Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Rechtfertigung" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Approbation and Disapprobation in Husserl’s Phenomenology: Navigating Value Conflicts through Justified Evaluations
Aprobata i dezaprobata w fenomenologii Husserla. Zarządzanie konfliktami wartości poprzez uzasadnione oceny
Autorzy:
Guardascione, Alessandro
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31231854.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Billigung und Missbilligung
bewertende Erfahrung
Rechtfertigung
Husserl
Wertekonflikte
approval and disapproval
evaluative experience
justification
value conflicts
aprobata i dezaprobata
doświadczenie wartościujące
uzasadnienie
konflikty wartości
Opis:
The analysis of the acts of approval (Billigung) represents one of Husserl’s first attempts to describe value estimation or appreciation (Wertschätzung). As some authors show, the acts of approval play a prominent role in our experience because through them we are confronted with the justification of our evaluations. Yet, despite their importance, these acts seem to play no further role in Husserl’s later reflections on the evaluative experience. By relying on the recent publication of the manuscripts included in the Studien zur Struktur des Bewusstseins, I offer a reconstruction of the Husserlian account of approval, situated between the emotional-volitive acts (Gemütsakte) and the intellective acts (Verstandesakte). I explore what problems Husserl faces in conceiving approval as a “secondary feeling” (sekundäres Gefühl) related to liking (Gefallen) and why Husserl abandoned the theme of approval in his phenomenological axiology. I suggest that by reflecting on whether our intentional acts are correct and justified, approbation and disapprobation not only reveal our personal values but also constitute the ground upon which we take sides in value conflicts. Indeed, while we gain awareness of our evaluations, we can endorse or reject judgments, emotions, desires, and wishes, and their related values on the basis of whether we take them right or wrong, justified or unjustified. 
Die Analyse von Billigung ist einer der ersten Ansätze von Husserl, Bewertung oder Wertschätzung zu beschreiben. Wie einige Autoren betonen (Melle, 2020; 2012; Ramírez, 2018; Montagová, 2012) spielen Billigungsakte eine bedeutende Rolle in unserer Erfahrung, denn dank ihnen werden wir ursprünglich mit der Rechtfertigung unserer emotionalen und volitionalen Handlungen konfrontiert. Trotz ihrer Bedeutung scheinen diese Handlungen in Husserls späteren Überlegungen zur Erfahrung des Bewerters jedoch keine weitere Rolle zu spielen. Anhand von jüngst erschienenen Manuskripten, die in Studien zur Struktur des Bewusstseins aufgenommen wurden, rekonstruiere ich Husserls Konzept der Billigung, das zwischen emotional-volitionalen Handlungen (Gemütsakte) und geistigen Handlungen (Verstandesakte) angesiedelt ist. Insbesondere analysiere ich die Probleme, auf die Husserl stößt, wenn er Billigung als „sekundäres Gefühl“ versteht, das mit Gefallen verbunden ist. Ich weise auch darauf hin, dass, wenn wir die Gültigkeit unserer absichtlichen Handlungen untersuchen, Billigung und Missbilligung nicht nur unsere wertende Haltung offenbaren, sondern auch eine emotionale Grundlage darstellen, auf der wir in Wertekonflikten Partei ergreifen können. In der Tat, indem wir uns unserer Urteile bewusst werden, können wir Emotionen und Wünsche und die damit verbundenen Werte akzeptieren oder ablehnen – je nachdem, ob wir sie für gut oder schlecht, gerechtfertigt oder ungerechtfertigt halten.
Analiza aktów aprobaty (Billigung) to jedna z pierwszych prób podejmowanych przez Husserla w celu opisu wartościowania lub oceny (Wertschätzung). Jak wskazują niektórzy autorzy (Melle, 2020; 2012; Ramírez, 2018; Montagová, 2012), akty aprobaty odgrywają znaczącą rolę w naszym doświadczeniu, gdyż to dzięki nim stykamy się pierwotnie z uzasadnieniem naszych aktów emocjonalnych i wolitywnych. Mimo swego znaczenia, akty te zdają się jednak nie odgrywać dalszej roli w późniejszych rozważaniach Husserla na temat doświadczenia oceniającego. Opierając się na niedawno opublikowanych rękopisach włączonych do Studien zur Struktur des Bewusstseins, rekonstruuję Husserlowską koncepcję aprobaty, usytuowanej między aktami emocjonalno-wolitywnymi (Gemütsakte) a aktami intelektualnymi (Verstandesakte). W szczególności analizuję problemy, z którymi Husserl styka się, gdy pojmuje aprobatę jako „uczucie wtórne” (sekundäres Gefühl) związane z podobaniem się (Gefallen). Wskazuję również, że gdy badamy ważność naszych aktów intencjonalnych, aprobata i dezaprobata nie tylko ujawniają zajmowaną przez nas postawę oceniającą, ale stanowią również uczuciowe podłoże, na którym możemy opowiadać po jakiejś stronie w konfliktach wartości. W rzeczy samej, uświadamiając sobie nasze oceny, możemy przyjąć lub odrzucić emocje, pragnienia i życzenia oraz związane z nimi wartości – na bazie tego, czy uznajemy je za dobre czy złe, uzasadnione czy nieuzasadnione.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2022, 34; 27-52
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawosławie wobec reformacji Lutra
The Orthodox Church towards Luther’s Reformation
Autorzy:
Pańkowski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040984.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Luther
orthodoxe Kirche
Westkirche
der Leipziger Disput
Primat
Rechtfertigung
Fegefeuer
Ekklesiologie
the Orthodox Church
the Western Church
the Leipzig dispute
primacy
justification
purgatory
ecclesiology
Luter
Kościół prawosławny
Kościół zachodni
dysputa lipska
prymat
usprawiedliwienie
czyściec
eklezjologia
Opis:
Rocznica 500lecia Reformacji dla Kościoła prawosławnego nie stanowi szczególnego powodu do radości, ponieważ stanowi kolejny podział w Kościele – powiedział metropolita Hilarion (Ałfiejew). Pomimo, że dotyczyła ona relacji Lutra i Kościoła zachodniego, jej odniesieniem stał się Kościół prawosławny, w którym Luter doszukiwał się pierwotnej nauki i eklezjologii. Dowodem tego był dysputa lipska, podczas której prymat, liturgikę, strukturę Kościoła, naukę o usprawiedliwieniu i czyśćcu Luter konfrontował z nauką Kościoła prawosławnego. Skoro Luter widział w prawosławiu osnowę dla swojej reformy, dlaczego nie zdecydował się na konwersję do Kościoła wschodniego? Karmires, podkreślając dużą znajomość prawosławia przez Lutra, twierdzi jednak, iż miała ona jedynie powierzchowny charakter, któremu brakował empirycznego poznania. Konkluduje ponadto, że Luter ani nie chciał, ani nie mógł przyjąć prawosławia ze względu na swoje przywiązanie do mentalności Kościoła zachodniego, a także teologii scholastycznej.
”The 500th anniversary of the Reformation for the Orthodox Church is not a special reason for joy, because that was another division in the Church” – Metropolitan Hilarion (Alfeyev) said. Although it concerned the relationship between Luther and the Western Church, its reference became the Orthodox Church, in which Luther sought primary teaching and ecclesiology. The proof of this was the Leipzig dispute, during which the primacy, liturgy, structure of the Church, the teaching of justification and purgatory, Luther confronted with the teaching of the Orthodox Church. If Luther saw in the Orthodox Church a framework for his reform, why did he not decide to convert to the Eastern Church? Karmires, emphasizing Luther's great knowledge of the Orthodox Church, claims, however, that it had only a superficial character, lacking empirical knowledge. He also concludes that Luther neither wanted nor accepted Orthodoxy because of his affection to the mentality of the Western Church and to scholastic theology as well.  
Der 500. Jahrestag der Reformation ist für die orthodoxe Kirche kein besonderer Anlass zur Freude, da es die nächste Teilung der Kirche bedeutet – sagte der Metropolit Hilarion (Ałfiejew). Obwohl sie das Verhältnis zwischen Luther und der westlichen Kirche betrifft, wurde die orthodoxe Kirche zum Referenzpunkt, da Luther in ihr die ursprüngliche Lehre und Ekklesiologie gesucht hat. Der Beweis dafür ist der Leipziger Disput, in der Luther die Problematik des Primats, der Liturgie, der Kirchenstruktur sowie der Rechtfertigung und des Fegefeuers mit der Lehre der orthodoxen Kirche konfrontiert hat. Wenn Luther in der Orthodoxie einen Bezugspunkt für seine Reform gesehen hat, warum hat er nicht zur orthodoxen Kirche konvertiert? Karmires ist der Meinung, dass trotz der detaillierten Kenntnisse Luthers über die Orthodoxie, sein Verständnis oberflächlich war, ohne empirische Erfahrung. Er stellt fest, dass Luther weder die Orthodoxie annehmen wollte noch konnte wegen seiner Verbundenheit mit der Mentalität der westlichen Kirche und der scholastischen Theologie.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2018, 13; 83-91
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewiger Bund (Gen 17) oder neuer Bund (Jer 31,31–34)? Überlegungen zu einem Grundproblem der Theologie des Alten Testaments im Horizont gesamtbiblischer Theologie
Everlasting Covenant (Gen 17) or New Covenant (Jer 31,31-34)? Considerations to a Basic Problem of the Old Testament Theology in the Framework of the Biblical Theology
Autorzy:
Graupner, Axel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494324.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
Theologie des Alten Testaments
Gesamtbiblische Theologie
Ewiger Bund
Neuer Bund
Erwählung
Heilsgeschichtliche Überlieferung
Prophetie
Rechtfertigung
Die historische Tradition Israels
Everlasting Covenant
New Covenant
Election
Justification
The historical tradition of Israel
Prophecy
Theology of the Old Testament
Theology of the whole Bible (Old and New Testament)
Opis:
One if not the main fundamental problem of a Theology of the Old Testament is the coexistence of the historical tradition of Israel, represented by the Pentateuch, and the pre-exilic prophets within the canon because of the prophet’s abrogation of the “Heilsgeschichte” (I). How complex the interaction between the Pentateuch and the prophetic literature in their long lasting history may ever have been, the coexistence of a text like Gen 17 and Jer 31:31-34 points out the problem: is the covenant everlasting or broken, the covenant Israel’s every time presence or its future? (II) The Old Testament for itself gives no answer to this question. So far the Old Testament points beyond itself – in the author’s opinion to Paul’s concept of the dikaiosu,nh tou/ qeou/. This concept combines the proclamation of the fulfillment of the promise of the New Covenant for all people with the confirmation of Israel’s everlasting election (III). Both, the fulfillment of the promise Jer 31:31-34 and Israel’s final salvation, are standing under eschatological reservation. In this perspective the Old Testament is not only fundament of the New Testament, but in New Testament’s hope still alive. (IV)
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2015, 57, 4; 473-490
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies