Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polish foreign policy," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 80
Tytuł:
Польське питання і слов’янська проблема у зовнішньополітичних планах Адама Чарторийського
Kwestia polska i problem słowiański w planach zewnątrzpolitycznych Adama Czartoryskiego
Autorzy:
Павлюк, Віктор
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/489367.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Naukowe w Żytomierzu
Tematy:
foreign policy,
diplomacy,
coalition,
Polish question,
Slavic problem
Opis:
The article deals with theoretical views and practical steps of the prominent Polish politician Adam Czartoryski on Polish question and problem of the Slavic peoples during his service in the diplomatic office of the Russian Empire. It is proved that Adam Czartoryski made comprehensive drafts of changes in international relations as opposed to the policy of Napoleon Bonaparte. The Prince was an adversary of the Napoleon’s political system and political structure which had been imposed to Europe by the French Emperor. The projects of A. Czartoryski raised many questions and looked forward; they were directed at limiting and reducing the influence of France and created conditions that prevented from reorganising the Europe’s political structure for the convenience of the one state. A. Czartoryski developed comprehensive plans for a Federal Europe in 1802-1805. In contrast to the Napoleonic politics, he sought to build an international policy based upon international law, rational and moral principles which would have guaranteed a lasting peace, security and justice to all the nations and peoples. Prince wanted freedom and independence for his people. Nonetheless, as the representative of the Foreign Ministry of the Russian Empire, he failed to embody the plan either in practical action, or clearly explicit in his political projects. The famous «Puławy Plan» provided for annexation of Polish lands from Prussia to Russia as part of the Empire without any possibilities of establishing an independent state.
Źródło:
Studia Politologica Ucraino-Polona; 2014, 4; 255-262
2312-8933
Pojawia się w:
Studia Politologica Ucraino-Polona
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbigniew Brzeziński – mąż stanu „przemyskiego” pochodzenia
Autorzy:
Olejarz, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624720.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Zbigniew Brzezinski, Polish origins, US foreign policy, statecraft and leadership, think-tank activity
Zbigniew Brzeziński, polskie pochodzenia, polityka zagraniczna Stanów Zjednoczonych, przywództwo polityczne, think-tank
Opis:
The main thesis of this article is an analysis of the scholar and political activity of Zbigniew Brzezinski. Zbigniew Brzezinski was born the son of a Polish diplomat, in Warsaw on March 28, 1928. He spent part of his youth in France and Germany before his father was posted to Canada in 1938. Brzezinski taught at Harvard until he was denied tenure, then moved on to Columbia University in 1959 to become the head of the new Institute on Communist Affairs. Early in his post-scholastic years, Brzezinski traveled to Munich to meet with the Polish contingent of Radio Free Europe and later with Carl Friedrich, with whom he would collaborate to advance the theory of totalitarianism as it applied to the Soviet Union. When President Carter declared his candidacy for the White House in 1974, Brzezinski, a critic of the Nixon-Kissinger foreign policy style, became Carter’s advisor on foreign affairs. Later, Carter named Brzezinski his National Security Advisor. Brzezinski was as much to the left as Kissinger was to the right, and wanted to replace Kissinger’s „stuntman acrobatics” with a foreign policy „architecture”. He emphasized further development of the U.S.-Sino rapprochement, supported a new arms control agreement with the Soviets. Since his tenure in government service, Brzezinski has been in and out of the public eye, teaching, writing, speechifying, and meeting occasionally with government leaders.
Głównym przedmiotem analizy w artykule jest badanie akademickiej i politycznej aktywności Zbigniewa Brzezińskiego. Zbigniew Brzeziński urodził się jako syn polskiego dyplomaty w Warszawie w 1928 roku. Część czasów młodości spędził we Francji i w Niemczech, zanim Jego ojciec w służbie dyplomatycznej został wysłany w 1938 roku do Kanady. Był nauczycielem akademickim na uniwersytetach Harward i Kolumbia. W badaniach naukowych podejmował tematykę komunistycznego totalitaryzmu. Był doradcą prezydenta J. Cartera do spraw bezpieczeństwa narodowego, wywierając znaczny wpływ na politykę zagraniczną Stanów Zjednoczonych w owym czasie.
Źródło:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2016, 11, 3
1896-8279
Pojawia się w:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wzrost znaczenia roli sejmików ziemskich w dziedzinie wojskowości, polityki zagranicznej i skarbowości w XVI-XVIII wieku
The growing importance of the role of land assemblies in the field of military, foreign policy and treasury in the 16th-18th centuries
Autorzy:
Gałat, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27177739.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Rzeczpospolita Obojga Narodów
sejmiki ziemskie
Rzeczpospolita szlachecka
wojskowość
podatki
polityka zagraniczna
Polish-Lithuanian Commonwealth
sejmiks
First Polish Republic
military
taxes
foreign policy
Opis:
Celem niniejszej pracy jest przedstawienie wzrastającej roli sejmików ziemskich w Rzeczypospolitej Obojga Narodów na przykładzie wybranych dziedzin. Przemiany te były ściśle powiązane z kryzysem funkcjonowania całego państwa, a zwłaszcza władzy ustawodawczej – Sejmu. W drugiej połowie XVII i w pierwszej połowie XVIII wieku sejmiki przejmowały uprawnienia władzy centralnej. Złota era ich rządów przypada na drugą połowę XVII wieku, w tym czasie upowszechniło się również zbieranie sejmików z limity, co pozwoliło im na uniezależnienie się zarówno od sejmu, jak i od króla. Poszczególne ziemie/województwa coraz bardziej samodzielnie zaczęły decydować o sprawach takich, jak: wojskowość, finanse (podatki) czy polityka zagraniczna. Naturalnym następstwem tego był więc rozrost organów wykonawczych sejmików. Wszystko to prowadziło do postępującej decentralizacji państwa, która pozostawała w ścisłym związku z przejściem od demokracji szlacheckiej do oligarchii magnackiej.
The aim of this paper is to present the growing role of the land assemblies in the PolishLithuanian Commonwealth on the basis of selected areas. These changes were closely related to the crisis in the functioning of the entire state, especially the legislative authority – the Sejm. In the second half of the 17th century and in the first half of the 18th century, sejmiks took over the powers of the central government. The golden era of their rule falls on the second half of the 17th century, and at that time the collection of sejmiks from the quota became popular, which allowed them to become independent from both the Sejm and the king. Particular lands / voivodships began to decide more and more independently on matters such as: military, finance (taxes) or foreign policy. The natural consequence of this was the expansion of the executive bodies of the sejmiks. All this led to the progressive decentralization of the state, which was closely related to the transition from noble democracy to magnate oligarchy.
Źródło:
Officina Historiae; 2021, 4, 1; 15-31
2545-0905
Pojawia się w:
Officina Historiae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wojna o pamięć czy propaganda: Polityka historyczna jako przedmiot stosunków polsko-rosyjskich
The Memory War or propaganda: Historical politics as an object of Polish-Russian relations
La guerre des mémoires ou la propagande: La politique historique comme objet des relations russo-polonaises
Autorzy:
Kiera, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407556.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
Tematy:
polityka historyczna
propaganda
rosyjska wojna informacyjna
polityka zagraniczna Federacji Rosyjskiej wobec Polski
stosunki polsko-rosyjskie
historical policy
information warfare
Polish-Russian relations
foreign policy of the Russian Federation
politique historique
propagande
guerre de l’information russe
relations russo-polonaises
politique étrangère de la Fédération de Russie à l’égard de la Pologne
Opis:
Pojęcie propagandy historycznej łączy w sobie elementy terminów propaganda i polityka historyczna. Propaganda jest systematycznym wysiłkiem sprowadzającym się do kształtowania opinii społecznej w celu wpływania na jej postawy wobec określonej idei lub grupy. Z kolei polityka historyczna łączy wydarzenia z przeszłości z celami politycznymi, starając się wpłynąć na percepcję historii. Polityka historyczna jest więc interpretacją przeszłości w celach politycznych, niedążącą do obiektywizmu czy prawdy historycznej. Pozostaje częścią działań wielu państw, w tym Federacji Rosyjskiej w ramach prowadzonej przez Kreml wojny informacyjnej. Wojna informacyjna nie posiada jednej powszechnie akceptowanej definicji, będąc interpretowana różnie przez badaczy w Rosji oraz na Zachodzie. Zachodnie definicje skupiają się na militarnym, strategicznym, operacyjnym i taktycznym wykorzystaniu informacji, podczas gdy Rosja traktuje wojnę informacyjną jako wszechstronną kampanię wywierania wpływu, nieograniczoną tylko do czasu wojny. Rosyjska strategia skupia się więc na dezorientacji i paraliżu przeciwnika w znaczeniu sensu largo, w przeciwieństwie do zachodniego modelu opartego na przekonywaniu do danych treści. Rosyjskie działania w obszarze informacyjnym, takie jak rozpowszechnianie dezinformacji za pomocą różnych mediów, mają na celu realizację konkretnych interesów politycznych, często poprzez fałszowanie historii i manipulowanie opinią publiczną. Historia w stosunkach polsko-rosyjskich jest jednym z kluczowych problemów. Rosyjska perspektywa skupia się na takich kwestiach jak brak wdzięczności Polski za wyzwolenie przez Armię Czerwoną oraz ważnych wydarzeniach historycznych, takich jak wojna polsko-bolszewicka. W relacjach bilateralnych zarysowuje się również spór dotyczący II wojny światowej, w którym Rosja dąży do minimalizacji odpowiedzialności Związku Radzieckiego za wybuch wojny i podkreślania swojej roli jako wyzwoliciela Europy. Jednocześnie lansowana jest teza o kluczowej roli Polski jako państwa odpowiedzialnego za rozpoczęcie konfliktu. Kreml prowadzi politykę historyczną w wymiarze międzynarodowym, kształtując w tym kontekście negatywny obraz Polski. Działania te mają na celu ideologiczną konsolidację społeczeństwa rosyjskiego oraz wzmacnianie pozycji międzynarodowej Rosji.
The objective of this article is to identify the determinants, nature and implications of historical policy as a foreign policy tool of the Russian Federation. Furthermore, it is to understand the role of historical propaganda as an instrument of Russia’s foreign policy towards Poland and to identify its impact on bilateral relations. According to the adopted research hypothesis, Russia uses historical events to realise its interests towards Poland, which boils down to controlling the historical narrative on a global scale, affirming the role of the superpower as the victor of World War II and shaping national identity. The article uses the method of content analysis and political discourse analysis to understand and show how historical propaganda is created, disseminated and how it affects Polish-Russian relations. The study was based on an analysis of source materials, including media messages, official statements by politicians and academic publications.
Le terme de propagande historique combine des éléments des termes propagande et politique historique. La propagande est un effort systématique de formation de l’opinion publique, dans le but d’influencer les attitudes du public à l’égard d’une idée ou d’un groupe particulier. La politique historique, quant à elle, associe des événements passés à des objectifs politiques dans le but d’influencer la perception de l’histoire. La politique historique est donc une interprétation du passé à des fins politiques, sans viser l’objectivité ou la vérité historique. Elle fait toujours partie des activités de nombreux états, dont la Fédération de Russie, dans le cadre de la guerre de l’information menée par le Kremlin. La guerre de l’information n’a pas de définition unique et universellement acceptée, étant interprétée différemment par les chercheurs russes et occidentaux. Les définitions occidentales se concentrent sur l’utilisation militaire, stratégique, opérationnelle et tactique de l’information, tandis que la Russie considère la guerre de l’information comme une campagne d’influence globale, qui ne se limite pas à la période de guerre. La stratégie russe se concentre donc sur la confusion et la paralysie de l’adversaire au sens large, par opposition au modèle occidental fondé sur la persuasion d’un contenu donné. Les activités russes dans le domaine de l’information, telles que la diffusion de la désinformation par le biais de divers médias, visent à poursuivre des intérêts politiques spécifiques, souvent en falsifiant l’histoire et en manipulant l’opinion publique. L’histoire dans les relations russo-polonaises est l’une des questions clés. Le point de vue russe se concentre sur des sujets tels que le manque de gratitude de la Pologne pour la libération par l’Armée rouge et des événements historiques importants tels que la guerre polono-bolchévique. Les relations bilatérales sont également marquées par un différend sur la Seconde Guerre mondiale, dans lequel la Russie cherche à minimiser la responsabilité soviétique dans le déclenchement de la guerre et à mettre l’accent sur son rôle de libérateur de l’Europe. Dans le même temps, la thèse du rôle clé de la Pologne en tant qu’État responsable du déclenchement du conflit est mise en avant. Le Kremlin poursuit une politique historique internationale, façonnant une image négative de la Pologne dans ce contexte. Ces actions visent à consolider idéologiquement la société russe et à renforcer la position internationale de la Russie.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Collegium Witelona; 2023, 2, 47; 65-80
2956-302X
2956-3208
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Collegium Witelona
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wektory polityki zagranicznej Republiki Litewskiej
The Lithuanian Republic foreign policy vector
Autorzy:
Sawicki, Krzysztof Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/901955.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Gdańska Wyższa Szkoła Humanistyczna
Tematy:
Lithuanian foreign policy
doctrine
eastern policy
Polish-Lithuanian relations
international treaties
geopolitics
strategic partnership
polityka Polityka zagraniczna Litwy
doktryna
polityka wschodnia
stosunki polsko-litewskie
umowy międzynarodowe
geopolityka
partnerstwo strategiczne
Opis:
Contemporary international relations are characterized by a complex structure and create a complicated image of constantly changing events and processes. After the declaration of independence during Algirdas Brazauskas and Valdas Adamus’ presidency, the foreign policy of Lithuania was concentrated on forthcoming membership in NATO and EU, which constituted a strategic priority in Lithuania further development. Nowadays, the main objective of Lithuania foreign policy is not focused on relations with The United States and Poland but with Scandinavia, Nordic-Baltic countries – Iceland, Denmark, Norway, Sweden, Finland, Estonia, Latvia.
Źródło:
Studia Gdańskie. Wizje i rzeczywistość; 2014, 11; 245-261
1731-8440
Pojawia się w:
Studia Gdańskie. Wizje i rzeczywistość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Waga dziedzictwa historii najnowszej w stosunkach francusko-polskich
The importance of the legacy of recent history in the Franco-Polish relations
Autorzy:
Orłowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2216275.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Polish-French relations (1918–2022)
foreign policy
Polish-Bolshevik war
Second Republic
Charles de Gaulle
Oder-Neisse border
stosunki polsko-francuskie (1918–2022)
polityka zagraniczna
wojna polsko-bolszewicka
II Rzeczpospolita
granica na Odrze i Nysie
Opis:
The French Military Mission in Poland was established immediately after World War I, with the task of helping organize and train the Polish Army. It was part of a broader political project of French interest in Central European countries, which quickly proved unsustainable. However, during the Bolshevik War, its tasks fundamentally increased when a French soldier fought for the first time to defend the territory of independent Poland. This was then-Captain Charles de Gaulle’s experience, and deeply affected the role and place he assigned to Poland as President of the Fifth Republic in his vision of Europe. His recognition of the inviolability of the Oder-Neisse border, as the first Western leader as early as 1959, was one of its main elements.
Francuska Misja Wojskowa w Polsce powstała bezpośrednio po I wojnie światowej, z zadaniem pomocy w organizacji i szkoleniu Wojska Polskiego. Wpisała się w szerszy projekt polityczny zainteresowania Francji państwami Europy Środkowej, które szybko okazało się nietrwałe. Jednak w trakcie wojny bolszewickiej jej zadania zasadniczo wzrosły, gdy żołnierz francuski stanął po raz pierwszy do walki w obronie terytorium niepodległej Polski. Było to udziałem kapitana Charles’a de Gaulle’a, co głęboko zaważyło na roli i miejscu, jakie przypisywał Polsce jako prezydent V Republiki w swojej wizji Europy. Uznanie przez niego nienaruszalności granicy na Odrze i Nysie, jako pierwszego przywódcę zachodniego już w 1959 r., było jednym z jej głównych elementów.
Źródło:
Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 117-137
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:
Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Unia Europejska w okresie zmian. Co z kryzysu wynika dla Polski
The European Union in a Time of Change. Implications for Poland
Autorzy:
Grela, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/904148.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Małopolska Szkoła Administracji Publicznej
Tematy:
Unia Europejska
integracja europejska
euro
polska polityka zagraniczna
fundusze strukturalne
European Union
European integration
Polish foreign policy
structural funds
Opis:
Autor − dyplomata i ekonomista − analizuje problemy Unii Europejskiej ostatnich lat, związane ze zmianami w gospodarce światowej − z globalizacją i pojawieniem się nowych ośrodków wpływów ekonomicznych. Kryzys w UE, a zwłaszcza w strefie euro ma charakter strukturalny. Związany jest z osłabieniem konkurencyjności większości krajów europejskich, problemami demograficznymi i różnicami interesów politycznych. Integracja europejska znajduje się w punkcie zwrotnym. Autor stara się odpowiedzieć na pytanie − co z obecnej sytuacji w UE wynika dla Polski. Wskazuje na dotychczasowe osiągnięcia naszego kraju oraz na słabości −w polskiej polityce wewnętrznej i europejskiej. Podejmuje również sprawę przystąpienia Polski do strefy euro i wiąże to ze zdolnością do przeprowadzenia reform strukturalnych sprzyjających innowacyjności i konkurencyjności polskiej gospodarki.
The Author − diplomat and economist − examines the problems of the European Union in recent years, associated with changes in the world economy − globalization and the emergence of new centers of economic influence. The crisis within the EU, especially in the euro zone is structural. It is associated with the weakening of the competitiveness of a number of European countries, demographic problems and differering political interests of the member states. European integration is at a turning point. The author tries to answer the question of the impact of the current crisis for Poland's economic and political interests. Points to the achievements of Poland in recent years and the weaknesses of the Polish internal and foreign policy. He makes a number of comments on prospects of Polish accesssion to the euro zone and claims that a successful membership in the zone rests upon Poland's ability to carry out structural reforms to enhance innovation and competitiveness of the Polish economy.
Źródło:
Zarządzanie Publiczne / Public Governance; 2012, 3(21); 27-43
1898-3529
2658-1116
Pojawia się w:
Zarządzanie Publiczne / Public Governance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Udział Polski w operacjach pokojowych Unii Europejskiej. Dylematy i wyzwania
Polish participation in peacekeeping operations of the European Union. Dilemm as and chall enges
Autorzy:
Podgórzańska, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1595754.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Polish foreign policy
European Union
peacekeeping operations
polska polityka zagraniczna
Unia Europejska
operacje pokojowe
Opis:
Jedynym z istotnych fragmentów realizowanej po 1989 roku polityki zagranicznej jest zaangażowanie Polski w działania społeczności międzynarodowej na rzecz umacniania bezpieczeństwa w państwach i regionach konfliktogennych. Polska konsekwentnie wykorzystuje udział w operacjach pokojowych prowadzonych pod auspicjami organizacji międzynarodowych i koalicji ad hoc jako instrument realizacji polityki zagranicznej. Celem artykułu jest analiza motywów i skali zaangażowania Polski w operacje pokojowe UE z perspektywy polityki zagranicznej po 1989 roku. Przyjęta konstrukcja artykułu nie pozwala na wieloaspektową analizę a jedynie na skoncentrowanie się na wybranych kwestiach, a mianowicie motywach i dylematach zaangażowania Polski w operacje pokojowe UE.
One of the significant elements of the foreign policy pursued after 1989 is Poland’s engagement in the activities of the international community for strengthening the security in conflict-prone states and regions. Poland has consequently utilised the participation in peacekeeping operations, carried out under the auspices of international organisations and coalitions created ad hoc, as an instrument for implementing its foreign policy. The aim of the article is the analysis of the character, scale and motives for Poland’s involvement in the peacekeeping operations of the European Union, from the perspective of the foreign policy after 1989. The adopted construction of the article does not allow to conduct a multi-faceted analysis, but only to concentrate on selected issues, namely the motives and dilemmas of Polish engagement in the European Union’s peacekeeping operations.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Acta Politica; 2015, 32, 2; 69-84
0867-0617
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego. Acta Politica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trójmorze – czyja inicjatywa?
Three-Seas – whose initiative?
Инициатива трех морей – чья идея?
Autorzy:
Kuk, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930289.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Th ree-Seas Initiative
European Union aft er 2014
Central Europe aft er 2014
Polish foreign policy aft er 1989
USA-UE relations
Инициатива трех морей (Триморье)
Европейский Союз после
2014 г.
Центральная Европа после 2014 г.
польская внешняя политика после 1989 г.
отношения между США и ЕС
Opis:
The “Three-Seas area” project and the activities of the Three-Seas Initiative, i.e. the deepened cooperation of 12 Central European Member States of the European Union, which appeared in 2015, quickly gained considerable popularity in Poland. It has even been recognized as the flagship project of the Polish right wing grouped around the Law and Justice party, which took power in that same year 2015. In the “Three Seas” was seen another emanation of the idea of the so-called Intermarium, present in Polish political tradition since at least 1918. Meanwhile, the “Three Seas” project was prepared in the autumn of 2014 in the United States by the influential Atlantic Council think tank and included in a comprehensive document entitled “Completing Europe. From the North-South Corridor to Energy, Transportation, and Telecommunications Union Completing Europe”. The implementation of its assumptions would not, however, be limited to the modernization and strengthening of infrastructure connections between the aforementioned 12 states located in the NorthSouth belt from Estonia to Croatia and Bulgaria, which were planned to participate in the project. It would also mean the strengthening of their economic ties with the United States, a far-reaching weakening of their economic ties with Russia, and, most importantly, their “independence” in relation to the strong states of the “former Union” with Germany at the fore. The role of an intermediary in gaining the support of the Central European states was assigned to the new (since February 2015) president of Croatia, Kolinda GrabarKitarović, well known in the decision-making circles of the USA, NATO, and the European Union. It quickly recruited the new Polish president, Andrzej Duda, who represents the largest and most pro-American state of the Three Seas countries. These activities made it possible to establish an “organization” on September 29, 2015, during a meeting in New York, attended by 11/12 “leaders” of Central European states and 3 representatives of the Atlantic Council management. The Three Seas Initiative, defined as the “presidential platform”, is constantly expanding the fields of its activity, but it is still regarded as a relatively weak structure with an uncertain future. The sources of its relative internal weakness include, firstly, large differences in the potentials, political positions, and geopolitical orientations of the individual member states of the Initiative, and secondly - the opposing influence of external factors. The United States’ aspirations to make the Initiative “transatlantic” have been discreetly opposed since 2018 by the actions of the EU and the German authorities directed towards its “Europeanization”, that is, towards the harmonization of its activities with the position of the Union.
Проект «Триморья» и деятельность Инициативы трех морей, т.е. углубленное сотрудничество 12 государств Центральной Европы ЕС, появились в 2015 г., быстро приобретая значительную популярность в Польше. Инициатива была даже признана флагманским проектом польского правого крыла, сгруппированного вокруг партии Право и справедливость, которая пришла к власти в том же 2015 г. «Триморье» являлось иной формой воплощения идеи так наз. Междуморья, которая присутствует в польской политической традиции по крайней мере c 1918 г. Между тем, проект «Трех морей» был подготовлен осенью 2014 г. в США влиятельным тинк-танком Атлантический совет (Atlantic Council) и включен в комплексный документ, озаглавленный «Завершение Европы. От Северо-Южного коридора до энергетики, транспортировки и Телекоммуникационного союза, завершающие Европу». Однако, реализация его основных положений не будет ограничиваться модернизацией и укреплением инфраструктурных связей между вышеупомянутыми 12 государствами, расположенными в севере-южном поясе - от Эстонии до Хорватии и Болгарии, которые, как планировалось, должны были принять участие в проекте. Это также означало бы укрепление их экономических связей с США, с далеко идущим ослаблением их экономических контактов с Россией, и, главное, их «независимость» в отношениях с сильными государствами «старого Евросоюза» во главе с Германией. Роль посредника в получении поддержки Центрально-европейских стран была предвидена для нового (с февраля 2015 г.) президента Хорватии Колинды Грабар-Китарович - хорошо известной в высших кругах США, НАТО и ЕС. Проект быстро поддержал новый президент Польши Анджей Дуда, который представлял крупнейшуую и проамериканскую страну среди государств Триморья. Эти мероприятия позволили создать «организацию» 29 сентября 2015 г. во время встречи в Нью-Йорке, на которой присутствовали 11 из 12 «лидеров» Центральноевропейских стран и 3 представителя управления Атлантического совета. Инициатива трех морей, которая определяется как «президентская платформа», постоянно расширяет сферы своей деятельности, но все еще рассматривается как относительно слабая структура с неопределенным будущим. Источники ее внутренней слабости - это, во-первых, большие различия в потенциалах, политических позициях и геополитических ориентациях отдельных государствчленов инициативы, а, во-вторых - противоположное влияние внешних факторов. Стремление США, чтоб инициатива обрела «трансатлантический» характер, стали с 2018 г. осторожно противоречить действиям ЕС и немецких властей, направленных на ее «европеизацию», т.е. гармонизацию ее деятельности с позицией ЕС.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2021, 3(30); 50-75
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Strategic Assumptions of the Concept of Poland’s Foreign Policy : the Analysis of the Political Thought of the Law and Justice Party
Założenia strategiczne w koncepcji polityki zagranicznej RP
Autorzy:
Paruch, Waldemar
Rydel, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168179.pdf
Data publikacji:
2011-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Polish Political Th ought
Polish Political Parties
Foreign Policy of
Polska
International Relations
Opis:
There is a strong conviction in the political thought of the Law and Justice party (Prawo i Sprawiedliwość; hereafter PiS) that the fundamental motive behind the state’s activity in the international environment is the pursuit of the state’s own interests (the realistic theory of international relations), which is historically determined (historical policy). PiS politicians specified that the main goal of the Polish foreign policy is to ensure the state’s external security.. Two fundamental pillars of the Republic of Poland’s security were defined. First, the foundation of the state’s security would be close alliance with the United States, strengthened by Poland’s membership in the NATO. Secondly, a significant role in the neutralization of threats was seen in Poland’s membership in the European Union. The party led by Jarosław Kaczyński took an exceptionally realistic view of the policies pursued by Poland’s neighbours – Russia and Germany. The Russian Federation was seen as a state that sought to gain control over Central and Eastern European countries (clientelism). The intensification of the cooperation between Germany and Russia caused particular apprehension among PiS politicians.
Analiza myśli politycznej Prawa i Sprawiedliwości – Artykuł jest opracowaniem z zakresu myśli politycznej, polityki zagranicznej i stosunków międzynarodowych. Przedmiotem badań były założenia strategiczne, przyjęte przez PiS w koncepcji polityki zagranicznej Polski w pierwszej dekadzie XXI wieku, realizowanej przez rząd Jarosława Kaczyńskiego w latach 2006–2007 oraz przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego w okresie 2005–2010. Zajęto się trzema kwestiami. Po pierwsze – parydygmatem analizowania środowiska międzynarodowego, właściwym dla myśli politycznej PiS. Po drugie – przesłankami oceny Niemiec i Rosji, przy jednoczesnym wskazaniu na ich realistyczny charakter. Po trzecie – celami strategicznymi w polityce zagranicznej Polski wyznaczonymi przez PiS.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2011, 29; 225-248
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role and meaning of the Western Balkans in the Polish foreign policy on the eve of the Polish presidency in the EU
Autorzy:
Podgórzańska, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2139002.pdf
Data publikacji:
2011-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Polish foreign politics
polish presidency in the European Council
Western Balkans
external policy of European Union
Opis:
The goal of the article it to present the role and meaning of the Western Balkans for the Polish foreign policy on the eve of the Polish Presidency in the EU. It is worth wondering if the fact of running the Presidency causes the change of character of the Polish foreign policy toward the region. The final answer will be possible after its end but some divagations are possible today, after the analysis of initial aims of the Polish Presidency. A question, if there is a necessity of enhancing the Polish activity and Polish presence in this part of Europe, is also legitimate. Experiences of the last years show that the interest of the Polish diplomacy in the region of the Western Balkans was limited and even if we showed some activity, it was the support for realization of the strategic aims of the foreign policy. The turning point in the Polish policy towards the Western Balkans could be a membership in the EU. Then there appeared a possibility of widening the field of influence of the Polish policy on the Balkans with the use of not only the own resources and political instruments but also the instruments at the EU disposal. It is worth considering whether it is not worth to use the moment to dynamize the Polish actions towards the region, especially when the region is very important for the EU and when the EU functions also as a promoter of stabilization, transformation and permanent development of the Western Balkans.
Źródło:
Reality of Politics; 2011, 2; 91-107
2082-3959
Pojawia się w:
Reality of Politics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Eastern Dimension of the EU’s and Poland’s Policy
Wymiar wschodni polityki Unii Europejskiej i Polski
Autorzy:
Sydoruk, Tetiana
Tyshchenko, Dmytro
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1943961.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Eastern Europe
European Neighbourhood Policy
Eastern Partnership
Polish foreign policy
Europa Wschodnia
europejska polityka sąsiedztwa
Partnerstwo Wschodnie
polska polityka zagraniczna
Opis:
The article seeks to assess the degree to which Poland exercises power and influence in the Eastern policy of the European Union (EU) from the early 21st century until now, focusing on the attributes of Poland’s latest contribution to the EU policies – the Eastern Partnership (EaP). The article examines also challenges and discussions on Polish strategy towards Eastern Europe. The authors prove that the main points of Poland’s Eastern policy are that the improper attention to it will result in loss of status positions in the international arena; Poland should not be limited by the role of the architect artist in Franco-German project in Europe; European perspective is the only incentive that can encourage the reforms in Eastern Europe; the failure to provide such a perspective would lead to social and economic instability in the region and the drift towards the participation in reintegration projects in post-Soviet space with Moscow; the Eastern Partnership should be considered as a step towards the joining the EU; Europe will take Poland into consideration only as a regional leader; Russian neo-imperialism is a challenge for Poland’s security and needs a strict reaction.
Artykuł stara się oszacować, w jakim stopniu Polska sprawuje władzę i wykorzystuje wpływy w ramach polityki wschodniej Unii Europejskiej (UE) od początku XXI wieku do chwili obecnej, skupiając się na właściwościach ostatniego wkładu Polski w politykę Unii, mianowicie programu Partnerstwa Wschodniego (EaP). W artykule poddano również badaniu wyzwania i dyskusje dotyczące polskiej strategii wobec Europy Wschodniej. Autorzy dowodzą, że główne punkty polskiej polityki wschodniej koncentrują się wokół następujących zagadnień: 1) Niewłaściwa uwaga przywiązywana do tej polityki będzie skutkować utratą statusu na arenie międzynarodowej; 2) Polska nie powinna być ograniczana rolą statysty we francusko-niemieckim projekcie dla Europy; 3) Perspektywa europejska jest jedynym bodźcem zdolnym pobudzić proces reform w Europie Wschodniej; 4) Porażka w promowaniu takiej perspektywy może prowadzić do społecznego i ekonomicznego zachwiania w regionie, a tym samym do pchnięcia go w kierunku udziału w projektach reintegracyjnych odbywających się w przestrzeni postsowieckiej pod dyktando Moskwy; 5) Partnerstwo Wschodnie powinno być postrzegane jako krok w kierunku integracji z Unią Europejską; 6) Europa będzie liczyć się z Polską tylko jako liderem regionu; 7) Rosyjski neoimperializm stanowi wyzwanie dla bezpieczeństwa Polski i wymaga zdecydowanej reakcji.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2016, 52; 209-220
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Commonwealth of Poland towards Russia in the final stage of the Great Diet (1791–1792)
Rzeczpospolita wobec Rosji w ostatniej fazie obrad Sejmu Wielkiego (1791–1792)
Autorzy:
Anusik, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689163.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Sejm Wielki
Konstytucja 3 maja
Straż Praw
polityka zagraniczna Rzeczypospolitej
stosunki polsko-rosyjskie w latach 1791–1792
Great Diet
Constitution of May 3
Guardians of the Laws
foreign policy of the Commonwealth
Russian-Polish relations in 1791–1792
Opis:
Po uchwaleniu Konstytucji 3 maja ułożenie stosunków z Rosją było najważniejszą kwestią z punktu widzenia bezpieczeństwa Rzeczypospolitej. Widząc wygasanie pomyślnej dla państwa polsko-litewskiego koniunktury w stosunkach międzynarodowych, przywódcy Sejmu Wielkiego zasugerowali Stanisławowi Augustowi dokonanie zwrotu ku Rosji. To z ich inicjatywy król wprowadził do Straży Praw kilku stronników dworu petersburskiego. Nie pociągnęło to jednak za sobą reorientacji polskiej polityki zagranicznej. Umocniwszy swoją pozycję, Stanisław August zwlekał z nawiązaniem bezpośrednich rozmów z cesarzową. Był przekonany, że wystarczy nie prowokować Rosjan i łagodzić wszelkie konflikty wewnętrzne, żeby uniknąć rosyjskiej interwencji w wewnętrzne sprawy Rzeczypospolitej. Założenie to okazało się błędne. Wbrew twierdzeniu ogromnej większości historyków polskich, którzy uważali, że rosyjska interwencja w Polsce była z góry przesądzona, na dworze petersburskim do ostatniej chwili trwały spory i dyskusje dotyczące kształtu polityki wobec państwa polsko-litewskiego. Część doradców Katarzyny II była zdania, że bez ostatecznego porozumienia z dworami niemieckimi nie należy zaczynać wojny z Rzecząpospolitą, gdyż będzie ona ciężka, długotrwała i kosztowna. Namowy polskich malkontentów sprawiły jednak, że ostatecznie zwyciężyła, lansowana przez faworyta cesarzowej – Płatona A. Zubowa, koncepcja rozpoczęcia działań zbrojnych bez oglądania się na stanowisko Wiednia i Berlina. Bierność dyplomatyczna okazała się fatalnym błędem polskiego króla i jego doradców. Równie błędna była koncepcja prowadzenia wojny w ograniczonym tylko zakresie. Słaby opór polskich armii umacniał bowiem pozycję faworyta cesarzowej. Już w trakcie działań wojennych, po nadejściu do Petersburga listu Stanisława Augusta do Katarzyny II, grupa przeciwników wojny na dworze rosyjskim podjęła ostatnią próbę przerwania działań zbrojnych i rozpoczęcia rozmów z władcą Rzeczypospolitej. Sukcesy wojsk cesarzowej, które w ślad za wycofującymi się Polakami zmierzały szybko w kierunku Warszawy działały jednak na korzyść zwolenników zbrojnej interwencji. Król i jego doradcy zbyt szybko przestali wierzyć w możliwość odniesienia zwycięstwa i skapitulowali w chwili, kiedy wciąż istniały szanse na kontynuowanie wojny, której przedłużenie o kilka tygodni mogło skłonić cesarzową do wyrażenia zgody na rozpoczęcie negocjacji pokojowych. Był to fatalny błąd polityczny, który okazał się w konsekwencji początkiem końca pierwszej Rzeczypospolitej.
When the Constitution was ratified on May 3, 1791, establishing good relations with Russia was the most important issue for the security of the Commonwealth. As leaders of the Great Diet noticed that prosperous situation in the Polish-Lithuanian state’s international relations was ending, they suggested Stanisław August to turn to Russia. Because of their initiative, the king introduced several members of the St. Petersburg court to the Guardians of the Laws. Yet, it did not reorient Polish foreign policy. Having strengthened his position, Stanisław August was delaying direct talks with the empress. He was convinced, that to avoid Russian intervention in the Commonwealth’s internal affairs, one should not provoke Russians and appease any internal conflicts. That assumption turned to be wrong, though. Contrary to the views of the vast majority of Polish historians, who believed that Russian intervention in Poland was predetermined, the St. Petersburg court was divided, when it came to the policy on the Polish-Lithuanian state. Some advisers of Catherine II believed, that without a final agreement with German courts, one should not start a war with the Commonwealth, because it would be hard, long-lasting and costly. Yet, views of Polish malcontents and empress’s favorite, Platon A. Zubov, were taken into account, and a military operation was launched, without looking at Vienna and Berlin’s position. A passive diplomacy turned out to be a fatal mistake of the Polish king and his advisers. The concept of a limited warfare was equally wrong. The weak resistance of the Polish army strengthened the position of the empress’s favorite. When Stanisław August’s letter to Catherine II arrived at St. Petersburg, already in the course of war, at the Russian court a group of war opponents took a final attempt to stop hostilities, and start negotiations with the Commonwealth’s ruler. However, successes of empress’s troops, that rapidly moved towards Warsaw after the withdrawing Poles, favored supporters of an armed intervention. The king and his advisers ceased to believe in the possibility of victory too soon, and capitulated at the time, when there was still a chance to continue the war, a prolongation of which by several weeks might have prompted the empress to start peace negotiations. It was a great political mistake, which turned out to be the beginning of the end of the First Republic.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2017, 16, 3
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szczecin as the Home Port for inland Czechoslovakia. Czechoslovak Presence in Szczecin from 1945–1989
Autorzy:
Szczepańska-Dudziak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146171.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Polish-Czechoslovak relations
foreign policy
consular offices
port in Szczecin
stosunki polsko-czechosłowackie
polityka zagraniczna
urzędy konsularne
port w Szczecinie
Opis:
W artykule zaprezentowano współpracę polsko-czechosłowacką realizowaną na płaszczyźnie politycznej, gospodarczej i kulturalnej w Szczecinie przez kilkadziesiąt lat – od przejęcia miasta przez polskie władze w 1945 r. aż do 1989 r. Jego celem jest odpowiedź na pytanie – jakie miejsce zajmował Szczecin w polsko-czechosłowackiej współpracy po II wojnie światowej oraz wokół jakich kwestii koncentrowało się zainteresowanie strony czechosłowackiej tym miastem? W artykule wykorzystano poza literaturą przedmiotu, materiały archiwalne zgromadzone w polskich i czeskich archiwach – w Archivu Ministerstva zahraničnich vĕci w Pradze, Národnim archivum České Republiký oraz Archivum bezpečnostních složek. Wśród polskich archiwów nieocenione okazały się dokumenty zgromadzone w Archiwum MSZ w Warszawie, Archiwum Akt Nowych, Archiwum Państwowym w Szczecinie. Podczas pracy nad artykułem wykorzystano metodę badania dokumentów, elementy metody statystycznej, pomocna okazała się także analiza prasoznawcza, które posłużyły do analizy materiałów archiwalnych partii komunistycznych i aparatu bezpieczeństwa, wymagających, jako tzw. źródła z nadbudową, specyficznej krytyki źródeł i szczególnej ostrożności w ocenie ich wiarygodności. Zainteresowanie Szczecinem ze strony władz czechosłowackich było duże z uwagi na gospodarcze i żeglugowe interesy Czechosłowacji w porcie i to właśnie ten aspekt współpracy decydował o miejscu Szczecina w polsko-czechosłowackich relacjach w całym omawianym okresie. Współpraca ta była realizowana z różnym natężeniem i polegała na utworzeniu specjalnej strefy wolnocłowej oraz umożliwieniu Czechosłowacji wykorzystania portu jako bazy żeglugowej i tranzytowej dla handlowych statków morskich tego kraju. Port w Szczecinie oraz zespół portowy Szczecin-Świnoujście realizowały przez kilkadziesiąt lat funkcje tranzytowe wobec południowego sąsiada. Czechosłowacja nie rezygnowała z obecności w Szczecinie nawet po oddaniu rejonu wolnocłowego w porcie, wręcz przeciwnie, przez kolejne lata tranzyt czechosłowackich towarów stanowił ważną część przeładunków w porcie, stocznia im. Warskiego budowała statki na zamówienie czechosłowackiego armatora, przyszli czechosłowaccy marynarze kształcili się w Wyższej Szkole Morskiej, a kontakty polityczne, społeczne i kulturalne były rozwijane za pośrednictwem konsulatu generalnego oraz filii warszawskiego Ośrodka Kultury i Informacji. Czechosłowacka obecność w Szczecinie najpełniej wyrażała się poprzez szeroki zakres działań realizowanych właśnie przez placówkę konsularną. Konsulat w Szczecinie istniał nieprzerwanie do końca 1992 r., realizując nie tylko funkcje gospodarcze, ale także informacyjne, promował czechosłowacką kulturę, otaczał opieką czechosłowackich marynarzy i pracowników czechosłowackich przedsiębiorstw, których filie znajdowały się w okręgu konsularnym. Dzięki działalności sprawozdawczej placówki, napływały do władz czechosłowackich informacje na temat bieżącej sytuacji politycznej, gospodarczej i społecznej w okręgu konsularnym. Gdyby nie sprawozdania i notatki informacyjne przesyłane przez pracowników szczecińskiego konsulatu do ambasady CSRS w Warszawie i MSZ w Pradze, Szczecin pozostałby w cieniu innych miast Polski, w których rozgrywały się tragiczne wydarzenia grudnia 1970 r., rodził się protest społeczny latem 1980 r. a w latach 1988–1989 zachodziły zmiany systemowe, których czechosłowaccy urzędnicy konsularni nie akceptowali.
The article presents Polish-Czechoslovak cooperation on the political, economic, and cultural levels which took place in Szczecin over several decades – from the city’s takeover by the Polish authorities in 1945 until 1989. Its aim is to answer the questions: what place Szczecin took in the Polish-Czechoslovak cooperation after World War Two and on what issues was the focus of interest placed in this city. In addition to the literature on the subject, the article uses archival materials collected in Polish and Czech archives – in Archiv Ministerstva zahraničnich vĕci in Prague, Národní archiv České republiky and Archiv bez- pečnostních složek. Among the Polish archives, the documents collected in the Archives of the Ministry of Foreign Affairs in Warsaw, the Archives of Modern Records and the State Archives in Szczecin turned out to be invaluable. During the work on the article, the method of examining documents and elements of the statistical method and the press analysis were used. They proved to be helpful in analysing the archival materials of communist parties and the security apparatus which, as sources with superstructure, require specific criticism and special caution in assessing their credibility. The interest in Szczecin on the part of the Czechoslovak authorities was high due to the economic and shipping interests in the port and it was this platform of cooperation that determined the place of Szczecin in Polish-Czechoslovak relations throughout the entire period in question. The article presents a few selected aspects of the Czechoslovak presence in Szczecin starting with the creation of a special duty-free zone which allowed Czechoslovakia to use the port as a shipping and transit base for commercial seagoing vessels of that country. A less known thread of the post-war reports, discussed in the article, is the fate of Czechoslovak sailors, graduates of Szczecin’s maritime schools, emotionally connected with this home port and the place where as many as 11 ships were built at the request of the Czechoslovak shipowner. The contribution of Szczecin’s shipbuilding industry to the expansion of the southern neighbour’s sea fleet was analysed by researchers and was mentioned in this article, just like political, social, and cultural contacts, developed through the Consulate General and the Warsaw branch of the Culture and Information Centre. The Czechoslovak presence in Szczecin was best expressed through the wide range of activities carried out by the consular post which operated continuously until the end of 1992 and performed not only economic but also information, cultural and protective functions in relation to Czechoslovak sailors and employees of Czechoslovak enterprises whose branches operated in the consular district.
Źródło:
Studia Maritima; 2022, 35; 205-244
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stosunki polsko-niemieckie i europejskie kryzysy
Polish-German relations and European crises Summary
Autorzy:
Malinowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619454.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Polish-German relations
Poland’s foreign policy
Ukraine
stosunki polsko-niemieckie
polska polityka zagraniczna
Ukraina
Opis:
Polish-German relations are an example of good collaboration. They also offer considerable potential for even closer cooperation. The crises in the euro zone brought Warsaw and Berlin closer to one another, especially during the Polish presidency of the EU. The present conflict with Russia, however, has resulted in complications. Ironically, it may contribute to Germany’s better understanding Polish expectations regarding security. From Poland’s point of view, the partnership with Germany is being significantly tested within the framework of the North Atlantic Alliance. Germany is trying to accommodate Polish postulates by becoming involved in NATO spearhead forces and facilitating closer military contacts. Polish-German relations will long continue to depend on the nature of German leadership and the role of Poland in the EU, which is not ultimately defined.
Stosunki polsko-niemieckie charakteryzuje dobra współpraca. Dysponują one wysokim potencjałem kooperacji i mogłyby się stać się jeszcze bliższe. Kryzys w strefie euro zwłaszcza w okresie polskiej prezydencji w UE zbliżył Warszawę i Berlin. Jednak obecny konflikt z Rosja przyniósł komplikacje. Paradoksalnie może on przyczynić się do lepszego zrozumienia przez Niemcy polskich oczekiwań w zakresie polityki bezpieczeństwa. Z polskiego punktu widzenia partnerstwo z Niemcami podlega obecnie ważnemu sprawdzianowi w ramach Sojuszu Północnoatlantyckiego. Niemcy starają się wyjść naprzeciw polskim postulatom, angażując się w tworzenie szpicy NATO i zacieśnianie kontaktów wojskowych. Stosunki polsko - niemieckie jeszcze długo będą uwarunkowane charakterem niemieckiego przywództwa i nie do końca zdefiniowaną rolą Polski w UE.
Źródło:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2015, 2; 35-52
1731-7517
Pojawia się w:
Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 80

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies