Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polish penal code" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-26 z 26
    Tytuł:
    Les nouvelles mesures répressives dans le Code pénal polonais de 1969
    Autorzy:
    Świda, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/44032450.pdf
    Data publikacji:
    1971-12-31
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    repressive measures
    Polish Penal Code of 1969
    Źródło:
    Droit Polonais Contemporain; 1971, 15; 27-37
    0070-7325
    Pojawia się w:
    Droit Polonais Contemporain
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakres bezprawności „korupcji urzędniczej” – przyjmowanie korzyści a pełnienie funkcji publicznej
    Range of the Administrative Corruption Illegality – Accepting Benefits versus Performance of Public Functions
    Autorzy:
    Liszewska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/416821.pdf
    Data publikacji:
    2015-10
    Wydawca:
    Najwyższa Izba Kontroli
    Tematy:
    Unlawful deeds
    active and passive bribery
    public function
    Polish Penal Code
    Opis:
    Unlawful deeds referred to as active and passive bribery define the scope of penalisation of administrative corruption, namely that related to the area of public activities. The connection between a corruption activity and the public function that is performed by the person who accepts a bribe is listed in the set of characteristic features of unlawful deeds in Articles 228 and 229 of the Polish Penal Code. The controversies that existed about the interpretation of this feature, which have resulted in a gradual extending of the passive bribery notion, and consequently of the responsibility for active bribery, were supposed to be solved by the amendments to the Penal Code of 2003. The amendments covered the legal definition of the notion of “a person that performs a public function”. The broad scope of this notion has been limited by the obligation to examine, at the stage of subsumption of the specific case, whether the person performing this function has indeed accepted a benefit in connection with the performance of this function.
    Źródło:
    Kontrola Państwowa; 2015, 60, 5 (364); 149-158
    0452-5027
    Pojawia się w:
    Kontrola Państwowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kara pozbawienia wolności jako ostateczny środek karny. Założenia i implikacje praktyczne Kodeksu Karnego z 1997 r.
    Autorzy:
    Zylik, Bartosz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158677.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Instytut Studiów Międzynarodowych i Edukacji Humanum
    Tematy:
    Polish Penal code
    penalty of imprisonment
    short time sentence
    ultimate means of penalty
    Opis:
    The main objective of this paper is to show the impact of adopted in 1997 Criminal Code on the justice system in Poland. In particular the principle of "ultima ratio of imprisonment" as the ultimate means of penalty. Author through the following paragraphs shows the main foundations that was taken to establish penal code, then presents statistics of delinquency, judical decision of imprisonment, penal statistics of short time sentences covering last 25 years. The last paragraph in the brief refers to the causes why regulations of imprisonment formed in penal code was not fully exploited.
    Źródło:
    Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne; 2013, 2(6); 383-396
    1730-0266
    Pojawia się w:
    Prosopon. Europejskie Studia Społeczno-Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The practice of applying the provision of Article 297 of the Polish Penal Code
    Autorzy:
    Gutbier, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1788439.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-24
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    oszustwo kredytowe
    polski kodeks karny
    wyroki
    orzecznictwo
    case law
    credit fraud
    Polish Penal Code
    judgements
    Opis:
    The aim of the publication is to present the results of research on the issue of the application of the provision of Article 297 of Polish Penal Code in practice and an attempt to evaluate them and an attempt to formulate conclusions. The features characterizing the offense under Article 297 § 1 of Polish Penal Code, which reads as follows: who, in order to obtain for himself or someone else, from a bank or organizational unit conducting similar economic activity under the Act or from an authority or institution with public funds - credit, monetary loan, surety, guarantee, letter of credit, subsidy, subsidy, confirmation by the bank of a liability arising from a surety or a guarantee or similar cash payment for  a  specific  business  purpose,  payment  instrument  or  public  contract,  submit  counterfeit, converted, attesting untruth or unreliable document or unreliable written statement regarding circumstances  of  significant  importance  in  order  to  obtain  the  mentioned  financial  support, payment instrument or order, it is punishable by imprisonment up from 3 months to 5 years. Discussed are also the indications of committing an act consisting in abandoning the notification in Article 297 § 2 of Polish Penal Code, worded as follows: who, in breach of a binding obligation, does not notify the relevant entity of the situation that may affect the cessation or limitation of the financial support referred to in § 1 or the public order or the possibility of further use of the electronic payment instrument. Next,  the  methodology  of  the  research  was  described  in  detail.  The  research  was  of  an  files nature  and  concerned  final  judgments  issued  by  courts  of  second  instance.  The  time  period of  researches was from 2012 to 2016. A purposeful selection was also made due to the legal qualification of the deed on the basis of which the conviction was handed down in the first instance, i.e. the offenses under Article 297 of Polish Penal Code. Then the results of the research were presented and an attempt was made to comment on the results obtained. The conclusions from the research indicated, among others, the cases of lack of correct understanding of the provision, confusion of concepts, unnecessary automatic cumulative classification of the deed, narrowing the use of the instruments mentioned in the provision to credits, loans and subsidies, and many more cases.
    Celem publikacji jest przedstawienie wyników badań dotyczących problematyki zastosowania przepisu art. 297 k.k. w praktyce oraz podjęcie próby ich oceny i sformułowania wniosków. Opisano znamiona charakteryzujące przestępstwo z art. 297 § 1 k.k., który brzmi następująco: kto, w celu uzyskania dla siebie lub kogo innego, od banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi – kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego, przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę albo nierzetelny dokument albo nierzetelne, pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia fnansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Omówiono także znamiona popełnienia czynu polegającego na zaniechaniu powiadomienia z art. 297 § 2 k.k., o następującym brzmieniu: kto wbrew ciążącemu obowiązkowi, nie powiadamia właściwego podmiotu o powstaniu sytuacji mogącej mieć wpływ na wstrzymanie albo ograniczenie wysokości udzielonego wsparcia fnansowego, określonego w § 1, lub zamówienia publicznego albo na możliwość dalszego korzystania z instrumentu płatniczego. Następnie została dokładnie opisana metodologia przeprowadzonych badań. Badania miały charakter aktowy i dotyczyły prawomocnych orzeczeń wydanych przez sądy drugiej instancji. Cezurą czasową objęto okres od 2012 do 2016. Dokonano także wyboru celowego ze względu na kwalifkacje prawną czynu na podstawie, którego dokonano skazania w pierwszej instancji, tj. przestępstwa z art. 297 k.k. Następnie przedstawiono wyniki badań oraz podjęto próbę skomentowania otrzymanych rezultatów. Wnioski z badań wskazały, między innymi, na przypadki występowania braku prawidłowego zrozumienia przepisu, mylenie pojęć, niepotrzebnej automatycznej kumulatywnej kwalifkacji czynu, zawężenie stosowania instrumentów wymienionych w przepisie do kredytu, pożyczki oraz dotacji oraz a wiele innych.
    Źródło:
    Biuletyn Kryminologiczny; 2018, 25; 197-222
    2084-5375
    Pojawia się w:
    Biuletyn Kryminologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Beginning of the Debate on the Codification of Polish Law after the World War I: The Issue of the Codification Commission Autonomy in the Light of Political Declarations
    Autorzy:
    Michał, Gałędek,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/902491.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-19
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Codification Commission
    Polish civil code
    Polish penal code
    interwar period
    Komisja Kodyfikacyjna
    polski kodeks cywilny
    polski kodeks karny
    okres międzywojenny
    Opis:
    The purpose of this article is to analyze the ideological basis of concepts that underpinned the establishment of the Codification Commission by virtue of the Act of 3 June 1919 and to assess its position within the system of authorities of the Second Republic of Poland. The author has found that the issues around shaping the relations of the Codification Commission with the Government and the Sejm have been covered in literature of the subject in a one-sided manner. Authors who have devoted their attention to the issue of autonomy of the Codification Commission formulated their evaluations based on the interpretation of the regulations in the drafts of the Act that established the Commission, as well as on their subsequent application that enabled the restriction of this autonomy. They did not, however, sufficiently account for the ideological declarations, thus in fact rejecting the deputies’ assertions of their striving to ensure “complete autonomy and self-sufficiency” of the Codification Commission, and the Government’s affirmations that it did not aim to “subject” the Commission to its control. Meanwhile, the author’s intention is to show that there was a widespread consensus at the time, especially at the Sejm, which sovereignly decided on the wording of the Act on the Codification Commission, that deputies had adopted a law that sufficiently protected the autonomous status of the Commission and its apolitical nature.
    Źródło:
    Studia Iuridica; 2019, 80; 119-134
    0137-4346
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraza uczuć religijnych, czyli kontrowersje wokół artykułu 196 kodeksu karnego
    Insulting Religious Feelings – Controversy over Article 196 of the Polish Penal Code
    Autorzy:
    Cebula, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/641043.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    insulting religious feelings
    subject of religious veneration
    article 196 of the Polish penal code
    religious laws and freedoms
    Opis:
    Article 196 of the Polish Penal Code regulating questions of insulting religious feelings is still a matter under discussion and the cause of differences in interpretation. There are several reasons for this. First, the sphere of religious feelings is very diverse and depends on the subjective sensitivity of each believer. This is the basis of the postulate of the research on the predominant social assessment of decisions concerning infringement of the law. Secondly, defi ning what the subject of religious veneration is requires references to specifi c religious groups, which in turn may indicate the different categories of the objects (material, personal, dogmatic, ritual), and this may then cause the problem of distinguishing “the object of religious veneration” and “the objects intended for religious veneration” not specified in the Penal Code. Thirdly, the limits of conflicting freedoms, as a result of their evolution and cultural changes, still arouse new controversies, as the restrictions on freedoms under the law are not suffi cient to resolve all doubts.
    Źródło:
    Studia Religiologica; 2012, 45, 4; 293-300
    0137-2432
    2084-4077
    Pojawia się w:
    Studia Religiologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy istnieją granice dozwolonej krytyki. O relacji kontratypu określonego w art. 41 ustawy – prawo prasowe z kontratypem zapisanym w art. 213 k.k.
    Autorzy:
    Kwiatkowska-Serafin, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2204958.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    artistic expression
    satire
    Polish penal code
    press law
    defamation
    wolność ekspresji artystycznej
    satyra
    prawo prasowe
    zniesławienie
    kodeks karny
    Opis:
    Form of an artistic expression, satire has been present in human’s life for ages. It has many varieties and forms. From the very beginning its practitioners have been subjected to the public authorities restrictions and have been getting into trouble with the ones who became objects of the artist projections. In Polish regulation – law, there is a justification of admissible satire, covered by the article 41 of the press law, witch is an extension to the justification of admissible criticism, covered by the article 213 of the polish penal code. However, there is no such thing as justification of art. due to this fact, the artist may be fully liable both for violation of personal rights and the offence of defamation.
    Źródło:
    Themis Polska Nova; 2016, 2(11); 152-163
    2084-4522
    Pojawia się w:
    Themis Polska Nova
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    INFORMATION TECHNOLOGY TERMINOLOGY IN CHAPTER XXXIII OF THE POLISH PENAL CODE OF 1997
    TERMINOLOGIA INFORMATYCZNA W PRZEPISACH ROZDZIAŁU XXXIII POLSKIEGO KODEKSU KARNEGO Z 1997 ROKU
    Autorzy:
    RADONIEWICZ, Filip
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920233.pdf
    Data publikacji:
    2017-02-09
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    terminologia dotycząca technologii informacyjnych
    polski Kodeks Karny z 1997 roku
    rozdział XXXIII Kodeksu Karnego
    information technology terminology
    polish Penal Code 1997
    Chapter XXXIII of the Penal Code
    Opis:
    In the introductory part of the article, the distinction between two frequently confused concepts - "data" and "information" was made and their definitions were given, to describe afterwards the basic classifications - "computer data" and "information system". For that purpose international legal statutes were recalled, including the OECD Guidelines for the Security of Information Systems of the 26th of November 1992 and the Council Framework Decision 2005/222/JHA of the 24th of February 2005 on attacks against information systems. In the main part of the article, the author focuses on the information concepts, which are used by the Polish legislator in the Chapter XXXIII of the Penal Code, in which computer crimes are enumerated. Attention is paid to inconsistency in terminology, conceptual overlaps between certain specifications, and lack of definition of the relevant concepts. As the conclusion it is stated that the measures so far undertaken by the legislator, to standardise the terminology, are inadequate. Therefore, further efforts regarding that issue are essential. What is more, introduction of definitions of the most relevant classifications - especially "information system" and "computer data" to the Penal Code is advisable.
    W części wstępnej referatu dokonano rozróżnienia i zdefiniowania dwóch często mylonych ze sobą pojęć – „danych” oraz „informacji”, by następnie scharakteryzować podstawowe terminy – „danych komputerowych” i „systemu informatycznego”. Odwołano się w tym celu do aktów prawa międzynarodowego, w tym do Wytycznych OECD w sprawie Bezpieczeństwa Systemów Informatycznych z 26 listopada 1992 roku oraz Decyzji Ramowej Rady 222/2005/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 roku w sprawie ataków na systemy informatyczne. Główna część referatu poświęcona jest omówieniu pojęć informatycznych, którymi posługuje się polski ustawodawca w rozdziale XXXIII Kodeksu karnego, w którym umieszczono przestępstwa komputerowe. Zwrócona zostaje uwaga na niespójność terminologiczną, nakładanie się zakresów pojęciowych niektórych terminów oraz brak definicji istotnych pojęć. W konkluzji wskazano, iż podjęte dotychczas przez ustawodawcę próby ujednolicenia terminologii okazały się niewystarczające. W związku z tym konieczne są dalsze prace w tym kierunku. Ponadto wskazane jest wprowadzenie do Kodeksu karnego definicji najważniejszych terminów - przede wszystkim „systemu informatycznego” i „danych komputerowych”.
    Źródło:
    Comparative Legilinguistics; 2011, 5, 1; 85-94
    2080-5926
    2391-4491
    Pojawia się w:
    Comparative Legilinguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z rozważań o karach i środkach karnych o charakterze majątkowym (w świetle przepisów kodeksu karnego z 1997 r.)
    Remarks on Penalties and Penal Measures of Pecuniary Nature (In the Light of the Provisions of 1997 Penal Code)
    Autorzy:
    Sienkiewicz, Zofia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698746.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    kara
    środki karne o charakterze majątkowym
    kodeks karny z 1997 r.
    polityka karna
    penalty
    penal measures of pecuniary nature
    penal policy
    Polish Penal Code of 1997
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2008, XXIX-XXX; 629-641
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    GLOSA APROBUJĄCA DO WYROKU IZBY KARNEJ SĄDU NAJWYŻSZEGO Z 29 MAJA 2018 R. O SYGN. AKT II KK 99/18
    Autorzy:
    Rosiak, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/664212.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    offences against property
    petty offence
    offence
    thef
    the Polish Code of Petty Offences
    the Polish Penal Code.
    przestępstwa przeciwko mieniu
    wykroczenie
    przestępstwo
    kradzież
    kodeks wykroczeń
    kodeks karny.
    Opis:
    The comment relates to the verdict issued by the Supreme Court on the adjudication of offences and petty offences against property (viz. theft), for which the financial criterion for criminalization (as of 9 November 2013) is the minimum value of payment for work, as set down in Kodeks wykroczeń (the Polish Code of Petty Offences). In cases of this kind the value of minimum pay should be taken for the day when the verdict for the offence was passed, not for the day on which it was committed.
    Glosowany wyrok Sądu Najwyższego dotyczy problematyki orzekania o czynach przeciwko mieniu, w stosunku do których od 9 listopada 2013 r. kryterium uznania danego czynu za przestępstwo albo za wykroczenie stanowi określony w kodeksie wykroczeń wskaźnik minimalnego wynagrodzenia za pracę. We wskazanym zakresie należy mieć na uwadze minimalne wynagrodzenie z daty orzekania w przedmiocie odpowiedzialności za taki czyn, a nie z daty jego popełnienia.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2019, 19, 2
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    SPOŁECZNE KOSZTY NIEALIMENTACJI
    Autorzy:
    Rosiak, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/664174.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    the offence of child maintenance evasion
    social cost
    the Polish penal code
    recidivation
    penalisation.
    przestępstwo niealimentacji
    społeczne koszty
    kodeks karny
    uporczywość
    sankcja karna.
    Opis:
    SummaryThis article describes the history of the penalties for default on child maintenance payments in place in Polish criminal codes. All the criminal codes which have been in force in Poland since 1932 (viz. its 1932, 1969, and 1997 versions) describe the offence of child maintenance evasion. The current maximum penalty is less than what was prescribed by the 1932 Code. Penalisation should always be a last resort for nonpayment of child maintenance. Te legislator creates new instruments to make the collection of child maintenance more efficient. Te most important point is not to punish the debtor but to provide the money due to eligible recipients. We should not forget that it is the business of all of us to see that child maintenance is paid as efficiently as possible. The amendment to the provisions of Polish criminal law is designed to improve the recoverability of unpaid child maintenance and thereby reduce the funds paid out to eligible claimants directly from the state budget.
    Niniejszy artykuł opisuje historię kryminalizacji przestępstwa niealimentacji w polskich kodeksach karnych. We wszystkich polskich kodeksach karnych: kodeksie karnym z 1932 r., kodeksie karnym z 1969 r. oraz w kodeksie karnym z 1997 r. ujęto przestępstwo niealimentacji. Aktualna maksymalna sankcja z tytułu przestępstwa niealimentacji jest niższa niż w kodeksie karnym z 1932 r. Sankcje karne zawsze powinny być ostatecznością w przypadku braku płatności alimentów. Ustawodawca tworzy nowe instrumenty, aby osiągnąć większą skuteczność w sferze ściągnięcia alimentów. Najważniejsza nie jest jednak sama kara, ale uzyskanie środków na rzecz osób uprawnionych. Zawsze powinniśmy pamiętać, iż dążenie do podniesienia efektywności ściągalności alimentów jest sprawą nas wszystkich. Nowelizacja rozwiązań w zakresie prawa karnego w Polsce ma na celu poprawę odzyskiwania alimentów i zmniejszenie luki w budżecie państwa.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2018, 18, 1
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Penalizacja procesu przygotowawczego do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/501551.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-29
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    terroryzm
    art. 255a kk
    bezpieczeństwo narodowe
    przestępstwo o charakterze terrorystycznym
    terrorism
    article 255a of the Polish Penal Code
    national security
    the commitment of terrorist act
    Opis:
    Celem artykułu jest przybliżenie zasad odpowiedzialności karnej dotyczących czynu stypizowanego w art. 255a kk. Autor przywołuje również genezę tego przepisu, wskazując na akty prawa międzynarodowego, które w swojej treści stanowią o konieczności podjęcia skutecznych kroków w celu zapobiegania terroryzmowi. Wskazuje przy tym, że do momentu pojawienia się tej normy prawnej poza reakcją karną pozostawały zachowania polegające np. na udostępnianiu za pomocą stron internetowych sposobu popełniania aktów terrorystycznych. W dalszej części artykułu rozważania dotyczą wzajemnego stosunku zakresowego terminów: „bezpieczeństwo państwa”, „bezpieczeństwo narodowe” i „bezpieczeństwo publiczne”. Czy są to pojęcia o tożsamym znaczeniowo zakresie? Czy można je zamknąć w ramy definicji, a jeśli tak, to jak takie definicje mogłyby brzmieć? Krótkie omówienie samego zjawiska terroryzmu, będącego obecnie jednym z najbardziej istotnych problemów międzynarodowych, wymagającego ścisłej współpracy z różnymi instytucjami funkcjonującymi na poziomie krajowym i międzynarodowym, poprzedza analizę znamion przestępstwa stypizowanego w wymienionym powyżej artykule. W tym fragmencie rozważań autor wskazuje na czynności sprawcze, dokonuje analizy pozostałych znamion, m.in. uczestnictwa w szkoleniu. Podkreśla, że konieczne jest również wykazanie związków między rozpowszechnianymi lub publicznie prezentowanymi treściami a możliwością ułatwienia popełnienia przestępstwa.
    Terrorism remains one of the greatest threats of modern civilization, a vital international issue requiring close co-operation of various institutions. Thus, international legislation points out, among others, the necessity of effective prevention. Article 255a of the P olish Penal Code penalizes the intentional distribution or public dissemination of content promoting the commitment of terrorist acts, aimed at incitement of such acts. However, it is not easy to determine the exact interpretation of the defining clause of ‘promoting crime commitment’. On the one hand, an overly restrictive view of the cited requirement might become an obstructive factor to measures taken against terrorism, while on the other, a too liberal could result in infringement on basic civil rights. Further, the assignment of liability requires a demonstration of a relationship between the content subject to public distribution or presentation and the possibility of crime commitment. This calls for a review of the range of content viewed as liable under Penal Code article 255a, as well as an analysis of the sources of the cited regulation, as well as the interpretation of its defining norms in legal doctrine and judicature. Finally, it is also necessary to consider the meaning of the term of ‘national security’ and its interpretation in Polish legislation.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2019, 11, 21; 135-153
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany art. 190a k.k.
    Autorzy:
    Palichleb, Patrycja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2083116.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    stalking
    uporczywe nękanie
    kradzież tożsamości
    przywłaszczenie tożsa-mości
    nowelizacja art. 190a k.k.
    persistent harassment
    identity theft
    amendment of the Article 190a of the Polish Penal Code
    Opis:
    Artykuł 190a k.k., penalizujący przestępstwo uporczywego nękania, a także kradzieży toż-samości, wprowadzony został do polskiego Kodeksu karnego w 2011 roku. Od tego czasu w doktrynie toczą się dyskusje nad tym, czy przepis ten spełnia swoją rolę. Podejmowane są także analizy jego konstrukcji i użytych w nim znamion. W tym opracowaniu przedstawiony został krótki zarys historii funkcjonowania art. 190a w polskiej ustawie karnej, ukazujący jego pierwotne brzmienie oraz prezentujący zmiany dokonane w nim ustawą z dnia 31 marca 2020 roku. To także próba oceny wprowadzonych zmian.
    Article 190a, penalising the offense of persistent harassment and identity theft, was introduced into the Polish Penal Code in 2011. Since then, the doctrine has been discussing whether this provision fulfills its role and has been analysing its structure and its features. This article is a brief outline of the history of the functioning of Art. 190a of the Polish Penal Code, presenting its original wording, as well as amendments introduced by the Act of March 31, 2020. It is also an attempt of evaluation of introduced changes.
    Źródło:
    Ius Novum; 2021, 15, 4; 51-72
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kara śmierci w polskim prawie wojskowym 1944–1969
    Capital Punishment in Polish Military Law 1944–1969
    Autorzy:
    Arndt, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/621627.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    prawo karne, prawo wojskowe, kara śmierci, Kodeks Karny Wojska Polskiego 1944
    penal law, military law, capital punishment, Polish Army Penal Code 1944
    Opis:
    Capital punishment is an exceptional type of penal sanction for the most serious crimes in penal legislation of countries which permit such penalty. In the period of the Second Polish Republic a capital punishment judgement in military penal law was permitted for crimes committed at the time of war, often having negative impact on the combat capacity and morale of a given military unit. Following the example of legislation of the Second Polish Republic, authors of the Polish Army’s Penal Code from 1944 assumed that a capital punishment judgement should apply to extremely serious crimes committed by soldiers, usually “in the field”, in the course of war operations. Inclusion of a chapter concerning political crimes punishable with serious penal sanc- tions (including capital punishment) into the military code of 1944, as well as moving civil cases of people accused of such acts under the jurisdiction of military courts, led to a situation where this code (in judiciary practice since the beginnings of the Polish People’s Republic) became one of the most repressive legal acts, taking into account the number of death penalties adjudged under its provisions.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2015, 14, 1; 15-25
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawnokarna ochrona pracownika na podstawie przepisów art. 220 Kodeksu Karnego
    Legal Protection of Employee in Criminal Law in Poland (Art. 220 of the Polish Criminal Code)
    Autorzy:
    Izydorczyk, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/4244236.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-29
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    przestępstwa przeciwko osobom wykonującym pracę zarobkową
    ochrona osób pracujących
    pojęcie „pracownika”
    Kodeks karny
    proces karny
    judykatura
    Sąd Najwyższy
    criminal offenses against employee
    protection of employee
    „employee” conception
    the Polish Penal Code
    criminal trial
    judicature
    the Polish Supreme Court
    Opis:
    Artykuł przedstawia aktualny stan ochrony przewidzianej (zapewnianej) w Kodeksie karnym pracownikom w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, stanowisko judykatury (na czele z Sądem Najwyższym) w tym przedmiocie oraz koncentruje się na pojęciu „pracownika”, warunkującym odpowiedzialność sprawcy przestępstwa na podstawie przepisów art. 220 k.k. W podsumowaniu autor przypomina, że prawo karne materialne jest prawem tzw. zamkniętym i jakiekolwiek „interpretacje rozszerzające” – w tym przede wszystkich wobec podejrzanych lub oskarżonych w procesach karnych – są w sposób oczywisty niedopuszczalne. Dotyczy to także kwalifikacji prawnej czynu (tutaj w tzw. typach podstawowych przestępstw z art. 160 i 220 k.k., penalizowanych jednak identycznie, tj. karą pozbawienia wolności do lat trzech).
    The text presents the current status of protection provided for employee in the criminal code (Art. 220 of the Polish Criminal Code of 1997) and some verdicts of the Polish Supreme Court in this matter; the author concludes that Polish criminal law is so-called a “closed law” and any “wide interpretations” – including such against suspects or accused persons in criminal trials are clearly unacceptable; and whenever a problem arises in a criminal trial, whether or not we are dealing with a victim of a crime who is or was an “employee” – this specific human exposure to the immediate danger of loss of life or serious damage to his/her health should be qualified under Art. 160 of the Polish Penal Code – and not under Art. 220 of the Polish Penal Code.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica; 2022, 101; 205-213
    0208-6069
    2450-2782
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwłaczenie czci lub powadze Prezydenta RP w świetle praktyki Sądu Okręgowego w Krakowie (1933–1939)
    Affronting the honour or dignity of the Polish President in light of the judicial practice of the District Court in Cracow (1933–1939)
    Autorzy:
    Szczepaniak, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/14970391.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-10
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Polish Penal Code of 1932
    Polish President
    District Court in Cracow
    affronting honour or dignity of the Polish President
    insulting the Polish President
    polski kodeks karny z 1932 r.
    Prezydent RP
    Sąd Okręgowy w Krakowie
    uwłaczenie czci i powadze Prezydenta RP
    znieważenie Prezydenta RP
    Opis:
    Artykuł dotyczy postępowań o uwłaczenie czci i powadze Prezydenta RP, jakie toczyły się przed Sądem Okręgowym w Krakowie w latach 1933–1939, na podstawie art. 125 § 2 kodeksu karnego z 1932 r. Za przedmiot analizy posłużyły pochodzące z tego okresu repertoria karne oraz akta poszczególnych spraw. Jak udało się ustalić, w latach 1933–1939 przed Sądem Okręgowym w Krakowie toczyło się 49 spraw dotyczących uwłaczenia czci lub powadze Prezydenta, prowadzonych przeciwko 56 oskarżonym. Stanowiły one niewielki odsetek, bo jedynie 0,4% postępowań, które zostały wszczęte w analizowanym okresie przed tymże Sądem. Do naszych czasów zachowały się akta 24 spraw. Spośród 50 osób, których sprawy Sąd Okręgowy w Krakowie rozstrzygnął merytorycznie, ostatecznie prawomocnym wyrokiem skazanych zostało 35 oskarżonych, uniewinnionych natomiast 15. Pomimo tego, że za uwłaczenie czci i powadze Prezydenta kodeks karny przewidywał karę więzienia od 6 miesięcy do 5 lat, kara orzeczona prawomocnie wobec żadnego sprawcy nie przekroczyła 1 roku pozbawienia wolności. Na karę 6 miesięcy więzienia skazanych zostało 18 osób (w tym 14 z warunkowym zawieszeniem jej wykonania), natomiast na karę więzienia w wymiarze od powyżej 6 miesięcy do 1 roku 16 (w tym wobec 4 wykonanie kary warunkowo zawieszono). W stosunku do jednego oskarżonego orzeczono areszt jako karę nadzwyczajnie złagodzoną.
    The article is an analysis of the proceedings concerning the acts of affronting the honour or dignity of the Polish President which took place in the District Court in Cracow between 1933 and 1939 pursuant to Art. 125 § 2 of the Penal Code of 1932. The resources analyzed in the article include registers of penal procedures and records of particular cases from that period. According to the results of the research, there were 49 cases concerning the acts of affronting the honour or dignity of the President against 56 defendants pending in the District Court in Cracow between 1933 and 1939. They constituted merely 0.4% of all the proceedings initiated in that Court in the analyzed period. Documents concerning 24 cases have been preserved until the present day. Ultimately, out of the 50 persons whose cases were adjudicated by the District Court in Cracow in relation to the substantive issue in accordance with Art. 125 § 2, 35 defendants received non-appealable sentences, whereas 15 of them received non-appealable acquittals. Even though the punishment for affronting the honour or dignity of the President stipulated in the Penal Code was 6 months up to 5 years of imprisonment, none of the non-appealable penalties for the aforementioned offenders exceeded one year of imprisonment. In fact, 18 persons were sentenced to 6 months of imprisonment (the sentence was conditionally suspended in 14 of those cases), while 16 persons were sentenced to a term of imprisonment between 6 months and one year (4 of those sentences were conditionally suspended). One defendant was placed in custody and it was an instance of an extraordinary mitigation of punishment.
    Źródło:
    Czasopismo Prawno-Historyczne; 2022, 74, 1; 211-252
    0070-2471
    Pojawia się w:
    Czasopismo Prawno-Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problem modelu apelacji w sprawach karnych w Drugiej Rzeczypospolitej w ujęciu porównawczym — historia czy współczesność?
    The Model of Appeals in Criminal Cases in the Second Republic of Poland in a Comparative Approach — History or the Present?
    Autorzy:
    Stawarska-Rippel, Anna
    Adamczyk, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/782651.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    appeal, means of appeal, project of a Polish code of penal proceedings, Codification
    Commission of the Second Republic of Poland
    Opis:
    Developing a system of appeals in court proceedings, both in criminal and civil cases, is a matter of particular interest for legal reformers, especially in times of political breakthroughs. Admission of a full appeal, its limitation, or lack stems from the structure of the judiciary. Among priority tasks of the Codification Commission of the Second Republic of Poland was designing a system of appeals that would serve best the re-established Polish state. This article highlights the commission’s deliberations during work on the first Polish code of penal proceedings and during its far-reaching amendments. It discusses the standpoints of opponents and supporters of maintaining appeals from district court rulings decided by a judicial panel. Those problems have not lost their relevance. Until this day changes in a criminal lawsuit primarily attempt to streamline and accelerate penal proceedings. Under changing conditions, the search continues for the correct and adequate proportions between the protection of the defendant’s rights and the value of discovering the truth, the need for protecting public safety, fighting increasing crime, and protecting the victim’s interests.
    Źródło:
    Z Dziejów Prawa; 2018, 11, 2; 187-217
    1898-6986
    2353-9879
    Pojawia się w:
    Z Dziejów Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Les principes de la responsabilité pénale daprès le nouveau Code pénal de la République Populaire de Pologne
    Autorzy:
    Wolter, Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/44032560.pdf
    Data publikacji:
    1971-12-31
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    criminal responsibility
    Penal Code
    Polish People's Republic
    Źródło:
    Droit Polonais Contemporain; 1971, 15; 15-25
    0070-7325
    Pojawia się w:
    Droit Polonais Contemporain
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Granice nieletniości w polskim prawie karnym
    The Statutory Age-Limits of Juvenile Delinquenta in Polish Penal Law
    Autorzy:
    Rdzanek-Piwowar, Grażyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698533.pdf
    Data publikacji:
    1993
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    nieletni przestępcy
    nieletni
    polskie prawo karne
    kodeks karny
    juvenile delinquents
    juveniles
    polish penal law
    penal code
    Opis:
    The entering into force on 13 May l983 of the Act on the treatment of juveniles of 26 October 1982 ended the period of over fifty years of validity of provisions of the penal code of 1932 (Chapter XI) and code of criminal procedure of 1928 (Chapter II of Book XI) which regulated the principles of responsibility of juvenile perpetrators of “acts prohibited under penalty”. Authors of the pre-war legislation, at the first stage of its preparation in particular, intended to make it specific and educational in nature through omission in the treatment of juveniles of the elements of responsibility and punishment. The finally adopted solution was a compromise: responsibility of juveniles have been related to age, discernment, and type of measures applied. With respect to undiscerning juvenile perpetrators of acts prohibited under penalty under the age of 13, and also to those aged 13–17, only educational  measures could be applied (admonition; supervision by the parents, former guardians, or a probation officer; placement in an educational institution) Juveniles aged 13–17 who discerned the meaning of their act were to be placed in a correction al institution; educational measures were to be applied in their cases if the circumstances, the juvenile’s personality or his living conditions made such placement inexpedient. Thus the legislation concerning juveniles remained part of the system of penal law in spite of the special features it started to acquire. That was also the direction, after the war in particular, of interpretation of the legal provisions. As a result, the measures applied to juveniles were given an explicitly educational character. This was done through the relation of those imeasures  to the perpetrator’s personality and not to the act, and through abolition of the institution of discernment. Since discernment. Since mid–1950s, the juvenile courts followed instructions which  changed the legal status of a juvenile. The age limit of penal responsibility of juveniles was set initially at ten and then at 13 years; younger children were not to be brought before the courts unless the case concerned guardianship. Many changes in the post-war provisions were also introduced by means of statutes. They concerned organization and functioning of the system of treatment of juveniles  (strengthening of the role of judge, introduction of the so-called family courts, increased number of probation officers). This way, a socially desirable continuation of the legal tradition was secured by means of reforms which were evolutionary and dictated by the current needs, and without liquidation of the existing structures, tested in the practice of many decades. The new statute adopted many of those changes more or less directly. Setting the upper age limit of juveniles, the post-war penal code of 1969 preserved the principle according to which criminal responsibility is conditioned upon the offender’s age of at least 17 (Art. 9). At the same time, though, Art. 9 made it possible to apply to offenders aged 17 the measures normally designed for juveniles, and to sentence juveniles aged 16 guilty of the most serious crimes to the ordinary but extraordinarily mitigated penalties. The final shape of the Act on the treatment of juveniles of 26 October 1982 was influenced both by the intent to preserve the developed and tested solutions, and by the discussion that preceded its introduction when optional conceptions of the treatment of juveniles were submitted. The following stages of the thirty-two years’ period of legislative works can be distinguished: – the years 1950–1956; long works on a new penal code were in progress and attempts were made at aggravating the responsibility of juveniles through the introduction of penalties (according to a draft of 1950, penalties were to be imposed on juveniles starting from the age of 12); – the years 1956–1960; in 1956, it was decided to work on a separate statute on juvenil and not within the preparation of a new penal code; a special team of the Codification Commission failed to agree upon a draft of the statute; – the years 1961–65;  no legislative works were formally in progres but two different conceptions were discussed: of inclusion of prevention in the act (which would thus apply to the socially maladjusted juveniles as well) and of introduction of social courts; – the years 1966–1971; attempts were made at partly realizing those conceptions in a succession of draft statutes; – the years 1972–76; the works were conducted by the Ministry of Education which tried to include the problems of prevention of juvenile delinquency and treatment of juveniles in a broader statute called the young generation code; – the years 1977–82 when the works on a statute were again taken over by the Ministry of Justice and a succession of versions of the draft were prepared. The Act of 26 October 1982 on the treatment of juveniles changed the scope of the notion of “juvenile”. According to the statutory definition, juveniles are: 1) persons with respect to whom provisions of  the act apply in the sphere of prevention and control of demoralization; the upper age limit in this category is 18 years, and the lower limit is not specified; 2) persons with respect to whom provisions of the statute apply in the sphere of proceedings in cases of punishable acts; such proceedings can be instituted towards persons who have been aged over 13 but under 17 while committing a punishable act; 3) persons with respect to whom provisions of the statute apply in connection with the carrying out of educational or corrective measures; the upper age limit of this category is 21 years. Tlerefore, the statute goes beyond the sphere traditionally reserved for penal law. The aim at making the statute educational in nature is manifested above all by the principle that the commission by a juvenile of a punishable act is not the only condition of the institution of proceedings in the case of that juvenile. The statute sanctions the need for intervention in the early stage of social maladjustment not only in cases where that maladjustment manifests itself in a punishable act. If a juvenile does commit an act of this  kind, his offence is not examined in the categories of guilt and responsibility. This is manifested by the abolition of the criteria of discernment, by the term “punishable act” used to designate an  offence committed by a juvenile, and by the absence of the term “responsibility of juveniles” in the name and provisions of the statute discussed. The statute bases on the assumption of education; its basic notion is demoralization. In its first meaning in which it has been used by the legislator, “demoralization'” is treated as a prerequisite of initiation of proceedings. Were the educational assumptions adopted to the full, commission of a punishable act could and should be treated as one of the symptoms of demoralization, not different in any way from the other symptoms. Assumed in the statute, however, is a special treatment of the juveniles with respecr to whom provisions of the statute apply in the sphere of prevention of demoralization, and in the sphere of control of demoralization. With respect to the latter, provisions of  the statute on  proceedings in cases of punishable acts apply, and with respect to the former – provisions on civil proceedings. The differentiation introduced by the statute (which is not consistent for that matter) results from a specific compromise: a combination of the ideas of prevention and  education with the approach typical of penal law where the legal response is conditioned upon the gravity of the act.  A conflict of the tendencies which clash nowadays all over the world – to preserve the model of treatment of juveniles within the institutions of penal law on the one hand, and to give the statute an educational character on the other  hand – can be noticed in other provisions of the statute discussed as well. In the classical system, the age limits of juveniles were clear and had just as clearly defined functions – they marked out the age of the so-called conditional criminal responsibility, provided discernment could be ascertained. Today, the upper limit of the age of juveniles is usually also the limit of full criminal responsibility, although many legislations provide for an exceptional possibility of imposition of penalties upon the oldest juveniles who commit a crime or a serious offence. The problem of the lower limit is more entangled , the modern legislations adopting several age limits here which results usually from the need to determine different scopes of intervention of the legal provisions in the sphere of juvenile law. Therefore, what still remains an important issue  is for the juvenile law to define an age limit below which provisions of penal law never apply, not even as auxiliaries.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 1993, XIX; 191-231
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Judgement of the Supreme Court, dated 17 February 2016 (Ref. no. WA 16/15)
    Autorzy:
    Kleczkowska, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/706774.pdf
    Data publikacji:
    2017-09-01
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    blind bayonets
    international criminal law
    Penal Code
    Polish Supreme Court
    unlawful order
    Opis:
    In its Judgement of 17 February 2016, the Polish Supreme Court adjudicated the case of Polish soldiers accused of crimes committed in the village of Nangar Khel in Afghanistan in 2007. Ultimately, the Supreme Court found that Polish soldiers were guilty of, inter alia, breach of Article 318 of the Polish Penal Code, which stipulates that a soldier commits a crime even when executing an order if he is aware of this crime. However, the part of the judgement devoted to the problem of unlawful orders is very limited and almost completely lacks references to international law. The Supreme Court could have referred to a number of international legal acts, starting from the beginning of 20th century and up to the more recent regulations, including those in the Rome Statute. Moreover, the Supreme Court did not use international case law. As a result, the argumentation of the Supreme Court should be assessed as limited and unconvincing.
    Źródło:
    Polish Yearbook of International Law; 2016, 36; 267-276
    0554-498X
    Pojawia się w:
    Polish Yearbook of International Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polskie kodeksy karne okresu międzywojnia
    Autorzy:
    Bradliński, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/617314.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    the Second Polish Republic
    Military Penal Code
    Penal Code
    unification of criminal law
    II Rzeczpospolita
    kodeks karny wojskowy
    kodeks karny
    kodyfikacja prawa karnego
    Opis:
    The lawyers of the Second Polish Republic succeeded in the codification and the unification of criminal law. The most prominent codifiers of this period were J. Makarewicz, A. Mogilnicki, and E. Krzymuski. The Penal Code of 1932, created by those prominent lawyers, is considered to be very polished and detailed to this day. Even the Military Penal Codes of 1919, 1928 and 1932 laid the foundations for the subsequent regulation of this branch of law.
    Prawnicy II Rzeczypospolitej odnieśli sukces w zakresie kodyfikacji prawa karnego, unifikując przepisy na terenie całego kraju. Wybitnymi kodyfikatorami tego okresu byli m.in. J. Makarewicz, W. Makowski, E.S. Rappaport, A. Mogilnicki czy E. Krzymuski. Stworzony przez nich kodeks karny z 1932 r. do dzisiaj jest stawiany za wzór sztuki prawotwórczej. Również kodeksy karne wojskowe (1919, 1928, 1932) położyły podwaliny pod późniejsze uregulowanie tej gałęzi prawa.
    Źródło:
    Studenckie Zeszyty Naukowe; 2018, 21, 38
    1506-8285
    Pojawia się w:
    Studenckie Zeszyty Naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ANALIZA KULTUROWYCH ASPEKTÓW W NIEMIECKIM PRZEKŁADZIE POLSKIEGO KODEKSU KARNEGO
    ANALYSIS OF CULTURAL ASPECTS IN THE GERMAN TRANSLATION OF THE POLISH PENAL CODE
    Autorzy:
    SIEWERT, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920529.pdf
    Data publikacji:
    2014-01-19
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    odmienność kulturowa
    przekład tekstów prawnych
    polskie prawo karne
    przekład na język niemiecki
    penal code
    Polish
    translation
    Language of law
    legilinguistics
    Opis:
    Przekład tekstów prawnych i prawniczych jest szczególnym rodzajem transferu kulturowego, ponieważ prawo i jego język stanowią integralną część kultury społecznej. Są one nie tylko rezultatem wielowiekowej ewolucji historycznej, lecz także odbiciem specyficznej wizji i sposobu rozumienia rzeczywistości, którą społeczeństwo organizuje za pośrednictwem określonych instytucji prawnych. Dlatego też oprócz wiedzy specjalistycznej od tłumacza oczekuje się kompetencji kulturowej, która pozwala zidentyfikować elementy kulturowe w tekście wyjściowym i odtworzyć je w tekście docelowym. W poniższym artykule zostanie przeprowadzona analiza wybranych przykładów pochodzących z najnowszego przekładu polskiego kodeksu karnego na język niemiecki pod kątem rozwiązań translatorskich zastosowanych w celu oddania odmienności kulturowych na różnych poziomach tekstu.
     Translation of legal texts is a specific kind of cultural transfer because law and itslanguage are an integral part of social culture. They are not only a result of a centuries-oldhistorical evolution but also a reflection of a specific vision and understanding of the reality whichis organised by the particular society through legal institutions. The translator is, therefore,expected to have not only specialist knowledge but also cultural competence which enables him to identify cultural elements in the source text and to reconstruct them in the target text. The present article intends to analyse selected examples from the newest German translation of the Polish penal code, focusing on translation solutions on different levels of the text in order to reconstruct culturaldissimilarity.
    Źródło:
    Comparative Legilinguistics; 2014, 17, 1; 131-144
    2080-5926
    2391-4491
    Pojawia się w:
    Comparative Legilinguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Artykuł 55a ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w relacji do art. 55 tej ustawy oraz art. 133 Kodeksu karnego
    Article 55a of the Act on The Institute of National Remembrance – Commission for the Prosecution of Crimes against the Polish Nation in relation to Article 55 of this act and Article 133 of the Penal Code
    Autorzy:
    Grześkowiak, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2211882.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Kancelaria Sejmu. Biuro Analiz Sejmowych
    Tematy:
    Institute of National Remembrance
    Penal Code
    criminal law protection of dignity of the Polish Nation and the Republic of Poland
    Opis:
    The purpose of this opinion is to determine the relation between Article 133 of the Penal Code and Article 55 of the Act on The Institute of National Remembrance. The statutory features of these punishable acts have been analysed. Article 133 of the Penal Code penalizes a public insult of the Polish Nation (in a broad, constitutional sense of that term). According to Article 55 of the Act on The Institute of National Remembrance it is prohibited to deny, publicly and contrary to the facts, Nazi crimes, communist crimes or other crimes against peace, humanity or war crimes, perpetrated on persons of Polish nationality or Polish citizens of other nationalities. Article 55a of the mentioned Act protects good reputation as a part of dignity of the Polish Nation and the Polish State. Different legal norms of behavior are described in each of these provisions – the scope of criminalisation is different. Neither Article 133 of the Penal Code, nor Article 55 of the Act on The Institute of National Remembrance match all punishable features provided by Article 55a of the Act on The Institute of National Remembrance.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze BAS; 2018, 2(58); 148-172
    1896-9852
    2082-064X
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze BAS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    NAZEWNICTWO KAR W KODEKSIE KARNYM REPUBLIKI KOREI W ASPEKCIE TŁUMACZENIOWYM KOREAŃSKO-POLSKIM
    NAMES OF PENALTIES IN REPUBLIC OF KOREA’S PENAL CODE IN KOREAN-POLISH TRANSLATION
    Autorzy:
    BAŁAZY, Bernadetta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/920622.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-24
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    nazewnictwo kar kryminalnych w tłumaczeniu
    koreański kodeks karny
    prawo karne
    tłumaczenie prawnicze
    tłumaczenie koreańsko-polskie
    kodeks karny
    penal law
    criminal penalties
    Korean-Polish translation
    legal translation
    Republic of Korea's Penal Code
    Opis:
    W niniejszym artykule podjęto się próby tłumaczenia prawniczego w odniesieniu do koreańsko-polskiej pary językowej w zakresie prawa karnego materialnego, a dokładniej mówiąc – w zakresie nazewnictwa kar kryminalnych. Posłużono się tekstem obecnie obowiązującego koreańskiego kodeksu karnego, a tłumaczenie polegało na porównaniu tekstów paralelnych, czyli takich, które istnieją niezależnie od siebie nawzajem (jeden nie jest tłumaczeniem drugiego), ale pełnią te same funkcje, z tym że służą użytkownikom różnych języków (Neubert i Shreve 1992, 89). Kodeks Karny Republiki Korei i polska ustawa Kodeks Karny to teksty paralelne, gdyż pełnią tę samą rolę w swojej kulturze prawnej i nie są jednocześnie tłumaczeniami. Przy pracy nad tłumaczeniem okazało się przydatne także posiłkowanie się innymi polskimi ustawami – Kodeksem Wykroczeń, a także nieobowiązującym już Kodeksem Karnym z 1969 roku. Celem artykułu nie było jedynie dokonanie tłumaczenia, ale także przedstawienie chociażby w małym stopniu informacji na temat współczesnego prawa karnego w Korei Południowej. Uznano tę kwestię za istotną ze względu na fakt, że na próżno szukać polskich opracowań dotyczących tej tematyki. W artykule, w całości napisanym w języku polskim, koniecznym było jednak posługiwanie się oryginalnymi terminami koreańskimi, które zostały przedstawione zarówno w pisowni oryginalnej (hangul), jak i za pomocą transkrypcji, ze względu na czytelnika nie znającego języka koreańskiego. Zastosowana transkrypcja to transkrypcja McCune'a – Reischauera (Ogarek – Czoj, 2007, 30). Artykuł jest de facto streszczeniem mojej pracy licencjackiej o tym samym tytule, obronionej w 2013 roku na Wydziale Neofilologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
    The article was written with the aim of translating the names of criminal penalties in the Republic of Korea’s Penal Code to the Polish language. The text of the current Korean Penal Code has been compared with the pararell text of the Polish Penal Code. Although both Penal Codes have similar functions, the scope of application is slightly different, so the Polish Code of Petty Crimes and the previous Polish Penal Code (from the year 1969) were used subsidiary. However, the article was written not only for translatory purposes, but also to initially present an image of South Korean penal law to the Polish readers since Poland is deficient in such papers. Even though the article is written in Polish, it was essential to use original Korean names of criminal penalties. Due to Koreans using a different alphabet, the names had to be transcripted according to the rules of McCune-Reischauer (Ogarek-Czoj, 2007, 30), to make the Korean words legible for non-Korean readers. The paper is, de facto, a shortened version of my BA paper of the same title.
    Źródło:
    Comparative Legilinguistics; 2015, 22, 1; 43-64
    2080-5926
    2391-4491
    Pojawia się w:
    Comparative Legilinguistics
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między sprawiedliwością a praworządnością. Sąd Najwyższy II Rzeczypospolitej wobec problemu odpowiedzialności karnej na podstawie tzw. kodeksu Tagancewa za zdradę kraju popełnioną w okresie I wojny światowej
    Between justice and lawfulness: The approach of the Supreme Court of the Second Polish Republic to the problem of criminal responsibility for state treason committed during the First World War based on the so-called Tagantsev Code
    Autorzy:
    Szczepaniak, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40033671.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    kodeks Tagancewa
    kongresowe Królestwo Polskie
    prawo karne II Rzeczypospolitej
    Sąd Najwyższy II Rzeczypospolitej
    zdrada kraju
    Tagantsev Code
    Congress Kingdom of Poland
    penal law of the Second Polish Republic
    the Supreme Court of the Second Polish Republic
    state treason
    Opis:
    Kwestia odpowiedzialności karnej za przestępstwo zdrady kraju popełnione podczas I wojny światowej na ziemiach byłego Królestwa Kongresowego była jednym z istotnych problemów, przed jakimi stanęło sądownictwo polskie w pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. Artykuł stanowi próbę dowiedzenia, iż orzekając w tego typu sprawach, Sąd Najwyższy nie kierował się w istocie obowiązującym prawem – które interpretował w sposób błędny i niekiedy wewnętrznie sprzeczny, w celu wykazania możliwości skazania winnych zdrady Polski. W rzeczywistości chodziło mu bowiem o uczynienie zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości, nakazującemu pociągnięcie do odpowiedzialności osób działających na niekorzyść sprawy polskiej w szczególnie trudnym okresie walk o niepodległość.
    The issue of criminal responsibility for the crime of state treason committed during the First World War in the territory of the former Congress Kingdom of Poland was one of the problems which the Polish judicial system faced in the first years after restoring independence in 1918. The present paper is an attempt at demonstrating that in the judicial practice concerning such cases, the Supreme Court did not actually adhere to the laws in effect. The Supreme Court interpreted those laws in an incorrect and sometimes contradictory manner in order to establish the possibility of condemning the persons who were deemed guilty of treason against Poland. In fact, the Supreme Court aimed at satisfying the social sense of justice which demanded responsibility of persons who acted against the interest of the Polish cause in the particularly difficult time of the fight for independence.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2023, XXVI, 26; 149-166
    1733-0335
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskurs polityczny i prawny o ustawie z dnia 27 kwietnia 1956 r. o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży
    Political and legal discourse concerning the Act of 27 April 1956 on the conditions for the admissibility of the termination of pregnancy
    Autorzy:
    Baranowska, Marta
    Fiktus, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/14969810.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-10
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Act of 27 April 1956 on the Admissibility of the Termination of Pregnancy
    pregnancy termination
    legal discourse
    Penal Code of 1932
    first term of the Sejm of the Polish People’s Republic
    ustawa z dnia 27 kwietnia 1956 r. o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży
    przerywanie ciąży
    dyskurs prawny
    kodeks karny z 1932 r.
    Sejm Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej I kadencji
    Opis:
    Przedmiotem badawczym artykułu są argumenty przedstawione przez posłów na forum Sejmu Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej I kadencji podczas prac legislacyjnych nad ustawą z dnia 27 kwietnia 1956 r. o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży oraz debata prawników komentujących aspekty prawne tych nowych regulacji. W debacie parlamentarnej dominowały głosy popierające ustawę, zgodne z linią partii rządzącej, ale pojawiły się też pojedyncze wypowiedzi krytyczne wobec proponowanych rozwiązań. Wśród prawników komentujących nowo uchwalone prawo pojawiły się również głosy popierające i krytyczne. Prawnicy koncentrowali się na wykładni nowego prawa, wskazując na trudności interpretacyjne czy brak regulacji części istotnych kwestii związanych z przerywaniem ciąży. Poznanie argumentów, które przedstawiali zarówno politycy, jak i prawnicy komentujący ustawę z 1956 r. o przerywaniu ciąży ma wartość historyczną, a ukazany w artykule dyskurs polityczny i prawniczy może być również interesującym materiałem, który można porównać ze współczesną debatą.
    The aim of the article is to portray the arguments presented by the deputies to the first term of the Sejm of the Polish People’s Republic during the legislative work on the Act of 27 April 1956 on the admissibility of the termination of pregnancy as well as the debates of lawyers who commented on the legal aspects of these new regulations. The parliamentary debate was dominated by voices which supported the law in accordance with the ruling party’s stance. However, there were also individual criticisms of the proposed solutions. Among the lawyers commenting on the newly enacted law, there were both supportive and critical voices. They lawyers focused on the interpretation of the new law and pointed to the difficulties with their interpretation or the lack of regulation of some vital issues related to the termination of pregnancy. Learning about the arguments presented by both the politicians and lawyers who commented on the 1956 Act on the termination of pregnancy has its own historical value. The political and legal discourse presented in the present article may also be an interesting source that can be compared with the contemporary debate on the subject.
    Źródło:
    Czasopismo Prawno-Historyczne; 2022, 74, 1; 253-278
    0070-2471
    Pojawia się w:
    Czasopismo Prawno-Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-26 z 26

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies