Temat: Photocatalysis - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Zastosowanie warstwy betonowej z dodatkiem amfibolitu do fotodegradacji benzo(α)pirenu
Application of concrete layer with addition of amphibolite for benzo(α)pyrene photodegradation
Autorzy:: Szczepanik, B.
Słomkiewicz, P. M.
Wideł, D.
Rogala, P.
Rędzia, N.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/270316.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Aparatury Badawczej i Dydaktycznej, COBRABiD
Tematy:: benzo(α)piren
fotokataliza
amfibolit
warstwa betonowa
chromatografia gazowa
benzo(α)pyrene
photocatalysis
amphibolite
concrete layer
gas chromatography
Opis:: Zastosowano warstwę betonową zawierającą różne ilości pyłu amfibolitowego (2,13% zawartości TiO₂) i katalizatora P25 (TiO₂ w postaci anatazu: 80% oraz rutylu: 20%) do fotodegradacji benzo(α)pirenu. Próbki warstwy betonowej w formie krążków przygotowywano poprzez zmieszanie komercyjnej zaprawy betonowej z odpowiednimi domieszkami amfibolitu i P25 oraz wody. Na próbki warstw betonowych nanoszono roztwór acetonowy benzo(α)pirenu i poddawano je naświetlaniu (od 1 do 15 dni) lampą imitującą promieniowanie słoneczne w celu aktywacji fotokatalizatorów. Następnie przeprowadzano ekstrakcję ciało stałe – ciecz, a w ekstrakcie oznaczano stężenie benzo(α)pirenu metodą chromatografii gazowej ze spektrometrią mas. Stwierdzono, że w przypadku wszystkich zastosowanych mieszanek zachodzi proces fotodegradacji benzo(α)pirenu i otrzymano porównywalne wyniki dla mieszanek z pyłem amfibolitowym i z katalizatorem P25.
Concrete layers with various content of amphibolite dust (2.13% amount of TiO₂) and P25 catalyst (TiO₂: 80% anatase + 20% rutile) were used for benzo[α]pyrene photodegradation. Samples, formed into disks, were prepared by mixing commercial concrete with appropriate amount of amphibolite, P25 and water. Acetone solution of benzo(α)pyrene was drifted on the surface of the concrete layer samples, then disk were irradiated for various time (1-15 days) using lamp imitating sunlight to activate the photocatalysts. Next solid-liquid extraction was carried out and the amount of benzo(α)pyrene in obtained extracts was determined by gas chromatography-mass spectrometry method. It was noticed that in case of all samples photodegradation of benzo(α)pyrene was occurred and comparable results were obtained for samples with amphibolite dust and P25 catalyst.
Źródło:: Aparatura Badawcza i Dydaktyczna; 2018, 23, 4; 180-184
2392-1765
Pojawia się w:: Aparatura Badawcza i Dydaktyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Zastosowanie promieniowania ultrafioletowego do rozkładu barwników w roztworach wodnych
Application of ultraviolet irradiation to the decomposition of dyes in aqueous solutions
Autorzy:: Perkowski, J.
Szadkowska-Nicze, M.
Blus, K.
Wroński, P.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/160007.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Elektrotechniki
Tematy:: procesy fotochemiczne
fotokataliza
dekoloryzacja
barwniki azowe
photochemical processes
photocatalysis
decoloration
azo dyes
Opis:: Przeprowadzono badania dekoloryzacji roztworów barwników azowych za pomocą wybranych procesów pogłębionego utleniania z udziałem promieniowania UV. Zastosowano fotoutlenianie w obecności tlenu, ozonu, nadtlenku wodoru, nadtlenku wodoru i ozonu, oraz fotokatalityczne utlenianie z udziałem ditlenku tytanu TiO2 P25 firmy Degussa. Doświadczenia wykonano w temperaturze pokojowej dla roztworów następujących barwników reaktywnych: żółtego BK-221, czerwonego BK-230, fioletowego BK-253 i czarnego RB5. Stosowano produkty komercyjne w stężeniach 100 i 200 mg/dm3. Jako źródła światła wykorzystano niskociśnieniową lampę rtęciową o mocy 15 W i średniociśnieniową o mocy 8 W. Proces dekoloryzacji analizowano spektrofotometrycznie w zakresie UV-VIS za pomocą spektrofotometru Perkin Elmer Lamda 750.
Decoloration of azo dyes by selected advanced oxidation processes under UV irradiation was investigated. Photooxidation in the presence of oxygen, ozone, hydrogen peroxide, as well as hydrogen peroxide and ozone and photocatalytic oxidation with titanium dioxide TiO2 Degussa P25 was applied. Experiments were performed at room temperature, and the solutions of the following reactive dyes: yellow BK-221, red BK-230, purple BK-253 and black RB5 were investigated. The solutions of the commercial products with concentrations of 100 and 200 mg/dm3 were used. The low-pressure mercury lamp with power of 15 W and the medium-pressure Hg lamp with power of 8W were applied as the light sources. The decoloration process was analyzed spectrophotometrically in the UV-VIS range by a Perkin Elmer Lamda 750 spectrophotometer.
Źródło:: Prace Instytutu Elektrotechniki; 2012, 255; 93-107
0032-6216
Pojawia się w:: Prace Instytutu Elektrotechniki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Zastosowanie fotokatalitycznego reaktora membranowego do oczyszczania wód naturalnych
Application of photocatalytic membrane reactor to natural water treatment
Autorzy:: Rajca, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/126926.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: fotokataliza
ultrafiltracja
reaktor membranowy
oczyszczanie wód
photocatalysis
ultrafiltration
membrane reactor
water treatment
Opis:: Alternatywną metodą uzdatniania wody w stosunku do metod klasycznych jest proces pogłębionego utleniania połączony z niskociśnieniową filtracją membranową. Celem badań było określenie efektywności pracy fotokatalitycznego reaktora membranowego (FRM) podczas oczyszczania wód naturalnych. W badaniach wykorzystano zanurzeniowe lampy niskociśnieniowe, emitujące promieniowanie UV przy długości fali 254 nm, ditlenek tytanu P25 jako katalizator oraz zanurzeniowy ultrafiltracyjny moduł kapilarny Zeeweed 1 (PVDF), pracujący w podciśnieniu. Badano wpływ wybranych parametrów procesowych (czas naświetlania) oraz składu oczyszczanych wód na efektywność pracy FRM w odniesieniu do usuwania naturalnych związków organicznych. Stwierdzono szereg korzyści wynikających z zastosowania hybrydowego reaktora membranowego łączącego fotokatalizę i ultrafiltrację, zwłaszcza pod względem obniżenia barwy wody i usunięcia związków organicznych o strukturach aromatycznych (wyznaczonych poprzez pomiar absorbancji UV 254 nm).
The alternative method of water treatment in refer to classical methods is the use of advanced oxidation process combined with low-pressure driven membrane filtration. The aim of the study was to determine the effectiveness of photocatalytic membrane reactor (PhMR) operation during the treatment of natural water. Immersed low-pressure lamps emitting UV radiation at wavelength 254 nm, P25 titanium dioxide as the catalyst and immersed capillary PVDF ultrafiltration membrane module Zeeweed 1 were used in the study. The impact of process conditions (radiation time) and the composition of raw water on the performance of PhMR evaluated using the removal rate of natural organic compounds was investigated. It was found that the use of hybrid membrane reactor combining photocatalysis and ultrafiltration possessed many advantageous according to the water color reduction and aromatic organic compounds removal (determined via measurements of absorbance at UV 254 nm).
Źródło:: Proceedings of ECOpole; 2013, 7, 2; 695-701
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:: Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Wstępne rezultaty degradacji sulfanilamidu w rzeczywistych ściekach metodą fotokatalityczną z TiO2 i FeCl3
Preliminary results of sulfanilamide degradation in the real wastewater by photocatalysis with TiO2 and FeCl3
Autorzy:: Ziemiańska, J.
Adamek, E.
Baran, W.
Makowski, A.
Sobczak, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/127117.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: sulfanilamid
fotokataliza
degradacja
ścieki
sulfanilamide
photocatalysis
degradation
wastewater
Opis:: Sulfonamidy należą do leków przeciwinfekcyjnych, obecnie głównie stosowanych w weterynarii. Ich śladowa obecność jest coraz częściej wykrywana w różnych elementach środowiska. Pojawiają się one zarówno w glebie, jak i w środowisku wodnym i mogą w nich długo pozostawać, powodując rym samym wiele negatywnych skutków. Celem badań było określenie kinetyki i optymalnych warunków procesu fotokatalitycznej degradacji modelowego sulfonamidu - sulfanilamidu w czasie naświetlania jego roztworów promieniowaniem UVA. Procesy fotokatalityczne prowadzono w obecności układu katalitycznego zawierającego fotokatalizator komercyjny TiO_2--P25 firmy Aeroxide oraz FeCU. Środowiskiem reakcji była woda destylowana oraz rzeczywiste ścieki komunalne aplikowane sulfanilamidem. Stwierdzono, że w zastosowanych warunkach sulfanilamid ulega fotokatalitycznej degradacji zgodnie z kinetyką I rzędu. Badana reakcja charakteryzowała się bardzo dużą wydajnością kwantową w roztworach wodnych (max 0,34) i w ściekach (max 0,037). W badanym procesie fotokatalitycznym potwierdzono udział jonów Fe(OH)²⁺ oraz efekt synergiczny obu składników układu katalitycznego. Wysokie stopnie degradacji sulfanilamidu uzyskane w badaniach wskazują na potencjalną możliwość rzeczywistego wykorzystania metody fotokatalitycznej do usuwania sulfonamidów ze ścieków.
Sulfonamides belong to the category of anti-infective drugs which are mainly used in veterinary medicine. They are increasingly detected at trace levels in the different parts of the environment (eg in soil, aquatic environment). Due to their resistance, sulfonamides can remain in them for long time causing many negative effects. The aim of this study was to determine the kinetics and optimal conditions for the process of photocatalytic degradation of the model sulfonamide (sulfanilamide), during irradiation of its solutions using UVA light. The photocatalytic processes carried out in the presence of a catalytic system containing commercial photocatalyst TiO_2--P25 (Aeroxide) and FeClj. The experiments conducted in distilled water and the real municipal sewage with added sulfanilamide. It was found that under the used conditions the sulfanilamide underwent the photocatalytic degradation in accordance with the pseudo-first order kinetics. The studied reaction was characterized by a very high quantum efficiency in aqueous solutions (max. 0.34) and wastewater (max. 0.037). Moreover, it was confirmed the participation of Fe(OH)2+ and synergistic effect of both components of catalytic system. High degrees of sulfanilamide degradation indicate the potential possibility to use photocatalytic method for the removal of sulfonamides from wastewater.
Źródło:: Proceedings of ECOpole; 2011, 5, 2; 643-648
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:: Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Wpływ struktury leków sulfonamidowych na mechanizm inicjacji ich fotokatalitycznej degradacji
The effect of sulfonamides structure on the mechanism of initiation of their photocatalytic degradation
Autorzy:: Baran, Wojciech
Adamek, Ewa
Cholewiński, Mateusz
Krumpholz, Laura
Kulej, Barbara
Łazarczyk, Antoni
Ledwoń, Szymon
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/126597.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: mechanizm
fotokataliza
sulfonamidy
rodniki
TiO2
mechanism
photocatalysis
sulfonamides
radicals
Opis:: Sulfonamidy, pochodne sulfanilamidu, stanowią dużą grupę leków o właściwościach bakteriostatycznych. Część z nich jest powszechnie wykorzystywana w hodowli zwierząt w celach profilaktycznych i leczniczych. Następnie ich pozostałości trafiają do środowiska, gdzie stanowią uciążliwe i trwałe zanieczyszczenie. Leki te znacznie różnią się podatnością na fotokatalityczną degradację. Prowadzone badania pozwoliły na wyznaczenie związku pomiędzy strukturą sulfonamidów a drogą inicjacji ich rozkładu podczas naświetlania w obecności TiO2. Pozwoliły również na prognozowanie zastosowania procesu fotokatalitycznego do usuwania farmaceutyków z odpadów pohodowlanych.
Sulfonamides, sulfanilamide derivatives, are a large group of drugs with bacteriostatic properties. Some of them are widely used in breeding for prophylactic and therapeutic purposes. Their residues get into the environment (soil, surface waters, and ground waters) where they are regarded as persistent organic pollutant. These drugs differ significantly in susceptibility to photocatalytic degradation. Sulfonamides differ significantly in susceptibility to the photocatalytic degradation. The study allowed to determine the relationship between the sulfonamides structure and the mechanism of initiation of their degradation during UV-A irradiation in the presence of TiO2 as a photocatalyst. Additionally, the results allowed us to develop a project involving the application of the photocatalytic process to the removal of pharmaceuticals from post-culture waste.
Źródło:: Proceedings of ECOpole; 2020, 14, 1; 69-87
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:: Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Wpływ soli Fe3+ na fotokatalityczny rozkład substancji promieniochronnych w wodnej zawiesinie TiO2
Effect of Fe3+ salts on the photocatalytic decomposition of sunscreens in the aqueous suspension of TiO2
Autorzy:: Adamek, E.
Baran, W.
Sobczak, A.
Szczepka, N.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/126575.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: fotokataliza
sole Fe3+
TiO2 P25
substancje promieniochronne
photocatalysis
Fe3+ ions
photodegradation
sunscreens
Opis:: Przedmiotem badań były dwie substancje promieniochronne: benzofenon 4 (BP-4) i kwas fenylenobenzimidazolosulfonowy (PBSA). W pracy zbadano możliwość zwiększenia efektywności procesu fotokatalitycznego utleniania tych związków, prowadzonego w obecności TiO2 P25, po dodaniu soli Fe3+. Roztwory wodne zawierające próbki badanych substancji promieniochronnych naświetlano promieniowaniem UVA (λmax 366 nm) w obecności wyłącznie TiO2 P25 lub soli Fe3+ oraz w mieszaninie TiO2 P25 i soli Fe3+, w każdym przypadku przy pH~3. W próbkach pobieranych podczas naświetlania oznaczano metodą HPLC stężenie nierozłożonych substancji promieniochronnych. W pracy oceniano m.in. dynamikę zmian stężenia tych związków w trakcie procesu fotodegradacji oraz określono jego kinetykę. Stwierdzono, że w warunkach doświadczalnych obie substancje promieniochronne ulegały fotokatalitycznej degradacji, a jony Fe3+ miały wpływ na szybkość tego procesu. Efektywność ich fotodegradacji w mieszaninie TiO2 P25 i soli Fe3+ była większa w porównaniu z analogicznym procesem prowadzonym w obecności samego TiO2 P25. Stwierdzono też, że omawiany proces przebiegał zgodnie z kinetyką reakcji pseudopierwszego rzędu.
The subjects of this study were two sunscreens: 2-hydroxy-4-methoxy benzophenone-5-sulphonic acid (benzophenone 4, BP-4) and 2-phenylbenzimidazole-5-sulfonic acid (PBSA). In this paper the possibility of increasing the photocatalytic oxidation efficiency of these compounds after the addition of Fe3+ salts to TiO2 P25 suspension was studied. Aqueous solutions containing the investigated compounds were irradiated with UVA radiation (λmax 366 nm) in the presence of TiO2 P25 or Fe3 + salt only and in a mixture of TiO2 P25 with Fe3+ salt in all cases at pH ~ 3. In the samples taken during irradiation, the concentrations of undecomposed sunscreens were Wpływ soli Fe3+ na fotokatalityczny rozkład substancji promieniochronnych w wodnej zawiesinie TiO2 279 determined using RP-HPLC method. Additionally, the dynamics of the concentration changes during the photodegradation process and its kinetics were determined. It was found that under experimental conditions, both sunscreens underwent the photocatalytic degradation and Fe3+ ions influenced the rate of this process. Their photodegradation efficiency in the presence of TiO2 P25 with Fe3+ salt was higher than that obtained in the process carried out in the presence of TiO2 P25 alone. Moreover, the process was in accordance with the first-order kinetics.
Źródło:: Proceedings of ECOpole; 2013, 7, 1; 273-279
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:: Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Wpływ rodzaju fotokatalizatora i odczynu roztworu na efektywność fotokatalitycznego rozkładu bisfenolu A
Influence of the photocatalyst type and ph of solution on photocatalytic decomposition efficiency of bisphenol A
Autorzy:: Zawadzki, P.
Kudlek, E.
Dudziak, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/127293.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: bisfenol A
fotokataliza
tlenek tytanu
modyfikowane fotokatalizatory
węgiel aktywny
metanol
bisphenol A
photocatalysis
titanium oxide
modified photocatalysts
activated carbon
methanol
Opis:: Przedstawiono badania porównawcze efektywności rozkładu bisfenolu A (BPA) w procesie fotokatalizy, prowadzonym z udziałem komercyjnego ditlenku tytanu (TiO₂) oraz własnych modyfikowanych fotokatalizatorów (kompozytów) otrzymanych na bazie komercyjnego TiO₂, węgla aktywnego (AC) oraz alkoholu metylowego (C), tj. TiO₂/AC i C-TiO₂/AC. Określono wpływ początkowej wartości odczynu roztworu modelowego (w zakresie od 4 do 7) na skuteczność adsorpcji oraz rozkładu badanego mikrozanieczyszczenia za pomocą promieniowania ultrafioletowego (UV). Na podstawie przeprowadzonej analizy chromatograficznej HPLC stwierdzono, że stopień usunięcia bisfenolu A był wyższy w przypadku zastosowania modyfikowanych fotokatalizatorów niż dla komercyjnego TiO₂. Prawdopodobnie było to związane z obecnością węgla aktywnego, który w układzie TiO₂-AC czy też C-TiO₂/AC pełni nie tylko funkcję nośnika fotokatalizatora, ale jest również czynnikiem zwiększającym potencjał adsorpcyjny kompozytu. W oparciu o kinetykę Langmuira-Hinshelwooda (L-H) wyznaczono również parametry kinetyczne przeprowadzonych procesów. Na podstawie obliczonych wartości pseudo-pierwszorzędowych stałych szybkości reakcji udokumentowano, że proces rozkładu bisfenolu A przebiega najintensywniej w pierwszych 15 minutach prowadzenia procesu. Z kolei wartość stałej szybkości reakcji k była wyższa dla modyfikowanych fotokatalizatorów niż dla komercyjnego TiO₂. Nie zaobserwowano znaczącego wpływu pH roztworu na adsorpcję oraz rozkład BPA w obecności komercyjnego ditlenku tytanu. Natomiast zarówno sorpcja, jak i proces fotokatalizy realizowany przy udziale modyfikowanych fotokatalizatorów zależały od odczynu roztworu. Największy stopień rozkładu bisfenolu A zaobserwowano, naświetlając roztwór o pH 4.
In this study the photocatalytic degradation of bisphenol A in the presence of titanium dioxide (TiO₂) and own modified photocatalysts (composites) based on TiO₂, activated carbon (AC) and methyl alcohol (C) i.e. TiO₂/AC and C-TiO₂/AC were investigated. The effect of initial pH (in the range from 4 to 7) of model solution were determined in order to adsorption effectiveness and decomposition of tested micropollutant under ultraviolet irradiation (UV). Based on chromatographic analysis (HPLC) results it was found that the decomposition of bisphenol A was higher for modified photocatalysts than for commercial TiO₂. It was possibly associated with the presence of activated carbon, which in TiO₂/AC and C-TiO₂/AC system is not only a support for photocatalysts but also increases the adsorption capacity. Based on the Langmuir-Hinshelwood (L-H) model, the kinetic parameters of the photocatalysis process were carried out. According to the pseudo first-order parameters, the results showed that the decomposition of bisphenol A was most intensively in the first 15 minutes of the process. However the value of the k rate was higher for modified photocatalysts than for commercial TiO₂. No significant effect of pH on adsorption and BPA decomposition in the presence of commercial titanium dioxide were observed. Whereas, both the sorption and photocatalysis carried out in the presence of modified photocatalysts depended on the pH of model solution. The highest degree of bisphenol A decomposition were observed by irradiating mixture at pH 4.
Źródło:: Proceedings of ECOpole; 2017, 11, 2; 661-669
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:: Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Wpływ ditlenku tytanu aktywowanego światłem widzialnym na przeżywalność grzybów pleśniowych
Influence of titanium dioxide activated under visible light on survival of mold fungi
Autorzy:: Kądziołka, Daria
Rokicka, Paulina
Markowska-Szczupak, Agata
Morawski, Antoni W.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2162589.pdf
Data publikacji:: 2017-12-05
Wydawca:: Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:: fotokataliza
ditlenek tytanu
UV-VIS
Penicillium chrysogenum
Aspergillus niger
oczyszczanie powietrza wewnętrznego
photocatalysis
titanium dioxide
UV-Vis
indoor air treatment
Opis:: Wstęp Grzyby pleśniowe obecne w kurzu lub rozwijające się na pożywce z materiałów budowlanych są jedną z głównych przyczyn pogarszania się jakości powietrza w pomieszczeniach użytkowych i mieszkaniach. Dotychczas opracowane systemy oczyszczania powietrza nie gwarantują całkowitego usunięcia czynników szkodliwych dla zdrowia człowieka i zwierząt, dlatego szuka się rozwiązań alternatywnych. Jedno z nich polega na fotokatalizie z wykorzystaniem ditlenku tytanu (TiO₂), którego przeciwgrzybowe właściwości nie zostały w pełni poznane. Celem badania była ocena wpływu TiO₂ aktywowanego światłem widzialnym na przeżywalność grzybów pleśniowych. Materiał i metody W badaniach wykorzystano komercyjny ditlenek tytanu P 25 (Aeroxide P 25, prod. Evonik, Niemcy) i ditlenek tytanu modyfikowany azotem (N-TiO₂). Zastosowano sztuczne światło słoneczne (UV-VIS – ultraviolet – visible spectroscopy, ultrafiolet – promieniowanie widzialne). Aktywność przeciwgrzybową fotokatalizatorów określono dla Penicillium chrysogenum i Aspergillus niger. Przeżywalność grzybów wyznaczono na podstawie zmian ich stężenia w zawiesinie. Wyniki Stwierdzono, że N-TiO₂ ma lepsze właściwości biobójcze względem P. chrysogenum i A. niger niż komercyjny fotokatalizator P 25. Do pełnej eliminacji grzybów konieczne jest aktywowanie N-TiO₂ sztucznym światłem słonecznym przez co najmniej 3 godz., natomiast stężenie fotokatalizatora nie może być mniejsze niż 0,01 g×dm^–3 dla P. chrysogenum i 0,1 g×dm^–3 dla A. niger. Wnioski Ditlenek tytanu modyfikowany azotem wykazuje dobre właściwości fotokatalityczne w świetle UV-VIS i w przyszłości może być wykorzystywany w filtrach wodnych lub oczyszczaczach powietrza do eliminacji czynników szkodliwych, w tym grzybów pleśniowych. Med. Pr. 2018;69(1):59–65
Background In public and residential buildings, fungi are usually found in the dust or growing on building materials medium such. It has been known that a number of their spores may contaminate the indoor environment and deteriorate air quality in accommodation spaces. Previously designed air cleaning systems do not guarantee a complete removal of agents harmful to humans and animals. Therefore, there is a great need to develop a new solution to remove molds from indoor air. In recent years, photocatalysis based on titanium dioxide (TiO₂) has been proposed as an effective method for air pollutants removal. The aim of the study was to determine the effect of TiO₂ activated under artificial sun light (UV-VIS – ultraviolet – visible spectroscopy) on survival of fungi Penicillium chrysogenum and Aspergillus niger. Material and Methods The commercial P 25 (Aeroxide P 25, Evonik, Germany) and nitrogen modified titanium dioxide (N-TiO₂) were used. The microbiological study was performed using Penicillium chrysogenum and Aspergillus niger fungi. The survival of fungi was determined on the basis of changes in their concentration. Results It was found that N-TiO₂ has a stronger antifungal activity against P. chrysogenum and A. niger than P 25. For N-TiO2, the complete elimination of molds was possible after 3 h under artificial solar light activation. The minimal concentration of photocatalyst was 0.01 g×dm^–3 (P. chrysogenum) and 0.1 g×dm^–3 (A. niger). Conclusions The nitrogen modification of titanium dioxide produced expected results and N-TiO₂ presented good antifungal activity. The findings of the presented investigation can lead to the development of air filter to be used for removal of harmful agents (including molds) from indoor environment. Med Pr 2018;69(1):59–65
Źródło:: Medycyna Pracy; 2018, 69, 1; 59-65
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:: Medycyna Pracy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Water purification using a novel reactor with the photoactive refill
Autorzy:: Grzechulska-Damszel, J.
Morawski, A.W.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/779398.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
Tematy:: dwutlenek tytanu
fotokataliza
reaktor przepływowy
barwniki organiczne
titanium dioxide
photocatalysis
flow reactor
photoactive coating
organic dyes
Opis:: The aim of the presented work was the removal of organic dye, Acid Red 18, from water using a novel reactor with the photoactive refill. Titanium dioxide was immobilized on the base material as a thin layer from the alcoholic suspension followed by thermal stabilization. The prepared coating exhibits high stability in repeated cycles of water treatment. The complete removal of colour was achieved in a relatively short time of 14 hours. The proposed reactor with the photoactive refill solves the problem of the necessity of the replacement of the reactor or parts of the reactor when the photocatalysts activity decreases. In the case of activity drop of the photocatalyst, only the photoactivve refill can be easily replaced.
Źródło:: Polish Journal of Chemical Technology; 2009, 11, 1; 61-63
1509-8117
1899-4741
Pojawia się w:: Polish Journal of Chemical Technology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Volatile organic compounds removal from vehicle interior based on photocatalytic solution
Autorzy:: Bury, P.
Górniak, A.
Janicka, A.
Zawiślak, M.
Michniewicz, D.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/245126.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Instytut Techniczny Wojsk Lotniczych
Tematy:: automotive vehicle
benzene-toluene-xylene compounds
vehicle interior
indoor air
photocatalysis
Opis:: The article presents results of research work which aim was development of solution for volatile organic compounds (VOCs) removal from vehicle indoor air. VOCs, especially benzene, toluene, and xylene (BTX), are air pollutants responsible for many civilizational diseases because of its carcinogenic and mutagenic properties. Concentration of those substances can be even few times higher in micro atmosphere of vehicle cabin than in other indoor atmospheres [1]. The aim of the scientific cooperation between Dr. Schneider Automotive Polska and the Wroclaw University of Science and Technology (WUST) is research on innovative (international range), product development – photocatalytic reactor characterized by Volatile Organic Compounds, especially BTX removal properties. The BTX reduction effectiveness, caused by photocatalytic reactor application in vehicle ventilation system, was subjected to in-depth analysis. The results showed difference on not only maximal benzene, toluene, and xylene reduction (separately) but also in the pattern of response surface. In some tested parameters, the hazardous compounds (as a BTX sum) were reduced for almost 70%. The photocatalytic reactor seems to be prospective solution for air quality improvement in any vehicle cabin.
Źródło:: Journal of KONES; 2018, 25, 3; 77-84
1231-4005
2354-0133
Pojawia się w:: Journal of KONES
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Usuwanie mykoestrogenów z roztworów wodnych w zintegrowanym procesie fotokataliza-mikrofiltracja-nanofiltracja
Removal of mycoestrogens from aqueous solutions in the integrated photocatalysis-microfiltration-nanofiltration process
Autorzy:: Dudziak, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/236700.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:: oczyszczanie wody
mykoestrogeny
proces zintegrowany
fotokataliza
nanofiltracja
water treatment
mycoestrogens
integrated process
photocatalysis
nanofiltration
Opis:: Wykazano dużą skuteczność (>90%) usuwania zanieczyszczeń, w tym małocząsteczkowych mykoestrogenów (zearalenon i [alfa]-zearalenol w ilości 500 mg/m3) w zintegrowanym procesie oczyszczania wody fotokataliza-mikrofiltracja-nanofiltracja. Skuteczność usuwania mykoestrogenów w tym procesie była znacznie większa niż w samym procesie fotokatalizy. Porównując skuteczność samej nanofiltracji ze skutecznością procesu zintegrowanego stwierdzono, że usunięcie mykoestrogenów w obu przypadkach było zbliżone, jednakże realizacja nanofiltracji w procesie zintegrowanym była korzystniejsza pod względem wydajności hydraulicznej membrany. Rozpatrując skuteczność i wydajność nanofiltracji w procesie zintegrowanym wykazano większą przydatność membran wykonanych z octanu celulozy (CK) niż membran kompozytowych (DK) o poliamidowej warstwie naskórkowej, które były bardziej podatne na blokowanie. Wprowadzenie do układu oczyszczania wody fotokatalizy przed nanofiltracją w zasadniczy sposób ograniczyło występowanie zjawiska blokowania membran. Należy wziąć jednak pod uwagę niebezpieczeństwo pojawienia się w wodzie związków organicznych o mniejszej masie cząsteczkowej niż występujące w wodzie modelowej, co może zmniejszyć skuteczność procesu oczyszczania.
The efficiency of pollutant removal obtained with the integrated photo-catalysis-microfiltration-nanofiltration process exceeded 90%, which includes the removal of low-molecular-weight mycoestrogens (zearalenone and [alfa]-zearalenole, at concentrations of 500 mg/m3). The extent of mycoestrogen removal was significantly higher in the integrated process than in photocatalysis alone. Comparisons have shown that nanofiltration alone produced removal of mycoestrogens similar to that obtained in the integrated process, but when nanofiltration was integrated with photocatalysis and microfiltration, the hydraulic capacity of the membrane was more advantageous. Analysis of the efficiency and capacity of nanofiltration in the integrated process substantiated the advantage of cellullose acetate membranes over composite membranes with polyamide skin, which display greater proneness to clogging. When in the integrated system photocatalysis preceded nanofiltration, the occurrence of membrane clogging was noticeably reduced. Yet, there is still a real risk that surface water may contain organic compounds with lower molecular weight as compared to those present in model solutions, and this may cause the removal efficiency of the treatment process to decline.
Źródło:: Ochrona Środowiska; 2012, 34, 1; 29-32
1230-6169
Pojawia się w:: Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Usuwanie kwasów fulwowych z wody metodami fotokatalicznymi wspomaganymi ultrafiltracją
Removal of fulvic acids from water by means of photocatalytic methods enhanced by ultrafiltration
Autorzy:: Rajca, M
Bodzek, M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/296964.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
Tematy:: kwasy fulwowe
fotoliza
kataliza
fotokataliza
oczyszczanie wody
ultrafiltracja
fulvic acids
photolysis
catalysis
photocatalysis
water treatment
ultrafiltration
Opis:: Przedstawiono wyniki badań usunięcia kwasów fulwowych (KF) z wody w procesie fotolizy, katalizy i fotokatalizy oraz w procesach zintegrowanych fotolizy-ultrafiltracji, fotokatalizy-ultrafiltracji. Badania prowadzone były w reaktorze HERAEUS, w którym oczyszczano wodę modelową, zawierającą kwasy fulwowe o stężeniu ok. 10 mg/l. Jako fotokatalizator stosowano ditlenek tytanu TiO2 niemieckiej firmy Degussa. Badano wpływ pH na efektywność procesu fotolizy, katalizy, fotokatalizy, a ponadto dawki katalizatora na efektywność procesu fotokatalizy. Efektywność procesów określano przez pomiary rozpuszczalnego węgla organicznego (RWO), absorbancji przy długości fali 254 nm oraz barwy w wodzie surowej i oczyszczonej. Wyższe efektywności otrzymane dla fotokatalizy w porównaniu z fotolizą i katalizą świadczą o tym, że połączenie promieniowania UV z dodawaniem TiO2 jest o wiele skuteczniejsze w usuwaniu KF i pozwala na skrócenie czasu naświetlania. Uzasadnione jest również prowadzenie procesu integrowanego fotokataliza-ultrafiltracja z uwagi na możliwość recyrkulacji katalizatora i ewentualne usuwanie zanieczyszczeń nierozłożonych lub powstających w procesie fotokatalizy.
The paper presents the results of fulvic acids removal (FA) from water using photolysis, catalysis, photocatalysis processes and integrated processes photolysis-ultrafiltration and photocatalysis-ultrafiltration. Experiments were carried out at constant temperature in the HERAEUS reactor, in which model water containing 10 mg/L of FA was treated. Titanium dioxide (TiO2) from Degussa (Germany) was used as a photocatalyst. Effect of pH on the efficiency of the photolysis, catalysis, photocatalysis and additionally the dose of catalyst for photocatalysis, has been studied. The efficiency of the process was established by measurement of dissolved organic carbon (DOC), absorbance at 254 nm and colour in raw water and treated water. The higher efficiency obtained for photocatalysis compared with photolysis and catalysis, indicates that the combination of UV with TiO2 allows for shortening the exposure time and obtaining higher removal degree of FA. Integration of photocatalysis with ultrafiltration is also justified, because the possibility to recycle the activated catalyst and additional removal of the impurities not removed or generated in the photocatalyse process.
Źródło:: Inżynieria i Ochrona Środowiska; 2011, 14, 2; 101-110
1505-3695
2391-7253
Pojawia się w:: Inżynieria i Ochrona Środowiska
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Usuwanie antropogenicznych mikrozanieczyszczeń organicznych z różnych strumieni wodnych w procesie sekwencyjnym FK/UF/NF
Removal of antropogenic organic micropollutants from different water streams in the FK/UF/NF sequential system
Autorzy:: Kudlek, E.
Dudziak, M.
Bohdziewicz, J.
Kamińska, G.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/399864.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: mikrozanieczyszczenia organiczne
środowisko wodne
układ sekwencyjny
fotokataliza
ultrafiltracja
nanofiltracja
organic micropollutants
water environment
sequential system
photocatalysis
ultrafiltration
nanofiltration
Opis:: Znaczna liczba mikrozanieczyszczeń organicznych pochodzenia antropogenicznego zaliczana jest do związków trudno- lub niebiodegradowalnych, mogących negatywnie oddziaływać na organizmy żywe, w tym również na zdrowie człowieka. Za główne źródło tego rodzaju zanieczyszczeń uznawane są ścieki bytowo-gospodarcze oraz ścieki z różnych gałęzi przemysłu. Celem pojętych badań było opracowanie metody pozwalającej na usunięcie z różnych strumieni wodnych wybranych mikrozanieczyszczeń tj. diklofenaku, oktylofenolu, antracenu oraz bezno[a]pirenu w oparciu o zawansowane procesy utleniania oraz techniki filtracji membranowej. Badania prowadzono na roztworach sporządzonych na bazie wody zdejonizowanej oraz modelowych i rzeczywistych ściekach zawierających mikrozanieczyszczenia o stężeniu 0,5 mg/dm³. Zastosowano fotokatalityczne utlenianie w obecności TiO2 prowadzone w reaktorze porcjowym wyposażonym w lampę UV o mocy 150 W. Uzyskane roztwóry poprocesowe poddano procesowi ultrafiltracji mającej na celu odseparowanie cząsteczek katalizatora jak i zatrzymanie wysokocząsteczkowych związków organicznych wchodzących w skład oczyszczanych strumieni wodnych. Proces realizowano w układzie filtracji jednokierunkowej przy ciśnieniu transmembranowym wynoszącym 0,2 MPa. Wykonana analiza chromatograficzna mająca na celu określenie stopnia usunięcia badanych mikrozanieczyszczeń w roztworach podprocesowych wskazała na ich niecałkowity rozkład w procesie fotokatalizy oraz na generowanie znacznej liczby ubocznych produktów ich utleniania. W celu ich kompletnej eliminacji zastosowano drugi etap filtracji membranowej przy użyciu membrany nanofiltracyjnej. Zaproponowany układ łączący fotokatalizę z dwustopniową filtracją membranową pozwolił na ponad 91% usunięcie mikrozanieczyszczeń z roztworów wodnych sporządzonych na bazie wody zdejonizowanej oraz na całkowite usunięcie związków oraz ubocznych produktów ich utleniania ze ścieków modelowych jak i rzeczywistych.
A significant number of anthropogenic organic micropollutants are classified as hardly- or non-biodegradable compounds, which may adversely affect the living organisms, including human health. Municipal wastewater and wastewater from various industry sectors are considered as the main source of this type of pollutants. The aim of the conducted study was to develop a method for the removal of selected micropollutants such as diclofenac, octylphenol, anthracene and benzo[a]pyrene from various water streams, based on advanced oxidation processes and membrane filtration techniques. The research was carried out on solutions prepared on the basis of deionised water as well as a model and actual effluent from a mechanical-biological wastewater treatment line. The concentration of micropollutions was 0.5 mg/dm³. Photocatalytic oxidation was applied in the presence of TiO2 in a batch reactor equipped with a 150 W UV lamp. The post-processing solutions ware subjected to the ultrafiltration process, which allowed for the separation of catalyst particles and retention of high molecular weight organic compounds occurring in the treated water streams. The membrane filtration process was operated in a dead-end mode at a transmembrane pressure of 0.2 MPa. For their complete elimination, the second stage of membrane filtration using a nanofiltration membrane was applied. The chromatographic analysis, performed to determine the removal degree of tested micropollutants in the post-processing solutions, indicated their incomplete decomposition in the photocatalysis process and the generation of a significant number of their oxidation by-products. The proposed sequential system that combines photocatalysis with two-stage membrane filtration, allowed for over 91% removal of micropollutants from water solutions prepared on the basis of deionised water as well as for a complete removal of the compounds and their oxidation by-products from model and actual wastewater effluents.
Źródło:: Inżynieria Ekologiczna; 2017, 18, 4; 116-124
2081-139X
2392-0629
Pojawia się w:: Inżynieria Ekologiczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Use of a TiO2/FeCl3 mixture in environmental cleaning technology
Zastosowanie mieszaniny TiO2/FeCl3 w technologii oczyszczania środowiska
Autorzy:: Adamek, E.
Baran, W.
Ziemiańska, J.
Makowski, A.
Sobczak, A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/126065.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: photocatalysis
TiO2
environmental cleaning technology
fotokataliza
technologie oczyszczania środowiska
Opis:: One of the methods allowing the use of solar energy being a renewable, alternative form of energy is the environmental cleaning technology. It was stated that many types of pollutants, regardless of their toxicity and resistance to biodegradation, can be effectively degraded in photocatalytic processes initiated by sunlight. Among many different heterogeneous photocatalysts examined, titania (TiO₂) is one of the commonly used in these processes. Unfortunately, in practice the main problem connected with the use of photocatalytic processes is their low quantum yield. In our opinion, the addition of Fe(III) salts to the reaction mixture will be a simple and inexpensive method that increases this yield. It was confirmed in studies on the photocatalytic degradation of many organic compounds, differing in chemical structure and properties. The goal of our study was to compare the results of photocatalytic degradation carried out in the presence of TiO₂ or Fe(III) salts as well in the presence of a mixture TiO₂ with Fe(III) salts. It was found that the ability of organic substrates to form the coordination complexes with Fe(III) ions and their adsorption onto TiO₂ surface has the greatest effect on the course of photocatalytic reaction and its efficiency. Based on the literature data and own studies we propose a probable mechanism of process carried out in the presence of TiO₂/Fe(III) mixture.
Jedną z metod zagospodarowania energii słonecznej jest jej wykorzystanie w technologiach oczyszczania środowiska. W inicjowanych światłem słonecznym procesach fotokatalitycznych mogą być skutecznie degradowane zanieczyszczenia, niezależnie od swojej toksyczności i odporności na biodegradację. Fotokatalizatorem w takich procesach najczęściej jest TiO₂. Niestety problemem tych procesów jest ich niska wydajność kwantowa. Prostą i tanią metodą jej podwyższenia jest dodatek soli Fe(III). Fakt ten potwierdzono w badaniach nad fotokatalityczną degradacją wielu substratów zróżnicowanych pod względem chemicznym. Celem naszej pracy było porównanie rezultatów degradacji fotokatalitycznej prowadzonej w obecności TiO₂, soli Fe(III) i w obecności mieszaniny TiO₂/sól Fe(III) oraz ustalenie mechanizmu procesu fotokatalitycznego prowadzonego w obecności TiO₂/sól Fe(III). Stwierdzono, że na przebieg reakcji i jej efektywność największy wpływ ma zdolność organicznego substratu do tworzenia związku koordynacyjnego z Fe(III) i jego sorpcji na powierzchni TiO₂. Na podstawie danych literaturowych i badań własnych ustalono mechanizm początkowego etapu tej reakcji.
Źródło:: Proceedings of ECOpole; 2012, 6, 2; 451-458
1898-617X
2084-4557
Pojawia się w:: Proceedings of ECOpole
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Titanium dioxide as a safe additive to sunscreen emulsions
Autorzy:: Janczarek, Marcin
Szaferski, Waldemar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2202886.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: sunscreen emulsions
titanium dioxide
photocatalysis
emulsjeado opalania
dwutlenek tytanu
fotokataliza
Opis:: Titanium dioxide with its ability to be a UV light blocker is commonly used as a physical sunscreen in the cosmetic industry. However, the safety issues of TiO2 application should be considered more in-depth, e.g., UV light-induced generation of reactive oxygen species which can cause DNA damage within skin cells. The proper modification of titanium dioxide to significantly limit its photocatalytic properties can contribute to the safety enhancement. The modification strategies including the process conditions and intrinsic properties of titanium dioxide were discussed. The selected examples of commercially available TiO2 materials as potential components of cosmetic emulsions dedicated for sunscreens were compared in this study. Only rutile samples modified with Al2O3 and/or SiO2 showed inhibition of photocatalytic activity.
Źródło:: Chemical and Process Engineering; 2022, 43, 4; 483--490
0208-6425
2300-1925
Pojawia się w:: Chemical and Process Engineering
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Photocatalysis" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język