Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Postmemory" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 65
Tytuł:
„[…] ging ihre Welt doch meiner voraus“: Selbstreflexive Erzählweisen von Nachgeborenen in Susanne Fritz’ Wie kommt der Krieg ins Kind und Monika Sznajdermans Fałszerze pieprzu. Historia rodzinna [Die Pfefferfälscher. Geschichte einer Familie]
“[…] her world did precede mine”: Self-reflexive narratives of those born afterwards in Susanne Fritz‘s Wie kommt der Krieg ins Kind (How does war enter a child) and Monika Sznajderman’s Fałszerze pieprzu. Historia rodzinna (The Pepper Forgers. A Family History)
„[…] jej świat był wcześniejszy niż mój”: Autorefleksyjne narracje drugiego pokolenia w Wie kommt der Krieg ins Kind [Jak wojna wkracza w dziecko] Susanne Fritz i Fałszerze pieprzu. Historia rodzinna Moniki Sznajderman
Autorzy:
Drosihn, Yvonne
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035357.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
SUSANNE FRITZ
MONIKA SZNAJDERMAN
transmisja transgeneracyjna
drugie pokolenie
Polska
Żydzi
obozy
postpamięć
transgenerational transmission
second generation
Polska
Jews
camps
postmemory
transgenerationale Weitergabe
zweite Generation
Polen
Juden
Lager
Postmemory
Opis:
Bei den hier untersuchten nacherinnernden Schreibweisen geht es jeweils darum, Lücken, unerzählt Gebliebenes zu füllen. Anhand genannter Werke von SUSANNE FRITZ und MONIKA SZNAJDERMAN wird dem Ansatz nachgegangen, für sich selbst Geschichte, Familienrelationen sowie zum Teil traumatische Hinterlassenschaften zu klären. Das Phänomen der hochreflektierten Suche – selbstreflexiv und unter Rückgriff auf vielerlei Quellen und andere literarische ‚Zeugnisse‘ – sticht bei diesen beiden Beispielen der Literatur der zweiten Generation insbesondere hervor.
Na podstawie utworów autorek drugiego pokolenia SUSANNE FRITZ i MONIKI SZNAJDERMAN przedstawiono, w jaki sposób można wyjaśniać historię, relacje familijne i częściowo traumatyczne spuścizny rodzinne. W obu postpamięciowych tekstach chodzi o wypełnienie luk, o to, co pozostało niedopowiedziane. Szczególnie uwidacznia się przy tym fenomen silnie refleksyjnych poszukiwań, które są jednocześnie autorefleksyjne i sięgają do wielu różnych dokumentów oraz literackich „świadectw”.
The post-remembering modes of narration are motivated by a need to fill gaps and to explain that which has remained untold. The works by SUSANNE FRITZ and MONIKA SZNAJDERMAN pursue the approach of the individual pursuit of history – uncovering history, family relations and partially traumatic legacies for oneself. The phenomenon of the highly reflective search visible in the form of the narrative – often self-reflexive and containing references to other literary “witnesses” – stands out in these two examples of second-generation literature.
Źródło:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2021; 131-152
2196-8403
Pojawia się w:
Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“All Hell Let Loose” on the Post-war Homefront: Postmemorial Engagement of Returning Combatants of World War II
Autorzy:
Howes, Christina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147289.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
postmemory
postmemoir
World War Two
veterans
homecoming
Opis:
This article examines a sub-genre of postmemoirs which have been published since the mid1980s, written by children and grandchildren of veteran combatants of the Allied Forces. These British and American generational texts both preserve and unveil hidden historical memory of these men’s participation in what is often referred to as the deadliest war in human history. The silent suffering of these veterans and their families had not been widely disclosed until Stephen Spielberg’s film Saving Private Ryan opened a Pandora’s box. And yet, it remains an enigmatic memory in the collective consciousness of the post-war period. These writers recount the experiences not only of their fathers’ wars, but of homecoming and the subsequent psychological impact of the war on family life, whilst also attempting to understand and come to terms with their own traumatic resonances rooted in these veterans’ Post-Traumatic Stress Disorder. I discuss some examples of these texts, which include writers such as Germaine Greer, Lucinda Franks, Leila Levinson, Cole Moreton, or Carol Schultz Vento, who have written within this postmemoir sub-genre. I discuss some common approaches to these postmemorial narratives, which interweave tropes of archival romance, confessional literature, and historiographic metafiction. These family postmemoirs challenge the oft mythologized cultural memory of the ‘Good War’, question the meaning of heroism, and reveal the unspoken traumas of post-war familial life, and ultimately contribute not only to disclosing an unknown history but to broadening the thematic horizons of postmemory to the post-generations of Allied ex-servicemen.
Źródło:
Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne; 2023, 16; 59-71
2353-4699
Pojawia się w:
Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Esa historia no puede contarse”. La dificultad de representar el pasado en dos novelas de Javier Cercas
“This story is impossible to be told. Difficulty in depicting the past in two novels by Javier Cercas
Autorzy:
Potok, Magda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051221.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
contemporary Spanish fiction
Javier Cercas
postmemory
historiographic metafiction
Opis:
In two novels based on the subject of war: Soldados de Salamina (“Soldiers of Salamis”) (2001) and Velocidad de la luz (“the Speed of Light”) (2005), Javier Cercas raises the problem of recuperation of a traumatic past through literary discourse. The questions which these novels discuss and which we want to examine here concern complex relations between fiction and reality, history and memory (individual and collective), guilt and responsibility. In order to confront the historical reality from the contemporary perspective, from postmemory, Javier Cercas proposes a narrative with a clear metafictional dimension creating interferences in distinct narrative levels.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2013, 40, 2; 133-142
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jestem, bo wrócili”. Autobiograficzna pamięć zbiorowa na przykładzie świadectw potomków bieżeńców
‘I am because they came back’. Autobiographic collective memory based on the examples of the descendants of the bieżeńcy
Autorzy:
Sawicka-Mierzyńska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399448.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
bieżeństwo
Podlasie
First World War
autobiographical memory
collective memory
postmemory
I wojna światowa
pamięć autobiograficzna
pamięć zbiorowa
postpamięć
Opis:
W artykule znalazły się refleksje na temat pokonkursowej antologii Jestem, bo wrócili. Przywracanie pamięci w setną rocznicę bieżeństwa, potraktowanej jako narzędzie kształtowania autobiograficznej pamięci zbiorowej (kategoria Astrid Erll) o exodusie ludności cywilnej z zachodnich rubieży Rosji w 1915 roku. Postpamięciowe świadectwa potomków bieżeńców składają się na „ujednolicone archiwum” (Sidonie Smith, Julia Watson), nadające formę indywidualnym wspomnieniom. Ze względu na heterogeniczny, wielokulturowy charakter ziem objętych wysiedleniem kształtowanie się ram pamięci o tym doświadczeniu jest bardzo złożone – adekwatną kategorią badawczą okazuje się „pamięć transkulturowa” i „pamięć wędrująca” (Erll). Za jej metaforyczną materializację uznać można obraz kufra, powracający w wielu tekstach.
The article contains reflections on the anthology of autobiographical texts Jestem, bo wrócili. Przywracanie pamięci w setną rocznicę bieżeństwa (“I am, because they came back. Restoring memory on the hundredth anniversary of the bieżeństwo”; Białystok 2017) that were a result of a memoir competition. I read the texts as a tool for shaping the autobiographical collective memory (to use Astrid Erll’s term) as they present the mass exodus of civilians from the Eastern borderlands of Russia in 1915. The postmemory testimonies (to use Marianne Hirsch’s term) of the descendants of the bieżeńcy make up a „unified archive” (Sidonie Smith, Julia Watson) that appears in the form of individual memories. Due to the heterogeneous, multicultural nature of the territories covered by the bieżeństwo (the lass exodus of civilians in 1915), the formation of the memory framework about this experience is very complex. It seems that “transcultural memory” and “traveling memory” (Astrid Erll) provide a suitable research framework. In this case, such metaphors of memory are materialized in the image of the trunk that appears in many texts.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2019, 12, 1; 143-156
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Język, którym mówi dzisiejsza władza, jest ideologiczny”. Wywiad z Michałem Głowińskim
“The Language Used by the Present Political Authorities is Ideological”: An Interview with Michał Głowiński
Autorzy:
Sharpe, Uliana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/44914363.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
mowa nienawiści
Zagłada
wspomnienia
(post)pamięć
trauma
literatura
Michał Głowiński
hate speech
Holocaust
memory
postmemory
literature
Opis:
Language can be not only a communication tool but also a dangerous weapon. In this interview, Michał Głowiński, Professor Emeritus at the Institute of Literary Research (IBL), writer, author of numerous literary and scholarly publications, including Zła mowa [Bad Speech], a Polish Jew who survived the Holocaust, shares his traumatic memories and talks about verbal aggression, which is an alarm bell warning that physical aggression is to come. Following the tragic events of the mid-twentieth century, language can no longer be treated as “the house of being”: before the first brick of extermination camps was laid, the word of hatred had thundered first. This is why it is so important to remember the past and to carefully analyse the language of the present, so that the horrible story of the Holocaust can never happen again. The Holocaust is the greatest tragedy of the twentieth century, which brutally destroyed millions of Jews. It also put an end to survivors’ hope of achieving a harmony of self-identity. The Holocaust must be remembered. Literature is one of the tools for keeping it in memory and taking a closer look at all the crimes that were committed. The painful experience of the Holocaust has been reflected in the works of Jewish writers. It is also at the roots of tragic contradictions, the sense of internal emptiness and loss of empathy.
Język może być nie tylko narzędziem komunikacji, ale i niebezpieczną bronią. W wywiadzie Michał Głowiński, emerytowany profesor Instytutu Badań Literackich, pisarz, badacz języka publicznego, autor licznych prac literaturoznawczych oraz naukowych, w tym wciąż aktualnej książki Zła mowa, polski Żyd ocalały z Holocaustu, dzieli się traumatycznymi wspomnieniami oraz opowiada o agresji werbalnej, która jest pierwszym niepokojącym sygnałem alarmowym, ostrzegającym przed nadejściem agresji fizycznej. Po tragicznych wydarzeniach pierwszej połowy XX wieku języka już nie sposób traktować jedynie jako „domu istnienia”, bo zanim położono pierwszą cegłę, budując fabrykę Zagłady, najpierw zabrzmiały słowa nienawiści. Właśnie dlatego tak ważna jest pamięć o przeszłości i uważne badanie języka teraźniejszości, by chronić przed powtórką scenariusza potwornej historii Zagłady. Holocaust jest bowiem największą tragedią XX wieku, która była nie tylko zbrodnią na milionach Żydów, ale również odebraniem Ocalałym szansy na odbudowę harmonijnej, nienaznaczonej traumą tożsamości. Pamięć o tych wydarzeniach jest naszym dziedzictwem. Literatura jest jednym ze światów, który pozwala zachować pamięć oraz z bliska przyjrzeć się zbrodniom. Bolesne doświadczenia Shoah znajdują odzwierciedlenie w twórczości pisarzy żydowskich oraz leżą u podstaw tragicznych sprzeczności, wewnętrznej pustki i utraty wrażliwości.
Źródło:
Adeptus; 2020, 15
2300-0783
Pojawia się w:
Adeptus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Never Trust a Survivor”: Historical Trauma, Postmemory and the Armenian Genocide in Kurt Vonnegut’s Bluebeard
Autorzy:
Piechucka, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2032721.pdf
Data publikacji:
2021-11-22
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Vonnegut
Hirsch
Armenian Genocide
historical trauma
postmemory
art
feminism
Opis:
The article focuses on Kurt Vonnegut’s lesser-known and underappreciated 1987 novel Bluebeard, which is analyzed and interpreted in the light of Marianne Hirsch’s seminal theory of postmemory. Even though it was published prior to Hirsch’s formulation of the concept, Vonnegut’s novel intuitively anticipates it, problematizing the implications of inherited, second-hand memory. To further complicate matters, Rabo Karabekian, the protagonist-narrator of Bluebeard, a World War II veteran, amalgamates his direct, painful memories with those of his parents, survivors of the Armenian Genocide. Both the novel and the theory applied to it centre on the problematics of historical and personal trauma, engendered by two genocides which are often the object of comparative analyses: the Armenian Genocide, also referred to as the Armenian Holocaust, and the Jewish Holocaust. The latter is central to Hirsch’s interdisciplinary work in the field of memory studies, encompassing literature, the visual arts and gender studies. In Bluebeard, Vonnegut holds to account a humanity responsible for the atrocities of twentieth-century history: two world wars and two genocides for which they respectively established the context. The article examines the American writer’s reflection on death and violence, man’s destructive impulse and annihilation. In a world overshadowed by memories of mass extermination, Vonnegut interrogates the possibility of a new beginning, pointing to women as agents of renewal and sociopolitical change. He also identifies the role that art plays in the process of potential reconstruction, the story of Karabekian, a failed artist and highly successful art collector, being a Künstlerroman with a feminist edge.
Źródło:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2021, 11; 240-262
2083-2931
2084-574X
Pojawia się w:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Orte, die die Erinnerung verloren haben“: Die Landschaften des Postgedächtnisses in die Pfefferfälscher. Geschichte einer Familie von Monika Sznajderman
“Places that Have Lost Their Memory”: Landscapes of Postmemory in the Pepper Forgers. A Family History by Monika Sznajderman
Autorzy:
Pastuszka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791230.pdf
Data publikacji:
2020-08-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
krajobraz postpamięci
Szoah
Monika Sznajderman
miejsca bez pamięci
pustka
Landscape of postmemory
Holocaust
places without memory
emptiness
Opis:
„Miejsca, które straciły pamięć”: Krajobrazy postpamięci w Fałszerzach pieprzu. Historii rodzinnej Moniki SznajdermanMonika Sznajderman rekonstruuje w swojej prozie wspomnieniowej losy żydowskiej rodziny ze strony ojca, mierząc się z perspektywy postpamięci z traumatycznym doświadczaniem przeszłości – życia przed wojną i zagłady wojennej – przez kolejne pokolenia. Artykuł analizuje sposób postrzegania i literackiego przedstawiania krajobrazu po Zagładzie, podkreślając transgeneracyjny przekaz doświadczeń i podwójne postrzeganie miejsc. Krajobrazy postpamięci są dla spadkobierców traumy skażone przez dominujące odczucie pustki, nieobecności ich byłych mieszkańców i wspomnienia (bądź milczenie) ocalonych. Odwiedzone przez autorkę konkretne miejsca jej historii rodzinnej są zawieszone pomiędzy przeszłością a teraźniejszością. Równoczesna obecność i brak śladów niegdysiejszego żydowskiego życia naznacza je aurą niesamowitości. W artykule podkreślona zostaje również rola ocalonych z Zagłady rodzinnych fotografii, poświadczających istnienie i normalne życie żydowskich przodków i pokazujących „miejsca, które straciły pamięć”.
Monika Sznajderman reconstructs the experiences of her Jewish family from her father’s side in her commemorative prose. From the postmemory perspective of the future generations, she deals with the traumatic effects of past experiences, pre-war life and extermination during the war. This article analyses the way of experiencing the landscape, and its literary depiction, after the Holocaust, stressing the transgenerational transmission of experiences and the double perception of places. The landscapes of post-memory are contaminated by a dominant feeling of emptiness, the absence of their former residents and the memories (or silence) of the survivors. The specific places of family history visited by the author are suspended between the past and the present. The simultaneous presence and lack of any traces of former Jewish life marks them with an aura of incredibleness. In this article, the role of the family’s photographs that survived the Holocaust is also highlighted, testifying to the existence and everyday life of their Jewish ancestors and showing the “places that have lost their memory”.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 5; 115-129
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“The Symbol of My Condition”: Dynamics of Alignment with Power in Sarah Schulman’s „Rat Bohemia”
Autorzy:
Milewski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/653539.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Sarah Schulman
AIDS
queer
postmemory
witnessing literature
Opis:
This article considers how Sarah Schulman in her novel Rat Bohemia and other works utilizes her intersectional position as a Jewish lesbian writer to bear witness to her experience of AIDS epidemic. It analyzes how Schulman represents family as an institution of power to hold it accountable for the spread of AIDS epidemic in the context of her postmemory of Holocaust. It deals also with mechanisms of alignment with power within the gay community itself. Finally, it focuses on the central symbol of rats in Rat Bohemia understood as an indexical sign of the obscene. All these issues are theorized in the context of the problem of witnessing as strategies to write a testimony that remains loyal to the community and the reality of a crisis event.
Źródło:
Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre; 2018, 5, 1; 21-31
2353-6098
Pojawia się w:
Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Trucizna płynąca w moich żyłach”: postpamięć Wielkiej Wojny we współczesnych narracjach (auto)biograficznych
Autorzy:
Kusek, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636914.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Great War, postmemory, diaries
Opis:
„The poison running in my veins”: postmemory of the Great War in contemporary (auto)biographical narrativesThe paper addresses the issue of an inherited memory of the Great War and traces its manifestations in contemporary (auto)biographical narratives. Two writers’ memoirs, i.e. Christopher Isherwood’s Kathleen and Frank (1971) and Doris Lessing’s Alfred and Emily, (2008) have been selected for an in-depth analysis which aims to show how the children of the survivors/casualties of the Great War have struggled with – to use Doris Lessing’s expression – “the poison running in [their] veins”, namely with an inherited memory and trauma of the trenches. Most importantly, the paper postulates that literary and cultural studies on postmemory should be expanded, both thematically and generically, and cover the memory of the Great War.
Źródło:
Przegląd Kulturoznawczy; 2014, 4(22)
1895-975X
2084-3860
Pojawia się w:
Przegląd Kulturoznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“True fiction” – the memory and the postmemory of traumatic war events in a picturebook
Autorzy:
Howorus-Czajka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1388162.pdf
Data publikacji:
2016-05-29
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
memory
postmemory
Polish picturebook
Polish contemporary art
Opis:
The World War II has left an emotional wound, and its direct victims as well as new generations have to cope with it. The main subject of my presentation will be an analysis of methods for presenting World War II history in against the background of a theory of memory and postmemory of war’s trauma through the example of picturebooks which were published in Poland during the first two decades of the XXI century. I would like to discuss the main trends in presenting the issues pertaining to the war. The transcription of the Second World War memory into picturebooks is especially interesting for me as a historian of art. I analyse the artistic styles adapted by the artists to express difficult topics, such as the holocaust, the horror of concentrations camps, hunger, fear, loss of family, death. Composition, artistic techniques, colour, vocabulary, typography – these are the tools in the hands of artists through which they can not only tell the story, but also stir up emotions and shape the personality. The picturebook, like other types of art, operates through the language of fiction to tell the truth. Art is one of the languages of historical narration.
Źródło:
Problemy Wczesnej Edukacji; 2016, 34, 3; 94-106
1734-1582
2451-2230
Pojawia się w:
Problemy Wczesnej Edukacji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alice Zeniter ou l’art du renouveau
Alice Zeniter or The Art of renewal
Autorzy:
Pawlicki, Jędrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048392.pdf
Data publikacji:
2018-11-22
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Alice Zeniter
postmemory
archaeological novel
Algerian War
harki
Opis:
L’Art de perdre (Flammarion, 2017) is the fifth and latest novel of Alice Zeniter, French novelist and dramatist. She published her first novel at the age of sixteen. In this paper I will present L’Art de perdre as a novel related to the common history of France and Algeria. My main goal is to analyze the issues of memory according to the concepts of postmemory by Marianne Hirsch and archaeological novel by Dominique Viart. The article aims also at following a comparative study of L’Art de perdre and previous novels by Alice Zeniter: Jusque dans nos bras and Juste avant l’Oubli.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2018, 45, 3; 109-118
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
APPROACHING EMOTIONAL DEFICITS THROUGH THE LENS OF EPIGENETICS. THE SENSORY SUBLIMATION OF TRAUMA IN ANNA WIŚNIEWSKA-GRABARCZYK’S PORZECZKOWY JOSEF
Zmysłowa sublimacja traumy w powieści Porzeczkowy Josef Anny Wiśniewskiej-Grabarczyk. Deficyty emocjonalne
Autorzy:
Woźniak-Łabieniec, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036010.pdf
Data publikacji:
2019-04-28
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Anna Wiśniewska-Grabarczyk; literature and memory; postmemory; epigenetics; Shoah
Anna Wiśniewska-Grabarczyk; literatura a pamięć; postpamięć; epigenetyka; Shoah
Opis:
The article examines Anna Wiśniewska-Grabarczyk’s Porzeczkowy Josef (Currant Josef), which was nominated for the 2019 Witold Gombrowicz Literary Award, from the epigenetic perspective. The novel tells a story of coping with the difficult memories of a concentration camp. Those experiences and the anxiety that they produce were ‘inherited’ by the granddaughter from her grandmother. In the suppressed memories, love merges with hatred and the victim’s attachment to the perpetrator – with shame. As the article argues, what plays an important role in coping with this trauma are richly described sensory impressions (scents, flavours, tactile impressions).
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2020, 75; 191-209
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ARTYSTYCZNE UCIELEŚNIENIE CECH ‘NOWEJ SZCZEROŚCI’ W POWIEŚCI SOFII ANDRUCHOWYCZ AMADOKA
THE ARTISTIC EMBODIMENT OF THE FEATURES OF ‘NEW SINCERITY’ IN SOFIA ANDRUKHOVYCH’S NOVEL AMADOKA
ХУДОЖНЄ ВТІЛЕННЯ РИС ‘НОВОЇ ЩИРОСТІ’ В РОМАНІ СОФІЇ АНДРУХОВИЧ АМАДОКА
Autorzy:
Hrebeniuk, Tetiana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601882.pdf
Data publikacji:
2021-09-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
the novel Amadoka
postmemory
‘new sincerity’
metamodernism
narrative
powieść Amadoka
postpamięć
nowa szczerość
metamodernizm
narracja
Opis:
W artykule poddano analizie powieść Sofii Andruchowycz Amadoka jako artystyczną eksplikację istotnego we współczesnych badaniach socjohumanitarnych pojęcia postpamięci, zaproponowanego przez Marianne Hirsch, czyli „struktury inter- i transpokoleniowego przekazu traumatycznej wiedzy i doświadczenia”. Sofia Andruchowycz proponuje czytelnikowi rodzaj eksperymentu – zaszczepienia sztucznych wspomnień, transmitowania traumatycznych przeżyć poprzednich pokoleń człowiekowi, który stracił pamięć z powodu rany odniesionej na wojnie w Donbasie. Celem pracy jest analiza zmysłowości powieści Amadoka w kontekście kojarzonego ze światopoglądem metamodernu etycznego i estetycznego ruchu ‘nowej szczerości’. W szczególności przedmiotem uwagi jest realizacja w powieści ukraińskiej pisarki takich cech artystycznego ruchu ‘nowej szczerości’, jak poważny, nieironiczny ton narracji; odwoływanie się do emocji, uczuć na kartkach książki (lub zauważanie ich nieobecności tam, gdzie powinny być); świadomość sprzeczności i ambiwalencji ludzkich uczuć; wątpliwości podmiotu co do jego własnej zdolności do bycia szczerym; manipulacja wiarą i zaufaniem czytelnika; waga tego, co zostało „poza stroną”.
The article deals with the novel Amadoka by Sofia Andrukhovych as a explication in fiction of Marianne Hirsch’s notion of ‘postmemory’. This notion, which is of great significant in contemporary social studies and humanities, means a “structure of the inter- and trans-generational transmission of traumatic knowledge and experience”. What Sofia Andrukhovych offers the reader is something of an experiment – implanting artificial memories, transferring the previous generations’ traumatic experience to a person who has lost their memory by being wounded in the Donbas war. The aim of the research is to analyse the sensual nature of the novel Amadoka in terms of ‘New Sincerity’, an aesthetically and ethically relevant trend associated with the metamodern worldview. The primary focus is on how features of the ‘new sincerity’ are expressed in Andrukhovych’s novel. These features include: seriousness and a lack of irony in narrative; reference to emotions and feelings in the novel (or a fixation with their absence in the moments where they should have been present); awareness of the contradictory nature and ambivalence of human feelings; the individual’s doubts in his or her ability to be sincere; manipulations with the reader’s faith and trust; and the importanceof that was left “off the page”.
Źródło:
Studia Ukrainica Posnaniensia; 2021, 9, 1; 131-144
2300-4754
Pojawia się w:
Studia Ukrainica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biografie polsko-żydowskie i żydowsko-polskie: rekonesans ponawiany
Polish-Jewish and Jewish-Polish Biographies: Repeated Reconnaissance
Autorzy:
Czyżak, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1533579.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Polish-Jewish and Jewish-Polish biographies
postmemory
Holocaust
family histories
identity
testimony
Opis:
The article contains reflections on changes in biographical writing, especially biography of persons of heterogenous ethnic identity. The biographies are not only reconstructions of an individual’s life, but also a clear testimony and reflection of changes in collective consciousness. It turns out that biographies also discover, in a peculiar way, the author’s identity, who, in the process of selection and creation of a biographical text, reveals a part of their own history. This aspect is clearly seen in texts by second and third generation Holocaust survivors, and is demonstrated by interpretations of Magdalena Tulli’s Włoskie szpilki [Italian High Heels] and Piotr Paziński’s Pensjonat [Boarding house].
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2013, 22; 157-172
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Blokada Leningradu i postpamięć w powieści Jeleny Czyżowej "Город, написанный по памяти"
THE SIEGE OF LENINGRAD AND POSTMEMORY IN THE NOVEL "CITY WRITTEN FROM MEMORY" BY YELENA CHIZHOVA
БЛОКАДА ЛЕНИНГРАДА В РОМАНЕ ЕЛЕНЫ ЧИЖОВОЙ "ГОРОД, НАПИСАННЫЙ ПО ПАМЯТИ"
Autorzy:
Komisaruk, Ewa Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/605179.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Елена Чижова, блокада Ленинграда, пост-память, коллективная память, индивидуальная память, становление пост-памяти
Jelena Czyżowa
Oblężenie Leningradu
postpamięć
pamięć kolektywna
pamięć indywidualna
kształtowanie postpamięci
Yelena Chizhova, siege of Leningrad, postmemory, collective memory, individual memory, postmemory formation
Opis:
Эва Комисарук «ЭТО ГОВОРЮ НЕ Я, А ОНИ, МОИ БЛОКАДНЫЕ ГЕНЫ». БЛОКАДА ЛЕНИНГРАДА В РОМАНЕ ЕЛЕНЫ ЧИЖОВОЙ ГОРОД, НАПИСАННЫЙ ПО ПАМЯТИ  Резюме  В опубликованном в 2019 году романе Город, написанный по памяти блокада Ленинграда вписана в несколько тематических линий. Определяет судьбу семьи, становится точкой соотнесения для многих ситуаций, событий и фактов. Статья посвящена процессу формирования в сознании субъекта, авторского «я», индивидуальной пост-памяти блокады. Анализ текста романа показывает, что этот процесс никогда не имел однородного характера, а состоял из нескольких этапов, разнообразные черты которых обусловлены, между прочим, такими факторами, как возраст субъекта, внешние обстоятельства (культурные, социально-политические условия), семейные отношения, готовность носителей памяти делиться своим опытом, умение выразить словами полученное от них наследие. В статье основное внимание уделяется вопросам, связанным с особенностями отдельных фаз пост-памяти, а также с ее влиянием на личность субъекта, который становится ее владельцем. Ключевые слова: Елена Чижова, блокада Ленинграда, пост-память, коллективная память, индивидуальная память, становление пост-памяти
  In the novel published in 2019 by Yelena Chizhova, City Written from Memory, the siege of Leningrad is inscribed in several different thematic lines. It determines the fate of the family, becomes a reference point for many situations, events and facts. The article is devoted to the process of constitution and slow formation  of separate, individual postmemory of  the siege in the consciousness of the author’s subject. The analysis of the novel's text shows that this process was never uniform, but consisted of several phases, the diversity of which resulted from the factors such as i.a. the age of the post-remembering subject, external (cultural, socio-political) circumstances, family relationships, readiness of memory bearers to share their experience, the ability to express in words the heritage received from them. The article focuses primarily on issues related to the distinctive features of individual phases of postmemory, as well as its impact on the personality of the subject being its owner.
  W opublikowanej w 2019 roku powieści Jeleny Czyżowej Miasto napisane z pamięci blokada Leningradu wpisana jest w kilka różnych linii tematycznych. Determinuje losy rodziny, staje się punktem odniesienia dla wielu sytuacji, wydarzeń i faktów. Artykuł poświęcony jest procesowi konstytuowania się, powolnego formowania się w świadomości podmiotu autorskiego jednostkowej, indywidualnej postpamięci o blokadzie. Z analizy tekstu powieści wynika, że proces ten nigdy nie miał jednolitego charakteru, lecz składał się z kilku faz, których zróżnicowanie wynikało z takich, między innymi, czynników jak: wiek postpamiętającego podmiotu, okoliczności zewnętrzne (kulturowe, społeczno-polityczne), relacje rodzinne, gotowość nosicieli pamięci do dzielenia się swym doświadczeniem, umiejętność wyrażenia w słowach otrzymanego od nich dziedzictwa. W artykule uwaga skupiona jest przede wszystkim na kwestiach, dotyczących cech dystynktywnych poszczególnych faz postpamięci, a także jej wpływu na osobowość podmiotu, będącego jej właścicielem.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 65

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies