Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Polish Army" wg kryterium: Temat


Tytuł:
„Trudno jest teraz pracować regularnie, gdyż bez przerwy są naloty” Obraz kryzysu sueskiego z 1956 r. z perspektywy Attachatu Wojskowego przy Ambasadzie Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej w Kairze
„It’s difficult to Work regularly now because there are Constant Air Raids”. A View of the 1956 Suez Crisis from the Perspective of the Military Attaché at the Embassy of the Polish People’s Republic in Cairo
„Es ist schwierig, jetzt regelmäßig zu arbeiten, weil es ständig Luftangriffe gibt”. Ein Bild der Suez-Krise von 1956 aus der Sicht des Militärattachés der Botschaft der Volksrepublik Polen in Kairo
Autorzy:
Benken, Przemysław
Centek, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/48531440.pdf
Data publikacji:
2024-09-24
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
kryzys sueski
konflikt arabsko-izraelski
Bliski Wschód
Zarząd II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
attachat wojskowy
wywiad wojskowy
Suez Crisis
Arab-Israeli conflict
Middle East
2nd Directorate of the General Staff of the Polish Army
military attaché
military intelligence
Suez-Krise
arabisch-israelischer Konflikt
Naher Osten
Verwaltung II des Generalstabs der Polnischen Armee
Militärattaché
militärischer Nachrichtendienst
Opis:
W artykule dokonano analizy informacji przesyłanych przez Attachat Wojskowy przy Ambasadzie Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej w Kairze na temat kryzysu sueskiego w 1956 r., przesyłano do właściwych komórek pionu operacyjnego Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska. W pierwszej części artykułu dokonano charakterystyki pracy Attachatu Wojskowego przy Ambasadzie PRL w Kairze, ze szczególnym uwzględnieniem źródeł informacji, których używano przy tworzeniu szyfrogramów. Część drugą poświęcono na krótką analizę aktywności attaché wojskowego bezpośrednio przed wybuchem kryzysu sueskiego. Analizę opisu walk wytworzonego przez attachat zaprezentowano w części trzeciej. W analizowanych źródłach dominowały informacje o działaniach prowadzonych przeciwko Egiptowi przez Francję i Wielką Brytanię, a także o aktywności lotnictwa. W części czwartej zawarto ogólne oceny przebiegu walk i ich konsekwencji oraz informacje o stratach, jakie udało się pozyskać attaché, wraz z jego ocenami ich wiarygodności. W części piątej dokonano podsumowania wywodu.
Der Artikel analysiert die vom Militärattaché der Botschaft der Volksrepublik Polen in Kairo übermittelten Informationen zur Suezkrise 1956, die an die entsprechenden operativen Zellen der Verwaltung II. Generalstabs der Armee weitergeleitet wurden. Im ersten Teil des Artikels wird die Arbeit des Militärattachés an der Botschaft der Volksrepublik Polen in Kairo charakterisiert, wobei insbesondere auf die Informationsquellen eingegangen wird, die für die Erstellung der Chiffretexte verwendet wurden. Der zweite Teil ist einer kurzen Analyse der Tätigkeit des Militärattachés unmittelbar vor Ausbruch der Suezkrise gewidmet. Im dritten Teil wird eine Analyse der vom Attaché erstellten Beschreibung der Kampfhandlungen vorgelegt. In den analysierten Quellen dominieren Informationen über die von Frankreich und Großbritannien gegen Ägypten durchgeführten Aktionen sowie über die Luftaktivitäten. Der vierte Teil enthält allgemeine Einschätzungen des Verlaufs der Kämpfe und ihrer Folgen sowie Angaben zu den Verlusten, die der Attaché ermitteln konnte, und seine Einschätzungen zu deren Zuverlässigkeit. Der fünfte Teil schließt die Argumentation ab.
This article analyzes the information sent by the military attaché at the Cairo Embassy of the Polish People’s Republic during the 1956 Suez Crisis, which was sent to the appropriate units of the operational department of the 2nd Directorate of the General Staff of the Polish Army. The first part of the article characterizes the work of the military attaché at the Cairo embassy, with particular focus being placed on the sources of information that were used to create the cyphertexts. The second part is devoted to a short analysis of the attaché’s activity immediately before the outbreak of the crisis. An analysis of the description of the fighting prepared by the attaché is presented in the third part. The analyzed sources were dominated by information regarding the actions carried out against Egypt by France and Great Britain, which included aviation activity. The fourth part contains general assessments concerning the course and consquences of the fighting, as well as information regarding the losses incurred, the credibility of which is also evaluated by the attaché. The fifth part summarizes the argument.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2024, XXV(LXXVI), 2(288); 169-194
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Akcja „Wisła” i jej fałszywy obraz
Operation „Wisła” and its False Image
Die Aktion „Wisła” und ihre falsche Darstellung
Autorzy:
Pisuliński, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32902399.pdf
Data publikacji:
2024-06-25
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
akcja „Wisła”
Wojsko Polskie
deportacja
Ukraińcy
Instytut Pamięci Narodowej
Operation „Wisła”
Polish Army
deportation
Ukrainians
Institute of National Remembrance
Aktion „Wisła”
Polnische Armee
Deportation
Ukrainer
Institut des Nationalen Gedenkens
Opis:
Na podstawie decyzji Biura Politycznego Komitetu Centralnego PPR z 29 marca 1947 r. 20 kwietnia Grupa Operacyjna „Wisła”, składająca się z 4 dywizji WP, dywizji Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i innych formacji, rozpoczęła akcję „Wisła”, trwającą do końca lipca tegoż roku. Celem akcji była likwidacja podziemia ukraińskiego. W jej ramach deportowano osoby narodowości ukraińskiej i rodziny mieszane z terenów południowo-wschodniej Polski na tereny poniemieckie na zachodzie i północy Polski. Zdaniem autora tekstu przesiedlenie to spełniało znamiona czystki etnicznej i było zbrodnią komunistyczną. Nie można jej usprawiedliwiać koniecznością ochrony tej ludności przed zagrożeniem ze strony podziemia ukraińskiego, gdyż przesiedleniem nie objęto miejscowej ludności polskiej. Ponadto deportację przeprowadzono również na terenach, gdzie podziemie ukraińskie nie operowało. Z tych powodów postanowienie prokuratury IPN o umorzeniu śledztwa w tej sprawie nie jest zasadne.
Based on the decision dated 29 March 1947, by the Political Bureau of the Central Committee of the Polish Workers’ Party, Operational Group „Vistula”, consisting of 4 Polish Army divisions, a Internal Security Corps (Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego) division and other formations, commenced Operation „Wisła” („Vistula”) on 20 April, which lasted until the end of July 1947. The aim of the action was to liquidate the Ukrainian underground. As part of the operation, people of Ukrainian nationality and mixed families were deported from south-eastern Poland to former German areas in the west and north of Poland. According to the author of the text, this resettlement constituted ethnic cleansing and was a communist crime. The reasoning behind this viewpoint is that there was no justification to protect the population from the threat of the Ukrainian underground because the resettlements did not cover the local Polish population. Moreover, deportations were also carried out in areas where the Ukrainian underground did not operate. For these reasons, the decision of the Institute of National Remembrance prosecutor’s office to discontinue the investigation into this matter is not justified.
Auf der Grundlage des Beschlusses des Politbüros des Zentralkomitees der Polnischen Arbeiterpartei vom 29. März 1947 startete am 20. April die Operative Gruppe „Wisła” („Weichsel”) die aus 4 Divisionen der polnischen Armee, Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego-Division und anderen Verbänden bestand. Sie dauerte bis Ende Juli desselben Jahres an. Ziel der Operation war es, den ukrainischen Untergrund zu liquidieren. Im Rahmen dieser Operation wurden Menschen ukrainischer Nationalität und gemischte Familien aus Südostpolen in die postdeutschen Gebiete im Westen und Norden Polens deportiert. Nach Ansicht des Verfassers des Textes erfüllte diese Umsiedlung die Kriterien einer ethnischen Säuberung und war ein kommunistisches Verbrechen. Sie lässt sich nicht mit der Notwendigkeit rechtfertigen, diese Bevölkerung vor der Bedrohung durch den ukrainischen Untergrund zu schützen, da die lokale polnische Bevölkerung von der Umsiedlung nicht betroffen war. Außerdem wurde die Deportation auch in Gebieten durchgeführt, in denen der ukrainische Untergrund nicht aktiv war. Aus diesen Gründen ist die Entscheidung der Staatsanwaltschaft des IPN, die Ermittlungen in diesem Fall einzustellen, nicht gerechtfertigt.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2024, XXV(LXXVI), 1(287); 222-256
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etos Armii Krajowej na tle portretu zbiorowego oficerów czasu wojny Obwodów Olkusz ZWZ/AK oraz możliwości i sposoby jego implementacji w Siłach Zbrojnych RP
The ethos of the Home Army against the background of a collective portrait of wartime officers of the Olkusz Districts of the AFU/HA and the possibilities and ways of its implementation in the Polish Armed Forces
Autorzy:
Łydka, Andrzej P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52229608.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Uniwersytet Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Krakowie
Tematy:
etos Armii Krajowej
oficerowie czasu wojny
implementacja
etos żołnierza Wojska Polskiego
ethos of the Home Army
wartime officers
implementation
ethos of the soldier of the Polish Army
Opis:
Celem artykułu jest identyfikacja etosu żołnierzy Armii Krajowej (AK) oraz ocena możliwości jego wdrożenia w Siłach Zbrojnych RP. W artykule przedstawiono życiorysy siedmiu oficerów czasu wojny z Obwodów Olkusz AK, omówiono obecny system kształcenia obywatelskiego w wojsku oraz wskazano możliwe sposoby wprowadzenia etosu AK do współczesnej edukacji. Ze względu na ograniczony czas na kształcenie obywatelskie w programach szkolenia pododdziałów Wojska Polskiego jedyną drogą przekazania żołnierzom etosu AK jest samokształcenie, które polega na przyswajaniu wiedzy dotyczącej działalności osób w strukturach AK. Popularyzacja wzorców osobowych jest jednym z najbardziej skutecznych sposobów wychowania młodzieży. W tym celu należy wykorzystać nie tylko tradycyjne nośniki informacji (książki), ale również nowoczesne (np. aplikacje w smartfonach i e-booki). Niezbędna jest również współpraca ministerstw odpowiedzialnych za obronę narodową, edukację narodową oraz kulturę i dziedzictwo narodowe.
The aim of the article is to identify the ethos of the Home Army soldiers and to assess the possibility of its implementation in the Armed Forces. The article analyzes the biographies of seven wartime officers from the Olkusz Districts of the Home Army, discusses the current system of civic education in the army and indicates possible ways of implementing the ethos of the Home Army. Due to the limited time for civic education in the training programs of the Polish Army subunits, the only way to convey the ethos of the Home Army to the soldiers is self-education, which consists in acquiring knowledge about the activities of people in the structures of the Home Army. Popularization of role models is one of the most effective ways of educating young people. For this purpose, it is necessary to use not only traditional information carriers (books) but also modern ones, e.g. smartphone applications and e-books. It is also necessary to cooperate with ministries responsible for national defense, national education, and national culture and heritage.
Źródło:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2024, LV, 2; 31-50
1899-6264
2451-0718
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idea stworzenia inteligenta wojskowego w Polsce okresu stalinowskiego. Szkic do portretu zbiorowego
The idea of creating a member of a military elite during the Stalinist period in Poland. A sketch for a group portrait
Autorzy:
Orłowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/50091138.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
Oficer LWP
inteligencja
Ludowe Wojsko Polskie
PRL
komunizm
Polish People’s Army officer
elite
Polish People’s Army
communism
Opis:
Artykuł jest próbą szkicu portretu zbiorowego inteligenta wojskowego z okresu PRL początku lat pięćdziesiątych XX w. Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej po zakończeniu działań wojennych w dosyć krótkim czasie przeszły do tworzenia własnej kadry dowódczej w oparciu o komunistyczne wzorce. Tekst ma za zadanie jedynie zasygnalizować początek procesu kształcenia kadry oficerskiej LWP. Autor prezentuje przed wszystkim ogólny portret społeczno-socjologiczny oficerów pożądany przez władze PRL. Jednocześnie przedstawia pierwszy etap, podczas którego ostatecznie krystalizował się klasowy korpus oficerski.
The article attempts to sketch a group portrait of a member belonging to the military elite of the Polish People’s Republic (PRL) in the early 1950s. Following the end of hostilities, the Armed Forces of the Polish People’s Republic rapidly started forming their own command structures based on communist patterns. The text is intended only to signal the onset of education that officers of the Polish People’s Army used to receive. The author, above all, presents a general socio-sociological model of officers that was sought by the communist authorities at that time. Additionally, he describes the first stage when the ultimate officer corps with its social hierarchy was established.
Źródło:
Radzyński Rocznik Humanistyczny; 2024, 22; 149-164
1643-4374
Pojawia się w:
Radzyński Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komunistyczna zbrodnia na uroczysku „Baran” w Kąkolewnicy w powiecie radzyńskim – rekonesans badawczy
Communist crime in the “Baran” forest in Kąkolewnica in the Radzyń Podlaski district - research reconnaissance
Autorzy:
Magier, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/50090758.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
Armia Czerwona
Armia Krajowa
uroczysko Baran”
Kąkolewnica
komunizm
Polska Ludowa
Radzyń Podlaski
terror komunistyczny
Ludowe Wojsko Polskie
zbrodnie komunistyczne
Red Army
Home Army
“Baran” forest
communism
People’s Poland
communist terror
Polish People’s Army
communist crimes
Opis:
Artykuł opisuje zbrodnicze wydarzenia, które miały miejsce na uroczysku „Baran” w Kąkolewnicy w powiecie radzyńskim podczas rządów komunistycznych w Polsce po II wojnie światowej. W wyniku działań Armii Czerwonej i komunistycznych władz doszło do eliminacji żołnierzy Armii Krajowej uznanych za „wrogów ludu”, którzy stanęli na drodze nowej władzy. Miejscowi określili to miejsce jako „Mały Katyń” ze względu na podobną metodę eliminacji ofiar, tj. strzał w tył głowy, skrępowane ręce i masowe pochówki. Autor przedstawia genezę wydarzeń, jak również tło historyczne związane ze wkroczeniem Armii Czerwonej na ziemie polskie, konsekwencje powstania warszawskiego oraz instalację władzy komunistycznej i represje wobec ludności cywilnej. Badania naukowe i ekshumacje przeprowadzone w 1990 roku pozwoliły na odkrycie prawdy o tych tragicznych wydarzeniach, które przez cały okres rządów komunistycznych były przekazywane konspiracyjnie wśród mieszkańców. Artykuł jest pierwszą próbą naukowego opisania tych zbrodni.
The article describes the criminal events that took place in the “Baran” forest in Kąkolewnica in the Radzyń district during the communist rule in Poland after World War II. As a result of the actions of the Red Army and the communist authorities, soldiers of the Home Army who were considered “enemies of the people” and who stood in the way of the new government were eliminated. The locals referred to this place as “Little Katyn” due to the similar method of eliminating victims, i.e. shooting in the back of the head, tied hands and mass burials. The author presents the genesis of the events, as well as the historical background related to the entry of the Red Army into Polish lands, the consequences of the Warsaw Uprising and the installation of communist power and repression against the civilian population. Scientific research and exhumations carried out in 1990 allowed the discovery of the truth about these tragic events, which were secretly passed on among the inhabitants throughout the period of communist rule. The article is the first attempt to scientifically describe these crimes.
Źródło:
Radzyński Rocznik Humanistyczny; 2024, 22; 119-131
1643-4374
Pojawia się w:
Radzyński Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Łukasz Ciepliński (1913–1951) – bohater niedoceniony
Łukasz Ciepliński (1913–1951) – underrated hero
Autorzy:
Wójcik, Zbigniew K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52229615.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Uniwersytet Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Krakowie
Tematy:
Łukasz Ciepliński
Wojsko Polskie
ZWZ/AK
wymiar sprawiedliwości tzw. Polski Ludowej
zbrodnie sądowe
Polish Army
the justice system of the Polish People’s Republic
judicial crimes
Opis:
Celem artykułu jest przybliżenie postaci płk. Łukasza Cieplińskiego – oficera służby stałej Wojska Polskiego, w tym ZWZ/AK, następnie działacza Zrzeszenia WiN i ostatniego prezesa jego Zarządu Głównego. Skazanie Cieplińskiego przez komunistyczny sąd wojskowy na karę śmierci za służbę w konspiracji antyniemieckiej na Podkarpaciu oraz antykomunistyczną działalność niepodległościową w pierwszych latach tzw. Polski Ludowej sprawiło, że jednocześnie wymazany został z kart historii Polski. Niemniej jego biografia zawiera fakty i zdarzenia, które budują świadomość historyczną współczesnych Polaków, a czego przeczucie zawarł w grypsach, pisanych z celi śmierci do żony i syna.
The intention of this article is to introduce to wider circles of Polish society the figure of Colonel Łukasz Ciepliński – an officer in the regular service of the Polish Army, including the ZWZ/AK, then an activist of the Freedom and Independence Association (WiN) and the last president of its Main Management Board. Ciepliński sentencing to death by a communist military court for his service in the anti-Nazi conspiracy in the Podkarpacie region and his anti-communist independence activity in the first years of The Polish People’s Republic meant that he was simultaneously erased from the pages of Polish history. Nonetheless, his biography contains facts and events that build the historical awareness of contemporary Poles, a sentiment he expressed in secret messages written from his death cell to his wife and son.
Źródło:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2024, LV, 2; 61-78
1899-6264
2451-0718
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obywatele polscy w Uzbekistanie podczas II wojny światowej
Ikkinchi Jahon Urushi davrida Ozbekistondagi Polsha fuqarolari
Polish Citizens in Uzbekistan during the Second World War
Польские граждане в Узбекистане во время Второй мировой войны
Autorzy:
Panto, Dmitriy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/48826155.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Muzeum Pamięci Sybiru ; Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Białymstoku
Tematy:
obywatele polscy
deportacja
Uzbekistan
Armia Andersa
Polish citizens
deportation
Anders’ Army
польские граждане
депортация
Узбекистан
Армия Андерса
Opis:
W artykule podjęto próbę podsumowania liczby polskich obywateli w Uzbekistanie w czasie II wojny światowej oraz opisu ich losów. Prezentowany tekst skupia się na warunkach życia codziennego i religijnego polskich obywateli oraz ich relacjach z miejscową ludnością.
The article attempts to summarize the number of Polish citizens in Uzbekistan during World War II and describe their fate. The presented text focuses on the conditions of everyday and religious life of Poles and their relations with the local population.
В статье предпринята попытка подвести итог количества польских граждан, находившихся в Узбекистане во время Второй мировой войны и описания их судьбы. Представленный текст фокусируется на условиях повседневной и религиозной жизни польских граждан и их отношениях с местным населением.
Źródło:
Biuletyn Historii Pogranicza; 2024, 24; 56-65
1641-0033
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Pogranicza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polacy – oficerowie austro-węgierskich oddziałów szturmowych i Szkoła Szturmowa Dowództwa Okręgu Generalnego Kraków jako próba recepcji ich doświadczeń w Wojsku Polskim
Polish Officers of Austro-Hungarian Stormtroops and the Creation of an Assault School in the Corps District Command Cracow as an Attempt to use their Experiences in the Polish Army
Polnische Offiziere der österreichisch-ungarischen Sturmtruppen und die Sturmschule des Generalkommandos Krakau als Versuch der Rezeption ihrer Erfahrungen in der polnischen Armee
Autorzy:
Pięciak, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32682418.pdf
Data publikacji:
2024-06-25
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
armia Austro-Węgier
oddziały szturmowe
Wojsko Polskie
kurs szturmowy
I wojna światowa
Austro-Hungarian Army
Stormtroopers
Polish Army
combat courses
First World War
K.u.K. Armee
K.u.K. Sturmtruppen
Polnische Armee
Sturmkurs
Erste Weltkrieg
Opis:
Oddziały szturmowe powstały podczas I wojny światowej w celu przełamania impasu wojny pozycyjnej. Tekst omawia powstanie tych formacji w armii austro- -węgierskiej, proces szkolenia oraz biografie służących w nich polskich oficerów. Przedstawia także Szkołę Szturmową DOG Kraków funkcjonującą od grudnia 1918 r. do sierpnia 1919 r. Zorganizowana przez oficerów wywodzących się z oddziałów szturmowych c. i k. Armii, stanowiła próbę recepcji ich doświadczeń w Wojsku Polskim i wprowadzenia do niej taktyki szturmowej. Artykuł przedstawia także zagadnienia wykorzystania oddziałów szturmowych WP do zadań asystencyjnych (zwalczania przestępczości), zabezpieczenia granicy państwowej i inne aspekty służby, a także okoliczności rozwiązania Szkoły Szturmowej. W załącznikach zaprezentowano etaty Szkoły i jej pododdziałów oraz plan wyszkolenia szturmowego.
Assault troops (Stormtroopers) were formed during the First World War to break the stalemate of positional warfare. The text discusses the formation of these units in the Austro-Hungarian Army, the training process, and the biographies of the Polish officers who served in them. The paper also discusses the attempts made by the Command of the General District Cracow (Dowództwo Okręgu Generalnego Kraków) to introduce and adopt WW1 assault tactics into the Polish Army at its Assault School, which operated from December 1918 to August 1919. The creation of the school, which was organized by officers originating from assault infantry units of the Austro-Hungarian Army, was an attempt to use their experience in the Polish Army and introduce assault tactics. The text also discusses aspects such as the use of assault infantry units for fighting crime and securing the state border, as well as the circumstances surrounding the dissolution of the Assault School. The appendices present the organization of the School and its subunits, as well as a plan of an assault infantry training course.
Sturmtruppen wurden im Ersten Weltkrieg gebildet, um die Ausweglosigkeit des Stellungskrieges zu durchbrechen. Der Text befasst sich mit der Bildung dieser Formationen in der österreichisch-ungarischen Armee, dem Ausbildungsprozess und den Biografien der polnischen Offiziere, die in diesen Formationen dienten. Außerdem wird die Angriffsschule des Generalkommandos Krakau (Dowództwo Okręgu Generalnego Kraków) vorgestellt, die von Dezember 1918 bis August 1919 in Betrieb war. Sie wurde von Offizieren aus den Sturmabteilungen der K. und K. Armee organisiert und war ein Versuch, deren Erfahrungen in die polnische Armee zu übernehmen und dort die Sturmtaktik einzuführen. Der Text behandelt auch die Fragen der Verwendung von Sturmtruppen der polnischen Armee für Hilfsaufgaben (Verbrechensbekämpfung), Sicherung der Staatsgrenze und andere Aspekte des Dienstes sowie die Umstände der Auflösung der Sturmschule.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2024, XXV(LXXVI), 1(287); 50-109
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tradycje Armii Krajowej kultywowane w Jednostce Wojskowej Komandosów
Polish Home Army heritage in Commando Special Forces Group
Autorzy:
Wronka, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52229621.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Uniwersytet Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Krakowie
Tematy:
Armia Krajowa
Jednostka Wojskowa Komandosów
batalion „Zośka”
batalion „Parasol”
batalion „Miotła”
tradycja
Polish Home Army
Commando Special Forces Group
Zośka
Parasol
Miotła
heritage
Opis:
Artykuł poświęcony jest tradycjom Armii Krajowej (AK) (batalionów „Parasol”, „Zośka” oraz „Miotła”) kultywowanym w najstarszej jednostce Wojsk Specjalnych – Jednostce Wojskowej Komandosów (JWK) w Lublińcu. W artykule przedstawione zostało, jak żołnierze JWK z dumą kultywują tradycje AK. Dziedziczone tradycje AK widoczne są na najważniejszych symbolach JWK, takich jak: sztandar i oznaka rozpoznawcza JWK, oznaki rozpoznawcze pododdziałów, odznaka pamiątkowa Zespołu Bojowego C oraz pomnik ku czci żołnierzy formacji specjalnych. Pielęgnując dziedziczone tradycje AK, JWK realizuje wiele aktywności, przede wszystkim uroczystości rocznicowe (m.in.: rocznica wybuchu powstania warszawskiego, akcji pod Arsenałem, akcji Koppe i akcji Kutshera), urodziny kombatantów, spotkania świąteczne, działalność klubu JWK i wiele innych, często organizowanych oddolnie przez poszczególne zespoły lub wręcz pojedynczych żołnierzy (np. nadanie gen. bryg. Januszowi Brochwicz-Lewińskiemu pseud. „Gryf” tytułu honorowego członka JWK, opracowanie specjalnego kalendarza na 70. rocznicę wybuchu powstania warszawskiego czy opracowanie przy współpracy z Muzeum Powstania Warszawskiego filmu pod tytułem Upamiętniaj godnie). Dla żołnierza JWK dziedziczenie tradycji to nie ciążący obowiązek, lecz zaszczyt z bycia spadkobiercą najlepszych polskich pododdziałów specjalnych okresu II wojny światowej. Dziedziczenie tradycji batalionów „Parasol”, „Zośka” i „Miotła” ma także znaczenie dla wykonywania obowiązków przez żołnierzy JWK. Przez ponad dekadę komandosi z Lublińca udowadniają, iż należą do najwyższej światowej ligi wojsk specjalnych. „Parasolki”, „Miotły” i „Zośki” były widoczne m. in. w Afganistanie, gdzie przez kilkanaście lat 1. Pułk Specjalny Komandosów, a następnie JWK odpowiadała nie tylko za prowadzenie operacji największego ryzyka, lecz również za szkolenie lokalnych sił specjalnych. To spadkobiercy „Parasola” wspólnie z wyszkolonymi przez siebie „tygrysami” przeprowadzili jedną z najbardziej efektownych operacji w historii misji ISAF – operację Sledgehammer. Żołnierze JWK to ambasadorzy swoich poprzedników, którzy swoimi czynami dbają o to, by pamięć o wielkich patronach nigdy nie została zatracona.
The article is focused on Polish Home Army (Armia Krajowa – AK) heritage (home army battalions: ‘Parasol’, ‘Zośka’ and ‘Miotła’) preserved in the oldest Polish SOF unit: Commando Special Forces Group (JWK) in Lubliniec. The main thesis of the article is answering the question: do JWK soldiers proudly preserve AK heritage and how it is shown. AK heritage can be recognized on the most important JWK military symbols: colors, badges and the monument of fallen SOF soldiers. Preserving AK heriatage JWK carries out many activities. The main ones include: anniversary celebrations (including the anniversary of the outbreak of the Warsaw Uprising, the Arsenal Action, Koppe Action, Kutsher Action), veterans’ birthdays, holiday meetings, activities of the JWK Club and many, many others, often organized at the grassroots level by individual teams or even individual soldiers, which include: awarding Brig. Janusz Brochwicz-Lewiński pseudonym ‘Gryf’ as an honorary member of JWK, developing a special calendar for the 70th anniversary of the outbreak of the Warsaw Uprising, and developing a film in cooperation with the Warsaw Uprising Museum titled ‘Commemorate with dignity’. For a JWK soldier, inheriting tradition is not an obligation. It is an incredible honor and a reason to be proud of being the heir to the best Polish special forces units of World War II. Inheriting the traditions of the Home Army battalions ‘Parasol’, ‘Zośka’ and ‘Miotła’ is also important for the performance of duties by JWK soldiers. For over a decade, the commandos from Lubliniec have been proving that they belong to the world’s highest league of special forces. ‘Parasolki’, ‘Miotły’ and ‘Zośki’ patches were visible in Afghanistan, where for several years 1 PSK, and then JWK, was responsible not only for conducting the highest-risk operations but also for training Afghan special forces. It was the heirs of ‘Parasol’, together with the ‘Afghan tigers’ they had trained, who carried out one of the most spectacular operations in the history of the ISAF mission – Operation Sledgehammer. JWK soldiers are ambassadors of their predecessors who, through their actions, ensure that the memory of great patrons will never be lost.
Źródło:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2024, LV, 2; 107-119
1899-6264
2451-0718
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie dziedziczenia tradycji cichociemnych spadochroniarzy Armii Krajowej przez Jednostkę Wojskową GROM
The significance of inheriting the traditions of the Cichociemni Paratroopers of the Home Army by the Special Missions Unit GROM
Autorzy:
Orłowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52229623.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Uniwersytet Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Krakowie
Tematy:
dziedzictwo
dziedziczenie
cichociemni spadochroniarze Armii Krajowej
Jednostka Wojskowa GROM
tradycja
Siły Zbrojne RP
Ukraina
Federacja Rosyjska
wojna w Ukrainie
Heritage
inheritance
Cichociemni Silent Unseen Paratroopers of the Home Army
Special Missions Unit GROM
tradition
Polish Armed Forces
Ukraine
Russian Federation
war in Ukraine
Opis:
W artykule opisano najważniejsze aspekty związane z dziedziczeniem tradycji cichociemnych spadochroniarzy Armii Krajowej przez Jednostkę Wojskową GROM. Przedstawiono specyfikę tego konkretnego przypadku, a także wskazano, jak ważnym elementem, z punktu widzenia funkcjonowania każdej składowej Sił Zbrojnych RP, jest świadomość dziedziczonych tradycji oraz ich kontynuacja. GROM, będąc wiodącym elementem w Siłach Zbrojnych RP, jest szczególnym przykładem ilustrującym przedmiotowe zjawisko.
This article aims to describe the key aspects related to the inheritance of the traditions of the Cichociemni Silent Unseen Paratroopers of the Home Army by the Special Missions Unit GROM. It also intends to outline the specifics of this particular case and, in doing so, provide a general indication of how the awareness of inherited traditions and their continuation is a crucial element in the functioning of each component within the Polish Armed Forces. Special Missions Unit GROM, as a leading element in the Polish Armed Forces, serves as a significant example to illustrate the phenomenon under discussion.
Źródło:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2024, LV, 2; 121-129
1899-6264
2451-0718
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Kontrrewolucjonista i sabotażysta”. Major dr Franciszek Michał Amałowicz ps. „Tatar” – lekarz, oficer Wojska Polskiego i Armii Krajowej w obozach sowieckich
„Counter-revolutionary and Saboteur”. A Biography of Major Dr. Franciszek Michał Amałowicz „Tatar” – Doctor, Officer of the Polish Army and Home Army
„Konterrevolutionär und Saboteur”. Major Dr. Franciszek Michał Amałowicz „Tatar” – Arzt, Offizier der polnischen Armee und der Heimatarmee in sowjetischen Lagern
Autorzy:
Rogut, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23203165.pdf
Data publikacji:
2023-12-27
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
GUPWI
Franciszek Michał Amałowicz ps. „Tatar”
lekarz
oficer
Wojsko Polskie
Armia Krajowa
II Rzeczypospolita
represje komunistyczne
aparat bezpieczeństwa
NKWD
obozy sowieckie
represje sowieckie
obozy kontrolno-filtracyjne
Stalinogorsk
więzień polityczny
GUŁag
Franciszek Michał Amałowicz „Tatar”
doctor
officer
Polish Army
Home Army
Second Polish Republic
communist repressions
security apparatus
NKVD
Soviet camps
Soviet repressions
control and filtration camps
political prisoner
GULAG
Arzt
Offizier
Polnische Armee
Heimatarmee
Zweite Polnische Republik
kommunistische Repressionen
Sicherheitsapparat
sowjetische Repressionen
Opis:
Franciszek Michał Amałowicz „Tatar” urodził się 28 września 1903 r. we Lwowie. Jako 15-letni ochotnik walczył z Ukraińcami w 1918 r. w obronie swojego miasta, w wojnie polsko-bolszewickiej 1919–1920, a następnie 1921 r. w III powstaniu śląskim. Ukończył studia medyczne w Wojskowej Szkole Sanitarnej, a także pracował w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego. Doktor wszechnauk medycznych, mjr WP w kampanii polskiej 1939 r., walczył z Niemcami w szeregach 55 Pułku Piechoty 14 Dywizji Piechoty Armii „Poznań”. W 1940 r. wstąpił w szeregi konspiracji Armii Krajowej (AK), a od listopada 1942 r. został dowódcą III Rejonu „Dęby” Obwodu „Obroża” (Rembertów) AK. 9 listopada 1944 r. jako ofiara sowieckich represji znalazł się w obozie specjalnym Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego w Skrobowie koło Lubartowa, następnie został wywieziony do obozu jenieckiego Народный комиссариат внутренних дел (NKWD) nr 388 w Stalinogorsku (obecnie Nowomoskowsk), a później do obozu kontrolno-filtracyjnego NKWD nr 283 w Stalinogorsku. Skazany jako „szczególnie niebezpieczny przestępca” trafił jako więzień polityczny m.in. do Wiatskiego исправительно-трудовые лагеря (ITŁ), Obozu Specjalnego nr 1 Mineralny (Минеральный-Минлаг) w okolicach Inty, obozu Министерство внутренних дел (MWD) nr 476 w mieście Asbiest. Do Polski powrócił dopiero w 1954 r. Z początkiem 1970 r. mjr Amałowicz był rozpracowywany operacyjnie przez Służbę Bezpieczeństwa. Zmarł w Józefowie koło Warszawy 16 kwietnia 1975 r. w wieku 72 lat.
Franciszek Michał Amałowicz „Tatar” was born on 28 September 1903, in Lviv. As a 15-year-old volunteer Amałowicz fought against the Ukrainians in 1918 in defence of his city, after which he participated in the Polish-Soviet War of 1919– 1920 and the Third Silesian Uprising in 1921. Amałowicz then studied medical science at the Sanitary Training Centre and the Central Institute of Physical Education, graduating in 1929. As a Doctor of Medical Science and a Major in the Polish Army he fought in the ranks of the 55th Infantry Regiment of the 14th Infantry Division of the „Poznań” Army during the Polish campaign of 1939 against the Germans. In 1940, he joined the Home Army (Armia Krajowa), and in November 1942, he became the commander of the 3rd region „Dęby” of the „Obroża” District (Rembertów). On 9 November 1944, as a victim of Soviet repression, he was sent to a special camp of the Main Directorate of Information of the Polish Army in Skrobowo near Lubartów, he was then deported to the Народный комиссариат внутренних дел (NKVD) POW camp No. 388 in Stalinogorsk (now Novomoskovsk), and later to the NKVD control and filtration camp No. 283 in Stalinogorsk. Convicted as a „particularly dangerous criminal”, he was sent to various camps as a political prisoner, including the correctional labour camp at Viatsky, Special Camp No. 1 Mineralny (Минеральный-Минлаг) near Inta, and camp No. 476 of the USSR Ministry of Internal Affairs in the city of Asbiest. He was returned to Poland in 1954. At the beginning of 1970, Major Amałowicz was operationally investigated by the Security Service. He died in Józefów near Warsaw on 16 April 1975, at the age of 72.
Franciszek Michał Amałowicz „Tatar” wurde am 28. September 1903 in Lemberg geboren. Als 15-jähriger Freiwilliger kämpfte er 1918 bei der Verteidigung seiner Stadt gegen die Ukrainer, im polnisch-bolschewistischen Krieg 1919–1920 und dann 1921 im Dritten Schlesischen Aufstand. Sein Medizinstudium absolvierte er am Sanitätsschulungszentrum und am Zentralinstitut für Leibeserziehung. Der promovierte Mediziner war Major der polnischen Armee im Polenfeldzug 1939 und kämpfte im 55. Infanterieregiment der 14. Infanteriedivision der Armee „Poznań” gegen die Deutschen. 1940 trat er in die Reihen der Heimatarmee (Armia Krajowa) ein und wurde ab November 1942 Kommandeur der 3. Distrikts „Dęby” des Bezirks „Obroża” (Rembertów). Am 9. November 1944 kam er als Opfer der sowjetischen Repressionen in das Speziallager der Hauptinformationsdirektion der polnischen Armee in Skrobów bei Lubartów und wurde dann in das Народный комиссариат внутренних дел (NKWD)-Kriegsgefangenenlager Nr. 388 in Stalinogorsk (heute Nowomoskowsk) und später in das NKWD-Kontroll- und Filtrationslager Nr. 283 in Stalinogorsk gebracht. Als „besonders gefährlicher Straftäter” verurteilt, wurde er als politischer Häftling u. a. in das Korrektionslager Wjatskij, des Speziallagers Nr. 1 Mineralny (Минеральный-Минлаг) in der Nähe von Inta und das Lager Nr. 476 des Innenministeriums der UdSSR in der Stadt Asbiest geschickt. Erst 1954 kehrte er nach Polen zurück. Ab Anfang 1970 wurde Major Amalovich vom Sicherheitsdienst operativ unterwandert. Er starb am 16. April 1975 im Alter von 72 Jahren in Józefów bei Warschau.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2023, XXIV (LXXV), 4(286); 186-216
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Litwinów zlikwidować, Łotyszów wypuścić”. Wileńszczyzna 1944
„Eliminate the Lithuanians, Release the Latvians.” Vilnius Region 1944
Autorzy:
Balbus, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40809849.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Dolnośląski DSW. Wydawnictwo Naukowe DSW
Tematy:
okupacja niemiecka Polski
Armia Krajowa
Wileńszczyzna
Litwa
jeńcy wojenni
egzekucje
German occupation of Poland
Polish Home Army
Vilnius region
Lithuania
prisoners of war
executions
Opis:
Opracowanie ukazuje egzekucje jeńców dokonywane przez brygadę por. Gracjana Froga „Szczerbca” pod Wilnem, mające miejsce w czasie działalności bojowej tegoż oddziału Okręgu Wileńskiego Armii Krajowej. Przedstawione zostały motywy, przypadki i przebieg wydarzeń. Niewątpliwie przy każdej zarysowanej egzemplifikacji będzie konieczność przeprowadzenia w przyszłości pogłębionych badań umożliwiających doprecyzowanie szczegółów tych dramatycznych wydarzeń z okresu niemieckiej okupacji Polski. Studium powstało w oparciu o relacje i wspomnienia polskich weteranów oraz raporty policji litewskiej i niemieckiej.
The study shows the executions of prisoners of war carried out by the Polish Home Army (AK) brigade of Lieutenant Gracjan Frog, alias “Szczerbiec” near Vilnius, in 1944. The motives, cases, and course of these dramatic events are presented. They took place during the occupation of Poland by the German army. The text was based on the accounts and memories of Polish veterans as well as reports from the Lithuanian and German police.
Źródło:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2023, 17, 1; 81-111
1896-8848
2450-3436
Pojawia się w:
Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Proces siedemnastu” w Radomsku (7 maja 1946 roku) – najtragiczniejszy epizod działalności sądów doraźnych Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego
The “Trial of the Seventeen” in Radomsko (7 May 1946) – the most tragic episode of the activities of the summary courts of the Internal Security Corps
Autorzy:
Wąs, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34111929.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
judiciary of the People’s Republic of Poland
summary trials
Underground Polish Army
Stalinism
the “trial of the seventeen”
sądownictwo PRL
procesy doraźne
Konspiracyjne Wojsko Polskie
stalinizm
„proces siedemnastu”
Opis:
Tematem artykułu jest proces siedemnastu żołnierzy Konspiracyjnego Wojska Polskiego, schwytanych przez komunistów po spektakularnej akcji uwolnienia więźniów z aresztu miejskiego w Radomsku, przeprowadzonej przez KWP w nocy z 19 na 20 kwietnia 1946 r. Rozprawa, która odbyła się 7 maja 1946 r. w sali kina „Wolność” w Radomsku, była jednym z przeszło trzystu procesów, które w trakcie pięciomiesięcznej działalności przeprowadziły sądy doraźne KBW, występujące pod szyldem sądów okręgowych. W jej wyniku, niejako w akcie zemsty, na śmierć skazano dwunastu podsądnych, karę więzienia wymierzono jedynie pięciu oskarżonym. Duże emocje wzbudza sposób wykonania wyroku, który nie był egzekucją, lecz brutalnym mordem.
The subject of this article is the trial of seventeen soldiers of the Underground Polish Army (KWP) captured by the communists after a spectacular operation to free prisoners from the Radomsko municipal jail, carried out by the KWP on the night of 19–20 April 1946. The trial, which took place on 7 May 1946 in the hall of the “Wolność” cinema in Radomsko, was one of more than three hundred trials conducted by the summary courts of the Internal Security Corps (KBW), acting under the banner of district courts, during their five-month activity. As a result, twelve defendants were sentenced to death, as if in an act of revenge, while only five defendants received prison sentences. Great emotion is aroused by the way the sentence was carried out, as it was not an execution but a brutal murder.
Źródło:
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989; 2023, 21; 452-477
1733-6996
Pojawia się w:
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Wyścig” po agenta. Kontakty służb specjalnych PRL w sprawie werbunku Zdzisława Rurarza (1953–1962)
The “race” for an agent. Contacts of the special services of the Polish People’s Republic in the case of the recruitment of Zdzisław Rurarz (1953–1962)
Autorzy:
Pleskot, Patryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34111951.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Zdzisław Rurarz
Ministry of the Interior
the Second Directorate of the General Staff of the Polish Army
military intelligence
civilian intelligence
recruitment
MSW
Zarząd II SG WP
wywiad wojskowy
wywiad cywilny
werbunek
Opis:
Zdzisław Rurarz przeszedł do historii przede wszystkim jako dyplomata, który 23 grudnia 1981 r., w reakcji na wprowadzenie stanu wojennego, poprosił Amerykanów o azyl polityczny. Stał wówczas na czele ambasady PRL w Tokio. Proponowana w artykule analiza skupia się na innym wątku – na pewnej rywalizacji służb specjalnych PRL o pozyskanie potencjalnie cennego agenta, za jakiego uznano Rurarza już na wczesnym etapie jego kariery handlowca i dyplomaty. Ów potencjał dostrzeżono jeszcze w MBP, a później w MSW, zarówno w wywiadzie, jak i kontrwywiadzie. Najwięcej determinacji wykazywał jednak Zarząd II Sztabu Generalnego (ludowego) Wojska Polskiego, a więc wywiad wojskowy. Oczywiście określenia „rywalizacja” czy tytułowy „wyścig” są pewnym uproszczeniem i świadomie przesadnym zabiegiem narracyjnym – chociaż bowiem Rurarz interesował różne służby, to ostatecznie potrafiły one porozumieć się w tej sprawie.
Zdzislaw Rurarz went down in history, first and foremost, as the diplomat who, on 23 December 1981, in response to the imposition of martial law, requested political asylum in the United States. At the time, he was head of the Polish People’s Republic’s embassy in Tokyo. The analysis proposed in this article focuses on a different thread – that of a certain competition between the secret services of the Polish People’s Republic to recruit Rurarz, considered a potentially valuable agent early in his career as a trader and diplomat. His potential was recognised by the Ministry of Public Security and later by the Ministry of the Interior, both in intelligence and counterintelligence. The most determined, however, was the Second Directorate of the General Staff of the (People’s) Polish Army, i.e. military intelligence. Of course, the terms “rivalry” or “race” are a certain simplification and deliberate exaggeration of the narrative – for although Rurarz was of interest to the various services, they were ultimately able to agree on the matter.
Źródło:
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989; 2023, 21; 587-606
1733-6996
Pojawia się w:
Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Życie żołnierza jest marszem przez rózgi i policzki”. Traumatyczne wspomnienia polskich zesłańców politycznych wcielonych do Korpusu Kaukaskiego i Orenburskiego w I połowie XIX wieku
“A Soldier’s Life Is a March Through Strikes and Blows.” Traumatic Memories of the Polish Exiles Conscripted into the Caucasian and Orenburg Corps in the First Half of the 19th Century
Autorzy:
Chrostek, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27311176.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Polish exiles
conscripted to the tsarist army
beating of exiled soldiers
flogging in the tsarist army
cruelty in the Russian army in the 19th century
the Caucasian Corps
the Orenburg Corps
polscy zesłańcy
chłosta w armii carskiej
okrucieństwo w armii rosyjskiej w XIX w.
Korpus Kaukaski
Korpus Orenburski
zesłani do armii carskiej
bicie żołnierzy-zesłańców
Opis:
Karna służba w armii rosyjskiej – obok zesłania na syberyjską katorgę oraz na osiedlenie – stanowiła jedną z głównych form represji stosowaną wobec Polaków skazanych za przestępstwa polityczne pod zaborem rosyjskim w pierwszej połowie XIX wieku. Oficerowie mogli z czasem ubiegać się o dymisję, ale los prostych żołnierzy był okrutny, o czym przekonują pamiętniki i listy zesłańców wcielonych do Korpusu Kaukaskiego (m.in. Mateusza Gralewskiego, Zygmunta Rewkowskiego, Franciszka Sawicza, Hipolita Jaworskiego, Władysława Jurkowskiego) i Orenburskiego (m.in. Adolfa Jabłońskiego, Bronisława Zaleskiego, Maksymiliana Jatowta, Waleriana Staniszewskiego), a także Agatona Gillera służącego na wschodzie Syberii. Tysiące kilometrów do miejsca zesłania pokonywali pieszo, przeważnie zakuci w kajdany i łańcuchy, głodni, maszerując bez względu na silne mrozy, dokuczliwe upały i ulewne deszcze, często po górach. Nocowali na tak zwanych etapach w starych, drewnianych, zniszczonych barakach, nigdy nie wietrzonych, pełnych robactwa. Spali na pryczach lub gołej ziemi wśród ekskrementów, co powodowało epidemie i zgony. Tragizm polskich żołnierzy wynikał również z konieczności udziału w podbojach imperialnych carskiej armii – musieli wraz z Rosjanami napadać i mordować ludy Kaukazu, dzisiejszego Kazachstanu, zachodniej Syberii, broniące swojej wolności. Na co dzień mieszkali w ciasnych ziemiankach, gdzie spali na gołej ziemi w brudnych barłogach, w mundurze i butach, sami także brudni, często ochlapani nieczystościami. Prości sołdaci byli ciągle bici, upokarzani fizycznie i psychicznie. Bicie pięściami zależało od humoru dowódców. Najbardziej okrutna była publiczna chłosta. Bito kijami, pałkami, rózgami, batem, pejczem i knutem. Wysokość kary wynosiła od kilkuset do kilku tysięcy uderzeń, co często kończyło się śmiercią ofiary w męczarniach. Karano chłostą nawet za drobne lub domniemane przewinienia. Powszechne okrucieństwo rozwijało sadyzm u dowódców, wśród których szerzyła się demoralizacja (pijaństwo, hazard, domy publiczne). Ulegali jej również szeregowcy. Żołnierze bardzo bali się chorować, ponieważ w szpitalach byli bici, okradani z żywności, niewykwalifikowany personel ordynował im niewłaściwe leki. Śmiertelność w armii rosyjskiej była bardzo wysoka – jedynie nieliczni Polacy wrócili do ojczyzny.
Penal service in the Russian army – apart from exile to Siberia – was one of the main forms of repression used against Poles convicted of political crimes under the Russian rule in the first half of the 19th century. Over time, officers could apply for dismissal, but the living conditions of ordinary soldiers was appalling, as evidenced by the diaries and letters of exiles conscripted into the Caucasian Corps (including Mateusz Gralewski, Zygmunt Rewkowski, Franciszek Sawicz, Hipolit Jaworski, Władysław Jurkowski) and the Orenburg Corps (including Adolf Jabłoński, Bronisław Zaleski, Maksymilian Jatowt, Walerian Staniszewski), as well as Agaton Giller serving in eastern Siberia. They travelled on foot thousands of kilometers to the place of exile, often in shackles and chains, hungry, marching regardless of severe frosts, unbearable heat and torrential rains, frequently in the mountains. They spent their nights in old, wooden, ruined barracks that lacked air and were full of vermin. They slept on bunk beds or on the ground, among excrement, which caused epidemics and deaths. The tragic fate of the Polish soldiers also resulted from the obligation to participate in the imperial conquests of the tsar’s army – together with the Russians, they had to attack and murder the peoples of the Caucasus, today’s Kazakhstan, and western Siberia, who were defending their freedom. Every day they lived in cramped dugouts, where they slept on the ground on dirty pallets, wearing uniforms and shoes, and were themselves often covered with filth. Those simple soldiers were constantly beaten and humiliated physically and mentally. They are beating with fists whenever commanders were in such a mood. The most cruel was public flogging where soldiers were beaten with sticks, batons, rods, quirts and whips. The punishment ranged from several hundred to several thousand strokes, which often resulted in the victim’s agony and death. Flogging was used even for minor or alleged offenses. The widespread cruelty promoted sadism among the commanders, and demoralization spread (drunkenness, gambling, brothels). Privates also succumbed to it. The soldiers were afraid of getting ill because in hospitals they were beaten, robbed of food, and prescribed inappropriate medicines by unqualified staff. The mortality rate in the Russian army was very high – only a few Poles managed to return to their homeland.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2023, 18, 13; 149-164
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies