Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Peter I" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 46
Tytuł:
Cesarzowa Bułgarów, augusta i bazylisa – Maria-Irena Lekapena i transfer bizantyńskiej idei kobiety-władczyni (imperial feminine) w średniowiecznej Bułgarii
Autorzy:
Brzozowska, Zofia A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677435.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Maria-Irene Lekapene
Peter I of Bulgaria
First Bulgarian State
Byzantine- Bulgarian relations
peace treaty of 927
Byzantine political thought
Byzantine influence on Old Bulgarian culture
Opis:
Empress of Bulgarians, augusta and basilissa – Maria-Irene Lekapene and the transfer of the idea of imperial feminine in the Medieval BulgariaMaria Lekapene was a granddaughter of Byzantine Emperor Romanos I Lekapenos. In 927 she married Peter I of Bulgaria. Her marriage, ceremoniously entered into in Constantinople, aimed to strengthen the newly signed Byzantine-Bulgarian peace treaty. Historians attributed to the Empress a significant impact on the political moves of her husband. The Empress was also to introduce a lot of elements of the Byzantine theory of power in Bulgaria. Cesarzowa Bułgarów, augusta i bazylisa – Maria-Irena Lekapena i transfer bizantyńskiej idei kobiety-władczyni (imperial feminine) w średniowiecznej Bułgarii Maria Lekapena była wnuczką cesarza bizantyńskiego Romana I Lekapena. W 927 roku poślubiła władcę Bułgarii, Piotra. Jej małżeństwo, uroczyście zawarte w Konstantynopolu, miało za zadanie umocnić dopiero co podpisany pokój bizantyńsko-bułgarski. Historycy przypisywali carycy znaczny wpływ na polityczne posunięcia jej męża. Władczyni miała też zaszczepić na gruncie bułgarskim wiele elementów bizantyńskiej teorii władzy.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2017, 17
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola carycy Marii-Ireny Lekapeny w recepcji elementów bizantyńskiego modelu władzy w pierwszym państwie bułgarskim
The role of empress Maria-Irene Lekapene in the reception of the elements of Byzantine model of power in the first Bulgarian state
Autorzy:
Brzozowska, Zofia A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611898.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Maria-Irena Lekapena
Piotr I
pierwsze państwo bułgarskie
stosunki bizantyńsko-bułgarskie
pokój z 927 r.
bizantyńska myśl polityczna
wpływ bizantyński na kulturę starobułgarską
Maria-Irene Lekapene
Peter I of Bulgaria
First Bulgarian State
Byzantine-Bulgarian relations
peace treaty of 927
Byzantine political thought
Byzantine influence on Old Bulgarian culture
Opis:
Maria Lekapene was the granddaughter of Byzantine Emperor Romanos I Lekapenos. In 927 she married Peter I of Bulgaria. Her marriage in Constantinople aimed to strengthen the newly signed Byzantine-Bulgarian peace treaty. Historians attributed to the Empress a significant impact on the political moves of her husband. The Empress was also to introduce a lot of elements of the Byzantine theory of power in Bulgaria and even to play the role of spy of Constantinople at the Preslav court. These views have not been corroborated in surviving source material. The Byzantine authors, who provided a lot of information about the wedding of Maria and Peter, did not write anything about the subsequent behavior of the Empress in her new homeland. The political activity of the wife of Peter is not mentioned in indigenous Bulgarian sources or foreign ones (e.g. Liutprand of Cremona). The thesis that Maria wielded real political power can be confirmed only in sigillographic materials. In 927-945 the Bulgarian ruler was always represented on his own official seals accompanied by his wife. However it was not a reflection of her status as a real co-emperor. These seals were propagandic artifacts which were made to commemorate the peace of 927. The seals could also be seen as a tool legitimizing the imperial title of Peter. It is hard to consider Mary as the initiator of the Byzantinization of the culture of tenth-century Bulgaria. In 927 Lekapene arrived at the court, which was already quite familiar with the Byzantine civilization. This does not exclude the possibility of her personal impact on the new court. However, most likely the impact did not go beyond the walls of the Emperor’s headquarters.
Źródło:
Vox Patrum; 2016, 66; 443-458
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niezrealizowane wileńskie zmówienie warszawskiej firmy „J. Szpetkowski i Spółka” – dokument z archiwum antokolskiego
Unfulfilled Vilnius order of „J. Szpetkowski and Company” from Warsaw – a document from the Archive of Antakalnis
Autorzy:
Czyż, Anna S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1023530.pdf
Data publikacji:
2014-06-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
J. Szpetkowski
Antokol
kościół pw. św. Piotra i Pawła
Wilno
ks. Franciszek Zawadzki
Antakalnis
he church devoted to Saints Peter and Paul
Vilnius
Rev. Franciszek Zawadzki
Opis:
In the second half of the nineteenth century there was an increase in artistic contacts between Warsaw and Vilnius, as exemplified by the letter (18 May 1903) from the Archive of the Monastery and Church dedicated to Saints Peter and Paul in Antakalnis in Vilnius, which is now located in Vilnius Arkivyskupijos Kurija Archyvas. The addressee of the letter was the last canon regular of the Lateran from Antakalnis – Rev. Franciszek Zawadzki, who in 1903-1904 carried out the renovation of the church. The works also included the issue of ordering two altars at the entrance to the chancel. In that place there were originally two woodcarving altars donated by the benefactor of the Vilnius Canons Regular of the Lateran, Michał Kazimierz Pac. The new altars were to be performed by Warsaw artistic and ecclesiastical firm “J. Szpetkowski and Company“, which at that time performed a great number of decors in churches in the area of the former Grand Duchy of Lithuania. Due to the financial problems of the parish, despite the fact that the works began, the altars were not finally finished. The Warsaw company, however, sent the statue of St. Francis to Vilnius, and that figure was in one of the altars at the entrance to the chancel at least to 1939.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2014, 101; 121-128
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ostatnia pierwszą, czyli o ambonie łodziowej z kościoła pw. św. św. Piotra i Pawła na Antokolu w Wilnie
The Last Being First, namely on the Ship Pulpit in the Church of SS Peter and Paul in Antakalnis in Vilnius
Autorzy:
Czyż, Anna Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24566355.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
ambony łodziowe
kościół pw. św. św. Piotra i Pawła na Antokolu w Wilnie
kościół pw. Bożego Ciała na Kazimierzu w Krakowie
kanonicy regularni laterańscy
Ship pulpits
Church of SS Peter and Paul in Antakalnis in Vilnius
Church of Corpus Christi in Kazimierz in Cracow
Canons Regular of the Lateran
Opis:
Łodziowa ambona z kościoła pw. św. św. Piotra i Pawła na Antokolu w Wilnie uchodzi w literaturze przedmiotu za realizację snycerską wykonaną w 1803 r. przez Giovanniego Borettiego i Niccola Piano, którzy mieli być specjalnie sprowadzeni z Mediolanu do remontu świątyni i jej dekoracji. Tymczasem obaj byli zwykłymi muratorami przybyłymi do Wilna jeszcze u schyłku XVIII w., Piano zmarł w 1802 r. Formalne cechy ambony wskazują natomiast, że została ona wykonana w latach 20. XVIII w. najpewniej według projektu Pietra Pertiego, współtwórcy znakomitego wystroju sztukatorskiego kościoła na Antokolu. Stało się to już po jego śmierci w 1714 r., a inicjatorem prac był prepozyt antokolski Piotr Procewicz, doktor filozofii i uznany kaznodzieja, który w 1737 r. objął prepozyturę kongregacji Bożego Ciała. Do świątyni kanoników regularnych laterańskich na Kazimierzu w latach 1740–1745 sprawił ambonę łodziową, wzorując ją na tej wystawionej w Wilnie. 
The ship pulpit from the Church of SS Peter and Paul in Antakalnis in Vilnius is regarded in the literature on the subject as a woodcarving project executed in 1803 by Giovanni Boretti and Niccolo Piano, who were supposed to have been brought specially from Milan to renovate the church and furnish it. Meanwhile, they were both simple masons who arrived in Vilnius in the late 18th century, and Piano died in 1802. Formally, the pulpit features show that it was executed in the 1720s after the design of Pietro Perti, co-author of the excellent stucco décor of the Antakalnis church. The actual executors were local woodcarvers already after the death of the stuccoist in 1714. The initiator of the works was the Antakalnis Provost Piotr Procewicz, doctor of philosophy and an appreciated preacher, who in 1737 took over the congregation of the Corpus Christi. The fact that the pulpit is earlier is confirmed by the inventory of the Antakalnis Church of SS Peter and Paul from 1766. The shape of the pulpit of the navis Ecclesiae type stemming from ecclesiological content fits in with the ideological programme of the church dedicated to Saints Peter and Paul. It is also particularly connected with the Order of Canons Regular of the Lateran who, as was assumed, came from the community of Apostles called by Christ. The second ship pulpit in the Polish-Lithuanian Commonwealth, actually quite faithfully replicating the Vilnius one, was created for the Church of Canons Regular of Corpus Christi in Kazimierz (1740-1745). This one, too, was raised as commissioned by Piotr Procewicz. The pulpit from Vilnius was created at the time when the navis Ecclesiae type pulpits were built throughout Europe.
Źródło:
Biuletyn Historii Sztuki; 2021, 83, 3; 617-644
0006-3967
2719-4612
Pojawia się w:
Biuletyn Historii Sztuki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Feofan Prokopovich: from theology to politics
Feofan Prokopowicz: od teologii do polityki
Autorzy:
Drozdek, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558479.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
church and state relationship
Orthodox theology
Peter I, Prokopovich
Piotr I
Prokopowicz
stosunek państwa do Kościoła
teologia prawosławna
Opis:
Prokopovich began his ecclesiastical career as a lecturer of the Kiev academy where he taught many subjects and left extensive lecture published posthumously in a multivolume Christianae orthodoxae theologiae. The paper presents some of his views concerning the defense of the authority of the Bible and the need for its literal interpretation; some positive characterizations of God’s attributes; the creation and the makeup of the world; the position of man in the universe; and the problem of eschatology. After Prokopovich was summoned by Peter I to St. Petersburg, he gradually abandoned theology and philosophy and concentrated on political issues and on justification of submitting the church to the power of the state. This culminated in the Spiritual regulation which spelled the end of an independent church in Russia.
Prokopowicz rozpoczął swą działalność w kościele prawosławnym jako wykładowca w Akademii Kijowskiej, gdzie wykładał na różne tematy i pozostawił sporą ilość notatek, które zostały pośmiertnie opublikowane w wielotomowej pracy Christianae orthodoxae theologiae. Niniejszy artykuł prezentuje niektóre filozoficzne i teologiczne poglądy Prokopowicza, a mianowicie: jego obronę autorytetu Biblii i konieczności jej dosłownej interpretacji, charakteryzację w pozytywnych terminach atrybutów boskich, opis stworzenia i struktura świata, opis sytuacji człowieka w świecie oraz problem eschatologii. Gdy Prokopowicz został wezwany do Petersburga przez Piotra I, stopniowo poniechał badań teologicznych i filozoficznych koncentrując się na kwestiach politycznych, a w szczególności na uzasadnieniu władzy carskiej i na konieczności podporządkowania kościoła władzy państwa. Owocem tego był Regulamin duchowy, który oznaczał koniec niezależności Kościoła w Rosji.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2010, 27; 179-201
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sermons of Gavriil Buzhinskii
Autorzy:
Drozdek, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/423189.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Orthodoxy
Peter I.
Opis:
Buzhinskii was a well-educated, high-ranking ecclesiastic during the reign of Peter I. In his sermons, Buzhinskii devoted as much attention to the role of religion in personal life as to the nationalistic message presented in the religious context aimed primarily at the glorification of tsar Peter I. although his pastoral messages are mostly uncontroversial from spiritual standpoint, they are too often marred by nationalistic and political aspects.
Źródło:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2016, 28/1; 263-278
0860-4487
Pojawia się w:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elity bułgarskie po podboju bizantyńskim. 1018-1041 r.
The Bulgarian elites after the Byzantine conquest. 1018-1041
Autorzy:
Dudek, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/910118.pdf
Data publikacji:
2020-01-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Bulgaria
Byzantium
emperor Basil II
Kometopouloi dynasty
Bulgarian aristocracy in 11th century
John the Orphanotrophos and his attempts at reform
Peter Deljan and the uprising in 1040-1041
Bułgaria
Bizancjum
cesarz Bazyli II
dynastia Komitopulów
arystokracja bułgarska w XI w.
Jan Orfanotrof i jego próby reform
Piotr Delian i powstanie w 1040-1041
Opis:
Cesarz Bazyli II podbijając Bułgarię w 1018 r. podzielił ją na prowincje zarządzane przez bizantyńskich namiestników. Kościół bułgarski pozostał pod zwierzchnictwem miejscowych kapłanów. Członkowie panującego rodu Komitopulów otrzymali pałacowe tytuły i apanaże, zaś pozostali bułgarscy nobilowie utrzymali swoje posiadłości służąc równocześnie w armii cesarskiej. Podjęta po dwóch dekadach przez ministra Jana Orfanotrofa próba redukcji ich znaczenia w lokalnych strukturach wojskowych i obciążenie podatkowe majętności doprowadziło do powstania Piotra Deliana w 1040-1041. Rezygnacja władz bizantyńskich z decyzji szkodzących prestiżowi bułgarskiej arystokracji przyczyniło się do uśmierzenia powstania. 
Emperor Basil II, conquering Bulgaria in 1018, divided it into a province managed by Byzantine governors. The Bulgarian church remained under the authority of local priests. Members of the ruling Kometopouloi family received palace titles and appanages, while the other Bulgarian nobles maintained their possessions while serving in the imperial army. After two decades by minister John of Orphanotrophos, attempt to reduce their significance in local military structures and the property tax burden led to the creation of Peter Deljan in 1040-1041. The resignation of Byzantine authorities from damaging the prestige of the Bulgarian aristocracy contributed to the relief of the uprising. 
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2019, 26, 1; 43-71
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
BADANIA ARCHEOLOGICZNO-ARCHITEKTONICZNE KOŚCIOŁA PW. ŚWIĘTYCH APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA W KRZYWORZECE W POWIECIE WIELUŃSKIM
ARCHAEOLOGICAL-ARCHITECTURAL STUDIES IN THE CHURCH OF THE HOLY APOSTLES PETER AND PAUL IN KRZYWORZEKA, COUNTY OF WIELUN
Autorzy:
Filipowicz, Paweł
Kajzer, Leszek
Lechowicz, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/538521.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
CHURCH OF HOLY APOSTLES PETER AND PAUL (KRZYWORZEKA)
kościół p.w. św. Apostołów Piotra i Pawła
Krzyworzeka
powiat wieluński
Pniewo
rozeta
dzwonnica
datowanie
stratygrafia
kultura łużycka
Bolesław Pobożny
Opis:
Research conducted in the church in Krzyworzeka was carried out by a team from the Institute of Archaeology at Lódz University and the Regional Centre for the Study and Documentation of Historical Monuments in Lódz. The purposes of the investigations were both cognitive and conservation-related. The outcome provided fundamental data concerning the monument in question. The original church was erected on a rather simple plan, with a nave on an orthogonal projection, 9,94x11,69 m, and a narrower, presbytery with the shape of a reverse rectangle, 5,86 x 6,70 m. To the north, the presbytery was adjoined by a sacristy with a length corresponding to the presbytery and a ground floor 2,86x5,54 m large. The thickness of the nave walls totals about 1,55 m, and that of the presbytery and sacristy – 1,30 m. The nave and the presbytery were covered with a wooden ceiling, and the sacristy - with a barrel roof. A freestanding brick bell tower, 5,93x6,15 m. was erected to the south of the church. The stones used for building the walls are easily available and different sized erratic boulders collected while clearing the fields after the locatio, as well as sandstone broken in the deposit, accessible in the nearby outcrops in the river valley of the Krzywa. Smaller stones stabilising the layers of the wall were placed between the larger erratic boulders. The tendency towards preserving the wall faces is conspicuous in the church and the bell tower. The stones were segregated by arranging them with the flat parts towards the face, while the visible parts feature traces of hewing the faces.The bell tower displays nests left begin by the scaffolding, spaced every 1,3 -1,4 m, horizontally and about 1,1-1,2 m. vertically. The archaeological dig registers traces of vertical wooden posts, probably the remnants of the scaffolding, standing 0,3 m from the face wall and 2,3 m from each other. There is no doubt about the connection of the examined monument and the reign of Duke Boleslaw the Pious, the ruler of the land of Ruda, while the direct overseer and constructor supervising the construction was scultetus Theodoric, who located the village. The origin of the church should, therefore, be situated within a current of colonization based on German law (second half of the thirteenth century), totally unexamined as regards its socio-ethnic aspects and insufficiently studied historically. Presumably the architectural spatial model of the church in Krzyworzeka was imported from the birthplace of Theodoric and the colonists brought over by him. There are no data relating to Theodoric's descent, but we are entitled to assume that he could have come to the ducal court and then the land of Ruda from Silesia. The time of the erection of the church and the bell tower can be described approximately, since the locatio act issued in 1264 mentions 15 years exempt of all obligations and services. Such a time span would have made it possible to gather a suitable amount of building material and to erect a church together with a freestanding bell tower. One may accept that the construction was completed about 1280.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2007, 4; 23-43
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jestem swoim własnym dziadkiem” – spacjalizacja czasu w <i>Przeznaczeniu</i> Michaela i Petera Spierig
“I’m My Own Grandpa”-Spatialization of Time in Michael and Peter Spierig’s <i>Predestination</i>
Autorzy:
Front, Sonia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/467826.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
przestrzeń
czas
spacjalizacja czasu
zwrot przestrzenny
Fredric Jameson
Michael i Peter Spierig
Przeznaczenie
praktyka kulturowa
space
time
spatialization of time
spatial turn
Michael and Peter Spierig’s Predestination
cultural practice
Opis:
[abstrakt po polsku poniżej]Sonia FrontInstitute of English Cultures and LiteraturesFaculty of PhilologyUniversity of Silesia in KatowicePoland “I’m My Own Grandpa”-Spatialization of Time in Michael and Peter Spierig’s PredestinationAbstract: Spatialization of time, that is, presenting time in the categories of space, measuring and rationalizing it, was a very significant social process at the end of the 20th century. The “spatial turn,” as it is called by Fredric Jameson, is connected with a postmodern individual’s immersion in a perpetual present. The separation of the individual from the past and the future, which has resulted in the deconstruction of the subject’s temporality, was caused by the processes characteristic of late capitalism. Spatialization of time in postmodernism expresses the integrity of space and time, the changing relations between them and their new conceptualizations. These changes are reflected in post-classical cinema that is quite often characterized by modular temporality. The plots of those films are divided into spatio-temporal modules whose order is rearranged into a non-chronological syuzhet. Simultaneously, those films depict multifaceted human experience of time and the temporalization of space. Michael and Peter Spierig’s film Predestination (2014) blends the spatialization of time, characteristic of classical cinema, in which space and time are static entities, with post-classical nonlinear arrangement of the plot. Presenting space-time as static modules allows the directors to show subjectivity governed by the categories of space, rather than by the continuity over time. According to David Lewis, the identity of the protagonist, a time traveler, and his/her psychological continuity must be described by means of the differentiation between external time and personal time, because his/her identity relies on operating in spatialized time. Keywords: space, time, spatialization of time, spatial turn, Fredric Jameson, Michael and Peter Spierig’s Predestination, cultural practice Sonia FrontInstytut Kultur i Literatur AnglojęzycznychWydział FilologicznyUniwersytet Śląski w Katowicach „Jestem swoim własnym dziadkiem” – spacjalizacja czasu w Przeznaczeniu Michaela i Petera SpierigAbstrakt: Spacjalizacja czasu, czyli przedstawianie czasu w kategoriach przestrzeni, mierzeniu go i racjonalizowaniu, to bardzo ważny proces społeczny końca XX wieku. Zwrot ku przestrzeni, jak nazywa go Fredric Jameson, związany jest z zanurzeniem człowieka postmodernizmu w wiecznej teraźniejszości. Odcięcie jednostki od przeszłości i przyszłości, które doprowadziło do dekonstrukcji temporalności podmiotu, spowodowane zostało przez procesy charakterystyczne dla późnego kapitalizmu. Spacjalizacja czasu w postmodernizmie wyraża integralność czasu i przestrzeni, zmieniające się pomiędzy nimi relacje, a także ich nowe konceptualizacje. Zmiany te odzwierciedlone są w kinie post-klasycznym, które cechuje się niejednokrotnie temporalnością modularną. Fabuła takich filmów podzielona jest na moduły czasoprzestrzeni, których kolejność zostaje przearanżowana w niechronologiczny sjużet. Jednocześnie filmy te przedstawiają psychologiczne niejednorodne doświadczenie czasu ludzkiego oraz temporalizację przestrzeni. Film Michaela i Petera Spierig Przeznaczenie (Predestination, 2014) łączy uprzestrzennienie czasu, charakterystyczne dla filmu klasycznego, gdzie czas i przestrzeń to pasywne wymiary, z post-klasyczną nielinearną organizacją fabuły. Przedstawienie czasoprzestrzeni w formie statycznych modułów pozwala na pokazanie podmiotowości rządzonej nie ciągłością w czasie, ale poprzez kategorie przestrzeni. Zgodnie z wytycznymi Davida Lewisa, tożsamość bohatera – podróżnika w czasie – i jego ciągłość psychologiczna muszą zostać opisane za pomocą rozróżnienia pomiędzy czasem zewnętrznym a osobistym, gdyż tożsamość ta opiera się na operowaniu w uprzestrzennionym czasie. Słowa kluczowe: przestrzeń, czas, spacjalizacja czasu, zwrot przestrzenny, Fredric Jameson, Michael i Peter Spierig, Przeznaczenie, praktyka kulturowa
[abstrakt po polsku poniżej]Sonia FrontInstitute of English Cultures and LiteraturesFaculty of PhilologyUniversity of Silesia in KatowicePoland “I’m My Own Grandpa”-Spatialization of Time in Michael and Peter Spierig’s PredestinationAbstract: Spatialization of time, that is, presenting time in the categories of space, measuring and rationalizing it, was a very significant social process at the end of the 20th century. The “spatial turn,” as it is called by Fredric Jameson, is connected with a postmodern individual’s immersion in a perpetual present. The separation of the individual from the past and the future, which has resulted in the deconstruction of the subject’s temporality, was caused by the processes characteristic of late capitalism. Spatialization of time in postmodernism expresses the integrity of space and time, the changing relations between them and their new conceptualizations. These changes are reflected in post-classical cinema that is quite often characterized by modular temporality. The plots of those films are divided into spatio-temporal modules whose order is rearranged into a non-chronological syuzhet. Simultaneously, those films depict multifaceted human experience of time and the temporalization of space. Michael and Peter Spierig’s film Predestination (2014) blends the spatialization of time, characteristic of classical cinema, in which space and time are static entities, with post-classical nonlinear arrangement of the plot. Presenting space-time as static modules allows the directors to show subjectivity governed by the categories of space, rather than by the continuity over time. According to David Lewis, the identity of the protagonist, a time traveler, and his/her psychological continuity must be described by means of the differentiation between external time and personal time, because his/her identity relies on operating in spatialized time. Keywords: space, time, spatialization of time, spatial turn, Fredric Jameson, Michael and Peter Spierig’s Predestination, cultural practice Sonia FrontInstytut Kultur i Literatur AnglojęzycznychWydział FilologicznyUniwersytet Śląski w Katowicach „Jestem swoim własnym dziadkiem” – spacjalizacja czasu w Przeznaczeniu Michaela i Petera SpierigAbstrakt: Spacjalizacja czasu, czyli przedstawianie czasu w kategoriach przestrzeni, mierzeniu go i racjonalizowaniu, to bardzo ważny proces społeczny końca XX wieku. Zwrot ku przestrzeni, jak nazywa go Fredric Jameson, związany jest z zanurzeniem człowieka postmodernizmu w wiecznej teraźniejszości. Odcięcie jednostki od przeszłości i przyszłości, które doprowadziło do dekonstrukcji temporalności podmiotu, spowodowane zostało przez procesy charakterystyczne dla późnego kapitalizmu. Spacjalizacja czasu w postmodernizmie wyraża integralność czasu i przestrzeni, zmieniające się pomiędzy nimi relacje, a także ich nowe konceptualizacje. Zmiany te odzwierciedlone są w kinie post-klasycznym, które cechuje się niejednokrotnie temporalnością modularną. Fabuła takich filmów podzielona jest na moduły czasoprzestrzeni, których kolejność zostaje przearanżowana w niechronologiczny sjużet. Jednocześnie filmy te przedstawiają psychologiczne niejednorodne doświadczenie czasu ludzkiego oraz temporalizację przestrzeni. Film Michaela i Petera Spierig Przeznaczenie (Predestination, 2014) łączy uprzestrzennienie czasu, charakterystyczne dla filmu klasycznego, gdzie czas i przestrzeń to pasywne wymiary, z post-klasyczną nielinearną organizacją fabuły. Przedstawienie czasoprzestrzeni w formie statycznych modułów pozwala na pokazanie podmiotowości rządzonej nie ciągłością w czasie, ale poprzez kategorie przestrzeni. Zgodnie z wytycznymi Davida Lewisa, tożsamość bohatera – podróżnika w czasie – i jego ciągłość psychologiczna muszą zostać opisane za pomocą rozróżnienia pomiędzy czasem zewnętrznym a osobistym, gdyż tożsamość ta opiera się na operowaniu w uprzestrzennionym czasie. Słowa kluczowe: przestrzeń, czas, spacjalizacja czasu, zwrot przestrzenny, Fredric Jameson, Michael i Peter Spierig, Przeznaczenie, praktyka kulturowa
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2017, 35
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Primacy of the Apostle Peter in the Gospel of Matthew 16,18-19
Prymat Apostoła Piotra w Ewangelii Mateusza 16,18-19
Autorzy:
Głowacki, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076937.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
prymat apostoła Piotra
prymat jurysdykcji
prymat honorowy
skała
opoka
wiązać i rozwiązywać
klucze królestwa niebieskiego
primacy of Peter
primacy of jurisdiction
primacy of honor
rock
binding and loosing
keys of the kingdom of heaven
Opis:
The paper discusses the problem of the proper interpretation of the Petrine text from the Gospel of Matthew 16,18-19. It is based on the mainly protestant but also orthodox and catholic commentaries to these verses. Jesus Christ bestowed on the apostle Peter the unique and supreme authority in the Kingdom of God. He changed his name from Simon to Peter to show him and others that this apostle received new dignity and mission, which is to be the rock for the future community of believers. What is more, Jesus also entrusted to Peter the “Keys of the Kingdom” in the same way like in the Old Testament king of the house of David appointed his own prime mister, royal steward by giving to him the “Key of the House of David”. Therefore Peter occupies the same office with the same supreme authority  under the new jewish king, Jesus Christ. Due to this fact it also means that this office is transferred from one prime minister to another. Furthermore, to Peter was given the power of “binding and loosing” with the special protection of God called infallibility. For these reasons, the Catholic interpretation which does not ignore the jewish context and the Old Testament allusions to this passage is truly shedding the new light on the proper interpretation of this Matthew’s fragment and the role of the Apostle Peter.
Artykuł porusza problem właściwej interpretacji Piotrowego tekstu z Ewangelii Mateusza 16,18-19. Opiera się on głównie na protestanckich ale także prawosławnych i katolickich komentarzach do tych wersetów. Jezus nadał apostołowi Piotrowi wyjątkową i najwyższą władzę w Królestwie Bożym. Syn Boży zmienił Szymonowi imię na Piotr, aby pokazać jemu i innym, że ten apostoł otrzymał nową godność i misję, która polega na byciu skałą dla przyszłej wspólnoty wierzących. Co więcej, Jezus powierzył Piotrowi „Klucze Królestwa” w taki sam sposób, jak w Starym Testamencie król z rodu Dawida wyznaczył swojego własnego pierwszego ministra, królewskiego rządcę, przekazując mu „klucz rodu Dawida”. Dlatego Piotr zajmuje ten sam urząd, z tą samą najwyższą władzą pod rządami nowego żydowskiego króla, Jezusa Chrystusa. Oznacza to również, że urząd ten jest przechodni i przechodzi z jednego królewskiego rządcy na kolejnego. Ponadto Piotr otrzymał moc „wiązania i rozwiązywania” pod specjalną Bożą protekcją zwaną nieomylnością. Z tych powodów katolicka interpretacja, która nie ignoruje żydowskiego kontekstu i starotestamentowych aluzji do tego fragmentu, w rzeczywistości rzuca nowe światło na właściwą interpretację tego Mateuszowego fragmentu i samej roli apostoła Piotra.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2020, 54; 107-120
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Der Glaube und die dogmatischen Aussagen des I. Vaticanums über den päpstlichen Primat
Autorzy:
Greshake, Gisbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041172.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Primat
Petrusamt
fides qua
fides quae
Einheit
Dogmengeschichte
I Vaticanum
primacy
office of Peter
unity
history of dogmas
Vatican I
Prymat
urząd Piotrowy
jedność
historia dogmatów
Vaticanum I
Opis:
Wobec tego, że urząd papieski w swoim od I Soboru Watykańskiego zdefiniowanym stanowi jeden z największych przeszkód dla jedności Kościołów chrześcijańskich, autor niniejszego artykułu próbuje na nowo zinterpretować wypowiedzi soborowe odnoszące się do tej problematyki. Dokonuje tego na tle teologii wiary, która zdecydowanie odnosi treść wiary (fides quae) do fides qua. W ten sposób pewne wypowiedzi dotyczące wiary, także odnoszące się do papieża, są relatywizowane, jednak nie w sensie ich eliminacji, ale w znaczeniu intensywnego odniesienia ich do centrum wiary biblijnej. W ten sposób zostaje otwarta "przestrzeń", dzieki której jest możliwe nadanie każdorazowo nowego kształtu urzędowi piotrowemu rozumianemu jako "służba jedności".
As we know the idea of papacy defined during the First Vatican Council is one of the biggest problems for the unity of Christian Churches. The author of this article attempts to re-interpret the statements of the Council relating to this matter. It will be done against the background of the theology of faith that definitely relates the content of faith (fides quae) to the fides qua. In this way, certain statements regarding faith, also referring to the pope, are relativized, but not in the sense of elimination, but in the sense of their intense reference to the center of biblical faith. We have also the possibility to give every time a new shape of papacy, understood as a "ministry of unity".
Angesichts dessen, dass das Amt des Papstes in seiner auf dem I. Vaticanum definierten Gestalt eines der größten Hindernisse für die Einheit der christlichen Kirchen ist, versucht der Beitrag eine Neuinterpretation der diesbezüglichen konziliaren Aussagen. Dies geschieht auf dem Hintergrund einer Glaubenstheologie, welche die Inhaltlichkeit des Glaubens (fides quae) dezidiert an die fides qua zurückbindet. Damit werden bestimmte Glaubensaussagen, auch die über den Papst, relativiert, und zwar nicht im Sinn einer Eliminierung, sondern einer intensiven Inbezugsetzung auf das Zentrum des biblischen Glaubens. Damit öffnet sich ein „Raum“, dem Petrusamt als „Dienst an der  Einheit“ jeweils neue konkrete Gestalt zu geben.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 107-122
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kanonizacja Jana Pawła II i Jana XXIII na znaczkach pocztowych Polski i Watykanu
Autorzy:
Janicki, Jan Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669671.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
The Polish Post
The Vatican Post
joint issue stamps Poland and Vatican City
canonization
John XXIII
John Paul II
St. Peter’s Basilica
Poczta Polska
Poczta Watykańska
wspólna emisja znaczków Polski i Watykanu
kanonizacja
Jan XXIII
Jan Paweł II
bazylika św. Piotra
Opis:
The Polish Post and The Vatican Post (Ufficio Filatelico e Numismatico Città del Vaticano) issued a joint issues stamps commemorating the canonization of the Popes Johannes Paulus II and John XXIII, that took place in Rome on the 27th of April 2014. On the 21st of March Vatican and Poland on the 2nd of April 2014 introduced into the post block containing two stamps (the Polish version costs 5 PLN and the Vatican 1 Euro) presenting two new saints of the Popes against the inside of St. Peter’s Basilica. (Print issue of Polish and Vatican in the number of 200 thousand pieces).Canonization of John Paul II commemorated two blocks (also published jointly by Poland and the Vatican) with the image of the Holy Father on blue background (in denominations of 5 PLN and 1.90 Euro offset printed on paper technique fluorescence) and white-the golden (denominations: 8,50 PLN and 2,50 Euro made steel engraving. Halo is formed from seven circles of various texts teaching the holy Pope in Polish and Italian. The author of this article read both versions (very difficult to read without significantly enlarge!) and posted them for PT. Readers.Mail Polish and Vatican furthermore introduced a stamp (in denominations of 2,35 PLN and 0,85 Euro) with the image of Pope John Paul II (as a block). A stamp was issued in decorative small sheet containing six values surrounded tags with short texts of papal speeches, and on the margin of the sheet a figure of Christ from the facade of St. Peter’s Basilica in the Vatican. (Issue stamps both published in the number of 1.5 million units).
Poczta Polska S.A. i Poczta Watykańska (Ufficio Filatelico e Numismatico Città del Vaticano) wydały wspólne emisje znaczków upamiętniające kanonizację papieży: Jana Pawła II i Jana XXIII, która odbyła się w Rzymie dnia 27 kwietnia 2014 roku. Watykan dnia 21 marca, a Polska 2 kwietnia 2014 roku wprowadziły do obiegu pocztowego blok zawierający dwa znaczki (w wersji polskiej po 5 zł, a w wersji watykańskiej po 1 euro), przedstawiające postaci obu nowych Świętych Papieży na tle wnętrza bazyliki Świętego Piotra. Nakłady emisji polskiej i watykańskiej wynosiły po 200 tys. sztuk.Kanonizację Jana Pawła II upamiętniają dwa bloki (wydane również wspólnie przez Polskę i Watykan) z wizerunkiem Ojca Świętego na błękitnym tle (o nominale 5 zł i 1,90 euro; wydrukowane techniką offsetu na papierze fluorescencyjnym) oraz w kolorze biało-złotawym (nominały: 8,50 zł i 2,50 euro; wykonane stalorytem). Nakłady emisji polskiej i watykańskiej wynosiły po 200 tys. sztuk. Aureolę tworzy siedem kręgów utworzonych z różnych tekstów nauczania świętego Papieża: odpowiednio w języku polskim i włoskim. Autor artykułu odczytał obie te wersje (bardzo trudne do odczytanie bez znacznego powiększenia) i zamieścił je dla PT. Czytelników.Poczty Polski i Watykanu wprowadziły ponadto do obiegu znaczek (odpowiednio o nominałach 2,35 zł i 0,85 euro) z wizerunkiem Papieża Jana Pawła II (jak na bloku). Znaczek został wydany w ozdobnym arkusiku zawierającym sześć wartości w otoczeniu przywieszek z krótkimi tekstami z papieskich przemówień; na marginesie arkusika zamieszczono fotografię figury Chrystusa z fasady bazyliki św. Piotra na Watykanie. Nakład znaczka obu poczt wynosił po 1,5 mln sztuk.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2015, 47
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 46

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies