Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Persepolis" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Staroperskie dāta-, „prawo”, w kontekście persepolitańskim
Old Persian dāta-, “law,” in the Persepolitan context
Autorzy:
Mikołajczak, Tytus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917044.pdf
Data publikacji:
2020-08-10
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Persepolis
Dariusz I
staroperskie inskrypcje
Archiwum Persepolis
Achemenidzi
starożytna Persja
Opis:
Chociaż Dariusz i (522–486 p.n.e.) z dynastii Achemenidów nie wprowadził uniwersalnego prawa królewskiego w Persji, w swoich inskrypcjach używał staroperskiego terminu dāta-, „prawo”. W kontekście lokalnym, w Persepolis i Fārs, termin ten miał dwa znaczenia: 1) ideologiczne, gdyż był związany z obowiązkami poddanych i państw imperium wobec króla oraz 2) gospodarcze, gdyż był używany w przepisach o wymianie surowców w gospodarce Persepolis. W inskrypcjach królewskich termin dāta- reprezentuje lojalność podbitych krajów i hołd, jaki są winni królowi. Prawo to zapewniało stabilność krajom poddanym. Sam termin jest powiązany z koncepcją prawdy i kłamstwa w królewskich inskrypcjach i tożsamy z terminem ṛštā-, „prawość”. Zgodnie z ideologią Achemenidów lojalne kraje i ludzie byli wyznawcami prawdy i prawości, kiedy zaś stawali się nielojalni, byli wyznawcami kłamstwa. Dariusz w swoich inskrypcjach podkreśla, że nie był nielojalny, nie kierował się kłamstwem, ale prawością. Dlatego zarówno on, jak i inni królowie Achemenidów podlegali tym samym prawom. W Archiwum Fortyfikacji Persepolis, zbiorze dokumentów administracyjnych z czasów panowania Dariusza I, znajduje się elamicki termin datam (interpretacja staroperskiego dāta-). Występuje tylko w kilku tekstach związanych z wymianą towarów na šaumarraš, czyli sztabki srebra. Wymiana ta odbyła się „zgodnie z poprzednimi przepisami (datam)” (alternatywnie „wcześniejszymi dekretami”). Sugeruje to, że w Persepolis kurs walutowy, podobnie jak reszta gospodarki, był kontrolowany przez państwo. Takie użycie terminu dāta- jest zatem znacznie bliższe współczesnemu rozumieniu terminu „prawo”.
While Darius i (522–486 BC) of the Achaemenid dynasty did not introduce a universal royal law in Persia, he used an Old Persian term dāta-, “law,” in his inscriptions. In the local context, in Persepolis and Fārs, this term had two different meanings: 1) an ideological concept related to the obligations of the subjects and countries of the empire towards their king, and 2) a term used for regulations of the exchange of commodities in the Persepolis economy. In the royal inscriptions, the term dāta- represents the loyalty of the subjected countries and the tribute they owe to the king. This law held the subjected countries stable. As such, this term is related to the concepts of the Truth and Lie in the royal inscriptions, and virtually identical with term ṛštā-, “righteousness.” According to the Achaemenid ideology, the loyal countries and people were followers of the Truth and righteousness, but when they became disloyal, they became the followers of the Lie. In his inscriptions, Darius emphasizes that he was not disloyal, did not follow the Lie, but righteousness. Therefore, Darius and other Achaemenid kings were placing themselves as subjects to the same laws. In the Persepolis Fortification Archive, a collection of the administrative documents from the reign of Darius I, there is an Elamite term datam (a rendition of Old Persian dāta-). It occurs only in several texts related to the exchange of the commodities for šaumarraš, i.e., bars of silver. This exchange was done “according to the former regulations (datam)” (alternatively, “former decrees”). This suggests that in Persepolis, the exchange rates, as the rest of the economy, were controlled by the state. This use of the term dāta- is then much closer to the modern meaning of the term “law.”
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2020, 72, 1; 69-76
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Female Half Of The Imperial Palace at Persepolis: Architecture and Functional Lay-Out
Autorzy:
Sil’nov, Aleksandr V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972785.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
architecture of the Achaemenid dynasty, Persia, Persepolis, palace complex, reconstruction
architektura achemenidzka, Persja, Persepolis, kompleks pałacowy, rekonstrukcja
Opis:
This article is devoted to architectural features of the well-known palace complex of the Achaemenid dynasty at Persepolis. On the basis of the relevant archaeological material, the author presents various possible reconstructions incorporating architectural fragments from the so-called harem of Xerxes, including ones of its exterior and interior forms. Additionally, an analysis of the functional lay-out of this part of the palace is given. For the reconstruction modern three-dimensional computer visualizations are used.
W artykule zaprezentowano uwagi na temat architektury pałacu w Persepolis. Na szerokiej bazie źródeł przedstawiono próby rekonstrukcji części tak zwanego haremu Kserksesa, zarówno jego partii wewnętrznej jak i zewnętrznej. Poświecono też uwagę kwestii funkcjonalności tej części pałacu. Przedstawiono propozycję rekonstrukcji wskazanej części pałacu.
Źródło:
Acta Archaeologica Lodziensia; 2018, 64; 59-67
0065-0986
2451-0300
Pojawia się w:
Acta Archaeologica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ахеменидский след в Южном Туркменистане (об одной находке с городища Новая Ниса)
Autorzy:
Мурадов, Руслан
Никоноров, Валерий
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972781.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
New Nisa, terracotta fragment, Persepolis, stone reliefs, Achaemenid art
Nowa Nisa, fragment terrakoty, Persepolis, kamienny relief, sztuka Achemenidów
Opis:
In the summer of 2015, within the ancient site of New Nisa (Southern Turkmenistan), a local resident found by chance, in a deep gully made as a result of a heavy rain a terracotta fragment consisting of two pieces joining well to each other, which in the entire (glued) form has 16 cm in height and 18 cm in width. On the obverse of the fragment there is a partial image of a warrior – only the head and the uppermost parts of his spear and bow are preserved. He is shown standing against the background of what is a relief grid, the cells of which are rhomboid. Being produced in a special form-mould, this image is characterized by a fuzzy pattern with smoothed edges – the mould seems to have been used many times. This artifact is currently stored in the Museum of Fine Arts of Turkmenistan (Ashgabat) under the accession number СН15/НН15/Т1. The warrior’s representation on this fragment is of the greatest interest: according to its iconographic realities (“fluted” headdress, a set of weaponry, facial features, hairstyle and beard), it practically coincides with the images of Persian guardsmen on the famous stone reliefs of the first half of the 5th century BC from Persepolis. It is to be noted that the picture from New Nisa is absolutely unique: until now, this is the only known one coming from the territory outside the Achaemenid ceremonial capital. Just one feature distinguishes it from the Persepolitan reliefs, viz. the background in the form of the relief grid of rhombuses. It is, in all probability, a variety of geometric ornament that emerged as a decor on painted ceramic vessels in Iran as far back as the Aeneolithic era and continued to exist there in the Bronze Age, as well as later on – during the Early Iron Age, Achaemenid and Hellenistic times (this ornament was definitely used both in Iran proper and in some neighboring regions, such as Partava/Parthia, Marguš/Margiana and Caucasian Iberia). It cannot be ruled out that the product, the fragment of which was found in New Nisa, had been manufactured in a ceramic workshop located somewhere near Persepolis and somehow connected with the royal court. If not all, then some part of its production was intended to be distributed in the other lands of the Achaemenid Empire, including Parthava, in the northern part of which the ancient city known at present under the name of New Nisa was located. The likelihood that the artifact in question is a later fake looks more than doubtful. Its authenticity is indicated, among other considerations, by the availability of multilayer mouldy growths of different tints – from black to greygreen – on the external chips and over the traces of adhesive (?) on the reverse side, which clearly testify to a very long stay of our fragment in the earth. In addition, its greatly fragmented state and (what is most important!) the fact of its discovery within the territory of the ancient urban settlement, and not on the surface at that, but most likely in the thickness of cultural strata, do not permit, in our conviction, to seriously doubt the authenticity of this specimen of Achaemenid art.
W 2015 r. znaleziono na stanowisku Nowa Nisa (niedaleko Aszchabadu, Turkmenistan) figurkę terakotową z fragmentem wyobrażeniem wojownika. Sylwetka wojownika podobna jest do przedstawień wojowników pokazanych na datowanych na pierwszą połowę V w. p.n.e. z Persepolis. Przedstawienia z Nowej Nisy jest dziełem wyjątkowym – obecnie jest to jedyne przedstawienie „gwardzisty” pokazanego w Persepolis, tak daleko od ceremonialnej stolicy Achemenidów.  
Летом 2015 г. в пределах городища Новая Ниса (Южный Туркменистан) при случайных об- стоятельствах местный житель обнаружил в глубокой промоине, образовавшейся после проливного дождя, фрагмент терракотового изделия, состоящий из двух хорошо стыкующихся друг с другом кусков, который в целом (склеенном) виде имеет 16 см в высоту и 18 см в ширину. На лицевой стороне фрагмента присут- ствует частичное изображение воина – сохранились только голова и самые верхние части его копья и лука. Он показан стоящим на фоне подобия рельефной сетки, ячейки которой имеют вид ромбов. Изготовленное в специальной форме-матрице, это изображение характеризуется нечетким рисунком со сглаженными края- ми – матрица, надо полагать, использовалась многократно. Хранится этот артефакт в Музее изобразительных искусств Туркменистана (Ашхабад) под инвентарным номером СН15/НН15/Т1. Наибольший интерес вызывает изображение воина: по своим иконографическим реалиям («гофрирован- ный» головной убор, набор оружия, черты лица, прическа и борода) оно практически полностью совпадает с образами персидских стражей на знаменитых каменных рельефах первой половины V в. до н. э. из Персеполя. Следует отметить, что изображение из Новой Нисы абсолютно уникально: на сегодняшний день оно един- ственное, происходящее с территории за пределами церемониальной столицы Ахеменидов. Единственное, что отличает его от персепольских рельефов – это фон в виде рельефной сетки из ромбов, который, по всей видимости, представляет собой разновидность геометрического орнамента, который в качестве декора на рас- писных керамических сосудах появился в Иране еще в эпоху энеолита и продолжал бытовать там в эпоху бронзы, а также позднее – в раннем железном веке, в ахеменидский и эллинистический периоды (этот орна- мент определенно использовался как в самом Иране, так и в некоторых соседних областях – Партаве/Парфии, Маргуш/Маргиане и Кавказской Иберии). Не исключено, что изделие, фрагмент которого нашли в Новой Нисе, было изготовлено в керамической ма- стерской, располагавшейся где-то неподалеку от Персеполя и каким-то образом связанной с царским двором. Если не вся, то какая-то часть ее продукции была предназначена для поставки в другие области Ахеменидской империи, в том числе и в Партаву, в северной части которой располагался древний город, известный сейчас под названием Новая Ниса. Вероятность того, что рассматриваемый артефакт является более поздней подделкой, выглядит более чем сомнительной. На его подлинность указывают, помимо прочих соображений, многослойные наросты плесени разных оттенков – от черного до серо-зеленого – на внешних сколах и поверх следов клеящего раствора (?) на оборотной стороне, что наглядно свидетельствует об очень длительном пребывании нашего фрагмента в зем- ле. Вдобавок его сильно фрагментированный вид и (что особенно важно!) факт его обнаружения на террито- рии древнего городища, причем не на поверхности, а, скорее всего в толще культурных напластований, не по- зволяют, по нашему убеждению, всерьез сомневаться в подлинности этого образца ахеменидского искусства.
Źródło:
Acta Archaeologica Lodziensia; 2018, 64; 31-44
0065-0986
2451-0300
Pojawia się w:
Acta Archaeologica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historyczne budowle Iranu. Spojrzenie na wybitne dzieła światowego dziedzictwa cywilizacyjnego
Historical Materials. Buildings of Iran. A look at the great works of world civilization heritage
Autorzy:
Ryż, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/364579.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne
Tematy:
budownictwo
Iran
budowla historyczna
Persepolis
most
Isfahan
wieża wiatrowa
nawadnianie
meczet
building
historical building
bridge
wind tower
irrigation
mosque
Opis:
Iran jest wielkim krajem (powierzchnia 1,63 mln km2, liczba ludności 78,3 mln) na Środkowym Wschodzie (Azja Południowo-Zachodnia), położonym w dużej części na wyżynach pomiędzy górami. Południowo-wschodnią część tworzy Wyżyna Armeńska, pozostała część to otoczona łańcuchami gór Wyżyna Irańska, ograniczona na zachodzie górami Zagros i Kurdystańskimi, na północy górami Elburs, a na wschodzie górami Wschodnioirańskimi. Najwyższy szczyt – wulkan Demawend o wysokości 5604 m n.p.m. – położony jest w górach Elbrus.
Selected historical buildings of Iran presented in the article show a civilization developed over 40 centuries of history of that country, leaving for the whole world a heritage in the form of ziggurats, palace complexes, tombs, citadels, fortresses defending postal routes, bridges, wind towers, water transport and irrigation systems, gardens, mosques and other temples. Many of these structures (19) was entered into the list of World Cultural and Natural Heritage which proves their world's highest rank.
Źródło:
Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne; 2016, 3; 90-98
1734-6681
Pojawia się w:
Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies