Temat: Personalizm - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Dobro wspólne w nauczaniu papieży Jana Pawła II i Franciszka a wybrane aspekty teorii ekonomii
The Common Good in the Teaching of Popes John Paul II and Francis, and Selected Aspects of Economic Theory
Autorzy:: Horodecka, Anna
Żuk, Andrzej Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/33712171.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: common good
Catholic social teaching
humanistic economics
social economics
economic personalism
heterodox economics
philosophy of economics
dobro wspólne
katolicka nauka społeczna
ekonomia humanistyczna
ekonomia społeczna
personalizm ekonomiczny
ekonomia heterodoksyjna
filozofia ekonomii
Opis:: Głównym celem artykułu jest przedstawienie, porównanie i ocena współczesnych koncepcji dobra wspólnego sformułowanych przez ekonomistów w odniesieniu do rozumienia dobra wspólnego przez papieży Jana Pawła II i Franciszka. Intencją autorów niniejszego opracowania jest zatem wniesienie wkładu w toczącą się dyskusję na temat dobra wspólnego poprzez przedstawienie interdyscyplinarnej perspektywy integrującej tradycje katolickiej nauki społecznej ze współczesnymi koncepcjami ekonomicznymi, wzbogacając tym samym rozumienie kategorii dobra wspólnego w teorii ekonomii.Artykuł podkreśla tendencję teorii ekonomii w kierunku jednowymiarowych i relatywistycznych koncepcji dobra wspólnego oraz sugeruje poszukiwanie jednocześnie dwuwymiarowych i uniwersalistycznych ekonomicznych idei dobra wspólnego. Uznaje osiągnięcia papieży Jana Pawła II i Franciszka w pogłębianiu zrozumienia kategorii dobra wspólnego i zakłada, że nauczanie to może służyć jako inspiracja badawcza dla ekonomistów. Praca ukazuje także, w jaki sposób kategoria dobra wspólnego skłania do przewartościowania i umożliwia modyfikację podstawowych założeń teorii ekonomii, takich jak homo oeconomicus czy rozumienie racjonalności.
The main purpose of the article is to present compare and evaluate contemporary concepts of the common good formulated by economists in relation to the understanding of the common good by Popes John Paul II and Francis. This study, therefore, aims to contribute to the ongoing discussion on the common good by presenting an interdisciplinary perspective integrating the traditions of Catholic social teaching with contemporary economic concepts, thereby enriching the understanding of the category of the common good in economic theory.The article highlights the tendency of economic theory towards one-dimensional and relativistic concepts of the common good and suggests the search for simultaneously two-dimensional and universalistic economic ideas of the common good. It recognizes the achievements of Popes John Paul II and Francis in deepening the understanding of the category of the common good and assumes that this teaching can serve as a research inspiration for economists. The work also shows how the category of the common good prompts a re-evaluation and enables modification of the basic assumptions of economic theory, such as homo oeconomicus or the understanding of rationality.
Źródło:: Przegląd Prawno-Ekonomiczny; 2024, 1; 9-28
1898-2166
Pojawia się w:: Przegląd Prawno-Ekonomiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: „Dobrze działać” i „dobrze żyć” – cnoty jako trwały fundament ludzkiego działania
„To act well” and „to live well” – virtues as the solid foundation of human conduct
Autorzy:: Gliniecki, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31043998.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:: action’s end
virtue
human act
moral good
Maritain
personalism
moral law
cel działania
cnota
czyn ludzki
dobro moralne
personalizm
prawo moralne
Opis:: Człowiek kieruje się w stronę jakiegoś dobra − cel działania. W naszej pracy skupimy się na stronie praktycznej ludzkiej egzystencji analizując następującą problematyką: w jaki sposób można kierować owym działaniem, aby realizować dobro właściwe tylko człowiekowi? Jakie warunki pozwalają człowiekowi możliwie najpełniej żyć zgodnie z wymaganiami prawa moralnego? W tym celu analizujemy cnoty rozumiane jako konkretne dyspozycje, które ukierunkowują człowieka na dobro i wyznaczają pewne imperatywy działania ludzkiego. Dochodzimy do wniosku, że cnoty pozwalają się człowiekowi rozwijać i afirmować jego specyfikę pośród innych stworzeń. Jest ona stałą sprawnością, która kieruje działanie i angażuje władze typowe dla człowieka: świadomości, rozumu i wolnej woli. Pozwala nie tylko dobrze działać, ale również dobrze żyć. W oparciu o personalistyczne ujęcie bytu człowieka stwierdzamy, iż cnota utożsamia się z dobrem moralnym i w ten sposób pomaga określić sens obiektywny tego działania.
In our lives we always want to approach some good and the moral law itself indicates a particular way to achieve it (the purposefulness of action). This article focuses on the practical side of human existence by analysing the following questions: How an action may lead to achieving the good adequate only for the human being? What conditions enable us to live optimally and as fully as possible in accordance with the requirements of the moral law? In the interest of searching for answers to these questions, an analysis of virtues is undertaken understood as specific dispositions that not only direct a person to righteousness, but also determine certain imperatives of human action that should always be followed. The presented analysis guide to the conclusion that virtue allows not only to act well, but also to live well. Virtue is not a an acquired behavior pattern regularly followed until it becomes almost involuntary, yet a specific constant capability that addresses human action while engaging factors typical of a human being: consciousness, reason and free will. Such an approach to virtue reveals its rational dimension and thus shows the specificity of human action. Based on the personalistic view of human existence, it can be state that virtue is equated with the moral good and on that account helps to determine the objective meaning of action.
Źródło:: Studia Pelplińskie; 2023, 57; 83-98
0239-4456
Pojawia się w:: Studia Pelplińskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: An outline of the concept of duty in the ethics of Karol Wojtyła and Max Scheler
Zarys znaczenia powinności w etyce Karola Wojtyły i etyce Maksa Schelera
Autorzy:: Grabińska, Teresa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31210943.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: etyka Kanta
personalizm Maritaina
przeżycie poznawczo-emocjonalne wartości
przykazanie miłości
Kant’s ethics
Maritain’s personalism
cognitive-emotional experience of values
commandment of love
Opis:: On the basis of the analysis of the text of Karol Wojtyła’s habilitation dissertation, and the concept of ethics by Max Scheler reconstructed in the text, the understanding of duty („ought”, das Sollen) in both authors is presented, and the need to introduce duty into the system of ethics is discussed. Scheler’s phenomenological approach focuses on the feeling of moral values, which are legitimized by moral improvement and, at the same time, excluded by duty. Wojtyła’s Catholic personalism requires the realization of values in act, and hence translating them into duty. Types of duty communication in the form of commandments and evangelical counsels are discussed, which does not limit the freedom of the will. Wojtyła’s arguments against the Schelerian system from the standpoint of the Christian ethics are presented, exposing the morality of human efficacy, in which the key role is played by the objectification of values and the participation of conscience.
Na podstawie analizy tekstu rozprawy habilitacyjnej Karola Wojtyły i zrekonstruowanej w niej koncepcji etyki Maksa Schelera przedstawia się rozumienie powinności u obu autorów oraz dyskutuje się potrzebę wprowadzenia powinności do systemu etyki. Fenomenologiczne podejście Schelera jest skupione na przeżyciu wartości moralnych, które legitymuje doskonalenie moralne i jednocześnie wyklucza powinność. Personalizm katolicki Wojtyły wymaga zaś urzeczywistnienia wartości w czynie, a więc przełożenia ich na powinność. Omawia się rodzaje przekazu powinności w postaci przykazań i rad ewangelicznych, które nie ograniczają wolności woli. Przybliża się argumenty Wojtyłowej krytyki systemu Schelera z pozycji etyki chrześcijańskiej, eksponujące moralność ludzkiego sprawstwa, w której kluczową rolę odgrywa uprzedmiotowienie wartości i udział w tym sumienia.
Źródło:: Logos i Ethos; 2023, 61, 1; 99-120
0867-8308
Pojawia się w:: Logos i Ethos
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Antropologiczne aspekty milczenia
Anthropological aspects of being silent
Autorzy:: Olearczyk, Teresa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31339454.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: silence
anthropology
personalism
dignity of the person
milczenie
antropologia
personalizm
godność osoby
Opis:: Głównym celem badawczym artykułu jest wykazanie antropologicznych podstaw milczenia. W pracy zastosowano metodę porównawczą pozwalającą na interdyscyplinarne potraktowanie przedmiotu badań. Podjęto próbę aplikacji koncepcji godności osoby ludzkiej lubelskiego personalisty Adama Rodzińskiego w pedagogiczno-społecznych kontekstach kultury milczenia. Uzyskane wyniki poznawcze pozwalają sformułować wniosek, że milczenie jest istotnym czynnikiem kształtowania godności podmiotu rozumianej jako osobowość, wzmacniania poczucia własnej godności jednostki i ochrony jej godności ontycznej stanowiącej immanentną wartość natury ludzkiej.
The main research objective of the submission is to demonstrate the anthropological basis for silence. The paper uses a comparative method allowing an interdisciplinary treatment of the subject of the research. An attempt was made to apply the concept of dignity of the human person proposed by the Lublin-based personalist Adam Rodzinski in the pedagogical and social contexts of the culture of silence. The cognitive results obtained support the conclusion that silence is an important factor in shaping the dignity of the subject understood as personality, in strengthening the individual’s sense of their own dignity and in protecting their ontic dignity constituting the immanent value of human nature.
Źródło:: Teologia i moralność; 2023, 18, 1(33); 65-79
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:: Teologia i moralność
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Automation anxiety. Sztuczna inteligencja w dziennikarstwie w perspektywie infoetycznej
Automation anxiety. Artificial intelligence in journalism from the infoethics perspective
Autorzy:: Raś, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22676833.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:: automation anxiety
sztuczna inteligencja
dziennikarstwo
infoetyka
algorytm
automatyzacja
personalizm
artificial intelligence
journalism
infoethics
algorithm
personalism
Opis:: Personal demand for information and opinions seems to be constantly increasing in the age of digital media. Artificial intelligence (AI) is a new milestone for the constantly developing media. The influence of artificial intelligence on journalism is an interesting subject for research. Although, the main field of reflection should be focused on infoethics. Automation anxiety, means the fear of automation, accompanies journalists more and more frequently. For some, robotization of journalism is only a way to save money in the newsroom, and for others a catalyst for algorithm bias, contributes to the formation of an information bubble, causes a confirmation effect and fosters the generation of so-called deep fakes. Still other opinions indicate the positive side of the process, e.g. greater transparency of journalism and the discovery by AI of such connections between facts that would never have been discovered otherwise. So is there a space left in the media of the Web 3.0 era for a journalist’s personality, reflection, responsibility for the word and personalism? These problems are key at the beginning of the third decade of the 21st century.
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 2023, 32, 3; 31-44
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Ideologia liberalnego kapitalizmu, credo socjalizmu i personalistyczna koncepcja życia społecznego Stefana Wyszyńskiego
The Ideology of Liberal Capitalism, Socialist Credo, and Stefan Wyszyński’s Personalist Concept of Social Life
Autorzy:: Ficek, Ryszard
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27848877.pdf
Data publikacji:: 2023-05-13
Wydawca:: Księgarnia św. Jacka
Tematy:: Ideology
liberalism
socialism
personalism
Stefan Wyszyński
anthropological error
“common good”
ideologia
liberalizm
socjalizm
personalizm
błąd antropologiczny
„dobro wspólne”
Opis:: Głównym celem niniejszego artykułu jest ukazanie personalistycznej koncepcji życia społecznego w ujęciu Stefana Wyszyńskiego, w kontekście doktryny liberalnego kapitalizmu, jak również zideologizowanych koncepcji realizujących tzw. idee socjalistyczne. Zasadniczą tezą podjętych przez autora analiz jest zatem przedstawienie powyższych zagadnień nie tyle w kategoriach definiujących i uwiarygadniających ich funkcjonalność, ale przede wszystkim ukazanie ich jako tzw. systemy niepełne, a więc koncepcje mało kompatybilne z humanistyczno-personalistyczną wizją człowieka i społeczeństwa reprezentowaną przez personalizm Wyszyńskiego. Ideologia liberalna i związany z nią kapitalizm, zakorzeniony w realiach połowy XIX w., podlegała nieustannej ewolucji, często zmieniając swoją dynamikę rozwoju, główne parametry i specyfikę oddziaływania. Z kolei ideologia socjalistyczna kształtowała się w dużej mierze jako swego rodzaju antyteza kapitalistycznej rzeczywistości XIX w. Co więcej, nigdy nie istniała ona w jednolitej i zintegrowanej formie. Powyższa koncepcja, określana jako doktryna komunitarna o orientacji socjalistycznej, była w rzeczywistości hybrydą idei liberalno-kapitalistycznych, nawiązujących poniekąd do specyficznych form „neofeudalnej biurokracji”, tak jak w przypadku „realnego socjalizmu” w wersji PRL-u. Bardziej szczegółowa analiza powyższych koncepcji i ich krytyczna reinterpretacja w kontekście myśli personalistycznej Wyszyńskiego pozwala uświadomić niebezpieczeństwa związane z ideologicznie motywowanym propagowaniem skrajnych – często zafałszowanych, a nawet destruktywnych – koncepcji człowieka i społeczeństwa oraz możliwością ich wykorzystania w konkretnej rzeczywistości społeczno-politycznej współczesnego świata.
This article aims to expose the personalistic concept of social life as defined by Stefan Wyszyński in the context of the doctrine of liberal capitalism, as well as ideological concepts implementing socialist ideas. The central thesis of the analysis undertaken by the author is to present the issues as mentioned above not so much in terms of defining and authenticating their specificity, but above all as the so-called “incomplete systems,” i.e., concepts that are not compatible with the humanistic-personalistic vision of man and society represented by Wyszyński’s personalism. However, the liberal ideology and the related capitalism, rooted in the realities of the mid-nineteenth century, were constantly evolving, often changing their development dynamics, main parameters, and specificity. In turn, socialist ideology was mainly shaped as a kind of the antithesis of the capitalist reality of the 19th century. However, it has never existed in a uniform and integrated form. The above concept, referred to as the doctrine of socialist orientation, was in fact a hybrid of liberal-capitalist ideas referring – somewhat – to specific forms of neo-feudal bureaucracy, as in the case of “real socialism” typical for the Peoples Republic of Poland. A more detailed analysis of the above concepts and their critical reinterpretation in the context of Wyszyński’s personalistic thought allows us to realize the dangers related to the ideologically motivated propagation of extreme – often distorted – concepts of man and society and the possibility of using them in a specific socio-political reality of the contemporary world.
Źródło:: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne; 2021, 54, 2; 160-177
0137-3447
2956-624X
Pojawia się w:: Śląskie Studia Historyczno-Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Jan Paweł II jako homo viator. Refleksje literaturoznawcy w perspektywie nawiązań papieża do literatury pięknej podczas jego podróży apostolskich
John Paul II as a Homo Viator: Reflections of a Literary Scholar on the Pope’s References to Literature during his Apostolic Journeys
Autorzy:: Seul, Anastazja
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/26850513.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Akademia Zamojska
Tematy:: John Paul II
personalism
literature
responsibility
homo viator
communio personarum
Jan Paweł II
personalizm
literatura piękna
odpowiedzialność
Opis:: W artykule pt. Jan Paweł II jako homo viator. Refleksje literaturoznawcy w perspektywie nawiązań papieża do literatury pięknej podczas jego podróży apostolskich ukazano najpierw etymologię i znaczenie łacińskiego terminu homo viator. Zwrócono uwagę na jego znaczenie symboliczne. Przedstawiono Jana Pawła II jako człowieka, który pokazywał życie wieczne jako cel życia na ziemi i nauczał, że aby ten cel osiągnąć, trzeba budować communio personarum. Literatura piękna, którą cytował papież podczas swoich pielgrzymek, stanowi ilustrację tej tezy. Ojciec Święty, przywołując słowa pisarzy i poetów, zachęcał do troski o właściwe relacje w trzech wymiarach: do siebie samego, do innych ludzi, do Boga.
This article explores the etymology and symbolic significance of the Latin term homo viator and its application to Pope John Paul II, who taught that eternal life is the goal of human existence, and that in order to achieve it, one must build communio personarum. The article focuses on the literature that the Pope cited during his pilgrimages as an illustration of this teaching. By quoting the words of writers and poets, the Holy Father encouraged concern for proper relationships with oneself, with other people, and with God.
Źródło:: Facta Simonidis; 2023, 16, 1; 279-303
1899-3109
Pojawia się w:: Facta Simonidis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Kościół, rodzina i państwo w myśli błogosławionego „heretyka” Antonia Rosminiego
The Church, Family and State in the Thoughts of the Blessed “Heretic” Antonio Rosmini
Autorzy:: Zarzeczny, Patryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/20434401.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:: Church
family
state
society
personalism
person
Antonio Rosmini
Kościół
rodzina
państwo
społeczność
personalizm
osoba
Opis:: W artykule zaprezentowano myśl bł. Antonia Rosminiego, w której podstawą wspólnoty między ludźmi i z Bogiem jest byt uniwersalny. Więź społeczną konstytuuje natomiast wspólnota dóbr. By zaistniała społeczność, konieczne są więzi intelektualne i moralne. Celem istnienia społeczności jest dobro wspólne. Autor omawia kolejno trzy społeczności, których podstawę stanowi osoba ujmowana metafizycznie i które konieczne są do pełnego rozwoju osoby. Pierwszeństwo w tym względzie przyznano Kościołowi, który jest społecznością najbardziej kompletną. W niej ludzkość znajduje udoskonalenie i podniesienie. Stwierdzono, że Rosmini jest zwolennikiem współpracy między Kościołem, państwem i pozostałymi czynnikami społecznymi. Drugą przedstawioną w artykule społecznością jest rodzina postrzegana w świetle prawa naturalnego. Składa się ona ze społeczności koniugalnej, która osiąga pełnię przez uwspólnienie wszystkich dóbr, oraz parentalnej, dzięki której społeczność małżeńska uzyskuje nową relację. Autor wykazuje, że według Rosminiego trzecia społeczność konieczna – obywatelska – nie rodzi się w sposób spontaniczny i naturalny, a jej przedmiotem nie są uprawnienia osoby, lecz sposób ich regulacji. Pełni ona wobec innych społeczności funkcję subsydiarną.
The article presents the thought of blessed Antonio Rosmini, who claimed that the community between people and God is based on a universal being, while the social bond is constituted by the communion of goods. Moreover, for the community to exist it is essential to establish intellectual and moral ties and have the common good as its purpose. The author discusses three communities whose basis is the metaphysical perception of a person, and which are crucial for the full development of the person. Priority in this regard is given to the Church, which is the most complete society. In the Church, humanity finds refinement and elevation. As a result of the research, it was found that Rosmini is a supporter of cooperation between the Church, the state and other social factors. The second community presented in the article is the family perceived in the light of natural law. It consists of a conjugal community, which reaches its fullness through the sharing of all goods, and a parental one, thanks to which the conjugal community obtains a new relationship. The author shows that, according to Rosmini, the third necessary community – civic – is not born in a spontaneous and natural way, and its subject is not the rights of the person, but the way they are regulated. It performs a subsidiary function for other communities.
Źródło:: Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2023, 31, 1; 165-188
2544-6460
Pojawia się w:: Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Motywacja do przestrzegania Dekalogu w Collatio pierwszej De Praeceptis św. Bonawentury. Próba współczesnego odczytania
The motivation for keeping the Decalogue in Bonaventure’s The First Collatio De Praeceptis. An attempt at modern reading
Autorzy:: Niewiadomski, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31339450.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: St. Bonaventure
the Decalogue
commandments
personalism
św. Bonawentura
Dekalog
przykazania
personalizm
Opis:: Collationes o dziesięciu przykazaniach św. Bonawentury są rodzajem mów mających walory duchowych konferencji i jednocześnie naukowych wykładów. W pierwszej z nich Doktor Seraficki podaje motywy zachowania przykazań. Autor artykułu, stosując metodę analizy tego tekstu, bada, czy argumenty przedstawione przez św. Bonawenturę są dziś aktualne dla teologii i praktyki pastoralnej. Na postawione pytanie znajduje odpowiedź twierdzącą. Wniosek ten jest oparty na poszukiwanym i wykazanym personalizmie oraz racjonalności cytowanego nauczania. Celem artykułu jest także przybliżenie ich współczesnemu czytelnikowi.
Collationes on the Ten Commandments by St. Bonaventure are a kind of speeches with qualities of spiritual conferences and at the same time of scientific lectures. In the first of them the Seraphic Doctor gives motives for keeping the commandments. The author of the article using the method of analysing this text examines whether the arguments presented by St. Bonaventure are relevant to theology and pastoral practice today. The question posed is answered in the affirmative. This conclusion is based on the sought and demonstrated personalism as well as the rationality of the quoted teaching. The purpose of the article is also to familiarize them with the contemporary reader.
Źródło:: Teologia i moralność; 2023, 18, 1(33); 213-224
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:: Teologia i moralność
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Personalistyczne rozumienie kontemplacji
A Personalistic Understanding of Contemplation
Autorzy:: Miczyński, Jan Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29430868.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: kontemplacja
modlitwa
ciało
dusza
duch
jaźń
człowiek
osoba
personalizm
contemplation
prayer
body
soul
spirit
self
human
person
personalism
eschatology
Opis:: Celem artykułu jest ukazanie sensu i doniosłości kontemplacji w kolorycie współczesnej myśli chrześcijańskiej, która ujmuje człowieka jako osobę. Wydaje się, że personalizm daje możliwość uniknięcia ujęć redukujących modlitwę człowieka do procesu psychofizycznego, emocjonalnego, beztreściowego i w sumie nierealnego, polegającego na autotranscendencji. Wszystkie wymiary życia ludzkiego są istotne, ale ujęcia fragmentaryczne nie wyczerpują treści fenomenu osoby. W konsekwencji też mogą prowadzić do błędnego rozumienia relacji z Bogiem. Z tego też powodu artykuł omawia w kolorycie personalistycznym trzy ważne tematy, są nimi: podmiot, przedmiot i istota kontemplacji. Metodę badawczą można określić jako personalistyczną (hermeneutycznym kluczem badawczym jest osoba). Punktem wyjścia dla przeprowadzonej analizy jest omówienie wewnętrznej struktury osobowej człowieka i w jej świetle spojrzenie na fenomen kontemplacji, na wewnętrzny i zewnętrzny świat życia ludzkiego. Analiza nawiązuje do tradycji teologiczno-duchowej Kościoła, a także do nauczania świętych. Stara się w sposób całościowy i niekiedy twórczo-krytyczny ocenić ujęcia starsze. Jako podstawowe źródło przyjmuje objawienie zawarte w Piśmie Świętym. Główne wnioski przeprowadzonych analiz są następujące: podmiotem kontemplującym jest cała ludzka osoba (pomimo że główną rolę pełni umysł); głównym przedmiotem jest Communio Personarum (Osoby Niestworzone, Trójca Święta); kontemplacja — dzięki łasce Bożej — jest relacją z Osobowym Bogiem, jest „udoskonalaniem” wewnętrznych struktur człowieka do zjednoczenia się z Osobami Bożymi (wewnętrzna struktura ludzka staje się podobna do wewnętrznej struktury Osoby Niestworzonej); jest to proces, który można nazwać chrystyfikacją (uchrystusowieniem), przebóstwieniem, eschatologizacją świata osób stworzonych — osoby indywidualnej i osoby społecznej (całej rodziny ludzkiej).
The purpose of this article is to show the meaning and significance of contemplation in the framework of modern Christian thought, which captures man as a person. It seems that personalism provides an opportunity to avoid approaches that reduce human prayer to a psychophysical, emotional, contentless and altogether unreal process of self-transcendence. All dimensions of human life are important, but fragmentary approaches do not exhaust the content of the phenomenon of the person. Consequently, too, they can lead to a wrong understanding of the relationship with God. For this reason, the article discusses three important topics in personalistic framework, that is: subject, object and essence of contemplation. The research method can be described as personalistic (the hermeneutic research key is the person). The starting point of the analysis is to discuss the inner personal structure of man and in light of this to look at the phenomenon of contemplation, the inner and outer world of human life. The analysis refers to the theological and spiritual tradition of the Church, as well as to the teachings of the saints. It tries to evaluate older approaches in a comprehensive and sometimes creative-critical way. It takes the revelation contained in Scripture as its primary source. The main conclusions of the analyses are as follows: the contemplative subject is the whole human person (despite the fact that the main role is played by the mind); the main subject is the Communio Personarum (the Uncreated Persons, the Holy Trinity); contemplation — thanks to God’s grace — is a relationship with the Personal God, it is the “perfecting” of the inner structures of man towards union with the Divine Persons (the internal human structure becomes similar to the internal structure of the Uncreated Person); it is a process that can be called Christification (making one Christ-like), divinization, eschatologization of the world of created persons — the individual person and the social person (the entire human family).
Źródło:: Polonia Sacra; 2023, 27, 2; 69-98
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Plus ratio quam vis: A Proposal for Education for Peace Through Religious Education
Autorzy:: Maier, Kathrin
Michalski, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/40454351.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: pokój
wychowanie do pokoju
pedagogika religii
wolność
osoba
personalizm
wartości
edukacja religijna
peace
education for peace
pedagogy of religion
freedom
person
personalism
values
religious education
Opis:: Głównym celem prezentowanego artykułu jest przedstawienie propozycji wychowania do pokoju, które niezależnie od prezentowanej opcji światopoglądowej, stanowi ideał współczesnego wychowanie. U podstaw prezentowanej koncepcji leży słynna sentencja autorstwa wielkiego uczonego Pawła Włodkowica, którą później przejęło wiele Uniwersytetów Europejskich jako dewizę swojej działalności akademickiej – dewiza, która brzmi: „Plus ratio quam vis”. Co w dosłownym tłumaczeniu oznacza: Więcej rozumu niż siły”. Autor więc odwołuje się do klasycznej antropologii – z niej wyprowadza jasny wniosek dla współczesnej edukacji do pokoju: chcąc dzisiaj wychowywać w duchu demokracji i do pokoju, należy w pierwszej kolejności wyjść od podstawowej wartości, jaką jest człowiek.
The main purpose of the presented article is to present the proposal of education for peace, which, regardless of the presented worldview option, is the ideal of modern education. At the basis of the presented concept is the famous sentence by the great scientist Paweł Włodkowic, which was later adopted by many European Universities as the motto of their academic activity – the motto: "Plus ratio quam vis". Which literally translates to: More brains than strength. Therefore, the author refers to classical anthropology and from it draws a clear conclusion for contemporary education for peace: if today we want to educate in the spirit of democracy and peace, we must first start with the basic value, which is the human being.
Źródło:: Forum Pedagogiczne; 2023, 13, 2; 39-52
2083-6325
Pojawia się w:: Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Sources of Inspiration in Understanding Missionary Spirituality in the Thought of John Paul II
Źródła inspiracji w rozumieniu duchowości misyjnej w myśli Jana Pawła II
Autorzy:: Piasecki, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/30145670.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: personalism
Christocentrism
the mission of the Church
Christian spirituality
missionary spirituality
inculturation
interreligious dialogue
personalizm
chrystocentryzm
misja Kościoła
duchowość chrześcijańska
duchowość misyjna
inkulturacja
dialog międzyreligijny
Opis:: The concept of missionary spirituality falls within the mainstream of Christian spirituality. John Paul II understands it in the personalistic and Christological perspective. According to the Pope’s thought, the missionary spirituality is the fruit of the total submission to the Holy Spirit in the missionary’s aim to become permanently conformed to Christ. This attitude results from a deep union with the Holy Trinity in the experience of the Father through Jesus Christ, in the Holy Spirit. Imitating Christ, the preacher of the Gospel, is essential for an authentic missionary spirituality. Following the ideal of missionary spirituality leads to an authentic inculturation, love of the Church, shapes the proper spirit of prayer and missionary asceticism, dynamises apostolic commitment and lays the foundations for a true dialogue, inseparable from the missionary activity.
Pojęcie duchowości misyjnej mieści się w głównym nurcie rozumienia duchowości chrześcijańskiej. Jan Paweł II postrzega ją w personalistycznej i chrystologicznej perspektywie. Zgodnie z jego myślą duchowość misyjna jest owocem całkowitego poddania się Duchowi Świętemu w dążeniu misjonarza do trwałego upodobnienia się do Chrystusa. Postawa ta wynika z głębokiego zjednoczenia z całą Trójcą Świętą, zjednoczenia z Ojcem przez Jezusa Chrystusa, w Duchu Świętym. Naśladowanie Chrystusa, głosiciela Ewangelii, jest niezbędnym elementem duchowości misyjnej. Jej praktyka prowadzi do autentycznej inkulturacji, miłości do Kościoła, kształtuje właściwego ducha modlitwy i ascezy misyjnej, dynamizuje zaangażowanie apostolskie i kładzie podwaliny pod prawdziwy dialog, nierozerwalnie związany z misyjną działalnością Kościoła.
Źródło:: Poznańskie Studia Teologiczne; 2023, 43; 251-268
0209-3472
Pojawia się w:: Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: The Ontic Foundations of Peace in the Perspective of Pope Benedict XVI
Autorzy:: Tatar, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28328361.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: Benedykt XVI
ontyczność człowieka
personalizm
pokój
duchowość
rozwój cywilizacji
Joseph Ratzinger
Benedict XVI
human onticity
personalism
peace
spirituality
development of civilisation
Opis:: Pokój należy do fundamentalnych wartości życia ludzkiego, a także jest fundamentem budowania cywilizacji. Analiza historii prowadzi do stwierdzenia, że nie można mówić o czasie czy też okresie absolutnego pokoju. Niepełna jest także definicja twierdząca, że pokój to brak wojny i przemocy. Warto zatem zadać sobie pytanie o istotę i naturę pokoju a także realność jego zaistnienia. Sięgając do nauczania papieża Benedykta XVI, odnajdujemy spójną koncepcję dążenia do pokoju na fundamencie prawdy, miłości, sprawiedliwości, wolności i pojednania. Papież wskazuje, że te wartości zakorzenione są w naturze człowieka. To sprawia, że dyskusja na temat pokoju staje się wielowymiarowa i nie może być zamknięta w ciasnej konfesyjności.
Peace belongs to the fundamental values of human life, and it is also the foundation of civilisation-building. An analysis of history leads to the conclusion that it is not possible to speak of a time or period of absolute peace. A definition claiming that peace is the absence of war and violence is also incomplete. It is therefore worth asking the question about the essence and nature of peace as well as the reality of its occurrence. Turning to the teachings of Pope Benedict XVI, we find a coherent conception of the pursuit of peace on the foundations of truth, love, justice, freedom and reconciliation. The Pope points out that these values are rooted in human nature. This makes the discussion on peace multidimensional, so that it cannot be confined within a narrow confessionalism.
Źródło:: Collectanea Theologica; 2023, 93, 4; 149-184
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:: Collectanea Theologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: The problem of personalism in Karol Wojtyła’s debate with Max Scheler
Problem personalizmu w dyskusji Karola Wojtyły z Maksem Schelerem
Autorzy:: Czachorowski, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31208765.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: etyka
Karol Wojtyła
Max Scheler
personalizm
osoba ludzka
obiektywizm
zasada realizmu
emocjonalizm
postmodernizm
neuroetyka
ethics
personalism
human person
objectivism
principle of realism
postmodernism
neuroethics
Opis:: The article shows that already in his habilitation dissertation on Max Scheler’s ethics Karol Wojtyła defended the consistent ethical personalism, distorted by the German phenomenologist. However, the pertinent tying of moral values to the supreme, supra-instrumental value of the human person, involved its subjectivization, as a result of which Scheler’s claims to ethical objectivism are unfounded. Besides, in a completely unfounded manner he considered spontaneous emotionality as the centre of the person, thereby losing the person’s causative agency towards moral values, i.e. the central role of the human reason and free will in moral life, thus negating man’s moral responsibility for his actions. This assessment of Scheler’s ethics has relevance for discernment in contemporary posthumanist ethics, which – following Scheler’s lead – attributes the guiding role in moral life to spontaneous emotions.
Artykuł wykazuje, że już w pracy habilitacyjnej poświęconej etyce Maksa Schelera Karol Wojtyła bronił konsekwentnego personalizmu etycznego, wypaczonego przez niemieckiego fenomenologa. Trafne wiązanie wartości moralnych z nadrzędną, ponadinstrumentalną wartością osoby ludzkiej, wiązało się jednak z jej subiektywizacją, w wyniku czego roszczenia Schelera do obiektywizmu etycznego są bezpodstawne. Oprócz tego całkowicie bezpodstawnie uznał spontaniczną emocjonalność za centrum osoby, gubiąc w ten sposób sprawczość osoby wobec wartości moralnych, czyli centralną rolę ludzkiego rozumu i wolnej woli w życiu moralnym, zaprzepaszczając w ten sposób moralną odpowiedzialność człowieka za swoje czyny. Ta diagnoza etyki Schelera ma znaczenie dla rozeznania we współczesnej posthumanistycznej etyce, która — idąc tropem Schelera — rolę kierowniczą w życiu moralnym przypisuje spontanicznym emocjom.
Źródło:: Logos i Ethos; 2023, 61, 1; 71-84
0867-8308
Pojawia się w:: Logos i Ethos
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: The Relational Personalism of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Autorzy:: Gacka, Bogumił
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28328355.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: osoba
relacja
personalizm relacyjny
Joseph Ratzinger
Benedykt XVI
person
relation
relational personalism
Benedict XVI
Opis:: Personalizm relacyjny Josepha Ratzingera polega na przekroczeniu liczby pojedynczej w pojęciu osoby. Istnienie osoby wskazuje na drugą osobę, inną osobę, bowiem osoba jest kimś w relacji z drugą osobą. Joseph Ratzinger dostrzega dwa ważne okresy w kształtowaniu się pojęcia osoby w teologii. Pierwszy okres to przejście od substancji do subsystencji. Drugi okres to przejście od subsystencji do relacji – zatem osoba to nie tylko samoistność, ale samoistność relacyjna. Dla Ratzingera ważna była książka Theodora Steinbüchela (1888–1949) Przełom w myśleniu (Der Umbruch des Denkens, Regensburg 1936), która wprowadziła go w myślenie personalistyczne. Benedykt XVI przeciwstawia się indywidualistycznie pojmowanemu zbawieniu, podkreślając kategorię relacji (Spe salvi, nr 27). Personalizm relacyjny w teologii społecznej stanowi złoty most pomiędzy indywidualizmem a kolektywizmem. Według Josepha Ratzingera stworzenie człowieka na obraz i podobieństwo Boga oznacza, że osoba ludzka jako subsystencja w relacji jest ukonstytuowana w relacji do Boga i bliźnich.
Joseph Ratzinger’s relational personalism consists in surpassing the singular in the concept of person. The existence of a person points to another person, somebody else, for a person is someone in relation to another person. Joseph Ratzinger sees two important periods in the formation of the concept of person in theology. The first period is the transition from substance to subsistence. The second one is the transition from subsistence to relation, so that the person is not only selfhood but relational selfhood. For Ratzinger, Theodor Steinbüchel’s (1888–1949) book The Breakthrough in Thinking (Der Umbruch des Denkens, Regensburg 1936) was important in introducing him to personalist thinking. Benedict XVI opposes an individualistic understanding of salvation by emphasising the category of relationship (Spe salvi, no. 27). Relational personalism in social theology is the golden bridge between individualism and collectivism. According to Joseph Ratzinger, the creation of man in the image and likeness of God means that the human person as a subsistence in relationship is constituted in relation to God and fellow human beings.
Źródło:: Collectanea Theologica; 2023, 93, 4; 37-52
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:: Collectanea Theologica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Personalizm" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Podbaza

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język