Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polish émigré politics" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Tymona Terleckiego profil polityczny
    Tymon Terlecki – a political profile
    Autorzy:
    Taylor-Terlecka, Nina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1939497.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polski Uniwersytet na Obczyźnie w Londynie
    Tematy:
    Tymon Terlecki
    Polish diaspora
    Polish émigré politics
    Polish émigré ideals
    Polski Ruch Wolnościowy „Niepodległość i Demokracja” (Polish Freedom Movement „Independence and Democracy”)
    Opis:
    Based in London from 1940, Tymon Terlecki (1905–2000) is seen as the architect or codifier of the Polish émigré ethos, and his writings were duly banned in communist Poland. „Emigracja” for Terlecki was essentially an act of faith, rebellious and aspiring to a dizerent reality. Its duty was to engage in the struggle for Poland’s political and cultural independence, and a literature unshackled by Marxist ideology. He also stressed the need to work together with the oppressed nations of central and East Europe, to ensure the integration of central-east Europe with Europe and its Christian heritage. Terlecki had formulated the main points of his political „brief ” before the rst issue of „Kultura” appeared in Rome in 1947. Highlighting the relevance of Adam Mickiewicz’s political journalism to the post-1945 situation, Terlecki was critical of émigré government-in-exile, and what he perceived as their delusional notions, lack of political acumen, and failure to invest in culture. Not wishing to be a passive observer, he joined the new émigré Polish Freedom Movement „Niepodległość i Demokracja” („Independence and Democracy”). Neither doctrinaire nor dogmatic, capitalist nor Marxist, their „Karta Wolnego Polaka” or „Little Grey Book”, sets out basic principles for a democratic post-war Poland. Following the Thaw, Terlecki distanced himself from émigré politics, which he felt had degenerated into ambition-driven politicizing. Collected and published posthumously as Emigracja naszego czasu (Lublin, 2003), his political essays amount to some 40 in all, a small fraction of his literary output.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe PUNO; 2019; 225-243
    2052-319X
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe PUNO
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    From the “Paris Agreement” to the “London Pact”: Political Aspects of the Democratisation of Poland’s April Constitution of 1935
    Autorzy:
    Kilian, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2146977.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
    Tematy:
    April Constitution
    political émigré circles
    Polish politics
    political integration
    Opis:
    In the history of Poland’s April Constitution of 1935, there were two attempts to democratise it, the first one in November 1939 referred to as the “Paris agreement” and the other one in September 1950 included in the formula of the “London pact”, both of which concerned the ways of implementing Article 13 defining the scope of the President’s personal powers. The “Paris agreement” introduced into political life the practice of consultation between the President and the Prime Minister; the “London pact” provided for a thorough change in the nature of the President’s relations with the Government and the planned Parliament-in-exile called the Council of National Unity, as well as strengthened the role of the political parties in political decision-making. Motivated by the notion of the modernisation of the Constitution and its adjustment to the democratic standards of Western states, the postulate to democratise it was put forward by established political actors, the Polish Socialist Party (PPS) and the National Party (SN), supported by the Independence and Democracy (NiD) party founded in exile. Appearing together as the Political Council, they took part in negotiations on the formation of a government of national unity after the death of Prime Minister T. Tomaszewski. Representatives of the Polish People’s Party did not take part in the talks; its leader, Stanisław Mikołajczyk, rejected the April Constitution “in its entirety”. The “pact” did not gain the approval of the “Castle”: the President defended the Constitution and did not accept concessions as regards Article 13. Nevertheless, the postulates of the “pact” were not nullified as they were used to build a new political construction – the National Unity – from 1954 functioning in parallel to the presidential centre. Due to the importance of the issue, the negotiations can be regarded as a breakthrough event in the political life of the émigré community. It is no exaggeration to say that the roots of the most important political events in the life of the émigré milieu go back to the “London pact”. The research goal of this article is to bring to light the political aspects of the initiative motivated by the idea of democratising the April Constitution, expressed in the formula of the “London pact”, against the background of the hypothesis that the leaders of the Political Council, behind the screen of their demand for the modernisation of the political system, aimed at weakening the position of the President as an obstacle on the way to building a new political centre – the Unity camp. They used the stage of negotiations based on the demands of the “pact” to orchestrate an anti-presidential propaganda campaign and to portray Zaleski as an opponent of the notion of unity. At the same time, they promoted the false premise that the democratisation of political life would help unblock the channels of émigré diplomacy and change the position of the Polish cause in the international arena. In this way, taking advantage of the atmosphere of distrust towards the President, they were able to launch their own political project: the National Unity, planned for as early as in 1949. For them, their participation in the Unity’s bodies opened the possibility of realising their own political ambitions reserved for politicians from President Zaleski’s closest milieu referred to as the ‘Castle entourage’.
    Źródło:
    Historia i Polityka; 2021, 36 (43); 99-113
    1899-5160
    2391-7652
    Pojawia się w:
    Historia i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Motyw „pełnej” suwerenności w myśli politycznej emigracyjnego Stronnictwa Narodowego w latach 1945-1989
    The Motive of “Full” Sovereignty in the Political Thought of the National Party in Emigration in the Years 1945-1989
    Autorzy:
    Kilian, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1956317.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    emigracja polityczna
    polityka polska
    suwerenność
    integracja europejska
    political emigre circles
    Polish politics
    sovereignty
    European integration
    Opis:
    Od pierwszych lat powojennych działalność polityczna emigracji była podporządkowana idei odzyskania pełnej suwerenności. Emigracyjni politycy stali na stanowisku, iż w następstwie układu jałtańskiego Polska utraciła suwerenność, stała się państwem zależnym w sowieckiej strefie wpływów, a polityka rządu warszawskiego, „marionetkowego”, doprowadziła do pogłębienia stanu zależności od ZSRR. W tym kontekście głównym zadaniem polityki emigracyjnej było „cofnięcie Jałty” i przywrócenie suwerenności oraz wzmocnienie więzów tożsamości narodowej. Celem badawczym artykułu jest wyjaśnienie pojęcia „pełnej suwerenności” – ukazanie jej brakujących elementów jako motywu polityki polskiej emigracji. W sferze zainteresowań badawczych sytuuje się analiza czynników kształtujących charakter emigracyjnej batalii o odzyskanie niezależności politycznej: zimnowojennej rywalizacji między Wschodem i Zachodem oraz integracji europejskiej. Charakter wykorzystanych źródeł, głównie materiałów z życia emigracyjnego Stronnictwa Narodowego kwalifikuje treść celu badawczego do obszaru myśli politycznej ugrupowań obozu legalistycznego. Liderzy tych ugrupowań jednym głosem mówili o strategii odzyskania pełnej suwerenności. Wyniki badań upoważniają do stwierdzenia, iż motyw „pełnej suwerenności” stał się fundamentem akcji informacyjnej, organizowanej od pierwszych lat powojennych z zamiarem mobilizacji politycznej emigracyjnej społeczności do aktywności politycznej.
    From the early post-war years on, the political activity of Polish émigrés was driven by the desire to see Poland regaining its full sovereignty. Polish politicians in exile were of the opinion that, as a result of the 1945 Yalta Conference, Poland lost its sovereignty and became a Soviet-dependent state. Moreover, the political agenda of the Warsaw-based “puppet” government led to the deepening of the state of dependence on the USSR. Given the foregoing, the main political objective was to “undo Yalta,” restore sovereignty, and strengthen the bonds of national identity. The research aim of the article is to explain the concept of “full sovereignty” and to expose its missing elements as a driver of the political strategy of Polish émigrés. The research covers the analysis of factors that shaped the nature of the struggle for Poland’s political independence abroad, among them, the Cold War between East and West and European integration. The nature of the sources used, mainly materials highlighting the life of the National Party in emigration, narrows the content of the research objective to the area of political thought of the legalistic camp; its leaders unanimously supported the strategy of regaining full sovereignty. The results of the research justify the conclusion that the idea “full sovereignty” laid the foundations of the information campaign launched immediately after WW2 and aimed to galvanize the immigrant community into political action.
    Źródło:
    Studia Polonijne; 2021, 42; 239-260
    0137-5210
    Pojawia się w:
    Studia Polonijne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Emigracyjne drogi Romana Palestra i Andrzeja Panufnika
    Roman Palester and Andrzej Panufnik: Their Roads to Emigration
    Autorzy:
    Bolesławska-Lewandowska, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807119.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Roman Palester
    Andrzej Panufnik
    kompozytorzy emigracyjni
    twórcy emigracyjni
    muzyka a polityka
    muzyka polska za granicą
    émigré composers
    émigré artists
    music and politics
    Polish music abroad
    Opis:
    Po drugiej wojnie światowej spora grupa polskich kompozytorów postanowiła pozostać poza granicami kraju. W kolejnych latach dołączali do nich twórcy początkowo działający jeszcze w Polsce i próbujący znaleźć swe miejsce w ramach narzuconego systemu. W 1949 r. decyzję o pozostaniu na emigracji we Francji podjął Roman Palester (1907–1989), jeden z najważniejszych polskich kompozytorów okresu przedwojennego i pierwszych lat po wojnie. Wkrótce nawiązał współpracę z Radiem Wolna Europa w Monachium, gdzie przez wiele lat odpowiadał za emisję audycji kulturalnych. Kontynuował też pracę kompozytorską, tworząc dzieła o wysokich walorach artystycznych, dziś jednak niemal zupełnie zapomniane Inaczej ułożyły się losy Andrzeja Panufnika (1914–1991), który zdecydował się na nielegalny wyjazd z Polski dopiero w 1954 r. Osiedlił się w Wielkiej Brytanii, gdzie po trudnych pierwszych latach zdobywał stopniowo rosnące uznanie jako kompozytor i dyrygent. Jego utwory znajdują się dziś w repertuarze wielu znakomitych solistów i orkiestr na całym świecie, niemniej jednak — podobnie jak w przypadku Romana Palestra — wieloletni zakaz cenzury, obejmujący w Polsce zarówno wykonania muzyki, jak i wymienianie nazwisk obu kompozytorów w publikacjach, spowodował wciąż trudną do zapełnienia lukę w świadomości dotyczącej przynależności obu twórców do kultury muzycznej Polski XX wieku Dlaczego Roman Palester i Andrzej Panufnik w ogóle wybrali emigrację i jak ta decyzja zdeterminowała ich dalsze losy? Jak wpłynęła na postrzeganie obu twórców oraz obecność (bądź nieobecność) ich muzyki w polskim życiu kulturalnym ostatnich siedmiu dekad? Niniejszy artykuł jest próbą odpowiedzi na te pytania.
    After the end of the Second World War, a large group of Polish composers decided to stay outside Poland. In the next few years this group was enlarged by other composers who had initially tried to make their lives in People’s Poland, searching for their own place within the framework of the imposed communist system. In 1949, Roman Palester (1909–1989), one of the most important  Polish composers of the pre-war period and very active in the first years after the war, took the decision to remain in France. Soon afterwards he started working for Radio Free Europe in Munich, where he was responsible for preparing cultural programmes as the head of the cultural department. Simultaneously, he kept composing and managed to write many works of distinction. Unfortunately, his music today remains almost entirely forgotten. Andrzej Panufnik (1914–1991) took a quite a different road, deciding to leave Poland illegally in 1954. He settled in the United Kingdom, where after some extremely hard years he started to gain sustained recognition both as a composer and a conductor. His works are nowadays in the repertoire of many outstanding soloists and orchestras all over the world. However — as is also in the case with Roman Palester — the long-lasting censorship of his music and of any mention of his name in the Polish press meant that it was hard to consider him as part of 20th-century Polish musical culture. It is still difficult to bridge this gap.  Why Roman Palester and Andrzej Panufnik decided to choose emigration and how this decision determined their lives henceforth? How did it influence the reception of both composers and the presence (or non-presence) of their music in Polish cultural life of the last seven decades? This article aims to answer these questions.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2017, 8, 2; 155-175
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies