Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Postmemory" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 65
Tytuł:
Kurdish Insurgents and Postgeneration: „Big Village” as an Interactive Memory Work
Kurdyjscy powstańcy i postpokolenie. „Big Village” jako interaktywne dzieło pamięci
Autorzy:
Edemen, Fatma
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31198776.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino kurdyjskie
i-doc
pamięć powstańcza
postpamięć
pamięć bezpaństwowa
archiwum
Kurdish Cinema
insurgent memory
postmemory
stateless memory
archive
Opis:
The Kurdish people, lacking a sovereign state of their own, reside within the boundaries of Turkey, Iran, Iraq, and Syria, where they are subjected to the rules and identities of these nations, often facing restrictions on their cultural expression. This situation has disabled their entry into the filmmaking, with documentaries becoming their preferred medium due to its cost-effectiveness and simpler technical demands. These documentaries typically delve into the Kurds’ painful historical experiences. Big Village (2020), directed by Beri Shalmashi and Lyangelo Vazquez, stands out as the first Kurdish interactive web documentary (i-doc). It intricately weaves personal and social narratives, focusing on several families and a Kurdish insurgent group from Eastern Kurdistan. The i-doc explores the stories of the former residents of Gewredê, a village that has since vanished. It uniquely blends old photos and video clips to craft its narrative. This study aims to analyse Big Village through the lens of the insurgents’ memories, the inherited memories of their children, and the use of archival materials, examining how an interactive documentary can effectively communicate historical traumas to modern viewers.
Naród kurdyjski, niemający własnego suwerennego państwa, zamieszkuje w granicach Turcji, Iranu, Iraku i Syrii, często napotykając ograniczenia w zakresie ekspresji kulturowej. Sytuacja ta uniemożliwiła Kurdom wejście do branży filmowej, a filmy dokumentalne stały się ich preferowanym medium ze względu na opłacalność i prostsze wymagania techniczne. Autorzy tych dokumentów zwykle zagłębiają się w bolesne doświadczenia historyczne Kurdów. Big Village (2020) Beri Shalmashi i Lyangelo Vazqueza, wyróżnia się jako pierwszy kurdyjski interaktywny dokument internetowy (i-doc). Misternie splata osobiste i społeczne narracje, koncentrując się na kilku rodzinach i kurdyjskiej grupie powstańczej ze wschodniego Kurdystanu. Dokument przedstawia historie mieszkańców Gewredê, wioski, która w międzyczasie przestała istnieć. Autorka analizuje Big Village przez pryzmat wspomnień powstańców, odziedziczonej pamięci ich dzieci oraz wykorzystania materiałów archiwalnych. Bada też, w jaki sposób i-doc może skutecznie opowiadać współczesnym widzom o traumach historycznych.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2024, 125; 48-69
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przeciw niepamięci – retoryka wspomnienia rodzinnego w „Fałszerzach pieprzu" Moniki Sznajderman
Against oblivion – rhetoric of family memories in „Fałszerze pieprzu” by Monika Sznajderman
Autorzy:
Piechota, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/39743871.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:
wpomnienie rodzinne
Holocaust
niepamięć
postpamięć
Monika Sznajderman
narracja strategiczna
fotografia dokumentalna
family memory
oblivion
postmemory
narrative
photography
Opis:
Autorka proponuje rozważania nad perswazyjną intencją książki Moniki Sznajderman Fałszerze pieprzu. Historia rodzinna. W perspektywie retoryki wspomnienia rodzinnego rozważone zostały zagadnienia niepamięci, traumatycznych białych plami postpamięci jako procesów psychologiczno-społecznych, prowadzących do potrzeby rekonstrukcji własnej tożsamości i dokonania własnych wyborów etycznych. Ramą dla analiz stała się triada retorycznych sposobów przekonywania, czyli lógos, éthos i pathos oraz semantyka i filozofia fotografii.
The article proposes reflections on the persuasive intention of Monika Sznajderman's book Fałszerze pieprzu. Historia rodzinna. From the perspective of the rhetoric of family memories, the issues of amnesia, traumatic blank spots and postmemory were considered as psychological and social processes leading to the need to reconstruct one's identity and make one's own ethical choices. The framework for the analyzes was the triad of rhetorical methods of persuasion, i.e. lógos, éthos and pathos, as well as the semantics and philosophy of photography.
Źródło:
Res Rhetorica; 2024, 11, 1; 6-27
2392-3113
Pojawia się w:
Res Rhetorica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“All Hell Let Loose” on the Post-war Homefront: Postmemorial Engagement of Returning Combatants of World War II
Autorzy:
Howes, Christina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147289.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
postmemory
postmemoir
World War Two
veterans
homecoming
Opis:
This article examines a sub-genre of postmemoirs which have been published since the mid1980s, written by children and grandchildren of veteran combatants of the Allied Forces. These British and American generational texts both preserve and unveil hidden historical memory of these men’s participation in what is often referred to as the deadliest war in human history. The silent suffering of these veterans and their families had not been widely disclosed until Stephen Spielberg’s film Saving Private Ryan opened a Pandora’s box. And yet, it remains an enigmatic memory in the collective consciousness of the post-war period. These writers recount the experiences not only of their fathers’ wars, but of homecoming and the subsequent psychological impact of the war on family life, whilst also attempting to understand and come to terms with their own traumatic resonances rooted in these veterans’ Post-Traumatic Stress Disorder. I discuss some examples of these texts, which include writers such as Germaine Greer, Lucinda Franks, Leila Levinson, Cole Moreton, or Carol Schultz Vento, who have written within this postmemoir sub-genre. I discuss some common approaches to these postmemorial narratives, which interweave tropes of archival romance, confessional literature, and historiographic metafiction. These family postmemoirs challenge the oft mythologized cultural memory of the ‘Good War’, question the meaning of heroism, and reveal the unspoken traumas of post-war familial life, and ultimately contribute not only to disclosing an unknown history but to broadening the thematic horizons of postmemory to the post-generations of Allied ex-servicemen.
Źródło:
Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne; 2023, 16; 59-71
2353-4699
Pojawia się w:
Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Codzienność rozszczelniona. O "Codziennej walce" Manu larceneta
Autorzy:
Kaja, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/44930533.pdf
Data publikacji:
2023-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
everyday life in literature
epiphany
comics
Manu Larcenet
memory
postmemory
identity
Opis:
In the proposed reading of Manu Larcenet’s Le Combat Ordinaire, everyday life appears not only as the setting of the story but also its fundamental—though by no means obvious, despite the abundance of everyday life imagery and motifs—theme. In Larcenet’s unspectacular narration, conducted in a tone oscillating between buffo and serious, human day-to-day affairs, obscured by the facade of ritual, appear as an effort, a task to complete, a risk to be taken, a problem of existence in the “cracks” of which the most important experiences occur, defined by the dialectics of life and death, health and illness, nature and culture, order and disorder. The article presents an analysis of the key dimensions of this “everyday struggle:” from the textual game whose stake is the axiology of everyday life (the issue of intimate diary, the value of journalism as a profession), to the sense of locality and the construction of identity based on memory and postmemory, to use Marianne Hirsch’s concept (references to the war in Algeria). The interpretation of Larcenet’s graphic novel was carried out based on three premises: (1) the everyday settles into fiction thanks to mimesis; (2) contact with everyday life may lead to an epiphanic revelation of a spiritual truth (drawing on Jolanta Brach-Czaina’s concept described in her philosophical essay Szczeliny istnienia [Cracks in Existence], this phenomenon can be called the “unsealing” of everyday life); (3) literary depictions of human daily existence are where literature and sociology intersect, as a result of which literary works (or, comics in this case) help reveal the structures of everyday life.
Źródło:
Załącznik Kulturoznawczy; 2023, 10, 10; 81-105
2392-2338
Pojawia się w:
Załącznik Kulturoznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Details of the Shoah. The Holocaust in Polish children’s literature
Detale Zagłady. Holokaust w polskiej literaturze dla dzieci
Autorzy:
Kwiatkowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27322519.pdf
Data publikacji:
2023-04-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the Holocaust
children’s literature
synecdoche
illustration
postmemory
Zagłada
literatura dla dzieci
synekdocha
ilustracja
postpamięć
Opis:
Artykuł poświęcony jest roli detalu i powiązanych z nim chwytów artystycznych w ukazywaniu Zagłady w polskiej najnowszej literaturze dla dzieci. Obserwowanie detalu wymusza często zmianę perspektywy zarówno w sztukach plastycznych, jak i w literaturze. Koncentrowanie się na wyeksponowanych i znaczących szczegółach sprawia, że ogólna opowieść się rozmywa, a okrucieństwo historii ukazane zostaje poprzez luki w narracji. Detal staje się znakiem wydarzeń niedopowiedzianych i odsyła do pozatekstowej wiedzy czytelnika. Operowanie detalem umożliwia tez uruchomienie gry perspektyw, operowanie zbliżeniem i oddaleniem powiązanymi z przewartościowaniem opisywanych realiów. Główne zadanie literatury dla dzieci poświęconej Zagładzie to budowanie pamięci i postpamięci. Jest to możliwe dzięki oparciu się na detalach, wokół których narastają kolejne warstwy opowieści.
This article examines what role details and other similar artistic devices play in representing the Holocaust in contemporary Polish children’s literature. The focus on the detail often forces a shift in perspective, both in the fine arts and in literature. Focusing on prominent and meaningful details renders the story less direct, and the cruelty of history is revealed through gaps in the narrative. Details stand for the unsaid and refer the reader to extra-textual knowledge. Details also allow one to engage in a game of perspectives: by zooming in and out on specific scenes or events one, alternatively, renders them more or less important. Children’s books about the Holocaust are primarily meant to build memory and post-memory, and employ details to that end. Around and through details, the successive layers of stories may grow.
Źródło:
Forum Poetyki; 2022, 30; 98-111 (eng); 98-111 (pol)
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postmemory Twice: Poetic and Narrative Transformation in George Szirtes’s Biographies of His Mother
Autorzy:
Katalin, Szlukovényi
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147287.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
contemporary poetry
biography
postmemory
Holocaust
identity
Opis:
The Hungarian-born English contemporary poet George Szirtes has written several times about two traumas of his family history: the Holocaust, which both his parents survived, while several of their relatives perished, and the Revolution of 1956, which forced them into exile. My paper focuses on two major narratives about Szirtes’s mother: a cycle of poems “Metro” (1988) and a biography in prose The Photographer at Sixteen (2019). Exploring the differences in perspective and form as well as the similarities in themes and structure, I seek the answer to the questions how one’s own memories are intertwined with the past of the communities where one belongs; how these controversial sets of memories might lead to internal conflicts; and how the memory of one’s predecessors are being transformed by the process of the speaker’s own transformation in the time span of three decades. Investigating these aspects, I argue that Marianne Hirsch’s concept of postmemory not only proves to be instrumental in understanding several books by Szirtes better but also that Szirtes goes one step further than Hirsch by revealing how individual memory not only is embedded into and influenced by communal memory, but also is constructed in the form of family memories passed on from one generation to the next.
Źródło:
Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne; 2023, 16; 105-114
2353-4699
Pojawia się w:
Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Towards postmemory of hope: the case of Gabriel Josipovicis In a Hotel Garden
Autorzy:
Sawa, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/41460032.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wyższa Szkoła Gospodarki w Bydgoszczy. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Marianne Hirsch
Gabriel Josipovici
postmemory
In a Hotel Garden
trauma transmission
Opis:
This article analyses Gabriel Josipovici’s novella In a Hotel Garden (1993) in the context of Marianne Hirsch’s notion of postmemory, introduced in her 1993 article Family Pictures: Maus, Mourning, and Post-Memory, and successively expanded in subsequent publications. Insofar as both the writer and the scholar have their own experience of struggle with the inherited memory of the Holocaust, their views on the way the lives of the postgeneration (i.e., children and grandchildren of survivors of cultural or collective traumatization) are affected by their ancestors’ trauma appear to differ. While Hirsch concentrates on aesthetic representation of trauma transmission, Josipovici aims in his book at rechannelling the idea of postmemory into the direction of hope and healing. Interestingly, by doing so Josipovici does not oppose Hirsch but anticipates the evolution of her thinking. Gesturing beyond the dominating tendency in Holocaust studies, still very much alive today, to perceive the descendants of Holocaust survivors in terms of “subsequent generations of trauma carriers”, Josipovici’s stance in In a Hotel Garden seems consistent with the results of scientific research according to which (in)direct contact with trauma may engender a variety of reactions and the link between the horrific experience and subsequent disorders in family members is not deterministic.
Źródło:
Heteroglossia- studia kulturoznawczo-filologiczne; 2023, 15; 73-89
2084-1302
Pojawia się w:
Heteroglossia- studia kulturoznawczo-filologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
War, Postmemory, and Exhibition Design in Greece. The “Asia Minor Hellenism: Heyday-Catastrophe-Displacement-Rebirth” Exhibition at the Benaki Museum (2022–2023)
Autorzy:
Moschou, Maria G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147291.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
1922 Catastrophe
civilianization of war
postmemory
commemorative exhibitions
national identity
Opis:
In the paper, I critically discuss the commemorative exhibition “Asia Minor Hellenism: Heyday-Catastrophe-Displacement-Rebirth” (Athens, Benaki Museum, 2022–2023), examining the role of postmemory in the shaping of national identity in contemporary Greece. Building my analysis on Marianne Hirsch’s concept of postmemory, I draw attention to commemorative exhibition practices and the intergenerational transmission of collective traumatic experiences related to dark events of national significance. Touching upon issues concerning the civilianization of war, I interrogate commemorative exhibitions as prefabricated events, bringing to the fore the selective management of collective memory through exhibition design.
Źródło:
Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne; 2023, 16; 83-104
2353-4699
Pojawia się w:
Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cambodge, me voici : trauma, post-mémoire et construction d’un espace culturel féminin dans le théâtre parlé de Jean-Baptiste Phou
Cambodge, me voici: trauma, postmemory, and the construction of feminine space in the spoken theater of Jean-Baptiste Phou
Autorzy:
Do, Tess
Zhang, Darren
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24201219.pdf
Data publikacji:
2022-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
Jean-Baptiste Phou
Cambodia
Khmer theater
postmemory
cultural transmission
Cambodge
théâtre khmer
post-mémoire
transmission culturelle
Opis:
Plus de quarante ans après la fin du régime Khmer rouge, le poids du génocide pèse encore sur la diaspora franco-cambodgienne. Confronté au silence des aînés qui refusent de parler du passé génocidaire, Jean-Baptiste Phou recourt au théâtre parlé khmer pour donner la parole à quatre femmes cambodgiennes et mettre en scène leur parcours. Dans cet essai nous proposons de lire Cambodge, me voici à la lumière de la post-mémoire de Marianne Hirsch. Le croisement des axes de désir des protagonistes et la création d’un espace familial, féminin et maternel nous permettront d'analyser la formation de la mémoire diasporique des femmes et les modalités de sa transmission intra- et intergénérationnelle à travers deux couples, sororal et mère-fille. Nous postulons que le choix du casting et la mise en scène des deux versions française et khmère de la pièce transforment l’espace scénique en un lieu de partage mémoriel dans lequel se révèle le rôle de réparatrice et de passeuse culturelle attribué aux femmes.
More than forty years after the end of the Khmer Rouge regime, the trauma of genocide still weighs heavily on the French-Cambodian diaspora. Confronted with the silence of the previous generation who refuses to talk about the genocidal past, Jean-Baptiste Phou uses Khmer spoken theatre to give voice to four Cambodian women and to portray their lives on stage. In this essay we propose a reading of Cambodge, me voici in the light of Marianne Hirsch’s postmemory. The intersection of the axes of the protagonists’ desire and the creation of a familial, feminine and maternal space will allow us to analyse the formation of this diasporic memory and its intra- and intergenerational transmission through two sororal and mother-daughter pairs. We postulate that the choice of casting and the staging of the two, French and Khmer, versions of the play transform the stage into a site of shared memory in which the role played by women in the reparation and transmission of Cambodian cultural heritage is revealed.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2022, 12; 223-233
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La poétique de la (post)mémoire dans un roman (post)migratoire. Une lecture des Mots de Russie d’Isabelle Bielecki
The poetics of (post)memory in a (post)migratory novel. A reading of Les Mots de Russie by Isabelle Bielecki
Autorzy:
Szczur, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24201060.pdf
Data publikacji:
2022-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
littérature belge francophone
migration
mémoire
postmémoire
Isabelle Bielecki
Belgian literature in French
memory
postmemory
Opis:
L’article constitue une analyse des Mots de Russie, roman autobiographique d’Isabelle Bielecki, écrivaine belge contemporaine d’origine russo-polonaise. Le cadre théorique de l’étude est fourni par deux concepts clés : la poétique romanesque de la mémoire de Jean-François Perrin et la postmémoire de Marianne Hirsch. L’auteur analyse la composition du texte, basée sur une (post)mémoire qui fait problème. Deux intrigues y coexistent : celle qui correspond au récit du retour des souvenirs et de ses circonstances ; et celle qui est constituée du contenu des souvenirs. Le phénomène de la postmémoire, résultat d’un traumatisme historique, modifie la poétique romanesque de la mémoire en y introduisant une structure discontinue, une incertitude quant à ce qui s’est passé, une coloration morale ambigüe des figures des victimes directes du traumatisme, un récit des souffrances physiques de ses victimes indirectes, mais aussi la possibilité de dépasser l’héritage traumatique grâce à l’écriture. La (post)mémoire apparaît ainsi comme un puissant stimulant créatif.
The article constitutes an analysis of Les Mots de Russie, an autobiographical novel by Isabelle Bielecki, a contemporary Belgian writer of Russian-Polish origin. The theoretical framework of the study is provided by two key concepts: Jean-François Perrin’s novelistic poetics of memory and Marianne Hirsch’s postmemory. The author analyses the composition of the text, based on a problematic (post) memory. Two plots coexist there: one that corresponds to the story of the return of memories and its circumstances; and the other which is made up of the content of these memories. The phenomenon of post-memory, the result of a historical trauma, modifies the novelistic poetics of memory by introducing a discontinuous structure, uncertainty about what happened, an ambiguous moral aspect of the figures of direct victims of the trauma, the story of the physical sufferings of its indirect victims, but also the possibility of overcoming the traumatic legacy through writing. (Post)memory is thus presented as a powerful creative stimulus.
Źródło:
Quêtes littéraires; 2022, 12; 174-184
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O kinie postradzieckim, przedwojennym
About Post-Soviet, Pre-War Cinema
Autorzy:
Viren, Denis
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850593.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kino rosyjskie
trauma
postpamięć
Wielki Terror
Russian cinema
postmemory
Great Terror
Opis:
Recenzja pierwszej polskiej książki filmoznawczej stanowiącej syntezę kina postradzieckiego. Jej autorka przygląda się najważniejszym filmom dotyczącym przepracowania sowieckiej traumy po rozpadzie ZSRR, przy czym nie tylko szczegółowo je analizuje, ale także wpisuje w szeroki kontekst społeczno-polityczny.
A review of the first Polish film studies book constituting a synthesis of post-Soviet cinema. Its author looks at the most important films about working through the Soviet trauma after the collapse of the USSR, and not only analyzes them in detail, but also places them in a broad socio-political context.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2022, 119; 189-194
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Widma i kości. Pandemiczna lektura „Kości, które nosisz w kieszeni” Łukasza Barysa
Spectres and bones. Pandemic reading of "The bones you carry in your pocket" by Łukasz Barys
Autorzy:
Michalski, Mateusz Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2215868.pdf
Data publikacji:
2022-09-29
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
pandemic
literary space
spectre
postmemory
trauma
silence
Opis:
This article presents a pandemic interpretation of Łukasz Barys 2021 debut, The bones you carry in your pocket. It aims to analyze the impact of the virus as a „spectrum” (Derrida) on the life of the individual and to look at the „assamblage” (Žižek) effect of the pandemic. It encompasses the „human and the non-human” (Žižek), bringing together a constellation of „postmemory” (Hirsh) spectres, traumas, bones, death and past that begins to dominate reality. The narrative is thus the testimony of an individual living in a world of blight. However, it is a latent and silent testimony. It can be found in the descriptions underlined between family traumas and the grime of everyday life, in which death, love and illness are constantly mixed together.
Źródło:
Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne; 2022, 14; 96-108
2353-4699
Pojawia się w:
Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
К вопросу постпамяти в романе Сергея Лебедева «Люди августа»
On the question of postmemory in the novel by Sergei Lebedev “The people of August”
Problem postpamięci w powieści Siergieja Lebiediewa „Ludzie sierpnia"
Autorzy:
Zywert, Aleksandra Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311697.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Люди августа
Сергей Лебедев
постпамять
идентичность
Ludzie sierpnia
Siergiej Lebiediew
postpamięć
tożsamość
The People of August
Sergei Lebedev
identity
postmemory
Opis:
This article is devoted to the analysis of Sergei Lebedev's novel The People of August (2016) in the context of postmemory. The work is focused on the writer's third attempt to comprehend the past, this time in the context of the landmark events of 1991 for Russia – a kind of border situation that turns into an impulse to fight for the future. But, unfortunately, as Lebedev shows, regardless of political circumstances, history repeats itself all the time. Hence, the traumatic imperative of searching for the "forgotten" dead becomes the main "storyline" of next generations. The policy of the current, once again uncontested authorities, which prefers a utilitarian rather than ceremonial attitude to the dead and supports "Sovietism", condemns Russia to, paradoxical being-non-being, endless traumatic remaining in the "mute" memory without the possibility of regaining its own identity.
Настоящая статья посвящена анализу романа Сергея Лебедева, Люди августа (2016) в контексте категории постпамяти. Находящееся в центре нашего внимания произведение– это третья попытка автора осмыслить прошлое, на этот раз в контексте знаковых для России событий 1991 года – своего рода пограничной ситуации, которая превращается в импульс к борьбе за будущее (в том числе и собственное). Но, как показывает Лебедев, поскольку, независимо от политических обстоятельств, история все время повторяется, то травматичный императив поиска «забытых» мертвых становится основной «сюжетной линией» следующих поколений. Политика нынешней, вновь безальтернативной власти, предпочитающей утилитарное, а не церемониальное отношение к мертвым и поддерживающей «советскость», обрекает Россию на парадоксальное бытие-небытие, бесконечное травматическое пребывание в «немой» памяти без возможности вновь обрести свою идентичность.
Niniejszy artykuł jest poświęcony analizie powieści Siergieja Lebiediewa, Ludzie sierpnia (2016) w kontekście kategorii postpamięci. Znajdujący się w centrum naszej uwagi utwór – to trzecia próba autora zrozumieć przeszłość, w tym przypadku w kontekście ważnych dla Rosji wydarzeń 1991 roku – swego rodzaju sytuacji granicznej, która przekształca się w impuls do walki o przyszłość (także własną). Ponieważ jednak, jak wskazuje Lebiediew, niezależnie od warunków politycznych, historia wciąż się powtarza, to traumatyczny imperatyw poszukiwania „zapomnianych” martwych jest podstawową „fabułą” kolejnych pokoleń. Polityka aktualnej, niezmiennie bezalternatywnej, władzy, preferującej bardziej utylitarne, niż ceremonialne traktowanie zmarłych i wspierająca „radzieckość”, skazuje Rosję na paradoksalne bycie-nie-bycie, niekończące się traumatyczne trwanie w „niemej” pamięci bez możliwości odzyskania tożsamości.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 96-113
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„[…] ging ihre Welt doch meiner voraus“: Selbstreflexive Erzählweisen von Nachgeborenen in Susanne Fritz’ Wie kommt der Krieg ins Kind und Monika Sznajdermans Fałszerze pieprzu. Historia rodzinna [Die Pfefferfälscher. Geschichte einer Familie]
“[…] her world did precede mine”: Self-reflexive narratives of those born afterwards in Susanne Fritz‘s Wie kommt der Krieg ins Kind (How does war enter a child) and Monika Sznajderman’s Fałszerze pieprzu. Historia rodzinna (The Pepper Forgers. A Family History)
„[…] jej świat był wcześniejszy niż mój”: Autorefleksyjne narracje drugiego pokolenia w Wie kommt der Krieg ins Kind [Jak wojna wkracza w dziecko] Susanne Fritz i Fałszerze pieprzu. Historia rodzinna Moniki Sznajderman
Autorzy:
Drosihn, Yvonne
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035357.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
SUSANNE FRITZ
MONIKA SZNAJDERMAN
transmisja transgeneracyjna
drugie pokolenie
Polska
Żydzi
obozy
postpamięć
transgenerational transmission
second generation
Polska
Jews
camps
postmemory
transgenerationale Weitergabe
zweite Generation
Polen
Juden
Lager
Postmemory
Opis:
Bei den hier untersuchten nacherinnernden Schreibweisen geht es jeweils darum, Lücken, unerzählt Gebliebenes zu füllen. Anhand genannter Werke von SUSANNE FRITZ und MONIKA SZNAJDERMAN wird dem Ansatz nachgegangen, für sich selbst Geschichte, Familienrelationen sowie zum Teil traumatische Hinterlassenschaften zu klären. Das Phänomen der hochreflektierten Suche – selbstreflexiv und unter Rückgriff auf vielerlei Quellen und andere literarische ‚Zeugnisse‘ – sticht bei diesen beiden Beispielen der Literatur der zweiten Generation insbesondere hervor.
Na podstawie utworów autorek drugiego pokolenia SUSANNE FRITZ i MONIKI SZNAJDERMAN przedstawiono, w jaki sposób można wyjaśniać historię, relacje familijne i częściowo traumatyczne spuścizny rodzinne. W obu postpamięciowych tekstach chodzi o wypełnienie luk, o to, co pozostało niedopowiedziane. Szczególnie uwidacznia się przy tym fenomen silnie refleksyjnych poszukiwań, które są jednocześnie autorefleksyjne i sięgają do wielu różnych dokumentów oraz literackich „świadectw”.
The post-remembering modes of narration are motivated by a need to fill gaps and to explain that which has remained untold. The works by SUSANNE FRITZ and MONIKA SZNAJDERMAN pursue the approach of the individual pursuit of history – uncovering history, family relations and partially traumatic legacies for oneself. The phenomenon of the highly reflective search visible in the form of the narrative – often self-reflexive and containing references to other literary “witnesses” – stands out in these two examples of second-generation literature.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2021; 131-152
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Never Trust a Survivor”: Historical Trauma, Postmemory and the Armenian Genocide in Kurt Vonnegut’s Bluebeard
Autorzy:
Piechucka, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2032721.pdf
Data publikacji:
2021-11-22
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Vonnegut
Hirsch
Armenian Genocide
historical trauma
postmemory
art
feminism
Opis:
The article focuses on Kurt Vonnegut’s lesser-known and underappreciated 1987 novel Bluebeard, which is analyzed and interpreted in the light of Marianne Hirsch’s seminal theory of postmemory. Even though it was published prior to Hirsch’s formulation of the concept, Vonnegut’s novel intuitively anticipates it, problematizing the implications of inherited, second-hand memory. To further complicate matters, Rabo Karabekian, the protagonist-narrator of Bluebeard, a World War II veteran, amalgamates his direct, painful memories with those of his parents, survivors of the Armenian Genocide. Both the novel and the theory applied to it centre on the problematics of historical and personal trauma, engendered by two genocides which are often the object of comparative analyses: the Armenian Genocide, also referred to as the Armenian Holocaust, and the Jewish Holocaust. The latter is central to Hirsch’s interdisciplinary work in the field of memory studies, encompassing literature, the visual arts and gender studies. In Bluebeard, Vonnegut holds to account a humanity responsible for the atrocities of twentieth-century history: two world wars and two genocides for which they respectively established the context. The article examines the American writer’s reflection on death and violence, man’s destructive impulse and annihilation. In a world overshadowed by memories of mass extermination, Vonnegut interrogates the possibility of a new beginning, pointing to women as agents of renewal and sociopolitical change. He also identifies the role that art plays in the process of potential reconstruction, the story of Karabekian, a failed artist and highly successful art collector, being a Künstlerroman with a feminist edge.
Źródło:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2021, 11; 240-262
2083-2931
2084-574X
Pojawia się w:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 65

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies