Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Pogrzeb" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 258
Tytuł:
Wojsko Polskie żegna Ojca Świętego : w kraju i na misjach.
Autorzy:
zjk/rch.
KuEj.
K.T.
S.G.
Powiązania:
Nasza Służba 2005, nr 8, s. 10-13
Data publikacji:
2005
Tematy:
Jan Paweł II (papież ; 1920-2005)
Warszawa Ordynariat Polowy WP
Warszawa Kościół Garnizonowy pw. o. Rafała Kalinowskiego
Wielonarodowa Dywizja Centralno-Południowa w Republice Iraku
Pogrzeb liturgia katolicyzm
Eucharystia.
Opis:
Fot.; Zawiera: Warszawa/zjk/rch; Rembertów/KuEj; Kielce/K.T.; Gliwice/S.G.; Irak/W.A.; Ostatnie spotkanie z Janem Pawłem II/Jan Osiński.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Wróżbiarskie rytuały małego pogrzebu wtórnego u Ludu Konkomba z Północnej Ghany
Divinitation Rituals of the Small Secondary Funeral among the Konkomba of Northern Ghana
Autorzy:
Zimoń, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143997.pdf
Data publikacji:
2021-01-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
zła śmierć
wróżbita
wróżbiarstwo
mały pogrzeb wtórny
wioska Kukuln
lud Konkomba
Afryka Zachodnia
bad death
diviner
divination
small secondary funeral
village of Kukuln
Konkomba people
West Africa
Opis:
This article describes and interprets two divination rituals of the so-called small secondary funeral in the village of Kutuln. These relate to a bad death, which occurs when people die prematurely or inappropriately. Africans feel fear toward the dead who in life were bad people and those who died a bad death. The concept of a bad death for Africans presents their approach to life, the time of death and the moral evaluation of dead people, as a premature or unusual death is not accidental. A bad death explains the course of human life and has an impact on the burial of the deceased and his fate in the afterlife. Africans believe that those who die a bad death, do not leave the sphere of human life and do not pass into the land of their ancestors. People who die a bad death are deprived of a normal burial and extensive secondary funeral, and the living will never respect them and called upon them through prayers and sacrifices. Small secondary funerals among the Konkomba are limited to the divining rites, which last one day. The course of divination is similar in small and large secondary funerals. The initial phase of divination using 10 cowrie shells is decisive and important. During the long speech, Bingo, the main diviner or the master reveals and explains the causes of the bad death and propose preventive measures designed to remove ritual impurity and the propitiation of supernatural beings. The cause of death of the woman Mafimbi were quarrels and disagreements with her husband in the village of Bwana, caused by her lover Nbale. She would have happily married him, but her father did not agree to it. Her lover Nbale persuaded Mafimbi not to eat or drink in the home of her husband. The second case concerns the death of a nameless girl who died on the day of her birth because of quarreling parents: her father Bindifrim and her mother Ndodebu living in the village of Jinjinabi. Noteworthy is the attitude of dependence on help, during the divining rites, of the god Uwumbor, spirits of the Earth, clan protective spirits, gnome bush spirits, twin spirits, ancestor spirits, and especially spirits of dead diviners. Help from these supernatural beings is essential during the rites of divination, in order to properly explain the circumstances and causes of death of deceased persons. Divination by using three sticks as complementary only confirms the previously given causes of death. It should be noted that during these divining rites, small and large secondary funerals also have a didactic and moralistic dimension, because they teach people respect for tradition, preservation of social norms and moral order in the life of the individual and community.
Źródło:
Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2012, 4; 227-240
2080-8534
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wtórny pogrzeb u plemienia Bimonkpom ludu Konkomba z Ghany
Secondary Funeral among the Bimonkpom Tribe of the Konkomba People of Ghana
Autorzy:
Zimoń, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143823.pdf
Data publikacji:
2021-01-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pogrzeb wtórny
żałoba
ryty puryfikacyjne
ryty dywinacyjne
ryty pożegnania
przodkostwo
lud Konkomba
plemię Bimonkpom
północna Ghana
secondary funeral
mourning
puryfying rites
divinatory rites
farewell rites
ancestry
the Konkomba people
the Bimonkpom tribe
northern Ghana
Opis:
The Konkomba, like other African peoples, do not consider the fact of death as immediate and final nor the dead person as either living or finally dead. Among the Konkomba, this transitory period between burial and secondary funeral lasts three or four years. The transitory period finishes with the secondary funeral, which lasts five to seven days. In a very expansive village of Sambul, including as many as 10 lineages and comprising about 95 homesteads, the secondary funeral took place simultaneously in eight lineages. The paper presents and analyses the secondary funeral in the lineage of Mpwando, where the author took part. This funeral lasted six days and was held between 26 April and 1 May, 1991. Comparing this secondary funeral of the Bimonkpom tribe in the village of Sambul with three secondary funerals of the Bichabob tribe in the villages of Nalongni, Sobib and Kumawa- teek, both similarities and certain differences can be observed in a number of customs and rites. Because of a large number of deceased people only in Sambul, divination rites were held on the second and third days. However, as a custom, divination on the third day in Sambul was more important, which confirms the significance of this day for divination among the Konkomba. A complete novelty in Sambul was visiting the market place by widows and accompanying persons in the evening of the third day. In the village of Sambul the widows did not visit the farm in the bush belonging to the oldest man or other older men, which is done in the tribes of Bichabob and Nakpantiib. In the tribes of Bimonkpom, Binalob and Bigbem, the widows visit the farm of the oldest man a few days after the burial. Shooting at a pole and a rooster in Sambul closes exceptionally the secondary funeral. Among the Bicha- bob the presentation and division of personal belongings of the deceased old men always ends the secondary funeral. The costly celebration of the secondary funeral, which requires a substantial financial spending on food and beer, is held in each lineage of Sambul every few years in remembrance of all who died since the last secondary funeral. It is only after the secondary funeral that a dead old man (or an old woman) can attain the dignity of an ancestor and his property (land, wives, sacred objects and power) is inherited and taken over via the mediation of the oldest member of the lineage by the dead person’s relatives who are his lineal descendants, that is brothers and sons, according to the principle of primogeniture. The secondary funeral finishes the transitory period of uncertainty, opens the way for the dead to the ancestors’ realm and confirms that older men and women have achieved the dignity of ancestors. From that time on, the Konkomba recall the deceased men and women together with other ancestors in the rituals that have home, lineage, clan and supraclan character performed in different life situations. In an attitude of respect and trust, they try - through their prayers and offerings - to gain the support and favour of the ancestors, who - as mediators between god Uwumbor and the living - take an active part in the life of the community and influence the fate of the living. The performance of different rites and symbolical activities of the secondary funeral emphasizes that the dead and the community change their roles and functions. The dead person is transformed from somebody who threatens the community to its guardian as a member of the invisible community of the dead. The secondary funeral ultimately finishes the mourning period after the dead, it confirms triumph of the community over death, emphasizes the value of life and leads the community through the hard crisis caused by the death of its members. Besides, the secondary funeral integrates the ethnic groups, helps the living people to accept the new status, and introduces them into the normal relations with the relatives and other people.
Źródło:
Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2009, 1; 147-163
2080-8534
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Christian Duty to Bury the Dead and its Contemporary Challenges
Autorzy:
Zadorożny, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040934.pdf
Data publikacji:
2020-09-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
mortuary practice
burial
funeral
cremation
resomation
promession
ecology
rytuał pośmiertny
pochówek
pogrzeb
kremacja
resomacja
kompostowanie ciała ludzkiego
ekologia
Opis:
The custom of burying the dead is not merely commonly accepted by Christianity the way of disposal of the human body after the death. It is most deeply rooted and perfectly expressing Christian anthropology, revealed in the Holy Scriptures as a consequence of original sin, sign of hope in the Resurrection, and imitation of Christ, who was buried in the tomb. In Catholic view the burial is a corporal work of mercy, act of care for the dead and their loved ones. Gaining popularity the practice of cremation is accepted by the Church for the sake of hygiene, economy, or community. Human remains, also in the form of ashes, always must be buried or placed in the columbarium. Church does not allow the human body to be disposed via resomation or promession. Alternative forms of memorializing the deceased, though attractive esthetically and sentimentally, are not only outlandish in Christian culture, but also contrary to the Christian teaching on origins, nature, and destination of the human person.
Zwyczaj grzebania zmarłych jest tradycją najściślej zakorzenioną w chrześcijańskiej antropologii i najlepiej ją wyrażającą, objawioną w Biblii konsekwencją grzechu pierworodnego, wyrazem oczekiwania na zmartwychwstanie i aktem naśladowania Chrystusa, który został złożony w grobie. W nauczaniu katolickim pochówek jest uczynkiem miłosierdzia względem ciała, aktem troski o zmarłego i jego bliskich. Zyskujący na popularności zwyczaj kremacji jest przez Kościół uznany za dopuszczalny ze względow zdrowotnych, gospodarcznych lub społecznych. Szczątki ludzkie, również formie popiołu, zawsze powinny być złożone w grobie lub umieszczone w kolumbarium. Formą nieakceptowaną przez Kościół są praktyki resomacji i kompostowania ciał zmarłych. Alternatywne formy upamiętnienia ciała ludzkiego lub jego szczątków, choć zachęcają swoją estetyką i przesłaniem, są nie tylko obce chrześcijańskim zwyczajom, ale sprzeczne z chrześcijańską nauką o pochodzeniu, naturze i przeznaczeniu człowieka.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2020, 15; 233-248
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Weterani 1863-1864 roku w II Rzeczypospolitej
Veterans of the 1863-1864 Uprising in the Polish Republic 1918-1939
Autorzy:
Wojciechowski, Jerzy Stanisław.
Powiązania:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego 2021, nr 2, s. 55-96
Data publikacji:
2021
Tematy:
Piłsudski, Józef (1867-1935)
Traugutt, Romuald (1826-1864)
Wojsko Polskie (1918-1939)
Powstanie styczniowe (1863-1864)
Weterani (wojsk.)
Upamiętnianie
Ceremoniał wojskowy
Ubiór wojskowy
Uroczystości wojskowe
Pogrzeb
Rocznice
Artykuł z czasopisma naukowego
Opis:
W tekście omówiono, w jaki sposób uhonorowano weteranów powstania styczniowego w czasach odradzającej się II Rzeczypospolitej. Marszałek Józef Piłsudski przyznał weteranom prawo do noszenia mundurów Wojska Polskiego, utworzono także Korpus Weteranów 1863-1864. Uchwałą Sejmu RP ustanowiono także stałą pensję dla weteranów, nadano im stopnie i prawa oficerskie. W dniu rocznicy wybuchu powstania, uroczyście upamiętniano weteranów, w obchodach tych brały udział także oddziały wojskowe. Niektóre z oddziałów wojska otrzymały szefostwo honorowe dowódców z okresu powstania styczniowego. Autor wskazuje, że także uroczystości pogrzebowe weteranów odbywały się z pełnym ceremoniałem wojskowym.
Bibliografia, netografia, wykaz aktów prawnych na stronach 90-96.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 258

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies