Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Pardon" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Ustrojowy charakter prawa łaski i amnestii w kontekście instytucji ekstradycji
The Systemic Nature of Pardon and Amnesty in the Context of the Institution of Extradition
Autorzy:
Brodowski, Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/6645785.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
prawo łaski
ułaskawienie
abolicja
amnestia
amnestia a ułaskawienie
ekstradycja a prawo łaski
ekstradycja a amnestia
the law of grace
pardon
abolition
amnesty
amnesty vs pardon
extradition vs amnesty
extradition vs pardon
Opis:
Artykuł podejmuje problematykę pojęcia, zakresu oraz ustrojowego charakteru prawa łaski i amnestii w korelacji z instytucją ekstradycji. Prezentuje rozbieżne stanowiska przedstawicieli doktryny w zakresie interpretacji charakteru tytułowych środków oraz możliwe sposoby ujmowania statusu osoby, którą objęto ułaskawieniem lub amnestią, a jednocześnie której dotyczy wniosek o wydanie, przez reprezentatywne umowy międzynarodowe regulujące obrót ekstradycyjny. Celem artykułu jest analiza prawnych uwarunkowań ułaskawienia i amnestii w zestawieniu z wiążącymi normami w zakresie ekstradycji, zarówno tych które kwalifikują przeszkodę ułaskawienia i amnestii jako obligatoryjną przeszkodę ekstradycyjną, jak i tych które nie nadają jej wskazanego charakteru. W ramach pracy zastosowano tradycyjnie wykorzystywane w naukach prawnych metody badawcze, a mianowicie metodę formalno-dogmatyczną, metodę komparatystyczną oraz metodę historyczno-prawną.
The article addresses the issue of the concept, scope and systemic character of pardon and amnesty in correlation with the institution of extradition. It presents the divergent positions of the doctrine regarding the interpretation of the nature of the title measures and possible ways of recognizing the status of a person who has been pardoned or amnestied, and at the same time the request for extradition applies, by international agreements regulating extradition transactions. The aim of the article is to analyze the legal conditions of pardon and amnesty in comparison with binding standards in the field of extradition, both those that qualify the impediment to pardon and amnesty as an obligatory extradition impediment, and those that do not give it the indicated character. As part of the work, research methods traditionally applied in legal sciences were used, the formal-dogmatic method, the comparative method and the historical-legal method.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2023, 3(73); 75-89
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sytuacja prawna osoby ułaskawionej przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
Legal Situation of a Person Pardoned by the President of the Republic of Poland
Autorzy:
Smaga, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20679006.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
Prezydent
prawo łaski
ułaskawienie
abolicja indywidualna
status prawny beneficjenta łaski
President
power of clemency
pardon
amnesty granted in individual cases
legal status of pardon’s beneficiary
Opis:
Niniejszy artykuł stanowi krótką charakterystykę prezydenckiego prawa łaski, jego zakresu przedmiotowego i podmiotowego oraz przede wszystkim próbę spojrzenia na tę instytucję z perspektywy osoby nim objętej i rzeczywistych skutków, jakie dla niej wywołuje. Z uwagi na aktualne orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego sytuację beneficjenta aktu łaski rozpatrywano z założeniem funkcjonowania abolicji indywidualnej w polskim porządku prawnym. W konsekwencji dokonano podziału prawa łaski na ułaskawienie – stosowane wobec osoby skazanej prawomocnym wyrokiem sądu oraz abolicję indywidualną – stosowaną zanim doszło do prawomocnego skazania. Następnie przeprowadzono analizę zarówno statusu prawnego osoby objętej prezydencką abolicją, jak i osoby objętej ułaskawieniem.
This article is a short description of the presidential pardon law, its objective and subjective scope and, above all, an attempt to look at this institution from the perspective of the person covered by it and the real effects it causes for them. Due to the current case-law of the Constitutional Tribunal, the situation of the pardon’s beneficiary was considered with the assumption that amnesty granted in individual cases would function in the Polish legal order. As a consequence, the right of clemency was divided into pardon applicable to a person convicted by a final court judgment and amnesty granted in individual cases used before a final conviction was made. Next, an analysis was carried out of both the legal status of the person covered by the presidential amnesty and of the person covered by the pardon.
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2023, 18, 20 (1); 157-175
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo łaski w Księstwie Warszawskim i Królestwie Kongresowym
Pardon in the Duchy of Warsaw and Congress Poland
Autorzy:
Sobiech, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/533015.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Pardon
reprieve
abolition
amnesty
prerogative
monarch
prawo łaski
ułaskawienie
abolicja
amnestia
prerogatywa
monarcha
Opis:
The article shows how the law of pardon was regulated and how it was applied in two quasi-states, the Duchy of Warsaw (1807–1813) and the Congress Poland (1815–1831) during the constitutional period. These two entities were dependent on France and Russia respectively, which was not irrelevant to the regulations on pardon, since those powers were closely related to monarchs. Both the Polish king (prince of Warsaw) and the Russian emperor (tsar) in the context of the prerogative of the law of pardon have had a profound influence on the course and outcome of individual judicial proceedings so issues of abolition, amnesty and abolition of a punishment are also raised in the article. At the end, the elements of pardons operating in the territories of the three states that made partitions of the Republic of Poland are mentioned.
Artykuł przedstawia sposób uregulowania prawa łaski i praktykę jego stosowania w dwóch tworach quasi-państwowych: Księstwie Warszawskim (1807–1813) oraz w okresie konstytucyjnym Królestwa Kongresowego (1815–1831). Oba te podmioty były zależne odpowiednio od Francji i Rosji, co nie pozostawało bez znaczenia dla uregulowań dotyczących ułaskawienia, gdyż kompetencje te były ściśle związane z osobami monarchów. Zarówno król polski (książę warszawski), jak i cesarz (car) rosyjski w ramach prerogatywy prawa łaski uzyskali ogromny wpływ na przebieg i wynik indywidualnych procesów sądowych, artykuł podejmuje więc również kwestie abolicji, amnestii oraz zatarcia skazania. Na końcu wspomniane zostają elementy ułaskawienia funkcjonujące na obszarach trzech państw zaborczych.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2017, 20; 61-74
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Gloss to the Judgment of the Appellate Court in Warsaw of 28 May 2013 (VI Aca 785/13)
Autorzy:
Witczak, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129148.pdf
Data publikacji:
2022-09-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
unworthiness to inherit
offence of persistent avoidance of the duty of maintenance
offence of abandonment
pardon
Opis:
In the glossed judgement, the Appellate Court examined the possibility of declaring the respondent unworthy of succession should he have committed the offence of avoidance of the duty of maintenance of the testator (Article 209 PC) or the offence of abandonment of the testator (Article 210 PC). The court’s considerations were purely hypothetical, as in the course of the proceedings, it was not proven whether the heir had actually committed these offences. The court allowed the recognition of the heir as unworthy if he had committed the offence of persistent avoidance of the duty of maintenance, but only if it could be proven. The court’s position raises certain doubts. Any conduct that violates familial nexus, in particular, should be verified for the existence of grounds for exclusion from succession, since this bond, in the legal sense, has its source in the relationship of marriage, consanguinity, and affinity, and these determine the legal title to inheritance. In particular, it is not understandable why persistent failure to fulfil family obligations, even if it is not an offence that a civil tribunal could additionally qualify as serious, does not actually produce legal consequences for the parent if the other party to the family relationship is a minor. It seems that wherever we are confronted with malicious and intentional failure to perform family duties, it should be assumed, provided that the statutory criteria of this specific type of offence are met, that in abstracto a serious offence has taken place.
Źródło:
Review of European and Comparative Law; 2022, 50, 3; 239-258
2545-384X
Pojawia się w:
Review of European and Comparative Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Escaping the Guillotine: The Gap between the Crimes Punishable by Death and the Effective Death Sentences (France, 20th Century)
Autorzy:
Nicolas, Picard,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/902517.pdf
Data publikacji:
2019-09-21
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
death penalty
France
20th century
mitigating circumstances
pardon
kara śmierci
Francja
XX wiek
okoliczności łagodzące
ułaskawienie
Opis:
A statistical report of 1906 evaluated the place of death sentences in the judicial system, with the main purpose of supporting the bill of abolition of the death penalty (finally rejected). This report showed the negligible role of the capital punishment in the penal repression – as if the guillotine had already fallen into abeyance. According to the Penal Code of 1810, aggravated murders (premeditated murders, murders accompanied by another crime, murders of a public officer), parricides, poisonings, arsons of houses, as well as complicity in and attempt of such crimes, were all punishable by the guillotine. However, a large implementation of the principle of mitigating circumstances allowed to avoid the enforcement of death penalty. Moreover, two thirds of the people sentenced to death were pardoned, often with the support of the juries. The substitute penalty was a perpetual imprisonment, but this “perpetuity” became shorter and shorter after 1945.
Źródło:
Studia Iuridica; 2019, 80; 265-281
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pojęcie odpowiedzialności represyjnej (art. 42 Konstytucji) a prawo łaski Prezydenta RP
The Notion of Repressive Liability (Article 42 of the Constitution) and the Power of Pardon of the President of the Republic of Poland
Autorzy:
Śliwiński, Emil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129836.pdf
Data publikacji:
2022-10-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
power of pardon
repressive liability
criminal liability
interpretation of the Constitution
prawo łaski
odpowiedzialność represyjna
odpowiedzialność karna
wykładnia Konstytucji
Opis:
The aim of this article is to discover in relation to which sanction it is possible to exercise the right of pardon (art. 139 of the Constitution). Basing on the systemic interpretation of the Constitution, the author argues that the power of pardon is the ‘reverse’ of the notion of repressive liability inferred from art. 42 of the Constitution. Consequently, in relation to all repressive sanctions within the meaning of art. 42 of the Constitution it is allowed to grant a pardon. Therefore it is possible to claim that a power of pardon can be applied to, inter alia, disciplinary penalties, lustration penalties, administrative monetary penalties, tax surcharges and penalties imposed on collective entities. Challenges for the doctrine of law – including possible collisions between exercising power of pardon and other constitutional provisions – are indicated.
Celem artykułu jest zbadanie, w stosunku do jakich sankcji można zastosować prawo łaski (art. 139 Konstytucji RP). Bazując na systemowej wykładni Konstytucji RP, autor stawia tezę, że prawo łaski jest „rewersem” pojęcia odpowiedzialności represyjnej wyprowadzanego z art. 42 Konstytucji RP. W konsekwencji w stosunku do wszystkich sankcji o charakterze represyjnym w rozumieniu art. 42 Konstytucji RP można zastosować prawo łaski. Pozwala to na stwierdzenie, że prawo łaski można stosować do m.in. kar dyscyplinarnych, kar lustracyjnych administracyjnych kar pieniężnych, dodatkowych zobowiązań podatkowych i kar orzekanych wobec podmiotów zbiorowych. Zasygnalizowane zostają wyzwania dla nauki prawa, w tym możliwość kolizji stosowania prawa łaski z innymi przepisami konstytucyjnymi.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2022, 5(69); 115-125
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ułaskawienia Prezydenta Bieruta. Losy wniosków o ułaskawienie skazanych przez sądy wojskowe (1947-1952)
President Bierut’s Pardons. The Treatment of petitions for Pardon of Persons Convicted by Courts Mortial in 1947-1952
Autorzy:
Wojciechowski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/699080.pdf
Data publikacji:
1995
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
ułaskawienia
wnioski o ułaskawienie
Bolesław Bierut
skazani przez sądy wojskowe
1947-1952
pardons
petitions for pardon
persons convicted by courts mortial
Opis:
The study deals with the procedure and practice of granting pardons by the President of Republic of Poland Bolesław Bierut to persons convicted ty mortial courts. Analyzed have been the years 1947–1952, that is President Bierut’s term in office. Before, in the years 1944–1947, he was President of the National People’s Council, and afterwards, from 1952 till his death in 1956 – President of the Council of State. The 1947–1952 period has been selected for analysis not only for the above formal reason of President Bierut’s term in office. Bierut had the powers to grant pardons also as President of the National People’s Council (1944–1947) and, later on, as President of the Council of State (1952–1956). Thus the years 1947–1952 have been chosen for substantive reasons, too, as they were the period of particularly intense penal repression applied by courts mortial in Poland. It was directed chiefly against political opponents – real and alleged alike – of the new regime. Finally, the archival resources of the Civil Chancellery of President of Republic of Poland, kept in the Archives of New Files in Warsaw, make it possible in principle to fully reconstruct the procedure and practice of granting pardons. In the years 1947–1952, while holding the office of President of Republic of Poland, Bolesław Bierut was also leader (lst Secretary) of the ruling Colmmunist Party: first the Polish Workers’ Party and then, from December 1948 on, Polish United Workers’ Party. The author discusses the particularly repressive nature of law as applied by courts mortial to which also common courts reported. He also points out that the law was infringed quite freely by the investigating agencies, public prosecutors, and finally by courts mortial. Severe penalties were therefore imposed not only on the real but also on alleged opponents of the new regime. The investigating and prosecuting agencies concocted criminal cases of persons who were innocent under the law, and the courts sentenced those persons. This way, the Polish administration of justice was involved in political struggle. Its ideological justification was provided by Joseph Stalin’s theory of intensification of class struggle with progressing building of so-called “socialism” which found it legal expression in a theory, formulated by a Soviet politician and lawyer Andrei Vishinsky, on the defendant’s admission of guilt (forced by torture, of course) as the crown evidence in judicial proceedings. The author stresses that in his capacity as leader of the ruling Party and at the same time Head  of State, Bolesław Bierut actually initiated many political trials based on faked investigation and often leading to the defendant being sentenced to death by a court mortial. According to the statutory procedure, such defendants then petitioned President Bierut for pardon which means that the case actually made a full circle. The author states that the middle level agencies of administration of justice notified the leaders of the ruling Party of glaring breaches of the law but the information never met with any response. The author points to numerous formal defects in the application of the pardon procedure; for example, some decisions refusing pardon do not even bear the President’s signature. The petitions, filed by the convicted person or his family or examined ex officio were in most cases accompanied by a negative opinion of the Supreme Military Court and Chief Military Prosecutor’s Office. There were cases in which a person sentenced to death in summary proceedings was actually executed without the obligatory pardon procedure. In one case, pardon was probably refused after the actual execution. The opposite also happened: convicted persons were not executed despite the fact that pardon had been refused to them. The reason was that they were needed in other penal proceedings. The duration of pardon proceedings – of special importance in the case of death sentences – was not regulated by law and ranged from three days to three months. The author analyzes petitions for pardon filed by persons convicted by courts mortial. There were the total of 2,591 such petitions, including 1,813 (about 70%) filed by persons sentenced to capital punishment. The President of Republic of Poland pardoned 589 persons or 32% of all those sentenced to death. There were among them both common criminals and political offenders. It is most difficult to guess the motives of the President (or his closest associates) which guided his decisions on pardon. In some cases, he simply followed the opinion of persons with whom he reckoned. The President’s discretion – the essence of the right of pardon – can be supposed to have played the smallest part. The procedure and practice of the exercise by President of Republic of Poland of his right of pardon was among the elements of the practice of lawbreaking in Poland in the years 1947–1952.
Źródło:
Archiwum Kryminologii; 1995, XXI; 153-189
0066-6890
2719-4280
Pojawia się w:
Archiwum Kryminologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosa do postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z 2 czerwca 2023 r. sygn. akt Kpt 1/17
Gloss to the Judgment of the Constitutional Tribunal of 2 June 2023 file ref. no. Kpt 1/17
Autorzy:
Dąbrowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850693.pdf
Data publikacji:
2023-10-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Trybunał Konstytucyjny
Prezydent
prawo łaski
abolicja
spór kompetencyjny
Constitutional Tribunal
President of the Republic of Poland
right of pardon
abolition
competence dispute
Opis:
The article refers to the judgment of the Tribunal Court of 2 June 2023, file ref. no. Kpt 1/17. In this jurisdiction, the Tribunal resolves a competence dispute between the Supreme Court and the President of the Republic. In the resolution of 31 May 2017 file ref. no. I KZP 4/17 the Supreme Court climes that The President is not supposed to apply the law of pardon to people, who are not finally sentenced. The Tribunal decides that the Supreme Court doesn’t have a competence, which allows controlling the President’s individual acts. The Author of the article criticizes the Tribunal’s judgment and climes that in this particular case there is no a competence dispute. The Tribunal intends to present formally binding interpretation of the article no 139 of the Constitution. Furthermore, the Supreme Court and common courts are entitled to control President’s applying the right of pardon during fulfilling their function of the administration of justice.
Opracowanie odnosi się postanowienia TK z 2 czerwca 2023 r. o sygn. akt Kpt 1/17, wydanego w przedmiocie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem a Sądem Najwyższym. Orzeczenie TK dotyczy uchwały SN z 31 maja 2017 r. sygn. akt I KZP 4/17, w której Sąd Najwyższy uznał, że Prezydent nie może stosować prawa łaski przed prawomocnym skazaniem. Trybunał uznał, że Sąd Najwyższy nie ma prawa kontrolować postanowień Prezydenta wydanych w ramach realizacji prerogatyw. Autor glosy krytycznie ocenia postanowienie TK. Uznaje bowiem, że w przedmiotowej spawie w ogóle nie było żadnego sporu kompetencyjnego i że celem działania TK było wydanie orzeczenia interpretującego art. 139 Konstytucji. Ponadto Sąd Najwyższy i sądy powszechne uprawnione są do oceny aktów łaski Prezydenta w ramach sądowego sprawowania wymiaru sprawiedliwości i domniemania kompetencji, o którym mowa w art. 177 Konstytucji.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2023, 5(75); 369-379
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misères et splendeurs de la chikha. L’art comme consécration dans "Rue du pardon" de Mahi Binebine
The misery and splendour of the chikha. Art as consecration in "Rue du pardon" by Mahi Binebine
Autorzy:
Semlali, Mohamed
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407335.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Mahi Binebine
'Rue du pardon'
'chikha'
woman artist
incest and perversion
monstrous parents
from fairy tale to novel
femme artiste
inceste et perversion
parents monstrueux
du conte au roman
Opis:
Dans Rue du pardon, Mahi Binebine nous donne à lire un conte merveilleux où l’enfant affronte la laideur de son milieu impitoyable et la monstruosité de ses parents défaillants et coupables d’une double transgression. Ces épreuves transforment le conte en roman et l’enfant exposé (abandonné à son sort) en être émancipé. Après l’expérience du rejet et l’épreuve traumatisante du viol, l’héroïne, sauvée et guidée par la diva Serghinia, trouve dans les arts de la scène (la danse et le chant) un refuge salvateur et, surtout, une voix qui lui permet de dire et d’exorciser l’abjection. Le corps féminin maltraité est resculpté pour devenir une œuvre d’art vivante. Comme dans d’autres romans, notamment L’Ombre du poète, Terre d’ombre brûlée et Le Seigneur vous le rendra, Mahi Binebine, dans Rue du pardon, met l’artiste au centre de la représentation. Cet article essaie de montrer comment le romancier, réhabilitant la chikha, une figure artistique féminine du patrimoine populaire marocain, promeut un féminisme discret où l’art devient un moyen d’accès à la liberté et une dénonciation de l’hypocrisie sociale.
In Rue du pardon (Street of Forgiveness), Mahi Binebine presents us with a marvellous tale in which a child confronts the ugliness of his pitiless environment and the monstrosity of his failing parents, guilty of a double transgression. These trials transform the tale into a novel, and the exposed child (abandoned to his fate) into an emancipated being. After the experience of rejection and the traumatic ordeal of rape, the heroine, saved and guided by the diva Serghinia, finds in the performing arts (dance and song) a saving refuge and, above all, a voice that enables her to express and exorcise abjection. The abused female body is resculpted into a living work of art. As in other novels, notably L'Ombre du poète, Terre d'ombre brûlée and Le Seigneur vous le rendra, Mahi Binebine's Rue du pardon places the artist at the center of representation. This article attempts to show how the novelist, by rehabilitating the chikha, a female artistic figure from Morocco's popular heritage, promotes a discreet feminism in which art becomes a means of access to freedom and a denunciation of social hypocrisy.
Źródło:
e-Scripta Romanica; 2023, 11; 23-38
2392-0718
Pojawia się w:
e-Scripta Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Review of resolutions of the Supreme Court Criminal Chamber for 2017 concerning criminal procedure law
Przegląd uchwał Izby Karnej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego procesowego za 2017 r.
Autorzy:
Stefański, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1359711.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
abolicja
postanowienie
postępowanie dyscyplinarne
radca prawny
Sąd Najwyższy
skarga na wyrok sądu odwoławczego
uchwała
ułaskawienie
właściwość sądu
zagadnienie prawne
zażalenie
abolition
ruling
disciplinary proceedings
attorney-at-law
Supreme Court
complaint about an appeal court’s judgment
resolution
pardon
court competence
prejudicial issue
complaint
Opis:
The article presents resolutions and rulings of the Supreme Court Criminal Chamber adopted as a result of deciding prejudicial issues requiring fundamental interpretation of statutes, raising doubts concerning the interpretation of the provisions which are grounds for a judgment issued or which raised discrepancies in their interpretation. These concern: admissibility of a complaint about a court’s ruling on lack of competence (Article 35 § 3 CPC); the requirements for appeal courts for asking the Supreme Court prejudicial questions concerning issues that need fundamental interpretation of a statute (Article 441 § 1 CPC); the scope of the power of pardon (Article 139 Constitution of the Republic of Poland and Article 560 CPC) and the scope of application of the Criminal Procedure Code in disciplinary proceedings against attorneys-at-law (Article 741 para. 1 Act on attorneys-at-law). Assessing the opinions expressed in those judgments, the author reviews statements made on those issues in the legal doctrine and judicature and adds his own thoughts to the quoted arguments.
Przedmiotem artykułu są uchwały i postanowienia Izby Karnej Sądu Najwyższego, podjęte w wyniku przedstawienia do rozstrzygnięcia zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy, budzących wątpliwości co do wykładni przepisów prawa będących podstawą wydanego rozstrzygnięcia lub które wywołały rozbieżności w ich wykładni. Dotyczyły one: dopuszczalności zażalenia na postanowienie sądu stwierdzające niewłaściwość (art. 35 § 3 k.p.k.); przesłanek występowania do Sądu Najwyższego przez sądy odwoławcze o rozstrzygnięcie zagadnień prawnych wymagających zasadniczej wykładni ustawy (art. 441 § 1 k.p.k.); zakresu prawa łaski (art. 139 Konstytucji RP i 560 k.p.k.) i zakresu stosowania kodeksu postępowania karnego w postępowaniu dyscyplinarnym radców prawnych (art. 741 pkt 1 ustawy o radcach prawnych). Autor, oceniając wyrażone w tych orzeczeniach poglądy, dokonał przeglądu wypowiedzi na te tematy w doktrynie i judykaturze, a przytoczoną argumentację wzbogacił własnymi przemyśleniami.
Źródło:
Ius Novum; 2019, 13, 3; 78-96
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies