Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Pelc, Stanisław" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Generalicja polska : popularny słownik biograficzny. T. 2: M-Ż
Autorzy:
Kosk, Henryk P.
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Pruszków : Oficyna Wydawnicza "Ajaks"
Tematy:
Pelc, Stanisław Sylwester (1895-1980)
Burhardt-.
Bukacki Stanisław Seweryn.
Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych
Opis:
Oficer sztabu Inspektora Armii gen. Stanisława Burhardta-Bukackiego.
Suplement s. 299-303.
Pelc Stanisław Sylwester (1895-1980), S. 77-78.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Gen. bryg. Stanisław Pelc : wspomnienia w 100 rocznicę urodzin
Autorzy:
Gogłuska, Stanisław.
Powiązania:
Polska Zbrojna 1996, nr 223, s. 9
Data publikacji:
1996
Tematy:
Pelc, Stanisław
Polskie Siły Zbrojne Wojsko Polskie we Francji Druga (2) Dywizja Strzelców Pieszych PSZ dowódcy 1939-1940 r.
Wojsko
Generałowie
Biografia
Opis:
W PSZ dca piechoty dywizyjnej w 2 Dywizji Strzelców Pieszych.
Fot.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Stanisław Pelc : generał zapomniany
Autorzy:
Kirszak, Jerzy (1968- ).
Powiązania:
Polska Zbrojna. Historia 2021, nr 3, s. 124-131
Data publikacji:
2021
Tematy:
Pelc, Stanisław Sylwester (1895-1980)
Wojsko Polskie (1918-1939)
Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie
29 Pułk Strzelców Kaniowskich (Wojsko Polskie ; 1918-1939)
I wojna światowa (1914-1918)
II wojna światowa (1939-1945)
Wojsko
Dowódcy
Generałowie
Kampania wrześniowa (1939)
Kampania francuska (1940)
Artykuł z czasopisma historycznego
Artykuł z czasopisma wojskowego
Biografia
Opis:
W artykule przedstawiono postać Stanisława Sylwestra Pelca – pułkownika dyplomowanego piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, w 1964 roku mianowanego przez Władysława Andersa generałem brygady. Urodził się 26 listopada 1895 w Krośnie, służył m.in. w Legionach Polskich, gdzie był dowódcą plutonu w 1 pułku piechoty. Później został wcielony do armii austriackiej, skąd zbiegł i działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. Od listopada 1918 roku służył w Wojsku Polskim w 29 pułku Strzelców Kaniowskich. Po kampanii wrześniowej przedostał się przez Rumunię do Francji. Był dowódcą piechoty dywizyjnej 2 Dywizji Strzelców Pieszych. Po kampanii francuskiej w latach 1940–1945 internowany w Szwajcarii. W latach 1945-1946 służył w Sztabie Naczelnego Wodza w Londynie, a następnie w II Korpusie Polskim. Zmarł 14 października 1980 roku w Londynie.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Władze RP na wychodźstwie wobec emigracyjnego rządu Ukraińskiej Republiki Ludowej (luty 1940 - listopad 1942 r.)
The Polish Government in Exile and the Émigré Ukrainian People’s Republic Government (February 1940 – November 1942)
Autorzy:
Bruski, Jan Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154462.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
rząd RP na wychodźstwie
emigracyjny rząd Ukraińskiej Republiki Ludowej
stosunki polsko-ukraińskie
prometeizm
Stanisław Kot
Olgierd Górka
Władysław Pelc
Wiaczesław Prokopowycz
Ołeksander Szulhyn
Wołodymyr Sołowij
Polish Government in exile
the émigré Ukrainian People’s Republic Government
Polish-Ukrainian relations
Prometheism
Viacheslav Prokopovych
Oleksander Shul’hyn
Volodymyr Solovii
Opis:
Odnowione jesienią 1939 r. kontakty między polskim rządem na wychodźstwie a emigracyjnym ośrodkiem URL nabrały intensywności w pierwszych miesiącach roku następnego. Sprzyjała temu krótkotrwała aktualizacja koncepcji prometejskich, którymi zainteresowały się Wielka Brytania i Francja. Po polskiej stronie najbardziej aktywną postacią stał się w tym czasie Olgierd Górka, szef nowo utworzonego Działu Narodowości w Centrali Informacji i Dokumentacji. Popierał on koncepcję utworzenia legionu ukraińskiego i zawarcia porozumienia politycznego z rządem URL, które rozbijało się jednak o sporny problem powojennego rozgraniczenia. Polskie władze wspierały finansowo działaczy petlurowskich również po upadku Francji w czerwcu 1940 r. Współpracę z nimi kontynuowali nieoficjalni polscy przedstawiciele w strefie nieokupowanej, pozostającej pod kontrolą rządu w Vichy. Powstała wówczas koncepcja sprowadzenia prezydenta URL i grupy jego współpracowników na Wyspy Brytyjskie lub do Kanady. Planów tych nie udało się jednak zrealizować, a kontakty z ośrodkiem petlurowskim zamarły ostatecznie jesienią 1942 r., gdy całe terytorium francuskie znalazło się pod okupacją niemiecką.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2021, 2; 418-440
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies