Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Pessoa" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Pessoa e Saramago – diálogo de eruditos
    Pessoa and Saramago – an erudite dialogue
    Autorzy:
    Charchalis, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1051277.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Portuguese literature
    Saramago
    Pessoa
    Opis:
    Portugal has been always on the periphery of the main history, also the literary history, so that in order to go out of the localism of the poetry, F. Pessoa created a group of poets whose purpose was to create a modern Portuguese poetry. José Saramago, going in the same direction dozens of years later, seems to have been a slave of the concept of portugality created by F. Pessoa. Both authors are interconnected in a surprising way, as if one could not exist without the other. Saramago’s novels are influenced by Pessoa’s literary creation, like a great part of the contemporary Portuguese literature, both poetry and prose. The paper depicts the influence of F. Pessoa on J. Saramago and discusses the phenomenon of portugality and the role of Pessoa in its formation.
    Źródło:
    Studia Romanica Posnaniensia; 2013, 40, 1; 3-14
    0137-2475
    2084-4158
    Pojawia się w:
    Studia Romanica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ultrapassar a condição semiperiférica – a idea do império espiritual em Fernando Pessoa
    Autorzy:
    Świda, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/638229.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Fernando Pessoa, spiritual empire, identity, Portuguese literature
    Opis:
    Transgressing the Semi-peripheral Condition – the Idea of a Spiritual Empire in Fernando Pessoa The purpose of this article is the analysis of the transformation of the idea of the Fifth Empire from the myth of sebastianism in the works of Fernando Pessoa. Taking the advantage of the meaning of the idea of empire in the collective imagination, Pessoa employs it as a metaphor for his own proposal of creation of a spiritual empire, the empire of universal and transnational culture in response to the identity crisis provoked by the self-identification by the national community as a semi-peripheral one. Due to the analysis of the concepts of nation, fatherland, imperialism, civilization, and finally reinterpretation of the various elements of the myth of the Fifth Empire, Pessoa comes to the creation of a new identity proposal for his national community, moving the imperial imagery into the realm of spiritual and recalling in his vision of the empire of universal culture such Portuguese national features as syncretism, mimicry and hybridism (the diagnosis of Boaventura de Sousa Santos).
    Źródło:
    Romanica Cracoviensia; 2012, 12, 3
    2084-3917
    Pojawia się w:
    Romanica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A reinterpretação do sebastianismo em Fernando Pessoa
    Pessoa’s myth of the King Sebastian reinterpreted
    Autorzy:
    Świda, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1051305.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    sebastianism
    Pessoa
    myth
    messianism
    he Fifth Empire
    Opis:
    The present paper depicts alterations undergone by the sleeping king motif (sebastianism) in the writings of Fernando Pessoa. The data to conduct the study were collected in thematic anthologies and several unpublished pieces. The myth of the King Sebastian was given a congregational dimension by Pessoa, thus conveying his cultural and identity project subsumed under the metaphor of the spiritual empire. Pessoa introduces some readjustments in the way the historical king is to be conceived of. In his theory, Sebastian becomes the figure of the individual effort on the way towards the national renewal. The messianic character of D. Sebastião is defeated in this theory despite having been associated with the figures of either Jesus or the Antichrist. The messiah of the Portuguese foundation myth is replaced with the idea of great man and the task to be carried out in this field, included the metaphor of the Fifth Empire, gains a cultural character. That is why Pessoa’s theories must no longer be interpreted in messianic terms. The Pessoa’s transformations of the sebastianism analyzed in this article are the starting point for the new national narration in the poetic cycle of "Mensagem".
    Źródło:
    Studia Romanica Posnaniensia; 2013, 40, 1; 43-57
    0137-2475
    2084-4158
    Pojawia się w:
    Studia Romanica Posnaniensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Monolog ironicznego marzyciela. Don Fernando Pessoa i jego Livro do Desassossego
    A Monologue of an Ironic Dreamer: Don Fernando Pessoa and His Book of Disquiet
    Autorzy:
    Radziszewski, Stefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/440907.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
    Tematy:
    Fernando Pessoa (1888-1935)
    loneliness
    dream
    Lisbon
    heteronym
    irony
    book
    Opis:
    Niniejsze opracowanie stanowi oryginalny artykuł poświęcony Księdze niepokoju, której autorem jest portugalski pisarz modernistyczny Fernando Pessoa. Celem artykułu jest studium twórczości „samotnika z Lizbony”, który swoje dzieła podpisuje pseudonimem. Badacze twierdzą, iż Pessoa posługiwał się 70 heteronimami, czyli swoistymi (literackimi) sobowtórami, które nie do końca dają się utożsamić z samym pisarzem. Księga niepokoju to właśnie takie dzieło – Pessoa ogłasza swoją powieść jako „autobiografię Bernarda Soaresa”. Artykuł ukazuje, że nie sposób rozdzielić prawdziwego „ja” twórcy od swoistej, ironicznej gry, którą prowadzi z czytelnikiem. Pisanie powieści wydaje się być dla Pessoi antidotum na samotność i ból egzystencjalny (jak u Kafki, Heideggera, Camusa, Becketta), choć praktykowanie jego prywatnej filozofii życia nie jest łatwym zadaniem. Powieść Pessoi jest bowiem planowo chaotyczna i niespójna – jak samo życie, o którym pisarz – w Księdze niepokoju jako Bernardo Soares – mówi gorzko: W nic nie wierzę, na nic nie mam nadziei, nic nie budzi mojej litości. Niniejsze opracowanie w centrum uwagi stawia problem samotności, marzeń i tęsknoty za sensem. Autor przy opracowaniu niniejszego artykułu wykorzystał metodologię semiotyczną i komparatystyczną, stosowaną przez badaczy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Bohaterem Księgi niepokoju jest mieszkaniec Lizbony, który tworzy własny teatr marzeń. Jego życiowa filozofia pełna jest agnostycznych wątpliwości. „Życie nie jest konieczne – konieczne jest pisanie”. Liczy się tylko to, co zostanie zapisane. Ale również w literaturze nie można otrzymać łaski uspokojenia, również ona nie nasyci pragnienia poznania prawdy. I w niej wszystko dokonuje się na krawędzi niepewności, w stanie nieustannego zawieszenia, bez możliwości ostatecznej weryfikacji. Z jednej strony Pessoa jest geniuszem, porównywalnym wielkością (i skomplikowaniem) z najwybitniejszymi – w opinii Antonia Tabucchiego – twórcami (Nietzsche, Pound i Celine, Bataille i Kafka), z drugiej zaś to zwyczajny, zmęczony i znudzony przechodzień, który uwielbia spacery po ulicach Lizbony. Rozważania Pessoi prowadzą na krawędź absurdu – i to jest najlepsze miejsce, aby w zbroi masochistycznego Don Kichota rzucić rękawicę nicości. Jedynym ukojeniem bólu jest Lizbona, stąd Księga niepokoju staje się pochwałą miasta, literackim pomnikiem Lizbony. Wyniki badań nad Księgą niepokoju stanowią dobry punkt wyjścia do poszukiwań bardziej ogólnych, których celem byłoby zdiagnozowanie stanu duchowości człowieka ery postmodernistycznej. Pessoa modernista stanowi – ze swoją oryginalną teorią zagubienia, duchowej dezorientacji, chaosu wewnętrznego, niezdefiniowania – doskonały model, którego analiza może pomóc w diagnozowaniu współczesnych problemów duchowych. Dotychczasowe działania badaczy koncentrowały się głównie na rekonstruowaniu i wprowadzeniu w obieg czytelniczy pisarstwa Pessoi. Jej ekscentryczna oryginalność fascynuje, ale i utrudnia (wręcz uniemożliwia) wszelki opis naukowy. Wydaje się, iż całkowicie świadomie Pessoa zaciera ślady i gubi trop, aby udaremnić jakikolwiek spójny opis własnego dzieła. Tym bardziej przyciąga uwagę i kusi – jego nowatorskie filozoficzne i religijne, estetyczne i psychologiczne, rozważania zasługują na dalsze badania. Zrozumieć dzieło Pessoi – to zrozumieć postmodernistyczny chaos wokół nas i w nas samych.
    The present article is an original study devoted to The Book of Disquiet written by Fernando Pessoa – a Portuguese modernist author. The aim of the article is to present the work of this “recluse from Lisbon”, who signed his texts with pseudonyms. The scholars claim that Pessoa used 70 heteronyms, that is literary doubles that cannot entirely be identified with the author. Thus The Book of Disquiet is announced by Pessoa as the autobiography of Bernard Soares. The article shows that it is impossible to separate the true “I” of the writer from a specific ironic game he is playing with the reader. For Pessoa, novel-writing seems to be an antidote against loneliness and existential pain (like in the works of Kafka, Heidegger, Camus or Beckett), although putting his private philosophy of life into practice is not an easy task. Pessoa’s book is intentionally chaotic and incoherent – like real life about which the writer – as Bernard Soares – bitterly remarks : “I don’t believe in anything, I have no hope, nothing evokes my pity”. The present article focuses on the problem of loneliness, dreams and longing for a sense in life and makes use of semiotic and comparative methodologies, employed by the researchers from Lublin Catholic University. The main character of The Book of Disquiet is an inhabitant of Lisbon who creates his own theatre of dreams. His philosophy of life is full of agnostic doubts. “Life is not necessary – writing is necessary”. What matters is what has been written down. But even literature does not provide us with quietude, as it cannot quench our thirst for getting to know the truth. In literature everything borders with incertitude, everything is constantly being held in abeyance, without a possibility of being finally verified. On the one hand, Pessoa is a genius, comparable – in the opinion of Antonio Tabucchi – from the point of view of greatness and complexity with the most eminent authors (Nietsche, Pound and Celine, Bataille and Kafka), on the other hand, however, he is a common, tired and bored passer-by who likes walking in the streets of Lisbon. Pessoa’s reflections lead to the verge of absurdity: this is the best place for a man in the armour of a masochistic Don Quixote to throw down the gauntlet to nothingness. The only alleviation to the pain is Lisbon – hence The Book of Disquiet becomes a praise of the city, a literary monument to Lisbon. The results of the research on The Book of Disquiet provide a starting point for a more general search, the aim of which would be a diagnosis of the spiritual state of the post-modern man. With his original theory of loss, spiritual disorientation, inner chaos and indefinable condition, Pessoa the modernist provides a perfect model for analysis which might help in the diagnosis of contemporary spiritual problems. So far the researchers have focused mainly upon a reconstruction and preparation of Pessoa’s work for the circulation among the readers. His eccentric originality is fascinating, but it makes a scholarly description of his work difficult or practically impossible. It seems that Pessoa intentionally covers up his tracks and throws us off the trail in order to prevent the scholars from making any coherent description of his work. It is tempting and draws our attention even more: his original philosophical and religious, esthetic and psychological reflections deserve further research. To understand the work of Pessoa is to understand the postmodern chaos around us and in us.
    Źródło:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 2(6); 205-228
    2299-9922
    Pojawia się w:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Paczka wiary, nóż nauki i kurz zwątpienia. Filozoficzno-literacki midrasz o dialogu nauka–filozofia–teologia
    Autorzy:
    Sierotowicz, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/426705.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Philosophy of Józef Tischner
    Research Traditions of Larry Laudan
    Dialogue Science–Philosophy–Theology
    Midrash
    Orthonym
    Heteronyms in Fernando Pessoa
    filozofia Józefa Tischnera
    tradycje badawcze Larryego Laudana
    dialog nauka–filozofia–teologia
    midrasz
    ortonimia/heteronimia u Fernanda Pessoi
    Opis:
    Based on the achievements of the philosophy of science and some aspects of J. Tischner’s philosophy, the essay proposes a literary and philosophical model of the dialogue between science, philosophy, and theology. The model suggests a different insight into the history of science–belief dispute: the main issue becomes the recognition of the domain in which the given formulation of the problem in question can be solved.
    W oparciu o osiągnięcia filozofii nauki i niektóre aspekty filozofii Józefa Tischnera esej rozwija literacko-filozoficzny model dialogu nauka–filozofia–teologia. Refleksja prowadząca do sformułowania modelu pozwala na inne spojrzenie na historię dysput nauka–wiara: podstawową kwestią dialogu staje się określenie dziedziny, w której możliwe jest rozwiązanie danego sformułowania problemu.
    Źródło:
    Logos i Ethos; 2018, 47, 1
    0867-8308
    Pojawia się w:
    Logos i Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies