Temat: Polish foreign Policy - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Aktualność tzw. „doktryny Giedroycia” w kontekście polityki Unii Europejskiej wobec Rosji
Autorzy:: Tomasz, Kamiński,
Marcin, Frenkel,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/894819.pdf
Data publikacji:: 2019-11-19
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:: Polish eastern policy
foreign policy of the EU
Jerzy Giedroyc
Juliusz Mieroszewski
ULB
international relations
European studies
Polska polityka wschodnia
polityka zagraniczna Unii Europejskiej
stosunki międzynarodowe
studia europejskie
Opis:: Russian intervention in Donbas and annexation of Crimea have triggered a fundamental revision of the EU policy towards Easter neighbourhood and Russia. The main goal of this paper is to develop discussion about the EU strategy towards Russia by presenting political concept named “The Giedroyc doctrine”, created by Polish intellectuals on exile, when Poland was under Soviet domination. Although created a few decades ago, some elements of this doctrine are still surprisingly relevant today and may contribute to contemporary European debate. In particular, we argue that strengthening the prosperity, stability and security in Eastern Europe is possible only when Russia transforms itself into a prosperous and democratic state. Autocratic and neo-imperial Russia undermines any major pro-Western political changes in the region. Therefore, successful transformation of Russia into stable, prosperous and democratic state should be included into the long-term vision of European politicians who intend to keep Europe secure. All political activities in the Eastern neighbourhood should be subordinated to this. It means that economic support for Ukraine and strengthening cooperation with this country should not be a goal itself. Westernization of Ukraine ought to be perceived only as a beginning of political transformation of the whole region.
Źródło:: Przegląd Europejski; 2019, 2; 69-83
1641-2478
Pojawia się w:: Przegląd Europejski
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Audiencje polityków komunistycznej Polski u papieża w latach 1945–1978
Polish Communist Politicians’ Audiences with the Pope in 1945–1978
Autorzy:: Kucharski, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/478031.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:: dyplomacja komunistyczna
polityka zagraniczna PRL
Stolica Apostolska
Pius XII
Jan XXIII
Paweł VI
polityka wschodnia Watykanu
relacje państwo–Kościół
Communist diplomacy
foreign policy of the Polish People’s Republic
Holy See
John XXIII
Paul VI
eastern policy of the Vatican
state-Church relations
Opis:: After the Second World War, Communist Poland and the Holy See did not maintain official diplomatic relations for over a quarter of the century (1945–1974). Despite that complicated situation, there were several personal meetings between the Pope and the representatives of Communist Poland during the pontificated of Pius XII, John XXIII and Paul VI. These meetings seemingly confirm the definite rule of the Vatican’s diplomacy which does not refuse to talk with anyone and to conduct dialogue in any situation. The analysis of the circumstances and the courses of meetings between Communist politicians from Poland and the Pope allows us to draw the line that divides the period in question into two parts. Until 1965, the Pope held audiences with Catholic activists engaged in public Communist Poland, while after that date, there were also meetings with Communist politicians, including two foreign ministers and a First Secretary of the Central Committee of the Polish United Workers’ Party. Throughout nearly the entire period, the primary goal of the relations between Poland and the Vatican, including meetings with the Pope, was to win the Holy See’s favour, particularly in opposition to the Primate, and create the propaganda image of religious freedom and good relations between the state and the Church in Poland. It is difficult to assess how the Holy See benefited from those meetings. The dialogue started in 1965, and it took an institutional form in 1974, but that did not affect the model of religious policy in Poland, and the strong position of the Church did not result from the dialogue between the Communists and the Vatican, but the unrelenting and principled policy of the Episcopate lead by the Primate. I have based the present article primarily on materials prepared by the Communist diplomatic service and stored in the Archives of the Ministry of Foreign Affairs and documents prepared by the Party and administration of the Communist Poland, particularly the Office for Religious, and stored at the Polish Central Archives of Modern Records. Diaries and memoirs also proved to be important – particularly those by Jerzy Zawieyski and Janusz Zabłocki.
Źródło:: Pamięć i Sprawiedliwość; 2017, 29; 50-71
1427-7476
Pojawia się w:: Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Augustinas Voldemaras i stosunki radziecko-litewskie w latach 1926–1929
Augustinas Voldemaras and Soviet-Lithuanian Relations between 1926 and 1929
Autorzy:: Rupasow, Aleksandr I.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2235030.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: Augustinas Voldemaras
Antanas Smetona
stosunki litewsko-radzieckie
stosunki polsko-litewskie
polityka zagraniczna Litwy
polityka zagraniczna ZSRR
Lithuanian-Soviet relations
Polish-Lithuanian relations
Lithuanian foreign policy
USSR foreign policy
Opis:: Praca opisuje relacje radziecko-litewskie w latach 1926–1929 na podstawie sprawozdań radzieckiej misji dyplomatycznej w Wilnie. Władze w Moskwie zainteresowane były sytuacją wewnętrzną Litwy, narastającymi napięciami pomiędzy Augustinasem Voldemarasem i Antanasem Smetoną oraz skomplikowanymi relacjami między Wilnem i Warszawą.
The article describes Soviet-Lithuanian relations in the period between 1926 and 1929, based on reports by Soviet diplomats in Vilnius. The authorities in Moscow were preoccupied with the internal situation in Lithuania, the growing tensions between Augustinas Voldemaras and Antanas Smetona, and the complicated relations between Vilnius and Warsaw.
Źródło:: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2022, 57, 2; 61-76
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Australijskie reakcje na wydarzenia 1956 roku w Polsce
Australian response to Polands June 1956 crisis
Autorzy:: Rudziński, Adrian
Korobacz, Victor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/478184.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:: stosunki polsko-australisjkie polityka zagraniczna australisjki antykomunizm etniczny antykomunizm polscy emigranic
Australian - Polish relations Australian foreign policy Australian anti-communism ethnic anti-communism Polish emigres
Opis:: This article examines reaction in Australia and Australian foreign policy responses to Poland’s June 1956 crisis - Poznanski Czerwiec. Poznan’s June events prompted immediate Australia-wide demonstrations and protests by Polish emigres who were supported by friends and allies in the Catholic Church and the anti-communist movement. Nation-wide and well-attended demonstrations in Australia and subsequent approaches by Poles and supporters required a disinterested government to develop a position on Poznan. Pressure on the government for a response, potentially disruptive to its foreign policies, was applied only by elements within the Australian political scene that posed little threat to its future. Poznan’s greatest impact takes place within the peculiar nature of Australian politics where the Poznan issue was used to fan the flames of bitter rivalry within the labour movement by a strident anti-communist faction seeking to displace the Australian Labor Party and establish itself instead, as the legitimate representative of Australian workers. In taking up the Polish émigré cause, the Australian anti-communist leadership claimed the moral high-ground, but lacked sufficient strategic commitment to use their considerable parliamentary advantage to pressure the government to adopt a more muscular position on Poznan.
Źródło:: Pamięć i Sprawiedliwość; 2016, 28; 160-189
1427-7476
Pojawia się w:: Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Between fraternal help and economic realism. The employment of Polish workers in Czechoslovakia (1945-1950)
Autorzy:: Dvořák, Tomáš
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1896519.pdf
Data publikacji:: 2020-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: robotnicy zagraniczni
polityka pracownicza
gospodarka planowa
czechosłowacko-polskie relacje
foreign workers
labour policy
planned economy
Czechoslovak-Polish relations
Opis:: The paper deals with the topic of the employment of the Polish workers in post- -war Czechoslovakia. Analysed are mainly the features of the Czechoslovak workforce policy with some insight into the political context of the Czechoslovak-Polish relations. Despite the tensions, the employment of Polish citizens in Czechoslovak coal mines continued after the war in line with the laws of supply and demand. The advantages of the temporary border crossing, were enjoyed and quietly tolerated by both parties. First, with the start of the five- and six-year Plans in both countries, this development conformed with the demands of the centrally directed policy for the distribution of workforce stemming from a planned economy. From its very beginning, recruitment of Polish agricultural workers represented a method employed by the government in its attempt to cope with the permanent shortage of workers in the post-war Czechoslovak labour market. Just like the other emergency measures, it was accompanied by disproportions in economic costs. The influence of political symbols which were detrimental to the economy were also among the specific attributes of this arrangements. The development in both cases reveals a change in the economic as well as political thinking on the threshold of the communist rule.
Źródło:: Historia Slavorum Occidentis; 2020, 4 (27); 101-131
2084-1213
Pojawia się w:: Historia Slavorum Occidentis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Bezpieczeństwo międzynarodowe w traktatach o przyjaźni i współpracy zawartych przez Polskę z państwami sąsiednimi
International Security in the Treaties of Friendship and Cooperation made by Poland with the Neighbouring States
Autorzy:: Staszewski, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1046821.pdf
Data publikacji:: 2019-06-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: bezpieczeństwo międzynarodowe
bezpieczeństwo międzynarodowe Polski
gwarancje bezpieczeństwa
polityka zagraniczna Polski
praktyka traktatowa Polski
rozbrojenie
stosunki traktatowe Polski
traktaty o przyjaźni i współpracy, umowy międzynarodowe
international security
international security of Poland
security guarantees
Polish foreign policy
Polish treaties practice
disarmament
Polish treaties relations
Treaties of Friendship and Cooperation
international agreements
Opis:: Wydarzenia przełomu lat 1989-1990, które wpłynęły na przemiany w Polsce oraz w innych państwach Europy Środkowej i Wschodniej spowodowały, że kwestie bezpieczeństwa i gwarancji jego zapewnienia stały się podstawowym elementem polskiej racji stanu i głównym celem realizowanej polityki zagranicznej. Rozpoczął się proces budowy nowych powiązań traktatowych. W niniejszym artykule dokonano analizy traktatów o przyjaźni i współpracy zawartych przez Polskę, które odgrywają szczególną rolę w stosunkach traktatowych państw. Zakres podmiotowy został ograniczony do umów podpisanych z państwami sąsiednimi, biorąc pod uwagę fakt zmian, które zaszły w bezpośrednim otoczeniu Polski, która zyskała na swoich granicach nowych sąsiadów. Celem opracowania jest udzielenie odpowiedzi na pytanie badawcze, czy w traktatach o przyjaźni i współpracy zawartych przez Polskę po 1989 r. z państwami sąsiednimi znalazły się postanowienia odnoszące się do bezpieczeństwa międzynarodowego, stanowiące przejaw wspólnego zainteresowania i współpracy państw w tym zakresie oraz czy regulacjom tym nadano odpowiednią rangę, a tym samym, czy znalazły się odpowiednie gwarancje dla zapewnienia bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej.
The events at the turn of 1989/1990 that influenced the transformations in Poland and other countries of the Eastern and Central Europe caused the security issues and security assurance guarantees to become the fundamental elements of the Polish national interest and the main objective of the implemented foreign policy. A process of building new treaties and connections has begun. This paper analyses the Treaties of Friendship and Cooperation made by Poland that have a special role in the states’ treaties policy. The subject of the paper is limited to the treaties with the neighbouring states since, after the changes in the closest surroundings, Poland obtained new neighbours. The purpose of this article is to answer questions if, in the Treaties of Friendship and Cooperation made by Poland after 1989, there were any security issues that reflected the common states’ interest and whether those provisions were given the proper rank, and, at the same time, if there were any guarantees for Poland’s security.
Źródło:: Studia Prawnicze KUL; 2019, 2; 201-230
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:: Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Challenges and Perspectives of Polish Foreign Policy Towards the Post-Yugoslav Region
Autorzy:: Podgórzańska, Renata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2032374.pdf
Data publikacji:: 2013-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Polish foreign policy
Post-Yougoslav region
enlargement of European Union
post-Cold War period
Opis:: In the new, post-Cold War reality Polish foreign policy faced challenges stemming from the need to set targets that would reflect the interests of Poland, as well as take into account the changes in the international environment. Gradually, the assumptions and directions of foreign policy were rebuilt, with an aim to ensure the safety of the country in both internal and external dimension, to provide the territorial integrity, strengthen the sovereignty and create optimal conditions for the development of the state and society. After 1989, as a consequence of the concentration of efforts of Polish diplomacy on the implementation of strategic directions of foreign policy, others had a secondary meaning. Polish vital interests were located in the Euro-Atlantic area, in the immediate vicinity, as well as in Central and Eastern Europe, which is why in the first place all strengths and resources were engaged there in order to implement the strategic tasks of foreign policy; the Western Balkans remained on the sidelines, in the territory of former Yugoslavia. Nevertheless, this did not mean the total marginalization of the post- -Yugoslav region, and the perception of the events associated with the disintegration of the Yugoslav federation as not directly, but only indirectly connected with Polish interests.
Źródło:: Reality of Politics; 2013, 4; 178-197
2082-3959
Pojawia się w:: Reality of Politics
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Condamnées à s’allier. La Pologne et la France à la fin de la Grande Guerre et dans l’immédiat après-guerre (1917–1921)
Condemned to be allies. Poland and France at the end of the Great War and in the immediate post-war period (1917–1921)
Autorzy:: Gmurczyk-Wrońska, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2216281.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:: Polish foreign policy (1918–1939)
World War I
Treaty of Versailles
France
Polish political thought
Polish National Committee (1917–1919)
Polish-French Alliance 1921
diplomacy of the Second Polish Republic
polska polityka zagraniczna (1918–1939)
I wojna światowa
traktat wersalski
Francja
polska myśl polityczna
Komitet Narodowy Polski (1917–1919)
sojusz polsko-francuski 1921
dyplomacja II Rzeczypospolitej
Politique étrangère polonaise (1918–1939)
Première Guerre mondiale
Traité de Versailles
pensée politique polonaise
Comité national polonais (1917–1919)
alliance franco-polonaise 1921
diplomatie de la Deuxième République (Pologne)
Opis:: Roman Dmowski et son camp, dont Erazm Piltz, ont utilisé l’évolution de la politique étrangère française et présence du Comité national polonais à Paris pour faire pression sur le gouvernement français afin qu’il inclue l’indépendance de la Pologne dans les objectifs de guerre des Alliés. L’intérêt accru de la France pour les affaires polonaises à la fin de 1917 résulte d’une part de la perte de son allié russe et d’autre part d’un fort désir d’affaiblir l’Allemagne autant que possible. La France s’est alors mise à modifier sa politique dans l’Est européen prévoyant dans ses plans futurs la possibilité de compter les nouveaux États d’Europe centrale dans son système d’alliance. Finalement, en 1921, la France et la Pologne conclurent une alliance en deux volets : un accord politique et une convention militaire secrète. Pour la France, la Pologne n’est dans les domaines politique et militaire qu’un «allié de revers», un allié contre l’Allemagne, mais aussi un allié qui soulève de nombreuses objections au Quai d’Orsay. Elle joue également un rôle très important pour les investisseurs français. Pour la Pologne, en revanche, l’alliance avec la France en tant que puissance victorieuse était facteur essentiel dans sa politique étrangère, le pays ayant absolument besoin d’un partenaire parmi les puissances européennes.
Roman Dmowski and his camp, including Erazm Piltz, used the evolution of French foreign policy and the existence of the Polish National Committee in Paris to pressure the French government to include Polish independence in the Allies’ war aims. France’s increased interest in Polish affairs in late 1917 resulted partly from the loss of its Russian ally and partly from a strong desire to weaken Germany as much as possible. France then began to modify its policy in Eastern Europe and included in its future plans the possibility of including the new Central European states in its alliance system. Finally, in 1921, France and Poland concluded a two-part alliance: a political agreement and a secret military convention. For France, in the political and military spheres, Poland was nothing more than a “rear ally”, an ally against Germany, as well as an ally that raised many objections in the Quai d’Orsay. It also played a very important role for French investors. For Poland, on the other hand, the alliance with France as a victorious power was a very important factor in its foreign policy, because Poland absolutely needed a partner among the European powers.
Roman Dmowski i jego obóz, w tym Erazm Piltz, wykorzystywali ewolucję francuskiej polityki zagranicznej i istnienie w Paryżu Komitetu Narodowego Polskiego w celu wywierania presji na rząd francuski, aby włączył on sprawę niepodległości Polski do celów wojennych aliantów. Wzrost zainteresowania Francji sprawami polskimi pod koniec 1917 roku po części wynikał z utraty rosyjskiego sojusznika, a po części z dążenia do maksymalnego osłabienia Niemiec. Francja zaczęła wówczas modyfikować swoją politykę w Europie Wschodniej i w swoich planach na przyszłość uwzględniała możliwość włączenia nowych państw Europy Środkowej do swojego systemu sojuszniczego. Ostatecznie w 1921 roku Francja i Polska zawarły dwuczęściowy sojusz: umowę polityczną i tajną konwencję wojskową. Dla Francji, w sferze politycznej i militarnej, Polska była jedynie allié de revers, sojusznikiem przeciwko Niemcom, przy tym sojusznikiem budzącym wiele zastrzeżeń w Quai d’Orsay. Sojusz odegrał także bardzo ważną rolę z perspektywy francuskich inwestorów. Dla Polski natomiast sojusz z Francją jako mocarstwem zwycięskim był kluczowym czynnikiem w jej polityce zagranicznej, ponieważ Polska bezwzględnie potrzebowała partnera wśród mocarstw europejskich.
Źródło:: Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 21-38
1733-2680
2451-0610
Pojawia się w:: Krakowskie Studia Międzynarodowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Dilemmas of Poland’s foreign and security policies in the post-Cold War period in the context of its geopolitical location between Russia and Germany
Dylematy polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Polski w okresie pozimnowojennym w kontekście jej geopolitycznego usytuowania między Rosją a Niemcami
Autorzy:: Stolarczyk, Mieczysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/666566.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: geopolityka
polityka zagraniczna Polski
stosunki polsko-niemieckie
stosunki polsko-rosyjskie
geopolitics
Poland’s foreign policy
Polish-German relations
Polish- Russian relations
Opis:: Celem badawczym w artykule jest ukazanie wpływu (znaczenia) czynnika geopolitycznego w stosunkach Polski z Federacją Rosyjską (Rosją) i Republiką Federalną Niemiec (Niemcami) w okresie pozimnowojennym, w tym przede wszystkim na stopień zbieżnych i rozbieżnych (sprzecznych) interesów z tymi państwami oraz na dylematy z tym związane dla polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Polski. Główna teza badawcza zawiera się w stwierdzeniu, że czynnik geopolityczny, mimo zmian zachodzących w ostatnich dziesięcioleciach w systemie międzynarodowym (np. przyspieszenie procesów globalizacji), jest nadal jedną z głównych determinant stosunków Polski z Rosją i Niemcami. Jednakże w okresie pozimnowojennym rzutował on zdecydowanie bardziej negatywnie na stosunki Polski z Rosją niż na relacje Polski z Niemcami. W omawianym okresie w polityce zagranicznej Polski znacznie zmalało znaczenie problemu niemieckiego, w jego tradycyjnym rozumieniu źródeł zagrożenia, rosło natomiast znaczenie problemu rosyjskiego. Niemcy były postrzegane przez decydentów polskiej polityki zagranicznej przede wszystkim jako partner i sojusznik (w ramach NATO), natomiast Rosja, jako główne zagrożenie dla bezpieczeństwa Polski, w tym także jako zagrożenie militarne (zagrożenie bezpośrednią napaścią zbrojną). Mając na uwadze zagadnienia bardziej szczegółowe, w opracowaniu wyeksponowane zostały m.in. kwestie dotyczące istoty czynnika geopolitycznego w polityce zagranicznej państw, niektóre uwarunkowania geopolitycznego usytuowania Polski w okresie pozimnowojennym, główne etapy i ich cechy charakterystyczne w stosunkach Polski z Niemcami i Rosją w tym czasie, główne obszary rozbieżnych interesów w stosunkach Polski z Niemcami i Rosja w drugiej dekadzie XXI w., podobieństwa i różnice w polityce Polski wobec Niemiec i Rosji w okresie pozimnowojennym oraz główne dylematy polityki zagranicznej Polski pod koniec drugiej dekady XXI w. wynikające z geopolitycznego usytuowania Polski między Rosją a Niemcami. Jeden z głównych wniosków sformułowanych na podstawie przeprowadzonych rozważań zawiera się w stwierdzeniu, że geopolityczne położenie Polski między Rosją i Niemcami nie oznacza, że mając na uwadze związane z tym zaszłości historyczne, stosunki Polski z tymi państwami skazane są na konfrontacyjny charakter. Czynnik geopolityczny nie ma bowiem charakteru samodzielnej siły sprawczej, determinizmu geopolitycznego, automatycznie eliminującego możliwości wpływu kolejnych polskich rządów na zmianę geopolitycznej sytuacji Polski. Geopolityczne usytuowanie nie determinuje ani wiecznych wrogów ani wiecznych przyjaciół. Z tego samego położenia geopolitycznego Polski można bowiem wyprowadzić różne koncepcje, programy i cele polityki zagranicznej.
The research objective of this paper is the presentation of the influence (significance) of the geopolitical factor in Poland’s relations with the Russian Federation (Russia) and the Federal Republic of Germany (Germany) in the post-Cold War period, first and foremost the influence on the shares of convergent and divergent (contradictory) interests of Poland and the two countries, as well as relevant dilemmas concerning Poland’s foreign and security policies. The main research thesis is that the geopolitical factor remains one of the chief determinants of Poland’s relations with Russia and Germany despite the changes taking place in the international system (e.g. the acceleration of globalisation processes) in the last few decades. In the post-Cold War period, however, it affected Poland’s relations with Russia in a much more negative way than it did the Polish-German relations. The German problem in its traditional sense of a hazard source diminished considerably in the Polish foreign policy in the abovementioned period, while the significance of the Russian problem increased. The decision makers of the Polish foreign policy viewed Germany first and foremost as a partner and an ally (within NATO), while Russia was seen as the main hazard to Polish security, including a military hazard in the form of a direct invasion. Wishing to present more detailed matters, the paper brings to the fore i.a. the issues concerning the essence of the geopolitical factor in the foreign policies of countries, certain conditions of Poland’s geopolitical location in the post-Cold War period, the main stages of Poland’s relations with Germany and Russia in that period together with their characteristics, the main areas of divergent interests in Poland’s relations with Germany and Russia in the second decade of the 21st century, the similarities and differences in Poland’s policy toward Germany and Russia in the post-Cold War period as well as the main dilemmas of the Polish foreign policy toward the end of the second decade of the 21st century stemming from Poland’s geopolitical location between Russia and Germany. One main conclusion formulated on the basis on those deliberations is that Poland’s geopolitical location between Russia and Germany does not doom Polish relations with the two countries to a confrontational nature for historical reasons. The geopolitical factor is not an independent prime mover; it does not entail geopolitical determinism which automatically eliminates the possibility of influencing Poland’s geopolitical situation by subsequent Polish governments. The geopolitical location does not determine eternal enemies or eternal friends because one can derive various conceptions, programmes and objectives of the foreign policy from the same geopolitical location of Poland.
Źródło:: Studia Politicae Universitatis Silesiensis; 2019, 26; 45-108
1895-3492
2353-9747
Pojawia się w:: Studia Politicae Universitatis Silesiensis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Dyplomacja PRL wobec kryzysu karaibskiego w 1962 roku
Autorzy:: Kieć, Konrad
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1373780.pdf
Data publikacji:: 2020-04-30
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Polish foreign policy
20th century
Caribbean Crisis
polska polityka zagraniczna
wiek XX
kryzys karaibski
Opis:: Ministerstwo Spraw Zagranicznych oraz ówczesny szef polskiej dyplomacji Adam Rapacki uważali kryzys karaibski za niezwykle groźny dla Polski. Wynikało to z faktu, że Warszawa utrzymywała dobre relacje gospodarcze z Waszyngtonem. Od czasu nawiązania relacji dyplomatycznych z Hawaną stosunki między PRL a Kubą rozwijały się wolno. Od 1960 r. PRL była zmuszona okazywać pomoc Kubie i nie czerpała zysków z wymiany handlowej. Szersze zaangażowanie na rzecz poprawy stosunków z reżimem Castro było wymuszone przez Moskwę. Polska jako członek bloku wschodniego nawiązała relacje z Hawaną najpóźniej ze wszystkich krajów wchodzących w jego skład. Na wspomniane ruchy Stany Zjednoczone Ameryki zareagowały w sposób niezwykle nerwowy. Administracja prezydenta Johna Kennedy’ego groziła cofnięciem cesji gospodarczych udzielonych Polsce. W tym kontekście wizyta Adama Rapackiego w Hawanie w czerwcu 1961 r. wydawała się z punktu widzenia USA prowokacyjna. Inaczej wystąpienie polskiego ministra odebrali brytyjscy dyplomaci, którzy utrzymywali, że podczas przemówienia na Uniwersytecie w Hawanie Rapacki starał się nie obrażać Stanów Zjednoczonych. Dodatkowo Foreign Office uważało, że został on zmuszony do złożenia owej wizyty zagranicznej. W momencie, gdy rozpoczął się kryzys rakietowy na Kubie, polskie MSZ starało się za wszelką cenę uniknąć działań, które mogły zostać odebrane jako prowokacja przez siły US Navy, prowadzące morską blokadę wyspy. O zamiarach dotyczących rozmieszczenia pocisków atomowych na Kubie ZSRR nie poinformowało swoich sojuszników, co świadczyło o braku suwerenności PRL oraz innych państw bloku wschodniego. MSZ nie podejmowało żadnych aktywnych ruchów w tej kwestii, ale starało się pozyskać najbardziej wiarygodne informacje na temat rozgrywających się zdarzeń. Najlepiej poinformowany był ambasador PRL w Waszyngtonie, a jego odpowiednicy w Hawanie i Moskwie mieli niekompletne dane. Dodatkowo, po ustaniu największego zagrożenia związanego z wybuchem wojny termonuklearnej, to PRL przekazywała informacje o krytyce Fidela Castro kierowanej wobec Moskwy, a dotyczącej kryzysu.
The Ministry of Foreign Affairs and the head of Polish diplomacy at that time, Adam Rapacki, considered the Caribbean Crisis to be extremely dangerous for Poland. It was due to the fact that Warsaw maintained good economic relations with Washington. Since establishing diplomatic relations with Havana, relations between the Polish People’s Republic (PPR) and Cuba had developed slowly. From 1960, PPR was forced to help Cuba, while not drawing any benefits from exchange trade. Larger commitment to improve relations with Castro’s regimes was forced by Moscow. Poland was the last member of Eastern Bloc to establish relations with Havana. The United States of America reacted to these events in an extremely nervous manner. The administration of President John Kennedy threatened to cancel economic cessions granted to Poland. In this context, Adam Rapacki’s visit to Havana in June 1961 seemed provocative from the USA point of view. British diplomacy, however, interpreted the Polish minister’s speech at the University of Havana differently and maintained that Rapacki was careful not to offend the United States of America. Moreover, the Foreign Office believed that he was forced to make this foreign visit. When the Cuban Missile Crisis began, the Polish Ministry of Foreign Affairs tried to avoid any actions that could be seen as provocative by U.S. Navy forces, conducting a naval blockade of the island. The USSR did not inform its allies about the plan of placing the missiles on Cuba, which testified to the lack of sovereignty of the PPR and other Eastern Bloc states. The Polish Ministry of Foreign Affairs did not make any active moves regarding the crisis, but still tried to obtain the most reliable information on the events. The most informed person was PPR’s ambassador in Washington, while those in Havana and Moscow had incomplete data. In addition, after the biggest threat of the outbreak of thermonuclear war has passed, it was the PPR that provided information about Fidel Castro’s critique of Moscow’s position towards the crisis.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2020, 106; 157-189
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Działalność Augustinasa Voldemarasa jako kreatora litewskiej polityki zagranicznej wobec Polski, Niemiec i ZSRR w latach 1926–1929
Activity of Augustinas Voldemaras as the Author of Lithuanian Foreign Policy towards Poland, Germany, and the USSR in 1926–1929
Autorzy:: Malužinas, Martinas
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/653993.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: Augustinas Voldemaras
stosunki litewsko-polskie
stosunki litewsko-niemieckie
stosunki litewsko-sowieckie
litewska polityka zagraniczna 1926–1928
Wileńszczyzna
Kłajpeda
Polish-Lithuanian relations
Lithuanian-German relations
Lithuanian-Soviet relations
Lithuanian foreign policy 1926–1928
Vilnius region
Klaipeda
Opis:: Po zamachu stanu w grudniu 1926 r. na czele Litwy stanęli liderzy partii narodowców: Augustinas Voldemaras i Antanas Smetona. W artykule omówiono politykę zagraniczną Voldemarasa w kluczowych dla Litwy latach 1927–1928. Był to okres próby przebudowy stosunków relacji polsko-litewskich, głównie w kontekście Wileńszczyzny, tajnych negocjacji z Niemcami, mających na celu pozyskanie dodatkowego wsparcia finansowego dla młodego państwa litewskiego oraz polityki zbliżenia z ZSRR, dzięki której Litwa zyskała potężnego sojusznika w sporze z Polską.
Following the coup d’état of December 1926, Lithuania found itself governed by the leaders of the Lithuanian Nationalists, Augustinas Voldemaras and Antanas Smetona. The article discusses Voldemaras’ foreign policy during the important for Lithuania years of 1927 and 1928. It was the period of attempted reconstruction of Polish-Lithuanian relations, mainly in the context of Vilnius region, secret negotiations with the Germans to secure additional financial support for the young Lithuanian state, and policy of détente with the USSR which made it possible for Lithuania to gain a powerful ally in the argument with Poland.
Źródło:: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2019, 54, 2; 151-177
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Działalność polityczno-kulturalna Macieja Loreta w Rzymie przed wybuchem Wielkiej Wojny
Autorzy:: Wojtanowska-Bąk, Natalia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/609110.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: polska polityka zagraniczna
Maciej Loret
Biuro Informacyjno-Prasowe
Polonia włoska
Polish foreign Policy
Press and Information Office
Poles in Italy
Opis:: 7 II 1911 r. na mocy uchwały Rady Narodowej powołano do życia Biuro Prasowe w Rzymie, będące filią francuskiej Agence Polonaise de Presse. Kierownictwo nad rzymską placówką objął Maciej Loret, lwowski historyk i wieloletni członek Ekspedycji Rzymskiej PAU. Dzięki zabiegom Loreta zapoznano włoską opinię publiczną oraz kręgi polityczno-kulturalne ze sprawą polską, a nawiązane kontakty z prasą oraz światem parlamentarnym i naukowym umożliwiły efektywniejszą akcję propagandową w czasie Wielkiej Wojny. On 7 February 1911, a resolution of the National Council established the Press and Information Office in Rome, which was a branch of the French Agence Polonaise de Presse. Head of the Agence was appointed Maciej Loret, a historian from Lwow and longtime member of the Rome Expedition of the Polish Academy of Learning in Kraków. Thanks to Loret’s efforts, the Italian public opinion as well as political and cultural circles got to know the Polish question, and the contacts he established with the press, academic institutions and the parliamentary world enabled a more effective propaganda campaign during the Great War.
Źródło:: Dzieje Najnowsze; 2018, 50, 3
0419-8824
Pojawia się w:: Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Dziedzictwo przeszłości i pamięć historyczna jako czynniki determinujące politykę bezpieczeństwa. Przypadek polityki zagranicznej i obronnej Polski 1918-1944/45 r.
The heritage of the past and historical memory as factors determining security policy. The case of Polish foreign and defense policy 1918-1944/45
Наследие прошлого и историческая память как факторы, определяющие политику безопасности. Казус иностранной и оборонной политики Польши 1918–1944/45
Autorzy:: Kuk, Leszek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1930271.pdf
Data publikacji:: 2021-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Polish Question/question polonaise in the XIXth century
European security
system 1815–1914
Versailles collective security system
foreign policy of the Second Polish
Republic
Polish power cencepts in the interwar period
Polish political élite between the
Wars (1918–1939)
Polish German relations 1918–1939
Polish Soviet relations 1918–1939
«польский вопрос/question polonaise» в XIX веке
европейская
система безопасности 1815-1914
внешняя политика Второй Польской Республики
политические элиты Второй Польской Республики
польско-немецкие отношения
в межвоенный период
польско-советские отношения в межвоенный период
Opis:: The shaping of the security and defence policy of the Second Polish Republic took place primarily under the influence of the development of the domestic situation in the country and evolution of the European security system. However, in the case of Poland, experience and historical memory played a greater role in this field than in the case of other countries. Poland as a state did not exist for a dangerously long 123 years. During that period, as a kind of substitute for the Polish state, the so-called “Question polonaise/Polish Question” was present in the political life and security of system Europe, that is all problems related to the Polish nation’s efforts to regain the state, which often manifested itself in the form of armed uprisings. It was so difficult to solve that it remained unresolved throughout the nineteenth century. Both the circumstances of the collapse of the Polish state and the evolution of the «question polonaise» in the «long» nineteenth century (for Poland from 1795 to 1918) provided Europe with experiences going in different directions, evoking on the one hand certain hopes and expectations, but on the other hand doubts, and even fears. As a result, in 1918, the project of restoring the Polish state was universally (and irrevocably!) accepted, but no agreement was reached on its borders, and thus, indirectly, on its socio-economic system. The year 1918 should be seen not only as the end of the century of the struggle for independence, but also as the opening of the next century, the century of the struggle to maintain the Polish state and to give it a form corresponding to the aspirations of the nation and accepted by the geopolitical surroundings of Poland. In the short interwar period, those efforts were not successful. Faced with the evolution of the international situation and the European security system, unfavourable for Poland, the political elites largely failed. They came from the upper and privileged social classes, mainly from the post-feudal layer of landowners and from the intelligentsia, rooted in that layer, both of whom were especially numerous in Poland. In many areas of key importance from the point of view of the security of the country and of the nation, they were unable to break out of the circle of ideas and views taken from the past. In their political thinking, they were subject to the limitations typical of post-feudal landowning layers. And so, in the internal dimension, they did not manage to make the effort to reform social relations in the form of a radical land reform, or to give real equality to national minorities (especially Ukrainian and Jewish). They also failed to prevent the evolution of the state system in an anti-democratic and authoritarian direction. In the external dimension, they failed to properly assess the potentials, intentions, and actions of the two totalitarian powers which bordered on Poland, namely the Third Reich and the Soviet Union.
Формирование политики безопасности и обороны Польской Республики происходило в первую очередь под влиянием развития внутренней ситуации страны и эволюции европейской системы безопасности. Однако, в случае Польши, по сравнению с другими странами, в этой области большую роль сыграли опыт и историческая память. Польша как государство не существовало опасно долго -123 года. В этот период, как бы взамен польского государства, в политической жизни и в системе безопасности присутствовал т.н. «question polonaise/польский вопрос» - комплекс вопросов, связанных со стремлением польской нации восстановить государство, который часто проявлялся в форме вооруженных восстаний. В связи со своей сложностью в XIX в. он так и оставался нерешенным. Оба обстоятельства - распад польского государства и эволюция «польского вопроса» в «долгом» XIX в. (для Польши 1795-1918 гг.) -привносили Европе двоякий опыт, т.е., с одной стороны, определенные надежды и ожидания, но с другой - сомнения и даже опасения. Это означало, что в 1918 году проект восстановления польского государства был одобрен повсеместно (и безвозвратно), но не достигнуто соглашения относительно его границ и, таким образом, косвенно - его социально-экономической системы. 1918 год должен быть признан не только концом столетия борьбы за независимость, но и началом следующего века борьбы за сохранения польского государства и придачу ему формы, которая соответствовала бы аспирациям народа и могла быть принята геополитическим окружением Польши. В короткий межвоенный период эти усилия не увенчались успехом. Ввиду неблагоприятной для Польши эволюции международной и европейской системы безопасности в значительной степени не оправдала себя политическая элита. Она происходила из высших и привилегированных слоев населения, в первую очередь из особо многочисленного в Польше постфеодального слоя помещиков и происходившей из него интеллигенции. Во многих ключевых с точки зрения безопасности страны и народа сферах они не могли освободиться от мировоззрения из прошлого. Их политическое мышление подвергалось ограничениям, типичным для постфеодального слоя владельцев. Во внутреннем измерении, они не решились провести реформу социальных отношений в виде радикальной сельскохозяйственной реформы, ни на реальное равенство национальных меньшинств (особенно украинцев и евреев). Им не удалось предотвратить эволюцию государственной системы в антидемократическом и авторитарном направлении. А во внешнем измерении, им не удалось должным образом оценить потенциалы, намерения и действия двух соседних тоталитарных держав, т.е. Третьего Рейха и Советского Союза.
Źródło:: Nowa Polityka Wschodnia; 2021, 2(29); 41-82
2084-3291
Pojawia się w:: Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Emigracja Polaków do Wielkiej Brytanii w latach 2004-2016. Implikacje dla stosunków polsko-brytyjskich
The Polish Emigration to Great Britain in the Years 2004–2016. Implications for the Polish-British Relations
Autorzy:: Podgórzańska, Renata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1367751.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: international migration
Polish-British relations
foreign policy
migracje międzynarodowe
stosunki polsko-brytyjskie
polityka zagraniczna
Opis:: Emigracja nie jest zjawiskiem nowym w polskiej rzeczywistości. Powodowana różnorodnymi przyczynami, generuje określone konsekwencje z punktu widzenia państwa i społeczeństwa. Odzwierciedleniem tego założenia jest kwestia emigracji Polaków do Wielkiej Brytanii po 2004 roku, która stanowi wyzwanie w kontekście polityki zagranicznej Polski i będących jej następstwem stosunków polsko-brytyjskich. Zauważyć bowiem należy, iż migracje, w szczególności w wymiarze społecznym i gospodarczym, stanowią ważny komponent polityki zagranicznej, zarówno państwa wysyłającego, jak i przyjmującego. Celem artykułu jest przeanalizowanie wpływu emigracji Polaków do Wielkiej Brytanii w okresie poakcesyjnym na poziom i charakter polsko-brytyjskiej współpracy. Dodatkowo starano się ustalić, jakie przesłanki determinowały polską aktywność oraz jakie działania podejmowano na rzecz ochrony interesów Polaków przebywających na terytorium Wielkiej Brytanii.
Emigration is not a new phenomenon in the Polish history. It is caused by various reasons and generates some consequences from the point of view of the state and society. This assumption is reflected in the question of the Polish emigration to Great Britain after 2004, which is a challenge in the context of the Polish foreign policy and its results in the form of Polish-British relations. It should be noted that migrations, especially in its social and economic dimension, constitute an important component of foreign policy, both of the sending state and the receiving one. The aim of the article is to analyse the impact of the Polish emigration to Great Britain after 2004 on the level and character of the Polish-British cooperation. In addition, the author of the article tries to find out what factors determined Polish activities intended to protect the interests of the Poles living in Great Britain.
Źródło:: Przeszłość Demograficzna Polski; 2016, 38, 3; 177-204
0079-7189
2719-4345
Pojawia się w:: Przeszłość Demograficzna Polski
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki