Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ROMAN HISTORY" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 83
Tytuł:
DID ANCIENT ROME HAVE A MILLION INHABITANTS? (Czy starozytny Rzym byl milionowym miastem?)
Autorzy:
Rucinski, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/702747.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ROMAN HISTORY
ROME (CITY)
Opis:
In order to determine the number of inhabitants of the city of Rome in the imperial period, scholars have used four methods. The first one takes into account the amount of grain distributed each day to the population, the second one the quantity of grain imported to Rome every year, the third one the number of houses and insulae, the fourth one, less useful for the period discussed in this article, the amount of pork distributed to the inhabitants. It seems certain that at that time Rome could have had a million inhabitants, crowded in an unbearably small space. This number began to diminish in the 4th century A.D.
Źródło:
Meander; 2007, 62, 3-4; 294-307
0025-6285
Pojawia się w:
Meander
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Das Römische Heerwesen: auch im 21. Jahrhundert Gegenstand intensiver Forschung
The Roman Military: A Continuing Subject of Intensive Scientific Inquiry in the 21st Century
Autorzy:
Wesch-Klein, Gabriele
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16216966.pdf
Data publikacji:
2017-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Roman military history
Opis:
History of the Roman army – in a broad sense – was one of the pillars of Géza Alföldy’s scholarly studies and investigations. His inspiring interpretations of various inscriptions had a fundamental impact on the shape of contemporary science. He was particularly interested in such issues as religion of the Roman military, the origins of soldiers, the rules of promotion and the careers of officers with senatorial and equestrian lineage.   The article offers an overview of major studies in history of the Roman army published in the recent years. There is no doubt that many had been inspired by the work and writings of Géza Alföldy. Although it is merely a subjective selection, the list of publications appended to the article attests to the intensity of such research, showing that it truly flourishes.  Strictly speaking, Géza Alföldy did not come up with any novel research problems as far as the Roman military was concerned. He would address those which had been present in science, as it is documented by works of such scholars as  Alfred von Domaszewski, Konrad Kraft, Emil Ritterling, Eric Birley or Arthur and Ernst Stein. Nonetheless, Géza Alföldy understood the essence and appreciated the need to pursue those studies in greater depth while utilizing epigraphy to the broadest possible extent. Quite rightly, he considered inscriptions to be the foremost sources in that respect. Guided by hic saxa loquntur as his motto, Alföldy determined the shape of methodology employed in studies of the Roman army through his work. The ordinary soldiers and officers became genuine individuals, which in a sense enabled one to gain insight into their personal lives, professional careers, family ties, and religious beliefs. Thus far, research in the two first decades of the 21st century follows the same path. It may only be desired that, as a result, the current state of our knowledge will be substantially enriched.    
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2017, 16; 585-601
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Géza Alföldy and Ronald Syme: a case study
Autorzy:
Vivas García, Gustavo Alberto
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16217267.pdf
Data publikacji:
2017-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ronald Syme
Géza Alföldy
Roman History
Historiography
Opis:
The purpose of this paper is to analyse Ronald Syme’s view of History through the work of one of his best and most insightful critics, Professor Géza Alföldy. The two historians maintained a personal and professional relationship for a quarter of a century. This enabled Alföldy to understand the intricacies of the entire body of work of the Camden Professor of Ancient History at the University of Oxford as few others have done, thereby becoming one of his finest critics.
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2017, 16; 529-551
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy starożytnej administracji, czyli w jaki sposób rzymscy urzędnicy troszczyli się o swoją stolicę; rec. książki: Renata Kamińska, W trosce o Miasto. ,,Cura Urbis” w Rzymie okresu republiki i pryncypatu
Problems of antique administration: how Roman officials took care of their capital; review of: Renata Kamińska, W trosce o Miasto. ,,Cura Urbis” w Rzymie okresu republiki i pryncypatu [With the well-being of the City in mind. “Cura Urbis” in Rome of the Republic and the Principate]
Autorzy:
Spychała, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16024249.pdf
Data publikacji:
2018-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
ancient history
administration
Roman history
Rome of the Republic
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2018, 17; 411-422
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Armia rzymska… ale jaka? O wiarygodności uwag Polybiosa z Megalopolis na temat organizacji exercitus Romanus
The Roman Army… But what Kind of? On the Reliability of Polybios’ Observations about the Organization of Exercitus Romanus
Autorzy:
Faszcza, Michał N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806900.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Polybios; historia Rzymu; armie rzymskie; myśl wojskowa; Justus Lipsius
Polybios; Roman history; Roman armies; military thought; Justus Lipsius
Opis:
W powszechnym mniemaniu badaczy antyku Historiae autorstwa Polybiosa uchodzą za wyjątkowo wiarygodne źródło do rekonstrukcji organizacji republikańskiej armii rzymskiej. Problem polega na tym, że nie tylko nie posiadał on deklarowanego doświadczenia wojskowego, ale również nie zawsze opisywał to, co miał okazję zaobserwować. W treści VI księgi jego dzieła znajdują się wywody o charakterze modelowym, co stanowi spuściznę specyficznego gatunku literackiego nazywanego tactica. Polybios był autorem traktatu zaliczanego do tego nurtu. Co więcej, w innych fragmentach swego dzieła dopuścił się archaizacji, przedstawiając obraz rzymskich sił zbrojnych prawdopodobnie z IV wieku przed Chr. Wszystko to sprawia, że bezkrytyczne powielanie jego wywodów może doprowadzić do zniekształcenia obrazu badanego zjawiska. 
In the common opinion of the classicists Polybios’ Historiae are considered to be an extremely reliable source for the reconstruction of the Republican Roman army organization. The problem is he did not have the declared military experience, but also did not always describe what he actually saw. In the sixth book of Historiae there are some ideal-type suggestions which are the legacy of a specific literary genre called tactica. Polybios was one of the authors of this kind of military treaties. What is more, in the other fragments of his work he committed an archaization, presenting the image of the Roman armed forces probably from the fourth century BC. All this makes that uncritical taking of his arguments may lead to distortions in the image of the studied subject.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 3; 43-63
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cleopatra and kandake
Autorzy:
Łukaszewicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/1054698.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
women rulers in antiquity
Ptolemaic Egypt
Roman history
Cleopatra VII
Meroitic Kingdom
Opis:
The author discusses the circumstances of Cleopatra VII taking power as the sole ruler of Egypt in 49/48 BC. The queen was forced out of Alexandria by her brother and co-regent Ptolemy XIII. When she reappeared in Egypt, it was from Palestine. The author considers the possibility that she traveled from Alexandria through the Thebaid, the Meroitic Kingdom and Arabia to Palestine, where she expected to obtain financial support necessary for recruiting mercenaries. She need not have modeled her political activity on that of the Meroitic kandake, but personal contacts between the two queens are plausible. The author suggests that a woman’s head represented on the cover of a box containing a mirror, found at Faras in Nubia, may be a portrait of Cleopatra.
Źródło:
Aegyptus et Nubia Christiana. The Włodzimierz Godlewski jubilee volume on the occasion of his 70th birthday; 691-698
9788323547266
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The “Night Battle” of Singara: Whose Victory?
Autorzy:
DMITRIEV, Vladimir
Vladimir, DMITRIEV Pskov State University Russia dva_psk@mail.ru
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/517652.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Late Antiquity
Roman Military History
Sasanian Army
Sasanian Warfare
Opis:
The so-called “Night Battle” of Singara (344 AD) still remains poorly studied historical event because of discrepancies between the sources. The outcome of the battle is described in them with considerable discrepancies too. The analysis of the sources from the point of view of the “classical theory of war” elaborated by C. Clausewitz, unambiguously demonstrates that the winning side in this battle were Persians.
Źródło:
Historia i Świat; 2015, 4; 65-70
2299-2464
Pojawia się w:
Historia i Świat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Circe and Rome. The Origin of the Legend
Autorzy:
Zalewska-Jura, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682483.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Circe
myth
history of Roman Italy
ancient and Byzantine scholarly works
Opis:
Circe is associated first of all with the episode narrated in the 10th book of the Odyssey, in which she turns Odysseus’s crewmen into pigs using her herbal pharmaka. Odysseus survives due to divine help, his inborn cleverness, and the miraculous herb moly. The fairy-tale theme of the spells of Circe, clearly showing its folk provenance, got entrenched in ancient literature: featured most often in poems of playful content, Circe symbolized the power to subjugate male souls and bodies. From the Hellenistic era to the Byzantine times, however, Circe is mentioned in scholarly works – in the context of the history of Roman Italy. The aim of the present article is, first of all, to analyse the Greek-language source texts and show the ways in which ancient authors managed to connect a character from a folk fairy tale – intrinsically different in form and not identifiable with any heroic myth – with the prehistory of Roman Italy, and even place her among the ancestors of Rome. The considerations also allow us to identify some of the mechanisms of the creation and functioning of the legend as a cultural phenomenon of the ancient world.
Źródło:
Studia Ceranea; 2018, 8; 77-87
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Patronat w rzymskich stowarzyszeniach religijnych w Italii okresu pryncypatu
Autorzy:
Wojciechowski, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631800.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
history of the Roman Empire
religious associations
patronage
latin epigraphy
Opis:
Związki między cultores deorum a ich patronami wydają się spełniać wszystkie kryteria klasycznej definicji rzymskiego patronatu przedstawionej przez A. Wallace-Hadrilla. Po pierwsze, nie ma wątpliwości, że istniała „wzajemna wymiana towarów i usług” między patronem a stowarzyszeniem. Wymiana ta miała miejsce na wielu poziomach, zaś aspekt ekonomiczny niekoniecznie był najważniejszy. Po drugie, wymiana była niesymetryczna i ciągła. W zamian za materialne i niematerialne wsparcie stowarzyszenia obdarowywały patronów zaszczytami, co umacniało ich społeczny prestiż, równocześnie kreując pozytywny wizerunek samych stowarzyszeń. Obie strony starały się nadać swym relacjom stały, sformalizowany i publiczny charakter. Ślady tych prób są widoczne nie tylko w dobrze udokumentowanym zwyczaju ujawniania tabulae patronatus w siedzibie stowarzyszenia oraz w domu patrona. Patron często zamieszczał informację na temat korporacyjnego patronatu w cursus honorum, zaś stowarzyszenia mogły uhonorować urodziny swego patrona jedną z oficjalnych uroczystości korporacyjnych. W ten sposób relacje między patronem a stowarzyszeniem nabierały cech, które wyraźnie odróżniały je od aktów energetyzmu, nie wspominając już o regularnych transakcjach ekonomicznych. Zamożny, szczodry i, co najważniejsze, wpływowy patron był nie tylko pożądanym symbolem prestiżu dla każdej korporacji, lecz także gwarancją efektywnego funkcjonowania organizacji, która mogła polegać na jego/jej wsparciu nie tylko w czasie codziennych działań, lecz także w sytuacjach kryzysowych. Stowarzyszenia religijne musiały pogodzić się z homines novi lokalnych elit. Patron cultores Herculis w Interamna Nahars, T. Flavius T.f. Isidorus, który wyraźnie dumnie podkreśla awans na ordo equester, będący szczytem jego miejskiej kariery, jest wspaniałym przykładem tego zjawiska. Co ciekawe, cultores deorum, szukając patronów dla swych stowarzyszeń, wyraźnie usiłowali znaleźć ingenui. Chociaż wśród patronów stowarzyszeń religijnych było trochę liberti, są to rzadkie przypadki. Bogaci wyzwoleńcy bywali dobroczyńcami stowarzyszeń, ale patronat ten nie był stały. Jest to zrozumiałe, zważywszy na fakt, iż jednym z głównych zadań patrona było reprezentowanie stowarzyszenia w kontaktach z lokalnymi władzami.
Źródło:
Res Historica; 2017, 43
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Patronat w rzymskich stowarzyszeniach religijnych w Italii okresu pryncypatu
Autorzy:
Wojciechowski, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632122.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
history of the Roman Empire
religious associations
patronage
latin epigraphy
Opis:
The relationships between the cultores deorum and their patrons seem to meet all the criteria of the classic definition of Roman patronage put forward by A. Wallace-Hadrill. Firstly, there is no doubt that there was a ‘reciprocal exchange of goods and services’ between the patron and the college. The exchange took place on many levels, and the economic aspect was not necessarily the most important one. Secondly, the exchange was asymmetrical and permanent. In exchange for material and non-material support, colleges bestowed honours on their patrons, which strengthened the social prestige of the latter, at the same time creating a positive image of the colleges themselves. Both sides tried to give their relationship a permanent, formalised, and public character. Traces of these attempts are left not only in the well-documented custom of displaying tabulae patronatus in the collegial seat and the patron’s house. The patron frequently included information about the corporate patronage in his cursus honorum, whereas colleges could honour their patron’s birthday with one of the official corporate celebrations. In this way, the relationships between the patron and the college took on features which clearly differentiated them from acts of euergetism, not to mention regular economic transactions. A wealthy, generous, and most importantly influential patron was not only a desirable symbol of prestige for every corporation, but also a guarantee of the efficient functioning of the organisation that could rely on his or her support not only in its daily activity but also in crisis situations. Religious associations had to reconcile themselves to the homines novi of the local elites. The patron of the cultores Herculis in Interamna Nahars, T. Flavius T.f. Isidorus, who evidently proudly emphasises his promotion to the ordo equester, which was the pinnacle of his municipal career, is an excellent example of this phenomenon. Interestingly, the cultores deorum looking for patrons for their associations clearly tried to find ingenui. Although patrons of religious colleges include some liberti, these are rare cases. Wealthy freedmen are usually benefactors of colleges, but the latter did not attach themselves in a permanent way by means of the institution of patronage. This is understandable considering the fact that one of the main tasks of a patron was to represent the college in its contacts with the local authorities. The servile background of the patron lowered not only the college’s prestige but also its chances of successfully defending its interests. The cultores deorum were certainly aware of the mechanisms operating in the public life of the community in which they lived. An analysis of how the institution of patronage functioned in religious associations reveals evidence that their members not only knew the traditional system of values, but also completely identified themselves with this system.
Związki między cultores deorum a ich patronami wydają się spełniać wszystkie kryteria klasycznej definicji rzymskiego patronatu przedstawionej przez A. Wallace-Hadrilla. Po pierwsze, nie ma wątpliwości, że istniała „wzajemna wymiana towarów i usług” między patronem a stowarzyszeniem. Wymiana ta miała miejsce na wielu poziomach, zaś aspekt ekonomiczny niekoniecznie był najważniejszy. Po drugie, wymiana była niesymetryczna i ciągła. W zamian za materialne i niematerialne wsparcie stowarzyszenia obdarowywały patronów zaszczytami, co umacniało ich społeczny prestiż, równocześnie kreując pozytywny wizerunek samych stowarzyszeń. Obie strony starały się nadać swym relacjom stały, sformalizowany i publiczny charakter. Ślady tych prób są widoczne nie tylko w dobrze udokumentowanym zwyczaju ujawniania tabulae patronatus w siedzibie stowarzyszenia oraz w domu patrona. Patron często zamieszczał informację na temat korporacyjnego patronatu w cursus honorum, zaś stowarzyszenia mogły uhonorować urodziny swego patrona jedną z oficjalnych uroczystości korporacyjnych. W ten sposób relacje między patronem a stowarzyszeniem nabierały cech, które wyraźnie odróżniały je od aktów energetyzmu, nie wspominając już o regularnych transakcjach ekonomicznych. Zamożny, szczodry i, co najważniejsze, wpływowy patron był nie tylko pożądanym symbolem prestiżu dla każdej korporacji, lecz także gwarancją efektywnego funkcjonowania organizacji, która mogła polegać na jego/jej wsparciu nie tylko w czasie codziennych działań, lecz także w sytuacjach kryzysowych. Stowarzyszenia religijne musiały pogodzić się z homines novi lokalnych elit. Patron cultores Herculis w Interamna Nahars, T. Flavius T.f. Isidorus, który wyraźnie dumnie podkreśla awans na ordo equester, będący szczytem jego miejskiej kariery, jest wspaniałym przykładem tego zjawiska. Co ciekawe, cultores deorum, szukając patronów dla swych stowarzyszeń, wyraźnie usiłowali znaleźć ingenui. Chociaż wśród patronów stowarzyszeń religijnych było trochę liberti, są to rzadkie przypadki. Bogaci wyzwoleńcy bywali dobroczyńcami stowarzyszeń, ale patronat ten nie był stały. Jest to zrozumiałe, zważywszy na fakt, iż jednym z głównych zadań patrona było reprezentowanie stowarzyszenia w kontaktach z lokalnymi władzami.
Źródło:
Res Historica; 2017, 43
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Roman helmets with a browband shaped as a vertical fronton
Autorzy:
NEGIN, Andrei
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/517758.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
antique
Art
Helmet
History
Roman army
Opis:
Roman propaganda monuments are known best of all and they are still often cited, especially in Hollywood blockbusters. Despite the many doubts expressed by modern researchers, they continue to be sources valuable in many aspects as those monuments, mostly located in the capital, show how military weapons were perceived by the inhabitants of the capital, including the sculptors who were working on these monuments. There are many images of so-called Attic helmets on Roman monuments dated back to the first two centuries AD. As a rule, all of them are richly decorated with embossed floral ornament, have a browband with volutes in the temporal region and equipped with longitudinal crests with gorgeous plumes. The question arises, what are the samples were depicted on the Roman reliefs? How accurately this specimen have been reproduced by artists and sculptors, or, perhaps, we see only a reflection of the Hellenistic artistic tradition? There are helmets with a browband shaped as a vertical fronton with volutes existed. Their later modification is presented by finds from Guisborough, Theilenhofen, Chalon-sur-Saône. The pieces of the Ist century AD – early IInd century AD are Weiler-type helmets with a decorated riveted browband. They are the helmets from Nijmegen, Brza Palanka and from other places. The pieces from Butzbach and Hallaton can be considered as a transitional design between early and later helmet modifications with a vertical fronton. Thus, all of the above finds suggest that Attic helmets with browbands, which are often depicted on Roman propaganda monuments, are not the sculptors’ invention, but helmets really common in the Roman imperial army, imitating the models of the earlier period.
Źródło:
Historia i Świat; 2015, 4; 31-46
2299-2464
Pojawia się w:
Historia i Świat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Ius publicum i ius privatum" w poglądach tzw. romanistyki marksistowskiej (przykład Czechosłowacji)
"Ius publicum and ius privatum" in the Views of “Marxist” Romanists
Autorzy:
Czech-Jezierska, Bożena Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596145.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Marxist ideology; legal history; Roman public Law; socialist states
ideologia marksistowska; historia prawa; prawo rzymskie w Czechosłowacji; prawo rzymskie w państwach socjalistycznych
Opis:
The concept of public and private law is still somewhat problematic, and the matter has also been subject to critical discussion in the legal literature in socialist states. It is commonly believed that the origin and idea of this division derive from Roman law. Socialist-oriented ideology generally left Roman law out of its legal system, rejecting the development of private property for the benefit of far-reaching state interference in private-law relationships, and any influence on the part of the legal system of a state that allowed slavery was inconsistent with the ideas of socialism. It was based on historical and dialectical materialism and was connected with the inevitable fight of classes in society. In socialist states, two tendencies in Roman law studies should be distinguished – “traditional” Roman law studies, referred to as “bourgeois”, and new “Marxist Roman law studies”. Some explorers of this tendency believed that it was only “Marxist Roman law studies that required further development, while “bourgeois Roman law studies”, in contrast to the former, could only provide a basis of information collected by its researchers. The negation of the division of law into public and private in Marxist ideology was not as obvious as it is commonly accepted. The paper presents, in a synthetic way, views of this topic given by some “Marxist” Romanists.
Pojęcia prawa publicznego i prywatnego są wciąż problematyczne, ta kwestia była również przedmiotem dyskusji w państwach socjalistycznych. Powszechnie przyjmuje się, że idea tego podziału sięga rodowodem prawa rzymskiego. Ideologia socjalistyczna zasadniczo nie znajdowała miejsca dla prawa rzymskiego w systemie prawnym, który odrzucał rozwój własności prywatnej na rzecz szerokiej ingerencji państwa w stosunki prywatno-prawne i nie dopuszczał wpływów ze strony zasad prawnych państwa ustroju niewolniczego, sprzecznego z ideą socjalizmu. Opierała się ona na materializmie historycznym i dialektycznym oraz związana była z nieuniknioną walką klas w społeczeństwie. W romanistyce prawniczej wyodrębniono dwa kierunki – romanistyki tradycyjnej, określanej jako „burżuazyjna”, i młodej romanistyki marksistowskiej. Celem autorki artykułu jest zaprezentowanie w sposób syntetyczny poglądów na tę dychotomię, najdobitniej wyrażanych przez romanistów marksistowskich z Czechosłowacji na tle dyskusji o przydatności tegoż podziału w państwach socjalistycznych.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2018, 108; 41-64
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tell me a curious (hi)story. Historical content in Vitruvius’ De architectura
Autorzy:
Kołoczek, Bartosz Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143560.pdf
Data publikacji:
2022-08-18
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Vitruvius
Roman erudite literature
Greek history
architecture
Opis:
The article examines the significance of history–themed passages (historiae) in Vitruvius’ architectural treatise De architectura and assesses their veracity vis–à–vis their rhetorical impact. The article’s particular focus lies on Vitruvius’ reflections on history, since the sound knowledge of it—as the author claims—is vital for any competent architect. It asserts that Vitruvius tends to stretch the historical truth whenever he makes an attempt at self–promotion (as an author or an architect) or seeks to win the approval of his patron emperor Augustus, to whom he dedicated his work.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2022, 32, 1; 57-78
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Plaga Justyniana” jako „dzieło Boga” w relacji Prokopiusza z Cezarei
“The Plague of Justinian” as “God’s Work” in the Account of Procopius of Caesarea
Autorzy:
Piechocka-Kłos, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2026030.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Cesarstwo Rzymskie
„dzieło Boga”
dżuma
historia
„plaga Justyniana”
Prokopiusz z Cezarei
wczesne chrześcijaństwo
“Justinian plague”
Procopius of Caesarea
the plague
“God’s work
early Christianity
Roman Empire, history
Opis:
Dzisiaj słowa: choroba zakaźna, zaraza, plaga, epidemia, pandemia budzą strach i przerażenie. Nie inaczej było w przeszłości. Celem niniejszej pracy jest spojrzenie na „plagę Justyniana”, nękającą świat w VI wieku, oczami Prokopiusza z Cezarei. Bizantyjski historyk w roku 542 przebywał w Konstantynopolu, gdzie dżuma pochłonęła tysiące ofiar. Prokopiusz, wzorując się prawdopodobnie na Tukidydesie, opisał przyczyny, przebieg oraz skutki zarazy, zbierającej śmiertelne żniwo za czasów panowania Justyniana. Historyk odniósł się również do cesarza i jego działań w walce ze skutkami choroby. Dalsze badania pozwoliły odpowiedzieć na pytanie, czy Prokopiusz postrzegał tę chorobę racjonalnie, czy metafizycznie; czy uważał (jak Hippokrates), że jest ona skutkiem zaistnienia czynników naturalnych, czy raczej jawi mu się jako „dzieło Boga”. Z uwagi na tytuł artykułu celowo pominięto inne relacje na temat epidemii z VI wieku, pochodzące m.in. od Agatiasza, Ewagriusza Scholastyka, Jana z Efezu oraz Grzegorza z Tours i Pawła Diakona.
Today, the words infectious disease, plague, epidemic and pandemic inspire fear and terror. It was not different in the past. The purpose of this work is to look at the “plague of Justinian” that plagued the world in the 6th century through the eyes of Procopius of Caesarea. The Byzantine historian was in Constantinople in 542, where the plague claimed thousands of lives. Procopius, probably following the example of Thucydides, described the causes, course and effects of the plague that took a deadly toll during the reign of Justinian. The historian also referred to the emperor and his actions in the fight against the effects of the disease. Further research allowed to answer the question whether Procopius perceived this disease rationally or metaphysically; whether he believed (like Hippocrates) that it was the result of natural factors, or was it “God’s work”? Due to the title of the article, other reports on the epidemic from the 6th century, such as from Agathias, Evargius Scholastica, John of Ephesus and Gregory of Tours and Paul the Deacon.
Źródło:
Nurt SVD; 2021, 1; 178-198
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Codex: Un nombre antiguo
Autorzy:
Martinez Martinez, Faustino Jose
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/421122.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Legal History
Roman Law
Justinian
Jurisprudence
Codification
Opis:
RESEARCH OBJECTIVE: A brief exposition is presented on the origins and developments of Roman Law, taking as starting point the idea of a Law of Jurists that becomes a Law of Autocrats (the emperors), with changes in the sources and in the sustenance of the same ones. The ultimate result is the codification of that Roman Law in the times of Justinian and the ancient (not modern) meaning of the notion of Code. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: It is a purely informative, synthesis and exposition work for which it has relied on the most recent and the most traditional bibliography and sources, analyzing one and the others. RESEARCH RESULTS: The two great moments (classical and postclassical) of the Roman era are presented, from the legal perspective, to show how this slow and painless transition from an open and plural system to another monotone, dominated by the emperor in both what the new Law refers to as old Law. The Code is the final recapitulation of this Roman intellectual and cultural world. CONCLUSION: Rome manages to evolve, without betraying itself and without abandoning its oldest sources; rather, assembling all the materials and creating a method in which medieval and modern jurists will then be inspired. In the final Code and Codification they manage to incorporate all that Law and the main guidelines for its interpretation.
Źródło:
Horyzonty Polityki; 2019, 10, 31; 60-80
2082-5897
Pojawia się w:
Horyzonty Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Critical Remarks on Roman Law in the Prussian Correction
Autorzy:
Lisowski, Zygmunt
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1832028.pdf
Data publikacji:
2019-09-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
history of law
roman law
prussian correction
Opis:
The paper is an English translation of O prawie rzymskim w korekturze pruskiej. Uwagi krytyczne by Zygmunt Lisowski, published originally in Polish in “Czasopismo Prawno–Historyczne” in 1954. The text is pub-lished as a part of a jubilee edition of the “Adam Mickiewicz University Law Review. 100th Anniversary of the Faculty of Law and Administra-tion” devoted to the achievements of the late Professors of the Faculty of Law and Administration of the Adam Mickiewicz University, Poznań.
Źródło:
Adam Mickiewicz University Law Review; 2019, 10; 131-165
2450-0976
Pojawia się w:
Adam Mickiewicz University Law Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Where do these terrible diseases and pestilences come from?”. Illness in the Roman World in Light of the Ecclesiastical History of Eusebius of Caesarea
Autorzy:
Bralewski, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234077.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Eusebius of Caesarea
Ecclesiatical History
illness
Roman Empire
Opis:
Eusebius of Caesarea did not put diseases at the center of his introduction to Church History. He used them instrumentally to promote his theses. Therefore, he neither referred to the medical knowledge of that time nor did he conduct their scientific classification or description. Nevertheless, Eusebius’ account contains observations about the sick and their afflictions. The Bishop of Caesarea clearly distinguished between diseases suffered by individuals and those that plagued the masses. In addition, they can be divided into diseases of the body, diseases of the mind, and diseases of the soul. Eusebius treated disease as a tool in God’s hands, with the help of which He intervened in history for the benefit of Christians. For Eusebius, the best physician of the body and soul was Jesus Christ, who, with his miraculous power, healed all diseases, expelled unclean spirits and demons, and even raised the dead.
Źródło:
Studia Ceranea; 2022, 12; 313-337
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Najstarsza redakcja Mirabilia Urbis Romae a odnowienie senatu na Kapitolu w 1143–1144 roku. Traktat o charakterze prorepublikańskim czy wyłącznie literackim?
Autorzy:
Pasternak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640684.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Mirabilia Urbis Romae
Roman Senate
ancient history
Capitoline Hill
Opis:
The oldest version of Mirabilia Urbis Romae was written ca. 1143, i. e. at the same time when the republican fraction in medieval Rome renewed the Roman Senate. Fragments of the oldest version suggest a link between the origins of the treatise and the republican fraction. This connection has been repeatedly pointed out since the 19th century by such historians as: Louis Duchesne, Percy Ernst Schramm, Ferdinand Gregorovius. Nowadays the existence of this link is often negated, e.g. in the works of Chiara Frugoni and Nine Robintje Miedema, who suggest that the treatise has only literary meaning. But the evidence indicating the republican character of the treatise is too strong to accept without objections that the oldest version of Mirabilia is a mere work of literature. The text of the treatise is filled with admiration for the ancient Rome much in the same spirit as the actions of the Senate aimed at restoring some of the old splendor to the neglected city. This clearly indicates a republican undertone in the treatise. The newly elected Senate renovated some of the ancient monuments, ordered the protection of the Traian’s column and began the restoration of the Capitoline Hill, where on the ruins of the Tabularium the Palace of the Senators was build. The importance of the Capitoline is clearly stressed in the oldest version of Mirabilia, where that hill is referred as Caput Mundi. The republican meaning of the treatise is also indicated by: the content of the legend about the equestrian monument of Marcus Aurelius, the lack of mention of other ancient bronze monuments displayed in front of the Lateran Palace, which might be interpreted as the symbols of the power of the popes who considered themselves as heirs of Constantine the Great. The researches conducted by Ingo Herklotz and Norberto Gramaccini also undermine the thesis that the treatise is a mere work of literature. Considering all the evidence, Louis Duchesne’s thesis that the oldest version of Mirabilia was written in the same spirit which inspired the revolution on the Capitoline Hill in 1143–44 and the restoration of the Roman Senate, is still very probable.
Źródło:
Prace Historyczne; 2011, 138; 65-82
0083-4351
Pojawia się w:
Prace Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ubi thesaurus tuus, ibi et cor tuum. Tadeusz Czacki w badaniach Ireneusza Jakubowskiego
Ubi thesaurus tuus, ibi et cor tuum. Tadeusz Czacki in Ireneusz Jakubowski’s Research
Autorzy:
Czech-Jezierska, Bożena Anna
Dębiński, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/4273653.pdf
Data publikacji:
2023-04-25
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Ireneusz Jakubowski
Tadeusz Czacki
prawo rzymskie w Oświeceniu
historia nauki prawa rzymskiego w Polsce
Roman law in the age of Enlightenment in Poland
History of Roman legal studies in Poland
Opis:
Tadeusz Czacki to wybitna postać w historii Polski XVIII-wiecznej. Był społecznikiem i historykiem, z powodzeniem doprowadził do założenia słynnego Liceum Krzemienieckiego, gdzie nauka prawa (w tym prawa rzymskiego) była ważną częścią edukacji szkolnej. Doktor Ireneusz Jakubowski opublikował trzynaście artykułów poświęconych tej postaci i jej poglądom, w szczególności na znaczenie prawa rzymskiego w polskiej historii prawa. Autorzy dokonują syntetycznego przeglądu twórczości Ireneusza Jakubowskiego dedykowanej Tadeuszowi Czackiemu i jego poglądom, zwłaszcza w odniesieniu do prawa rzymskiego.
Tadeusz Czacki was an outstanding activist and historian, who lived at the turn of the 18th century. He founded a famous secondary school in Krzemieniec, where teaching law (including Roman law) was an important part of education. Dr Ireneusz Jakubowski has published thirteen articles on Tadeusz Czacki and his perspective on the importance of Roman law in Polish legal history. The authors synthesised Ireneusz Jakubowski’s research on Tadeusz Czacki and his ideas about law, especially Roman law.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2023, 102; 23-33
0208-6069
2450-2782
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z Afganistanu pod Filippi, czyli rzecz o standardach badawczych [Rec. Steele Brand, Killing for the Republic: Citizen-Soldiers and the Roman Way of War, Baltimore 2019]
From Afghanistan to Philippi, or about the research standards [Rev. Steele Brand, Killing for the Republic: Citizen-Soldiers and the Roman Way of War, Baltimore 2019]
Autorzy:
Faszcza, Michał Norbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25430580.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
republika rzymska
armia rzymska
republikanizm
recepcja
historia wojskowości
Roman republic
Roman army
republicanism
reception
military history
Opis:
Artykuł recenzyjny traktuje o monografii autorstwa Steele’a Branda poświęconej motywacjom, jakie przyświecały żołnierzom republikańskiego Rzymu. Jej omówienie stanowi punkt wyjścia do zobrazowania szerszej tendencji, przejawiającej się sukcesywnym spychaniem problematyki militarnej na margines życia naukowego, co skutkuje ponownym powiązaniem prowadzonych badań z instytucjami wojskowymi. Wziąwszy pod uwagę, że te ostatnie nie zostały powołane do prowadzenia działalności stricte naukowej, lecz ich nadrzędnym celem jest kształcenie oficerów, prowadzi to do zubożenia dyskursu i powstania deformacji historiograficznych płynących z nieznajomości uwarunkowań społeczno-kulturowych.
This review article deals with Steele Brand’s monograph devoted to the motivation of the Republican Roman soldiers in the context of the idea of citizen soldiery and civic militarism. From the reviewer’s perspective it is a starting point to illustrate a broader tendency, manifested in the gradual relegation of military issues to the margins of academic life, which is reflected in re-linking them with military institutions. Military academies were not established to conduct classical or even historical studies, and their primary goal is to educate officers, so this may lead to historiographical deformations resulting from ignorance of socio-cultural conditions.
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2022, 17, 22; 1-14
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo rzymskie jako wskaźnik otwartości środowiska prawniczego? Panorama głębokiej europejskiej prowincji intelektualnej
Measuring the Openness of Lawyers’ Minds by Roman Law? Panorama of a Far European Intellectual Province
Autorzy:
Longchamps de Bérier, Franciszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/518832.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Fundacja Utriusque Iuris
Tematy:
history of legal education
Roman law
methodology of legal research
Opis:
What is the purpose of a study to present comprehensively the condition and social impact of civil law lawyers in 18th century England? The study provides a broad panorama of a far European province, particularly in relation to its legal and intellectual character. A province is an intellectual, not a geographical term. Yet, the panorama should not be art for art’s sake. A comparative study based on it might be instructive, if a legal researcher following it becomes well acquainted with the foreign jurisdiction and its legal history. There will always be a need for learned diagnoses and for the openness of lawyers’ minds. A study of Roman law, if introduced and exercised as practical legal history, has proven to provide a very useful measure of diagnostic accuracy and to overcome provincial thinking in law.
Źródło:
Forum Prawnicze; 2019, 6 (56); 98-103
2081-688X
Pojawia się w:
Forum Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Factio Metelli w opozycji wobec Gajusza Mariusza w roku 104 przed Chr.
Autorzy:
Schreiber, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632086.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Caecilii Metelli
Gaius Marius
Marcus Aemilius Scaurus
social history of Roman Republic
factio Metelli
G. Mariusz
M. Emiliusz Skaurus
historia społeczna Republiki Rzymskiej
Opis:
In the years 121–109, the representatives of the Caecilii Metelli family reached a dominant position in the Republic, gaining a number of honours. At the same time, this period was the consolidation of the status of the houses of the old aristocracy. Gaius Marius broke the monopoly of nobiles by winning consulate in 107 B.C., and three years later he was granted it again in absentia. The attack on the senators associated with factio Metelli lasted for 104 years. The plebeian tribunes were the first to be activated, and three of them were against factio Metelli or the prerogatives of the Senate. The most important role among them was played by Gnaeus Domitius Ahenobarbus, who carried out a reform that changed the way in which pontiffs were appointed, and transferred this right from the collegium to the people.Opponents of Marius decided to use the courts in political struggle. A number of trials that took place in the years 106–101 confirm this thesis. A particularly important role was played here by princeps senatus, Marcus Aemilius Scaurus, who after the death of Pontifex Maximus, Lucius Caecilius Metellus Dalmaticus, also became an informal leader of the entire faction.The key to Marius’s weakening in later years was to take control of the strategic issue of the supply of grain to Rome and the provinces where the grain was delivered. Assuming that the primary objective of the house of the Caecilii Metelli in 104 was political survival, they certainly achieved their goal. But Marius, reelected as consul, also strengthened his position. The final decision was to be taken as late as in the year 100, which goes beyond the scope of that article.
W latach 121–109 przedstawiciele rodu Cecyliuszy Metellusów osiągnęli dominującą pozycję w Republice zdobywając szereg zaszczytów. Okres ten był jednocześnie utrwaleniem statusu domów starej arystokracji. Monopol nobiles złamał Gajusz Mariusz zdobywając konsulat na rok 107, a w trzy lata później przyznano mu go ponownie in absentia.Przez cały 104 rok trwał atak na senatorów związanych z factio Metelli. Pierwsi zaktywizowali się trybuni plebejscy, a trójka z nich wystąpiła przeciwko factio Metelli albo prerogatywom senatu. Najważniejszą rolę spośród nich odegrał Gn. Domicjusz Ahenobarbus przeprowadzając reformę zmieniającą sposób powoływania pontyfików i przenosząc to prawo z kolegium na lud.Przeciwnicy Mariusza postanowili wykorzystać sądy w walce politycznej. Mnóstwo procesów, do których doszło w latach 106–101, wybitnie potwierdza tę tezę. Szczególnie istotną rolę odgrywał tutaj princeps senatu M. Emiliusz Skaurus, który po śmierci najwyższego pontyfika L. Cecyliusza Metellusa Dalmatyńskiego stał się także nieformalnym przywódcą całego obozu.Kluczem do osłabienia pozycji Mariusza w późniejszych latach, stało się przejęcie kontroli nad strategiczną kwestią zaopatrzenia Rzymu w zboże i nad prowincjami, w których to zboże było dostarczane. Zakładając, że podstawowym celem domu Cecyliuszy Metellusów w roku 104 było polityczne przetrwanie, z pewnością osiągnęli oni swoje zamierzenie. Ale pozycję umocnił także Mariusz, ponownie wybrany na konsula. Ostateczne rozstrzygnięcie miało nadejść dopiero w roku 100, co wykracza poza ramy tego artykułu.
Źródło:
Res Historica; 2019, 48
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid’s poems and letters about Rome and the papacy in the context of French polemics
Wiersze i wypowiedzi epistolarne Norwida o Rzymie i Papiestwie w kontekście polemik francuskich
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17836850.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
the Roman Question
sacred history
Pius XIX
Garibaldi
Kwestia Rzymska
historia święta
Opis:
Norwid was very much interested in the fate of the Papal State in the second half of the 19th century, which is testified in some of his letters and poems. Many traces of his reading newspapers and essayistic texts (particularly in French) can be found in these texts. From Norwid’s point of view the Pope played an important, historical role. He believed that Pius IX should head a federation-based Italian state. The Pope’s main opponent was Giuseppe Garibaldi who in the 1860s decisively contributed to the Italian unity, although Napoleon III’s France did not allow him to capture Rome itself. Norwid – unlike the largest part of the Polish emigration – had a negative attitude towards the Italian republican leader. He did not consider him (in the period immediately preceding the January Uprising) a model to follow. The main reason of this negative assessment was Norwid’s concept of sacred history that presumes there must exist a relation between the history and sacrum. According to Norwid, Garibaldi’s armed struggle for the establishment of a modern nation state did not fit in the context of sacred history (by contrast, the peaceful manifestations on the streets of Warsaw in the years 1861-62 took an entirely different course). In particular, Garibaldi failed to appreciate the sacerdotal char-isma of the Rome’s ruler. But it was precisely this “Christian-Patriotism” on which the universal mission of the world capital (prefigured by pagan Rome) was based. Norwid, the author of the poem “Do władcy Rzymu” [To Rome’s ruler], was convinced that this vision of Rome rooted in sacred history would – in spite of temporary setbacks – ultimately triumph.
Norwid interesował się żywo losami Państwa Kościelnego w drugiej połowie XIX wieku. Świadczą o tym zarówno niektóre jego listy, jak i wiersze. Znajdujemy w nich wiele śladów lektury (zwłaszcza francuskich) gazet i innych tekstów publicystycznych. Z punktu widzenia poety osoba papieża odgrywała ważną rolę dziejową. Właśnie Pius IX miał stanąć na czele federatywnie zorganizowanego państwa włoskiego. Głównym przeciwnikiem władcy Watykanu był Giuseppe Garibaldi, który w latach sześćdziesiątych XIX wieku przyczynił się w decydujący sposób do zjednoczenia Włoch, choć Francja Napoleona III nie dopuściła do zajęcia samego Rzymu. W odróżnieniu od dużej części polskiej emigracji, Norwid miał negatywny stosunek do włoskiego republikanina. Nie uważał go (w czasie poprzedzającym powstanie styczniowe) za wzór do naśladowania. Przyczyną tej negatywnej oceny była Norwidowska koncepcja historii świętej zakładającej konieczną relację między dziejami a sacrum. Prowadzonej przez Garibaldiego zbrojnej walki o założenie nowoczesnego państwa narodowego nie można było – zdaniem Norwida – umieścić w kontekście historii świętej (zupełnie inaczej miała się zaś sprawa z pokojowymi manifestacjami na ulicach Warszawy w 1861-1862). Włoski patriota zlekceważył przede wszystkim kapłańską charyzmę władcy Rzymu. Właśnie na niej, czyli na „patriotyzmiechrześcijańskim”, polega[ło] uniwersalistyczne posłannictwo stolicy świata (pogański Rzym był jej prefiguracją). Autor wiersza Do władcy Rzymu był przekonany, że owa zakorzeniona w historii świętej wizja Rzymu, mimo chwilowych niepowodzeń, miała w końcu zwyciężyć.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2017, 35 English Version; 113-132
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wiersze i wypowiedzi epistolarne Norwida o Rzymie i Papiestwie w kontekście polemik francuskich
Norwid’s poems and letters about Rome and the papacy in the context of French polemics
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117272.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kwestia Rzymska
historia święta
Pius XIX
Garibaldi
the Roman Question
sacred history
Opis:
Norwid interesował się żywo losami Państwa Kościelnego w drugiej połowie XIX wieku. Świadczą o tym zarówno niektóre jego listy, jak i wiersze. Znajdujemy w nich wiele śladów lektury (zwłaszcza francukich) gazet i innych tekstów publicystycznych. Z punktu widzenia poety osoba papieża odgrywała ważną rolę dziejową. Właśnie Pius IX miał stanąć na czele federatywnie zorganizowanego państwa włoskiego. Głównym przeciwnikiem władcy Watykanu był Giuseppe Garibaldi, który w latach sześćdziesiątych XIX wieku przyczynił się w decydujący sposób do zjednoczenia Włoch, choć Francja Napoleona III nie dopuściła do zajęcia samego Rzymu. W odróżnieniu od dużej części polskiej emigracji, Norwid miał negatywny stosunek do włoskiego republikanina. Nie uważał go (w czasie poprzedzającym powstanie styczniowe) za wzór do naśladowania. Przyczyną tej negatywnej oceny była Norwidowska koncepcja historii świętej zakładającej konieczną relację między dziejami a sacrum. Prowadzonej przez Garibaldiego zbrojnej walki o założenie nowoczesnego państwa narodowego nie można było – zdaniem Norwida – umieścić w kontekście historii świętej (zupełnie inaczej miała się zaś sprawa z pokojowymi manifestacjami na ulicach Warszawy w 1861-1862). Włoski patriota zlekceważył przede wszystkim kapłańską charyzmę władcy Rzymu. Właśnie na niej, czyli na „patriotyzmie-chrześcijańskim”, polega[ło] uniwersalistyczne posłannictwo stolicy świata (pogański Rzym był jej prefiguracją). Autor wiersza Do władcy Rzymu był przekonany, że owa zakorzeniona w historii świętej wizja Rzymu, mimo chwilowych niepowodzeń, miała w końcu zwyciężyć.
Norwid was very much interested in the fate of the Papal State in the second half of the 19th century, which is testified in some of his letters and poems. Many traces of his reading newspapers and essayistic texts (particularly in French) can be found in these texts. From Norwid’s point of view the Pope played an important, historical role. He believed that Pius IX should head a federation-based Italian state. The Pope’s main opponent was Giuseppe Garibaldi who in the 1860s decisively contributed to the Italian unity, although Napoleon III’s France did not allow him to capture Rome itself. Norwid – unlike the largest part of the Polish emigration – had a negative attitude towards the Italian republican leader. He did not consider him (in the period immediately preceding the January Uprising) a model to follow. The main reason of this negative assessment was Norwid’s concept of sacred history that presumes there must exist a relation between the history and sacrum. According to Norwid, Garibaldi’s armed struggle for the establishment of a modern nation state did not fit in the context of sacred history (by contrast, the peaceful manifestations on the streets of Warsaw in the years 1861-62 took an entirely different course). In particular, Garibaldi failed to appreciate the sacerdotal char-isma of the Rome’s ruler. But it was precisely this “Christian-Patriotism” on which the universal mission of the world capital (prefigured by pagan Rome) was based. Norwid, the author of the poem “Do władcy Rzymu” [To Rome’s ruler], was convinced that this vision of Rome rooted in sacred history would – in spite of temporary setbacks – ultimately triumph.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2017, 35; 105-122
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reformy Mariusza, czyli długie trwanie historiograficznego mitu
Autorzy:
Faszcza, Michał Norbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041150.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Gaius Marius
Marian reforms
Roman army
Roman Republic
history of historiography
Gajusz Mariusz
reformy Mariusza
armia rzymska
republika rzymska
historia historiografii
Opis:
Większość autorów piszących o tzw. reformach Mariusza nie zadaje sobie trudu, aby prześledzić proces kształtowania się poświęconego im dyskursu. Tymczasem zwrócenie uwagi na sposób prezentowania tego zagadnienia przez dziewiętnastowiecznych badaczy dostarcza dodatkowych argumentów służących poparciu przekonania o błędności wizji zakorzenionej w literaturze tematu. Zważywszy na fakt, że żaden z antycznych autorów nie wspomniał o przeprowadzeniu reform przez Mariusza, teoria ta opiera się na twórczej interpretacji kilku passusów zaczerpniętych z zachowanych przekazów antycznych. Z czasem sugestywna wizja przedstawiona przez C.C.L. Langego została podniesiona dzięki autorytetowi jego epigonów (Wilhelm Rüstow, Hans Delbrück, Georg Veith) do rangi dogmatu i uznana za ostatecznie dowiedzioną, choć jej autor w pełni zdawał sobie sprawę ze spekulatywności własnych rozważań. Postępujący zanik znajomości języka niemieckiego dodatkowo przyczynił się do marginalizacji poglądów badaczy tworzących na przełomie XIX i XX w. Po zakończeniu II wojny światowej dokonano dekonstrukcji przekonania o istnieniu reform Mariusza, choć argumenty przedstawione przez jego krytyków wydają się dalece niepełne bez uwzględnienia jednej z najważniejszych przesłanek wynikającej z analizy historiograficznej, a mianowicie drogi prowadzącej do pojawienia się przekonania o istnieniu reform Mariusza w dziełach poświęconych dziejom starożytnego Rzymu.
Most authors writing about the so-called Marian reforms do not try to trace the process of shaping the discourse devoted to their course. Meanwhile, drawing attention to the way this issue was presented by nineteenth-century scholars provides additional arguments to support the belief that the traditional vision is misguided. Considering the fact that none of the ancient authors had mentioned the Marian reforms, the theory is based on the creative interpretation of several fragments of preserved ancient literary sources. After some years the suggestive vision had presented once by C. C. L. Lange was raised to the rank of dogma by his epigones (Wilhelm Rüstow, Hans Delbrück, Georg Veith) and recognized as finally proven, although he was fully aware of its speculative nature. The worsening knowledge of German language additionally contributed to the marginalization of views created by scholars from the turn of 19th and 20th centuries. After the end of World War II, deconstruction of the existence of Marian reforms was carried out, although the arguments presented by its critics seem to be incomplete without taking into account one of the most important arguments resulting from a historiographic analysis: how the conviction about the existence of Marian reforms became widely accepted by the authors of books devoted to the history of ancient Rome.
Źródło:
Res Historica; 2021, 51; 13-42
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 83

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies