Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Prawo karne procesowe" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 56
Tytuł:
Analiza zakresu podmiotowego i przedmiotowego właściwości procesowej Żandarmerii Wojskowej w sprawach przestępstw
Analysis of the scope of criminal jurisdiction of Polish Military Gendarmerie
Autorzy:
Massalski, Andrzej (wojskowość)
Powiązania:
Studia Bezpieczeństwa Narodowego 2019, nr 15, s. 405-427
Data publikacji:
2019
Tematy:
Żandarmeria Wojskowa (Wojsko Polskie ; 1990- )
Jurysdykcja
Prawo karne procesowe
Wykładnia prawa
Artykuł problemowy
Artykuł z czasopisma naukowego
Opis:
Tematem artykułu jest analiza przepisów zawartych w Ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 roku o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych pod kątem właściwości procesowej tej formacji w sprawach karnych. Zgodnie z jurysdykcją określona w przepisach Ustawy Żandarmeria Wojskowa stała się właściwa do prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawach o przestępstwa. Autor wskazuje, że stosowanie tylko reguł wykładni gramatycznej jest w pewnych przypadkach niewystarczające – należy je uzupełnić o zasady wykładni całościowej i systemowej. Wyszczególniono także pewne postulaty de lege ferenda mające na celu optymalizację ustawowego ujęcia właściwości procesowej ŻW.
Bibliografia, netografia na stronie 426.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Immunitet parlamentarny i immunitet głowy państwa z perspektywy konstytucyjnej i karnoprocesowej
Współwytwórcy:
Kłopocka-Jasińska, Marta. Redakcja
Filipowska-Tuthill, Monika. Redakcja
Dom Wydawniczy i Handlowy Elipsa. Wydawca
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Warszawa : Dom Wydawniczy Elipsa
Tematy:
Immunitet parlamentarny
Immunitety
Prawo karne procesowe
Prawo konstytucyjne
Prezydentura (urząd)
Praca zbiorowa
Opis:
Stan prawny na 2018 r. ustalony na podstawie treści książki.
Bibliografia na stronach [151]-161.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Instytucja świadka koronnego w systemie bezpieczeństwa publicznego : rozprawa doktorska
Autorzy:
Kręgulec, Rafał.
Współwytwórcy:
Cieślar, Paweł. Promotor
Akademia Sztuki Wojennej. Wydział Zarządzania i Dowodzenia. Instytucja sprawcza
Akademia Sztuki Wojennej. Wydawca
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Warszawa : Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:
Akademia Sztuki Wojennej
Świadek koronny
Prawo karne procesowe
Bezpieczeństwo publiczne
Rozprawa doktorska
Opis:
Rozprawa doktorska. Akademia Sztuki Wojennej, 2020.
Bibliografia, netografia na stronach 213-218.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Is “Public Interest” a Conceptual Category of Contemporary Polish Procedural Criminal Law?
Czy “interes publiczny” jest kategorią pojęciową współczesnego polskiego prawa karnego procesowego?
Autorzy:
Paluszkiewicz, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061145.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
procedural criminal law
general clause
public interest
public interest advocate
social interest advocate
state prosecutor
prawo karne procesowe
klauzula generalna
interes publiczny
rzecznik interesu publicznego
rzecznik interesu społecznego
prokurator
Opis:
This study aims at presenting conceptual category named “public interest” under the Polish procedural criminal law. The concept of “public interest”, which is the subject of this analysis, is treated as an indefinite term, functioning as a general clause, whose the task of which is to render a legal text more “flexible” by referring to a set of values outside of the system. The term “public interest” is no longer used in the provisions of the Code of Criminal Procedure. The legislator still uses many other general clauses, including the “social interest” clause. The analysis of cases in which this clause is used shows that, in fact, these two conceptual categories may not be equated, should not be used interchangeably, and are not synonymous. Although the term “public interest” is no longer a statutory term under the Code of Criminal Procedure, given the fact that it expresses values such as respect for the law and the rule of law, it should be assumed that by proper shaping of the criminal trial model and ensuring that entities performing the role of public interest advocates participate in it, these values are – at least potentially – protected. State prosecutors, in their capacity of public interest advocates and in order to properly discharge their duty to uphold the rule of law, should maintain organizational independence and procedural impartiality.
Celem opracowania jest zwrócenie uwagi na kategorię pojęciową określaną mianem „interesu publicznego” na gruncie współczesnego prawa karnego procesowego. Określenie „interes publiczny” jest traktowane jako zwrot niedookreślony pełniący rolę klauzuli generalnej, mającej za zadanie „uelastycznienie” tekstu prawnego poprzez odesłanie do poza systemowego zespołu wartości. W Kodeksie postępowania karnego nie wykorzystuje się takiego zwrotu niedookreślonego, choć używa wielu innych klauzul generalnych, w tym klauzuli „interesu społecznego”. Analiza przypadków użycia w ustawie karnoprocesowej klauzuli interesu społecznego wskazuje, że w istocie nie można utożsamiać obu tych kategorii pojęciowych, nie powinny być one używane zamiennie i nie stanowią one terminów synonimicznych. Zwrot „interes publiczny” choć nie jest terminem ustawowym na gruncie Kodeksu postępowania karnego, wyraża wartości takie jak poszanowanie prawa, praworządność, a poprzez odpowiednie ukształtowanie modelu procesu karnego i zapewnienie w nim udziału podmiotów pełniących rolę rzeczników tego interesu wartości te są – przynajmniej potencjalnie – chronione. Prokuratorzy jako rzecznicy interesu publicznego dla właściwego wypełnienia ciążącego na nich obowiązku strzeżenia prawomocności, powinni zachować niezależność organizacyjną i bezstronność procesową.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2020, 3(24); 93-104
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kryminologiczne I karnoprawne aspekty wydawania nieprawdziwych opinii przez biegłych — ramowy raport z badań ze wskazaniem postulatów de lege lata I de lege ferenda
Autorzy:
Jóźwicki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934147.pdf
Data publikacji:
2020-04-21
Wydawca:
Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
Tematy:
biegły
dowody
fałszywa opinia biegłego
prawo karne procesowe
korupcja
wymiar sprawiedliwości
Opis:
Dowód z opinii biegłego ma z reguły kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia toczącej się sprawy w każdym rodzaju postępowania. W niektórych wypadkach rola biegłego jest bliższa roli sędziego niż roli świadka, gdyż sędzia, niedysponujący wiadomościami specjalnymi, wydając wyrok, często musi posiłkować się dowodem z opinii biegłego. Z tego też powodu wydanie przez biegłego nieprawdziwej opinii stwarza bardzo duże ryzyko wydania błędnego i niesprawiedliwego rozstrzygnięcia danej sprawy, co z kolei negatywnie wpływa na społeczny odbiór funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości. W polskim kodeksie karnym odpowiedzialność karna za wydanie fałszywej opinii jest stypizowana w art. 233 § 4 i § 4a. Jednocześnie pomimo bardzo dużej liczby zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez biegłych, jedynie znikoma liczba prowadzonych śledztw kończy się aktem oskarżenia i wyrokiem skazującym, co powoduje faktyczną bezkarność sprawców przestępstw i negatywnie wpływa na funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości. Z powodu zdiagnozowanej w tym zakresie luki badawczej stwierdzono potrzebę zbadania i opisania zjawiska wydawania fałszywych opinii przez biegłych, zarówno w ujęciu normatywnym, jak i kryminologicznym, na podstawie przeprowadzonych badań empirycznych. Głównym celem prac badawczych była wielopłaszczyznowa charakterystyka zjawiska wydawania nieprawdziwych opinii przez biegłych i określenie jego rozmiarów, a także jego etiologii i symptomatologii. Dodatkowym celem badań była weryfi kacja hipotez badawczych i diagnostyka sfery normatywnej statusu biegłego, dowodu z opinii biegłego oraz zasad odpowiedzialności za wydanie nieprawdziwej opinii. Rezultatem prac badawczych są propozycje rozwiązań mających na celu zarówno ograniczenie zjawiska wydawania nieprawdziwych opinii, jak i skuteczniejsze ściganie sprawców przestępstw z art. 233 § 4 k.k., co z kolei może wymiernie przełożyć się na sprawniejsze funkcjonowanie całego wymiaru sprawiedliwości, gdyż biegli i ich praca są jego niezmiernie istotną sferą. Przeprowadzone badania w pełni potwierdziły postawione hipotezy badawcze i precyzyjnie wskazały wadliwe obszary funkcjonowania dowodu z opinii biegłych i tym samym potrzebę wprowadzenia niezwłocznych zmian legislacyjnych. Część wypracowanych wniosków badawczych i postulatów de lege ferenda doczekała się implementacji do znowelizowanych przepisów kodeksu karnego w 2016 r., co w pełni potwierdza ich zasadność. W dalszym ciągu niestety nie powstał akt prawny rangi ustawowej, który kompleksowo regulowałby status biegłych i dowodu z opinii biegłego.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2019, 136(4); 343-359
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 56

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies