- Tytuł:
-
Opieka duszpasterska nad Polakami w Finlandii
Pastoral Care for Poles in Finnland - Autorzy:
- Szymański, Józef
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1962862.pdf
- Data publikacji:
- 2019-07-27
- Wydawca:
- Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
- Tematy:
-
Polonia w Finlandii
duszpasterstwo polonijne
organizacje polonijne
Poles in Finnland
pastoral care for Polonia
Polish organisations abroad - Opis:
-
Polska obecność w Finlandii wiąże się z służbą wojskową w armii carskiej. Polacy – żołnierze stacjonujący w tym kraju, zapoczątkowali odrodzenie katolicyzmu. Opiekę duszpasterską nad nimi powierzono dominikanom. W latach 1857-1860 pod przewodnictwem ks. Ignacego Gorbackiego, zbudowano na przedmieściach Helsinek kościół garnizonowy pw. św. Henryka. 3 IV 1917 r. utworzono stowarzyszenie o nazwie „Zjednoczenie Polskie w Helsingforsie”. Dzieje polskiej diaspory w Finlandii były w tym czasie dziejami Zjednoczenia Polskiego. Opiekę duszpasterską sprawował ks. Adolf Carling.
Po II wojnie światowej trudnościom powstałym w organizacji opieki duszpasterskiej wśród Polaków zaradził ówczesny ordynariusz Finlandii, ks. bp Wilhelm P. Cobben, na spotkania Polonii udostępnił swoją rezydencję, a od października 1959 r., nowy dom parafialny.
Duszpasterstwo Polonii zdecydowany impuls zyskało z chwilą przybycia do Finlandii polskich szarych urszulanek. Aż do 1974 r. Polacy pozbawieni byli stałej opieki duszpasterskiej. Doraźnie roztaczał ją ks. Jan Bukowski z Polskiej Misji Katolickiej w Szwecji. W marcu 1979 r. Zjednoczenie Polskie wystąpiło z prośbą do Stolicy Apostolskiej o wyznaczenie stałego duszpasterza. Prośbę do Konferencji Episkopatu Polski ponowiono w kwietniu 1980 r. 17 X 1980 r. przybył do Finlandii ks. Ryszard Miś ze Zgromadzenia Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ta Prowincja Holenderska zgromadzenia była odpowiedzialna za animowanie pracy duszpasterskiej w tym kraju od 1907 r. Na przestrzeni ostatnich 25 lat z doświadczeniem tamtejszego Kościoła spotkało się 13 polskich księży i 1 brat zakonny.
Wspólnota katolicka w Finlandii jest stosunkowo mała, na 320 tys. km2 zamieszkuje ponad 10 tysięcy wiernych. Polscy katolicy mimo niepokaźnych danych liczbowych są relatywnie dużą grupą w lokalnym Kościele. Wierni stanowią konglomerat ponad 90 narodowości, posługujących się około 70 językami. Finowie stanowią 45% wszystkich katolików. W Finlandii sercanie prowadzą 5 z 7 istniejących parafii. Od 2001 r. do 2008 r. ordynariuszem tej diecezji był Polak, bp Józef Wróbel SCJ.
W kościele katedralnym w Helsinkach Msza św. w języku polskim sprawowana jest w pierwszą niedzielę miesiąca o godz. 1600. Msze święte są odprawiane w miarę możliwości również w miejscach pobytu rodaków. Wśród 22 pracujących tam księży zaledwie dwóch jest Finami. Najwięcej jest Polaków – 9. Wszyscy są sercanami.
Ze względu na małą liczebnie Polonię w Finlandii, brak polskich księży, nie zdołano w tym kraju zorganizować stałego duszpasterstwa polonijnego. Główną przeszkodą, która determinowała „bezradność” naszych rodaków, było „Postanowienie Konferencji Episkopatu Krajów Nordyckich, iż w diecezjach tych ze względu na liczebnie małe wspólnoty lokalne nie będzie się organizować duszpasterstw narodowych, ani też tworzyć parafii personalnych”. Niemniej, stała obecność polskich księży w Finlandii od lat osiemdziesiątych zagwarantowała systematyczną opiekę duszpasterską tamtejszej Polonii. Obejmując ją posługą sakramentalno-liturgiczną, religijno-kulturową i społeczno-charytatywną.
The reason why Poles lived in Finnland was their military service in the czarist army. The Polish soldiers stationed in this country originated the reviva of Catholicism. Their pastoral care was entrusted to Dominicans. In the years of 1857-1860, Fr. Ignacy Gorbacki supervised the building of St. Henry’s garrison church in the suburs of Helsinki. On April 3rd, 1917, an association called „Polish Union in Helsingforsa.ie” was established. The history of the Polish diaspora in Finnland was then the history of the Polish Union. Pastoral care was provided by Rev. Adolf Carling. After World War II the then ordinary bishop of Finnland, Bishop Wilhelm P. Cobben, met the diffciluties of pastoral care among Poles in his country. At a meeting with Polonia he offered his residence, and from October 1959 on a new parish building. The pastoral care for Polonia gathered momentum at the time when the Polish Grey Ursuli- nes arrived in Finnland. Unti 1974, the Poles there were without any permanent pastoral care. Occasionally Rev. Jan Bukowski from the Polish Catholic Mission from Sweden came. In March 1979 the Polish Union asked the Holy See to appoint a permanent pastor. The request was again sent to the Conference of the Polish episcopate in April 1980. On October 17, 1980, Rev. Ryszard Miś from the Congregation of the Sacred Heart of Jesus Christ came to Finnland. This Dutch province of the congregation was responsible for animation of astoral work in this country from 1907 on. Over the period of the recent twenty-five years thirteen Polish priests and one religious friar have experienced the Church in Finnland. The Catholic fellowship in Finnland is relatively small; the area of 320 ooo km2 is inhabited by more than 10.000 Catholics. Despite their small number, the Polish Catholics are a relatively large group within the local Church. They belong to a group of over 90 nationalities, using circa 70 languages. The Finns make up 45% of all Catholics. The Dehonians in Finnland run 5 out of 7 parishes. From 2001 to 2008 this diocese was run an ordinary bishop from Poland, bp Józef Wróbel SCJ. A Holy Mass in Polish is said at the cathedral in Helsinki on the first Sunday of every month at 1600. Holy Masses are said, if possible, in the places of Polish residence. Among the 22 priests working there only two are Finns. The largest number of them are Poles (9), and they are all Dehonians. Due to the small number of Poles in Finnland, the lack of Polish priests, it was not possible to organise a permanent pastoral care in this country. The main obstacle that made our fellow-countrymen „helpless” was „the Resolution of the Conference of the Episcopate of the Nordic Countries that in those dioceses, due to their small local fellowships, there will not be organised national astoral care, nor any personal parishes”. Nevertheless, the fact that Polish priests were always present in Finnland from the 1980s onwards safeguarded systematic pastoral care for Polonia there. They provided sacramental-liturgical, religious-cultural, and social- charitable ministry. - Źródło:
-
Studia Polonijne; 2010, 31; 25-45
0137-5210 - Pojawia się w:
- Studia Polonijne
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł