Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Relikwie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 33
Tytuł:
Popaschalna historia kształtowania się znaku krzyża w mentalności pierwszego Kościoła
The Post-Paschal History of the Formation of the Symbol of the Cross in the Mentality of the First Church
Autorzy:
Juckiewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850564.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
Christ’s cross
staurology
symbols
monograms
relics of the cross
krzyż Chrystusa
staurologia
symbole
monogramy
relikwie krzyża
Opis:
W artykule przedstawiono kolejne etapy przemian, jakie zaowocowały ukonstytuowaniem się znaku krzyża, początkowo narzędzia śmierci Zbawiciela i wielu spośród Jego wyznawców, w godło chrześcijaństwa. Na podstawie wyników badań prowadzonych z wykorzystaniem metod syntetyczno-krytycznej, historyczno-krytycznej oraz analizy heurystycznej ukazano jego popaschalne losy. W wielu wypadkach konieczne było posiłkowanie się podaniami o mniejszej wiarygodności historycznej, które jednak oddają sensus fidelium, zmysł wiary Kościoła pierwszych wieków. Dalej zaprezentowano krzyże ukryte znajdujące swoje miejsce w praxis pierwszych wyznawców Chrystusa, omówiono także proces rodzącej się staurologii, a opisana ewolucja samego symbolu krzyża staje się pretekstem dla samodzielnego jego występowania jako skutecznego talizmanu oraz sztandaru Mesjasza w czasach ostatecznych.
The article presents the stages of the transformation of the sign of the cross, initially the instrument of death of the Savior and many of his followers, into an emblem of Christianity. Based on the research conducted by means of synthetic-critical and historical-critical methods, as well as heuristic analysis, the post-paschal fate of the cross is discussed. In many cases it was necessary for the author to refer to legends of little historical reliability, which nevertheless reflect the sensus fidelium – the sense of faith of the Church of the first centuries. The author goes on to describe the hidden crosses in the praxis of the first followers of Christ and the emergence of staurology. The symbol of the cross itself becomes a pretext for its independent appearance as an effective talisman and the sign of the Messiah at the end of times.
Źródło:
Facta Simonidis; 2022, 15, 1; 137-152
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szembekowska kaplica Najświętszego Salwatora przy katedrze we Fromborku jako palladium Świętej Warmii
Szembek Chapel of the Holy Savior at the cathedral in Frombork as the Palladium of Holy Warmia
Autorzy:
Tracz, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519231.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
kaplica relikwiarzowa
relikwie
Frombork
bp Krzysztof Andrzej Jan Szembek
palladium
Warmia
Maciej Jan Meyer
św. Teodor
budowla centralna
protestanci
reliquary chapel
relics
Bishop Krzysztof Andrzej Jan Szembek
Saint Theodore
central building
Protestants
Opis:
Z fundacji biskupa warmińskiego Krzysztofa Andrzeja Jana Szembeka ze Słupowa (1680–1740), biskupa na Warmii w latach 1724–1740 przy katedrze we Fromborku powstała kaplica pw. Najświętszego Salwatora i św. Teodora Męczennika (Teodora z Amazji), zwana szembekowską. Oratorium stanowi przykład centralnej budowli kopułowej. Powstała jako kaplica relikwiarzowa oraz miejsce pochówku swojego fundatora. Punkt centralny kaplicy stanowi retabulum relikwiarzowe, ustawione w 1734 roku w arkadzie południowej. Na mensie ołtarza ustawiono sarkofag z wizjerami oraz srebrnymi aplikacjami z relikwiami męczennika wczesnochrześcijańskiego św. Teodora z Amazji. Towarzyszą mu liczne relikwie różnych świętych oraz woskowe agnuski umieszczone w czarnych, drewnianych, przeszklonych relikwiarzach, bogato zdobionych srebrnymi, trybowanymi aplikacjami. Ich srebrne okucia i zdobienia wykonali w latach ok. 1730–1743 złotnik olsztyński Jan Krzysztof Geese (†1761) oraz czynny w Królewcu w latach 1712–1750 Samuel Grewe. Całość wnętrza kaplicy pokrywają freski wykonane ok. 1735 roku przez Macieja Jana Meyera (Matthiasa Johanna Meyera) z Lidzbarka Warmińskiego. Kaplica ze świadomie wybranym kształtem, właściwie dobranymi relikwiami, odpowiednią dekoracją malarską pokrywającą wnętrze, kopią narodowego palladium, jakim jest cudowny wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej oraz bogatym uposażeniem na potrzeby celebrowanej w niej liturgii, od samego początku była w zamyśle biskupa Szembeka pomyślana jako miejsce mające chronić Świętą Warmię przed zagrażającymi jej niebezpieczeństwami ze strony innowierców.
From the foundation of the bishop of Warmia, Krzysztof Andrzej Jan Szembek from Słupów (1680–1740), the bishop of Warmia in the years 1724–1740, a chapel was built at the cathedral in Frombork. It was named for Holy Savior and St. Theodore the Martyr (Theodor of Amazja), but often called Szembekowska. The oratory is an example of a central dome structure. It was built as both a reliquary chapel and burial place of its founder. The central point of the chapel is the reliquary retable, set in 1734 in the southern arcade. On the mensa, was placed a sarcophagus with visors and silver applications with the relics of the early Christian martyr St. Theodore of Amasia. It is accompanied by numerous relics of various saints and wax agnus placed in black, wooden, glazed reliquaries, richly decorated with silver, trimmed applications. Their silver fittings and decorations were made in the years around 1730–1743 by the Olsztyn goldsmith Jan Krzysztof Geese (†1761) and Samuel Grewe, active in Königsberg in the years 1712–1750. The entire interior of the chapel is covered with frescoes made around 1735 by Maciej Jan Meyer (Matthias Johann Meyer) from Lidzbark Warmiński. The chapel with a consciously chosen shape, properly selected relics, an appropriate painting decoration covering the interior, a copy of the national palladium, which is the miraculous image of Our Lady of Częstochowa, and a rich endowment for the needs of the liturgy celebrated there, was from the very beginning, in Bishop Szembek’s intention, built as a place to protect Holy Warmia from the dangers threatening it from dissenters.
Źródło:
TECHNE. Seria Nowa; 2022, 10; 69-102
2084-851X
Pojawia się w:
TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kaplice św. św. Piotra i Pawła oraz św. Mikołaja w przestrzeni katedry krakowskiej w XIII–XV wieku
Autorzy:
Pajor, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2016278.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
kult świętych
relikwie
architektura gotycka
Kraków
średniowiecze
cult of Saints
relics
Gothic architecture
Middle Ages
Opis:
Artykuł prezentuje propozycję nowego odczytania funkcji, historii i przekształceń formalnych kaplic św. św. Piotra i Pawła oraz św. Mikołaja, przylegających do korpusu nawowego katedry w Krakowie. Kaplice te dostawiono jako aneksy do katedry romańskiej, ale podczas powstawania obecnego kościoła (1320–1364) zostały przebudowane i włączone do nowej budowli. Kaplica św. św. Piotra i Pawła została prawdopodobnie ufundowana przez biskupa Prandotę jako miejsce spoczynku relikwii św. Stanisława po jego kanonizacji w 1253 roku. W gotyckiej katedrze ołtarz tego świętego przeniesiono do jej centralnego punktu, ale obie kaplice także odgrywały rolę w jego kulcie. W kaplicy św. Mikołaja wystawiano bowiem relikwie głowy męczennika, zaś w kaplicy św. św. Piotra i Pawła – relikwie ramienia oraz dawny kamienny sarkofag, w którym szczątki spoczywały w okresie po kanonizacji.
The article presents a proposal for a new reading of the functions, history and formal transformations of the chapels of St. st. Peter and Paul and St. Nicholas. The chapels were added to the aisles of the romanesque cathedral, but during the construction of the present church (1320–1364) they were included in the new building, which lead to their extensive reconstruction and enlargement. The time and circumstances of the construction of the chapel of St. Nicholas are unknown. Chapel of St. st. Peter and Paul, according to the local tradition, in its original form, was founded by Bishop Prandota, most likely in connection with the cult of St. Stanislaus, canonized in 1253. Although, according to almost all the literature to date, a year later the saint’s relics were placed in the center of the nave of the cathedral, it seems more likely that they were placed in the aforementioned chapel. In the Gothic cathedral, the altar of St. Stanislaus was moved to its central point, but the chapel of St. st. Peter and Paul retained an important role in the worship of the martyr, as it included his arm reliquary, and from some point on also an old empty sarcophagus, in which, after canonization, the main particle of the remains were laid. In the 15th century chapel of St. Nicholas was the place where the reliquary of the saint’s head was presented. Fot this purpose, gallery was erected above its entrance. The chapels were extended so that they joined both the aisles and the transept, in the center of which the altar of St. Stanislaus was placed; thus, all three objects form a line that crosses the main axis of the church. It seems that the decision for such a sacral topography composition was made already during the construction of the cathedral, modifying the original project, assuming the erection of a narrow transept.
Źródło:
TECHNE. Seria Nowa; 2020, 5; 39-59
2084-851X
Pojawia się w:
TECHNE. Seria Nowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konferencja Wędrówki kultu relikwii w I tysiącleciu
Autorzy:
Łaptaś, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945430.pdf
Data publikacji:
2020-04-27
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
kult relikwi
relikwie
konferencja
Kult relikwii w I tysiącleciu
Opis:
Sprawozdanie z Ogólnopolskiej konferencji naukowej poświęconej kultowi relikwii, która odbyła się 18 listopada 2014 r. na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Revue report from the national conference “organized on 18th of November 2014 at the Kardinal Stefan Wyszyński Uniwersity in Warsaw, dedicated to the devotion for holy relics.
Źródło:
Artifex Novus; 2017, 1; 144-145
2544-5014
Pojawia się w:
Artifex Novus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legenda Adelbertus alto sanguine. Komentarz, miejsce w tradycji Nascitur (BHL 38), wydanie
Autorzy:
Sosnowski, Miłosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954973.pdf
Data publikacji:
2020-12-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
St. Adalbert of Prague
abridged legendaries
Thuringia
Erfurt
relics
textual criticism
Bruno of Querfurt
św. Wojciech
legendarze skrócone
Turyngia
relikwie
krytyka tekstu
Brunon z Kwerfurtu
Opis:
Legenda o św. Wojciechu o inc. Adelbertus alto sanguine (AAS) jest zachowanym w dwóch rękopisach skrótem tzw. Żywotu drugiego św. Wojciecha w dłuższej redakcji (inc. Nascitur purpureus flos). Artykuł przybliża kontekst hagiograficzny powstania legendy w 2 poł. XIII lub 1 poł. XIV w., rękopisy ją zawierające oraz związki między nimi. Ponieważ legenda należy do tradycji pośredniej Nascitur szczególna uwaga poświęcona została metodzie pracy redaktora oraz możliwości wykorzystania AAS dla krytyki tekstu Nascitur w redakcji dłuższej. W ramach próby datowania i lokalizacji przeróbki omówione zostały ślady kultu św. Wojciecha w średniowiecznym Erfurcie (przede wszystkim relikwie, ale też rękopisy liturgiczne, kalendarze). Do artykułu dołączone jest wydanie legendy na podstawie obydwu zachowanych kopii.
The legend of St. Adalbert with inc. Adelbertus alto sanguine (AAS) is an abridgement of the so-called Second Life of St. Adalbert in the longer redaction (inc. Nascitur pur pureus flos). The paper discusses the hagiographic context of the legend created in the second half of the 13th or the first half of the 14th century, the manuscripts containing it and relations between them. Because the legend belongs to the indirect tradition of Nascitur, special attention was devoted to the redactorial method and possibilities of utilising the AAS for criticism of the text of Nascitur in the longer redaction. In an attempt to date and localise the adaptations, remnants of the cult if St. Adalbert in medieval Erfurt (relics, liturgical manuscripts and calendars) are discussed. An edition of the legend based on the two surviving manuscripts forms an appendix to the paper.
Źródło:
Roczniki Historyczne; 2020, 86; 7-41
0324-8585
Pojawia się w:
Roczniki Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Russian Pilgrims of the 12th–18th Centuries on “The sweet land of Cyprus”
Rosyjscy pielgrzymi XII-XVIII wieku o „słodkiej cypryjskiej krainie”
Autorzy:
Bliznyuk, Svetlana V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038405.pdf
Data publikacji:
2020-12-20
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
pielgrzymki
wyprawy krzyżowe
Cypr
Rosja
Jerozolima
Bizancjum
relikwie chrześcijańskie
Cerkiew prawosławna
Turcy
trasa podróży
historia
literatura
pilgrimages
crusades
Cyprus
Russia
Jerusalem
Byzantium
Christian relics
Orthodox church
Turks
itinerary
history
literature
Opis:
The era of the Crusades was also the era of pilgrims and pilgrimages to Jerusalem. The Russian Orthodox world did not accept the idea of the Crusades and did not consider the Western European crusaders to be pilgrims. However, Russian people also sought to make pilgrimages, the purpose of which they saw in personal repentance and worship of the Lord. Visiting the Christian relics of Cyprus was desirable for pilgrims on their way to Jerusalem. Based on the method of content analysis of a whole complex of the writings of Russian pilgrims, as well as the works of Cypriot, Byzantine, Arab and Russian chroniclers, the author explores the history of travels and pilgrimages of Russian people to Cyprus in the 12th–18th centuries, the origins of the Russian-Cypriot religious, inter-cultural and political relationships, in addition to the dynamics of their development from the first contacts in the Middle Ages to the establishment of permanent diplomatic and political relations between the two countries in the Early Modern Age. Starting with the 17th century, Russian-Cypriot relationships were developing in three fields: 1) Russians in Cyprus; 2) Cypriots in Russia; 3) knowledge of Cyprus and interest in Cyprus in Russia. Cypriots appeared in Russia (at the court of the Russian tsars) at the beginning of the 17th century. We know of constant correspondence and the exchange of embassies between the Russian tsars and the hierarchs of the Cypriot Orthodox Church that took place in the 17th–18th centuries. The presence of Cypriots in Russia, the acquisition of information, the study of Cypriot literature, and translations of some Cypriot writings into Russian all promoted interactions on both political and cultural levels. This article emphasizes the important historical, cultural, diplomatic and political functions of the pilgrimages.
Czas wypraw krzyżowych był także epoką pielgrzymowania do Jerozolimy. Rosyjski świat prawosławny nie zaakceptował idei wypraw krzyżowych i nie uważał zachodnioeuropejskich krzyżowców za pielgrzymów. Jednak Rosjanie również starali się organizować pielgrzymki, których cel upatrywali w osobistej skrusze i uwielbieniu Boga. Nawiedzanie chrześcijańskich relikwii znajdujących się na Cyprze było pożądane przez pielgrzymów udających się do Jerozolimy. Opierając się na metodzie analizy treści całego kompleksu pism pielgrzymów rosyjskich, a także pism kronikarzy cypryjskich, bizantyjskich, arabskich i rosyjskich, autorka bada historię podróży i pielgrzymek odbywanych przez Rosjan na Cypr od XII do XVIII stulecia, genezę rosyjsko-cypryjskich stosunków religijnych, międzykulturowych i politycznych, a także dynamikę ich rozwoju od pierwszych kontaktów w średniowieczu do nawiązania stałych stosunków dyplomatycznych i politycznych między oboma krajami we wczesnej epoce nowożytnej. Począwszy od XVII wieku stosunki rosyjsko-cypryjskie rozwijały się na trzech płaszczyznach: 1) Rosjanie na Cyprze; 2) greccy Cypryjczycy w Rosji; 3) wiedza o Cyprze i zainteresowanie Cyprem w Rosji. Greccy Cypryjczycy pojawili się w Rosji (na dworze carów rosyjskich) na początku XVII wieku. Znamy stałą korespondencję i wymianę posłów pomiędzy carami rosyjskimi a hierarchami cypryjskiego Kościoła Prawosławnego, która odbywała się w XVII-XVIII wieku. Obecność greckich Cypryjczyków w Rosji, zdobywanie informacji, studiowanie literatury cypryjskiej oraz przekładanie niektórych pism cypryjskich na język rosyjski sprzyjało interakcjom na płaszczyźnie zarówno politycznej, jak i kulturowej. Niniejszy artykuł podkreśla ważne historyczne, kulturowe, dyplomatyczne i polityczne funkcje pielgrzymek.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2020, 30, 3; 63-80
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie pielgrzymek dla chrześcijan epoki późnego antyku w relacji św. Paulina z Noli (354/355-431)
Importance of Pilgrimages for Late-Antiquity Christians in the Account of Saint Paulinus of Nola (354/355–431)
Autorzy:
Wojcieszak, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077206.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
chrześcijaństwo antyczne
Kościół starożytny
kult świętych
Paulin z Noli
pielgrzymka
relikwie
ancient Christianity
ancient Church
Paulinus of Nola
pilgrimage
relics
worship of saints
Opis:
W artykule zajęliśmy się kwestią znaczenia pielgrzymek dla chrześcijanina z epoki późnego antyku widzianych oczyma chrześcijańskiego erudyty Paulina z Noli (zm. 431r.). Poruszone zostały zagadnienia ważności pielgrzymki w życiu chrześcijańskim, zachęty do nich, sposoby podejmowania pielgrzymów w miejscach świętych oraz najpopularniejsze kierunki peregrinatio i przywożone z nich relikwie lub pamiątki. Kolekcja źródeł Paulina z Noli nie jest bogata, jednak spróbowaliśmy zaprezentować wycinek obrazu z życia chrześcijańskiego społeczeństwa w IV i Vw. Wielu kwestii Paulin niestety nie porusza, jak np. niebezpieczeństwa podróży lub czyni to pobieżnie jak w kwestii relikwii. Sam temat wymaga dalszych badań, zwłaszcza w analizie innych późnoantycznych chrześcijańskich autorów.
In this article we engaged in the issue of importance of pilgrimages for christian from late-antiquity period in the eyes of christian erduite, Paulinus of Nola. Paulinus of Nola was a poet and senator. He held the office of suffect consul in 377 AD and governor of Campanina in 381 AD. Then, after emperor Gratian’s death and many private causes, like the death of his brother and death of his child, Paulinus converted to a Christian faith and started an ascetic life in Nola. The rich source collection of his writings has not survived, but we tried to present a picture slice of life of a christian society in the IVth and Vth century. We discussed the importance of pilgrimages in a christian life, incentives for them, ways of treating pilgrims in holy places and the most popular directions of pilgrimages. Unfortunately, many issues are not mentioned by Paulinus, such as the dangers of travel or he was writing about some issues briefly, such as the relics and cult of it, which was related to the pilgrimages (relics were often some kind of souvenir from pilgrimage). The subject itself requires further researches, especially in analysis of other christian authors from the late-antiquity period.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2020, 54; 329-344
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pojęcie relikwii oraz kanoniczne rozpoznanie, przeniesienie i konserwacja doczesnych szczątek sług Bożych według instrukcji Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych z 8 grudnia 2017 roku
The Concept of Relics And Canonical Recognition, Transfer and Preservation of the Mortal Remains of Servantof God According to the Instruction of the Congregation for the Causes of Saints on December 8, 2017
Autorzy:
Fiejdasz-Buczek, Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1803297.pdf
Data publikacji:
2019-10-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
proces beatyfikacyjny
prawo kanonizacyjne
postulator
relikwie znaczne
relikwie nieznaczne
papież Franciszek
kult relikwii
beatification process
canonization law
significant relics
non-significant relics
Pope Francis
cult of the relic
Opis:
Po raz pierwszy od reformy prawa kanonicznego w 1983 r., w oficjalnym dokumencie Stolicy Apostolskiej została uporządkowana terminologia dotycząca relikwii. Instrukcja wyróżnia relikwie znaczne i nieznaczne. Nawiązując do dekretów Kongregacji Obrzędów ukazano racje, dla których ten podział słusznie został wprowadzony. Kompetentny do przeprowadzenia wszystkich czynności na doczesnych szczątkach sługi Bożego jest biskup diecezji lub eparchii, gdzie one spoczywają, po uzyskaniu zgody spadkobierców i zgody Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych (możliwe są różne warianty). Oprócz trybunału, biskup mianuje biegłych patomorfologów, osoby do wykonania czynności technicznych oraz dwóch świadków przeprowadzonych czynności. Omówiono przebieg kanonicznej identyfikacji zwłok, pobranie fragmentów na wypadek spodziewanej beatyfikacji oraz czynności końcowe.
For the first time since the reform of canon law in 1983 the terminology regarding relics was put in the official document of the Holy See. The Instruction distinguishes between significant and non-significant relics. Referring to the decrees of the Sacred Congregation of Rites, it shows the reasons why this particular division was rightly introduced. The Bishop of the diocese or of the eparchy where mortal remains are preserved is competent to perform all the possible procedures on them, provided he has obtained beforehand the consent of the heirs and the consent of the Congregation for the Causes of Saints (different variants are possible). Apart from a Tribunal the Bishop nominates expert pathologists, people charged with performing the technical aspects of the works and two witnesses. The procedures of canonical recognition of the remains, the extraction of some fragments in case of imminent beatification and some final operations are discussed.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2018, 28, 3; 193-207
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Raban Maur, Poezje (wybór)
Rabanus Maurus, Poetry (selection)
Autorzy:
Gacia, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612674.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Raban Maur
poezja
tłumaczenie
krzyż
relikwie
hymn
Rabanus Maurus
poetry
translation
cross
relics
Opis:
In this article, the author presents sixteen short poems by Rabanus Maurus, a poet of the Carolingian age. Among them are poems about inscriptions in churches (mainly centered on the cross and relics of the Saints), epitaphs and liturgical hymns. The Polish translation of the poems is an integral part of the essay.
Autor przedstawia 16 utworów poetyckich Rabana Maura, poety epoki karolińskiej. Znajdują się wśród nich wiersze dotyczące inskrypcji w kościołach (zwłaszcza na temat krzyża i relikwii świętych), epitafium i hymny liturgiczne. Ich przekład na język polski stanowi integralną część opracowania. Przekład jest poprzedzony wstępem, a towarzyszą mu krótkie objaśnienia.
Źródło:
Vox Patrum; 2019, 71; 681-692
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polscy syndonolodzy. Z dziejów badań Całunu Turyńskiego i ich popularyzacji
Polish Syndonologits. From the history of research of the Turin Shroud and their popularization
Autorzy:
Pilarczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034286.pdf
Data publikacji:
2018-11-22
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
całun turyński
syndonologia
historia chrześcijaństwa
relikwie
Turin shroud
syndonology
history of Christianity
relics
Opis:
The establishment of the Polish Center of Syndonology in Krakow in2017, which is the delegation of the International Center of Syndonology inTurin, inspired the author to reflect on the Polish research on the Shroudof Turin. The article presents three generations of Polish syndonologists: major investigators of the shroud from the second half of the twentiethcentury and co-founders of the Syndonological Study in Krakow, createdat the Polish Theological Society in 1981, and (3) the shroud researchers inthe 21st century cooperating with the Polish Center of Syndonology. Theirmain research and educational achievements as well as participation ininternational fora were pointed out. The article is supplemented by Polishsyndonological bibliography.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2018, 88, 2; 17-63
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologiczne racje odpowiedniości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Autorzy:
Węsierski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1830544.pdf
Data publikacji:
2018-10-20
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
dogma
Virginity
full of grace
the Virgin Mary
Theotokos
relics
the Assumption
dogmat
dziewictwo
„łaski pełna”
Najświętsza Maryja Panna
relikwie
Wniebowzięcie
Opis:
W artykule została poruszona problematyka teologicznych racji odpowiedniości dogmatu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Materiał źródłowy analizowanej kwestii stanowi wybrana polska literatura teologiczna w okresie od uroczystego ogłoszenia Wniebowzięcia (1.11.1950 r.) do 1965 r. Zgłębiając ją można zauważyć, iż mariolodzy dowodzili faktu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w oparciu o inne mariologiczne dogmaty takie jak Boże Macierzyństwo i Dziewictwo. Oprócz tego uzasadniali zgłębianą w artykule prawdę na kanwie zwrotu „łaski pełna” i relikwii Najświętszej Maryi Panny. Badając wnioski polskich mariologów można zauważyć, iż są one budowane w oparciu o Pismo Święte, a także o Tradycję Kościoła co doprowadza do ubogacenia naukowego warsztatu mariologicznego o nauczanie m. in. Ojców i doktorów Kościoła. W swych analizach opierają się także na Konstytucji Munificentissimus Deus, która stanowi ogromne bogactwo dla zgłębianej w  artykule problematyki. Oprócz tego, badając polską mariologię, zauważa się, iż nie zamyka się ona na zagraniczną myśl teologiczną ale twórczo czerpie z jej bogactwa prezentując swoje tezy, które z kolei stanowią wkład w rozwój zagadnienia.
The article focuses on the issues of theological correctness of conformity of the Dogma of the Assumption of the Virgin Mary. Polish theological literature from 1950 to 1965 is the source material for the analysed issue. Having studied it thoroughly one could notice that Mariologists proved the Assumption on the basis of other Mariological dogmas such as Mary's Motherhood of God and the Perpetual Virginity. What is more, they justified the truth discussed in the article referring to the phrase „full of grace” and to the relics of the Virgin Mary. Analysing the conclusions of Polish Mariologists, one may notice that they have been based on the Holy Bible and on the tradition of the Church. This in turn leads to the enrichment of Mariological research by the teachings of Fathers and doctors of the Church. In their analysis they also derive from the Munificentissimus Deus which is the repository of knowledge of the discussed issues. It is also worth noticing that the Polish Mariology is open to the foreign theological thought, and what is more, it uses its richness by presenting its own thought. This is a significant part of the developement of the disccused issues.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2018, 52; 407-420
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Święci prawosławni – łączą i dzielą: zarys historyczny
The Saints of Orthodox Church – connect and share: historical overview
Autorzy:
Pastuszewski, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148277.pdf
Data publikacji:
2017-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
Prawosławie
święci
kult
relikwie
kanonizacja
dekanonizacja
Orthodoxy
saints
cult
relics
canonization
decanonization
Opis:
Kult świętych jest jednym z wyróżników prawosławia. Różni się on od kultu w katolicyzmie przede wszystkim tym, że wynika głównie z wiary i przekonania wspólnot lokalnych. Bardzo często zaczyna się za życia osób uznanych za świątobliwe. Święty w prawosławiu, w odróżnieniu od świętego w katolicyzmie, nie jest pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem, tylko pomocnikiem człowieka w kontakcie z Bogiem, a także pomocnikiem Boga w kontakcie z człowiekiem. W prawosławiu wymogi kanonizacyjne są mniej sformalizowane niż w katolicyzmie. Świętymi zostają także ludzie szczególnie zasłużeni dla Cerkwi i państwa (vide – Serbia, Rosja), bez zbytniego wnikania w ich sylwetki duchowo-moralne. Kościoły lokalne „mnożą” kanonizacje, kreując Sobory Świętych, także w formie ikonicznych wizerunków. Ma to być dowodem świętości całego Kościoła. Z tego też względu powstają dodatkowe bariery między Kościołami lokalnymi; bądź niektóre kanonizacje nie są wzajemnie akceptowane. Kryteria i praktyki kanonizacyjne w prawosławiu zmieniały się w ciągu wieków. Z racji silnego związku Kościołów lokalnych z narodami i państwami znaczny wpływ na kanonizacje miały i nadal mają czynniki polityczne, co obecnie szczególnie jest widoczne w Cerkwi rosyjskiej i serbskiej. Prawosławny kult świętych wyrasta z kultury danej społeczności wiernych oraz umacnia tę kulturę. Z racji tego, że przestrzeń okołokościelna jest w krajach prawosławnych intensywnie sakralizowana, ów kult oddziałuje także na przedstawicieli innych kręgów społecznych. Święci z danego regionu, miasta czy wsi są wyraźnie obecni w świadomości społecznej, współtworząc tożsamość wspólnoty lokalnej, niekiedy stając się bohaterami narodowymi. Tak więc święci prawosławni łączą wspólnoty lokalne, choć równocześnie mogą przyczyniać się do pogłębienia podziałów między Kościołami lokalnymi.
The cult of saints is one of the features of the Orthodox Church. It differs from the worship of Roman Catholicism above all that is mainly due to the faith and belief communities. Very often it starts in the lives of people considered saintly. The Saints of then Orthodox Churches, unlike the saint of the Roman Catholic Church, are not a mediators between God and human, only helpers human in touch with God, and the helpers of God in contact with the human. The requirements for canonization are less formalized than in Roman Catholicism. Saints are also people especially meritorious for the Church and state (vide – Serbia, Russia), without much penetration in their spiritually-moral figure. Local Churches „abound” canonizations, creating Cathedrals of Saints, also in the form of icon images. This has to be proofof the holiness of the entire Church. For this reason, there are additional barriers between the local Churches; some canonizations are not mutually accepted. The criteria and the practice of canonization in Orthodoxy changed over the centuries. Because of the strong association of the local Churches and countries a significant impact on the canonizations were and still are political factors, which today is particularly evident in the Russian Orthodox Church and Serbian Orthodox Church.Orthodox cult of the saints grow from the culture of the faithful community and make the culture stronger. Due to the fact that the space church-driven in countries dominated by Orthodox Christianity intensively sacralized, this cult also affects the representatives of other social circles. The saints of the region, city or village are clearly present in the public consciousness, contributing to the identity of the local community, sometimes becoming national heroes. Thus, the Saints of the Orthodox Churches combine local communities, while at the same time can contribute to deepening the divisions between the local Churches
Źródło:
Studia Elbląskie; 2017, 18; 113-124
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
UNIEJÓW OŚRODKIEM KULTU BŁOGOSŁAWIONEGO BOGUMIŁA
UNIEJÓW – THE CULT CENTER OF BLESSED BOGUMIŁ
Autorzy:
Dąbrowski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487547.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
błogosławiony Bogumił, Dobrów, Uniejów, rozwój kultu, relikwie
blessed Bogumił, Dobrów, Uniejów, development of the cult, relics
Opis:
In 1668 in the collegiate church in Uniejów were placed the mortal remains of archbishop of Gniezno, Bogumił. In 1925 the Holy See pronounced him blessed. This article acquaints the readers with the personality and life of archbishop Bogumił and describes his beatification process and cult since his death up to the present. Uniejów is proud to have the relics of blessed Bogumił.
Źródło:
Biuletyn Uniejowski; 2017, 6; 82-90
2299-8403
Pojawia się w:
Biuletyn Uniejowski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geneza i dzieje kultu świętego Floriana w Polsce
The origin and history of the cult of St. Florian in Poland
Autorzy:
Zasada, Zdzisław Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/466488.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Płockie
Tematy:
św. Florian
patron
translacja
relikwie
Kraków
Kleparz
pożar
St. Florian
translation
relics
Cracow
fire
Opis:
Kult świętych znany jest w Kościele od pierwszych wieków chrześcijaństwa. Na początku oddawano cześć męczennikom, którzy poświęcając własne życie i dawali świadectwo o Chrystusie. Opis męczeństwa św. Floriana pochodzi z VIII w. Zaczerpnięty został z wcześniejszych legend hagiograficznych a liczne źródła wskazują, że pochodzący z rzymskiego Noricum (dzisiaj środkowa Austria) św. Florian, poniósł śmierć męczeńską 4 V 304 r. Jego dokonania oraz kult to nie tylko legenda – odzwierciedlająca także silne tradycje lokalne, które rozprzestrzeniły się do wielu europejskich krajów. W Polsce głównym miejscem czci św. Floriana była najpierw katedra na Wawelu, gdzie w ołtarzu w 1184 r. umieszczono ciało męczennika, oraz od 1185 r. kolegiata na podkrakowskim Kleparzu. Po kanonizacji św. Stanisława ze Szczepanowa w 1253 r. kult św. Floriana znacznie osłabł, by w XV w. ponownie odżyć i przetrwać aż do obecnych czasów. Św. Florian jest patronem ludzi zawodowo związanych z wodą i ogniem, a od wielkiego pożaru Krakowa w 1528 r. stał się także opiekunem ludzi walczących z pożarami. Na swojego patrona przyjęli, choć precyzyjna data jest znana, polscy strażacy. Jego kult widoczny był w pierwszej nazwie organizacji skupiającej strażaków – Związku Floriańskim, w strażackich sztandarach, medalach, pieczęciach, listownikach, prasie pożarniczej, narzędziach do zwalczania pożarów, a także w drzeworytach, obrazach, rzeźbach, figurach czy innych akcentach w czasie uroczystości ku czci św. Floriana obchodzonych corocznie w dniu 4 maja. Niniejszy materiał jest odniesieniem do legend o św. Florianie i jego kultu powstałych w minionych wiekach, wielokrotnie i z rozmaitych pobudek nadinterpretowanych. Autor, dokonując analizy dostępnych źródeł i wydawnictw, przedstawia czytelnikowi obiektywny wizerunek męczennika oraz sposoby wielowiekowej czci ludzi, którzy przyjęli go na swojego patrona.
The cult of saints is known in the Church since the first centuries of Christianity. At the beginning worshiped martyrs who dedicate their lives to bear witness to Christ. Description of the martyrdom of St. Florian dates back to the eighteenth century and it is difficult to vouch for the details. Many sources indicate that the St. Florian coming of the Roman Noricum (today center Austria), was martyred on May 4th 304. His achievements and his worship is not a pure legend, because reflects the strong local traditions that have spread among many European countries. In Poland, the main place of worship of St. Florian was the first Wawel Cathedral, where the body of the martyr was placed on the altar in 1184 and from 1185 Collegiate church in Krakow's square. The cult of St. Florian, after the canonization of Stanislaus of Szczepanów in 1253 has weakened until to the fifteenth century in order to again revive and survive to the present time. St. Florian is the patron of people professionally associated with water and fire, and since the great fire of Krakow in 1528 he has also became the guardian of people fighting with fires. Regardless it is still difficult to identify the exact date when he has officially become the patron of firemen. His cult was commemorated initially in the name of an organization of firefighters – “Florian Union” but as well as in fire brigade banners, medals, stamps, envelopes, press firefighting tools, fire-fighting, woodcuts, paintings, sculptures, figures and accents during the annually celebrated honor of St. Florian on May 4 of each year. This material is a reference to the legend and cult of St. Florian created in past centuries, repeatedly and variously overinterpreted. The author by analyzing available sources and publications presents the reader with a holistic image of the martyr and the centuries-old ways of worship of people who have accepted him as their patron.
Źródło:
Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego; 2016, 8; s.245-298
0860-5637
Pojawia się w:
Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 33

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies