Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polityka karna" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 40
Tytuł:
Polityka karna w Anglii i Walii (1970–2005)
Penal Policy in England and Wales (1970–2005)
Autorzy:
Adamski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698724.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
polityka karna
Anglia
Walia
wymiar sprawiedliwości
penal policy
England
Wales
administration of justice
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2008, XXIX-XXX; 447-458
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Purposes and Functions of Public Punishment in Roman Law in the Perspective of Justinians Codification
Autorzy:
Amielańczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046740.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
funkcje kary
rzymskie prawo karne publiczne
kodyfikacja justyniańska
cesarska polityka karna
functions of the punishment
the Roman penal public law
Justinian’s Codification
imperial criminal policy
Opis:
The objectives and functions of the punishment for a public offence (crimen) had already been discussed by M. Tullius Cicero, Seneca the Younger, or Aulus Gellius many centuries before Emperor Justinian. According to their statements, the Romans distinguished in principle all the types of punitive functions known today: deterrence (special and general prevention), reprisal (retaliation), elimination (protection of society against the perpetrator), and even the rehabilitation (educative) function. The emergence of the imperial judiciary extra ordinem in criminal matters could have been conducive to performance of various functions assigned to various penalties, along with the possibilities offered by the discretionary power of judicial decisions. However, when reading Emperor Justinian’s Constitutio Tanta and the numerous accounts from the Roman jurists included in his codification, contained in Book 48 of the Digest, one may be convinced that the function of paramount importance for the emperor was to deter potential perpetrators by means of severe penalties, including notably the death penalty. The educational function was rather marginal. The primary objective of the imperial criminal policy was the ruthlessly severe punishing for criminal offences (severitas, atrocitas) and the implementation of the postulate of inevitability of criminal responsibility.
O celach i funkcjach kary za przestępstwo publiczne (crimen) rozprawiali już na wiele wieków przed cesarzem Justynianem: M. Tulliusz Cyceron, Seneka Młodszy, Aulus Gellius. Z ich wypowiedzi wynika, że Rzymianie rozróżniali w zasadzie wszystkie rodzaje znanych dzisiaj funkcji karania: funkcję odstraszającą (prewencję szczególną i ogólną), odpłacającą (odwetową), eliminacyjną (ochrona społeczeństwa przed sprawcą), a nawet resocjalizacyjną (wychowawczą). Pojawienie się cesarskiego sądownictwa extra ordinem w sprawach karnych mogło sprzyjać realizacji różnych funkcji przypisanych do różnych kar, wraz z możliwością, jaką dawała dyskrecjonalność orzeczeń sądowych. Lektura Konstytucji Tanta cesarza Justyniana oraz licznych przekazów jurystów rzymskich włączonych do jego kodyfikacji, zawartych w Księdze 48 Digestów przekonuje jednak, że funkcją mającą dla cesarza pierwszorzędne znaczenie było odstraszanie potencjalnych sprawców przestępstw surowymi karami, w tym szczególnie karą śmierci. Funkcja wychowawcza miała raczej marginalne znaczenie. Podstawowym celem cesarskiej polityki karnej jawiło się bezwzględnie surowe karanie za przestępstwa (severitas, atrocitas) oraz realizacja postulatu nieuchronności odpowiedzialności karnej.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 4; 21-37
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Atypowe przypadki korupcji w oceNach sądów i prokuratur na przykładzie przestępstw z art. 228 i 229 k.k.
Atypical bribery cases in the opinion of courts and prosecutor offices as illustarted with examples of crimes commited under articles 228 i 229 Penal
Autorzy:
Bachmat, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698547.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
korupcja
polityka karna
reakcja na przestępczość
bribery
Opis:
The article presents results of file research invovling an analysis of the manner in which court and prosecution applied law in resolving atypical cases of bribery. The subject of the said research were atypical cases of bribery involving crimes under Article 228 and Article 229 of the Penal Code perpetrated by persons performing public functions. The cases discussed followed a number of varied scenarios which, in general, consisted in accepting or granting material or personal benefit or a promise of such in connection with the perpetrator's official capicity. Hence the conduct of the perpetrator did formally fulfil the definition of the crime defined in Articles 228 and 229 Penal Code. However, since some specific circumstances took place, such as a statutory body's decision or penal jurisprudence, the perpetrated act should not render the perpetrator liable to prosecution. It was found that, when classifying atypical acts of corruption, judicial authorities made some effort to employ lenient penal-legal assessment of the perpetrator's conduct, but they often did so with insufficient diligence and by implementing inappropriate provisions of the penal law. The atypical bribery cases included circumstances in which physicians misled their patients by suggesting they should purchase a highend endoprothesis or medicine produced abroad, on an allegedly free market outside the National Health Fund (NFZ) refunding system. The patients they did so, in spite of the fact that such recommendations have no substantiation in the public functions of a medical doctor. Physicians would then claim that they assumed the role of an intermediary between a patient and a foreign dealer or manufacturer. In practice, they used prothesis or medicines refunded by the National Health Fund (NFZ). Unaware of that fact, patients acted in error as to the circumstances, fulfilling the definition of an unlawful act (error facti), and in particular, the patients were not aware that the money they handed over was in fact a bribe granted in connection with official capacity of the physician. In consequence, the criminal procedure in such cases should either be closed by means of discontinuation or refusal to instigate under Article 17 § 1.2 Criminal Procedure Code subject to Article 28 § 1 Penal Code. Prosecution bodies, however, avoided such classification and in cases like that opted for exempting the informer - briber from the penalty (Article 229 § 6 Penal Code), which did not fully reflect the actual legal and formal circumstances of a misinformed patient's conduct. Especially disagreeable was the fact that the solution adopted by prosecution assumed such patients were guilty. It was established that the notion of customary gifts, widely accepted in penal law publications as lawful excuse, is in practice defunct. This does not mean that similar facts were never subject to criminal procedure.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2013, XXXV; 247-282
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynna i bierna strona płatnej protekcji - akt korupcji, sądowa kwalifikacja czynu
Passive and active parties to the crime of trading in influence - the act of corruption and court qualification of the deed
Autorzy:
Bachmat, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698951.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
korupcja
polityka karna
reakcja na przestępczość
corruprion
criminal justice
Opis:
The article is a result of file examination and attempts to characterise acts related to trading in influence and their criminal evaluation formulated by the courts of law in their final sentences. The empirical basis of the research are 123 criminal proceedings which resulted in valid sentences concerning passive and active trading in influence (articles 230 , and article 231 of Polish Criminal Code ). Analysed proceedings were from across the country and were decided between 1 January 2004 and 1 November 2006. The research investigated not only the court files but also public prosecution files. No files on cases discontinued or dismissed under articles providing for the indemnity of the perpetrator who informs of the crime (article 17 of Criminal Proceeding Code under article 230a of the CC) were included. The file material contained predominantly cases of passive trading in influence (article 230 of CC) consisting in, to put it simply, an obligation to take care of a matter in a public institution in return for a bribe or a promise to do so. 92 such cases were reported, 109 persons trading in influence were accused. As a result of court decisions, 78 persons were found guilty, 5 acquitted, one found partially guilty (cleared of one charge but guilty of another), and 8 cases were dismissed on conditions. Cases of active trading in influence (article 230a of CC), that is the practice of paying for someone’s influence, were much less frequent. The files included only 31 such cases, with 57 accused for paying for trading in influence. 28 cases resulted in convictions and three were dismissed on conditions. Acquittals did not occur in this group of cases. Two basic areas of study were assumed. First, a case analysis of a corruption deed of trading in influence allowed to obtain the information necessary for drafting a profile of typical perpetrators, to identify their approach (pleading guilty/not guilty) and for drafting a profile of the act of corruption itself. The latter included investigation of the means of corruption, the initiator of the corruption proposal, a catalogue of matters (contract, document, permission etc.) to be paid for, and institutions whose operation was to be interfered by trading in influence. Corruption act profile included also an attempt to investigate the promised influence (own, third parties’, actual, fictitious) and its source (family, friends, acquaintances, co-workers, other) which the passive perpetrators referred to and which the active perpetrators sought. Second, the study analysed application of provisions defining the features of the crime (articles 230 and 230a of CC). The analysis included the practice of applying the said provisions by the prosecution and the courts, as they were obliged to interpret a deed for the purpose of proceedings in legal terms and to qualify it according to provisions of law. Legitimacy of deed qualification was evaluated, particularly by the courts in their valid final verdicts.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2010, XXXII; 275-326
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie z dorosłymi i nieletnimi sprawcami czynów naruszających wolność seksualną – wybrane problemy
Policy towards adult and juvenile perpetrators violating sexual freedom: Selected problems
Autorzy:
Błońska, Barbara
Gruszczyńska, Beata
Witkowska-Rozpara, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26917576.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
przestępczość seksualna
polityka karna
rejestr sprawców przestępstw seksualnych
sexual crime
criminal policy
sex offenders register
Opis:
W ciągu ostatnich kilkunastu lat polityka karna wobec sprawców przestępstw seksualnych uległa zaostrzeniu. Ustawodawca zwiększył sankcje wobec sprawców takich czynów, wprowadził także ograniczenie w stosowaniu wobec nich środków takich jak zawieszenie wykonania kary czy też zatarcie skazania. Jednocześnie do systemu wprowadzono szereg instytucji zajmujących się przestępcami seksualnymi, takich jak Państwowa Komisja do spraw wyjaśniania przypadków czynności skierowanych przeciwko wolności seksualnej i obyczajności wobec małoletniego poniżej lat 15, czy Rejestr Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym, których celem jest nadzór i kontrola sprawców.W artykule przeanalizowana zostanie polityka prowadzona wobec dwóch grup sprawców: dorosłych i nieletnich, którzy dopuścili się różnych form naruszenia wolności seksualnej. Po wprowadzeniu przedstawiającym przestępczość seksualną w ujęciu ilościowym, omówione zostaną sankcje stosowane wobec dorosłych oraz środki wychowawcze orzekane wobec nieletnich: posłużą one ocenie, czy w istocie należy mówić o konsekwentnej i surowej polityce w obszarze zwalczania przestępczości seksualnej.Szczególna uwaga poświęcona będzie rejestrowi sprawców przestępstw seksualnych, jako instytucji stosowanej – wyjątkowo – i wobec nieletnich, i sprawców dorosłych. Przedstawione zostaną problemy w funkcjonowaniu rejestru, zwłaszcza w przypadku nieletnich, a także problemy natury procesowej ujawnione w pierwszych 5 latach jego działania. W podsumowaniu uwag zakreślony zostanie z kolei kierunek dalszych badań, które – w ocenie autorek – pozwolą na ustalenie oczekiwań ofiar przestępstw seksualnych wobec polityki karnej.
In the past few years, the penal policy against sex offenders has become more strict and harsh. The sanctions against the perpetrators of such acts have been increased, while measures such as suspended sentences or removal of convictions have been limited. At the same time, a number of institutions dedicated to sex offenders have been introduced to the system, such as the State Commission investigating paedophilia cases or the register of sex offenders, the purpose of which is to supervise and control the perpetrators.The article discusses the public policy towards two groups of perpetrators: both adults and minors who have committed various forms of violation of sexual freedom. After an introduction presenting sexual crimes in quantitative terms, the sanctions against adults and the educational measures imposed against minors are discussed. They are used to assess whether the policy for combating acts that violate sexual freedom is consistent and strict.Particular attention is paid to the sex offenders register as an institution used – exceptionally – both against juveniles and adult offenders. Selected problems in the functioning of the register will be presented, especially in the case of minors, as well as procedural shortcomings revealed in the first five years of its operation.In the summary, the direction of further research will be outlined, which – in the authors’ opinion – will help determine the expectations of victims of sexual crimes regarding criminal policy.
Źródło:
Biuletyn Kryminologiczny; 2022, 29; 67-96
2084-5375
Pojawia się w:
Biuletyn Kryminologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Penal Policy in the Russian Federation. Trends and Perspectives
Polityka karna w Federacji Rosyjskiej. Trendy i perspektywy
Autorzy:
Dikaeva, Milana Salmanovna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375544.pdf
Data publikacji:
2020-09-28
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
penal policy
Russian Federation
punishment
imprisonment
alternative punishment
polityka karna
Federacja Rosyjska
kara
kara pozbawienia wolności
kary alternatywne (wolnościowe)
Opis:
For many years the Russian Federation has had one of the highest numbers of people incarcerated in penal institutions (per 100,000 population). As of 1 January 2020, there were 523,928 people in prison. An analysis of the legislation and the practice of its application reveals that the main trend of modern Russian penal policy is for stricter penalties, longer prison terms, and inefficient use of alternative punishments. The ongoing trend of humanising and liberalising criminal justice remains virtually invisible and suppressed by a repressive bias, which ultimately prevents it from significantly influencing the overall direction of state policy in this area.
For many years the Russian Federation has had one of the highest numbers of people incarcerated in penal institutions (per 100,000 population). As of 1 January 2020, there were 523,928 people in prison. An analysis of the legislation and the practice of its application reveals that the main trend of modern Russian penal policy is for stricter penalties, longer prison terms, and inefficient use of alternative punishments. The ongoing trend of humanising and liberalising criminal justice remains virtually invisible and suppressed by a repressive bias, which ultimately prevents it from significantly influencing the overall direction of state policy in this area. Przez wiele lat Federacja Rosyjska była liderem pod względem liczby osób osadzonych w zakładach karnych w przeliczeniu na 100 tysięcy mieszkańców. W styczniu 2020 r. w jednostkach penitencjarnych przebywało 523 928 osób. Analiza ustawodawstwa oraz praktyki stosowania kary pozbawienia wolności pozwala zauważyć, że współczesną politykę karną Rosji cechuje tendencja do zaostrzania kar i zwiększanie długości kar izolacyjnych przy jednoczesnym braku efektywności w stosowaniu kar wolnościowych. Represyjne nastawienie władz powoduje, że humanizacja i liberalizacja wymiaru sprawiedliwości karnej w Rosji jest praktycznie niewidoczna i nie ma znaczącego wpływu na ogólny kierunek polityki karnej państwa.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2020, XLII/1; 23-44
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieprawomocne orzeczenia sądów w sprawach karnych w świetle starego i nowego kodeksu karnego
Invalid judgments in criminal matters in the light of the ‘old’ and the new penal code
Autorzy:
Gruszczyńska, Beata
Marczewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698931.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
kodeks karny
orzeczenie nieprawomocne
statystyka
polityka karna
the Penal Code
statistics
criminal policy
judgement is not final
judgment is not final
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2000, XXV; 179-192
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka karna sądów w sprawach o wykroczenia (w świetle danych statystycznych)
Penal Policy of Courts in Offence Cases (In the Light of Statistical Data)
Autorzy:
Jakubowska-Hara, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/698734.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
polityka karna
dane statystyczne
prawo wykroczeń
środki penalne
sądy
penal policy
statistical data
delinquency
courts of law
offence cases
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 2008, XXIX-XXX; 507-518
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Merytoryczne przesłanki orzekania kar i innych środków wobec wielokrotnych recydywistów
Penalties and other measures applied towards multiple recidivists
Autorzy:
Janiszewski, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699228.pdf
Data publikacji:
1986
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
recydywa
wielokrotny recydywista
kara
kodeks karny
środki karne
polityka karna
wymiar kary
kara pozbawienia wolności
orzecznictwo
badania empiryczne
statystyki sądowe
recidivism
multiple recidivists
punishment
penal code
penal measures
criminal policy
sentence
imprisonment
case law
empirical research
court statistics
Opis:
The aims of the present study have been: 1) to ascertain the actual conditions of the courts' decisions applying penalties and other measures towards multiple recidivists; 2) to determine the present penal policy towards this category of convicted persons; 3) to compare this policy with the assumptions included in the Penal Code in force. Punishment imposed upon multiple recidivists is regulated by the provisions of Art. 60, para. 2 and 3 Art. 61 of the Penal Code. Their formulation is as follows: on a perpetrator sentenced twice in the conditions specified in para. 1 (special basic recidivism), who has served altogether at leat one year of deprivation of liberty and in the period of 5 years after the serving of the last penalty commits again an intentional offence with the purpose of obtaining a material benefit or of a hooligan character, similar to at least one of the previously committed offencęs, the court shall impose a penalty within the limits of from three times the lowest sanction, but not less than 2 years, up to the highest statutory sanction increased by one half, and if the highest statutory sanction is not higher than 3 years: up to 5 years deprivation of liberty. The increase of the lowest statutory sanction provided in para. 1 or 2 shall not apply, when the offence is a serious offence; in this case the court shall consider the commission of the offence in the conditions specified in para 1 or 2 as a circumstance increasing the penalty. In particularly justified cases when even the lowest penalty imposed on the basis of Art. 60. paras 1 or 2 would be incommeasurably Severe by reason of the motives for the action of the perpetrator, his traits and personal conditions as well as his way of life before the commission and his behaviour after the perpetration of the offence, the court when imposing the penalty may refrain from applying the rules specified in Art. 60. paras 1 or 2; in these cases the court shall take into consideration the commission of the offence in the conditions specified in Art. 60, para 1or 2 as circumstances influencing increasing the penalty. With regard to a perpetrator sentenced in the conditions specified in Art. 60, para. 2 he court shall adjudge protective supervision; if adjudging this supervision is not sufficient to prevent recidivism, the court shall adjudge .the commitment of the sentenced person to a social readaptation centre. (Art. 62, para. 2). The present work has been based on the author's own research and to a minimum extent only on the analysis of the national statistical data. The point of departure for the study of the actual conditions of the courts decisions were the conditions specified in the Penal Code now in force. The conditions specified in Art. 61 of the Penal Code and related to the offender only have been assumed to form the ratio legis of special recidivism in the Polish penal legislation. If, however, when aplying this provision, the courts prefer the conditions related to the most recent act of the offender, this mignt be an indication of their different attitude towards the aim of punishment in the case of the discussed category of offenders. The existence of such divergences between the conditions of application of Art 61 of the Penal Code as included in the law on the one hand, and those applied by the courts on the other hand  has been one of the hypotheses verified in the present study.  The study has been based on the examination of court records. All the accessible records of criminal cases (230) have been included in it, in which Sentences were passed with regard to multiple recidivists (under Art 60. para. 2  and Art. 61 in connection with Art. 60, para. 2 of the Penal Code) in the District Court of the city of Poznań in the years 1975-1981. The question arised whether this could be treated as an equivalent to a random sample of the national population of convicted multiple recidivists. As shown by a comparison of distributions in question are highly convergent. A questionnaire to investigate the ourt records consisted of 41 questions concerning the convicted recidivist, his previous offences and criminal record, his last offence and the content of the last sentence. The impact of a number of variables on the application of Art. 61 of the Penal Code, on the length  of the prison sentence and on the decision of commitment to a social readaptation centre has been analysed in succession. Conclusions from the study are as follows: 1. In the application of Art.61 of the Penal Code ,the predominating part is played by the conditions connected with the degree of socil danger of the act and with its legal label. The conditions connected with the person of the perpetrator seem to have a much smaller effect. The reason of this state of affairs may be seeked in the fact that the court is obligated by Art. 60, para.2 of the Penal Code to impose long-term penalties of deprivation or liberty regardless of the degree of social danger (seriousness) of the offence which may be trivial in particular cases. Therefore, it is not to be wondered at that in these cases the courts apply Art. 61 of the Penal Code so as to impose a lower or more lenient penalty in order to make it commeasurable with the offence. The following conditions have been found to exert the greatest influence on the length of sentences to deprivation of liberty under Art. 60, para. 2: firstly, the legal appraisal of the offence and the related content of the instructions for meting out punishment specified in Art. 60, para. 2 of the Penal Code, and secondly, the degree of social danger of the offence. The character of the offence and the appraisal of its social danger influence the sentence too, including the type of penalty, when Art. 61 of the Penal Code is applied by the court. This is probably a further result of following the same conditions already when deciding on the application of Art. 61 of the Penal Code. When adjudging the commitment of convicted persons to a social readaptation centre, the courst were guided by the conditions connected with intense symptoms of demoralization of these persons and with a previous application of various penal measures towards them; thus the conditions were formally the same as those to be found in the Penal Code. At the same time, conditions connected with the recently committed offence were left out of account here. One should be particularly careful when interpreting the findings in this case aS the decisions in question may be conditioned by the courts' various attitudes towards the practical functioning of the centers, and by different purposes of their adjudgement in definite cases. The length of the perod for which commitment to a social readaptation centre was adjudged has appeared to increase with the length of the sentence to deprivation of libety. Admittedly, outright conclusions as to the need for amendments of the provisions of the Penal Code in its part concerning recidivists do not follow immediately from the findings of the present study. These findings have. however, demonstrated the degree to which the instructions for meting out, punishment specified in Art. 60, para. 2 of the Penal Code sever the relation between the offence and punishment, as  well as the fact that the corrective function of punishment imposed upon multiple recidivists - officially assumed by the legislator-has a fictious character in practice. In consequence, Art. 61 of the Penal Code is used in discord with its purpose; it is applied to adjust the adjudicated punishment to the seriousness of the offence committed.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1986, XIII; 109-139
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Represyjność czy łagodność w polskim prawie karnym
Repressiveness or Leniency in Polish Criminal Law
Autorzy:
Jaroch, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33574572.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Penal policy
criminal punishment
restitutionary remission
restorative justice
incarceration rate
Polityka karna
kara kryminalna
umorzenie restytucyjne
sprawiedliwość naprawcza
współczynnik prizonizacji
Opis:
Polityka karna jest jednym z elementów polityki kryminalnej, stąd pozostaje w obszarze szczególnego zainteresowania społecznego, zwłaszcza że nie ma jednolitego przekonania i stanowiska, co do kierunku zmian dotyczących realizacji celów, jakie ma spełniać kara. W artykule zawarta została analiza określonych zmian legislacyjnych prawa karnego pod względem jego skuteczności w sferze przeciwdziałania przestępczości, w szczególności dotyczy kwestii, czy zwiększona represyjność prawa karnego ma przełożenie na ograniczenie przestępczości w praktyce. Autor podejmuje próbę oceny zmian legislacyjnych w obszarze prawa karnego, stąd też swoje zainteresowania koncentruje na modyfikacjach założeń polityki karnej. Stosowanie sankcji prawnokarnych (tj. poszczególnych jej rodzajów, częstotliwości, stopnia nasilenia) – czyli polityka karania – zależy od poglądów i założeń dotyczących stosowania reakcji karnych, przy czym wiele zależy od akcentu położonego na wybrane cele stosowania sankcji prawnokarnych. Preferencyjny wybór prowadzi do osiągania i realizacji określonych celów. Z badań wynika bowiem, iż konsekwencją przyjętych założeń jest zaostrzenie sankcji wielu przestępstw, prymat kar izolacyjnych, odejście od kar alternatywnych dla pozbawienia wolności, co z kolei pozostaje w sprzeczności z zaleceniami polityki karnej Unii Europejskiej, gdzie w większości państw obserwuje się wzrost liczby kar alternatywnych, przy jednoczesnym spadku liczby kar izolacyjnych. W Polsce analiza danych nie wskazuje na zmniejszenie się liczby osób pozbawionych wolności czy liczby przestępstw (od 2014 r. utrzymuje się na poziomie 700–800 tys. przestępstw). Zauważalne są natomiast – utrzymujące się na wysokim poziomie w porównaniu z innymi krajami – tendencje wzrostu orzeczeń bezwzględnego pozbawienia wolności i spadku liczby orzeczeń warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności. Autor poprzez analizę danych, które przedstawia w formie tabel oraz wykresów, dochodzi do wniosków, iż surowość kary ani jej zaostrzanie nie prowadzi do ograniczenia przestępczości, ale kara pozostaje środkiem realizacji jej celów (sprawiedliwościowy, ogólno- i szczególnoprewencyjny czy kompensacyjny).
Penal policy is one of the elements of criminal policy, and, as such, it continues to be of particular interest to society, especially since there is no uniform conviction and standpoint as to the direction of changes regarding achieving the objectives of punishment. The aim of the article is to analyse and verify legislative changes in criminal law in terms of its effectiveness in preventing crime, in particular to show whether increased repressiveness of criminal law has an impact on crime reduction. The author attempts to assess legislative changes in the area of criminal law, hence he focuses his interest on modifications to the assumptions of penal policy. The research shows that the consequence of the adopted premises is the toughening of sanctions for many crimes, the dominance of custodial punishments, the departure from other forms of punishments as alternative to imprisonment, which stands in contrast to the policy of the European Union, where, in most countries, an increase in the number of alternative punishments is observed, accompanied by a decrease in the number of custodial sentences. Analysis of the relevant data indicates neither a decrease in the number of persons deprived of their liberty nor a decrease in the number of crimes committed. There is a noticeable trend of an increase in absolute prison sentences and a decrease in the number of conditionally suspended imprisonment sentences. Incarceration rates remain high, compared to other countries. The author analyses the data and presenting them in the form of tables and graphs. Research findings are clear: the severity of punishment and its aggravation do not lead to a reduction in crime, but punishment remains a means to achieve its goals of justice, general and special-prevention or compensation.
Źródło:
Przegląd Prawno-Ekonomiczny; 2023, 2; 29-62
1898-2166
Pojawia się w:
Przegląd Prawno-Ekonomiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz polityki karnej lat osiemdziesiątych i początku lat dziewięćdziesiątych (1980‒1991)
Penal Policy in the 1980s and early 1990s (1980‒1991)
Autorzy:
Jasiński, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/962416.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
polityka karna
sądy polskie
prawo karne
penal policy
Polish courts
penal law
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1993, XIX; 27-105
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kara pozbawienia wolności i jej (dys)funkcjonalność. Krytyka polskiej polityki karnej i resocjalizacyjnej w świecie akademickim
Autorzy:
Kacprzak, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/450781.pdf
Data publikacji:
2016-12-02
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny
Tematy:
polityka karna
resocjalizacja
system resocjalizacyjny
wykluczenie społeczne
reintegracja społeczna
Opis:
Kara pozbawienia wolności i związany z nią proces resocjalizacji, któremu poddawani są skazani jest od dawna przedmiotem zainteresowania akademickiego. Problematyka penalizacji zachowań przestępczych, więziennictwa oraz realizacji celów i zadań systemu resocjalizacyjnego jest poruszana nie tylko przez prawników i kryminologów, ale również ekonomistów, psychologów, pedagogów, socjologów czy nawet przedstawicieli nauk medycznych. Każda z wymienionych dziedzin wskazuje zarówno na pozytywne, jak i negatywne efekty kary pozbawienia wolności. Odmienność prezentowanych stanowisk jest przy tym niezwykle szeroka. Wśród zwolenników jej stosowania pojawiają się stanowiska traktujące ją jako jedyny skuteczny sposób resocjalizacji przestępców, podczas gdy jej krytycy zwracają uwagę, że przystosowanie do życia w społeczeństwie nie jest możliwe do realizacji w warunkach izolacji penitencjarnej. Polska już od ponad dekady należy do ścisłej czołówki krajów Wspólnoty Europejskiej o najwyższych wskaźnikach penalizacji sprawców przestępstw. Stąd też problematyka więziennictwa i funkcjonowania systemu resocjalizacyjnego jest ważna i budzi żywe zainteresowanie świata akademickiego. Celem artykułu jest wskazanie najważniejszych punktów sporu o karę pozbawienia wolności w specyficznym kontekście polskiej polityki penalnej oraz praktyki resocjalizacyjnej.
Imprisonment and resocialization process which is undertaken in order to ‘rehabilitate’ offenders has been the subject of academic discussion for years. The issue of penalizing criminal offences, prison institutions, as well as completing the goals of resocialization system is undertaken by not only criminologists or lawyers but also economists, psychologists, pedagogists, sociologists and even medics. Each of the mentioned disciplines indicates both, positive and negative effects of imprisonment and the span of presented ideas is firmly broad. Some specialists tend to see imprisonment as the only effective and possible social reaction to crime, others indicate that social integration is impossible by means of social isolation. Since over decade Poland has now been among the European Union countries with the highest imprisonment indexes. This is why the case of imprisonment and functioning of resocialization system is important and is often commented by academics. The aim of this article is to indicate the most important arguments concerning the issue of imprisonment in the specific climate of Polish penal policy and resocialization practice.
Źródło:
Władza sądzenia; 2016, 10
2300-1690
Pojawia się w:
Władza sądzenia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne aspekty resocjalizacji przestępców w wybranych krajach europejskich
Contemporary aspects of prisoner rehabilitation in chosen European countries
Autorzy:
Kacprzak, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/652559.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
resocjalizacja
reintegracja społeczna
przestępczość
polityka karna
kara pozbawienia wolności
probacja
offender rehabilitation
social reintegration
crime
penal policy
imprisonment
probation
Opis:
The article focuses on innovative solutions undertaken in prisoner rehabilitation in chosen European countries: England and Wales, France, Germany, Spain and Scandinavian countries: Sweden, Norway, Finland and Denmark. New solutions implemented in systems of offender rehabilitation in these countries, which aim to avoid recidivism, are linked to the current tendency of liberalization of penal politics. As such, their particular emphasis is on applying nonisolation methods of punishing acts of offending as one of their key goals is to promote offenders’ social reintegration and – on the other hand – preventing them from further social marginalization.
Tekst stanowi przegląd innowacyjnych rozwiązań stosowanych w zakresie resocjalizacji przestępców w wybranych krajach europejskich: Wielkiej Brytanii, Francji, Niemczech, Hiszpanii oraz krajach skandynawskich (Szwecji, Norwegii, Finlandii i Danii). Nowe rozwiązania wdrażane w ramach systemów resocjalizacyjnych tych krajów, mające na celu przeciwdziałanie przestępczości powrotnej (recydywy), wpisują się we współczesną tendencję liberalizacji polityki karnej. Jako takie kładą szczególny nacisk na kary nieizolacyjne, których jednym z kluczowych zadań jest wspieranie reintegracji społecznej skazanych i przeciwdziałanie ich społecznej marginalizacji.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2017, 62; 63-81
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contemporary thieves in Poland - their crime and punishment
Autorzy:
Klimczak, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1788441.pdf
Data publikacji:
2021-06-24
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
kradzież
złodziej
kradzież w sklepach
polityka karna
penal policy
theft
larceny
thief
Opis:
Theft is one of the oldest and clearly condemned crime in history. It takes a significant part in the crime structure in Poland. Nevertheless, it seems to be a forgotten and uninteresting subject among modern criminological research. In public opinion, theft invariably causes indignation, and the way of punishing thieves is a field of interest for both public opinion and politicians. In  Poland,  theft  is  an  offence  that  can  either  be  prosecuted  as  a  misdemeanor  or  a  crime - it depends on the value of the property stolen. Therefore, legal penalties for crime related to theft may vary considerably. It is precisely this line between misdemeanor and crime that is cur- rently being discussed in Poland. To talk about changes concerning the punishment of thieves, one should first check what is the current state of the criminal policy in this regard. Therefore, I want to present the results of the research, which I carried out at the Institute of Justice in 2017. I examined randomly selected court files of two above mention categories of theft, which ended validly and in which the enforcement proceedings ended in 2016. The research was conducted on 420 cases (including 233 misdemeanor and 187 crime cases). On the basis of the collected material emerges the image of the criminal policy against thieves who stood before the court, which gives the opportunity to consider whether and what changes in the law can be predicted against the perpetrators of the simple theft.
Kradzież jest jednym z najstarszych przestępstw znanych w historii. Przy ogólnej tendencji spadku ilości popełnianych przestępstw, kradzieże wciąż stanowią znaczący udział w strukturze polskiej przestępczości. W Polsce kradzież jest czynem, który może być ścigany jako wykroczenie lub jako przestępstwo – zależy to od wartości skradzionej własności. W związku z tym, kary za kradzież mogą się znacznie różnić. Sposób i wysokość tzw. „przepołowienia” kradzieży, czyli granicy od której będzie traktowana jako przestępstwo (i co za tym idzie surowiej karana), jest obecnie przedmiotem dyskusji w Polsce. Aby sprawdzić jak w rzeczywistości wygląda struktura orzekanych kar i za jakie wartości skradzionego mienia sprawcy byli pociągani do odpowiedzialności, przestawiam wyniki badania, które przeprowadziłam w Instytucie Wymiaru Sprawiedliwości w 2017 roku. Przedmiotem analizy były losowo wybrane akta sądowe 420 spraw (w tym 233 spraw wykroczeń i 187 spraw przestępstw), które zakończyły się prawomocnie i w których postępowanie wykonawcze zakończyło się w 2016 r. Na podstawie zebranego materiału wyłania się obraz polityki karnej przeciwko sprawcom kradzieży, którzy stanęli przed polskimi sądami. Artykuł jest rozszerzoną i zmodyfkowaną wersją referatu wygłoszonego na XVIII Konferencji Europejskiego Towarzystwa Kryminologicznego w Sarajewie, która odbyła się w dniach 29 sierpnia 2018 r. - 1 września 2018 r.
Źródło:
Biuletyn Kryminologiczny; 2018, 25; 184-190
2084-5375
Pojawia się w:
Biuletyn Kryminologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 40

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies