Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Post-Soviet conflicts" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Dwoistość doświadczenia: Gruzja w dyskursie postkolonialnym o postsowieckości
    Duality of experience: Georgia in postcolonial discourse about the post-soviet
    Autorzy:
    Krzysztan, Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1941371.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    postkolonializm
    Gruzja
    dekolonizacja umysłów
    konflikty postsowieckie
    postcolonialism
    Georgia
    decolonization of minds
    Post-Soviet conflicts
    Opis:
    Pytanie badawcze tekstu sprowadza się do rozważań nad możliwością aplikacji teorii postkolonialnych w przypadku postsowieckiej Gruzji. Krytyka postkolonialna niemal ominęła sferę postsowiecką, pozostawiając ogromną przestrzeń polityczną w monopolu idei interpretacji przez badania systemowo-tranzycyjne. Przez rozważania nad potencjalnymi limitacjami dla możliwości przepisania teorii w odmiennych uwarunkowaniach politycznych autor próbuje rozwinąć szerszą perspektywę dla interpretacji socjopolitycznych procesów w postsowieckiej Gruzji. Przypadek Gruzji jest interesujący dla teorii postkolonialnych, gdyż zgodnie z hipotezą Gruzja podlega dwoistości postkolonialnego doświadczenia. Z jednej strony podlega procesom dependencyjnym ze strony byłego hegemona, z drugiej w ten sam sposób (jako kolonialny dzierżawca przemocy) postrzegana jest przez mniejszości etniczne w „lokalnym” imperium. Zatem, używając nomenklatury postkolonialnej, tekst stara się zredefiniować transformacyjne i postkolonialne doświadczenie Gruzji.
    The article is trying to answer the question whether the application of postcolonial theories is possible when the example of Post-Soviet Georgia is taken into consideration. Postcolonial critique almost avoided the former Soviet Union, leaving the huge cultural space with the lack of diversified approach. Through the analysis of potential limitations for re-writing of the theory in other political circumstances, the author attempts to develop the broader background for the interpretation of sociopolitical processes in the Post- Soviet Georgia. The case of Georgia is interesting because of the possible hypothesis that Georgia as postcolonial entity faces the experience of duality. Georgia faces up the multi-layered obstacles connecting with political and cultural heritage of Russification, but also is treated as the colonizer by the ethnic minorities. Therefore, using postcolonial nomenclature, paper is trying the redefine the transformational and postcolonial experience of Georgia.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2018, 58; 196-215
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konflikt o Górski Karabach. Problem azerskich przesiedleńców
    Autorzy:
    Wirowska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1810723.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-12
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    przesiedleńcy
    dyskryminacja
    konflikty etniczne
    obszar poradziecki
    discrimination
    ethnic conflicts
    post-Soviet territories
    Opis:
    Według rankingu ONZ Azerbejdżan jest jednym z czołowych państw, na których terenie występuje wysoki odsetek przesiedleńców. Mniej więcej co ósmy Azerbejdżanin przynależy do jednej z tych grup. Sprawę pogarsza fakt, że ok. 79 % przesiedleńców cierpi z powodu ubóstwa lub społecznej dyskryminacji. Sytuacja ta jest rezultatem konfliktu między Armenią a Azerbejdżanem o Górski Karabach, który rozpoczął się u schyłku lat 80- tych. Pierwsze migracje rozpoczęły się w 1987 roku, a zakończyły w 1991 i dotyczyły głównie Azerów i Ormian powracających do ojczyzny (około 500.000 wszystkich razem). W 1988 sytuacja w regionie była już bardzo groźna i prawie nikt nie potrafił przejąć nad nią kontroli. Zaczęło dochodzić do pogromów, w wyniku których zginęło wielu ludzi w Sumgait i Baku. W latach 1992-94 doszło do regularnej wojny między Armenią i Azerbejdżanem. Gdy miały miejsce największe migracje, wielu Azerów i Kurdów musiało opuścić swe domy z powodu ormiańskiej inwazji w Szuszi i Chodżali. Najbardziej traumatyczne wydarzenia miały miejsce w roku 1993, podczas których Azerbejdżan utracił 13% swego terytorium, a wszystkich ludzi stamtąd zmuszono do wyniesienia się. W maju 1994, pod auspicjami WNP, podpisano zawieszenie broni między tymi dwoma poradzieckimi państwami. Od tego czasu między Azerbejdżanem i Armenią ma miejsce coś, co można nazwać „stanem pokojowo-wojennym”. Prace nad przywróceniem pokoju, w które zaangażowane są Mińska grupa OBWE (z Rosją, USA, Francją) oraz ONZ, wciąż trwają bez powodzenia. Niemożliwy będzie potencjalny powrót przesiedleńców nawet w następnej dekadzie. Jest to związane z nieuregulowanym statusem Górskiego Karabachu i Korytarza Laczyńskiego (stanowiącego strefę buforową).
    According to UN report Azerbaijan is ranked as one of the top countries with the vast majority of refugees and internally displaced persons- every eight Azerbaijani citizen belongs to one of these groups. What makes that matter worse is that 79% of IDP`s suffers from poverty or social discrimination. That situation is a result of the conflict between Armenia and Azerbaijan over Nagorny Karabakh which broke out in the end of 80s`. The first migrations started in 1987 and finished in 1991 and concerned mainly Azerbaijanis and Armenians going back to their motherlands(around 500.000 people all together). In 1988 situation in the region was getting very serious and hardly nobody could take control over it. Rallies stared to turn into pogroms and a lot of people were killed in Sumgait and in Baku. In 1992-1994 a regular war broke out between Armenia and Azerbaijan. That is when the biggest migrations took place- Azerbaijanis and Kurds had to leave their homes because of the Armenian invasion on Shushi and Khodzaly. The most traumatic event occurred in 1993- Azerbaijan lost 13% of its territory and all people leaving there were forced to move out. In may 1994 a ceasefire under auspicious of CIS was signed between these two former-Soviet countries. Since then, something what might be called “a peace-war state” between Armenia and Azerbaijan has been existing. The peacemaking process is still in progress- there are OSCE Minsk Group (with Russia, USA, France) and UN working on that- unsuccessfully. The potential IDP`s comeback will be impossible even in next decade. That is connected with unsettled status of Nagorny Karabakh and Lachin corridor (which is a buffer zone).
    Źródło:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2012, 9, 9; 307-315
    1730-0274
    Pojawia się w:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Domestic and International Causes of Russian Military Intervention in Ukraine
    Krajowe i międzynarodowe przyczyny rosyjskiej interwencji zbrojnej na Ukrainie
    Autorzy:
    Romańczuk, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2048233.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
    Tematy:
    post-Soviet area
    Russian Federation
    Ukraine
    foreign policy
    military conflicts
    geopolitics
    Opis:
    The collapse of the Cold War order led to a change in the geopolitical environment of the Russian Federation. The declarations of independence of the former Soviet republics and the emergence of the post-Soviet area had weakened the country’s position. As a result, the Russian Federation has been perceiving this new area as a zone of its ‘vital interests’, and attaining and maintaining dominant position in those territories has been considered crucial for the state’s security, its strength and position on the international arena. Russia has been pursuing its goals in the area through numerous reintegration attempts on political, military and economic levels. To achieve the main political goal, which is the control over the post-Soviet area, the Russian Federation has been also using military instruments. The focal point and purpose of this article is to show the internal and external causes of military intervention of the Russian Federation in eastern Ukraine.
    Upadek pojałtańskiego porządku na świecie doprowadził do zmiany w geopolitycznym otoczeniu Federacji Rosyjskiej. Pozycja tego państwa uległa osłabieniu m.in. z uwagi na ogłoszenie niepodległości przez poszczególne republiki związkowe. Jednocześnie powstał tzw. obszar postradziecki. Dla Federacji Rosyjskiej wskazany obszar stanowi „strefę żywotnych interesów”, a zdobycie i utrzymanie dominującej pozycji ma zapewnić państwu bezpieczeństwo, wzrost siły i umocnienie pozycji na arenie międzynarodowej. Rosja realizuje swoje cele głównie przez próbę reintegracji obszaru postradzieckiego na płaszczyźnie politycznej, militarnej i gospodarczej. Do realizacji głównego celu politycznego, jakim jest kontrola nad obszarem postradzieckim, Federacja Rosyjska wykorzystuje elementy militarne. Centralnym punktem rozważań i celem niniejszego artykułu jest ukazanie wewnętrznych i zewnętrznych przyczyn interwencji militarnej Federacji Rosyjskiej na wschodzie Ukrainy.
    Źródło:
    Historia i Polityka; 2021, 36 (43); 45-59
    1899-5160
    2391-7652
    Pojawia się w:
    Historia i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prospects of the EU's Common Foreign and Security Policy and Russia's Disinformation Campaign in the South Caucasus
    Autorzy:
    Machurishvili, Nino
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1039208.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Centrum Europejskie
    Tematy:
    Post-Soviet Territorial Conflicts
    Russia's Disinformation Campaign
    European Union Common Foreign and Security Policy
    Opis:
    This paper aims to provide an empirical analysis of EU policy towards the South Caucasus in the framework of the CFSP and CSDP along with perspectives of further development, taking in to consideration Russia's military and ideological intervention in this region, and to address the issue of the EU's role in shaping Common European Security. Methodologically, the research is based on qualitative techniques of analysis, key assumptions are raised through a comprehensive review of existing studies/primary sources and, more specifically, presents a case study of August 2008's Georgia-Russia military confrontation and creeping occupation. The comprehensive review continues with Russia's disinformation campaign and series of anti-government protests in Georgia (after the so-called “Gavrilov's Night”), testing several theoretical explanations such as the democratic peace theory and the Europeanization Conflict concept concerning the EU's conflict resolution instruments' evaluation and offensive realism to explain Russia's involvement/intervention in South Caucasus territorial conflicts. As for its structure, the paper includes an introduction, with two important stages of model building - conceptualization and operationalization, an interpretation part - an overview of EU Foreign and Security Policy instruments, relationships with other global/regional actors, conflicts in the South Caucasus, specifically the, Georgia case, and, finally, a summarizing part, where key findings are highlighted.
    Źródło:
    Studia Europejskie - Studies in European Affairs; 2021, 25, 1; 127-145
    1428-149X
    2719-3780
    Pojawia się w:
    Studia Europejskie - Studies in European Affairs
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Збройні конфлікти та невизнані «республіки» як інструменти впливу Росії на пострадянські країни
    Armed Conflicts and Unrecognized “republics” as Instruments of Russia’s Influence on Post-Soviet Countries
    Autorzy:
    Кордун, O.O.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22676660.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-16
    Wydawca:
    National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
    Tematy:
    пострадянський простір
    Росія
    вплив
    невизнані держави
    збройні конфлікти
    post-Soviet space
    Russia
    influence
    unrecognized states
    armed conflicts
    Opis:
    Дослідження є спробою узагальнення практики реалізації Росією своїх впливів на пострадянському просторі в контексті гібридної агресії як суті міжнародної політики РФ в цьому регіоні. Основне вістря цієї агресії спрямоване проти тих країн з числа республік колишнього СРСР, які задекларували свій чіткий курс на європейську та євроатлантичну інтеграцію (Україна, Грузія і Молдова) та таким чином стоять на заваді реалізації імперських амбіцій Росії. Задля здійснення своїх планів Росія комплексно використовує широкий спектр інструментів та методів впливу як невійськового («soft power»), так і військового («hard power») характеру. Такий вплив здійснюється системно, протягом багатьох років та має комплексний і всеосяжний характер у різних сферах. До того ж методи і способи впливу, як і їх пріоритетність, не є сталими і різняться залежно від країни їх застосування. Серед них не останнє місце відведене Росією маніпуляціям збройними конфліктами, що є частиною добре відпрацьованого цією країною механізму ведення т.зв. гібридних воєн з метою зміцнення свого геополітичного впливу. Підтримка чи використання певних сил у активних збройних конфліктах або ж загроза відновлення активної фази «заморожених» збройних конфліктів можуть виступати серйозним інструментом зовнішньополітичного тиску та надають Москві реальні військово-політичні переваги в регіоні. Такі конфлікти справляють вирішальний вплив на порядок денний країн їх локалізації та приносять колосальні збитки для їх економічного та людського потенціалу. «Заморожені» конфлікти в Грузії та Молдові, як і досі активний конфлікт на сході України, стали явними перешкодами для швидкого просування цих країн на шляху європейської та євроатлантичної інтеграції та створюють вкрай негативне тло для їх демократичного та економічного розвитку. Оскільки Росія наразі не досягла своїх цілей в зонах конфліктів в Україні, Грузії та Молдові, найбільш ймовірно, що у найближчий перспективі не варто очікувати суттєвих позитивних змін у їх врегулюванні. Одним з найбільш ефективних механізмів убезпечення від експансіоністських зазіхань Росії для цих країн може стати максимальне зближення з ЄС та НАТО, а в перспективі – і вступ до цих організацій. Такий крок стане й своєрідною перемогою у гібридній війні з Росією. Адже саме заради недопущення такого варіанту Росією були створені та/або підтримуються згадані вище зони нестабільності.
    The study is an attempt to generalize the practice of Russia’s implementation of its influence in the post-Soviet space in the context of hybrid aggression as the essence of Russia’s international policy in the region. The main focus of this aggression is directed against those countries of the former Soviet republics that have declared their clear course of European and Euro-Atlantic integration (Ukraine, Georgia and Moldova) and thus stand in the way of Russia’s imperial ambitions. In order to implement its plans, Russia comprehensively uses a wide range of tools and methods of influence of both non-military (“soft power”) and military (“hard power”) nature. Such influence is carried out systematically, for many years and has a complex and comprehensive character in various spheres. Moreover, the methods and ways of influence, as well as their priority, are not stable and differ depending on the country of their application. Among them, not the least place is given by Russia to the manipulation of armed conflicts, which is part of the well-established mechanism of the so called hybrid wars in order to strengthen its geopolitical influence. Supporting or using certain forces in active armed conflicts or threatening to resume the active phase of “frozen” armed conflicts can be a serious tool of foreign policy pressure and give Moscow real military-political advantages in the region. Such conflicts have a decisive impact on the agenda of their localization countries and bring enormous damage to their economic and human potential. The “frozen” conflicts in Georgia and Moldova, as well as the still active conflict in eastern Ukraine, have become clear obstacles to the rapid progress of these countries on the path to European and Euro-Atlantic integration and create a very negative background for their democratic and economic development. As Russia has not yet achieved its goals in the conflict zones in Ukraine, Georgia and Moldova, it is most likely that no significant positive changes in their settlement should be expected in the near future. One of the most effective mechanisms to protect Russia from expansionist encroachments for these countries may be maximum rapprochement with the EU and NATO, and in the long run – accession to these organizations. Such a step will be a kind of victory in the hybrid war with Russia. After all, it is precisely in order to prevent such an option that Russia has created and / or maintains the above-mentioned zones of instability.
    Źródło:
    Проблеми всесвітньої історії; 2021, 16; 54-73
    2707-6776
    Pojawia się w:
    Проблеми всесвітньої історії
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies