r., pisany jako analiza pierwszej części obrad konferencji w Lozannie. Mjr Schaetzel przygotował go dla Sztabu Generalnego, powróciwszy do Warszawy z Lozanny, gdzie obserwował obrady konferencji pokojowej. Tekst dokumentu przepełniony jest nadziejami na pozyskanie w przyszłości Turcji dla antysowieckiej polityki II RP.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2014, 49, 2
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwarunkowania geopolityczne bałkańskiej polityki Turcji w latach 20. i 30. XX wieku
The geopolitical circumstances of the Turkish policy in the Balkans in the interwar period (1923–1939)
Autorzy:
Paszkiewcz, Jędrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909791.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Republic of Turkey
Balkans
Mediterranean Sea
Great Britain
France
Italy
Republika Turecka
Bałkany
Morze Śródziemne
Wielka Brytania
Francja
Włochy
Opis:
The aim of the article is to show the role of the Balkans in the context of the tasks carried out by the diplomacy of the Turkish Republic in the interwar period. Turkish foreign policy was determined by the position of the state in the three regions - the Mediterranean, the Middle East and the Balkans. The activity of the Turkish diplomacy in the Balkans should be divided into two phases covering the years 1923–1932 and 1932–1939. Many Turkish diplomatic initiatives met with a positive reaction in the Balkans. Turkey was an advocate of solutions based on negotiations, not on the arguments of force. On the other hand, the political successes in the Balkans did not substantially strengthen its position in other matters concerning Turkish security. Neither did Turkey increase the Turkish rank in the eyes of superpowers.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2014, 21, 1; 185-198
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Książęta Jerzy i Krzysztof Zbarascy wobec problemów południowo-wschodniego pogranicza Rzeczypospolitej w drugim i trzecim dziesięcioleciu XVII wieku
The princes Jerzy and Krzysztof Zbaraski towards the problems of South-Eastern borderlands of Polish Republic in second and third decade of 17th century
Autorzy:
Anusik, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689512.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Rzeczpospolita w pierwszej połowie XVII w.
pogranicze południowo-wschodnie
Jerzy ks. Zbaraski
Krzysztof ks. Zbaraski
Zygmunt III
Turcja
Tatarzy
Kozacy
Polish Republic in the first half of 17th century
South-Eastern borderlands
Jerzy prince Zbaraski
Krzysztof prince Zbaraski
Sigismund III
Turkey
Tatars
Cossacks
Opis:
The princes Jerzy and Krzysztof Zbaraski were descendants of the old and very wealthy magnates family. Their education, wealth and mental qualities predestined them to play an important role in the political arena. Reluctance on the part of Sigismund III made, however, that the two brothers found themselves in the ranks of the opposition. As owners of large estates in the South-Eastern borderlands, the princes have to be interested in both the situation in Ukraine, as well as relations with neighboring countries in this region of the Polish Republic. In the middle of the second decade of the seventeenth century, they fell into conflict with the hetman Stanislaw Żółkiewski. They believed that the policy of hetman in borderlands leads to war with Turkey. Zbaraski brothers advocated the maintenance of peace with the Sultan. Their relation to the Ottoman Empire did not change until the end of their lives. Maintaining peaceful relations with Turkey they regarded as one of the priorities of the foreign policy of the Polish Republic. On the issue of relations with the Crimean Khanate the princes Zbaraski looked through the prism of Turkish politics. They regarded rulers of Crimea as performers of the policy of Istanbul and sultan tool to exert pressure on the Polish Republic. They were in favor of not to provoke Tartars. But both of them took an active part in the fight against Tartar s invasions. In the fight against the Tatars they were ready to use the help of the Cossacks. In the years 1624–1628 the Zbaraski brothers supported the idea of intervention in the internal affairs of the Crimean Khanate. They believed that fueling the civil war in the Crimea will be in every way beneficial to the interests of the Polish Republic. Very interesting was also the attitude of Zbaraski brothers to the Cossacks. Both princes believed Cossacks as the rebels, destroyers of internal order and adventurers provoking conflicts with Turkey. They do not accept the policy of tolerance towards Cossacks in the period before Cecora. After Khotyn war they urged Cossacks to stop their trips to the Black Sea. The both brothers quickly recognized the danger posed by an alliance of Orthodox bishops and the Cossacks. They found it as a serious threat to the interests of the Polish Republic in Ukraine. The princes Zbaraski referred to the Cossacks with a sense of superiority and contempt. Appreciated, however, their military force. The Zbaraski brothers advocated a policy of hard hand against the Cossacks. Prince Jerzy has repeatedly stated that the Cossacks do not need any committee, but a sword. However, the princes of Zbaraż feel awe in front of a large and valiant Cossacks army. They feared the destruction of their landed estates. After the conclusion of the Treaty of Kurukove they opted, however, for strict compliance with its terms. Relatively little attention devoted Zbaraski brothers to the situation in the Danubian principalities – Moldavia and Wallachia. But both brothers carefully watched the actions of the ruler of Transylvania – Bethlen Gabor. The paradox seems the fact that after the death of Krzysztof, when he was the most powerful magnate in the South-Eastern borderlands of the Republic, Jerzy Zbaraski was much less interested in the situation in that region. His attention was absorbed at that time by completely different problems. It is in this context to note that even earlier the issue of the problems of the South-Eastern borderlands of Polish Republic were not the main subject of the interest of the Zbaraski brothers. Both princes were politicians who tried to influence the whole, as well internal and foreign policy of the state. Because of that reason they followed and commented all the most important events that have taken place in the Central and Eastern Europe in the second and third decade of the seventeenth century.
Książęta Jerzy i Krzysztof Zbarascy byli potomkami starej i ogromnie bogatej rodziny magnackiej. Ich wykształcenie, majątek i walory umysłowe predestynowały ich do odgrywania ważnej roli na arenie politycznej. Niechęć ze strony Zygmunta III sprawiła jednak, że obaj bracia znaleźli się w szeregach opozycji. Jako właściciele wielkich majątków na kresach, książęta z natury rzeczy musieli być zainteresowani zarówno sytuacją na Ukrainie, jak i stosunkami z państwami graniczącymi w tym regionie z Rzecząpospolitą. W połowie drugiego dziesięciolecia XVII w. popadli w konflikt z hetmanem Stanisławem Żółkiewskim. Uważali bowiem, że polityka hetmana na kresach prowadzi do wojny z Turcją. Zbarascy opowiadali się natomiast za utrzymaniem pokoju z sułtanem. Swojego stosunku do państwa Imperium Osmańskiego nie zmienili do końca życia. Utrzymanie pokojowych stosunków z Turcją uważali za  jeden z priorytetów polityki zagranicznej Rzeczypospolitej. Na kwestię stosunków z Chanatem Krymskim książęta Zbarascy patrzyli przez pryzmat polityki tureckiej. Władców Krymu uważali za wykonawców polityki Stambułu i narzędzie służące sułtanom do wywierania nacisku na Rzeczpospolitą. Opowiadali się za tym, by nie prowokować Tatarów. Brali jednak czynny udział w zwalczaniu najazdów tatarskich. W walce z Tatarami gotowi byli wykorzystać pomoc Kozaków. W latach 1624–1628 bracia Zbarascy poparli pomysł interwencji w wewnętrzne sprawy Chanatu Krymskiego. Uważali bowiem, że podsycanie wojny domowej na Krymie będzie pod każdym względem korzystne dla interesów Rzeczypospolitej. Bardzo ciekawy był też stosunek braci Zbaraskich do Kozaczyzny. Obaj książęta uważali Kozaków za buntowników, burzycieli porządku wewnętrznego i awanturników prowokujących konflikty z Turcją. Nie akceptowali polityki pobłażania Kozakom w okresie przed Cecorą. Po Chocimiu nakłaniali Kozaków do zaprzestania wypraw na Morze Czarne. Obaj bracia bardzo szybko dostrzegli niebezpieczeństwo, jakie stanowił sojusz prawosławnych władyków z Kozaczyzną. Uznali go za poważne zagrożenie dla interesów Rzeczypospolitej na Ukrainie. Książęta Zbarascy odnosili się do mołojców z poczuciem wyższości i z pogardą. Doceniali jednak siłę wojskową Kozaczyzny. Bracia Zbarascy opowiadali się za polityką twardej ręki wobec Kozaków. Książę Jerzy wielokrotnie powtarzał, że na Kozaków nie trzeba żadnych komisji, tylko szabli. Niemniej książęta ze Zbaraża czuli respekt przed liczną i bitną armią kozacką. Bali się zniszczenia swoich majątków. Po zawarciu ugody kurukowskiej opowiedzieli się jednak za rygorystycznym przestrzeganiem jej warunków. Stosunkowo niewiele uwagi poświęcali natomiast Zbarascy sytuacji w księstwach naddunajskich – Mołdawii i Wołoszczyźnie. Śledzili zaś poczynania władcy Siedmiogrodu – Bethlena Gabora. Paradoksem wydaje się to, że po śmierci Krzysztofa, kiedy został najpotężniejszym latyfundystą na kresach Rzeczypospolitej, Jerzy ks. Zbaraski w dużo mniejszym stopniu interesował się sytuacją w tamtym regionie. Jego uwagę absorbowały bowiem w tym czasie zupełnie inne problemy. Warto w tym kontekście zaznaczyć, że również wcześniej problematyka pogranicza południowo-wschodniego nie stanowiła bynajmniej głównego przedmiotu zainteresowania braci Zbaraskich. Byli oni bowiem politykami, którzy próbowali wpływać na całokształt tak wewnętrznej, jak i zagranicznej polityki państwa, śledząc i komentując na bieżąco wszystkie najistotniejsze wydarzenia, które rozgrywały się w Europie Środkowo-Wschodniej w drugim i trzecim dziesięcioleciu XVII w.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2016, 15, 2
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ambrogio Contarini i jego podróż na Wschód. Okoliczności nawiązania kontaktów dyplomatycznych przez Wenecję i Polskę z Persją w drugiej połowie XV w.
Ambrogio Contarini and his journey to the East. The circumstances of establishing Venetian and Polish diplomatic contacts with Persia in the second half of the 15th century
Autorzy:
Smołucha, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560355.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Persja
islam
Turcja osmańska
Republika Wenecka
późne krucjaty
papiestwo
Królestwo Polskie
Jagiellonowie
Ruś
Tatarzy
Persia
Islam
Ottoman Turkey
Venetian Republic
late crusades
papacy
Kingdom of Poland
Jagiellonians
Ruthenia
Tartars
Opis:
Artykuł poświęcony jest mało znanemu w historiografii wątkowi dyplomatycznych kontaktów pomiędzy Europą chrześcijańską a Uzun Hassanem (1423-1478), władcą Persji. Stolicą jego państwa było, leżące obecnie w północno-zachodnim Iranie miasto Tabriz. Uzun Hassan wspierał militarnie przeciwników Turcji osmańskiej i dążył do nawiązania kontaktów dyplomatycznych z państwami chrześcijańskimi. Autor krótko przedstawił dzieje tych poselstw, których celem była zazwyczaj Wenecja i Rzym. W 1472 r. jedno z nich zawitało również do stolicy Królestwa Polskiego Krakowa. Poza krótkimi wzmiankami we współczesnych kronikach i dokumentach dyplomatycznych niewiele wiemy o szczegółach tych pierwszych politycznych kontaktów z Persją. Zasadnicza część artykułu odnosi się natomiast do niezwykle dobrze udokumentowanej źródłowo podróży na dwór Uzun Hassana w Tabriz weneckiego posła Ambrogio Contariniego. W dyplomatyczną podróż wyprawił się on z Wenecji w lutym 1474 r. Ponieważ Turcy w owym czasie blokowali przeprawę z Cypru do Azji Mniejszej wenecki poseł zdecydował się na podróż lądem poprzez Niemcy, Królestwo Polskie i Ruś. Niezwykle cenne są jego opisy mało znanych regionów leżących nad Dnieprem, w tym samego Kijowa. Szczegółowo opisał swoją pełną przygód podróż kierując się do Kaffy nad Morzem Czarnym. Stamtąd omijając posiadłości tureckie i góry Kaukazu, uniknąwszy wielu niebezpieczeństw Contarini przedostał się do Persji.
The article discusses the little-known (in historiography) history ofdiplo- matic relations between Christian Europe and Uzun Hassan (1423—1478), the ruler of Persia. The capital of the country was located in Tabriz, cur- rently in north-western Iran. Uzun Hassan provided military support to Ottoman Turkey's enemies and sought to establish diplomatic relations with Christian states. The author briefly describes the history of Persia's diplomatic missions, which were usually aimed at Venice and Rome. In 1472, one of them also visited Krakow, the capital of the Kingdom of Poland. Aside from brief references in contemporary chronicles and diplomatic and diplomatic documents, we know little about details of those first political contacts with Persia. The main part of the article refers to an exceptionally well-documented, in terms of sources, journey of Venetian envoy Ambrogio Contarini to Uzun Hassan's court in Tabriz. He embarked on the diplomatic mission from Venice in February 1474. As Turks at that time were blocking the crossing from Cyprus to Asia Minor, the Venetian envoy de- cided to travel by land across Germany, the Kingdom of Poland and Ruthe- nia. His descriptions of obscure regions at Dnieper, including in Kiev itself, are extremely valuable. He also gave a detailed account of his adventurous journey to Caffa on the shore of the Dead Sea. From there, bypassing the Turkish territory and the mountains of the Caucasus, avoiding many dan- gers, Contarini made it to Persia.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2017, 23/2; 353-366
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak powstrzymać ekspansję turecką w Europie, czyli o książce Wołodymyra Pyłypenki, W obliczu wroga. Polska literatura antyturecka od połowy XVI do połowy XVII wieku, Wydawnictwo Napoleon V, Oświęcim 2016, ss. 191
Autorzy:
Kupisz, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631887.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Polish and Turkish relationships, Turkey, Republic of Poland, political literature
stosunki polsko-tureckie, Turcja, Rzeczpospolita, literatura polityczna
Opis:
W artykule omówiono książkę Wołodymyra Pyłypenki, poświęconą polskiemu piśmiennictwu z XVI–XVII w., poruszającemu kwestię powstrzymania zagrożenia, jakie dla chrześcijańskiej Europy stwarzała wówczas ekspansja turecka. Polscy badacze omawiali już owe problemy, wydano również wiele tekstów źródłowych dotyczących problematyki zwalczania tureckiego zagrożenia. Nowością w publikacji W. Pyłypenki jest spojrzenie na trudne sąsiedztwo Rzeczypospolitej i Turcji z perspektywy kozaczyzny zaporoskiej. W pracy jest jednak dużo mankamentów, zarówno w warstwie konstrukcyjnej, aparatu pojęciowego, jak i treści merytorycznych, co wykazano w recenzji.
Źródło:
Res Historica; 2017, 43
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak powstrzymać ekspansję turecką w Europie, czyli o książce Wołodymyra Pyłypenki, W obliczu wroga. Polska literatura antyturecka od połowy XVI do połowy XVII wieku, Wydawnictwo Napoleon V, Oświęcim 2016, ss. 191
Autorzy:
Kupisz, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632019.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Polish and Turkish relationships, Turkey, Republic of Poland, political literature
stosunki polsko-tureckie, Turcja, Rzeczpospolita, literatura polityczna
Opis:
The book written by Wołodymyr Pyłypenko has been discussed in this article, related to the Polish literature of the period between the 16th and 17th century, which deals with the question of preventing the danger of the Turkish expansion against Christian Europe. Polish scientists have discussed these problems, they published many source documents presenting the problem of fighting the Turkish threat. Looking at the difficult neighbourhood of both Poland and Turkey, from the Kozak’s perspective is the newness of Pyłypenko’s book. His elaboration has many weak sides both in the whole construction and on the level of the semantics as well as in the contents, which was presented in the review.
W artykule omówiono książkę Wołodymyra Pyłypenki, poświęconą polskiemu piśmiennictwu z XVI–XVII w., poruszającemu kwestię powstrzymania zagrożenia, jakie dla chrześcijańskiej Europy stwarzała wówczas ekspansja turecka. Polscy badacze omawiali już owe problemy, wydano również wiele tekstów źródłowych dotyczących problematyki zwalczania tureckiego zagrożenia. Nowością w publikacji W. Pyłypenki jest spojrzenie na trudne sąsiedztwo Rzeczypospolitej i Turcji z perspektywy kozaczyzny zaporoskiej. W pracy jest jednak dużo mankamentów, zarówno w warstwie konstrukcyjnej, aparatu pojęciowego, jak i treści merytorycznych, co wykazano w recenzji.
Źródło:
Res Historica; 2017, 43
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kierunki oddziaływania Turcji wobec wyzwań regionalnej integracji politycznej w XXI wieku
Autorzy:
Niemiec, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687361.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Republic of Turkey, regional integration, Justice and Development Party, Middle East, South Caucasus
Republika Turcji, integracja regionalna, Partia Sprawiedliwości i Rozwoju, Bliski Wschód, Kaukaz Południowy
Opis:
The purpose of this paper is to analyze and to evaluate Turkish foreign policy in view of the challenges of contemporary regional integration. The first part presents the factors determining the current position of Turkey in the region, with particular regard to the the policy pursued by the Justice and Development Party, which has been in power since 2002. Next part focuses on the actions of the Turkish authorities towards the Middle East and the South Caucasus – two key regions, which are an alternative to the gradually deteriorating relations between the Republic of Turkey and the European Union. The final part of the paper is an attempt to identify trends that will influence Ankara's future integration policy in relation to its closest neighbors.
Celem niniejszej pracy jest analiza i próba oceny tureckiej polityki zagranicznej pod kątem wyzwań współczesnej integracji regionalnej. W części pierwszej zostały przedstawione czynniki determinujące obecną pozycję Turcji w regionie, ze szczególnym uwzględnieniem dorobku sprawującej rządy nieprzerwanie od 2002 roku Partii Sprawiedliwości i Rozwoju. Następnie prześledzono działania tureckich władz względem Bliskiego Wschodu i Kaukazu Południowego – dwóch kluczowych regionów, stanowiących alternatywę dla stopniowo pogarszających się relacji Republiki Turcji z Unią Europejską. Ostatnia część pracy stanowi próbę określenia tendencji, mających wpływ na proces kształtowania się przyszłej polityki integracyjnej Ankary w odniesieniu do najbliższych sąsiadów.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio M – Balcaniensis et Carpathiensis; 2017, 2
2450-6354
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio M – Balcaniensis et Carpathiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pour la réforme de la justice ottomane: Count Leon Walerian Ostroróg (1867–1932) and his activities in the final decades of the Ottoman Empire
Autorzy:
Dominik, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677437.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Ottoman Empire
Young Turk Revolution
Republic of Turkey
legal reform
intellectual history
Leon Ostrorog
Opis:
Pour la réforme de la justice ottomane: Count Leon Walerian Ostroróg (1867–1932) and his activities in the final decades of the Ottoman Empire Following the final partition of the Polish-Lithuanian Commonwealth in 1795 the Ottoman Empire became one of the chief destinations for the Polish political émigrés. Poles fled to Istanbul hoping for Ottoman support in their efforts to regain independence. Their participation in the Ottoman public sphere was not limited to the activities aimed at the restoration of an independent Poland; rather, Polish émigrés also played an active role in the enterprise of modernization of the Ottoman state since the era of the Tanzimat reforms (1839–1876). While one can say that the intensity of the Polish participation in the Ottoman public sphere decreased substantially after the Ottoman defeat in the war against Russia (1877 –1878) and during the reign of Sultan Abdülhamid II (r. 1876–1909), the subsequent 1908 Young Turk Revolution and the coming to power of the Committee of Union and Progress (İttihat ve Terakki Fırkası) was a watershed event that attracted some Polish émigrés from France to come to the Ottoman Empire.This paper focuses on the work of Count Leon Ostroróg (1867–1932), who came to prominence as a legal adviser to the Ottoman Ministry of Justice in the Second Constitutional Period (1908–1918). He played an important role in the reform projects of the Ottoman legal system. Meanwhile, he was actively engaged in the life of the Istanbul’s Polish, French and Levantine communities. By focusing on his major works this paper discusses Ostroróg’s views on the late Ottoman Empire and his stance towards the transformation of the multicultural and multiethnic Ottoman Empire into the nation-state of the Republic of Turkey in the aftermath of the WWI and towards a number of far-reaching reforms that characterized that period. Pour la réforme de la justice ottomane: Hrabia Leon Walerian Ostroróg (1867–1932) i jego działalność w późnym Imperium Osmańskim Po ostatnim rozbiorze Rzeczpospolitej Obojga Narodów w 1795 roku Imperium Osmańskie było jednym z najważniejszych kierunków, jakie obrała polska emigracja polityczna. Polacy przyjeżdżali nad Bosfor mając nadzieję na osmańskie wsparcie w próbach odbudowania niepodległego państwa polskiego. Aktywność Polaków w Porcie Osmańskiej nie ograniczała się jednak wyłącznie do planowania przyszłych powstań przeciwko zaborcom. Emigranci odegrali znaczącą rolę w przygotowaniu reform mających na celu reorganizację Imperium Osmańskiego poczynając od okresu Tanzimatu (1839–1876). Choć działalność polskiej emigracji zmalała po przegranej Imperium Osmańskiego w wojnie przeciwko Rosji (1877–1878) i podczas panowania Sułtana Abdülhamida II (na tronie od 1876 do 1909), rewolucja młodoturecka w 1908 roku i dojście do władzy Komitetu Jedności i Postępu (İttihat ve Terakki Fırkası) były przełomowymi wydarzeniami, które stały się impulsem dla polskich emigrantów urodzonych we Francji do przybycia do Państwa Osmańskiego.Tematem tego artykułu jest działalność Hrabiego Leona Ostroroga (1867–1932), który w okresie młodotureckim (1908–1918) zasłynął jako doradca prawny w osmańskim Ministerstwie Sprawiedliwości. Ostroróg odegrał znaczącą rolę w przygotowaniu projektów reform osmańskiego systemu prawnego. Równocześnie był on również aktywnie zaangażowany w życie polskiej, osmańskiej oraz lewantyńskiej społeczności Stambułu. Koncentrując się na najważniejszych pracach opublikowanych przez Ostroroga, artykuł poddaje pod dyskusję poglądy Ostroroga na sytuację Imperium Osmańskiego w ostatnich latach jego istnienia oraz na zmiany zachodzące w wyniku I wojny światowej, kiedy to wielokulturowe i wieloetniczne imperium przeobraziło się w Republikę Turcji.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2017, 17
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stosunki Gruzji z Europą Zachodnią i państwem polsko-litewskim w latach 1453–1783
The relations between Georgia and Western Europe and the Polish-Lithuanian Commonwealth in 1453–1783
Autorzy:
Prokopiuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164825.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Gruzja
papiestwo
Rzeczpospolita
Turcja
dyplomacja
Georgia
Papacy
Republic of Poland
Turkey
diplomacy
Opis:
Following the fall of the Byzantine Empire (1453) and the Empire of the Trebizond (1461) the fragmented Georgia made a desperate attempt at participating in European countries’ various efforts aimed at coalitions (political and military alike) against the Islamic Turkey posing a threat to the Christian world. In the 17th century, the captive Bagrationi dynasty managed to build up lasting trade relations with the Polish-Lithuanian Commonwealth and intense cultural and religious contacts with the Papacy. The dynamically changing geopolitical system in the Caucasus region ultimately predestined the Russian Empire to become Georgia’s natural ally in the subsequent century as no other country could offer tangible military assistance to Georgia.
Źródło:
Historia Slavorum Occidentis; 2017, 4 (15); 56-70
2084-1213
Pojawia się w:
Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Political System of the Republic of Turkey, Past and Present
Autorzy:
Marszałek-Kawa, Joanna
Burak, Ahmet
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/616788.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Republic of Turkey
constitution
amendments
presidential system
Opis:
The first constitution of the Ottoman-Turkish Empire was adopted in 1876 – the Kânûn-ı Esâsî (Eng. Fundamental Law). In its history, Turkey has had four constitutions. They were adopted in 1921, 1924, 1961, and 1982, with the latter being presently in force. Nowadays, the creation of a new constitution is the main issue on Turkey’s political agenda. The government of Turkey and Mr. Recep Tayyip Erdogan want to amend the constitution, and envisage creating an executive presidential system (Tur. Başkanlık sistemi), similar to that of the Russian Federation and the United States. Critics are concerned about what Recep Tayyip Erdogan’s motivation may be. This article analyzes the historical roots of the constitution, its amendments, the presidential system in Turkey and the arguments of the Republican People’s Party (CHP) and Peoples’ Democratic Party (HDP) against the adoption of a presidential system. The key issues that the authors address are the changes that could be made under Turkey’s new constitution and whether all political power would be concentrated in president’s hands.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2018, 3; 95-108
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transformation of the Memory Policy in the Conditions of Globalization (by an Example of Turkey and India)
ТРАНСФОРМАЦІЯ ПОЛІТИКИ ПАМ’ЯТІ В УМОВАХ ГЛОБАЛІЗАЦІЇ (НА ПРИКЛАДІ ТУРЕЧЧИНИ ТА ІНДІЇ)
Autorzy:
Meteliova, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894295.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
politics of historical memory, Republic of Turkey, Republic of India, globalization, semantics and architectonics of space
політика історичної пам’яті, Республіка Туреччина, Республіка Індія, глобалізація, семантика та архітектоніка простору
Opis:
У статті на прикладі двох держав – Республіки Туреччина та Республіки Індія – розглянуто форми і способи здійснення перетворень у політиці пам’яті в останні десятиліття, виявлено їх напрями, проаналізовано позитивний і негативний вплив на соціум. Показано, що політика історичної пам’яті жорстко корелює з політичним дискурсом країни, однак дедалі більше реагує на зовнішні виклики. Зміни в політиці пам’яті означають і зміни в семантичній організації простору країни. Водночас широкий політико-культурний і, відповідно, меморіальний плюралізм не є гарантією соціальної злагоди. Встановлено важливі складники досвіду здійснення політики пам’яті в зазначених країнах, які можуть бути враховані в розбудові відповідного напряму державної політики України.
In the article on the example of two states, the Republic of Turkey and the Republic of India, the forms and methods of implementing the changes in the policy of memory in recent decades have beenexamined, their directions have been revealed, their positive and negative impact on society has been analyzed. It is shown that the policy of historical memory strongly correlates with the politicaldiscourse of the country, but increasingly responds to external challenges. Changes in the policy of memory mean changes in the semantic organization of the country’s space. At the same time, broadpolitical, cultural and, accordingly, memorial pluralism is not a guarantee of social harmony. Important components of the experience of implementing the policy of memory in these countries have been established, they can be taken into account in the development of the corresponding direction of the state policy of Ukraine.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2018, 5; 134-153
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Europejska agenda czwartego rządu Angeli Merkel
Autorzy:
Arkadiusz, Stempin,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/895001.pdf
Data publikacji:
2019-11-19
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Germany
France
EU
Russia
Republic of Turkey
Angela Merkel
Emmanuel Marcon
Wladimir Putin
Recep Tayyip Erdoğan
coalition agreement 2018
Germany’s foreign policy
Niemcy
Francja
UE
Rosja
Turcja
umowa koalicyjna 2018
polityka zagraniczna Niemiec
Opis:
The article analyses the Angela Merkel government’s attitude towards far-reaching plans to rebuild the EU of the French president in three key areas: EU architecture, refugee issue and security policy and towards two non-EU players on the continent: Russia and Turkey. The article is trying to prove that the head of the German government, preferring the unity of the EU rather than integration, will looking for compromise with Macron, taking into account different from the French one positions of other EU countries, and will try to stop the wave of the refugees from Africa through agreements with African countries. Regarding the Turkish autocrat, to avoid provocation, A.Merkel will attempt pragmatic relations. Also regarding Russia, even though it poses a threat to the security of the EU, she will consider (as the requirement of the moment) to establish a network of lively relations with the Putin state.
Źródło:
Przegląd Europejski; 2019, 2; 173-192
1641-2478
Pojawia się w:
Przegląd Europejski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jego miłość Republika. Kobiety w życiu Mustafy Kemala
His love Republic. The women in the life of Mustafa Kemal
Его любовь Республика. Женщины в жизни Мустафы Кемаля
Autorzy:
Olszowska, Karolina W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568830.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Mustafa Kemal
Latife Uşakî
Republic of Turkey
Мустафа Кемаль
Латифе Ушаклыгиль
Турецкая Республика
Opis:
Mustafa Kemal was reformer and creator of the Republic of Turkey. The first president built a new Turkey, European and secular. He also wanted to create a model of a “new” Turkish woman modern and well educated. His private life was as interesting as political life. In his life were many women, some of them were controversial for example much younger wife Latife or mistress Fikriye (they should have religious marriage). Interesting figures were also adopted, mostly adult daughters, who were well educated, and they should give a good example to other Turkish women. To make the full image of women who had a big impact on the life of the Mustafa Kemal, it should also pay attention to his mother and sister.
Мустафа Кемаль был реформатором и создателем Турецкой Республики. Первый президент построил новую Турцию – европейскую и светскую. Он также хотел создать модель «новой» турецкой женщины – современной и хорошо образованной. Его личная жизнь была такой же интересной, как и политическая. В его жизни было много женщин, некоторые из них были противоречивы, например, гораздо младшая жена Латифе или любовница Фикрие (у них должен был быть религиозный брак). Интересными представляются также другие персоны – это, в основном взрослые дочери, которые были хорошо образованы, и они должны подавать хороший пример другим турецким женщинам. Чтобы составить полное представление о женщинах, оказавших большое влияние на жизнь Мустафы Кемаля, следует также обратить внимание на его мать и сестру.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2019, 1(20); 7-20
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja „strategicznej głębi” w tureckiej polityce zagranicznej
Autorzy:
Niemiec, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2054078.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Republic of Turkey
Justice and Development Party
foreign policy
regional strategy
role theory in international relations
Republika Turcji
Partia Sprawiedliwości i Rozwoju
polityka zagraniczna
strategia regionalna
teoria ról w stosunkach międzynarodowych
Opis:
Role theory in international relations is an interdisciplinary approach that combines the key aspects of political science, psychology and sociology. Thus, it allows for a better understanding and an in-depth analysis of the state’s behavior in global politics. The methodological advantages of role theory result from its specific structure, which provides a link between several scientific perspectives. In this article, the concept of “strategic depth” in foreign policy of the Republic of Turkey was analyzed. According to its assumptions, diplomatic activity and cooperation with neighboring regions would enable Turkey to gain a position of a medium-sized power and the leader of the Muslim civilization. This study begins with an outline of the theoretical framework and methodology. Next, the twentieth-century geopolitical narratives in Turkey were described. The third part of the article presents the basic assumptions of the concept of “strategic depth”. In the fourth part, activities of Turkish diplomacy in the Balkans, the Caucasus, the Middle East and North Africa were described.
Teoria ról w stosunkach międzynarodowych jest interdyscyplinarnym podejściembadawczym, łączącym w sobie kluczowe elementy politologii, psychologii i socjologii. W związku z tym pozwala na lepsze zrozumienie i dogłębną analizę zachowań państwa na arenie międzynarodowej. Zalety metodologiczne teorii ról wynikają z jej specyficznej struktury, która może stanowić łącznik pomiędzy kilkoma perspektywami naukowymi. W ramach niniejszego artykułu dokonano analizy polityki zagranicznej Republiki Turcji, prowadzonej w oparciu o wytycznezawarte w koncepcji „strategicznej głębi”. Zgodnie z jej założeniami aktywność dyplomatyczna i współpraca z sąsiednimi regionami miała zapewnić Turcji pozycję mocarstwa średniej wielkości oraz lidera muzułmańskiego kręgu kulturowego. Niniejszy tekst rozpoczyna się od zarysowania ram teoretycznych i metodologii. Następnie opisano XX-wieczne narracje geopolityczne w Turcji. W trzeciej części artykułu przedstawiono podstawowe założenia koncepcji „strategicznej głębi”. Natomiast czwarta część zawiera przegląd działań tureckiej dyplomacji na Bałkanach, Kaukazie oraz Bliskim Wschodzie i Afryce Północnej. Artykuł kończy podsumowanie rozważań oraz wnioski badawcze.
Źródło:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2019, 14, 2; 57-80
1896-8279
Pojawia się w:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Turkey’s View of President Recep Tayyip Erdoğan’s Visit to Poland in 2017. Prospects and Conclusions
Autorzy:
Marszałek-Kawa, Joanna
Burak, Ahmet
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1977421.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Republic of Turkey
Republic of Poland
Recep Tayyip Erdoğan
economic relations
visit
Andrzej Duda
Opis:
On October 17, 2017, President of Turkey Recep Tayyip Erdoğan paid an official visit to Warsaw upon the invitation of the President of the Republic of Poland Andrzej Duda. The main subject of the talks was political, economic and cultural cooperation. Issues of security were also addressed. President Erdoğan had last visited Warsaw during the NATO summit on July 8–9, 2016. During the meeting in October, the two presidents signed five bilateral agreements. This paper provides an analysis of the effects of President Recep Tayyip Erdoğan’s visit and prospects regarding the development of friendly relations between Poland and Turkey from Ankara’s perspective. In the paper we applied the test analysis method, the historical method and the institutional and legal one. We pose a thesis that the aim of President Recep Tayyip Erdoğan’s visit was to identify mutual relations in the economic, political and cultural dimension. According to the Turkish government, these relations are beneficial for both sides. What should be particularly important for Poland is the prospect of opening new cooperation opportunities in the economic sphere. Turkey, in turn, apart from defining the broad framework of business cooperation, is undoubtedly determined to find a partner which could be its ally in the European Union.
Źródło:
Polish Political Science Yearbook; 2019, 3 (48); 500-513
0208-7375
Pojawia się w:
Polish Political Science Yearbook
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 22

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies