Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Privilege against self-incrimination" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Kiedy kara jest nieproporcjonalna? Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2017 r., III SK 43/16
    , When the fine is proportional? Case report of Polish Supreme Court judgement of 13 June 2017, III SK 43/16
    Autorzy:
    Mleczko, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508225.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    kary
    porozumienia wertykalne
    wolność od samooskarżania się
    fines
    vertical agreements
    privilege against self-incrimination
    Opis:
    Decyzją z dnia 18 września 2006 r., nr DOK-107/06 Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: Prezes UOKiK) na podstawie art. 9 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (t.j. Dz.U. 2005 Nr 244, poz. 2080 ze zm.; dalej: uokik) stwierdził stosowanie przez Polifarb Cieszyn – Wrocław S.A. z siedzibą we Wrocławiu (dalej: PCW), Praktiker Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Praktiker), OBI Centrala Systemowa Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: OBI), Castorama Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: Castorama), Leroy Merlin Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie (dalej: LM), NOMI S.A. z siedzibą w Kielcach (dalej: NOMI), Saint-Gobain Dystrybucja Budowlana Sp. z o.o. z siedzibą we Wrocławiu (dalej: SG), MGI Polska Sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu (dalej: MGI) praktyki ograniczającej konkurencję przez zawarcie porozumienia na krajowym rynku hurtowego obrotu farbami i lakierami, polegającego na ustalaniu cen odsprzedaży i nałożył kary pieniężne w następującej wysokości: na PCW – 32.086.150 zł; na Praktiker – 16.930.275 zł; na OBI – 4.644.440 zł; na LM – 32.646.180 zł; na NOMI – 13.992.497 zł; na SG – 8.794.242 zł; na MGI – 342.029 zł; na Castorama – 50.000 zł. Odwołanie od powyższej decyzji Prezesa UOKiK wnieśli PCW, Praktiker, OBI, LM, NOMI, SG i MGI. Wyrokiem z 29 maja 2008 r., XVII Arna 53/07 Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zmniejszył kary nałożone na LM do kwoty 17.000.000 zł, a na SG do kwoty 4.500.000 zł, a w pozostałym zakresie oddalił odwołanie i orzekł o kosztach postępowania. Apelację od powyższego wyroku Sądu Okręgowego wnieśli wszyscy powodowie oraz Prezes UOKiK.
    Źródło:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny; 2017, 6, 8; 129-133
    2299-5749
    Pojawia się w:
    internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Legal Professional Privilege and the Privilege Against Self-Incrimination in EU Competition Law after the Lisbon Treaty – Is It Time for a Substantial Change?
    Autorzy:
    Turno, Bartosz
    Zawłocka-Turno, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/529967.pdf
    Data publikacji:
    2012-03-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania
    Tematy:
    undertaking’s rights of defence
    legal professional privilege
    privilege against self-incrimination
    fundamental rights in EU competition proceedings
    Opis:
    Is there, in the context of the recent developments related to the Lisbon Treaty, a need for substantial change with respect to the scope and application of legal professional privilege (LPP) and the privilege against self-incrimination (PASI) in competition law proceedings before the European Commission? To answer this question this article first briefly describes the current scope of LPP and PASI in EU competition law enforcement proceedings. This is followed by a presentation of the impact that the binding effect of the Charter of Fundamental Rights of the European Union (Charter) and the EU’s prospective accession to the Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms (Convention) may have on LPP and PASI. This analysis includes reasons why it may be necessary for the Commission and the EU Courts to reconsider the current scope of the privileges, and examines what could be considered as significant changes in this respect. In the event arguments for radical reform do not find the requisite political support, the article elaborates some nuanced improvements which could be implemented.
    Dans le contexte des changements récents liés au traité de Lisbonne, est-il nécessaire de procéder à des modifications substantielles par rapport au champ d’application du principe de confidentialité des communications entre avocats et clients (LPP) et du droit de ne pas contribuer à sa propre incrimination (PASI) dans les procédures de concurrence menées par la Commission européenne ? Pour répondre à cette question, le présent article donne d’abord une définition sommaire du champ actuel d’application du principe de confidentialité des communications entre avocats et clients et du droit de ne pas contribuer à sa propre incrimination lors d’une procédure communautaire de concurrence. On présente ensuite l’impact possible que peuvent avoir sur les principes LPP et PASI le caractère juridiquement obligatoire de la Charte des droits fondamentaux de l’Union européenne ainsi que l’adhésion prochaine de l’Union européenne à la Convention de sauvegarde des droits de l’homme et des libertés fondamentales. L’analyse tient compte des causes pour lesquelles il peut se montrer nécessaire que la Commission et les juges communautaires révisent le champ actuel d’application des principes susmentionnés et qu’ils étudient ce qui pourrait être considéré comme une modification substantielle en la matière. Dans une situation où les arguments à l’appui d’un changement radical quant à l’approche de ces principes ne trouveraient pas le soutien politique nécessaire, l’article propose certaines « améliorations » susceptibles de mise en œuvre.
    Źródło:
    Yearbook of Antitrust and Regulatory Studies; 2012, 5(6); 193-214
    1689-9024
    2545-0115
    Pojawia się w:
    Yearbook of Antitrust and Regulatory Studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obowiązek raportowania schematów podatkowych przez korzystających wobec wolności od samooskarżania w kontekście wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka J.B. przeciwko Szwajcarii
    Users obligation to report tax schemes versus the freedom from self-incrimination in the context of the judgment of the European Court of Human Rights J.B. v. Switzerland
    Autorzy:
    Szymacha, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1912062.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-28
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Privilege against self-incrimination
    presumption of innocence
    Mandatory Disclosure Rules
    Right to remain silent
    Criminal Tax Proceedings
    schematy podatkowe
    raportowanie
    przepisy MDR
    zakaz samooskarżania
    prawa człowieka
    Opis:
    Przedmiot badań: Orzeczenie J.B. przeciwko Szwajcarii wydane przez ETPCz jest jednym z wyznaczników standardu ochrony wolności od samooskarżenia. Zgodnie z treścią tego orzeczenia, jednostka powinna być chroniona przed przymusem składania dokumentów, które dostarczyłyby informacji mogących stanowić dowód przeciwko niej. Przepisy MDR (Mandatory Disclosure Rules – raportowanie schematów podatkowych), zawarte w rozdziale 11a Ordynacji podatkowej, nakładają na korzystających obowiązek raportowania do Szefa Krajowej Informacji Skarbowej każdej działalności prawnej mającej skutki w prawie podatkowym. Cel badawczy: Celem niniejszego artykułu jest przeprowadzenie analizy prawno-porównawczej regulacji MDR z wyrokiem w sprawie J.B. przeciwko Szwajcarii i wykazanie możliwych analogii z regulacją MDR, które mogą pomóc rozpoznać możliwe naruszenia zakazu zmuszania do samooskarżania, wywodzonego z art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Celem artykułu jest także sprawdzenie, na ile MDR stanowi obowiązek autodonosu. Metoda badawcza: W artykule zastosowano komparatystyczną analizę orzeczeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Analiza została też wsparta analizą dogmatyczno-prawną obowiązku raportowania schematów podatkowych. Wykorzystano głównie orzeczenie ETPCz J.B. przeciwko Szwajcarii w zakresie prawa do zachowania milczenia. Porównano też standard ochrony wolności od samooskarżania odtworzony na przykładzie J.B. z normami MDR. Wyniki: Przepisy MDR mogą stanowić ciche zbieranie dowodów na potrzeby innych postępowań i są niezgodne z prawem do milczenia, szczególnie w przypadku osób fizycznych, a postępowanie podatkowe może mieć charakter karny. Nie ma znaczenia formalne rozdzielenie postępowań. W tym zakresie stanowisko ETPCz podziela też TSUE.
    Background: The presented study concerns the J.B v. Switzerland ruling by the ECtHR as one of the benchmarks for the standard protecting freedom from self-incrimination. According to the ruling, an individual should be protected from being compelled to submit documents that would provide information that could constitute evidence against them. The MDR (Mandatory Disclosure Rules) contained in chapter 11a of the Polish Tax Ordinance impose an obligation on users (relevant tax payers) to report to the Head of the National Tax Information any legal activity that has tax law consequences. Research purpose: The purpose of this article is to conduct a comparative legal analysis of the MDR regulation with the judgment in J.B. v. Switzerland and to show possible analogies with the MDR regulation that may help to identify possible violations of the freedom against self-incrimination derived from Article 6 of the European Convention on Human Rights. The article also aims to examine to what extent the MDR constitutes a duty of self-denunciation. Methods: The article uses a comparative analysis of the judgments of the European Court of Human Rights and the Court of Justice of the European Union. The analysis is also supported by the dogmatic-legal analysis of the obligation to report tax schemes. The main principle of the ECHR, J.B. v. Switzerland, concerning the right to remain silent was used. The standard of protecting freedom from self-incrimination reproduced in the example of J.B. was also compared with MDR standards. Conclusions: The MDR laws may constitute tacit collection of evidence for other proceedings and are inconsistent with the right to remain silent, especially in the case of individuals, when tax proceedings may be criminal in nature. Moreover, the formal separation of proceedings is irrelevant. In this respect, the view of the ECtHR is also shared by the CJEU.
    Źródło:
    Studia Prawno-Ekonomiczne; 2021, 119; 107-128
    0081-6841
    Pojawia się w:
    Studia Prawno-Ekonomiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies