Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Parody" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-100 z 105
Tytuł:
Parodic and Post-Classic, British Decadent Aestheticism Re-Approached
Autorzy:
Budziak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/889036.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
British Decadence
postmodernism
Max Beerbohm
Oscar Wilde
stylistic parody
social parody
Opis:
Considering the fact that postmodernism may, from a certain viewpoint, be called “neo-Decadence” and Oscar Wilde a “pre-postmodernist,” this essay approaches the affinity between Decadence and postmodernism in terms of their shared post-classical and parodist condition. Indicating the insufficiency of the romantic/classicist model, and taking as the point of departure Symons’s description of Decadence as the disfiguring of the “classic,” it looks at Decadent subversions through Linda Hutcheon’s twofold parodist paradigm. It shows how Decadence, which is doubly parodist – in the stylistic sense (as in Max Beerbohm) and in social sense (as in Wilde) – subverts its classical heritage, thus, anticipating postmodernist strategies.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2014, 23/1; 83-93
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Linda Hutcheon’s Theory of Parody and Its Application to Postmodern Music
Autorzy:
Kostka, Violetta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632404.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Projekt Avant
Tematy:
intertextuality
parody
Linda Hutcheon
musical parody
Paweł Szymański
two-level music
Opis:
Parody-a particular case of intertextuality-is an important term for scientists interested in modern and postmodern art. Linda Hutcheon stated that 20th century parody, to be found in every kind of art, is a repetition with critical difference. It is composed of two structural levels, of which the first one is an authority, the second-a transgression of the authority. Its entire act of enunciation includes also a pragmatic frame, i.e. the intent of parody, which spreads from comedy through neutrality to seriousness. From the author’s point of view, the compositions of Paweł Szymański (born in 1954) are interesting examples ofmusical parodies from the last decades. Among them are the second study from Two Stud- ies for piano (1986) and Through the Looking Glass...I for chamber orchestra (1987). Both these pieces are two-level and algorithmic music. The parodied texts consist of basic deter- minants of the baroque style, such as regular semiquaver rhythm and tonal configurations, expressed either by melody or by harmony. The parodying texts, which we hear, are certain mixtures of baroque and contemporary elements. Besides motoric rhythm and tonal melody or harmony, there are post-tonal fragments, a new timbre, spaciousness, fragmentation, new kinds of articulation and schematic dynamics. Taking the issue of ethos into consideration,Szymański’s parodies are serious, since baroque texts are treated as authorities.
Źródło:
Avant; 2016, 7, 1
2082-6710
Pojawia się w:
Avant
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od „dna” ku „denku”. Postmodernistyczna aktualizacja dramatu M. Gorkiego
From the bottom to the shallowness. Postmodernism in M. Gorkie’s drama
Autorzy:
Pieczyński, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/915273.pdf
Data publikacji:
2018-09-22
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
postmodernism
intertextuality
transcontextualization
parody
Opis:
Contemporary Russian drama is situated in a dialogue with literary and more precisely dramatic tradition. For example, this thesis clearly confirms a comedy by Igor Shpric On the bottom. The text at the level of its title refers to Maxim Gorky's play  The Lower Depths.  Shpric’s comedy parodies this work by presentingGorky's characters in the social and cultural context of contemporary reality. The main purpose of the paper is the intertextual analysis and interpretation of ironic Shpric’s comedy as the transcontextualization of language, poetics, themes, plot and characters ofGorky's text.
Źródło:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog; 2014, 4; 151-158
2391-470X
Pojawia się w:
Kultury Wschodniosłowiańskie – Oblicza i Dialog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Technika parodii w Mszy Doctor Bonus Giovanniego Francesca Aneria
The parody technique in Giovanni Francesco Anerio’s Mass Doctor bonus
Autorzy:
Różańska, Róża
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/514112.pdf
Data publikacji:
2013-07-01
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
Giovanni Francesco Anerio
Giovanni Pierluigi da Palestrina
parody Mass
parody technique
Doctor bonus
Opis:
The main topic of the article is the analysis of the parody technique in the Mass Doctor bonus by Giovanni Francesco Anerio. The text consists of two parts: a historical presentation of the artist’s biography and an analytical study. The first part presents the composer’s life and musical achievements as well as the state of research on the history of the genre, while the second part describes the rules of the parody technique, in the light of treatises of the era, in comparison with equally entitled Palestrina’s motet. The parody technique allows Anerio to quote both entire polyphonic structures and single melodic lines. However, despite the strong convergence essential for the procedure of parody, the composer was able to present their own solutions while adhering to the rules of classical counterpoint and the style of his famous Roman predecessor. Thus, the piece is entirely based on Palestrina’s ideas, such as interweaving phrases with the equality of votes, shaping of phrases or use of intervals with Anerio’s own texture very alike. Therefore, the Mass, based on the perception of parody in the late Renaissance era, should be assessed as a perfect musical work.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2013, 9(19); 1-34
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Elements of Comedy and Parody in the Dionysiaca of Nonnus
Autorzy:
Lasek, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046567.pdf
Data publikacji:
2017-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Nonnus
Dionysiaka
parody
Ares
Aphrodite
Opis:
In this article the author presents the elements of comedy and parody in the Dionysiaca of Nonnus. The analysis of the passages excerpted from the Dionysiaka shows that the composition of Nonnus’ poem is based on the principle of generic variety.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2017, 27, 3; 59-71
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parodied Locations: A Play on Genre Conventions and Place in Flann O’Brien’s The Poor Mouth and Alasdair Gray’s Poor Things
Autorzy:
Szot, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578860.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
representation of place
parody
intertextuality
Opis:
Flann O’Brien in The Poor Mouth and Alasdair Gray in Poor Things use parody (of Gaeltacht memoirs and Gothic fiction respectively) to join in a discussion on literary representations of their homelands (Ireland and Scotland). This paper discusses the subversive play on the reader’s expectations regarding literary representation of places driven by previous knowledge of the parodied genre’s conventions which the two authors use to pinpoint the inadequacy of the hitherto existing literary tradition.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2017, 60, 2 (122); 99-112
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół definicji parodii filmowej
Around the definition of a movie parody
Autorzy:
Hendrykowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917988.pdf
Data publikacji:
2014-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
parody
film parody
genre
metagenre
comic effect
intertext
pars destruens
renewal
restoration
parody in contemporary cinema and new medias
parodia filmowa
parodia
Opis:
The revision of key topics that are related to film parody. The crucial question of Marek Hendrykowski’s research sounds as follows: what is the semiotic mechanism that gives parodistic effect expressed in the language of motion pictures? According to the author, conditio sine qua non of each parody are: incorrectness, caricatural exaggeration, comic effect, deconstruction, pars destruens and new meaning of old characteristic elements confronting the audience and its common memory. In the light of new reading and revised definition of this term, film parody is not a separate genre but rather meta-genre in its relations to many other film genres and individual screen performances being object of parody
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2014, 14, 23; 29-38
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Crying of Lot 49 and the Parody of Detective Fiction
Autorzy:
Róg, Borys
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/601309.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Pynchon, Postmodernism, parody, detective fiction
Opis:
The Crying of Lot 49, recognized as an important example of postmodern fiction, is a novella by an American author Thomas Pynchon. It follows the story of Oedipa Maas, who encounters a possible underground conspiracy related to postal services. Its themes and structural properties suggest affinities with a detective story genre, although there are crucial differences which actually mark the novel as a parody of the genre. In my article I want to analyze two elements which contribute to the parodic nature of The Crying of Lot 49. One is the wide use of various cultural references to the popular culture, history, American society etc.; they are usually satirized by the author as to what contributes to the overall sense of a parody. The second contributes directly to the reversed structure of a detective fiction; the use of entropy as the plot device distorts the unraveling mystery in the novel. Moreover, the reading of the novel as a parody in terms of the characteristics listed above justifies its reputation as a postmodern text. 
Źródło:
New Horizons in English Studies; 2017, 2
2543-8980
Pojawia się w:
New Horizons in English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Book review : Rowden, Claire (2020). Opera and Parody in Paris 1860-1900. Turnhout: Brepols.
Autorzy:
Clements, Paul
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098507.pdf
Data publikacji:
2022-08-11
Wydawca:
Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
Tematy:
opera
satire
France
Wagner
parody
Źródło:
The European Journal of Humour Research; 2022, 10, 2; 155-158
2307-700X
Pojawia się w:
The European Journal of Humour Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zachować wierność wobec własnej nieautentyczności
Remaining Faithful to One’s Own Inauthenticity
Autorzy:
Szkaradnik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/534694.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
autobiography
parody
confessional works
Artur Hellich
Opis:
This thorough review discusses in detail a book by Artur Hellich Gry z autobiografią: przemilczenia, intelektualizacje, parodie [Playing Games with Autobiography: Concealing, Intellectualizing, Mocking]. Together with Hellich, the author inspects the reasons for distrust of the eponymous genre during the People’s Republic of Poland’s period, and traces the transmutations thereof instigated by the writers. Strategies deployed in selected literary works by K. Brandys, S. Lem, R. Zimand, A. Sandauer, P. Roth, and P. Feyerabend, described as a crypto-autobiography, selfmythologizing, and autothematic picaresque novel. Jewish descent, in the case of majority of mentioned authors, was a factor prompting the titular games with the confessional genre. Aside from giving justice to Hellich’s novel discoveries and compelling interpretations, the review’s author also enters into dialogue with him concerning the understanding of broadly understood autobiographical writing.
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2019, 13, 1; 227-236
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:
Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La literatura nazi en América de Roberto Bolaño: imitatio caricatural y lectura paródica de la crítica literaria
Autorzy:
Rodríguez De Arce, Ignacio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087595.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
Pastiche
satire
parody
transformation
literary criticism
Opis:
El objeto del presente artículo es examinar el uso que Roberto Bolaño hace de la técnica del pastiche o de la imitatio caricatural en La literatura nazi en América (1996). Esta obra nos parece extraordinariamente interesante para abordar el problema siempre vivo de las relaciones, pero también de las respectivas definiciones y categorizaciones, entre metaficción y parodia, y parodia y pastiche. El formato de diccionario literario ficticio de la obra analizada nos permitirá asimismo establecer un vínculo entre la dimensión netamente textual y escritural del ejercicio de la imitatio y un objetivo externo fustigado –la peripecia estética de ciertos artistas, por ejemplo– que proporciona a dicha imitatio un carácter eminentemente satírico. De hecho, el análisis del texto de Bolaño nos permitirá elaborar un discurso que intente reconceptualizar las diferencias entre el elemento lúdico y el elemento satírico que normalmente caracterizan los ejercicios literarios fundados en el principio imitativo. Por último, nos ocuparemos de la dimensión transformativa y no meramente imitativa del texto: el concepto de transformación nos lleva, dentro de una lectura forzosamente genettiana de la obra, a hablar ya no de pastiche sino de parodia. Y de parodia, de lectura paródica de parte de la tradición de la crítica literaria, tendremos necesariamente que hablar para disfrutar de la red de relaciones intertextuales que la obra tan magníficamente presenta.
Źródło:
Itinerarios; 2009, 9; 23-34
1507-7241
Pojawia się w:
Itinerarios
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Repeated Allusion to Pindar and the Eleusinian Mysteries in Anaxilas’ Comic Fragments?
Powtarzająca się aluzja do Pindara i misteriów eleuzyńskich we fragmentach komedii Anaksilasa?
Autorzy:
Danielewicz, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806887.pdf
Data publikacji:
2021-10-12
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Anaxilas
Pindar
allusive art
parody
jokes
Opis:
Anaxilas in fragments 25 and 30 K.-A. deliberately alluded to Pindar’s fragment 137 S.-M. and the mystery references it contains, but at the same time completely redesigned the sense of the Pindaric phrase for a strong comic effect.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2021, 31, 1; 79-83
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Фольклорные маргиналии в белорусских медиа: cоздание и преодоление социальных мифов
Folk marginals in Belarussian media: creation and overcoming of social myths
Autorzy:
Ratnikova, Irina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/481415.pdf
Data publikacji:
2006-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Belarussian media
folk marginals
anecdote
parody
Opis:
Folk units as the special element of the modern cultural process are described in the article; the author takes into consideration the catch-words, anecdotes, parodies etc. Despite a lot of differences in the comparison with classical folklore, the „marginal” units become similar to it. In the most of cases it refers to: the mutual function in the process of socialization and in the cultural context, trade and political advertisement as the contemporary sphere of the folklore, expressed conviction about the possibility to order the world, to defense against the chaos. Furthermore, in the contemporary „folk communication” the scheme of universal deconstruction of social and cultural myths functions.It’s worth adding that in the function of universe, which organizes „classical” and contemporary verbal folk creativity, laugh, which creates much fairer, though an illusory „world of anticulture”, appears.
Źródło:
Acta Polono-Ruthenica; 2006, 1, XI; 267-278
1427-549X
Pojawia się w:
Acta Polono-Ruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Urodzone cytaty”. Wisława Szymborska jako aforystka
“Quotations Born”: Wisława Szymborska as an Aphorist
Autorzy:
Tarnogórska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578912.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
philosophical poetry, aphorism, parody, paradox, tautology
Opis:
The aim of this article is to analyze Wisława Szymborska’s literary works in order to demon-strate that her aphoristic style is one of the most striking elements of her texts. Szymborska’s style is particularly notable in that it is ironically aphoristic, containing parody of typical aphoristic schemata, paradox and tautology. Through this style, her work not only enriches the traditional repertoire of the genre but seems also to justify an important feature of her writing: its philosophical and intellectual character often discerned by critics. As a consequence, quotes from her oeuvre frequently enter diverse anthologies of ‘wise and funny thoughts’ and collections of the so-called ‘winged’ words.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2019, 62, 3; 91-102
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Shakespeare’s Hamlet/Hamlet, Shakespeare 3.0, and Tugged Hamlet, The Comic Prince of The Polish Cabaret POTEM
Autorzy:
Sosnowska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/648044.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Hamlet
cabaret performance
parody
digital Shakespeare
Opis:
Shakespeare’s dramas are potentialities. Any Hamlet may be understood as the space in which Shakespeare’s thoughts are remembered, as a reproduced copy of the unspecified, unidentified source, the so called original. Simultaneously, it may be conceived of as the space where Shakespeare’s legacy and authority is tested, trifled and transgressed. Nowadays Shakespeare’s dramas are disseminated in multifarious forms such as: printed materials, audio and video recordings, compact audio discs, digital videos and disc recordings. Since I am fond of the cultural phenomenon called Hamlet, not a singe text or performance, but a continuum of human interaction with intermediated and transcoded versions of the drama, in this article I focus on the abovementioned single play. I accentuate the title character’s profound meaning in Shakespeare studies and his iconic status in Western culture in different media. I exploit W.B. Worthen’s concept of “Shakespeare 3.0.” to demonstrate Shakespeare’s presence in digital reality on the example of a comic rendering of Hamlet (Tugged Hamlet, 1992) by the Polish cabaret POTEM. Their cabaret sketch, although it was not created for the Internet audience, is available on-line via YouTube, consituting “Shakespeare 3.0.” Furthermore, I pose several questions and attempt to answer them in the course of my analysis: to what extent does the image of a mournful and contemplative Hamlet pervade different dimensions of culture, especially our collective imagination?; what chances of realization has a cultural fantasy of challenging the myth of a witty and contemplative Hamlet when re-written and presented as a pastiche or satire?; was the Polish cabaret POTEM succesful in their comic performance?
Źródło:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2018, 17, 32; 81-93
2083-8530
2300-7605
Pojawia się w:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le roman sans événements: 'Oreille rouge' d’Éric Chevillard
The novel without events: Oreille rouge by Éric Chevillard
Autorzy:
Maziarczyk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051157.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Chevillard
narration
postmodernism
ludic
parody
minimalism
Opis:
Even though absurd humour and surreal scenes are at first sight the characteristic elements of Eric Chevillard’s style, it is an oversimplification to consider his novels as mere literary jokes. The appeal of this literature stems from the light and witty manner in which it transforms outdated novelistic conventions, deconstructs classic narrative strategies and refuses to fulfill the reader’s expectations. This article seeks to analyse minimal narration, an unusual mode of writing for Chevillard, in Oreille rouge: just like narrative excess, typical of his other works, it results in dematerialisation of the plot and redefinition of the novelistic structure.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2013, 40, 4; 33-40
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zachować wierność wobec własnej nieautentyczności
Remaining Faithful to One’s Own Inauthenticity
Autorzy:
Szkaradnik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/534825.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
autobiography
parody
confessional works
Artur Hellich
Opis:
This thorough review discusses in detail a book by Artur Hellich Gry z autobiografią: przemilczenia, intelektualizacje, parodie [Playing Games with Autobiography: Concealing, Intellectualizing, Mocking]. Together with Hellich, the author inspects the reasons for distrust of the eponymous genre during the People’s Republic of Poland’s period, and traces the transmutations thereof instigated by the writers. Strategies deployed in selected literary works by K. Brandys, S. Lem, R. Zimand, A. Sandauer, P. Roth, and P. Feyerabend, described as a crypto-autobiography, selfmythologizing, and autothematic picaresque novel. Jewish descent, in the case of majority of mentioned authors, was a factor prompting the titular games with the confessional genre. Aside from giving justice to Hellich’s novel discoveries and compelling interpretations, the review’s author also enters into dialogue with him concerning the understanding of broadly understood autobiographical writing.
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2019, 13, 1; 227-236
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:
Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Entre jeu et nostalgie. Les topoï courtois dans Les Trois Aveugles de Compiègne de Jean Ott
Between play and nostalgia. The courtly topoï in Les Trois Aveugles de Compiègne by Jean Ott
Autorzy:
Gęsicka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1368344.pdf
Data publikacji:
2021-02-09
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Jean Ott
courtly topos
parody
nostalgia
Opis:
The subject of this paper is an analysis of Jean Ott’s theater play Les Trois Aveugles de Compiègne. In his adaptation of a 13th-century famed “fabliau” Jean Ott (1878–1935), a lesser-known French author, offers its receiver an interesting intertextual play. In a manner that is both parodic and nostalgic he appeals to the courtly topoi, treating it as a signpost that defines the development of action and the semantic scope of his work.
Źródło:
Romanica Silesiana; 2019, 16, 2; 19-28
1898-2433
2353-9887
Pojawia się w:
Romanica Silesiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Чеховский контекст драмы Таня-Таня Оли Мухиной
Chekhov’s Drama Context in "Tanya-Tanya" by Olga Mukhina
Autorzy:
Pieczyński, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/968729.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
intertextuality
drama
parody
absurd
postmodernism
Chekhov
Mukhina
Opis:
Contemporary Russian drama enters into a dialogue with literary tradition and in particular with the dramatic one. The works of the classics of modernism, including Anton Chekhov, very often become actualized in recent dramatic texts. For instance, "Tanya-Tanya" by Olga Mukhina refers to the artistic features of Chekhov’s ‘major plays’ and thus, in Natalya Fateyeva’s theoretical framework and terminology, Chekhov becomes a pre-text for Mukhina’s text. The general purpose of the paper is an intertextual analysis and interpretation of the latter play.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2014, 07; 257-264
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ponavljanje, parodija ili raspadanje prazne ploče magijskih performativa u hrvatskome suvremenome pjesništvu
Repetition, Parody or Disintegration of the Empty Plate of Magic Performatives in Croatian Contemporary Poetry
Autorzy:
Pinter, Kornelija
Sorel, Sanjin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635845.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
parody
repetition
alliteration
myth
Croatian modern poetry
Opis:
In the article, from different linguistic and literary theoretical perspectives, parodic function of anaphora is analyzed on samples of Croatian contemporary poetry. The aim is to present how a poem, especially one that is not from the contemporary lyric collection, is not a realization of „mythic time”, but in its rhythms and structures, where repetition is condition sine qua non of lyricism, it keeps a trace, a memory of the imaginary, of the myth which in speech revives what is hidden and suppressed. 
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2013, 4
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Problematic of Reading Generic Signals in Parodic Discourse
Autorzy:
Kirca, Mustafa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578806.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Generic signals
parody
double-voicedness
Bakhtinian refraction
Opis:
The aim of this study is to analyze the double-function of generic signals in double-voiced discourse of parody which involves by its nature the parodied and the parodying voices simultaneously. The paper claims that generic signals, which are supposed to be working mostly at an unconscious level to create a generic context for the reader in interpreting a text, become double-voiced by the parodist’s manipulation and work at a conscious level. It is common that the parody writer barrows and appropriates generic signals of the genre he parodies to indicate the parodied genre and also his departure from this genre. Parodic intentions become palpable immediately with the „parodic stylization” — to use Bakhtin’s term — of the generic signals, which brings about the Bakhtinian refraction of the authorial voice in parody. Since the parody writer intentionally appropriates the speech of the prodied genre, authorial refractions become clearer in parodic discourse. Through studying such refractions with a particular emphasis on genre parodies and specific examples from Cervantes’ Don Quijote, the present study argues that generic signals in parodic discourse assume the double-function of signaling the parodied genre and the parodying voice simultaneously. In order to show how generic signals assume a highly communicative function in parody, this study focuses on texts where the author parodies not a single writer and a single work, but a whole genre with its conventions. As a genre parody which aims for the governing discourse behind the genre it imitates, Cervantes’ Don Quijote produce significant examples that the double-function of generic signals can be seen explicitly through the authorial refractions in the text.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2013, 56/111 z. 1; 9-22
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parodie, trawestacje, uwertury – znaczenie zabiegów stylizacyjnych w szkolnych etiudach Marka Piwowskiego
Parodies, travesties, overtures – meaning of styling treatments in Mark Piwowski’s school films
Autorzy:
Mąka-Malatytńska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917961.pdf
Data publikacji:
2014-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Marek Piwowski
parody
grotesque
short film
mockumentary
Opis:
The subject of the article Parodies, travesties, overtures – meaning of styling treatments in Mark Piwowski’s school films are Marek Piwowski’s early, short films and the stylistic and parodic elements he used. As the starting point of the discussion, Katarzyna Maka-Malatynska adopts the findings of Jerzy Ziomek and Ryszard Nycz, and their definition of parody. Using categories of literary and film studies, the author examines four school films of the creator of The Cruise. Acknowledging parody as the first degree of mockumentary after Roscoe and Hight, she proposes that Piwowski’s first films be seen as mockumentary, which could result in a new interpretation of his later works. 
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2014, 14, 23; 129-141
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy mit poddaje się parodii? Pacho, hybský zbojník (1975) Martina Ťapáka
Is the myth subject to parody? Pacho, the Brigand of Hybe (1975) by Martin Ťapák
Autorzy:
Hučková, Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917976.pdf
Data publikacji:
2014-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
comedy
parody
Slovakia
looter
myth
anti-hero
Opis:
Pacho, the Brigand of Hybe (dir. Martin Ťapák, 1975) was announced in the press as the first truly Slovak comedy. In fact, it is a parody of the theme of brigands. Brigands’s topic was present in the Slovak cinema from its origins. From the first story Jánošík (1921) to the superproduction under the same title made by Paľo Bielik (1962–1963), the problem has always expressed the idea of freedom of the ever subdued, tormented Slovak people. Pacho, as a parody refers not only – or not so much – to the legend of brigands, as to the superproduction directed by Bielik, the giant of Slovak film history.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2014, 14, 23; 39-48
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On Viktor Shklovsky’s Penchant for Forms
Autorzy:
Skibska, Anna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951602.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
ostranenie
irony
parody
reinvention
detail
digressive interpolation
Opis:
In the article, I have decided to sketch a brief portrait of the most significant Russian formalist Viktor Shklovsky. In order to comment upon his contribution to the development of literary theory, I cast some light on his original term ostranenie (estrangement, defamiliarization), which allows the formalist to expose the essential features of writing based on unlimited changes of the plot: they always assume a participation of irony, parody, and reinvention in art. The listed devices determine the progress in literature, which makes use of the old conventions to create new ones what occurs in the course of transgressing consolidated forms and functions. What is more, the process of transgression (or – to be more precise – self-transgression) is manifested by a disruptive activity of irony at the same time collaborating with literary traditions and thwarting them with the force of the eternal, perpetual reinvention.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2017, 13; 17-31
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Silentiaires fin-de-siècle : émergence et épuisement d’un motif poétique
Fin-de-siècle Silencers: rise and fall of a poetical motive
Autorzy:
Piantoni, Antoine
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038096.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydawnictwo Werset
Tematy:
fin-de-siècle
symbolism
mysticism
parody
silence
Opis:
The parallel urge of introspection and meditation which comes with the evocation of silence acts as landmark for a whole current of fin de siecle literature. The symbolist era gives the impression that its actors were obsessed with silence. Symbolist poetry took possession of silence as a way to encapsulate the ineffability of feelings and the various states of mind it explored, leaning towards an aesthetical mysticism. Yet that tendency soon turned into a form of cliché that opened a path towards parody, silence becoming a stigma of the ideological shortcomings of symbolism in the eye of its detractors. The attempt to seize the silence led to a harsh confrontation with void
Źródło:
Quêtes littéraires; 2017, 7; 93-104
2084-8099
2657-487X
Pojawia się w:
Quêtes littéraires
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Superbohater made in Poland – parodia w Hydrozagadce Andrzeja Kondratiuka
Superhero made in Poland - a parody in Andrzej Kondratiuks film "Hydrozagadka"
Autorzy:
Czaja, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917974.pdf
Data publikacji:
2014-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Hydrozagadka
Andrzej Kondratiuk
parody
superhero
popular culture
Opis:
The article looks at Andrzej Kondratiuk’s film Hydrozagadka as a parody of stories about superheroes. An analysis of the construction of the film’s characters, plot, rhetoric, ideology and use of space reveals a parodic transformation of the original model. Also analysed is the comic effect achieved by placing an American pop culture icon in a foreign cultural context – Poland in the early 1970s. The parodic nature of Hydrozagadka is analyzed in the context of Polish propaganda art from the period of communism.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2014, 14, 23; 57-64
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parodie horacjańskie. Przekład siedmiu pieśni Macieja Kazimierza Sarbiewskiego
Horatian Parody. Seven Odes Composed by Maciej Kazimierz Sarbiewski in the Polish Translation
Autorzy:
Ryczek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1045730.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
parody
ode
lyric discourse
Horatius
Maciej Kazimierz Sarbiewski
Opis:
The paper proposes the translations into Polish of the following Latin odes composed by Mathias Casimir Sarbiewski: I 19 Urit me patriae decor, II 14 Diva, ventorum pelagique praeses, II 18 Reginam tenerae dicite virgines, I 26 Aurei regina, Maria, caeli, III 2 Cum tu, Magdala, lividam, IV 7 Iessea quisquis reddere carmina, IV 31 Vides, ut altum fluminis otium. All of the texts included in this collection are strongly related to imitating of Horatian lyrical discourse (parodia Horatiana). A short introduction and the most significant references to Horace’s odes and notes have been provided.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2019, 29, 2; 85-103
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Co użytkownicy robią z treściami medialnymi? Reklama i „partyzantka semiotyczna” w kulturze uczestnictwa
What do the participants do with the media content? Advertising and “guerilla semiotics” in the participatory culture
Autorzy:
Ptaszek, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/520804.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
advertising
participatory culture
culture jamming
“guerrilla semiotics”
parody
Opis:
Creating contents and distributing it in the Internet by the media recipients/customers is one of the determinants of the participatory culture. Amateur creativity takes different forms: from entries and comments, to reviews and common content editing, to the short videos posted on YouTube. With regard to the advertising industry, the contents created by the users may be both promotional (strengthening the attachment to a brand) and countercultural (undermining the sense of communication). The article discusses, on the example of the advertising spot Evolution (made by Dove) and related amateur videos posted on YouTube, the users’ actions which undermine, ridicule and consequently devalue the meaning of the original text.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2013, 5, 1; 215-225
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religia na (mniej) poważnie. Nowe ruchy religijne i religie prześmiewcze w kontekście współczesnych przemian kulturowych
Autorzy:
Drozdowicz, Jarema
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2134331.pdf
Data publikacji:
2020-10-15
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Religioznawcze
Tematy:
mock religions
parody religions
postmodernism
jediism
dudeism
pastafarianism
Opis:
This paper explores the issue of mock and parody religions, which is considered today as a interesting phenomenon among the new religious movements. Mock religions can be aimed at a particular religion or belief system, or they might encapsulate several selected elements of various religions. With humor as a common denominator, they have a large presence in the new media and some researchers consider them foremostly as Internet religions in contrast to more traditional and well institutionally rooted denominations. This paper reveals however the fact, that that these new religious movements can be also regarded as a reflection of the cultural condition modern societies live in and as such they might be analysed through cultural studies. In effect we can say that mock religions emphasize the personal and indivualistic approach to religion and spirituality in general.
Źródło:
Przegląd Religioznawczy; 2020, 2/276; 179-190
1230-4379
Pojawia się w:
Przegląd Religioznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muriel Spark’s Employment of Burlesque: Parody of Detective Fiction in Not to Disturb
Autorzy:
Ertin, Serkan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/606034.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
parody
Muriel Spark
detective fiction
pastiche
postmodern novel
Opis:
Der Band enthält die Abstracts ausschließlich in englischer Sprache.
Parody contributes to the improvement of literary genres since it is the key to various popular subgenres as in the case of the development of detective fiction. Muriel Spark’s Not to Disturb, among the contemporary examples of parody of detective stories, is about a group of sinister servants in a Swiss chateu awaiting impatiently the bloody deaths of their employers, dictating memoirs and even selling the fim rights beforehand. Analysed in terms of its plot structure, characterisation and setting, the novel proves to be a brilliant example of parody of detective stories.
Le numéro contient uniquement les résumés en anglais.
Том не содержит аннотаций на английском языке.
Źródło:
Lublin Studies in Modern Languages and Literature; 2017, 41, 1
0137-4699
Pojawia się w:
Lublin Studies in Modern Languages and Literature
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak rozpoznać pastisz (i odróżnić go od parodii)?
How to recognize pastiche (and distinguish it from parody)?
Autorzy:
Hellich, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579039.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
pastisz
parodia
imitacja
Proust
Masłowska
pastiche
parody
imitation
Opis:
Pastisz może być — i bywał — pojmowany na trzy rozmaite sposoby: jako gatunek, jako odmiana stylizacji oraz jako odrębna kategoria estetyczna. Z różnymi definicjami tego zjawiska wiążą się różne oceny jego walorów artystycznych. Zwracając uwagę na pewne nieścisłości w genologicznych ujęciach pastiszu (reprezentowanych tu głównie przez koncepcję Stanisława Balbusa), opowiadam się za rozpatrywaniem pastiszu na płaszczyźnie estetycznej, nie zaś stylistycznej. Nie wydaje mi się jednak słuszne definiowanie go w opozycji do parodii, co czynią Linda Hutcheon i Ryszard Nycz. Opierając się na analizach prozy Marcela Prousta i Doroty Masłowskiej, przedstawiam tezę, że pastisz i parodia są nie tyle strategiami opozycyjnymi, co raczej pokrewnymi; nierzadko wręcz trudnymi do odróżnienia.
So far, pastiche has been criticized as a sign of unoriginality and epigonism of postmodern artists, marginalized as a niche, elite phenomenon and cherished as the most perfect form of contemporary art. Differences in the perception of pastiche are due to the fact that everyone defines it differently: as a genre, as a kind of stylization or as an aesthetic category. I agree that a pastiche — like a parody — should be considered as a distinct aesthetic strategy. I do not think, however, that pastiche and parody make clear and rigid opposition. Analysis of examples of literature — from Marcel Proust to Dorota Masłowska — prove that these strategies are closely related and usually occur in hand.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2014, 57/114 z. 2; 25-38
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Kind Millionaire, Lemonade Joe and Superman. On Czech Film Parodies
Autorzy:
Mareš, Petr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917991.pdf
Data publikacji:
2014-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
parody
pre-text
popular genres
romance
western
comics
Opis:
The article deals with Czech film parodies that were produced primarily during the period of the state-directed cinema (1945–1989). Their development was connected to a campaign against trash literature, which attempted in the 1930s and 1940s to suppress different popular genres that were considered worthless and harmful. Parodies caricatured conventions of disapproved genres (romance, western, detective story), but at the same time, maintained an awareness of them and eventually also functioned as a substitute for them. The construction of parodies was often based on the accumulation of motifs of a given genre and their escalation to absurdity. The technique of confrontation of disparate elements was also repeatedly used: the conventionality and artificiality of the world of the parodied genre was unveiled as an encounter with the world, which was presented as real and ordinary.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2014, 14, 23; 15-24
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nasza niebajka – parafrazy tekstów reklamowych w „Dniu świra” Marka Koterskiego
Our Non-Fable – Paraphrases of Advertising Texts in Dzień świra by Marek Koterski
Autorzy:
Miławska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1045445.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Marek Koterski
advertising texts
advertising slogans
parody
stylization
Opis:
In the movie Dzień świra – one of the most popular Polish comedies of the recent years – Marek Koterski presents his personal vision of the Polish language. The director, recognizing the advertising messages as an important phenomenon of the modern culture, makes a paraphrase of such texts – both in their verbal and visual layer. Conducting various linguistic experiments, he reveals manipulative mechanisms of advertising slogans. Parodies and caricatures are intended to demonstrate a fictional harmony of advertising texts – instead of the desired fabulous world, the spectator (and reader) is forced to receive brutal messages, going beyond the sphere of taboo.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza; 2014, 21, 1; 169-183
1233-8672
2450-4939
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parodia flmowa
Film Parody
Autorzy:
Hendrykowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917704.pdf
Data publikacji:
2014-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
parody
film parody
comic effect
catharsis
contemporary culture
dialogue
war games
rebellion
versus
subversivity
other speak
film poet
parodia
pariodia filmowa
Opis:
Film parodies are now attracting more popular interest than at almost any time in their history except the first two decades of the 20th century (golden era of film parody). The contemporary renewal of parody is an attractive phenomenon of popular culture. To analyse and recontextualize this renewal of parodistic paradigm in film supporting by new media (spontaneous net art) Hendrykowski has compiled a wide-ranging panorama and collection of classic examples made by many famous but also unknown film-makers. Underlying the entire collection is the author’s personal belief that parody can be divers and rich as particular form of cultural rebellion and social catharsis – by turns comic effect and confusing dialogue in polemical confrontation with common opinion and public point of view established by parodied original.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2014, 14, 23; 5-14
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedstawienia purimowe
The Purim Plays
Autorzy:
Kuberczyk, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147335.pdf
Data publikacji:
1992-12-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
przedstawienia purimowe
Purim
parodia
komizm
Purim plays
parody
comism
Opis:
Pierwsza polskojęzyczna prezentacja najstarszej tradycji teatralnej jidysz, wraz z jej religijnymi i społecznymi kontekstami. Autor opisuje tradycje obchodzenia święta Purim i wspomina o równie tradycyjnej niechęci środowisk religijnych do teatru jako zjawiska pogańskiego. Przedstawia proces rozwoju widowisk wywodzących się ze świątecznych rytuałów, a także wskazuje na ich literackie pochodzenie i możliwe wpływy teatralne spoza kultury żydowskiej. Opisuje inscenizacje samych sztuk, opierając się na przykładach z literatury oraz na zachowanych tekstach przedstawień purimowych (większość z nich pochodzi ze zbioru Noego Pryłuckiego). Autor omawia przy tym kompozycję przedstawień, wspomina o miejscach pozostawionych na improwizacje, wymienia typowe wątki i postacie, a także źródła ich komizmu. Uzupełnieniem tekstu jest przekład jednej ze sztuk purimowych Mądrość Salomona.
The first Polish language presentation of the oldest Yiddish theatrical tradition, along with its religious and social contexts. The author gives a description of the Purim festivities and mentions the traditional dislike expressed by religious circles toward theatre as a pagan phenomenon. He depicts the process by means of which elements of theatre develop from the ritual festivity, as well their literary origin and possible influences from non-Yiddish theatre. He then describes the staging of the plays themselves, relying on examples from literature and on surviving texts of Purim plays (the majority of these coming from the collection of Noah Prylucki). Author discusses the composition of such plays – the places left for improvisation, typical plots and characters, the mechanisms by means of which comical situations arise. The text is supplemented by a translation of one of the Purim plays Solomon's Wisdom (Mądrość Salomona).
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 1992, 41, 1/4; 21-49
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elements of the Mime in Horace’s Epode “Quid tibi vis, mulier”
Autorzy:
Kopek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798761.pdf
Data publikacji:
2019-10-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Horace; Herondas; mime; epode; parody; iuvenis; mulier; (literary) context
Opis:
The Polish version of the article was published in Roczniki Humanistyczne vol. 61, issue 3 (2013). The aim of this article is to discover the literary context for Horace’s Epode 12 by juxtaposing it with Herondas’ mimes, particularly Mime 5, titled The Jealous Woman. The description of the relationship between these works is based on the ancient theory of rhetoric and on elements of Horace’s Ars poetica. It has been established that Epode 12 has numerous features of the literary mime: it is an apparent dialogue (sermocinatio, παρῳδή) recited by a single performer (mime), most probably in the scenery of an ancient feast. A participant in the feast becomes an actor, who first performs the role of a male lover (iuvenis) and then the role of a superannuated female lover (mulier). These character types are typical of both Old and New Comedy styles, but the whole dramatic setting seems to bear the greatest resemblance to Mime 5, in which the same literary protagonists are found in a scene analogous to a lovers’ quarrel. On the one hand, specific rhetorical figures (imitatio / μίμησις) indicate that the literary original was used in a creative manner. On the other, Mime 5 can also be used in the interpretation of Epode 12. This interpretation can be built on the processes of liberation and subjugation as part of the lovers’ relationship (actual subjugation in Mime 5 and metaphorical—financial—in Epode 12, where the iuvenis is the mulier’s “kept man”).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 3 Selected Papers in English; 45-61
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cyrk jako parodia komunizmu. Powieść "Kloktat dehet" Jáchyma Topola
Autorzy:
Siedlecka, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677562.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Czech literature
communism
Prague Spring
circus
parody
Jáchym Topol
Opis:
Circus as parody of communism. Gargling with Tar by Jáchym TopolThis article deals with humanism in Jáchym Topol’s novel Gargling with Tar (Kloktat dehet, Prague, 2005). The Czech writer’s perspective is close to the concepts of German philosopher Peter Sloterdijk, who claims that the Romans were not only the authors of the idea of humanitas but also the inventors of bloody games such as circuses. In Topol’s novel, the circus is a holistic political project. The novel refers to the ideas developed in Russia in the 1920s, when a large number of circus theories and artistic manifestos were formulated. The circus was then officially recognised as the most important form of social entertainment (together with cinema) and it gained religious, aesthetic and political functions. By using the grotesque, fantasy and parody (Czechoslovakia as a giant circus), Topol’s novel creates an alternative narrative about the Prague Spring and “normalisation”. New meanings for notions such as progress, revolution and community are also revealed. Cyrk jako parodia komunizmu. Powieść Kloktat dehet Jáchyma TopolaArtykuł analizuje pojęcie humanizmu w powieści Kloktat dehet Jáchyma Topola (Praga 2005). Czeski pisarz jest bliski koncepcji Petera Sloterdijka, który pisał, że Rzymianie oprócz idei humanitas stworzyli także krwawe igrzyska – cyrki. W powieści Topola cyrk to projekt polityczny, w którym widać wyraźne nawiązania autora do koncepcji formułowanych od lat dwudziestych XX wieku w Związku Radzieckim, kiedy cyrk (obok kina) propagowano jako najważniejszą gałąź sztuki łączącą wszystkie grupy społeczne. Wykorzystując groteskę, fantastykę, ale przede wszystkim parodię (figura wielkiego cyrku socjalistycznego) autor Kloktat dehet buduje alternatywną historię Praskiej Wiosny i czechosłowackiej „normalizacji”, w której nowych sensów nabierają pojęcia postępu, rewolucji i wspólnoty.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2014, 14
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zapożyczenia z mowy żydowskiej w narracji antysemickiej
Autorzy:
Cała, Alina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/643625.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Yiddishism
anti-Semitism
National Democracy („Endecja”)
press
parody
propaganda
Opis:
Loanwords from Jewish speech in an anti-Semitic narrative Anti-Semites used a particular form of narrative that changed over time. Beginning with the 1880s the language of anti-Semitic propaganda adopted an increasingly aggressive tone. In the interwar period, on top of aggression, insinuations, lies or stereotypical simplifications already known from previous publications, anti-Semites more and more often turned to mockery, whose aim was to humiliate and depreciate Jews as well as their culture by means of sneering. The author of the article analyses a particular form of mockery which employed loanwords from the Yiddish language or was stylised as the Yiddish language itself. Such a phenomenon is illustrated with an example of feature articles published in “Myśl narodowa” weekly, a body of the nationalist political movement National Democracy targeted at intelligentsia and issued between 1921 and 1939 in Warsaw. The roots of this stylistic device go back to the vaudevilles staged in cafés in the late 19thcentury, which included satirical monologues of Jewish protagonists speaking a distinct Polish language filled with linguistic mistakes and Yiddishisms.
Źródło:
Studia Litteraria et Historica; 2012, 1
2299-7571
Pojawia się w:
Studia Litteraria et Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paròdia sobre paròdia. C. A. Jordana reescrit per Mercè Rodoreda
Parody over parody. C. A. Jordana rewritten by Mercè Rodoreda
Autorzy:
Mir, Catalina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1877538.pdf
Data publikacji:
2021-10-14
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
detective story
parody
hypertextuality
C. A. Jordana
Mercè Rodoreda
Opis:
This paper proposes a reinterpretation of plot parallelisms between El collar de la Núria (1927), by C. A. Jordana, and Crim (1936), by Mercè Rodoreda. The comparative analysis aims to show how Crim, in addition to working as a parody of the principles of the detective story, can be read as a parody of an earlier parody of the same genre – that is, the text by Jordana. This rewriting exercise strengthens the hypertextual link between these two novels and results in what we may call, following the terminology by Gérard Genette, a hyperparody.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2021, 48, 3; 61-72
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Meme as an Example of Carnivalized Internet Communication
Mem jako przykład skarnawalizowanej komunikacji internetowej
Autorzy:
Górka, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/522967.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Ośrodek Analiz Politologicznych
Tematy:
political communicatio
carnival
carnivalization of politics
"memes" satire
parody
Opis:
A “meme" is a picture with a short caption which is a caricature illustration of current political, sports, and cultural events. “Memes" usually depict common, current situations which are retold in the carnival fashion, giving them a new context. “Memes" have become a tool for presenting all kinds of normal as well as unfortunate political events. They have become mocking comments which not only provoke but also induce laughter. Communication carnivalization relies mainly on creating parodies of events sanctioned by the Lukashenko regime. Cyberspace carnival shows how the Internet shapes the way the society perceives the political reality. It also initiates art that mocks and destabilises the regime.
„Mem” to nic innego jak zdjęcie ze słownym komentarzem będącym karykaturalną ilustracją bieżących wydarzeń politycznych, sportowych, kulturalnych. Tematem ironicznych żartów są zazwyczaj znane, powszechnie obecne historie opowiedziane ponownie w konwencji karnawału, w ten sposób zyskujące nowy kontekst. Karnawalizacja komunikacji polega przede wszystkim na parodiowaniu oficjalnych i sankcjonowanych przez reżim wydarzeń. Cybernetyczne wcielenie karnawału pokazuje jak Internet może kształtować sposób myślenia społeczeństwa na temat rzeczywistości politycznej, a tym samym inicjować prześmiewczą i destabilizującą system twórczość.
Źródło:
Kwartalnik Naukowy OAP UW "e-Politikon"; 2014, 9; 215-242
2084-5294
Pojawia się w:
Kwartalnik Naukowy OAP UW "e-Politikon"
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Female Cross-Dressing in Chinese Literature Classics and their English Versions
Autorzy:
Wing Bo Tso, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/648358.pdf
Data publikacji:
2014-09-01
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Female cross-dressing
gender role
parody
performativity
patriarchal hegemony
Opis:
Cross-dressing, as a cultural practice, suggests gender ambiguity and allows freedom of self expression. Yet, it may also serve to reaffirm ideological stereotypes and the binary distinctions between male and female, masculine and feminine, homosexual and heterosexual. To explore the nature and function of cross-dressing in Chinese and Western cultures, this paper analyzes the portrayals of cross-dressing heroines in two Chinese stories: [...] The Ballad of Mulan (500-600 A.D.), and [...] The Butterfly Lovers (850-880 A.D.). Distorted representations in the English translated texts are also explored..
Źródło:
International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal; 2014, 16; 111-124
1641-4233
2300-8695
Pojawia się w:
International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bohater heterogeniczny – opera, cyrk i kicz w filmie Filipa Bajona „Aria dla atlety”
Heterogeneous Character – Opera, Circus and Kitsch in the Filip Bajon’s Film Aria for an Athlete
Autorzy:
Izabela, Tomczyk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1187259.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Filip Bajon
circus
clown
opera
wrestling
decadence
parody
kitsch
Opis:
The author analyzing Filip Bajon’s film Aria for an Athlete focuses on the relationship between opera and circus, paying attention primarily to their interrelationship and not the differences. According to the author, the category common to both shows is kitsch. Any kind of art has in its history phase of kitsch, yet what is derived from the kitsch can become the beginning of art. While describing the coexistence of opera and circus, author makes a study of three movie characters: Władysław Góralewicz, clown Max and tenor Babtisto Messalini. In her opinion, these representatives of respectively the world of circus or the opera, have a number of attributes that allow to assign them the culture which is alien to them. Max, circus clown, elevates kitsch, but also shows a duality of nature of both commedia dell’arte and film, Góralewicz, artist-wrestler rooted in the circus, longs for the opera, singer Messalini, whose profession is to create a culture, brings to life kitsch.
Źródło:
Załącznik Kulturoznawczy; 2016, 3; 114-135
2392-2338
Pojawia się w:
Załącznik Kulturoznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interpretacja politycznej agresji w dramacie Mariusa Ivaškevičiusa Mistrz (Mistras, 2010)
Autorzy:
Čiočytė, Dalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031030.pdf
Data publikacji:
2019-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
the demonic
literary theology
parody
demoniczność
teologia literatury
parodia
Opis:
Marius Ivaškevičius’ drama The Mistr (2010) is a tragi-comical grotesque pasted together from historical and cultural symbols and interpreting the person of Adomas Mickevičius (1798–1855) and his relationships with Andrzej Towiański (1799–1878), the prototype for the Mistr in the play. In religious and cultural history Andrzej Towiański, a self-proclaimed prophet, „a mistr called by God“, represents the archetypical figure of the false prophet. M. Ivaškevičius’ play constructs the demonic figure of the Mistr as the sign of the demonic nature of political oppression. The entanglement of political aggression and the demonic is typically found in Lithuanian literature. The work offers an original variation on the entanglement by reflecting the Soviet propaganda, its fantastic ability to penetrate into the deepest levels of a victim’s mentality.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2019, 14, 9; 422-430
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intertekstualność, interdyskursywność, korespondencje — praktyki literackie
Intertextuality, interdiscoursiveness, and correspondences — literary practices
Autorzy:
Michalski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521916.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
intertextuality
interdisoursiveness
correspondence of arts
parody
literature and philosophy
Opis:
The paper presents selected phenomena of intertextuality, interdiscoursiveness, and corres-pondence of arts in contemporary literature, especially Polish. In spite of intertextuality being a category well recognized in the contemporary theory of literature, it seems rarely developed nowadays, so there is no need to present well known and classic theoretical concepts. Both intertex-tual and interdiscoursive literary practices, the latter understood as creating dialogical or polemical relations among discourses, are widespread, especially in postmodernism and late modernism, and the phenomenon of the correspondence of arts can also be considered an aspect of intertex-tuality. This article focuses on the selected examples of intertextual references (mainly allusions and stylization) in sound realization of ideas (versification), composition and genre conventions, as well as relations between literature and philosophy, especially those of parodic character con-ceived — according to the classic concept of Linda Hutcheon — as a repetition with critical distance, which marks difference rather than similarity. Philosophical parody is characterized by ambiguity (repetition means acceptance, parodic exaggeration gives critical distance) towards philosophical schools and academic discourse of philosophy. Selected phenomena are presented on the examples from texts by Julian Tuwim, Cyprian Kamil Norwid, Marian Piechal, Tomasz Różycki, Witold Gombrowicz, Sławomir Mrożek, Robert Coover, Stanisław Lem, Wystan Hugh Auden, Hans Magnus Enzensberger, Stefan Themerson, and Leszek Kołakowski.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2017, 7; 33-51
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neoklasyczny idiom muzyki Tadeusza Kasserna
The Neoclassical Idiom of Tadeusz Kassern’s Music
Autorzy:
Kostka, Violetta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521994.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
Tadeusz Kassern
style
idiom
Neoclassicism
mainstream of Neoclassicism
parody
Opis:
A characteristic feature of Tadeusz Z. Kassern’s artistic output is a variety of musical styles, among which there is Post Romanticism, Post Impressionism, Folklorism, Expressionism, and different neoclassical sub-styles such as the Neoclassicism proper, Neoclassicism with archaic elements, Neoclassicism with archaic and romantic elements, as well as radical Neoclassicism. Among the abovementioned styles, the proper Neoclassicism is predominant. It is represented by Concerto for string orchestra, Concertino for oboe and string orchestra, the opera Comedy of the Dumb Wife to the composer’s own libretto based on a play by Anatole France, and many other works. The works belonging to this group are part of a widespread musical dialect, at the same time bearing traces of the composer’s individual choices that create a distinct musical idiom. This idiom, like the majority of idioms within the sub-dialect, is well-grounded in neotonal syntactic rules and formal strategies directed mainly at typical baroque and classical forms. Within the scope of the patterns replicated, it is close to the French and Polish proper Neoclassicisms. With the French Neoclassicism, it has in common static tonality, form, solutions in orchestration, as well as the use of quotations and parody; with the Polish style, it shares principles of symmetry and references to Polish musical tradition. As characteristic determinants of Kassern’s idiom, one can assume the simplest kinds of poly-tonality, considerable use of ostinatos, varied rhythmic unfolding, and multi-layered texture, which in its most developed form can be found in the expressionistic opera The Anointed.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2011, 1; 63-82
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Fargo" braci Coenów jako lekcja świadomego, analitycznego podejścia do interpretacji dualizmu faktu i fikcji w amerykańskiej narracji filmowej
The Coen brothers’ "Fargo" as a lesson in conscious, analytical approach to interpreting the duality of fact and fiction behind an american cinematic narrative
Autorzy:
Ligor, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/540708.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
Tematy:
postmodernism
fiction
fact
duality
parody
the Western
Paul Bunyan
Opis:
In "Fargo" Joel and Ethan Coen deliberately blur the distinction between fiction and non-fiction by manipulating their audiences into believing they have been faced with an almost documentary account of real events. For the perceptive viewer, however, the film’s guise of realism soon turns out to be yet another manifestation of the brothers’ inclination towards extreme stylization of their pictures. The duality of fact and fiction is reinforced by the film’s title which cleverly undermines the city’s significance for American history as well as the subversion of the traditional Western film iconography and the deconstruction of the pivotal national myth of Paul Bunyan. The technique of tall tale deployed by the directors intent on frustrating their audiences’ expectations not only closely parallels certain strategies of postmodernist literature keen to destabilize the ontological boundary between the realm of fiction and the real world but also conveys the grotesque sense of the vacuousness of the nation’s moral, social and cultural environment, which becomes evident after deciphering the picture’s numerous deceptions and duplicities by applying a conscious, analytical approach to its interpretation.
Źródło:
Społeczeństwo. Edukacja. Język; 2014, 2; 135-140
2353-1266
2449-7983
Pojawia się w:
Społeczeństwo. Edukacja. Język
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Post-verità e parodia: dai giornali cartacei ai social media
Autorzy:
Palermo, Massimo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083487.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Textual linguistics
media studies
parody
political language
journalistic language
Opis:
Post-truth and parody in old and new media – This paper presents a description of a few issues of the satirical magazine Il Male, published in Italy in the second half of the 1970s. These special issues – somewhat parodies – copied the typographic format of the main Italian newspapers of that period and were filled with odd and invented news. In some respects these publications anticipate parody and falsification in the digital era. In particular, some Internet sites that play on the slight distinction between false and true reports, and make us reflect upon the reliability of the information, can be considered as heirs to this experiment.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2019, 2; 422-429
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dekonstrukcja mitów romantycznych w literaturze słoweńskiej po France Prešernie
Deconstruction of the Romantic Myths in Slovenian Literature after France Prešeren
Autorzy:
Cmiel-Bażant, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30148676.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
romantic myth
national poet
Prešeren structure
parody
anxiety of influence
Opis:
The main aim of this article is to present the methods in which Slovenian myths of Romantic provenience, present in France Prešeren’s poetry, are deconstructed since the fifties of nineteenth century. Prešeren (1800−1849) is regarded as the national poet, who enabled the Slovenian community and competed with the canon of European literature. Parallelly to the process of his canonization occurred the reverse of it, The Anxiety of Influence, described by Harold Bloom. Poets Simon Jenko (1835−1869) and Oton Župančič (1878−1949) had been deconstructing the myths of Romantic love, mythical conception of poetry, poets and nation in the period of realism and modernism, as well as the poet Veno Taufer in the period of neo-avantgarde (1933−). The intertextual analysis of their poems shows several ways of contesting the influence of the main topics and aesthetic codes from Prešeren’s poetry, determined by the role of poetry in Slovenian culture, described in the late sixties of twentieth century as Prešeren structure.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2023, 25; 75-89
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagubione w Austen: Duma i uprzedzenie w postmodernistycznej odsłonie – między parodią a nostalgią
Autorzy:
Urszula, Terentowicz-Fotyga,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897034.pdf
Data publikacji:
2019-11-02
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Jane Austen
Lost in Austen
parody
postmodernism
nostalgia
parodia
postmodernizm
Opis:
The article analyses an ITV series Lost in Austen (2008), directed by Dan Zeff, as an example of postmodern play with Pride and Prejudice. Moving the contemporary heroine to the imaginary, textual sphere, the movie compares the reality of the 19th and the 21st century, emphasizing the visibly different positions of women. It not only “rewrites” the course of events, but also makes the tensions (which were previously silenced by the romance convention) more dynamic. Oscillating between the parody and nostalgia, Lost in Austen both continues and enriches Pride and Prejudice. Playful engagement with the original novel is the principal theme and motif of the series, but also the subject of its parodistic criticism. Lost in Austen engages both with the novel and with its 20th century reception. Moreover, by creative reinterpretation of the writer’s text, it shows the changing paradigms of the 20th century criticism and the cultural and literary theory. Highlighting the aspects of the novel important for the contemporary era, it initiates an interesting dialogue with the rich intertextual tapestry that contemporary popular culture weaved around Jane Austen.
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2019, 63(2 (465)); 151-160
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parodia w służbie nonsensu. Przypadek Stanisława Barańczaka
Parody’s role in nonsense: the case of Stanisław Barańczak
Autorzy:
Tarnogórska, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579055.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
parodia
nonsens literacki
intertekstualność
humor
parody
literary nonsense
intertextuality
humour
Opis:
Artykuł stanowi próbę analizy niezwykle różnorodnego i bogatego repertuaru form parodystycznych obecnych w twórczości nonsensowej Stanisława Barańczaka. Obiektem prowadzonej przez autora gry parodystycznej stają się z jednej strony utwory klasycznej literatury angielskiej, jak np. limeryki Edwarda Leara, które zyskują nową postać w wyniku zastosowania wyrafinowanej strategii przekładowej, z drugiej zaś — podstawowy kanon dzieł literatury polskiej (teksty Kochanowskiego, Mickiewicza, Słowackiego, Norwida czy Broniewskiego), dobrze znany rodzimemu wykształconemu odbiorcy (Bóg, Trąba i Ojczyzna. Słoń a Sprawa Polska oczami poetów od Reja do Rymkiewicza, 1995). Istnienie tego podstawowego dla lektury poziomu nawiązań intertekstualnych sprawia, iż nonsens Barańczaka posiada wyraźnie intelektualny charakter, przypominając pod wieloma względami tzw. in-jokes, adresowane do dość wąskiej „wspólnoty śmiechu”. Szczególną odmianą stosowanych przez autora zabaw intertekstualnych jest parodia dyskursu naukowego, której imponujący przykład to „prywatna teoria gatunków literackich”, zawarta w książce Pegaz zdębiał. Poezja nonsensu a życie codzienne: Wprowadzenie w prywatną teorię gatunków (2008). Wśród wykreowanych przez Barańczaka gatunków znalazły się m.in. alfabeton, występujący w formie pełniącej funkcje mnemotechniczne parafrazy, jak w przypadku monologu Hamleta, w którym następujące po sobie wersy składają się ze słów reprezentujących kolejne litery alfabetu, co ma ułatwić aktorom pamięciowe opanowanie tekstu, czy mankofon (odmiana mankamętu), czyli wersja znanego utworu literackiego pozbawiona głosek nastręczających trudności ludziom z wadami wymowy, jak słynny sonet Burza Mickiewicza z poddaną ekstrakcji głoską „r”. Przedstawiona wielość i rozmaitość stosowanych przez autora form parodystycznych prowadzi do wniosku, iż przyjęte przez badaczy rozumienie nonsensu jako nie tyle braku, co parodii sensu zyskuje szczególne potwierdzenie w dziedzinie współczesnego nonsensu „intelektualnego”, reprezentującego czysto humorystyczną, stworzoną dla celów ludycznych, odmianę intertekstualności.
This article presents the work of Stanisław Barańczak as a spectacular example of using parody in modern nonsense literature. In the case of Barańczak, broadly conceived parody turns out to be an omnipresent device that lends a distinctive and original character to his nonsense texts. The author’s parodic play is based, on the one hand, on classic nonsense poetry of English literature (Edward Lear), an object of sophisticated re-writing in translation, and on the other hand, on the Polish literary canon easily recognizable by the educated reader. Thanks to this level of intertextuality, nonsense gains an intellectual form as well as an in-joke function. The special domain of Barańczak’s work is nonsensical parody of academic discourse resulting in his ‘private theory of literary genres’ contained in Pegaz zdębiał (1995) and supplemented by a long register of newly invented nonsense genres (‘mnemonic paraphrase’ such as Hamlet’s Soliloquy, its beginning lines successively following alphabetic order to facilitate role learning by actors or ‘mankofon’, a literary text free from ‘difficult’ sounds and meant for people with speech impediments). The proliferation and variety of parodic techniques in Barańczak’s work leads to the conclusion that the definition of nonsense as a parody of sense finds a convincing confirmation in modern intellectual nonsense, being a remarkable variant of pure humorous intertextuality.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2014, 57/114 z. 2; 39-52
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przywileje dam mężatek... z drugiej połowy XVIII stulecia
Przywileje dam mężatek... from the second half of XVIII century
Autorzy:
Marcinkowska‑Malara, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/967985.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Enlightenment
woman
parody
picaresque literature
oświecenie
kobieta
parodia
literatura sowizdrzalska
Opis:
The article is an edition of an anonymous print from the second half of XVIII century: Przywileje dam mężatek niemieckim językiem pisane, dla powszechnej zabawy na polski przełożone i do druku podane w tym roku with its essential introduction. The author focused on the literary and socio – moral context that was important for the work to be created. Moreover, the author framed the possible circle of an unknown artist inspiration and she established the direct text model that is a picaresque work titled Sejm białogłowski. While analysing, the author paid attention to the similarities and differences between the texts. She also proved that at the end of XVIII century, despite new circumstances and socio‑moral infuences. the picaresques works arose interest of contemporary writers and became an artistic inspiration for them.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2016, 34, 4
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
По волнам Амура – увлечения русской песней, порывы чувств и поэтические трансформации Йонаша Кофты
On the waves of the Amur – fascination with Russian songs, gusts of feelings and poetics transformations of Jonasz Kofta
Autorzy:
Bednarczyk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/968651.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
перевод
пародия
мотив
Йонаш Кофта
translation
parody
motif
Jonasz Kofta
Opis:
Автор рассматривает разные виды трансформаций, которым подвергаются словесно-музыкальные тексты в процессе введения в другую культуру. Материалом для анализа стали произведения Йонаша Кофты, базирующие в основном на русских мотивах, музыке и текстах песен. Оказывается, что польский вариант необязательно является переводом, он может быть и пародией, и совсем новым произведением, и даже мистификацией.
The author examines various types of transformations which a musical texts undergoes when it is introduced into a different culture. As the material for the analysis served poems of Jonasz Kofta, relying strongly on Russian motifs, Russian music and song lyrics. It turns out that the Polish version is not necessarily a translation: it may also be a parody, a completely new text or even a mystification.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2015, 08; 197-210
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Oтец русской бюрократии” в романе М.Е. Салтыкова-Щедрина история одного города
Autorzy:
Криволапов, Владимир
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1826693.pdf
Data publikacji:
2019-07-02
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
parody
caricature
Arakcheev
associations
Peter I
St. Petersburg
barracks
eugenics
Opis:
The article is devoted to the Russian bureaucracy as presented in the historical and fantastic narration of M. Saltykov-Shchedrin "The History of a City" and the prob-lem of prototypes of the books’ protagonist. Depending on real historic figures offered as a prototype of Ugryum-Burcheyev, the meaning of the book, which can be perceived either as a cruel parody or as a warning book, changes decisively.
Źródło:
Conversatoria Litteraria; 2019, 13; 107-114
1897-1423
Pojawia się w:
Conversatoria Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Храм Спаса на Картошке»: десакрализация библейского текста и травестия религиозных мотивов в романе И. Ильфа и Е. Петрова Двенадцать стульев
‘Khram Spasa na Kartoshke’: the Desacralization of Bible Text and the Travesty of Religious Motifs in The Twelve Chairs by I. Ilf and E. Petrov
Autorzy:
Шанурина, Маргарита
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030974.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Bible’s desacralization
religious motifs
travesty
parody
Soviet ideological discourse
Źródło:
Slavia Orientalis; 2021, LXX, 1; 85-101
0037-6744
Pojawia się w:
Slavia Orientalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le roman d’aventures et l’aventure du roman : L’Équipée malaise de Jean Echenoz
The Novel of Adventure and the Adventure of the Novel: L’Équipée Malaise by Jean Echenoz
Powieść przygodowa i przygoda powieści: L’Équipée malaise Jeana Echenoza
Autorzy:
Maziarczyk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900783.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
powieść przygodowa
transgresja
gatunek
parodia
ovel of adventure
transgression
genre
parody
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest analiza wykorzystywania reguł gatunkowych i ich transgresji we współczesnej prozie francuskiej, na przykładzie powieści czołowego jej przedstawiciela, jakim jest Jean Echenoz. L’Équipée malaise, historia niespełnionej miłości i nieudanego spisku, to przede wszystkim niekonwencjonalny tekst, który odrzuca schematy i burzy utarte czytelnicze nawyki. Nawiązując do kanonów powieści przygodowej, Echenoz nie kopiuje w naiwny sposób konwencji gatunkowych ani też nie dokonuje ewidentnej parodii. Poprzestając na sporadycznym zapożyczeniu utartych wątków i charakterystycznych scen, tworzy nietypową powieść, która jest jednocześnie negatywnym odbiciem gatunku i przekraczaniem jego granic. Zestawienie stereotypowej opowieści z nomadyczną narracją opartą na dygresyjności, powtórzeniach i licznych zwrotach akcji przekształca powieść przygodową w „przygodę pisania”, oferując czytelnikowi intelektualną wycieczkę w świat fikcji, której zasady zostały podważone. Le roman d’aventures et l’aventure du roman : L’Équipée malaise de Jean Echenoz Le présent article se pose pour but d’analyser la transgression des rčgles génériques dans le roman L’Équipée malaise de Jean Echenoz. Histoire d’un amour déçu et d’un projet échoué, L’Équipée malaise c’est surtout un texte déconcertant qui réfute les schémas conventionnels et les habitudes de lecture. Sans imiter de maničre naďve les principes du genre évoqué, Echenoz ne procčde non plus ŕ une parodie évidente. En empruntant au roman d’aventures quelques trames d’ensemble ou des scčnes conventionnelles, il construit un roman tout ŕ fait original qui est ŕ la fois un reflet négatif du genre évoqué et sa transgression męme. La confrontation entre un récit fictionnel stéréotypé et une narration déréglée transforme un roman d’aventures en une aventure du roman, offrant au lecteur tout le plaisir intellectuel de lire une fiction subvertie.
The aim of this article is to analyse the employment and transgression of generic norms in the  contemporary French novel on the basis of the fiction of Jean Echenoz, a major figure in modern French literature. A story of unfulfilled love and unsuccessful plot, L’Équipée malaise is first of all an unconventional text which rejects conventions and subverts the habitual mode of reading. In his re-writing of the adventure novel Echenoz does not naively imitate the generic conventions or write a simple parody. Only occasionally employing its staple motifs and characteristic scenes, he creates an unusual novel, which is simultaneously an inverted reflection of the genre and a transgression of its boundaries. By juxtaposing a stereotypical story with nomadic narration based on digressions, repetitions and numerous plot twists, he turns the novel of adventure into “the adventure of writing” which offers the reader an intellectual journey into the world of fiction, whose norms have been subverted.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 5; 165-176
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Afirmatywny charakter parodii w La puppé Timothy’ego Greenberga
The affirmative nature of parody in "La puppé" by Timothy Greenberg
Autorzy:
Sulejewska, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917967.pdf
Data publikacji:
2014-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
La puppé
Timothy Greenberg
La Jetée
Chris Marker
parody
homage
fotofilm
Opis:
The article is an interpretation of La puppé by Timothy Greenberg seen as non-standard, approving form of parody. The analysis begins with a reminder of attributes of this type of stylization, and then comparision of Greenberg’s film with Chris Marker’s La Jetée. No distinct criticism or polemic leads to theory, that the aim of La puppé is to reveal illusive nature of film language.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2014, 14, 23; 111-115
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On Parody
Autorzy:
Fredericksen, Don
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917990.pdf
Data publikacji:
2014-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
parody
irony
discourse
art
behavior
Marek Piwowski
Ingmar Bergman
joke
psychology
Opis:
The essay consists of a series of examples of parody, and of statements regarding the nature and functions of parody. One is allowed to wonder if the form of the essay parodies obsessive-compulsive thought. Parody is taken to be a form of irony within the verbal, visual, and acoustical arts. As well, the claim is made that it is often unwittingly manifested in personal behavior, and in theories of human nature upon which forms of utopian thought and social engineering are based. Examples are drawn from film, painting, literature and literary criticism, psychotherapy, teaching, the writing of history, social engineering, and jokes. Parody is taken to be a major means for combating the corruption of consciousness in both its personal and communal forms.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2014, 14, 23; 25-28
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prozaiczna codzienność superbohaterów, czyli analiza komiksowej serii Karla Ferdona
Autorzy:
Czaja, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45458492.pdf
Data publikacji:
2023-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Karlo Ferdon
superhero
American comic books
superhero comics
daily life
parody
Opis:
The article discusses a parody comic series by Chilean cartoonist Karlo Ferdon which depicts American superheroes in prosaic day-to-day situations. The author shows how placing iconic pop culture characters in an unexpected context can lead to their deconstruction and demythologization.
Źródło:
Załącznik Kulturoznawczy; 2023, 10, 10; 179-198
2392-2338
Pojawia się w:
Załącznik Kulturoznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Different Faces of Parody in Billy Liar
Autorzy:
Śliwińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917973.pdf
Data publikacji:
2014-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Billy Liar
John Schlesinger
Angry Young Men
parody
consumption
Monty Python
Opis:
Parody in John Schlesinger’s Billy Liar functions on a number of levels. First of all, it relates to the construction of the main character – his behaviour, way of speaking, facial expression. Billy constantly plays a game with the world in which, according to him, one can live only when pretends someone else. Since its main aim is to imitate and mock others in order to achieve a comical effect, it is easy to state that Billy Fisher is a master of this art. But the character of Schlesinger’s film is expressed not only in the construction of the character (Billy’s aversion to the set patterns of middle-class life and his simultaneous fascination and disdain for mass culture). The director did not hesitate to parody the Angry Young Men cinema too. Thanks to this, he managed to expose the weaknesses of this world-renowned movement in the British cinema. Ironically, in parodistic, artificial behavior of Billy we can see a lot of truth about him, his environment and even the convention used by the director to talk about Billy’s life. 
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2014, 14, 23; 81-91
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Węgierska parodia filmowa. Skutki uboczne parodii filmowych z czasów Kádára
Hungarian movie parody. Side effects of movie parodies from the time of Kádár
Autorzy:
Hučko, Tomáš
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917975.pdf
Data publikacji:
2014-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Hungary
film parody
Kojak
hero
James Bond
kino węgierskie
parodia filmowa
Opis:
In the rich and colorful Hungarian film history from post-war years to the present day we find an abundance of comedies combining satire, epigram, burlesque, but true parody film among them is not too much, is a rare phenomenon. What is the reason? We are looking for the answers in examples of two trials of parody film: the first and the only parody of James Bond: Az Oroszlan ugrani készül (dir. György Révész, 1969) and Kojak Budapesten (dir. Sándor Szalkai,1980), inspired by the main character of the American television series Kojak. Both attempts are accompanied with specific “side effects”. It tells a lot about the possibilities and limits of the Hungarian film parody.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2014, 14, 23; 49-56
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bohater – nieudacznik w peerelowskiej krainie. O Lesiu Joanny Chmielewskiej
An inept hero in the People’s Republic of Poland. About Joanna Chmielewska’s Lesio
Autorzy:
Bujnicki, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2231121.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
powieść kryminalna
humor
parodia
stylizacja
PRL
crime novel
comic
parody
styling
Opis:
Lesio to piąta powieść kryminalna Joanny Chmielewskiej, która stanowi w jej pisarstwie pozycję wyjątkową. Podjęta w artykule interpretacja ma ukazać zarówno sposoby przekształcenia modelu powieści kryminalnej, jak i wydobyć jej humorystyczna dominantę. W analizie tekstu stosowano metody badań strukturalnych połączone z elementami socjologii literatury. Powieść odbiega od ukształtowanego wcześniej wzorca zmianą struktury narracyjnej z pierwszoosobowej na trzecio-osobową oraz mocniejszym wyeksponowaniem ludycznego obrazu świata. Autorka akcentowała aspekt humorystyczny, wysuwając go przed kryminalną intrygę i skupiając się na kreacji bohatera oraz na wywołanych jego działaniami komicznych zdarzeniach. Twórczość Chmielewskiej wyodrębniał stosowany przez nią typ komizmu, który odróżniał jej utwory od „klasycznego” kryminału. W Lesiu nastąpiła zmiana konwencji – kryminał „serio” zastąpiła zabawa w kryminał. Autorka konwencjom powieści kryminalnej, nadawała nowe znaczenia i odwołując się do obiegowych motywów gatunku (zbrodnia (nie)doskonała, napad na pociąg), banalizuje je i ośmiesza. Kolejne części artykułu skupiają się na: charakterystyce bohatera; aspektach komediowych; parodii i stylizacjach językowych, których tłem są stosunki społeczno-kulturowe w PRL w latach siedemdziesiątych XX wieku. Istotną przyczyną zwrotu pisarzy i czytelników w stronę „zabawnej sensacji” zdaje się rodzaj oswajania negatywnie kojarzonej przez wielu Polaków niezbyt odległej przeszłości. Kpina z aparatu sprawiedliwości, pokazywanie nieudolnych policjantów, opieszałość organów ścigania łączą się z apologią zwykłego obywatela, który „domowymi sposobami” radzi sobie w tej rzeczywistości. Powieść Chmielewskiej znalazła licznych naśladowców i kontynuatorów po roku 1989 w nurcie groteskowym powieści kryminalnej. Lesio stanowi ważny przykład rozmaitości gatunkowej powieści kryminalnej, zmienności form i funkcji aspektu ludycznego w jej strukturze.
Joanna Chmielowska’s crime novel Lesio differs from others in its genre due to its narrative perspective and its uniquely strong comedic aspect, which is emphasised in the subtitle. The titular protagonist, an office-working architect, represents the prototype of the artistically talented underachiever. His attempts at murdering colleague Matylda, PA and “punctuality police”, and another colleague, his rival for the affections of “office-crush” Barbara, are both inept and amusing. The two projected murders are situated amidst comedic events and thus transform the crime novel into a grotesque parody. Lesio’s role and character undergo changes during the novel’s three parts owing to his participation in a workplace contest, as well as his contribution towards the planning of a large holiday and recreational centre. Subsequent sections of this article will focus on the analysis of the following: characterisation of the protagonist; comedic aspects; parody and linguistic styling; and portrayal of the sociocultural background of the People’s Polish Republic in the 1970s.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2023, 66, 1; 247-269
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Let’s have a cup of tea” – Scandinavian crime fiction through Hungarian eyes. Zoltán Kőhalmi’s practical guide to crime writers
Autorzy:
Soós, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27314580.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Scandinavian crime fiction
perceptions of Scandinavia
crime parody
stereotypes
Zoltán Kőhalmi
Opis:
In recent decades, a wide range of Scandinavian crime novels have conquered Hungarian readers, providing a more sophisticated perspective on the existing image of Scandinavian cultures and societies, with their intriguing social content and appealing landscapes. This wave of crime fiction has not only contributed to a better understanding of Scandinavia, but also drawn attention to the genre itself, which culminated in a parody written by a Hungarian stand-up comedian, Zoltán Kőhalmi. In his incorporation of all the obligatory ingredients of Scandinavian crime novels, the comedian not only reuses the self-image that Scandinavian crime narratives convey, he pillories the genre requirements by exaggerating the use of the most well-known characteristics. The analysis of Kőhalmi’s satirical use of Scandinavian crime narratives serves as a case study for a closer understanding of conceptions of Scandinavia in contemporary Hungary.
Źródło:
Folia Scandinavica Posnaniensia; 2023, 34; 45-55
1230-4786
2299-6885
Pojawia się w:
Folia Scandinavica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metateatralność w dramacie Jewgienija Wodołazkina Parodysta
Metatheatricality in Eugene Vodolazkin’s drama The Parodist
Autorzy:
Biegluk-Leś, Weronika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519397.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
contemporary Russian drama
metatheatricality
intertextuality
parody
współczesny dramat rosyjski
metateatralność
parodia
intertekstualność
Opis:
As the author of the article claims, the metatheatricality in Eugene Vodolazkin’s drama The Parodist is constituted by the multiplication of levels of presented reality and its specific modelling, exposing the “derivativness” and “fictionality”.The multi-layered reality is generated by various, usually perfidious, realizations of the concept of “theatre in theatre” (e.g. thanks to outright and allusive intertextuality, implicitly inscribed in the text of the drama); appearance of specific structural and compositional elements and the simultaneity resembling a film technique of parallel editing; breaking down the stage illusion and maximising the theatrum mundi concept; a play generated within a dramatic plot by the heroes themselves; and metaparody of artistic issues in the dramatic dialogue.
Źródło:
Studia Wschodniosłowiańskie; 2021, 21; 5-22
1642-557X
Pojawia się w:
Studia Wschodniosłowiańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Rogue as an Artist in Patrick deWitt’s "The Sisters Brothers"
Autorzy:
Staels, Hilde
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641464.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Patrick deWitt
„The Sisters Brothers”
the reinvigorated rogue
parody
genre border crossing
Opis:
This article explores Eli Sisters as a reinvigorated rogue who finds his artistic calling in Patrick deWitt’s The Sisters Brothers, published in 2011. With the help of insights from narratology and genre theory, the article provides a textual analysis of Eli’s discourse, perspective and behaviour. Eli casts a critical light on the senseless violence, unbridled greed, ecological devastation, and hyper-masculinity inherent to America’s Frontier myth. As a reinvigorated rogue, he raises questions about what it means to be human and reflects upon morality. With hindsight, the rogue as an artist creates a generically hybrid narrative that parodically imitates and transforms the genre conventions of the Western and the picaresque tale. The article also draws attention to the power that Eli assigns to women in a story about male heroic conquest. These include otherworldly female figures from classical mythology and the brothers’ mother.
Źródło:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture; 2019, 9; 153-166
2083-2931
2084-574X
Pojawia się w:
Text Matters: A Journal of Literature, Theory and Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różne aspekty humoru w twórczości bardów: Aleksandra Galicza, Jacka Kleyffa, Bułata Okudżawy i Jana Kelusa
Autorzy:
Lewandowska, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638653.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
humour, songs, Russian and Polish bards, irony, satire, parody, caricature, totalitarian system
Opis:
Various Aspects of Humor in the Works of the Bards: Alexander Galich, Jack Kleyff, Bulat Okudzhava and John Kelus The article is devoted to the topic of the role of humour in songs of prominent Russian and Polish bards – Alexander Galich, Jacek Kleyff, Bulat Okudzava and Jan Kelus. The poets find counterbalance to the totalitarian system in irony, satire, parody and caricature. Showing the destructive action of the communist state in relation to the individual, they ridicule specific phenomena and behaviours. They show human tragedy that results from the fact that one is not able to fully realize his or her humanity and one is deprived of dignity. Irony and parody help people to see the problem and understand that laughter is capable of overcoming social apathy and fear. Emotional engagement makes Galich and Kleyff choose satire and tragic irony, Kelus uses mostly paradoxes and parodies, while humoristic attitude and distance from the reality lead Okudzava to use self-irony. The possibility of showing humoristic aspect of life in a non-democratic country helps the audience to be serene and gives people advantage over the oppressive authority.
Źródło:
Studia Litteraria Universitatis Iagellonicae Cracoviensis; 2013, 8, 3
2084-3933
Pojawia się w:
Studia Litteraria Universitatis Iagellonicae Cracoviensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intertekstualne relacje w parodii bułgarskiego pisarza Ljubomira Kotewa
Intertextual relations in parody of Bulgarian writer Ljubomir Kotev
Autorzy:
Paczev, Ilija
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/594022.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
literatura bułgarska
gatunek
parodia
tekst
intertekstualność
Bulgarian literatur
genre
parody
text
intertextuality
Opis:
Z punktu widzenia gatunkowego praca ta prezentuje współczesny tekst literacki bułgarskiego pisarza Ljubomira Kotewa. Jego utwór Galeria typów i charakterów bułgarskich w czasach tureckich i dzisiejszych (2004) jest parodią noweli słynnego bułgarskiego pisarza Iwana Wazowa pod tym samym tytułem. Kotew dostrzegł bardzo interesującą analogię między dzisiejszą Bułgarią a światem przedstawionym przez Wazowa w tekście źródłowym, mimo że upłynęło wiele lat od czasu jego kreacji. Analiza współczesnego utworu ujawnia możliwości parodii stworzenia szeregu charakterów, które egzystują w trzech planach: społecznym, politycznym i kulturalnym. Porównanie tekstów dwóch autorów skłania do refleksji o problemach bułgarskiej tożsamości.
From the genre point of view this research presents a contemporary literary text by Ljubomir Kotev from Bulgaria. His Gallery of Bulgarian types and characters in the time of Turkish yoke and nowadays (2004) is a parody of a novel by Ivan Vasov entitled in the same way. Kotev has found a very interesting analogy between today’s Bulgaria and the world described by Wasov, even though so many years have past. The analysis of the Kotev’s text proves the abilities of a parody, creating a set of life-like characters that exist in three planes: social, political and cultural one as well. The compression of the two texts mentioned above induces to reflection about the problem of Bulgarian identity.
Źródło:
Rozprawy Komisji Językowej ŁTN; 2013, 59; 199-209
0076-0390
Pojawia się w:
Rozprawy Komisji Językowej ŁTN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A collection of Latin poems titled Septem sidera – several remarks on its authorship, Christian symbolism and iconography
Zbiór łacińskich wierszy zatytułowany Septem sidera – kilka uwag na temat autorstwa, symboliki chrześcijańskiej i ikonografii
Autorzy:
Milewska-Waźbińska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012647.pdf
Data publikacji:
2016-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Nicolaus Copernicus
Ioannes Broscius
Jan Brożek
parodia chrześcijańska
Mikołaj Kopernik
Christian parody
Opis:
A collection of Latin poems titled Septem sidera was first published in Krakow in 1629 in the printing house of Franciscus Cezary. Jan Brożek (Ioannes Broscius), a celebrated scholar and professor at the Academy of Cracow, edited this book. Brożek was also the author of the preface and of the dedication to Pope Urban VIII. He claimed to have found the poems amidst the documents left by Nicolaus Copernicus. Jerzy Krókowski analysed these poems in his book De septem sideribus quae Nicolao Copernico vulgo tribuuntur (Cracow 1926). Krókowski argued that the poems contained distinctive features of parodia sacra that were practised in the seventeenth century. The scholar concluded that the cycle of Septem sidera was probably written within Jesuit circles. The author of this article completes Krókowski’s argumentation by paying attention to the presence of Christian symbolism and juxtaposing the Latin text with Jesuit iconography.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2016, 6(9); 297-308
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Gardening Fallacy: J. M. Coetzee’s Michael K as a Parody of Voltaire’s Candide
Autorzy:
Michta, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/889042.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
prose fiction
J.M.Coetzee
Voltaire
parody
civil war
South Africa
allegory
Opis:
The aim of the essay is to demonstrate that John Maxwell Coetzee’s Life and Times of Michael K can be perceived as a parody of Voltaire’s Candide, a novel intended as a ridicule of Leibniz’s Theodicy. While Voltaire proposed to withdraw from the world and ‘‘to cultivate one’s own garden” as a remedy to Leibniz’s ill-conceived optimism, Coetzee shows that Voltaire’s praise of passivity and life in accordance with nature, symbolized by a retreat into gardening, is as erratic as Leibniz’s philosophy. The essay concludes that Coetzee’s Michael K can be treated as a caricature of Voltaire’s Candide.
Źródło:
Anglica. An International Journal of English Studies; 2014, 23/1; 41-50
0860-5734
Pojawia się w:
Anglica. An International Journal of English Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Gamebook” wzbogacony literacką przeszłością – analiza gry paragrafowej „Dziady część V. Dziady, które nie spieprzają” autorstwa Mikołaja Kołyszki
A gamebook enriched with the literary past – an analysis of the paragraph game “Dziady Część V. Dziady, które nie spieprzają” by Mikołaj Kołyszko
Autorzy:
Sowa, Julia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26072530.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
gamebooks
'Dziady'
pastiche
parody
Adam Mickiewicz
immersion
gra paragrafowa
pastisz
parodia
immersja
Opis:
Artykuł porusza zagadnienia ukazujące powiązania postmodernistycznych kategorii pastiszu i parodii w odniesieniu do gier paragrafowych. Pierwsza część tekstu stanowi przekrój najważniejszych kwestii teoretycznych dla późniejszej analizy paragrafówki, zaczynając od przedstawienia jej definicji, najpopularniejszych gatunków, a także podstawowego podziału gier. W związku z problematyką gamebooków zwracam również uwagę na zwiększającą się intermedialność współczesnych utworów, a także znaczenie drugoosobowej narracji. Wspominam również o gatunku gier artystycznych (art games) oraz krótko przytaczam twórczość jednej z ich przedstawicielek – Anny Anthropy. Następnie omawiam postmodernistyczne kategorie pastiszu i parodii wraz z ich znaczeniem w zestawieniu z relacją przeszłość-teraźniejszość. W kontekście parodii wspominam również o podziale Gérarda Genette’a na transtekstualne odniesienia między utworami. Wszystkie wymienione zagadnienia znajdą odniesienie podczas analizy gry paragrafowej stanowiącej „półoficjalną” kontynuację Mickiewiczowskich Dziadów łączących parodystycznie ujętą kulturę ludową ze współczesnymi elementami nowych mediów.
This article addresses issues showing the interconnectedness of the postmodern categories of pastiche and parody in relation to gamebooks. The first part of the text is a cross-section of the most important theoretical issues for the subsequent analysis of the gamebooks, starting with the presentation of their definitions, the most popular genres, and the basic division of such games. In relation to the issue of gamebooks, I also draw attention to the increasing intermediality of the contemporary works, as well as the importance of second-person narration. I also mention the genre of art games and briefly cite the work of one of their representatives, Anna Anthropy. I then discuss the postmodern categories of pastiche and parody and what they mean in relation to the past-present relationship. In the context of parody, I also mention Gérard Genette’s division of transtextual references between works. All the above-mentioned issues will be referred to when analysing the gamebook, which is a ‘semi-official’ continuation of Mickiewicz’s Dziady, combining a parodic take on folk culture with contemporary new media elements.
Źródło:
Replay. The Polish Journal of Game Studies; 2022, 9, 1; 43-57
2391-8551
2449-8394
Pojawia się w:
Replay. The Polish Journal of Game Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Рецепция романтических моделей в драматургии эпохи постмодерна (на материале пьесы Дмитрия Липскерова „Семья уродов”)
Reception of Romantic Models in Postmodern Drama (Dmitriy Lipskerov “The Family of Freaks”)
Autorzy:
Прохорова, Татьяна Г.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446759.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
postmodernism
romantic mentality
transformation
inversion
parody
intertextuality
Dmitriy Lipskerov
Victor Hugo
Aleksandr Kuprin
Opis:
The article shows how the romantic type of artistic mentality manifests itself in postmodern epoch. The main goal here is to study the reception of romantic plot, romantic heroes and conflict on the basis of Dmitriy Lipskerov's drama The Family of Freaks – to show their transformation, peculiarity of the structure and its intertextuality.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2013, Zeszyt specjalny 2013; 95-104
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wariacje na temat twórczości kabaretowej Juliana Tuwima
Variations on Julian Tuwim’s cabaret creations
Autorzy:
Smyczek, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690344.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Tuwim Julian
kabaret
Qui Pro Quo
dwudziestolecie międzywojenne
parodia
cabaret;
interwar period
parody
Opis:
The essay is an interpretation of Tuwim’s cabaret song maintained in a street ballad style, Ostatnia dziewica, which was written for a Qui Pro Quo star Mira Zimińska. Ostatnia dziewica is a parody of the folk song Za Ebru falą, one of the most popular compositions of the 19th century. Tuwim’s work is a witty comment on a literary and social image of spinsterhood. Although Tuwim considered his cabaret creation as a commercial and lowbrow product, he never abandoned the frivolous muse. Not only was this first “mass poet” the main author the Qui Pro Quo, he also provided songs, sketches and monologues (signed with one of his thirty three pseudonyms) to numerous variété theatres. He was a co-founder of the Pikador literary cabaret and collaborated with cabarets Bi-Ba-Bo, Miraż, Czarny Kot, Sfinks, Perskie Oko, Banda, Cyganeria, Stara Banda and Cyrulik Warszawski.
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2016, LXXI; 209-217
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PAMFLET NA SZWEDZKĄ KRÓLEWNĘ JAKO ŹRÓDŁO WIEDZY O „SZPETNEJ CZAROWNICY”, CZYLI O ANNIE WAZÓWNIE
Satire on the Swedish Princess Anna Vasa Being a Source of Knowledge about „An Ugly Witch”
Autorzy:
Ojcewicz, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/444734.pdf
Data publikacji:
2013-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
Anna Vasa
parody
lampion
chronicle of Charles IX of Sweden,Sigismund III Vasa
Opis:
The author analyzes a piece of 17th century chronicle of Charles IX of Sweden and its Polish translation done by Julian Ursyn Niemcewicz. This fragment presented in a satire form concerns critics of behavior and private life of Anna Vasa (1568–1625), a niece of the king of Sweden. Both Old Swedish and Old Polish texts are valuable sources of information about the Swedish princess as the information about her private life is very scarce. The analyzed satire presents real and dubious facts (where the credibility is concerned) of the princess’s biography.
Źródło:
Acta Neophilologica; 2013, XV/1; 299-322
1509-1619
Pojawia się w:
Acta Neophilologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Zechmy sie ich napatrzyć nie mogli”. Kultura dworska w Peregrynacji Maćkowej
“That we couldn’t turn our eyes away”. Courtly culture in Peregrynacja Maćkowa
Autorzy:
Wojtowicz, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2048520.pdf
Data publikacji:
2021-10-27
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Peregrynacja Maćkowa
parody
courtly culture
Old Polish literature
parodia
kultura dworska
literatura staropolska
Opis:
Referring to my previous research (Wojtowicz 2010, 2011), the article analyses a humorous text entitled Peregrynacja Maćkowa (Maciek’s Peregrination, printed in 1612) which offers a parodic and satirical take on the ideas characteristic of courtly culture. I examine how these ideas are mocked with the use of parodic travesty. What serves as a starting point for discussion are the analyses of courtly culture by Rüdiger Schnell (in Die höfische Kultur des Mittelalters zwischen Ekel und Ästhetik). Apart from parodying courtly culture, the author of Peregrynacja Maćkowa mocks the chivalric romance and travel novels as well as alludes to the Brautwerbung motif.
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2021, 76; 449-468
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Święta ironia. Dwa oblicza parodii ekfrazy katedry w Pani Bovary Gustave’a Flauberta
Holy Irony. Two Facets of Parodic Ekphrasis of the Cathedral in Gustave Flaubert’s Madame Bovary
Autorzy:
Shukla, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062485.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
parody
ekphrasis
gothic cathedral
Madame Bovary
Gustave Flaubert
diaphanie
parodia
eskfraza
katedra gotycka
Opis:
This article aims to analyze the use of parodic ekphrasis of the cathedral in Gustave Flaubert’s Madame Bovary. This matter was first brought to attention by Małgorzata Czermińska, who pointed out the satirical nature of the literary description of the gothic church in Rouen. However, to truly understand the way in which the novelist transformed the traditional formula of ekphrasis in Madame Bovary one must consider two drastically different dimensions of this treatment. The inspiration for this division comes from the work of Renata Lis, who argued that Flaubert’s work is marked by a fundamental ambivalence concerning spirituality, resulting in a variety of representations of holiness in his novels. On one hand, the parody of ekphrasis in the novel serves the most obvious function – it’s a cause for the mockery of the bourgeoisie and its distorted spiritual and aesthetic sensibilities. On the other hand, the parodic aspect of the discussed fragment is reminiscent of Olga Freudenberg’s approach. According to this Russian scholar, the essence of parody is not expressed through comedy and ridicule but rather through tragedy and an inseparable connection to the sacred. Such an understanding of the parodic ekphrasis of the gothic temple in Madame Bovary highlights the remarkable consistency with which Flaubert reflected on the existential condition of the protagonist. Emma’s inability to grasp the aesthetic values and sanctity of the cathedral expresses her tragic tendency to misrecognize, which leads to the novel’s somber finale.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2023, 39; 61-76
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contextes d’un conte, pré-/prae-textes d’un détournement : Règlement de contes de Vera Feyder
Contexts of a Tale, Pre-/prae-texts of a Diversion: Vera Feyder’s Règlement de contes
Autorzy:
Niedokos, Judyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408343.pdf
Data publikacji:
2023-12-16
Wydawca:
Komisja Nauk Filologicznych Oddziału Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu
Tematy:
Vera Feyder
story
palimpsest
dramatic parody of tales
conte
palimpseste
parodie dramatique de contes
Opis:
The present article aims to analyse Vera Feyder’s text Règlement de contes by placing it in a vast French literary context and by highlighting the links that attach it to its praetexts - works on which it draws and which precede it. The examination carried out reveals that the play presented to the public in 1984 was written after the increased theoretical and literary interest in the tales of the 70s. On the other hand, its original form of radio broadcast revives the care to cultivate the oral tradition. The analysis of the work itself reveals the mix of sources with differen generic membership as well as multiple levels of hypertextuality. The transformations introduced at the level of the constituent elements of the action make it possible to speak of the change in the motivations of the protagonists while the ideological and aesthetic scope of the story is focused on the spirit of resourcefulness and the universality of the genre. Consequently, the adaptation of tales proposed by Vera Feyder (Puss in Boots, Little Red Riding Hood and Sleeping Beauty by Charles Perrault and “Bon conseil aux amants” by Victor Hugo) falls under the art of palimpsest and makes it possible to classify it among the dramatic parodies of tales (according to Béatrice Ferrier’s typology).
Źródło:
Academic Journal of Modern Philology; 2023, 20; 281-287
2299-7164
2353-3218
Pojawia się w:
Academic Journal of Modern Philology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
За смъртта на разказвача в маранята на магическия реализъм. Наблюдения върху творчеството на Георги Марковски
Autorzy:
Angelova, Maia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/681473.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
magic realism, socialist realism, parody, absurdity, postmodernism
realizm magiczny, realizm socjalistyczny, parodia, absurd, postmodernizm
Opis:
The article focuses on specific aspects of Georgi Markovski’s fiction, linking them with the influence of magical realism over his work. The analysis is based on the author’s debut novel Sensemaya (1971) and its version from 1978, named Portrait with a blue bird.
O śmierci narratora w skwarze realizmu magicznego. Uwagi o twórczości Georgi MarkovskiegoW artykule omówione zostały elementy fikcji w utworach bułgarskiego prozaika Georgi Markovskiego, związane z wpływem realizmu magicznego na jego twórczość. Przedmiotem analizy była debiutancka powieść G. Markowskiego Sensemaja w konfrontacji z jej wersją z 1978 roku zatytułowaną Portret z niebieskim ptakiem.
Źródło:
Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie; 2018, 7
2449-8297
Pojawia się w:
Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Onomastique et parodie dans la saga bédéïque "Crepúsculon"
Autorzy:
Fournet-Pérot, Sonia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195595.pdf
Data publikacji:
2020-11-03
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
onomastics
parody
Spanish comics
linguistics
rhetorical tropes
onomastique
parodie
BD espagnole
linguistique
tropes rhétoriques
Opis:
Le mythe du vampire a inspiré de nombreuses créations littéraires et audio-visuelles qui ont, pour certaines, cherché à atteindre un public adolescent. C’est le cas de la saga cinématographique Twilight (adaptation des romans de Stephenie Meyer) que les quatre BD espagnoles du cycle Crepúsculon s’emploient à parodier. Nous aborderons Crepúsculon en adoptant une approche exclusivement linguistique, et, en particulier, dans le cadre de cet article, onomastique, par le biais des tropes rhétoriques.
The myth of the vampire inspired many literary and audio-visual creations. Some of them tried to seduce a young audience. This is the case of the Twilight saga films (adaptation of the Stephenie Meyer novels), that the four Spanish comics of the cycle Crepúsculon want to parody. We will study Crepúsculon adopting an exclusively linguistic approach and more precisely, in this article, an onomastic approach, through rhetorical tropes.
Źródło:
e-Scripta Romanica; 2020, 8; 63-73
2392-0718
Pojawia się w:
e-Scripta Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ночной посетитель, или о том, как Пушкин спародировал Шекспира
The Night Visitor, or How Pushkin Parodied Shakespeare
Autorzy:
Szczukin, Wasilij
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/968364.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Titus Livy
Shakespeare
Pushkin
parody
intertextual analyze
тит ливий
шекспир
пушкин
пародия
интертекстуальный анализ
Opis:
Задача автора статьи заключалась в том, чтобы осуществить интертекстуальный «палимпсестный» анализ поэмы Александра Пушкина “Граф Нулин” с целью выявления происхождения основных мотивов этого произведения. Последние восходят к “Истории Рима” со дня его основания Тита Ливия, а также к поэме Шекспира “Лукреция” (1594). Анализ показывает, что Пушкин создал пародию шекспировской поэмы, существенным образом изменив экзистенциальную трактовку образов Лукреции и Тарквиния.
The paper discusses the poem “Count Null” by Alexander Pushkin in an intertextual perspective. A comparison is made with texts which served Pushkin as sources – Titus Livy’s “History of Rome” and Shakespeare’s poem “The Rape of Lucrece” (1594). The author emphasizes original and innovative features of Pushkin’s parody of the English poet.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2015, Zeszyt specjalny 2015; 217-226
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niejednoznaczny status tekstu parodiowanego w dyskursie satyrycznym
The ambiguous status of a parodied text in satirical discourse
Autorzy:
Sidoruk, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579059.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
praktyka dyskursywna
satyra
tekst satyryczny
parodia
ironia
discursive practice
satire
satirical text
parody
irony
Opis:
Przedmiotem analizy w artykule jest relacja między parodią i satyrą. Odwołując się do, zaproponowanej przez Paula Simpsona w On the Discourse of Satire, koncepcji satyry jako praktyki dyskursywnej, autorka wskazuje na przyczyny nieporozumień interpretacyjnych wynikających z zastosowania parodii w tekście satyrycznym. Jej zdaniem parodia utrudnia identyfikację intencji satyrycznej, zwłaszcza wtedy, gdy obiektem parodii jest tekst literacki o wysokich walorach artystycznych. W niektórych przypadkach niemożliwe okazuje się jednoznaczne rozstrzygnięcie, czy parodiowany tekst służy jedynie satyrycznemu ukazaniu pewnych aspektów rzeczywistości pozaliterackiej, czy jest również obiektem krytyki.
The subject of analysis in this article is a relation between parody and satire. With reference to the concept of satire as a discursive practice proposed by Paul Simpson in his work On the Discourse of Satire, the author points out the reasons for interpretative misunderstandings caused by the application of parody in a satirical text. She claims that parody makes it difficult to identify a satirical intention, especially when the object of parody is a literary text of great significance. In certain cases it seems impossible to decide unambiguously whether a parodied text is only used to satirize some aspects of non-literary reality or is also a satirical target itself.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2014, 57/114 z. 2; 53-63
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Giovanni Gabrieli’s pupils at the Habsburg courts and the influence of his music in Austria
Autorzy:
Seifert, Herbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/473836.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Musica Iagiellonica
Tematy:
Andrea Gabrieli, Giovanni Gabrieli, Polychorality, Venice, Graz, Vienna,
parody, Ferdinand II Archduke and Emperor
Opis:
Graz was the gateway for Italian music much earlier than other residences north of the Alps including Vienna. Andrea and Giovanni Gabrieli had contacts to the archdukes and trained their musicians like Giovanni Priuli, Giovanni Valentini and Alessandro Tadei, who later worked also at the imperial court in Vienna. Quite a number of other musicians — e. g. Georg Poss — were hired in Venice for the Graz court, and the polychoral style was predominant also with composers working at other courts, at monasteries and churches like e. g. Sebastian Ertel.
Źródło:
Musica Iagellonica; 2017, 8; 53-63
1233-9679
2545-0360
Pojawia się w:
Musica Iagellonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’Albí, o l’alteritat del monstre en la narrativa fantàstica de Ramon Vinyes
The Albino, or the monster’s otherness in the fantastic fiction of Ramon Vinyes
Autorzy:
Gregori, Alfons
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048793.pdf
Data publikacji:
2016-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Fantastic short stories
contemporary Catalan literature
Ramon Vinyes
exile literature
gothic motives
literary parody
Opis:
Ramon Vinyes has been known in the literary world because of his being mentioned in García Márquez’s Cien años de soledad as a fictional character, “the Catalan sage”. In fact, he was a poet, playwright and short story writer, who did create his works in his homeland, as well as in Colombia during his exile years, though always writing in Catalan. Vinyes’s most acknowledged short story is “L’Albí” (The Albino), telling the bizarre aftermath of a monstrous presence in a village of the Catalan hinterland. In the present article, the author analyses the ways in which fantasticity and weirdness are used in the configuration of this mysterious character – which is a meaningful projection of otherness – taking into account the function of ideology and parody in the text. Thus, the study argues about the role played by several allusions to English history and significant gothic motives, showing that these elements, along with fantasticity, ideology and parody, build a singular narrative fiction which is at the cutting edge of its contemporary Catalan literary context.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2016, 43, 2; 99-116
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parodia, intertextualidad y sátira en la narrativa policial de Lorenzo Lunar Cardedo
Parody, Intertextuality and Satire in the Detective Stories of Lorenzo Lunar Cardedo
Autorzy:
Gómez-de-Tejada, Jesús
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1048209.pdf
Data publikacji:
2020-03-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Lorenzo Lunar Cardedo
Latin American Detective Novel
Neopolicial (New Detective Fiction)
Cuban Literature
Satire
Parody
Opis:
Detective fiction as parodic reformulation of genre’s defining patterns has a long history in the Latin American tradition: Borges, Bioy Casares, Soriano, Levrero, Ibargüengoitia, etc. Besides, the evolution of Latin American detective genre has always been characterized by a progressive focalization in the social aspects over the detective story line which has served as a mask to depict in a critical way the flaws of the region’s societies and governments. In nowadays Cuba it could be highlighted the crime narrative of parodic slant by Lorenzo Lunar Cardedo. Among the major features of Lunar Cardedo’s style there are the marginal atmospheres, the stylization of popular speech, the intertextuality, the humor, the parody, and the social criticism. This article focuses on the parodic, intertextual and satiric aspects of his work, particularly discernible in the novel Proyecto en negro (2013), in which the author emphasizes – in opposition to the official discourse – the perpetuation of corrupt, chauvinist, racist, and homophobic behaviors in contemporary Cuba, while relaxing the genre formula limits in order to follow a much more irreverent path within the new Latin American detective fiction.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2020, 47, 1; 5-17
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Elementy mimu w epodzie Horacego „Quid tibi vis, mulier”
Elements of the Mime in Horace’s Epode “Quid tibi vis, mulier”
Autorzy:
Kopek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1892263.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Horacy
Herondas
mim
epoda
parodia
iuvenis
mulier
kontekst (literacki)
Horace
mime
epode
parody
(literary) context
Opis:
Artykuł ma na celu odkrycie literackiego kontekstu dla epody 12 Horacego poprzez zestawienie z mimami Herondasa, a szczególnie z mimem V zatytułowanym Zazdrosna. Opis relacji miedzy utworami oparto na antycznej teorii retoryki oraz elementach Ars poetica Horacego. Stwierdzono, że epoda 12 posiada wiele cech mimu literackiego: jest pozornym dialogiem (sermocinatio, παρῳδή) wykonywanym przez jednego aktora (mima), najprawdopodobniej w scenerii uczty antycznej. Uczestnik zabawy wciela się w aktora, który odgrywa najpierw postać kochanka (iuvenis) a następnie postać podstarzałej kochanki (mulier). Typy te można odnaleźć w komedii zarówno starej, jak i nowej, niemniej cała sytuacja dramatyczna wykazuje największe podobieństwo do mimu V, w którym odnajdujemy te same postaci literackie w analogicznej sytuacji kłótni kochanków. Specyficzne figury retoryczne (imitatio / μίμησις) wskazują z jednej strony na twórcze wykorzystanie literackiego pierwowzoru, który z drugiej może być wykorzystany do interpretacji epody 12. Interpretacja może opierać się o relację wyzwalania i zniewolenia w stosunkach między bohaterami utworów (niewola dosłowna w mimie V, metaforyczna – finansowa, iuvenis jest „utrzymankiem” mulier – w epodzie 12.).
This article aims at discovering the literary context for Horace’s Epode 12 through juxtaposing it against Herondas’ mimes; in particular against Mime V, entitled Jealous. The description of the relationship that obtains between these works relies on the ancient theory of rhetoric and on elements of Ars poetica by Horace. The research helped determine that Epode 12 reveals numerous features that are characteristic of the mime: it is an apparent dialogue (sermocinatio) recited by a single performer (mime), most probably in a scenery of an ancient feast. A participant of the feast becomes an actor, who first performs the role of a male lover (iuvenis), and then he plays an elderly female lover (mulier). These protagonists are typical of old and new comedy styles. Nevertheless, the whole dramatic setting seems to bear the semblance of Mime V, in which the same literary protagonists can be found in the scene of a row between lovers. Specific rhetorical figures (imitatio) indicate, on the one hand, that the literary original was used in a creative manner. On the other, Mime V can also be used in the interpretation of Epode 12. This interpretation can be built on the processes of liberation and subjugation as part of the lovers’ relationship (actual subjugation in Mime V, and metaphorical - financial in Epode 12, where iuvenis is mulier’s “kept man”).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 3; 5-20
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Всё не так, как надо…»: от пародии Владимира Высоцкого до ремейка Вячеслава Пьецуха (аксиологизация русской классики)
Autorzy:
Чавдарова, Дечка
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034839.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Высоцкий
Пьецух
русская литература
классика
пародия
ремейк
Vysotsky
Pyetzukh
Russian literature
classic works
parody
remake
Opis:
Идея о литературности русской культуры, о воздействии литературы на русскую жизнь является в русском культурном сознании аксиомой, но она не перестает привлекать внимание исследователей. Эту идею воплощает сама русская литература с XIX в. до наших дней, причем семантика соотношения жизнь – литература меняется. В статье прослежива- ется развитие упомянутой идеи в русской неофициальной литературе советского периода (60-е – 80-е гг. ХХ в.) на основе сопоставления пародии Владимира Высоцкого к вступлению Пушкина из поэмы Руслан и Людмила и повестью Вячеслава Пьецуха Новая московская фи- лософия как ремейка Преступления и наказания Достоевского. Ставится вопрос об отличии пародии Высоцкого от школьных пародий (связь с которыми анализируют исследователи поэта) и об элементах ремейка в ней. Таким образом, анализ позволяет разграничить паро- дию и ремейк. В повести Пьецуха внимание привлекает метатекстовый комментарий роли и ценности русской литературы (и вообще литературы), литературности русского созна- ния, – комментарий, который сближается с научным дискурсом. Близость художественной концепции Пьецуха с художественной концепцией Высоцкого открывается в травестиро- ванном образе советской действительности, увиденной в зеркале классического произве- дения, как и в прямом выражении идеи снижения, измельчания: формула «не как у людей» у Пьецуха и формула «все не так, как надо» у Высоцкого. Заключение отсылает к разви- тию подобной аксиологизации русской классики в ремейках постмодернизма с 90-х гг. ХХ в. до наших дней.
The idea of the literariness of Russian culture, of the impact of literature on Russian life may be an axiom of the Russian cultural consciousness, yet it does not cease to attract the attention of researchers. Russian literature itself, from the 19th century onwards, has been a manifestation of this idea, even though the semantics of the life–literature relationship evolves. The present text traces the development of the said idea in the Russian unofficial literature from the Soviet period (1960s-1980s) on the basis of comparison between Vladimir Vysotsky’s parody on Pushkin’s prologue to the poem Ruslan and Lyudmila and Vyacheslav Pyetzukh’s The New Moscow Philosophy (Novaya moskovskaya filosofiya) – a remake of Dostoevsky’s Crime and Punishment. A question is posed about the difference between Vysotsky’s parody and school parodies (a connection which the bard’s researchers also investigate) and the elements of remake within it. The analysis thus leads to the theoretical problem of the relationship between parody and remake. What calls for attention in Pyetzukh’s novella is the metatextual commentary on the role and value of the Russian classics (and literature in general), and on the literariness of the Russian consciousness – a commentary which becomes close to scientific discourse. The affinity of Pyetzukh’s concept with that of Vysotsky can also be found in the travestied image of the Soviet reality as seen in the mirror of a classic work, and in the direct expression of the notion of devaluation: the “not as with other people” formula in Pyetzukh, and the one “things are not as they ought to be” in Vysotsky. The conclusion points to the development of a similar axiologisation of the Russian classics observable in the post-modern remakes from the 1990s to this day.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2021, 14; 215-230
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieokreśloność gatunkowa i rozbieżność interpretacji: postmodernistyczne spojrzenie na Salome Oscara Wilde’a
Generic indeterminacy and divergence of interpretation: post-modernist look at Oscar Wilde’s Salomé
Autorzy:
Słowik, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459606.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
fi n de siècle
dekadentyzm
Wilde
dramat
parodia
postmodernizm
fin de siècle
Decadence
drama
parody
post-modernism
Opis:
Oscar Wilde. Mistrz ciętej riposty i błyskotliwego aforyzmu a jednocześnie przenikliwy obserwator wyższej klasy społeczeństwa wiktoriańskiego. W swojej twórczości wielokrotnie krytykuje społeczeństwo brytyjskiego dekadentyzmu, jednak nigdy w sposób oczywisty. Najlep-szym tego przykładem jest sztuka Salomé, przez wielu krytyków traktowana jako dramat czy też klasyczna tragedia, będąca jednak zawoalowaną drwiną a nawet metaforą zdegenerowanych wyższych sfer brytyjskiego fi n de siècle. Autor celowo defamiliaryzuje sztukę poprzez osadzenie akcji w czasach biblij nych w celu nie tylko spotęgowania jej odbioru, ale także zapobiegnięcia automatyzacji percypowania. Dzięki temu Salomé jest nie tylko głównym obrazem archetypu femme fatale czyli kobiety fatalnej, ale staje się także samoświadomym i samorefl eksyjnym satyrycznym krytycyzmem. Jednakże taka interpretacja możliwa jest tylko przy postmodernistycznym spojrzeniu na teorię parodii i autoironii reprezentowaną m.in. przez Lindę Hutcheon czy Michele Hannoosh
In his play Salomé, Oscar Wilde provides readers with the veiled commentary on the vices of nineteenth century bourgeois society. He sets the action in Biblical times in order to point out the characteristic qualities of the Victorian man by means of defamiliarization. Wilde manages to heighten the awareness of his reading public, not only by the use of such a ploy, but also - most importantly - by skilful deployment of parody, which once again allows him to delude his contemporaries with a ‘knife in the pillow’ device. Indeed, even though the reading of Salomé in terms of its parodic quality at fi rst might seem as atypical, it reinforces the play’s deeply ironic and critical overtone and allows multi-layered interpretation. Therefore, it is due only to such a post-modernist analysis that the play can be understood as both a self-conscious and self-refl exive criticism, and an extended metaphor of the fi n de siècle upper class society.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2013, 3
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The sacral function of language, literature and the Bible in the context of Borislav Pekić’s novel "The Time of Miracles"
Autorzy:
Ḱulavkova, Katica
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677780.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
sacral function
mythogenesis
cosmogenesis
perlocutionary act of speech
archetype
biblical myth
parody
Bible
The Time of Miracles
Borislav Pekić
Opis:
The sacral function of language, literature and the Bible in the context of Borislav Pekić’s novel The Time of Miracles This essay promotes the thesis about mythogenesis as a form of cosmogenesis. It also addresses the sacral function of language in literature and in the Bible. It follows an approach according to which Biblical myths are constantly re-created (Lk. 11; Jn. 9) and their archetypal schemata – actualized. Specifically, the paper demonstrates that through the actualization of the mythical narratives from the Bible, the universal archetype of the Miracle (mystery, secrecy) is essentially actualized. This interpretation is made on the basis of two illuminative fragments from the novel The Time of Miracles (1965) by the contemporary Serbian writer Borislav Pekić (1930–1992).Borislav Pekić reads the coded language of the mytho-biblical mysterious vision of reality with meticulous, historical, social, political, and psychological attention, and yet, instead of submitting it to a radical parody of hyper-realistic qualities, he demythologizes them only to re-mythologize the most sensitive sacral places in the mythical-biblical matrix: the miracles of Jesus. Pekić creates a mythopoetic chronotope of a “time of miracles and deaths”. In contrast to the usual categories – mythical time, historical time, time of dreams, he introduces the category of “time of miracles” or, in other words, “miraculous time”. “Time” itself, understood as a replica of the Being, initiates the question of miracle creation as a radical type of mythogenesis. Connecting Christian miracles with death, Pekić actualizes the archetypical vision of the resurrection. He knows that the modern world, whose humanism is put at stake, needs a spiritual renaissance (resurrection). Only upon the foundations of the renewed spirituality can a more humane civilization be established.Pekić’s novel, sensitive to the antinomies of reality and of the human psyche, reaffirms the principle of the fictional, regardless of whether it has been based on biblical narratives. Contrary to the stereotypical Christian perspective of the miracle, Pekić creates an individual performance of the miracle, both sceptical and emphatic, both biblical and imaginary. Pekić demystifies the Christian story through the prism of pre-Christian consciousness, subtly pointing to the need of renewal of free, non-canonical thought. This context implies the affirmation of the vitality of the multifocal and carnivalized pagan matrix, without rejecting the importance of the Christian one. As a result, the novel The Time of Miracles is experienced as a “perlocutionary act of speech” in which the latent, sacral function of language is activated, its power to transform the worldview, and indirectly, the world itself. Sakralna funkcja języka, literatury i Biblii w kontekście powieści Borislava Pekicia Czas cudów W artykule wysuwa się tezę o mitogenezie jako formie kosmogenezy oraz podejmuje problematykę sakralnej funkcji języka w literaturze i Biblii. W pracy zastosowano podejście, zgodnie z którym mity biblijne są stale od-twarzane (Łk 11, Jn 9) oraz stale reaktualizowane są ich archetypowe schematy. W tekście omawia się zatem kwestię aktualizacji mitycznych narracji z Biblii, nade wszystko zaś – uniwersalnego archetypu Cudu (tajemnicy, sekretu). Prezentowana interpretacja oparta jest na dwóch fragmentach z powieści Czas cudów (1965) współczesnego serbskiego pisarza Borislava Pekicia (1930–1992).Borislav Pekić czyta zakodowany język mitologiczno-biblijnej wizji rzeczywistości ze skrupulatną historyczną, społeczną, polityczną i psychologiczną uwagą. Co więcej, zamiast poddać ją radykalnej hiperrealistycznej parodii, demitologizuje ją tylko po to, aby ponownie re-mitologizować najbardziej drażliwe sakralne miejsca mityczno-biblijnej matrycy – cuda Jezusa. Pekić tworzy mitopoetyczny chronotyp „czasu cudów i śmierci”. W przeciwieństwie do zwykłych kategorii – czasu mitycznego, czasu historycznego, czasu snów – wprowadza kategorię „czasu cudów” lub, innymi słowy, „cudownego czasu”. Sam „czas”, rozumiany jako replika Bycia, inicjuje pytanie o stworzenie cudu jako swoisty typ mitogenezy. Łącząc chrześcijańskie cuda ze śmiercią, Pekić aktualizuje archetypową wizję zmartwychwstania. Wie, że współczesny świat, którego humanizm jest zagrożony, potrzebuje duchowego renesansu (zmartwychwstania). Tylko na fundamentach odnowionej duchowości można bowiem ustanowić bardziej ludzką cywilizację.Powieść Pekicia, wrażliwa na antynomie rzeczywistości oraz antynomie ludzkiej psychiki, potwierdza kreacyjną moc fikcji, niezależnie od tego, czy jest oparta na biblijnych narracjach. W przeciwieństwie do stereotypowej chrześcijańskiej interpretacji cudu Pekić tworzy jego indywidualne przedstawienie, zarówno sceptyczne, jak i empatyczne, biblijne, jak i wyobrażeniowe. Pekić demistyfikuje chrześcijańską historię przez pryzmat przedchrześcijańskiej świadomości, subtelnie wskazując na potrzebę odnowienia niezależnej myśli niekanonicznej. Ten kontekst implikuje potwierdzenie witalności wieloogniskowej i skarnawalizowanej pogańskiej matrycy, nie odrzucając znaczenia chrześcijańskiego. W rezultacie powieść Czas cudów odbierana jest jako perlokucyjny akt mowy, w którym uaktywnia się ukryta, sakralna funkcja języka, jego moc przekształcania światopoglądu, a pośrednio – samego świata.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2018, 18
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niesamowite i dowcipne. O Kieszonkowym atlasie kobiet Sylwii Chutnik
The uncanny and the witty, On Kieszonkowy atlas kobiet by Sylwia Chutnik
Extraordinaires et spirituelles Sur Kieszonkowy atlas kobiet de Sylwia Chutnik
Autorzy:
Uniłowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/534797.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
the uncannyness
narrative qualities of ballad parody
intertextual irony
wit
Sylwia Chutnik
insolite
style des ballades
parodie
ironie intertextuelle
plaisanterie
Opis:
In Kieszonkowy atlas kobiet (2008), the first novel by Sylwia Chutnik (born in 1979), all protagonists bear traits of uncanniness. Her female characters reside between life and death, real life and nightmare, day and night, the acceptable and the (socially) forbidden. They are also bordering on madness. These motives, however, are presented by the author as comic, and what is more, in a manner resembling the game of cognitive perspectives in Romantic literature. Like a Romantic ballad-writer, the author’s narrator either enters the imaginary world vouching for its reality, or she undermines it, discreetly suggesting the fictional and literary nature of a story. The Romantic aesthetics has not, however, been revised by Chutnik, but used similarly to Umberto Eco’s notion of intertextual irony. Chutnik emphasizes her distance toward employed conventions (if only because of their historic character). As a result, she creates an ironic variation of the identity novel, which proves only partial identification of Chutnik’s writings with the prevailing narrative models. However indispensable these models are, their validity is totally arguable.
Dans Kieszkonkowy atlas kobiet (2008), premier roman de Sylwia Chutnik (née en 1979), toutes les héroïnes les plus importantes portent les marques de l’insolite. Elles figurent comme des personnages se trouvant à la charnière de la vie et de la mort, de l’état de veille et du rêve-cauchemar, du jour et de la nuit, de l’admissible et de l’interdit (au niveau social). Elles frôlent également la folie. Cependant, l’écrivaine donne à ces motifs un caractère comique, et elle le fait de la façon qui évoque le jeu des perspectives cognitives dans la littérature romantique. À l’instar des auteurs romantiques de ballades, le narrateur tantôt pénètre dans l’univers représenté et affirme son caractère réel, tantôt il le met en question tout en soulignant d’une façon discrète le caractère fictif et littéraire du récit. Toutefois, l’esthétique romantique n’a pas été actualisée par Chutnik, mais elle a été réalisée d’une manière qui correspond à la notion de l’ironie intertextuelle introduite par Umberto Eco. Or, l’auteure marque la distance par rapport aux conventions rapportées (que ce soit à cause de leur caractère historique). En effet, l’écrivaine construit une variante ironique du récit identitaire témoignant d’une identification incomplète de la production littéraire de Chutnik aux narrations prédominantes ; même si l’on ne peut pas se passer de ces narrations-ci, leur validité est fort discutable.
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2015, 6, 1; 171-187
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:
Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tak samo, tylko lepiej? Jana Křesadly potyczki literackie
The Same Way but Better? Literary Disputes of Jan Křesadlo
Autorzy:
Gawarecka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013952.pdf
Data publikacji:
2020-04-26
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
intertekstualność
parodia
powieść z kluczem
autoteliczność
lęk przed wpływem
intertextuality
parody
novel with a key
autotelic literature
anxiety of influence
Opis:
The literary works of Jan Křesadlo, which were “discovered” just after 1989, from the very beginning have caused controversy among the reviewers and readers, and the writer himself was treated as a typical outsider who deliberately decided to function on the periphery of the contemporary Czech culture. His answer to this uncomfortable situation included ceaseless polemics and disputes with the other writers. Most often he used the postmodern narrative strategies based on the intertextual and autotelic means of literary representation. In this way, he aimed at the parodistic ridiculing of his adversaries (first and foremost it was Milan Kundera). Extensive fragments of his works can be read as belonging to the category of “novels with a key”. On the other hand, it is difficult to avoid the impression that his intertextual reliance on the esteemed (in common opinion) authors is caused by the “anxiety of influence” (the term of Harold Bloom) and by a need to overcome these “strong” role models.
„Odkryta” dla szerszego grona czytelników dopiero po 1989 roku twórczość literacka Jana Křesadly od początku budziła kontrowersje wśród czytelników i recenzentów, sam pisarz zaś traktowany był jako typowy outsider, ktoś, kto świadomie skazuje się na wegetację na peryferiach czeskiej kultury współczesnej. Na sytuację tę Křesadlo reagował, nieustannie wdając się w spory i polemiki z innymi prozaikami, używając do tego postmodernistycznych strategii narracyjnych bazujących na eksponowaniu intertekstualnego i autotelicznego charakteru literackiej reprezentacji oraz dążąc do parodystycznego ośmieszenia pisarskiej maniery swych adwersarzy (przede wszystkim Milana Kundery). Obszerne fragmenty jego dzieł odczytywać też można w kategoriach „powieści z kluczem”. Nie sposób jednak oprzeć się wrażeniu, że eksponowana w jego pisarstwie zależność od bardziej cenionych (w opinii powszechnej) autorów wypływa z opisywanego przez Harolda Blooma „lęku przed wpływem” i ze zrodzonej stąd potrzeby uwolnienia się od zbyt silnie narzucających się wzorców.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2020, 10 (13); 307-320
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parodie, pastisze i recykling w prozie Stanisława Lema
Parody, pastiche and recycling in Stanislaw Lem’s prose
Autorzy:
Gajewska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579216.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Stanisław Lem
Sezam i inne opowiadania
proza produkcyjna
proza antyimperialistyczna
socrealizm
odwilż
parodia
production prose
antiimperialistic prose
socrealism
thaw
parody
Opis:
Artykuł dotyczy pierwszego opublikowanego zbioru opowiadań Stanisława Lema, zatytułowanego Sezam z 1954 roku. Szczegółowa interpretacja cyklu skupia się na przedstawieniu strategii pisarskich stosowanych przez Lema, które umożliwiły sparodiowanie prozy produkcyjnej i antyimperialistycznej jeszcze w czasach stalinowskich. Autorka artykułu wskazała przy tym na politycznie wywrotowe znaczenie Sezamu, umieszczając zbiór wśród utworów zapowiadających odwilż. Ponadto w interpretacji opisane zostały środki stylistyczne (m.in. hiperbola) umożliwiające podjęcie gry z cenzurą, która nie dostrzegła w tym pierwszym zbiorze opowiadań ironicznego dystansu. Artykuł dowodzi, że krytyka imperialnej polityki USA w krótkich opowiadaniach Lema stała się jednocześnie krytyką zimnowojennej polityki ZSRR.
The article analyzes ways in which Stanislaw Lem’s short stories collected in Sezam i inne opowiadania [Sesame and Other Stories] (first published in 1954) are a parody and satire on the imperialistic policies of both the USA and the Soviet Union. Parody and satire are discussed against a comparative background of specific examples of contemporary Polish and foreign literary works and with reference to the findings of Polish and international literary studies. As a result, the author postulates in the article that new politically subversive meanings of the stories unravel. Another issue considered in the analysis is Lem’s dexterous play with censorship by means of irony and parody (especially by hyperbolizing) thanks to which Polish censorship completely failed to decipher this double-dealing. The author comes to the conclusion that the criticism of imperial politics of the US in Lem’s short stories in question turns out to be a critique of the cold war politics of the Soviet Union as well.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2014, 57/114 z. 2; 65-75
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Slap in the Face of Socialist Taste: The Novel "Nikolai Nikolaevich" by Yuz Aleshkovsky As a Contestation of the Rules of Socialist Realism
Policzek gustowi socjalistycznemu: opowiadanie „Uwaga orgazm!” Juza Aleszkowskiego jako kontestacja reguł socrealizmu
Пощечина социалистическому вкусу: Повесть Юза Алешковского «Николай Николаевич» как протест против эстетики соцреализма
Autorzy:
Tyszkowska-Kasprzak, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20433523.pdf
Data publikacji:
2021-11-12
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Юз Алешковский
Николай Николаевич
телесность
сексуальность
пародия
Juz Aleszkowski
Uwaga orgazm!
cielesność
seksualność
parodia
Yuz Aleshkovsky
„Nikolai Nikolaevich”
corporality
sexuality
parody
Opis:
Yuz Aleshkovsky wrote the novel „Nikolai Nikolaevich” in the 1970s. For a long time, the work was disseminated in samizdat and it appeared in print for the first time only in 1980. Composed under the censorship conditions of socialist realism dominant in the arts, this work violates strict taboos imposed on subjects related to sexuality and stylistic solutions which exclude sub-normative vocabulary. In many aspects, the composition of the novel resembles the pattern of the production novel. At the same time, the writer negate the values propagated in the art of socialist realism: the main character is a former pickpocket, who built a comfortable life for himself as a sperm donor in a laboratory and talks about his professional achievements in a language saturated with profanity and elements of criminal jargon. The plot of the work is based on an amalgamation of components characteristic of ideologized literary texts with elements that were unacceptable in such texts. The introduction into the novel of the theme of corporality, and human sexuality, which was a taboo topic in socialist realist literature, introduces a major dissonance and induces produces a comic effect.
Повесть Николай Николаевич была написана Юзом Алешковским в 1970, а впервые была опубликована лишь в 1980 году. Она являлась протестом против эстетики соцреализма и нарушала строгий запрет на описание телесности и сексуальности, а также — на субстандартную лексику. Композиция повести Николай Николаевич во многих аспектах сходна с жанром производственного романа. Но вместе с тем писатель отрицает ценности, утверждавшиеся соцреализмом: главный герой — бывший вор-карманник, пристроившийся донором спермы, — повествует о своих трудовых дости-жениях языком общественных низов с элементами криминального жаргона.Сюжет произведения опирается на сопоставление компонентов, свойствен-ных идеологизированным текстам с элементами, которые в них запрещались. Введение в повествование о труде темы телесности, сексуальности человека вызывает диссонанс и создает комический эффект.
Powieść Uwaga orgazm! Juza Aleszkowskiego — napisana w 1970 roku, a wydana po raz pierwszy w 1980, będąc protestem przeciw estetyce socrealizmu, łamie surowe tabu nałożone na tematykę związaną z seksualnością i stylistyczne rozwiązania wykluczające leksykę subnormatywną. Kompozycja powieści Uwaga orgazm! w wielu aspektach zbliżona jest do wzorca powieści produkcyjnej. Jednocześnie pisarz neguje wartości propagowane w sztuce socrealizmu: główny bohater to były złodziej kieszonkowiec, który urządził się jako dawca spermy w laboratorium i opowiada o swoich roboczych osiągnięciach językiem nasyconym wulgaryzmami i elementami żargonu kryminalnego. Fabuła utworu opiera się na zestawieniu komponentów charakterystycznych dla ideologizowanych tekstów literackich z elementami, które były w nich niedopuszczalne. Wprowadzenie do utworu tematu cielesności, seksualności człowieka wnosi znaczny dysonans i wywołuje efekt komiczny.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2021, 31; 1-22
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lambeth Walk, czyli widz wyzwolony spod presji obrazu
The Lambeth Walk, or the spectator liberated from the pressure of the picture
Autorzy:
HENDRYKOWSKI, MAREK
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/921082.pdf
Data publikacji:
2016-10-09
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
lambeth walk
The Borough of Lambeth
popular culture
dance
parody
footage film
stunt scene
film poetics
editing
language of moving pictures
Opis:
A quintessential work of British and European cinema of World War II “The Lambeth Walk” is the epitome of world-class art of moving picture editing. Marek Hendrykowski's close-reading analysis places this short movie in its aesthetic, cultural and generic contexts and in the international landscape of the anti-propaganda film.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2016, 18, 27; 97-110
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Вечный муж» и традиция мениппеи
“The Eternal Husband”and the Menippean Tradition
Autorzy:
Segal-Rudnik, Nina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1754224.pdf
Data publikacji:
2021-08-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Wieczny mąż
Dostojewski
Bachtin
menippea
Tynianow
parodia
średniowieczne misterium wielkanocne
R. Jakobson
The Eternal Husband
Dostoevsky
Bakhtin
Tynjanov
parody
medieval Easter mock mystery
Opis:
The article examines the motif structure of the main characters in Dostoevsky’s The Eternal Husband against the background of menippea and its various genres. The parodic transformations of the images and motifs of Dostoevsky's previous texts, especially the novel The Idiot, modify the traditional love triangle of the short story. The relationship between the protagonist and the antagonist reflects the ambivalence of the archetypal scheme “king vs jester” and the way it appears in Hugo’s romantic drama Le Roi s’amuse and Verdi’s opera Rigoletto. The plot of revenge and vindication of trampled dignity dates back to the genre of medieval mock mystery (R. Jakobson) and its narrative of the Easter resurrection, posing the problem of Christianity and its values in the Russian society of the time.
Wieczny mąż i tradycja menippe Artykuł analizuje strukturę motywów głównych bohaterów Wiecznego męża Fiodora Dostojewskiego na tle satyry menippejskiej i jej różnych odmian. Parodyczne przemiany obrazów i motywów poprzednich tekstów Dostojewskiego, zwłaszcza z powieści Idiota, modyfikują tradycyjny trójkąt miłosny opowiadania. Relacja między bohaterem a antagonistą odzwierciedla ambiwalencję archetypowego schematu «król i błazen» oraz sposób, w jaki pojawia się on w dramacie romantycznym V. Hugo Le Roi s’amuse i operze Rigoletto G. Verdiego. Fabuła zemsty i zadośćuczynienia za zdeptaną godność sięga gatunku średniowiecznej kpiny (R. Jakobson) i jego narracji o zmartwychwstaniu wielkanocnym, dotykając problemu chrześcijaństwa i jego wartości w ówczesnym społeczeństwie rosyjskim.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 7; 171-186
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hamleś Skolimowskiego jako parodia
Skolimowskis "Hamleś" as a Parody
Autorzy:
Hendrykowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917960.pdf
Data publikacji:
2014-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
nowhere
Skolimowski
student film
étude
parody
ballad
Hamlet
Shakespeare
Polish October 1956
press
reader
context
obsession
compulsion
intelligentsia
freedom
censorship
euphemism
turpism
subversivity
Opis:
Hamleś is a brilliant etude made in 1960 by young film-maker Jerzy Skolimowski during his studies in famous Film School in Łódź. In ballad form this mysterious and dark story tells about lost hopes of freedom and strange situation of Polish intelligentsia of the late 1950s in connection with characters of Shakespeare’s tragedy. Skolimowski’s parody has typical for this artistic obsessive-compulsive dimension (Don Fredericksen’s term). Skolimowski took the title and protagonists from the classic drama and transmitted the main subject in a way that is much darker and ironic than the original. 
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2014, 14, 23; 143-151
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosy do badań moniuszkowskich
Commentaries on Moniuszko Research
Autorzy:
Dąbek, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790960.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Stanisław Moniuszko
muzyka wotywna
symboliczne atrybuty wotywne
poemat Beniowski
parodia
religijna pieśń solowa
votive music
symbolic votive attributes narrative
poem Beniowski
parody
religious solo song
Opis:
Artykuł obejmuje trzy glosy. Pierwsza dotyczy uznania Litanii Ostrobramskich Stanisława Moniuszki za „muzykę wotywną.” Spełniają one kryteria, m.in.: tytułu utworu, intencji kompozytora, funkcji liturgicznej i symbolicznego atrybutu wotywnego – wprowadzenia do tekstu Litanii loretańskiej nowego wezwania Sancta Mater, odnoszącego się zapewne do Ostrobramskiej Matki Miłosierdzia. Kolejna glosa dotyczy parodii zawartej w poemacie Beniowski Juliusza Słowackiego, z tekstu wiersza Do Ciebie, Panie Józefa Bohdana Zaleskiego. Autor omawia religijną pieśń solową Moniuszki, skomponowaną do tego tekstu. Artykuł kończy krótka glosa odnosząca się krytycznie do badań nad Moniuszką.
This article consists of three commentaries. The first concerns the recognition of Stanisław Moniuszko’s Litanies of Ostra Brama as “votive music”. These Litanies meet the criteria of having, amongst other things, a title to the piece, the intentions of the composer, a liturgical function and a symbolical votive attribute, namely the introduction of a new invocation titled Sancta Mater, which undoubtedly refers to the Mother of Mercy of Ostra Brama, to the text of the Litany of the Blessed Virgin Mary. Another commentary draws attention to the parody contained in the narrative poem Beniowski by Juliusz Słowacki, taken from the text of the poem Do Ciebie, Panie/To You, Lord by Jozef Bohdan Zaleski. The author discusses Moniuszko’s religious solo song, which was specially composed for this text. The article ends with a short commentary related to current research on Moniuszko and the basis for further research.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 12; 199-214
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Central European Cultural Transfers in the Humanism and Baroque Periods: Three Examples from Literary History
Środkowoeuropejskie transfery kulturowe w okresie renesansu i baroku – trzy przykłady historycznoliterackie
Autorzy:
Malura, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2135655.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
cultural transfers
parody
religious song
Christmas drama
Central European regions
early modern culture
transfery kulturowe
parodia
pieśń religijna
dramat bożonarodzeniowy
regiony Europy Środkowej
kultura wczesnonowożytna
Opis:
This study investigates cultural transfer in Central Europe in the sixteenth and seventeenth centuries. It focuses on three different fields ( parody Protestant religious song, Christmas drama ) and explores the directions and mechanisms of cultural exchange and the role of mediators in the dissemination of selected literary phenomena. The observation of cultural transfers confirms to some extent the traditional idea of the journey of cultural work from the West to the East. However, the individual transfers are significantly influenced by specific cultural contexts. The social, ethnic and religious situation strongly connected cultural life in the Czech lands with the literary models available in the north-east and southern regions of Germany, while Polish cultural traffic, with a few exceptions, is rather distant from these areas, though. The conditions in Silesia were specific, because a significant share of the population was German and a strong multi-confessional situation prevailed there.
Opracowanie śledzi transfery kulturowe w szesnasto i siedemnastowiecznej Europie Środkowej. Dotyczy trzech różnych obszarów gatunkowych ( parodia, protestancka pieśń religijna, dramat o tematyce bożonarodzeniowej ), zajmując się kierunkami i mechanizmami wymiany kulturowej oraz rolą pośredników w szerzeniu się wybranych fenomenów literackich. Obserwacja transferów kulturowych potwierdza do pewnego stopnia tradycyjne wyobrażenia o wędrówce wytworów kultury z Zachodu na Wschód. Na poszczególne transfery wywierają jednak wpływ specyficzne konteksty kulturowe. Jeżeli warunki społeczne, etniczne i wyznaniowe łączą życie kulturalne ziem czeskich z modelami literackimi północnowschodnich i południowych rejonów Niemiec, to polskie poczynania kulturalne są od tych modeli, z niewielkimi wyjątkami, odległe. Specyficzna jest sytuacja wyraźnie multikonfesyjnego Śląska ze znacznym udziałem ludności niemieckiej.
Źródło:
Porównania; 2022, 31, 1; 407-434
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
K metaforám v Babičce po pitvě z hlediska kognitivní lingvistiky
Autorzy:
Zábranský, Lukáš
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/777016.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
cognitive linguistics
linguistic picture of the world
metaphors
Czech Literature of the 19th and 20 century
Božena Němcová
Karel Hynek
parody
Babička po pitvě
Opis:
The author examined metaphorical concepts in this Czech parody of the famous work by Božena Němcová (The Grandmother). Based on excerpts, an analysis of metaphorical concepts was conducted. Whenever possible, the author took etymology into account during the research. „Babička po pitvě” (BPP) is a parody, as indicated already by its very title. Assurance comes with the finding of a mirrored condensed morphology of BPP with respect to the original. Both BPP and The Grandmother contain 18 chapters and four identical plot lines. To parody the original, Hynek uses formal sentence structures, simple syntax prevails, often exacerbated to the extreme, thus giving a simplified and scholarly limited impression. The characters in BPP are exposed as: ethnocentric, naive, limited, religious, belonging to a foreign language affiliation, vulgar, capricious, altruistic, sexually unsatisfied or only temporarily satisfied. The image of the world in Staré bělidlo (Old BleachingGround) is: prejudiced, superstitious, anthropocentric, subjective, superficial, limited, firmly grounded in the natural cycle and traditions associated with it. Procedures and traditional findings of cognitive linguistics/ language picture of the world have been positively verified. The morbid, Erotic, socially incorrect, cynical, dissonant as well as poetic and gentle satire of BPP thus represents an eccentric and rich foam of comedy, however, under its thick surface we find more serious content, raising social, moral and value issues; using parody, BPP thus fundamentally challenges the traditional values demonstrated in The Grandmother.
Źródło:
Slavia Occidentalis; 2013, 70/1; 147-166
0081-0002
Pojawia się w:
Slavia Occidentalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Semiotyka dziwactwa
Semiotic of curiosity
Autorzy:
Hendrykowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/923229.pdf
Data publikacji:
2018-12-22
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
curiosity
extravaganza
semiotics
face
film
photography
expression
behavior
manifestation
culture
norm
social norm
freedom
individual
artist
art
comedy
parody
caricature
counter culture
Internet
Facebook
symbolic interaction
network
Opis:
The author assumes that the curiosity is a type of human expression. It can manifest in various languages and people’s behaviors, e.g.: verbal, mimic, gestural, costume and also by props, hairstyles, makeup etc. Regardless of differences between particular manifestations of the curiosity it is always semiotic. Freaks, eccentrics and weirdos disturb human community’s order and call into question established norms. They do that by their specific behaviors, appearances and individualism. They rectify, transform and change the social reality. The artistic curiosity not infrequently turn out to be the metaphor of an individual lifestyle (e.g. Witkacy, Dali). Freaks in the world of culture are not either savages or barbarians. They express themselves as well as they express their distance from the cultural system. In connection to this thesis, the author assumes that the curiosity is culture-producing.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2018, 23, 32
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyczna scena Różewicza
Tadeusz Różewicz’s Musical Stage
Autorzy:
Wąchocka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47080833.pdf
Data publikacji:
2024-08-23
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Tadeusz Różewicz
popularna kultura muzyczna
muzyka użytkowa
dramaturgia muzyczna
parodia
przestrzeń dźwiękowa
formy heterogoniczne
popular music culture
applied music
musical dramaturgy
parody
space of sound
heterogeneous forms
Opis:
Artykuł przedstawia różnorodne formy muzyki (klasycznej i popularnej) i sposoby ich zastosowania w dramatach Tadeusza Różewicza. Autorka poddaje weryfikacji opinię o wizualnym charakterze Różewiczowskiego teatru, wskazując, że sfera audialna (jakości foniczne języka, mikrodramaturgia zdarzeń dźwiękowych i projektowana muzyka) często odgrywa w aranżowaniu percepcji odbiorców równie istotną rolę jak obraz sceniczny. Korzystając z metod badań intermedialnych, wydobywa dramaturgiczny potencjał muzycznych intertekstów, niosących znaczenia dialogujące z tekstem lub nieprzekazywane przez słowo. Pokazuje możliwości użycia muzyki jako autorskiego komentarza, tworzącej w powiązaniu z metateatralnością środowisko sprzyjające satyrze, parodii, grotesce. Prawidłowością sztuk Różewicza jest usytuowanie elementów muzycznych na nieostrej granicy pomiędzy macierzystym kontekstem utworu a aktywizowanymi przez nie kontekstami kulturowymi. Zarazem nowoczesne, kompleksowe podejście do sfery brzmieniowej prowadzi nieraz do zacierania jakościowych różnic między zjawiskami akustycznymi, a w rezultacie – do emancypacji przestrzeni dźwiękowej rozumianej nie jako wynik zerwania więzi z obrazem, lecz jako zdolność do wnoszenia odmiennych sensów, nieredukowalnych do jego znaczeń.
This article presents the varied forms of music (classical and popular) as well as their applications in the theatre plays of Tadeusz Różewicz. Its author contests the hypothesis that Różewicz’s theatre is visual in nature, demonstrating that its aural qualities (phonetic characteristics of language, microdramatic properties of aural events, and the projected music) play no less important a role in engineering the audience’s perceptions than the visual aspects. Using the methodology of intermediality studies, she brings out the dramatic potential of musical intertextualities that come into dialogue with the text or that cannot be expressed by the spoken word; she shows how music can become the playwright’s side note, which can be satirical, parodistic, or grotesque in its metatheatrical nature. Musical elements in Różewicz’s plays are typically straddling the boundaries between the original context of the play and the cultural contexts evoked by those elements. At the same time, the modern, multifaceted approach to the aural aspect often leads to blurring the lines between the acoustic phenomena and, consequently, to the emancipation of the aural space—an emancipation that is not a secession from the visual but a new quality with new meanings that cannot be borne out of the visual.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 3; 165-186
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Беларуская пародыя другой паловы ХХ стагоддзя: феномен сюжэта з варыяцыямі
Belarusian parody of the second half of the 20th century: the phenomenon of the plot with variations
Białoruska parodia drugiej połowy XX wieku: fenomen fabuły z wariacjami
Autorzy:
Бароўка, Ванда
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520980.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Białorutenistyki
Tematy:
parody
stylization
plot with variations
style
humor
Belarusian poetry
rhythm
poezja białoruska
parodia
stylizacja
fabuła z wariacjami
styl
rytm
беларуская паэзія
пародыя
стылізацыя
сюжэт з варыя¬цыямі
стыль
гумар
рытм
Opis:
A plot with variations is a special type of parody, where the author is required to create stylistically convincing versions of the texts of several authors through the prism of one precedent text. R. Baradulin and P. Sushko offered original artistic versions of a humorous reassessment of the works of famous Belarusian poets of the 20th century through the plot of the poem "The hare brews beer" by U. Karatkevich and the folk song "Yas mowed clover." The parodies of R. Baradulin and P. Sushko embody two types of parody: in R. Baradulin, the emphasis is generally on parodying the style of a certain author, in P. Sushko – on parodying the author's style by parodying the style of a specific work. In the Belarusian parody of the second half of the 20th century, the plot with variations was a means of humorous reinterpretation of someone else's artistic experience on the basis of certain aesthetic and axiological attitudes and the affirmation of the stylistic versatility of poetry.
Fabuła z wariacjami to szczególny rodzaj parodii, gdzie od autora wymaga się stworzenia przekonujących stylistycznie wersji tekstów kilku autorów przez pryzmat jednego tekstu precedensowego. R. Baradulin i P. Suszko zaproponowali oryginalne artystyczne wersje humorystycznej rewizji twórczości znanych białoruskich poetów XX wieku poprzez fabułę wiersza U. Karatkiewicza Zając warzy piwo i pieśni ludowej Kosił Jaś koniuszynę. Parodie R. Baradulinа i P. Suszko ucieleśniają dwa rodzaje parodii: u R. Baradulinа nacisk kładziony jest na ogół na parodiowanie stylu pewnego autora, u P. Suszko – na parodiowanie stylu autora poprzez parodiowanie stylu konkretnego utworu. W białoruskiej parodii z drugiej połowy XX wieku fabuła z wariacjami była środkiem humorystycznej reinterpretacji cudzego doświadczenia artystycznego w oparciu o pewne postawy estetyczne i aksjologiczne oraz afirmację wszechstronności stylistycznej poezji.
Сюжэт з варыяцыямі – адмысловы від пародыі, дзе ад аўтара патрабуецца стварыць стылёва пераканаўчыя варыянты тэкстаў некалькіх аўтараў праз прызму аднаго прэцэдэнтнага тэксту. Р. Барадулін і П. Сушко прапанавалі арыгінальныя мастацкія варыянты гумарыстычнай пераацэнкі твораў вядомых беларускіх паэтаў ХХ стагоддзя праз сюжэт верша Заяц варыць піва У. Караткевіча і народнай песні Касіў Ясь канюшыну. Пародыі Р. Барадуліна і П. Сушко ўвасабляюць два тыпы парадзіравання: у Р. Барадуліна акцэнт ставіцца ўвогуле на парадзіраванні стылю пэўнага аўтара, у П. Сушко – на парадзіраванні стылю аўтара праз парадзіраванне стылю канкрэтнага твора. У беларускай пародыі другой паловы ХХ стагоддзя сюжэт з варыяцыямі быў сродкам гумарыстычнага пераасэнсавання чужога мастацкага вопыту на аснове пэўных эстэтычна-аксіялагічных установак і артыкуляцыі стылёвай шматграннасці паэзіі.
Źródło:
Acta Albaruthenica; 2022, 22; 37-52
1898-8091
Pojawia się w:
Acta Albaruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Par-eikon: przypadek Ostatniej Wieczerzy
Par-eikon: the case of the Last Supper
Autorzy:
Zarychta, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/917968.pdf
Data publikacji:
2014-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Eikon
parody
irony
picture analysis
transtextuality
the evolution of aesthetic forms
visual metaphors
stimulus equivalence
difference and repetition
pop-culture
The Last Supper
David La Chapelle
Leonardo da Vinci
Jacopo Bassano
Opis:
The text is an attempt to analyze the evolution of aesthetic forms and motifs discussed on the example of the so-called “great figure” The Last Supper – the starting point for the analysis of the motif is the photography of David La Chapelle of the series: Jesus is my homeboy. Significant here is the context theory of parody by Linda Hutcheon – understood as a central point overview of contemporary art – a phenomenon combining fidelity to tradition and contemporary ideas of creative freedom, to express, among others, in need of confrontation with the ‘classic’ conventions – encroaching and deconstructive also in our contemporary pop-cultural processes of “image-consumption”. 
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2014, 14, 23; 93-110
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-100 z 105

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies