Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Przywództwo polityka" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Znaczenie przywództwa kooperatywnego w Unii Europejskiej w świetle teorii neoliberalnego instytucjonalizmu
Autorzy:
Zawadzka, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2048227.pdf
Data publikacji:
2021-10-15
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
współpraca międzynarodowa
neoliberalny instytucjonalizm
dyplomacja europejska
Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa
przywództwo kooperatywne
Opis:
Model przywództwa kooperatywnego jest rozwiązaniem alternatywnym wobec przywództwa rozumianego w kategoriach dominacji, hegemonii czy narzucania własnej woli politycznej pozostałym podmiotom uczestniczącym w układzie wzajemnych powiązań. Specyfika systemu politycznego Unii Europejskiej nadaje duże znaczenie zarówno mechanizmom międzyrządowym, jak i ponadnarodowym, natomiast kluczową rolę w kształtowaniu tego systemu nadal odgrywają państwa członkowskie. Mimo że postanowienia traktatowe zagwarantowały formalną równość państw, znaczenie Niemiec jako nieformalnego lidera Wspólnoty staje się coraz częściej przedmiotem politycznej debaty o UE. Uwzględniając założenia neoliberalnego instytucjonalizmu związane zarówno z kluczową pozycją państw, jak i dużym znaczeniem instytucji gwarantujących przejrzystość ich działań, a także biorąc pod uwagę długotrwałe korzyści ze współpracy, w artykule zdefiniowano pojęcie przywództwa w kontekście zachowań kooperacyjnych państwa. Przyjęte ramy metodologiczno-teoretyczne pozwoliły na szczegółową analizę wpływu Niemiec w UE, zwłaszcza na polu działań dyplomatycznych. Celem artykułu było określenie głównych wyznaczników roli Niemiec jako lidera UE, który swoje przewodnictwo opiera na współpracy z innymi państwami członkowskimi, uznając i respektując rozwiązania instytucjonalne, które ograniczają możliwość realizacji indywidualnych priorytetów i gwarantują przejrzystość działań na rzecz wspólnych interesów, a w dłuższej perspektywie legitymizują rolę państwa jako nieformalnego lidera, który reprezentuje wynegocjowane na forum instytucji wspólne stanowisko. Wykorzystując metodę instytucjonalno-prawną, metodę badań zastanych oraz studium przypadku (negocjacje pokojowe w ramach formatu normandzkiego), zweryfikowano główne założenia i potwierdzono, że wyznacznikiem przywództwa Niemiec jest nie tylko potencjał polityczny i gospodarczy, ale także zdolność do współpracy i dostarczanie informacji instytucjom UE na temat działań w zakresie realizacji priorytetów Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa. Podejście oparte na respektowaniu wspólnych interesów i przejrzystości działań wzmocniło wizerunek Niemiec jako lidera UE.
The model of cooperative leadership is an alternative solution to leadership understood in terms of domination, hegemony or imposing its own political will on other entities participating in the system of mutual connections. The specificity of the political system of the European Union gives great importance to both intergovernmental and supranational mechanisms, while the key role in shaping this system is still played by the Member States. Although the treaty provisions ensured formal equality of states, the importance of Germany as an informal leader of the Community is increasingly becoming the subject of political debate about the EU. Taking into account the assumptions of neoliberal institutionalism related to both the key position of states and the great importance of institutions guaranteeing the transparency of their activities, as well as taking into account the long-term benefits of cooperation, the article defines the concept of leadership in the context of state cooperative behavior. The adopted methodological and theoretical framework allowed for a detailed analysis of Germany’s influence in the EU, especially in the field of diplomatic activities. The aim of the article was to define the main determinants of the role of Germany as the EU leader, which bases its leadership on cooperation with other Member States, recognizing and respecting institutional solutions that limit the possibility of implementing individual priorities and guarantee transparency of actions for common interests, and in the long run legitimize the role of the state as an informal leader who represents a common position negotiated in the forum of the institutions. Using the institutional and legal method, the method of existing research and a case study (peace negotiations under the Normandy format), the main assumptions were verified and it was confirmed that the determinant of Germany’s leadership is not only its political and economic potential, but also the ability to cooperate and provide information to EU institutions on activities in the implementation of the priorities of the Common Foreign and Security Policy. The approach based on respect for common interests and transparency of actions strengthened Germany’s image as a leader.
Źródło:
Historia i Polityka; 2021, 37 (44); 107-127
1899-5160
2391-7652
Pojawia się w:
Historia i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbigniew Brzeziński – mąż stanu „przemyskiego” pochodzenia
Autorzy:
Olejarz, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624720.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Zbigniew Brzezinski, Polish origins, US foreign policy, statecraft and leadership, think-tank activity
Zbigniew Brzeziński, polskie pochodzenia, polityka zagraniczna Stanów Zjednoczonych, przywództwo polityczne, think-tank
Opis:
The main thesis of this article is an analysis of the scholar and political activity of Zbigniew Brzezinski. Zbigniew Brzezinski was born the son of a Polish diplomat, in Warsaw on March 28, 1928. He spent part of his youth in France and Germany before his father was posted to Canada in 1938. Brzezinski taught at Harvard until he was denied tenure, then moved on to Columbia University in 1959 to become the head of the new Institute on Communist Affairs. Early in his post-scholastic years, Brzezinski traveled to Munich to meet with the Polish contingent of Radio Free Europe and later with Carl Friedrich, with whom he would collaborate to advance the theory of totalitarianism as it applied to the Soviet Union. When President Carter declared his candidacy for the White House in 1974, Brzezinski, a critic of the Nixon-Kissinger foreign policy style, became Carter’s advisor on foreign affairs. Later, Carter named Brzezinski his National Security Advisor. Brzezinski was as much to the left as Kissinger was to the right, and wanted to replace Kissinger’s „stuntman acrobatics” with a foreign policy „architecture”. He emphasized further development of the U.S.-Sino rapprochement, supported a new arms control agreement with the Soviets. Since his tenure in government service, Brzezinski has been in and out of the public eye, teaching, writing, speechifying, and meeting occasionally with government leaders.
Głównym przedmiotem analizy w artykule jest badanie akademickiej i politycznej aktywności Zbigniewa Brzezińskiego. Zbigniew Brzeziński urodził się jako syn polskiego dyplomaty w Warszawie w 1928 roku. Część czasów młodości spędził we Francji i w Niemczech, zanim Jego ojciec w służbie dyplomatycznej został wysłany w 1938 roku do Kanady. Był nauczycielem akademickim na uniwersytetach Harward i Kolumbia. W badaniach naukowych podejmował tematykę komunistycznego totalitaryzmu. Był doradcą prezydenta J. Cartera do spraw bezpieczeństwa narodowego, wywierając znaczny wpływ na politykę zagraniczną Stanów Zjednoczonych w owym czasie.
Źródło:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2016, 11, 3
1896-8279
Pojawia się w:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ przywództwa politycznego na rewizję polityki wschodniej Unii Europejskiej w kontekście wojny w Ukrainie
The influence of political leadership on the revision of the European Union’s eastern policy in the context of the war in Ukraine
Autorzy:
Zheltovskyy, Vadym
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233255.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
EU eastern policy
transformational leadership
structural strength
democratization
polityka wschodnia UE
przywództwo transformacyjne
siła strukturalna
demokratyzacja
Opis:
Głównym celem artykułu jest analiza transformacji stylu przywództwa głównych instytucji Unii Europejskiej (Rady Europejskiej, Komisji Europejskiej, Parlamentu Europejskiego) i jego wpływu na działania unijne, podejmowane w zakresie rewizji polityki wschodniej UE, do których doszło w następstwie nielegalnego pełnowymiarowego ataku Rosji na Ukrainę w dniu 24 lutego 2022 roku. W związku z powyższym szczególną uwagę poświęcono omówieniu kwestii ukraińskiej jako czynnika bezpośrednio wpływającego na zmianę pozycji głównych politycznych aktorów europejskich (zarówno indywidualnych, jak i zbiorowych) wobec roli UE jako siły strukturalnej w regionie Partnerstwa Wschodniego. Ponadto nacisk jest położony na główne kwestie wpływające na skuteczność procesów demokratyzacji w Ukrainie po wyborach parlamentarnych i prezydenckich 2019 roku. Kolejnym zadaniem jest ocena działań podejmowanych przez instytucje unijne w celu wsparcia procesów europeizacji w Ukrainie oraz przedstawienia możliwych kierunków współpracy w okresie post wojennym.
The main purpose of the article is to analyze the transformation of the leadership style of the main institutions of the European Union (European Council, European Commission, European Parliament) and its impact on EU activities undertaken in the field of revision of the EU’s eastern policy, which took place in the aftermath of Russia’s illegal full-scale attack on Ukraine on February 24, 2022. In connection with the above, special attention was paid to discussing the Ukrainian issue as a factor directly affecting the change in the position of the main European political actors (both individual and collective) towards the role of the EU as a structural force in the Eastern Partnership region. In addition, emphasis is placed on the main issues affecting the effectiveness of democratization processes in Ukraine after the 2019 parliamentary and presidential elections. Another task is to assess the activities undertaken by EU institutions to support the Europeanization processes in Ukraine and to present possible directions of cooperation in the post-war period.
Źródło:
Rocznik Integracji Europejskiej; 2022, 16; 209-222
1899-6256
Pojawia się w:
Rocznik Integracji Europejskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Typ przywództwa w polskiej partii prawicowej na przykładzie Prawa i Sprawiedliwości
Types of the leadership in Polish right-wing party on the example of Prawo i Sprawiedliwość
Autorzy:
Paczos, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/567080.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Instytut Nauk Politycznych
Tematy:
przywództwo polityczne
prawica
władza
polityka
political leadership
right
power
politics
Opis:
In the article the author describes the types of leadership in one of the polish political parties, the right wing party. The article's introduction includes reflections on the topic of ‘leadership' and ‘the right' as concepts. Following the introduction, the article examines the theoretical qualities of leadership in conjunction with the activities of Jaroslaw Kaczynski. The author also draws attention to the differences between the party's leadership in the right and left wing groups, taking into account regulatory and organizational determinants. Additionally the author notes the tendency of right wing leaders towards authoritarianism. This was pointed out by the author as being an unfavorable type of political culture for that kind of right wing leadership. The author mentions that the strong personality of Jarosław Kaczyński has a definitive influence on the types of leadership that Polish right-wing parties take on. He also points out the potential threat that kind of leadership poses, with respect to electoral weakness in the right-wing party.
Źródło:
Forum Politologiczne; 2013, 15 - Przywództwo polityczne w Polsce i na świecie; 207-228
1734-1698
Pojawia się w:
Forum Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
System władzy w ChRL w okresie reform: Ewolucja, wyzwania, sprzeczności. Część I: lata 1978-2002
The Evolution of China’s Political System in the Reform and Opening-Up Era: Structures, Processes and Challenges. Part I: 1978-2002
Autorzy:
Pawłowski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791124.pdf
Data publikacji:
2020-10-08
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
system polityczny Chin
era reform
polityka otwarcia
Komunistyczna Partia Chin
jedynowładztwo
przywództwo kolektywne
China’s political system
reform era
opening-up policy
Communist Party of China
one-man rule
collective leadership
Opis:
Autor artykułu analizuje główne cechy systemu politycznego Chińskiej Republiki Ludowej oraz zmiany w strukturze władzy Komunistycznej Partii Chin od czasu wprowadzenia reform i polityki otwarcia. Rozpatruje kluczowe elementy procesu decyzyjnego, instytucje, model zarządzania i przywództwo ChRL w czasach Deng Xiaopinga, Jiang Zemina, Hu Jintao i Xi Jinpinga. Od początku lat 80. chiński system polityczny przeszedł transformację od rządów jednego człowieka do „przywództwa kolektywnego”, stojąc przed różnymi wyzwaniami w zarządzaniu krajem i podtrzymywaniu procesu reform. Pogłębienie reform gospodarczych, które rozpoczęło się w latach 90., wymagało znacznego podniesienia zdolności państwa do sprawowania rządów i przyjęcia bardziej elastycznego podejścia do przewodniej ideologii partii. W rezultacie najwyższe chińskie organy decyzyjne zaczęły ewoluować w profesjonalne „rady nadzorcze”, wspierane przez wysoko wykształcone kadry, ekspertów i zespoły ekspertów. Koniec zasady „silnej ręki” Deng Xiaopinga doprowadził jednak do powstania wielu frakcji i grup interesów wewnatrz partii, z których każda ma odmienne poglądy na temat sposobu i zakresu, w jakim takie reformy należy przeprowadzić. W ciągu ostatnich dwóch dekad ta frakcja wywarła negatywny wpływ na transformację gospodarczą i społeczną Chin, a także zapoczątkowała proces wewnętrznego rozkładu partii. W obliczu rosnącej liczby wyzwań związanych z rozwojem Chin i braku politycznej jedności w Komunistycznej Partii Chin przywódcy starali się zmienić porządek struktury władzy i usprawnić proces reform. Mimo że udało mu się skonsolidować władzę polityczną i częściowo wyeliminować niektóre z najpoważniejszych problemów, takich jak korupcja, niezadowolenie wewnątrz partii przeważyło i wzrosło, co doprowadziło do widocznego spadku tempa reform w ciągu ostatnich kilku lat, a także do wzrostu liczby głosów domagających się gruntownej zmiany w systemie politycznym. Artykuł kończy się uwagami dotyczącymi dalszej ewolucji systemu politycznego w ChRL i możliwych zmian w kierownictwie partii.
This paper examines the main features of the political system in the People’s Republic of China and the changes in the power structure of the Communist Party of China since the introduction of the reform and opening-up policy. The author analyses the key features of the decision-making process, institutions, model of governance and leadership of the PRC during the eras of Deng Xiaoping, Jiang Zemin, Hu Jintao and Xi Jinping. Since the beginning of the 1980s, China’s political system has undergone a transformation from one-man rule to a “collective leadership”, facing various challenges in governing the country and upholding the process of reform. The deepening of economic reforms, which began in the 1990s required a significant improvement in the state’s ability to govern and its adoption of a more flexible approach to the Party’s guiding ideology. As a result, China’s top decision-making bodies started to evolve into professional governing boards supported by highly educated cadres, experts and think-tanks. However, the end of Deng Xiaoping’s “strong-hand” rule led to the formation of a number of factions and interest groups within the Party’s establishment, each holding different views on the way, and the extent to which, such reforms should be pursued. During the last two decades, this factional struggle has exerted a negative influence on China’s economic and social transformation, as well as initiating the process of internal decay in the Party. Facing a growing number of challenges in China’s development and a lack of political unity within the CPC, the present leadership has strived to reorder the power structure and streamline the process of reform. Although it has managed to consolidate political power and partly eliminate some of the gravest problems, such as corruption, discord within the Party has prevailed and increased, leading to a visible decline in the reforms over the past few years, as well as to a growing number of voices demanding a thorough change in the political system. This paper concludes with remarks regarding the further evolution of the political system in the PRC, and possible developments in the Party’s leadership.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 9; 67-99
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Siła przekonań - zastosowanie kodu operacyjnego w analizie polityki zagranicznej
The Power of Conviction - The Application of Operational Code in Foreign Policy Analysis
Autorzy:
Umińska-Woroniecka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2091958.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Tematy:
Foreign policy
Decision proces
Political leadership
Decision making
Politics
Polityka zagraniczna
Proces decyzyjny
Przywództwo polityczne
Podejmowanie decyzji
Polityka
Opis:
Artykuł podejmuje zagadnienie kodu operacyjnego w badaniach nad polityką zagraniczną, z perspektywy poziomu jednostkowego decydenta. Przedstawiono w nim konceptualizację kodu operacyjnego jako narzędzia analizy polityki zagranicznej, jego ewolucję i zastosowanie w badaniach procesu decyzyjnego. Ustalenie przekonań składających się na kod operacyjny przywódców politycznych, także dzięki implementacji programów komputerowych, może pozwolić na wyjaśnienie wyborów i decyzji podjętych przez jednostkę w procesie decyzyjnym w polityce zagranicznej. W artykule zawarto studium przypadku, w którym z zastosowaniem narzędzia kodu operacyjnego ustalono system przekonań premiera Wielkiej Brytanii Tony'ego Blaira determinujących jego decyzje podjęte w związku z wojną w Iraku w 2003 r. (abstrakt oryginalny)
The article addresses the issue of operational code in foreign policy studies, from the point of view of an individual decision-maker. It presents the conceptualisation of operational code as an instrument of foreign policy analysis, its evolution and application in studies of the decision-making process. By identifying the convictions that constitute the operation code of political leaders, including through the implementation of computer software, we could explain the choices and decisions that individuals take in the process of decision-making in foreign policy. The article includes a case study in which operation code has been used as an instrument to establish the system of convictions of UK Prime Minister Tony Blair, which determined his decisions taken with regard to the Iraq War in 2003. (original abstract)
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2017, 53, 1; 131-148
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PERU: POLITYKA I PAŃSTWO DWADZIEŚCIA LAT PO UCHWALENIU FUJIMORISTOWSKIEJ KONSTYTUCJI
The Policy and the State at the Twentieth Anniversary of Currently Being in Force „Fujimorist” Constitution of Peru
Autorzy:
Łaciński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/555761.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich
Tematy:
Peru
Ameryka Łacińska
polityka
fujimorizm
system polityczny
system partyjny
kultura polityczna
neopopulizm
przywództwo polityczne
Opis:
W artykule stawiam pytania: w jakim stopniu konsekwencje fujimorizmu kształtują polityczne oblicze Peru, jakie są najważniejsze, specyficzne cechy peruwiańskiego systemu politycznego i kultury politycznej, jakie podmioty dominują na scenie politycznej po upadku rządów Alberto Fujimoriego? W konsekwencji przemian zapoczątkowanych w okresie fujimorizmu, w Peru mamy do czynienia ze słabo zinstytucjonalizowanym systemem partyjnym, w którym dominują nieideologiczne (catch all parties), prosystemowe partie wodzowskie o charakterze centrolewicowym i centroprawicowym. Większość organizacji politycznych nie ma trwałej struktury wewnętrznej. Specyfiką peruwiańskiego systemu rządów są przejawy jego „parlamentaryzacji”, pozwalające na nazwanie go „hybrydowym”, który łączy, przynajmniej formalnie, elementy systemu prezydenckiego i parlamentarno-gabinetowego poprzez wprowadzenie instytucji premiera odpowiedzialnego politycznie przed parlamentem, mimo utrzymania zasady, iż to prezydent wybierany w wyborach powszechnych jest szefem egzekutywy.
In this article I ask the questions: to what extent the consequences of fujimorism shape Peru's political scene; what are the most important and specific features of the Peruvian political system and political culture; what political factions dominate the scene after the fall of Alberto Fujimori? As a result of the changes that begun during fujimorism, Peru has poorly institutionalized party system in which non-ideological (catchall), pro-system parties of center-left and center--right dominate. Most political organizations do not have a permanent internal structure. The specificity of the Peruvian system of government are manifestations of its „parliamentarization”, what allows it to be labeled as a „hybrid” that combines, at least formally, elements of the presidential and parliamentary systems by introducing a prime minister institution who is politically responsible to the parliament, despite maintaining the principle that the president, elected in universal suffrage, is the chief of executive.
Źródło:
Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny; 2013, 21, 3-4(81-82); 5-29
1506-8900
2081-1152
Pojawia się w:
Ameryka Łacińska. Kwartalnik analityczno-informacyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowy wymiar przywództwa politycznego: w poszukiwaniu perspektywy do badań personalizacji polityki na poziomie lokalnym
New Dimension of Political Leadership: In Search of a New Perspective to Study the Personalization of Politics at a Local Level
Autorzy:
Antkowiak, Paweł
Scheffs, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/620101.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
personalization of politics
politician’s image
local politics
political leadership
personalizacja polityki
wizerunek polityka
polityka lokalna
przywództwo polityczne
Opis:
A politician’s image is a specific kind of image shaped in the minds of voters which brings certain associations, thereby generating attitudes and having an impact on electoral preferences. The importance of personality traits and politicians’ images as perceived by voters is increasing. Empirical studies into politicians’ personalities continue to be among the most effective tools to examine the foundations for the personalization of politics also at a local level. These tools are to measure the personality traits of politicians as perceived by citizens. This paper attempts to systematize concepts, and introduces advanced empirical research.
Wizerunek polityka jest szczególnego rodzaju wyobrażeniem ukształtowanym w umyśle wyborców, które wywołując określone skojarzenia - staje się źródłem postaw i wpływa na preferencje wyborcze. Jednocześnie obserwuje się rosnące znaczenie spostrzeganych przez wyborców cech osobowości i wizerunku polityków. Jednym ze skuteczniejszych narzędzi badania podstaw personalizacji polityki, również na poziomie lokalnym, pozostają studia empiryczne nad osobowością polityków. Dotyczyć one powinny pomiaru spostrzeganych przez obywateli cech osobowości polityków. Artykuł jest próbą usystematyzowania pojęć oraz wstępem do przeprowadzenia zaawansowanych badań empirycznych.
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2015, 1; 143-159
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niesprawność rynku, niesprawność rządu, przywództwo i polityka publiczna
Market Failure, Government Failure, Leadership and Public Policy
Autorzy:
Dollery, Brian F.
Wallis, Joe L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/904069.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Małopolska Szkoła Administracji Publicznej
Tematy:
niesprawność rynku
niesprawność rządu
interwencja publiczna
przywództwo
polityka publiczna
market failure
government failure
government intervention
leadership and public policy
Opis:
Ekonomiczne uzasadnienie interwencji rządu w gospodarkę rynkową wynikało zwykle z teorii niesprawności rynku. Przedmiotem tego artykułu jest przedstawienie paradygmatu niesprawności rynku w sposób ujmowany w najnowszej literaturze poświęconej temu zagadnieniu. W teorii tej zakłada się, że kontraktualistyczne (contractualist) podejście do reformy służby publicznej to najlepsza metoda na poprawę produktywności sektora publicznego. Jednak my w niniejszym tekście postaramy się dowieść, że metoda ta nie pozwala dostrzec kluczowej, w naszym odczuciu, roli przywództwa w instytucjach publicznych i sposobów, dzięki którym zmiana charakteru przywództwa może wpływać na ich produktywność. Dowodzimy, że wspólnotowe koncepcje przywództwa mają także zastosowanie w ramach konwencjonalnego podejścia do gospodarki i mogą oddziaływać na kształtowanie polityki publicznej.
The economic rationale for government intervention in a market economy has traditionally been provided by the theory of market failure. This article reviews the market failure paradigm in the light of the more recent literature on government failure. One implication of the theory of government failure is that the contractualist approach to public service reform is the best method of improving public sector productivity. However, we argue that this view overlooks the potentially crucial role of leadership in public agencies and the ways in which transformational leadership can stimulate efficiency. We argue that communitarian conceptions of leadership can be incorporated into conventional economic approaches, and that this can have significant implications for public policy formulation.
Źródło:
Zarządzanie Publiczne / Public Governance; 2009, 2(8); 81-92
1898-3529
2658-1116
Pojawia się w:
Zarządzanie Publiczne / Public Governance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modele przywództwa w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej
Leadership Models in the Democratic People’s Republic of Korea
Autorzy:
Buczek, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146873.pdf
Data publikacji:
2022-06-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Korea Północna
przywództwo
historia
prawo
polityka
North Korea
leadership
history
law
politics
Opis:
Artykuł stanowi analizę modeli przywództwa w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej (KRLD). Dotyczy trzech przywódców rządzących w następujących po sobie okresach historycznych od 1948 r. (od proklamowania KRLD) do chwili obecnej. Celem artykułu jest umiejscowienie typów rządzenia dyktatorów Korei Północnej w teoretycznych koncepcjach przywództwa politycznego, a następnie porównanie ich ze sobą. Głównym problemem badawczym jest próba odpowiedzi na pytanie: czy w KRLD mamy do czynienia z jednym modelem przywództwa politycznego, czy może poszczególni dyktatorzy mimo pewnych podobieństw w sposobie rządzenia różnili się od siebie? Po przeanalizowaniu sposobu dojścia do władzy, cech charakterologicznych, okoliczności i sposobu rządzenia oraz zmian systemu politycznego poprzez zmiany konstytucji, można było wskazać różnice i podobieństwa w modelach przywództwa Kim Ir Sena, Kim Dzong Ila i Kim Dzong Una. W artykule użyto głównie metody komparatystycznej i prawno‑dogmatycznej oraz metody analizy historycznej.
This article analyzes leadership models in the Democratic People’s Republic of Korea (DPRK). It concerns the three leaders ruling in successive historical periods, from 1948 (from the proclamation of the DPRK) to the present day. The aim of this article is to place the leadership types of North Korean dictators within the framework of political leadership theoretical concepts and then compare them with each other. This article’s main research problem is an attempt to answer the question: Are we dealing with a single model of political leadership in the DPRK, or maybe individual dictators, despite some similarities in the way they rule, are different from each other? After analyzing the way of coming to power, the characterological features, the circumstances and manner of governing, and changes made to the political system via changes to the Constitution, it was possible to point out differences and similarities in the leadership models of Kim Il-sung, Kim Jong-il and Kim Jong-un. In this article, the author uses the comparative, legal-dogmatic and historical analysis methods.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2021, 50, 1; 177-192
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies