Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polish relative clauses" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Wh-pronoun and complementizer relative clauses: unintegration features in conversational Polish
    Autorzy:
    Guz, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52790650.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    spontaneous speech
    unintegrated syntax
    conversational spoken Polish
    complementizer relative clauses
    wh-pronoun relative clauses
    non-canonical relativization
    spontaniczny język mówiony
    luźna integracja składniowa
    niekanoniczne zdania względne
    nieodmienny relator
    zaimek względny
    Opis:
    The paper examines syntactic features of non-canonical relativization in spoken Polish that loosen the structural integration of two types of relative clauses – one introduced by the complementizer co, the other by the wh-pronoun który. The resulting unintegration holds between the head NP and the co/który clause and contrasts with the integrated structure of canonical relatives. I discuss the range of unintegration features observed for both types in corpus data and indicate the distinct quantitative extents to which the two types are unintegrated. Although the nature of spontaneous conversation is such that it imposes some loosening of structural cohesion in both types, co clauses (especially non-subject relative clauses) are far more frequently unintegrated than który clauses. Also, co clauses depart functionally from the canonical relative structure in that the complementizer co serves functions other than that of a straightforward relativizer, namely it has conjunction-like uses (temporal, spatial, and general conjunction), indicating an expansion of the categorial status of co. The observed unintegration of Polish conversational relatives is in line with previous analyses of the syntax of unplanned speech (e.g. Miller and Weinert 1998)
    Celem niniejszego artykułu jest analiza dwóch typów zdań względnych w mówionym języku polskim – tj. wprowadzanych przez zaimek względny któr-y oraz przez nieodmienny relator co. Głównym obszarem zainteresowania są niekanoniczne konstrukcje, w których obserwuje się rozluźnioną integrację akomodacyjną pomiędzy grupą rzeczownikową a zdaniem względnym. Dla obu wskaźników zespolenia (który i co), tekst omawia poszczególne typy cech formalnych, które powodują taką niezintegrowaną strukturę. Analiza danych korpusowych pozwala również na ilościowe określenie stopnia dezintegracji w obu typach zdań. Mimo że spontaniczny język mówiony wymusza pewną dozę dezintegracji w obu przypadkach, zdania względne z co (zwłaszcza te w funkcji innej niż podmiot) znacznie częściej charakteryzują się taką właśnie budową. Zdania z co odbiegają od kanonicznej relatywizacji jeszcze w innym sensie: oprócz funkcji relativum generale, co może pełnić inne funkcje semantyczne, takie jak spójniki podrzędne miejsca i czasu (porównywalne z gdzie i kiedy) lub spójnik ogólnego zastosowania. Tego rodzaju użycia wskazują na ekspansję statusu kategorialnego co. Zaobserwowane zjawiska pokrywają się z doniesieniami innych autorów badających składnię spontanicznego języka mówionego (Miller and Weinert 1998).
    Źródło:
    Studies in Polish Linguistics; 2017, 12, 1; 1-26
    1732-8160
    2300-5920
    Pojawia się w:
    Studies in Polish Linguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wh+To Non-Restrictive Clauses in Polish and Related Phenomena. Part Two: Establishing the Role of to in Appositive Clauses, Adverbials and Interrogatives
    Autorzy:
    Linde-Usiekniewicz, Jadwiga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52803616.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    appositive clauses
    the segment to
    presupposition triggers
    thetic questions
    rhetorical questions
    clitics
    Polish relative clauses
    zdania względne w języku polskim
    zdania niedefiniujące
    segment to
    wyzwalacze presupozycji
    pytania tetyczne
    pytania retoryczne
    klityki
    Opis:
    This paper presents a comparison between to-bearing relative clauses, adverbials and interrogatives on the one hand, vs. their to-less variants on the other, and discusses the functions associated with the presence of to. It is argued that at least three different instances of to should be distinguished. One converts relative clauses into appositive ones, which are necessarily semantically connected to the matrix clause and it makes the semantic connection override even apparent lack of appropriate syntactic connection. It attaches to relativizers, including gdzie ‘where’ and kiedy ‘when’ relative clauses. It is argued that the same segment is present in adverbials, triggering a factitive presupposition, as is the case of appositive relatives generally. The second to links the content of a kind relative, an adverbial or a wh-interrogative to previous contexts, possibly triggering a pragmatic presupposition. The third converts standard wh-interrogatives into either rhetorical or thetic questions. It is argued that while in the third instance we are dealing with a separate word and in the second with a clitic, the first to, hitherto unidentified or possibly falsely identified in relevant literature, appears to have both some characteristics of a clitic and of an affix.
    W artykule omawia się funkcje segmentu to w zdaniach względnych, zdaniach okolicznikowych i pytaniach uzupełnienia. Wykazuje się, że segment ten w wymienionych typach zdań odpowiada co najmniej trzem różnym jednostkom. Pierwsza z nich wskazuje, że mamy do czynienia ze zdaniem względnym niedefiniującym, ale koniecznie powiązanym semantycznie z treścią zdania głównego; co więcej, powoduje, iż zdania takie są akceptowalne, mimo niepoprawnej budowy składniowej. Najprawdopodobniej ten sam element może być dołączony – jako wyzwalacz presupozycji – do spójnika wprowadzającego zdanie okolicznikowe miejsca i czasu. Druga jednostka to wykładnik nawiązania, być może związany z presupozycją pragmatyczną, obecna w pytaniach uzupełnienia i w zdaniach względnych utożsamiająco-uogólniających. Trzecia jednostka natomiast, pojawiająca się w pytaniach, przekształca je w pytania retoryczne lub tetyczne. O ile ta ostatnia jednostka ma status wyrazu, o tyle wykładnik nawiązania wykazuje wszelkie własności wiązane z klitykami. Status pierwszej jednostki jest problematyczny, jako że wykazuje zarówno cechy klityki, jak i afiksu.
    Źródło:
    Studies in Polish Linguistics; 2019, 14, 3; 125-147
    1732-8160
    2300-5920
    Pojawia się w:
    Studies in Polish Linguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wh+To Non-Restrictive Clauses in Polish and Related Phenomena. Part One. Wh vs. Wh-to Relative Clauses: An Overview
    Autorzy:
    Linde-Usiekniewicz, Jadwiga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/52802656.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Polish relative clauses
    appositive clauses
    the segment to
    presupposition triggers
    thetic questions
    rhetorical questions
    clitics
    zdania względne w języku polskim
    zdania niedefiniujące
    segment to
    wyzwalacze presupozycji
    pytania tetyczne
    pytania retoryczne
    klityki
    Opis:
    This paper presents a comparison between to-bearing relative clauses, adverbials and interrogatives on the one hand, vs. their to-less variants on the other, and discusses the functions associated with the presence of to. It is argued that at least three different instances of to should be distinguished. One converts relative clauses into appositive ones, which are necessarily semantically connected to the matrix clause and it makes the semantic connection override even apparent lack of appropriate syntactic connection. It attaches to relativizers, including gdzie ‘where’ and kiedy ‘when’ relative clauses. It is argued that the same segment is present in adverbials, triggering a factitive presupposition, as is the case of appositive relatives generally. The second to links the content of a kind relative, an adverbial or a wh-interrogative to previous contexts, possibly triggering a pragmatic presupposition. The third converts standard wh-interrogatives into either rhetorical or thetic questions. It is argued that while in the third instance we are dealing with a separate word and in the second with a clitic, the first to, hitherto unidentified or possibly falsely identified in relevant literature, appears to have both some characteristics of a clitic and of an affix. 
    W artykule omawia się funkcje segmentu to w zdaniach względnych, zdaniach okolicznikowych i pytaniach uzupełnienia. Wykazuje się, że segment ten w wymienionych typach zdań odpowiada co najmniej trzem różnym jednostkom. Pierwsza z nich wskazuje, że mamy do czynienia ze zdaniem względnym niedefiniującym, ale koniecznie powiązanym semantycznie z treścią zdania głównego; co więcej, powoduje, iż zdania takie są akceptowalne, mimo niepoprawnej budowy składniowej. Najprawdopodobniej ten sam element może być dołączony – jako wyzwalacz presupozycji – do spójnika wprowadzającego zdanie okolicznikowe miejsca i czasu. Druga jednostka to wykładnik nawiązania, być może związany z presupozycją pragmatyczną, obecna w pytaniach uzupełnienia i w zdaniach względnych utożsamiająco-uogólniających. Trzecia jednostka natomiast, pojawiająca się w pytaniach, przekształca je w pytania retoryczne lub tetyczne. O ile ta ostatnia jednostka ma status wyrazu, o tyle wykładnik nawiązania wykazuje wszelkie własności wiązane z klitykami. Status pierwszej jednostki jest problematyczny, jako że wykazuje cechy zarówno klityki, jak i afiksu. 
    Źródło:
    Studies in Polish Linguistics; 2019, 14, 2; 81-99
    1732-8160
    2300-5920
    Pojawia się w:
    Studies in Polish Linguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies