Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Rak jelita grubego" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 52
Tytuł:
Związek polimorfizmów XRCC6 C1310G i LIG4 T9I genów naprawy DNA szlaku NHEJ z ryzykiem występowania raka jelita grubego w populacji polskiej
Autorzy:
Balinska, Kinga
Wilk, Damian
Filipek, Beata
Mik, Michal
Zelga, Piotr
Skubel, Pawel
Dziki, Łukasz
Dziki, Adam
Mucha, Bartosz
Kabziński, Jacek
Majsterek, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391985.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
genotypowanie
polimorfizm pojedynczego nukleotydu
rak jelita grubego
Opis:
WSTĘP: Rak jelita grubego (RJG) zajmuje na świecie drugie miejsce wśród przyczyn zgonów na nowotwory złośliwe. Utrata integralności genomu spowodowana jest uszkodzeniami DNA generowanymi przy użyciu czynników środowiskowych. Szczególnie niebezpieczny rodzaj uszkodzeń stanowią pęknięcia dwuniciowe DNA. W celu obrony przed ich skutkami, komórki wyewoluowały molekularne mechanizmy naprawy. Wiodącym szlakiem naprawy pęknięć dwuniciowych w komórkach ludzkich jest łączenie niehomologicznych końców DNA (ang. non-homologous end-joining, NHEJ). Geny XRCC6 i LIG4 kodują odpowiednio białko Ku70 i ludzką ATP- zależną ligazę DNA, będące składowymi szlaku naprawy NHEJ. Celem naszych badań była ocena wpływu polimorfizmów genów XRCC6 w pozycji C1310G i LIG4 w pozycji T9I na ryzyko występowania raka jelita grubego w populacji Polskiej. MATERIAŁY I METODY: Genotypowanie zostało przeprowadzone z użyciem sond TaqMan w oparciu o analizę produktu PCR w czasie rzeczywistym - real-time PCR. Próbę badaną stanowiło DNA wyizolowane od 100 pacjentów z rakiem jelita grubego, potwierdzonym w badaniu histopatologicznym, z kolei do grupy kontrolnej włączono taką samą liczbę osób bez chorób nowotworowych, dopasowanych pod względem płci i wieku. Analiza statystyczna obejmowała ocenę rozkładu genotypów w kontekście zgodności z modelem Hardy’ego - Weinberga na podstawie Chi-kwadrat, dodatkowo został obliczony iloraz szans z przedziałem ufności 95%. WYNIKI: Analiza statystyczna przeprowadzona dla polimorfizmu T9I genu LIG4 wykazała, że genotyp heterozygotyczny C/T (OR= 0.2717 95% CI= 0.1247-0,5918) oraz homozygotyczny T/T (OR= 0.3593 95% CI= 0.1394-0.9266) wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem występowania raka jelita grubego. Podobną zależność w kontekście zredukowanego ryzyka raka jelita grubego wykazano w rozkładzie genotypów dla polimorfizmu C1310G genu XRCC6 w modelu C/G (OR= 0.1181 95% CI= 0.0145-0.964) i G/G (OR= 0.0972 95% CI= 0.0097-0.9713). WNIOSKI: Badanie potwierdziło znaczenie polimorfizmów XRCC6 C1310G i LIG4 T9I na zmniejszenie ryzyka występowania RJG, jednakże konieczne są dalsze badania w celu potwierdzenia uzyskanych wyników na większej grupie respondentów.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 15-20
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związek polimorfizmów genów MCP-1 i CCR2 z występowaniem raka jelita grubego
Autorzy:
Walczak, Anna
Przybyłowska-Sygut, Karolina
Sygut, Andrzej
Cieślak, Adrianna
Mik, Michał
Dziki, Łukasz
Dziki, Adam
Majsterek, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393355.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rak jelita grubego
MCP-1
CCR-2
polimorfizmy pojedynczych nukleotydów
Opis:
Cel badania: Oceniono związek pomiędzy występowaniem wariantów dwóch polimorfizmów pojedynczego nukleotydu -2518 A/G MCP-1 oraz 190 G/A CCR2 z rakiem jelita grubego (RJG). Materiał i metody: Do badania włączono pacjentów z różnym stopniem zaawansowania RJG oraz osoby zdrowe. Genotypy oznaczono metodą reakcji łańcuchowej polimerazy – polimorfizmu długości fragmentów restrykcyjnych (RFLP-PCR). Wyniki: Zaobserwowano związek pomiędzy rakiem jelita grubego i genotypem GG polimorfizmu -2518 G/A MCP-1. Nie zaobserwowano natomiast istotnej statystycznie korelacji pomiędzy RJG a polimorfizmem 190 A/G CCR2. Wnioski: Wyniki tego badania potwierdzają hipotezę, że polimorfizm w promotorze genu MCP-1 może przyczyniać się do rozwoju raka jelita grubego.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 1-5
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związek cukrzycy z polipami oraz rakiem jelita grubego
Autorzy:
Miłek, Tomasz
Forysiński, Karol
Myrcha, Piotr
Ciostek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392194.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
cukrzyca
polipy jelita grubego
rak jelita grubego
Opis:
Cel: Celem niniejszego badania było przeprowadzenie retrospektywnej oceny zależności między występowaniem polipów i raka jelita grubego u pacjentów z cukrzycą. Metody: W latach 2014–2015 wykonano 976 zabiegów kolonoskopii. Porównano liczbę polipów z dysplazją dużego stopnia oraz liczbę nowotworów jelita grubego u chorych z cukrzycą i niediabetyków. Ponadto w grupie osób z cukrzycą udokumentowano istnienie zależności między poziomem HbA1C a występowaniem polipów z dysplazją dużego stopnia i nowotworów jelita grubego. Dane poddano analizie statystycznej. Wyniki: 1) Pacjenci z cukrzycą charakteryzują się wyższą częstością występowania polipów z dysplazją dużego stopnia/rakiem (32/91, 35,16%) w porównaniu z pacjentami-niediabetykami (136/885, 15,37%), p < 0.001; 2) Osoby z cukrzycą charakteryzują się wyższą częstością występowania polipów z nowotworem (9/91, 9,89%) w porównaniu z pacjentami-niediabetykami (18/885, 2,03%), p < 0.001; 3). Raka jelita grubego obserwowano znacznie częściej u pacjentów z niewyrównaną cukrzycą (p = 0,022). Wniosek: Przeprowadzone badanie wykazało istotny związek między cukrzycą typu II a występowaniem gruczolaków jelita grubego. Poczynione obserwacje mogą prowadzić do wniosku, że pacjenci z cukrzycą bardziej narażeni są na wystąpienie raka jelita grubego, a tym samym – w większym stopniu wymagają kontroli kolonoskopowej. W związku z powyższym, zasadne może być rozważenie wdrożenia w ww. grupie osób schematu badań przesiewowych, obejmujących wykonanie kolonoskopii.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 4; 9-12
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie stężenia antygenu kracynoembrionalnego i matalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania choroby oraz rokowaniu u chorych na raka jelita grubego
Autorzy:
Guzel, Tomasz
Mirowska-Guzel, Dagmara
Lech, Gustaw
Wroński, Marek
Iwanowska, Marzena
Słodkowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392907.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rak jelita grubego
CEA
MMP-2
popłuczyny otrzewnowe
Opis:
Wstep: Celem pracy była ocena znaczenia stężenia antygenu karcynoembrionalnego i metalloproteinazy 2 w surowicy krwi i popłuczynach otrzewnowych w ocenie stopnia zaawansowania nowotworu i przeżyciem 5-letnim chorych na raka jelita grubego. Materiał i metody: Do badania włączono 80 chorych poddanych planowej operacji resekcyjnej z powodu raka jelita grubego. U chorych oznaczono stężenia CEA i MMP-2 w surowicy krwi przed operacją oraz w popłuczynach otrzewnowych na początku laparotomii. Wyniki: Oceniając cechę T stężenie CEA w surowicy i w popłuczynach było niższe w T2 niż w T3 i T4. Różnicę istotną statystycznie odnotowano pomiędzy stężeniem CEA-s i CEA-p w T2 i T4. Stężenie MMP2-s było wyższe w T3 niż w T2, stężenie MMP2-p było najniższe w T3, bez istotności statystycznej. W przypadku cechy N istotną różnicę wykazano pomiędzy stężeniami CEA-s w stopniu N0 i N1. Dla stężenia CEA-p istotna statystycznie różnica wystąpiła pomiędzy stężeniami w stopniach N0-N2 oraz N1-N2. Stężenie MMP2-s było najwyższe w N1, stężenie MMP2-p było najwyższe w T4, jednak bez istotności statystycznej. 5-letnie przeżycie w całej grupie chorych wyniosło 63,53%. Odnotowano istotne statystycznie różnice w stężeniu CEA-s i CEA-p pomiędzy grupami chorych, których przeżycie wyniosło do 5 lat lub było dłuższe. Wnioski: Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych jest równie wartościowe jak ocena stężenia CEA w surowicy krwi i może służyć jako dodatkowy parametr w ocenie stopnia zaawansowania choroby nowotworowej. Stężenie CEA w popłuczynach otrzewnowych i w surowicy krwi ma związek z odsetkiem przeżyć 5-letnich i może mieć znaczenie jako dodatkowy czynnik prognostyczny. Przydatność oznaczania MMP-2 wymaga dalszych badań.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 36-43
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie probiotyków w profilaktyce oraz leczeniu raka żołądka i raka jelita grubego
The use of probiotics in prevention and treatment of gastric and colorectal cancer
Autorzy:
Kaźmierczak- Siedlecka, Karolina L.
Makarewicz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/762613.pdf
Data publikacji:
2020-03-16
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne
Tematy:
rak jelita grubego
mikrobiota
probiotyki
rak żołądka
Colorectal cancer
probiotics
Gastric cancer
microbiota
Opis:
The composition of gut microbiota depends on many factors, such as age, life style (eating habits and the level of physical activity), pharmacological treatment (antibiotics, side effects of anti-cancer therapy) as well as surgical procedures. The gut microbiota is involved in carcinogenesis process. Furthermore, gut dysbiosis is described as qualitative and quantitative alterations in gut microbiota and it is observed in cancers. For instance, in patients with colorectal cancer the increased amount of Fusobacterium nucleatum, Bacteroides fragilis, Enterococcus faecalis, Streptococcus bovis as well as Peptostreptococcus anaerobius is noted. It was confirmed that amount of several specific bacteria, such as Lactobacillus, Escherichia-Shigella, Nitrospirae, Burkholderia fungorum and Lachnospiraceae, is increased in patients with gastric cancer. However, the major carcinogen involved in gastric carcinogenesis is Helicobacter pylori; it causes mucosa inflammation, mucosa atrophy, and as a consequence development of gastric cancer. Nowadays, there are several therapeutic methods, which may be used to alter the composition and the activity of gut microbiota. They include administration of probiotic strains, prebiotics, and synbiotics. Probiotics can be used to prevent the development of gastric and colorectal cancer, which was shown in many in vivo and in vitro studies. According to the most recent trials, probiotics reduce the incidence of diarrhoea associated with enteral nutrition. Probiotic strains may also be used as a supportive therapy in treatment of Helicobacter pylori infection. Notwithstanding, they can play a supportive role in standard eradication treatment due to reduction of adverse events of antibiotics. Probiotics decrease the incidence of infections in postooperative period, the frequency of abdominal pain, and radiation-induced diarrhoea. To sum up, probiotics may be used to prevent the development of cancer and they may significantly improve the efficiency of standard anti-cancer therapy.
Mikrobiota przewodu pokarmowego jest modyfikowana przez wiele czynników, w tym styl życia, leczenie farmakologiczne oraz zabiegi chirurgiczne. Dysbioza jelitowa, czyli zaburzenia w składzie i aktywności mikrobioty, może wystąpić w przebiegu chorób nowotworowych. U pacjentów z rakiem jelita grubego obserwuje się zwiększone ilości bakterii – Fusobacterium nucleatum, Bacteroides fragilis, Enterococcus faecalis, Streptococcus bovis oraz Peptostreptococcus anaerobius. Największym karcynogenem raka żołądka jest Helicobacter pylori. Bakteria ta powoduje zapalenie błony śluzowej żołądka prowadząc do jej atrofii, a następnie do rozwinięcia nowotworu. Obecnie znanych jest kilka metod terapeutycznych modyfikujących mikrobiotę przewodu pokarmowego, w tym podaż szczepów probiotycznych, prebiotyków oraz synbiotyków. Probiotyki mogą być stosowane w profilaktyce oraz leczeniu raka żołądka i jelita grubego, co zostało potwierdzone w badaniach in vivo oraz in vitro. Według najnowszych doniesień, probiotyki są skuteczne w zmniejszeniu częstości występowania biegunki będącej skutkiem ubocznym żywienia enteralnego. Dotychczasowe badania potwierdzają także, że szczepy probiotyczne nie mogą być stosowane jako jedyny czynnik eradykacyjny Helicobacter pylori, ale stanowią terapię uzupełniającą podczas standardowego leczenia oraz redukują działania niepożądane antybiotykoterapii. Z kolei u chorych z rakiem jelita grubego probiotyki zmniejszają ryzyko rozwinięcia infekcji pooperacyjnych, bólów brzucha i biegunki związanej z radioterapią. Podsumowując, należy podkreślić, że probiotyki mają zastosowanie na etapie profilaktyki chorób nowotworowych, a także mogą znacząco poprawić wyniki standardowego leczenia przeciwnowotworowego.
Źródło:
Farmacja Polska; 2020, 76, 2; 118-124
0014-8261
2544-8552
Pojawia się w:
Farmacja Polska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie obrazowania autofluorescencyjnego w diagnostyce chorób jelita grubego ‒ aktualny stan wiedzy
The usefulness of autofluorescense imaging in the diagnosis of colorectal diseases ‒ current state of knowledge
Autorzy:
Strzelczyk, N.
Kwiatek, S.
Latos, W.
Sieroń, A.
Stanek, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/261397.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:
obrazowanie autofluorescencyjne
wskaźnik wykrywania gruczolaków
rak jelita grubego
wrzodziejące zapalenie jelita grubego
chłoniak jelita grubego
autofluorescence imaging
adenoma detection rate
colorectal cancer
colitis ulcerosa
colorectal lymphoma
Opis:
Kolonoskopia światła białego jest złotym standardem w diagnostyce chorób jelita grubego, jednak wciąż poszukiwane są metody, które umożliwią szybsze i bardziej precyzyjne stawianie rozpoznań. Jedną z tych metod jest obrazowanie autofluorescencyjne. Wykorzystuje ono zjawisko wzbudzania przez światło endogennie występujących w tkankach fluoroforów. Tkanki nowotworowe i zmienione zapalnie wykazują odmienną autofluorescencję niż tkanki zdrowe, co pozwala na ich różnicowanie. Istnieje wiele prac wykazujących korzyści z zastosowania autofluorescencji w diagnostyce chorób jelita grubego. Zwiększa ona współczynnik wykrywania polipów, umożliwia ocenę charakteru histopatologicznego zmiany w trakcie kolonoskopii, zwiększa dokładność oceny stopnia nasilenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego oraz ułatwia wykrywanie ognisk neoplazji u pacjentów z nieswoistymi zapaleniami jelit, a także zwiększa wykrywalność zmian o charakterze chłoniaka. Obrazowanie autofluorescencyjne przyczynia się do szybkiego i precyzyjnego postawienia rozpoznania oraz wcześniejszego włączenia odpowiedniego leczenia.
White light colonoscopy is the gold standard in the diagnostics of colorectal diseases, however new methods that will allowed faster and more precise diagnosis are still sought. One of these methods is autofluorescence imaging. It uses the phenomenon of light excitation of endogenous fluorophores in tissues. Autofluorescence of normal tissue differs from that characteristic of inflamed or neoplastic tissues, which allows their differentiation. There are many studies showing the benefits of autofluorescence imaging in the diagnosis of colon diseases. It improves polyp detection rate, makes it possible to assess histopathological severity of the lesion during colonoscopy, improves the evaluation of ulcerative colitis severity, facilitates the detection of colorectal neoplasia in patients with inflammatory bowel disease, and improves the detection of lymphoma lesions. Autofluorescence imaging contributes to the fast and precise diagnosis and the early initiation of appropriate treatment.
Źródło:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2018, 24, 1; 40-48
1234-5563
Pojawia się w:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zakażenie miejsca operowanego u chorych po operacji raka jelita grubego
Autorzy:
Banaszkiewicz, Zbigniew
Cierzniakowska, Katarzyna
Tojek, Krzysztof
Kozłowska, Elżbieta
Jawień, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393522.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zakażenie miejsca operowanego
rak jelita grubego
Opis:
Introduction: Operative field infection appears among 2,5–22,3% of patients after surgery. It is an indicator of a quality of treatment on operative wards and has significant influence on its cost. Material and methods: The analysed group were patients, who had operative field infection in 30-days observation with colorectal cancer in one clinic.The criteria, that were excluded from the survey were: lack of trustworthy treatment documentation and the death of patient before 30th day after the surgery without operative field infection. The statistic analysis was carried with the usage of Statistica 10. Results: Postoperative complications appeared among 262/16,6% of patients. The most common complication was operative field infection (198/12,52%). It was stated that appearance of this complication depended on how advanced the cancer was, age, comorbidities (diabetes, and cardiological diseases). Morover, it was stated thatthis complication appeared significantly more often among patients with surgery in a matter of urgency and among which stoma had to be revealed. However, there was no dependence stated on appearance of this complication with patients’ sex and the localisation of a tumour. Conclusion: Among patients after colorectal surgery, the biggest threat of surgical site infection was among patients over 75 years, with diabetes and cardiological diseases, with advanced cancer, with surgery in a matter of urgency and among patients with stoma (especially colostomy).
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 9-15
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zachorowalność, chorobowość i 5-letnie przeżycia chorych na raka jelita grubego w Województwie Kujawsko–Pomorskim w latach 2005–2011 na podstawie danych Narodowego Funduszu Zdrowia
Autorzy:
Nowicki, Andrzej
Dahms, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392456.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rak jelita grubego
zachorowalność
chorobowość
przeżycia 5-letnie
Opis:
Wstęp: Wskaźniki zachorowalności, chorobowości i 5-letnich przeżyć obrazują sytuację epidemiologiczną raka jelita grubego oraz oceniają efektywność podejmowanych działań leczniczych. W Polsce płatnikiem świadczeń jest Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ). Dane NFZ dotyczące zachorowalności, chorobowości i 5-letnich przeżyć mogą być uzupełnieniem wyników epidemiologicznych Krajowego Rejestru Nowotworów. Cel: Analiza udzielonych świadczeń przez NFZ w Bydgoszczy osobom z rozpoznanym rakiem jelita grubego w latach
2006–2011 w tym ocena zachorowalności, chorobowości i 5-letnich przeżyć chorych wśród populacji województwa kujawsko-pomorskiego. Materiał i metody: W pracy przeanalizowano świadczenia zarejestrowane w bazie danych Narodowego Funduszu Zdrowia w Bydgoszczy w latach 2006–2011, które zostały udzielone chorym na raka jelita grubego. Do określenia prawdopodobieństwa przeżycia wykorzystano metodę Kaplana-Meiera oraz stopę hazardu. Wyniki: W latach 2006–2011 mężczyznom udzielono o 10,1% więcej świadczeń niż kobietom. Najczęściej świadczenia udzielano chorym na raka okrężnicy (48,9%), raka odbytnicy (43,8%) i raka zgięcia esiczo-odbytniczego (7,2%). W sumie udzielono 50 410 świadczeń. Pomimo większej liczby kobiet w populacji, na raka okrężnicy zachorowało o 388 więcej mężczyzn. Prawdopodobieństwo przeżycia wyniosło 46,8% i 42,6% odpowiednio dla kobiet i mężczyzn oraz 41,8%, 44,2% i 48,9% odpowiednio dla raka okrężnicy, zgięcia esiczo-odbytniczego i odbytnicy. Wnioski: W województwie kujawsko-pomorskim w latach 2006–2011 liczba rozpoznanych raków jelita grubego wzrastała wraz z ogólną liczbą udzielanych świadczeń, które z kolei mają trend malejący w stosunku do zachorowań. Współczynniki zachorowalności i chorobowości są zmienne, wzrastały stopniowo w kolejnych latach i wynosiły 59 i 67 oraz 355 i 408 odpowiednio w 2010 roku i 2011 roku. Prawdopodobieństwo 5-letniego przeżycia wynosi 45,2%, a rozpoznanie choroby powyżej 66. roku życia zwiększa ryzyko zgonu.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 4; 1-8
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia czynności seksualnych u pacjentów z gruczolakorakiem odbytnicy po przedniej resekcji odbytnicy
Autorzy:
Włodarczyk, Marcin
Sobolewska, Justyna
Nowak, Artur
Szewczyk, Martyna
Kluska, Piotr
Dzika, Katarzyna
Darnikowska, Justyna
Mik-Wojtczak, Joanna
Włodarczyk, Jakub
Sobolewska-Włodarczyk, Aleksandra
Trzciński, Radzisław
Dziki, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391991.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
zaburzenia czynności seksualnych
rak jelita grubego
niska przednia resekcja odbytnicy
wyniki leczenia chirurgicznego
Opis:
Wprowadzenie: Przednia resekcja odbytnicy (LAR) jest leczeniem z wyboru u pacjentów z rozpoznanym rakiem odbytnicy. Operacja ta ściśle wiąże się z manipulacją w pobliżu narządów moczowo-płciowych oraz związanych z nimi nerwów i splotów nerwowych. Może to prowadzić do uszkodzenia nerwów współczulnych i przywspółczulnych w obrębie miednicy. W związku z tym istotnym problemem pozostaje utrata funkcji seksualnych po operacji odbytnicy. Celem pracy było zbadanie zaburzeń seksualnych u pacjentów z rakiem odbytnicy poddawanych LAR. Materiały i metody: W retrospektywnym badaniu przeanalizowano aktywność seksualną, zadowolenie z życia seksualnego i jego jakość (QoSL) w trzech okresach: (1) przed operacją, (2) miesiąc po i (3) pół roku po zabiegu. W analizie uwzględniono również: cechy demograficzne, choroby współistniejące, wcześniejsze operacje, charakterystykę nowotworu oraz leczenie uzupełniające. Wyniki: Większość pacjentów (64/100, 64%) była zdania, że zabieg LAR znacznie wpłynął na ich QoSL. Trzydziestu dwóch pacjentów podawało niewielkie jej pogorszenie, podczas gdy tylko 4 pacjentów stwierdziło, że nie doświadczyło żadnych zmian w tym obszarze. Jakość życia seksualnego oceniono w 3 różnych okresach: (1) przed operacją, (2) miesiąc po i (3) 6 miesięcy po operacji (22,6 ± 3,7 vs. 11,3 ± 7,9 vs. 17,0 ± 6,3; p < 0,0001). Wskaźnik QoSL miesiąc i sześć miesięcy po zabiegu był istotnie niższy u pacjentów z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym i wyższym BMI (p = 0,0283). Wnioski: Zaburzenia seksualne w następstwie LAR u chorych z rakiem odbytnicy są często niedoceniane, a niezmiernie ważna jest ich świadomość. W naszym badaniu stwierdziliśmy, że płeć męska, wyższy BMI i nadciśnienie tętnicze wiążą się z wystąpieniem zaburzeń seksualnych po LAR. Najwięcej dolegliwości występowało miesiąc po zabiegu, natomiast po 6 miesiącach u większości chorych zaburzenia seksualne zmniejszały się, a ich funkcja seksualna bliska była poziomowi wyjściowemu.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 21-26
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wysoka ekspresja CD133 – markera komórek macierzystych do predykcji agresywnego klinicznie typu raka jelita grubego
Autorzy:
Kostovski, Ognen
Antovic, Svetozar
Trajkovski, Gjorgji
Kostovska, Irena
Jovanovic, Rubens
Jankulovski, Nikola
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391716.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
CD133
immunohistochemia
komórki macierzyste
rak jelita grubego
Opis:
Wstęp: Rak jelita grubego (RJG) jest jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych na świecie. Markery komórek macierzystych raka (KMR) wiążą się z agresywnymi typami nowotworów i złym rokowaniem. Cel: Celem pracy była ocena ekspresji CD133 i skorelowanie jej z przyszłością kliniczno-patologiczną u pacjentów z RJG. Materiał i metody: Badaniami objęto dziewięćdziesięciu pacjentów z RJG, którzy w latach 2012–2017 poddali się leczniczej resekcji chirurgicznej w Klinice Uniwersyteckiej Chirurgii Trawiennej w Skopje, w Macedonii Północnej. Próbki guza analizowano najpierw standardowymi metodami histopatologicznymi, a następnie badano immunohistochemicznie ekspresję CD133. Poziom ekspresji CD133 został sklasyfikowany półilościowo. Niską wartość dodatnią zdefiniowano jako dodatnią immunoreaktywność w <50% gruczołów z guzem, a wysoką wartość dodatnią jako dodatnią immunoreaktywność w ≥50% gruczołów z guzem. Ponadto dokonano retrospektywnego przeglądu kliniczno-patologicznego przyszłości pacjentów. Wyniki: Wysoką ekspresję CD133 stwierdzono w 47,8% w próbkach RJG pacjentów. U 69,6% osób z przerzutami w narządach trzewnych zaobserwowano wysoką ekspresję CD133. Stwierdzono istotne statystycznie różnice w ekspresji CD133 między: pacjentami z i bez zmian przerzutowych trzewnych (p = 0, 0153), pacjentami z różnymi kategoriami T (p = 0,0119), stanem N (p = 0,0066) i różnicowaniem G (p = 0,0115). Nasze wyniki wykazały, że największy wpływ na ekspresję CD133 ma stadium choroby (p < 0,00001). Wnioski: Wysoka ekspresja CD133 jest przydatnym markerem do przewidywania klinicznie agresywnego typu RJG i może być rutynowo stosowana w standardowej diagnostyce patologicznej.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 3; 9-14
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współistnienie raka jelita grubego i ciąży
Colorectal cancer during pregnancy
Autorzy:
Osuch, Beata
Wyględowski, Jerzy
Mazurek-Kantor, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031053.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
colorectal cancer
diagnosis
digestive tract cancer
pregnancy
treatment
ciąża
leczenie
rak jelita grubego
rak przewodu pokarmowego
rozpoznanie
Opis:
According to literature data, colorectal cancer may coexist in 0.02-0.1% of all pregnancies. Pregnant women may develop any type of malignancy, usually breast cancer, cervical cancer, lymphomas, malignant melanoma, leukemias, ovarian cancer, thyroid cancer and digestive tract tumors. The commonest digestive tract malignancies are large bowel and rectal cancer. Pregnancy may alter the course of neoplastic disease. In this setting, one of the key diagnostic problems is the masking of tumor signs and symptoms by coexisting pregnancy, making correct diagnosis considerably more difficult. This results in higher clinical stages at presentation and delayed treatment. First published reports of colorectal cancer during pregnancy are usually incidental findings, discovered as a result of treatment of various complications of pregnancy. Modern oncologic science, supported by early tumor detection programs, enables timely diagnosis and effective treatment of many digestive tract tumors. Nevertheless, distortion of tumor signs by pregnancy, different dynamics of tumor growth, pregnancy-imposed limitations of diagnostic and therapeutic modalities, all contribute to delayed diagnosis and institution of correct treatment. Doctors should be vigilant and able to differentiate signs and symptoms pregnancy-related from those indicating a colorectal cancer. The scope of diagnostic and therapeutic modalities implemented when faced with a colorectal cancer coexisting or not with pregnancy is similar. Apart of clinical stage and tumor location, the key factors influencing timing and mode of treatment of a pregnant woman are gestational age and condition of the fetus.
Współistnienie ciąży i nowotworu złośliwego dotyczy, według różnych źródeł, 0,02-0,1% wszystkich ciąż. U kobiety ciężarnej może rozwinąć się każdy rodzaj nowotworu, najczęściej jednak rozpoznawane są: rak piersi, rak szyjki macicy, chłoniaki, czerniak złośliwy, białaczki, rak jajnika, rak tarczycy, nowotwory przewodu pokarmowego. Wśród nowotworów przewodu pokarmowego dominują raki jelita grubego i odbytnicy. Ciąża może zmieniać przebieg choroby nowotworowej. Jednym z podstawowych problemów diagnostycznych w tych przypadkach jest maskowanie objawów nowotworu przez współistniejącą ciążę, co znacznie utrudnia rozpoznanie, zwykle w wyższym stopniu klinicznego zaawansowania, i tym samym opóźnia leczenie. Historia pierwszych opisanych przypadków raka przewodu pokarmowego to zwykle przypadkowe „znaleziska” ujawnione podczas leczenia różnych powikłań ciąży. Współczesna wiedza onkologiczna, poparta programami wczesnego wykrywania nowotworów, pozwala na szybkie wykrycie i skuteczne leczenie wielu nowotworów przewodu pokarmowego. Niemniej jednak w dalszym ciągu maskowanie objawów guza przez ciążę, odmienna dynamika wzrostu nowotworu, ograniczone przez ciążę metody rozpoznawcze i lecznicze opóźniają ustalenie istoty choroby oraz wdrożenie odpowiedniego postępowania. Lekarze muszą zachować czujność i umiejętnie odróżniać objawy mogące towarzyszyć ciąży od symptomów wskazujących na możliwość współistnienia raka jelita grubego. Zakres metod rozpoznawczych i leczniczych stosowanych w przypadku raka jelita grubego w ciąży i poza nią jest porównywalny. Oczywiście w przypadku kobiety ciężarnej poza stopniem klinicznego zaawansowania i lokalizacją guza do najważniejszych czynników determinujących termin i sposób leczenia należą wiek ciąży i dobrostan płodu.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 2; 122-129
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ wybranych cytokin prozapalnych oraz stresu oksydacyjnego na kancerogenezę i progresję gruczolakoraków jelita i prostaty
Impact of selected pro-inflammatory cytokines and oxidative stress on carcinogenesis and progression of prostate and colorectal adenocarcinomas
Autorzy:
Fryczkowski, Michał
Hejmo, Tomasz
Bułdak, Magdalena
Stachowska, Marta
Rokicka, Joanna
Żwirska-Korczala, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035316.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
cytokiny
interleukiny
gruczolakorak
rak jelita grubego
rak prostaty
stres oksydacyjny
stan zapalny
cytokines
interleukins
adenocarcinoma
colorectal cancer
prostate cancer
oxidative stress
inflammation
Opis:
Colorectal and prostate cancers have one of highest occurrence rate in Poland and the incidence is constantly increasing. Chronic inflammation and oxidative stress are known factors that promotes the development of cancer. Pro-inflammatory cytokines such as IL-1β, IL-6, IL-8, and TNF-α are produced in normal cells and are responsible for controlling key processes. However overproduction associated with chronic inflammation may induce tumor transformation and support tumor growth by expression of cytokines by tumor microenvironment cells. The concentration of pro-inflammatory cytokines in the serum and expression in tumor tissue may be a diagnostic and prognostic factor for patients with colorectal or prostate cancer, and anti-cytokine therapy may increase patients survival.
Nowotwory jelita grubego i prostaty są jednymi z najczęściej występujących nowotworów w Polsce, a zapadalność na nie stale rośnie. Przewlekły stan zapalny i stres oksydacyjny są znanymi czynnikami promującymi rozwój nowotworów. Cytokiny prozapalne, takie jak IL-1β, IL-6, IL-8 oraz TNF-α, są wytwarzane w prawidłowych komórkach i odpowiadają za kontrolę kluczowych procesów. Związana z występowaniem przewlekłego stanu zapalnego nadprodukcja może jednak indukować transformację nowotworową, a następnie wspomagać rozwój nowotworu przez ekspresję cytokin przez komórki mikrośrodowiska guza. Stężenie cytokin prozapalnych w surowicy krwi oraz ekspresja w tkance guza mogą być czynnikami diagnostycznymi i prognostycznymi u pacjentów chorych na raka jelita grubego lub prostaty, a terapia antycytokinowa może wydłużyć czas ich przeżycia.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 182-193
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ przygotowania jelita na powikłania pooperacyjne w leczeniu chirurgicznym nowotworów jelita grubego
Autorzy:
Małek, Zbigniew
Małek, Piotr
Dziki, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392003.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
Przygotowanie jelita grubego
rak jelita grubego i odbytnicy
powikłania pooperacyjne
Opis:
Wstęp Rak okrężnicy i odbytnicy jest najczęstszym nowotworem przewodu pokarmowego leczonym operacyjnie przez oddziały i kliniki chirurgiczne w Polsce. Obecnie największym wyzwaniem chirurgii kolorektalnej jest zmniejszenie ilości nieszczelności zespoleń jelitowych oraz infekcji ran pooperacyjnych do minimum. Materiał i metodyka Badanie miało charakter retrospektywny i objęło materiał 227 chorych operowanych planowo w jednym ośrodku chirurgicznym z powodu nowotworów jelita grubego i odbytnicy w latach 2013-2018. W badaniu uczestniczyli kolejno operowani pacjenci, których podzielono na dwie grupy. Pierwszą stanowiło 109 chorych, u których zastosowano mechaniczne płukanie jelita, drugą zaś 118, którzy oprócz płukania otrzymali doustnie antybiotyk. Wyniki Badane grupy nie różniły się istotnie pod względem cech mogących mieć wpływ na wyniki leczenia w okresie 30 dni od zabiegu operacyjnego. Śmiertelność pooperacyjna wyniosła 0,9 i 0,85%, natomiast powikłania: nieszczelność zespolenia 1,8 i 1,7%, niedrożność pooperacyjna 3,7 i 5,0%, rozejście się rany 2,75 i 0,85% a zakażenie miejsca operowanego 13,8 oraz 3,4%, odpowiednio w pierwszej i drugiej grupie chorych. Wnioski 1. Przygotowanie jelita grubego płukaniem w połączeniu z podażą doustną antybiotyku znamiennie zmniejsza częstość zakażenia miejsca operowanego w porównaniu do samego mechanicznego płukania. 2. Rodzaj przygotowania jelita przed zabiegami operacyjnymi nie wpływa w sposób istotny na śmiertelność pooperacyjną oraz inne powikłania, w tym nieszczelność zespolenia, ale może mieć znaczenie na częstość rozejścia się rany pooperacyjnej.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 10-14
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ polimorfizmu Ser326Cys genu OGG1 na poziom uszkodzeń oksydacyjnych DNA u pacjentów z rakiem jelita grubego
Autorzy:
Kabzinski, Jacek
Walczak, Anna
Dziki, Adam
Mik, Michał
Majsterek, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392887.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
rak jelita grubego
OGG1
8-oksoguanina
naprawa DNA
uszkodzenia oksydacyjne
Opis:
W wyniku działania reaktywnych form tlenu na komórki dochodzi do szerokiego zakresu uszkodzeń zarówno organelli komórkowych, jak i cząsteczek, w tym DNA. Uszkodzenia oksydacyjne w obrębie materiału genetycznego prowadzić mogą do akumulacji mutacji i w konsekwencji do transformacji nowotworowej. Glikozylaza OGG1 – składowa systemu naprawy Base Excision Repair (BER) – to jeden z enzymów zapobiegających nadmiernej akumulacji 8-oksoguaniny (8-oxG), która jest najczęstszym związkiem powstającym w wyniku oksydacyjnego uszkodzenia DNA. W przypadku zmian strukturalnych OGG1 wynikających z wariantów polimorficznych obserwować możemy znaczący wzrost stężenia 8-oxG. Powiązanie poszczególnych polimorfizmów systemów naprawy DNA ze zwiększonym ryzykiem raka jelita grubego pozwoli na kwalifikację pacjentów do grup podwyższonego ryzyka i objęcie ich programem profilaktycznym. Cele pracy: Określenie poziomu uszkodzeń oksydacyjnych DNA oraz analiza rozkładu polimorfizmu Ser326Cys genu OGG1 w grupie pacjentów z rakiem jelita grubego i w grupie kontrolnej w populacji polskiej. Materiał i metody: Jako materiał wykorzystano DNA wyizolowane z krwi pobranej od 174 pacjentów ze zdiagnozowanym rakiem jelita grubego. Grupę kontrolną stanowiło 176 zdrowych osób. Poziom uszkodzeń oksydacyjnych określono na podstawie analizy ilości 8-oksguaniny, używając HT 8-oxo-dG ELISA II Kit. Genotypowanie przeprowadzono metodą TaqMan. Wyniki: Uzyskane wyniki wskazują, iż polimorfizm Ser326Cys genu OGG1 zwiększa ryzyko występowania RJG oraz jest powiązany ze znacząco zwiększonym poziomem 8-oksoguaniny. Wnioski: Na podstawie uzyskanych wyników wnioskujemy, że polimorfizm Ser326Cys genu OGG1 może modulować ryzyko występowania raka jelita grubego poprzez zwiększony poziom uszkodzeń oksydacyjnych DNA.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 2; 13-15
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ kurkuminy na uszkodzenia DNA indukowane mutagennym składnikiem żywności (heterocykliczną aminą aromatyczną) wlimfocytach pacjentów z nowotworem jelita grubego
Influence of curcumin on DNA damage induced with food mutagen (heterocyclic aromatic amine) in lymphocytes isolated from colorectal cancer patients
Autorzy:
Cierniak, Agnieszka
Łabno, Anna
Winiarski, Marek
Dembiński, Marcin
Budzyński, Piotr
Kalemba-Drożdż, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/970203.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
kurkumina
uszkodzenia DNA
PhIP
rak jelita grubego
chemoprewencja
curcumin
DNA damage
colorectal cancer
chemoprevention
Opis:
Żywność zawiera potencjalnie mutagenne substancje, takie jak PhIP, heterocykliczna amina aromatyczna powstająca podczas obróbki cieplnej mięsa, jak również substancje mogące działać w sposób ochronny poprzez m.in. modulowanie odpowiedzi antyoksydacyjnej i przeciwzapalnej, jak np. kurkumina, która jest obecna w kurkumie i mieszance curry. Materiał i metody: W przedstawionych badaniach analizowano rolę PhIP i kurkuminy na uszkodzenia DNA w limfocytach izolowanych z krwi pacjentów z rakiem jelita grubego. Limfocyty osób z rakiem jelita grubego (10 pacjentów) oraz zdrowych (kontrola, 6 osób) traktowano PhIP i/lub kurkuminą, następnie poziom uszkodzeń DNA porównano metodą kometową. Wyniki: Wstępne wyniki sugerują, że limfocyty chorych na nowotwór jelita grubego mają większe podstawowe uszkodzenia DNA niż te od osób zdrowych. Uszkodzenia wywoływane PhIP są liniowo zależne od zastosowanej dawki i mogą być zredukowane w obecności kurkuminy (zwłaszcza w stężeniu do 5 μM). Wnioski: Dane wskazują, że kurkumina może wywierać działanie ochronne przed uszkodzeniami DNA indukowanymi mutagenem obecnym w żywności.
Food contains substances that are potentially mutagens such as PhIP, heterocyclic aromatic amine, produced during heat treatment of meat, as well as substances that may act in protective manner, inter alia by modulating the antioxidant and anti-infl ammatory response, such as curcumin, which is present in turmeric and curry. Material and methods: This study investigated the effect of PhIP and curcumin on DNA damage in lymphocytes isolated from the blood of colorectal cancer patients. Lymphocytes from individuals diagnosed with colorectal cancer (N=10) and healthy individuals (control, N=6) were treated with PhIP or/and curcumin, followed by analysis of DNA damage using single cell gel electrophoresis (comet assay). Results: Preliminary results suggest that lymphocytes of patients with colorectal cancer have a greater baseline DNA damage than those from healthy individuals. PhIP-induced DNA damage is dose-dependent and can be reduced in the presence of curcumin, especially at low concentration (up to 5 μM). Conclusions: The data show that curcumin may exert a protective effect against DNA damage induced by mutagens present in food.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2017, 4; 24-40
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 52

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies